Паводле kavkazcenter.com/russ/content/2008/03/02/56709.shtml
Міша Дэфансека (сапраўднае імя Монік Дэ Ваеле) – аўтарка кнігі пра “халакост”, перакладзенай на 18 моваў сьвету, у тым ліку і на рускую, нядаўна была выкрыта ў хлусьні. Яе кніга “Сярод Ваўкоў” (у англійскай версіі “Міша, мемуары часоў халакосту”), напісаная пра яе ж саму. У кнізе распавядаецца пра лёс габрэйскай дзяўчынкі ў часы апошняй вайны ў Еўропе, якая хавалася па лясох пасьля таго, як яе бацькоў забілі нацысты.
У цэлым фабула “мемуараў” наступная:
Яна была маленькай габрэйскай дзяўчынкай, якая жыла з бацькамі ў маленькай кватэрцы ў Бельгіі. Калі ёй было 7 гадоў, бацькоў забралі нацысты. У спробе захаваць ёй жыцьцё яе схавалі ў іншай сямьі й далі новае імя. Але яна сумавала па сваёй маці ды таце і зьбегла, каб іх знайсьці. За 4 гады, пакуль ішла вайна, ідучы за паказаньнямі маленькага компаса, яна пешкі абышла ўсю Еўропу, прыстасоўваючыся да голаду, холаду і сьмерцяў, якія былі навокал. Яна знайшла сховішча ў ваўкоў і жыла разам зь імі нароўных. Таксама аўтарка піша пра тое, як папала ў Варшаўскае гета і як там яна зарэзала нямецкага салдата пасьля таго, як той згвалціў і застрэліў маладую дзяўчыну на яе вачах.
Пасьля публікацыі кнігі Дэфансека шмат выступала перад моладдзю з лекцыямі, распавядаючы пра “жахі халакосту”, дзе абавязкова выказвала спадзеў, што “такое больш ніколі не паўторыцца”. Яна казала, што нібыта 50 гадоў здушвала свае ўспаміны пра перажытыя ёй “жахі халакосту”, і вось, нарэшце, рашылася падзяліцца імі са сьветам, калі ужо зусім не стала сіл цярпець…
Ня так даўно па кнізе “мемуараў” быў пастаўлены фільм, які набыў папулярнасьць у Еўропе. На прэм’еры фільму мадам Дэфансека выйшла на сцэну з тым самым маленькім компасам і назвала яго “мой самы каштоўны талісман”.
Аднак “ахвяру халакоста” падвяла сквапнасьць. У час спрэчкі пра суму ганарара з чарговым выдаўцом, у якога яна пажадала адсудзіць аж 22 мільёна долараў (!), высьвятлілася, што ўсё, што напісана ў кнізе, выдумка ад пачатку і да канца!
Сёньня Манік Дэ Ваеле ўжо сьпявае зусім іншую песьню. Яны вымушаная была прызнацца, што ўсё выдумала. Гэта адбылося пасьля таго, як яе апазналі людзі, якія ведалі яе ў час Другой сусьветнай вайны ў Бельгіі.
Самае цікавае ва ўсёй гэтай гісторыі ня тое, что яна аказалася чарговай хлусьнёй пра “халакост” (бо выдумка пра маштабы “халакосту” ўжо даўно пастаўлена на паток у міжнародным маштабе), а тое, што мільёны людзей паверлі ў гэтую найсумніўную гісторыю, нягледзячы на яе відавочную непраўдападобнасьць. Нікога не зьбянтэжыла, што маленькая дзяўчынка 4 гады адна жыла ў лесе, ды яшчэ ў зграі ваўкоў (!), маючы толькі компас (без мапы) абышла ўсю Еўропу, а ў дадатак яшчэ і нацыста зарэзала…
Псіхічны тэрор “халакостам”, які праводзяць сіяністы, настолькі зашугаў еўрапейцаў, што яны згубілі элементарны крытычны розум і ня адважваюцца выказаць сумніў нават адносна таго, што зьяўляецца відавочнай хлусьнёй!
Дарэчы, сёньня мільянерша мадам Дэфансека як ні ў чым не бывала пражывае ў ЗША непадалёк ад Бостана, куды яна эмігравала яшчэ ў 1988 годзе.
Ад рэдакцыі:
У гэтай гісторыі выклікае шкадаваньне толькі тое, што аўтарцы не пасьпелі ўручыць Нобелеўскую прэмію па літаратуры. Тады ўся сітуацыя выглядала б яшчэ больш каларытна… Які б тады судовы працэс можна было арганізаваць за гнюсны падман людзей…
М-да-а-а-а…