Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Прайшло больш за два гады з таго часу, калі мы выставілі свой першы зварот да нацыянальных меншасьцяў, якія пражываюць у Беларусі, каб яны праявілі інтэрнацыянальную салідарнасьць і заявілі свой пратэст хаця б супраць этнацыду беларуска-літвінскага народу – гаспадара зямлі беларускай. Зрабілі мы гэта з нагоды правядзеньня ў Гародні г.зв. “Фестывалю нацыянальных культур” (гл. https://nashaziamlia.org/2006/05/20/107). Прайшло больш за месяц часу, калі мы паўтарылі свой зварот з той жа нагоды (гл. https://nashaziamlia.org/2008/06/12/1388). Рэакцыя – нуль… Прычым, тое, што зварот дайшоў да адрасата, можна не сумнявацца. Першы зь іх нехта пераслаў на афіцыйны сайт “Фестывалю”, другі ў першыя ж дні пасьля выстаўленьня прагледзела ў некалькі разоў больш наведвальнікаў, чым гэта ў сярэднім бывае зь іншымі публікацыямі. Аднак ўсе нацыянальныя меншасьці сваімі танцамі, сьпевамі, дэманстрацыямі сваёй кухні, адзеньня й г.д. працягвалі актыўна падтрымліваць галоўныя прапагандэмы цяперскіх уладаў пра “росквіт культур усіх народаў, якія жывуць на Беларусі”, пра “шматнацыянальны беларускі народ!” і да т.п. вычварэнствы. Калі сёньня так выглядаюць справы, мы вымушаныя схаваць на час нашы прыроджаныя беларускія рысы – сьціпласьць, спагаду, такт у адносінах да іншых – і, не зьвяртаючы ўвагу ні на якія “талерантнасьці-паліткарэктнасьці”, пачаць аб’ектыўны аналіз узаемаадносін беларускага народу зь іншымі народамі-імігрантамі ў Беларусі. Падкрэсьлім, у Беларусі – на нашай зямлі! Усе мы і вы сьведкі: ніякага інтэрнацыяналізму цяпер няма, за яго яшчэ трэба змагацца, адбудоўваць. Усім іншым цяпер на наш беларускі лёс напляваць. А гэта значыць, што беларусы мусяць браць сітуацыю ва ўласныя рукі… Даны аналіз мы хацелі б пачаць з праблемы фіктыўных міжнацыянальных шлюбаў (яе пару месяцаў таму ўзьняла радыё “Свабода”; гл. тут: www.svaboda.org/content/Transcript/1110207.html). Праз фіктыўныя шлюбы ў нашу Беларусь пранікаюць прадстаўнікі чужародных этнасаў. Гэта істотная праблема, якая падрывае дэмаграфічныя асновы беларускай нацыі. Прыступім да яе аналізу, пачынаючы з падачы скарочанай версіі таго самага матэрыяла “Свабоды”.
1.
МУС МАЕ НАМЕР ЗМАГАЦЦА ЗЬ ФІКТЫЎНЫМІ ШЛЮБАМІ
Іна Студзінская (09.05.2008)
Іміграцыйныя службы Беларусі хочуць паставіць бар’ер фіктыўным шлюбам паміж грамадзянамі Беларусі й іншаземцамі, выкарыстоўваючы ўсясьветны досьвед.
Міністэрства ўнутраных спраў рыхтуе зьмены ў Закон “Аб прававым становішчы замежных грамадзянаў у Беларусі”, якія тычацца спрашчэньня працэдуры ануляваньня віду на жыхарства, калі шлюб будзе прызнаны фіктыўным.
Летась, паводле дадзеных Міністэрства статыстыкі і аналізу, у Беларусі было зарэгістравана 4 тысячы 588 міжнацыянальных шлюбаў. У менскім Доме шлюбаў у мінулым годзе было зарэгістравана каля 2 тысяч шлюбаў, кожны чацьвёрты зь іх – так званы “замежны”. Сёлета шлюб з грамадзянамі замежных краінаў рэгіструецца ў кожнай трэцяй пары. Іміграцыйныя службы сутыкнуліся з тым, што вельмі часта заключаюцца фіктыўныя шлюбы з карысьлівымі мэтамі.
Першы намесьнік начальніка Дэпартамэнту па грамадзянству і міграцыі МУС Аляксей Бягун тлумачыць: “Хоча прыехаць грамадзянін якой-небудзь краіны. У яго няма падставаў легальна знаходзіцца ў Беларусі. І вось ён, каб атрымаць дазвол на жыхарства ў Беларусі, каб купіць нерухомасьць, заключае шлюб. Фіктыўны. Жанчына атрымлівае грошы, яна яму забясьпечыла пэўныя ўмовы – і ён празь месяц купляе тут кватэру. І жыве там спакойна, пакуль грамадзянства не атрымае, а потым ён ужо – паўнавартасны грамадзянін… Сумы [за гэта] могуць быць розныя, да 3 тысяч даляраў цяпер даходзяць”.
Дзеля чаго заключаюцца фіктыўныя шлюбы? Зь юрыдычнага пункту гледжаньня, “фіктыўны шлюб” – гэта шлюб, які заключаецца без сапраўднага намеру сужэнцаў альбо аднаго зь іх стварыць сям’ю. Прычыны заключэньня фіктыўных шлюбаў: атрыманьне сталай прапіскі, спрашчэньне рэгістрацыі па месцы жыхарства, магчымасьць атрымаць від на жыхарства, а потым і грамадзянства, ухіліцца ад абавязковага разьмеркаваньня.
Зараз у Беларусь прыяжджае шмат іншаземцаў – расейцы, каўказцы, азіяты. Распавядае Аляксей Бягун: “Краіны – у асноўным, дзяржавы СНД, яшчэ некаторыя краіны Паўднёва-Ўсходняй Азіі. Прэцэдэнт не адзін. Гэта нават не адна тысяча чалавек. Чаму мы ініцыюем гэта пытаньне – таму што праблема ёсьць. І Эўрапейскі Зьвяз даўно ў гэтай праблеме плавае, таму што Эўразьвяз яшчэ больш прыцягальны. Мы пачынаем у яе паглыбляцца, таму што мы таксама становімся прыцягальнымі для пэўнай катэгорыі грамадзянаў”.
Аляксей Бягун распавёў, што іншаземцы замацоўваюцца тут, рэгіструючы фіктыўны шлюб, А ПОТЫМ ПРЫВОЗЯЦЬ СВАЮ ШМАТЛІКУЮ РАДНЮ: “Дзяўчына заключае шлюб зь іншаземцам за грошы, ён атрымлівае тут від на жыхарства. Прывозіць сваю другую сям’ю, і яны тут разам жывуць. А бываюць выпадкі, калі ягоная былая жонка заключае таксама шлюб з грамадзянінам Беларусі, бываюць наагул такія дзіўныя гісторыі, калі муж і жонка разводзяцца, і заключаюць такі ж шлюб з аналягічнай парай з другога боку. І потым і тыя, і другія абсалютна бязьбедна сябе адчуваюць, таму што тыя атрымалі грошы, а гэтыя атрымалі від на жыхарства”.
Даказаць “фіктыўнасьць” шлюбу вельмі складана. Прызнаць шлюб фіктыўным можа толькі суд, і тады, да прыкладу, чалавек, які з дапамогай штампу ў пашпарце атрымаў від на жыхарства, губляе яго. Тлумачыць суддзя аднаго са сталічных судоў: “Калі скасоўваецца шлюб, анулюецца від на жыхарства. Таму замежнікі адразу ж уступаюць у другі шлюб. У мяне была справа: пасьля скасаваньня шлюбу – ануляваньне віду на жыхарства. Але гэты армянін адразу ж зарэгістраваў другі шлюб і застаўся тут жыць”.
Іміграцыйныя службы, калі ў іх узьнікае сумнеў у сапраўднасьці шлюбу, накіроўваюць пазовы ў суд. Але ўсё ня так проста, кажа Аляксей Бягун: “Вельмі цяжка атрымаць рашэньне суду, таму што нават тады, калі мы зьбярэм інфармацыю, якая пацьвярджае, што сужэнцы разам не жывуць, узьнікаюць нюансы, калі яны прыходзяць на судовае паседжаньне, дзе разглядаецца наш пазоў, і кажуць: “А мы кахаем адзін аднаго, мы моцная сям’я”. Судзьдзя пярэчыць нам: “Ну, як мы можам сям’ю разьбіваць?”
А судзьдзя, у сваю чаргу, прыводзіць свае аргумэнты: “Фіктыўнасьць шлюбу паспрабуй дакажы. Гэта ж адзін з бакоў павінен прызнацца: “Так, у мяне быў намер не стварыць сям’ю, а нейкія свае мэркантыльныя інтарэсы”. Але хто ж прызнаецца? Даказаць гэта вельмі цяжка”.
Сужэнцам давядзецца здаваць тэст – адказаць на 100 пытаньняў. МУС Беларусі, па прыкладу шэрагу эўрапейскіх краінаў, прапануе ўвесьці абавязковы шэраг пытаньняў для асобаў, якія заключылі міжнацыянальны шлюб, калі ў праваахоўных органаў ёсьць падставы сьцьвярджаць, што шлюб фіктыўны. Вывучылі досьлед Літвы – у іх 60 такіх складаных пытаньняў, дадалі свае. Анкета будзе ўтрымліваць сотню пытаньняў. Першы намесьнік начальніка Дэпартамэнту па грамадзянству і міграцыі МУС Аляксей Бягун пералічыў некаторыя зь іх: “Эўрапейскі зьвяз ведаеце, што пытаецца? Вось, да прыкладу: “Калі і пры якіх абставінах вы пазнаёміліся? Колькі разоў сустракаліся пасьля рэгістрацыі шлюбу? Дзе і калі было вясельле? Колькі чалавек было на вясельлі? Назавіце агульных сяброў і знаёмых. Ці знаёмыя вы з бацькамі сужэнца, братамі, сёстрамі, сваякамі, хто каму кім даводзіцца, як іх завуць, дзе яны жывуць? Калі не знаёмыя, назавіце прычыну…”. Прычым пытаньні будуць задавацца кожнаму з сужэнцаў асобна, а потым адказы будуць параўноўвацца. Ну, а зараз рыхтуюцца зьмены ў заканадаўстве. На восеньскую сэсію дакумэнт будзе прадстаўлены на разгляд парлямэнту”.
2.
Прызнаемся, спачатку нас усьцешых факт, што ўлады хоць трохі пачалі думаць пра дэмаграфічную сітуацыю ў Беларусі, але адначасова засмуціла, што маштаб такога “думаньня”, яго сістэмнасьць, якія праступалі скрозь рэпартажныя радкі, выглядамі абсалютна недастатковымі для рашэньня ўзьніклай праблемы. Мы ўжо гатовыя былі даць сваё скарочанае бачаньне сітуацыі, падзякаваць уладам за тое, што яны нарэшце пачалі хоць трохі чухацца (мы і на такое здольныя; абы на карысьць нашаму народу), але пад артыкулам убачылі каментары і зразумелі: капаць трэба значна глыбей…
Вось гэтыя каментары.
Першым 10.05.2008 выступіў нехта пад нікам “с-богдан”. Ён запісаў:
“Свабода кажа ТОЛЬКІ пра адзін бок гэтае справа зь фікцыйнымі шлюбамі – мянтоўскімі вачыма. Я б параіў паглядзець і на другі бок – людзей, якія маюць такі шлюб і пастаянна сутыкаюцца з прыніжэньнямі і праблемамі, ДАВОДЗЯЧЫ, што шлюб не фікцыйны. Кажу так, бо сам штодня маю гэтую праблему. Магу сабе лёгка ўявіць, наколькі памножыцца хамства ўсіх гэтых участковых ды кожнага чыноўніка пасьля прыняцьця яшчэ больш строгага закону! У Беларусі і без таго САМАЕ жорсткае і рэстрыкцыйнае заканадаўства ў дачыненьні да іншаземцаў ды іх перабываньня ў краіне ў параўнаньні з усімі эўрапейскімі краінамі. Прытым іншаземцаў вельмі і вельмі мала, і краіна фактычна зачыненая. Уся гэтая мянтоўская балбатня – надуманае стварэньне праблемы, каб пасьля яе рашыць і атрымаць узнагароду. Пустаслоўе ды нагнятаньне ксэнафобіі. Дзіўна, што Радыё Свабода вядзецца на такое дый фактычна вяшчае прапаганду, зусім не аналізуючы гэтыя беспадстаўныя аргумэнты!”
Яму 11.05.2008 адказаў Мікалай:
“Людзі, якія маюць фіктыўнны шлюб, парушаюць закон. У Беларусі не самае жорсткае іміграцыйнае заканадаўства. У Эўропе людзі гадамі чакаюць дакумантаў. У ЗША у выпадку фіктыўнага шлюбу, асоба трапляе ў залежнасьць ад грамадзяніна. Закон трэба паважаць. Калі існая ўлада прымае правільныя рашэньні, не трэба іх крытыкаваць толькі на той падставе, што яны сыходзяць ад улады. Аўтар артыкула падае аб’ектыўную статыстыку і чытач можа зрабіць свае высновы. Дзякую Свабодзе за аб’ектыўнасьць”.
На што 12.05.2008 “c-богдан” адрэагаваў так:
“Мікалаю. А Вы самі мелі з тым справу? Вас участковыя не пасьлі і суседзяў пра падрабязнасьці вашага інтымнага жыцьця не распытвалі? Не спрабавалі напрыклад запрасіць на госьці сваякоў жонкі зь неэўрапейскай краіны? Як спадабалася езьдзіць адмыслова ў Менск ў Міністэрства ўнутраных спраў і тлумачыцца за невядома што? Вось толькі ў Канадзе гэтага чамусьці няма. Тое самае пытаньні прапіскі для замежных грамадзянаў. У нас ужо прынята, што палова краіны парушае закон жывучы гадамі ў Менску без адпаведнай рэгістрацыі/прапіскі і г.д. Сам такі быў як вучыўся ва ўнівэры. Але калі мая жонка падазраецца некім у тым самым (пражываньні ў Менску з маладэчанскай прапіскай), дык гэта імгненна выклікае мноства праблемаў. Бо многімі лічыцца, што па законе яна мусіць пражываць толькі па месцы прапіскі, якую было магчыма зрабіць толькі па месцы прапіскі мужа ў невялікім горадзе няблізка ад Менску, дзе ані працы ёй, ані навучаньня. Прытым ейны ўнівэр таксама лічыць сваім абавязкам правяраць месцы жыхарства. Зрабіць прапіску ў Менску на здыманай кватэры – нават для грамадзяніна РБ, неяк не даводзіла чуць каб некаму ўдавалася. Чамусьці ў Нямеччыне, дзе мне даводзілася жыць гадамі, ніхто ня меў справы, што і дзе я раблю, калі ў мяне быў дзейны дазвол на жыхарства і бонская рэгістрацыя. І Вольны ўнівэрсытэт Бэрліну ня меў справы да майго жыхарства і дэкан не “падпрацоўваў” на грамадзкіх пачатках памочнікам участковага. А цяпер Вы мне скажэце, калі ласка, у чым праяўляецца нежорсткасьць бел.заканадаўства ў параўнаньні з эўрапейскімі краінамі? І ў чым палягае аб’ектыўнасьць Свабоды, што прадстаўляе выключна АДЗІН пункт гледжаньня – міліцыянтаў. Фактычна ўвесь матэрыял заснаваны на паўторы аднаго і таго ж – хіжыя чуркі едуць у Беларусь натоўпамі, заключаючы фікцыйныя шлюбы. Усё. Ані меркаваньня людзей, якія беспасярэдне закранутыя гэтым працэсам – грамадзянаў і неграмадзянаў, ані хаця б экспэртаў-юрыстаў. Дык тут нават фармальныя патрабаваньні да рэпартажу ня выкананыя, ня тое што хаця б нейкі намёк на аб’ектыўнасьць. Гэты матэрыял можа перадрукаваць са Свабоды нават газэта МУС “На страже Октября”! І гэта сумна для Свабоды”.
Ня будзем хаваць, пазіцыя Мікалая нам значна бліжэй. Але падумаўшы, мы вырашылі, што і яна не зусім адэкватная: Мікалай ня бачыць, што пададзеных у рэпартажы метадаў абсалютна недастаткова для вырашэньня праблемы хаатычнай іміграцыі і што запрапанаваныя метады будуць выкарыстаны ў тым ліку і для таго, каб і розная бюракратыя, і асобныя грамадзяне РБ маглі класьці сабе ў кішэні дадатковыя грошы, прадаючы ў дробную розьніцу інтарэсы свайго народу. У сваю чаргу, “с-богдан” не зьвяртае ўвагі на важнейшыя інтарэсы беларускага народу, выпінаючы свае асабістыя праблемы па-над агульнанацыянальнымі. Сёньня яго хвалююць гэтыя яго праблемы, а ці падумаў ён, у якіх умовах на сваёй уласнай зямлі будуць жыць ужо ягоныя ўнукі?!
Такім чынам, стала зразумелым, што трэба прааналізаваць праблему “фіктыўных шлюбаў” значна глыбей, шырэй і нашмат больш дакладна, чым гэта можа сабе дазволіць радыё “Свабода”.
Трэба дык трэба. Давайце пачнем з таго, што паглядзім адкрытымі вачыма на вынікі палітыкі ліберастаў, якія любым імігрантам і ў любой колькасьці шырока адчынялі дзьверы ў нацыянальныя дзяржавы. “С-богдан” шмат гаворыць пра Заходнюю Еўропу. Вось давайце і зазірнем туды.
Фіктыўны шлюб на Захадзе сур’ёзна пераследваецца законам. І калі хто-небудзь падпаў пад падазрэнне, то паліцыя абавязкова адсочвае такія пары. Тут ніхто не лічыцца з эгаізмам адной асобы, бо бяспека нацыі вышэй за жаданні аднаго чалавека. У нас, ў Беларусі, стала вельмі шмат людзей, якія блытаюць эгаізм са свабодай асобы. Свабода – гэта не ўсёдазволенасць.
А вось заключаць фіктыўны шлюб з-за карысці вельмі шкодная рэч не толькі для ўсяго грамадства, але для саміх асоб. Шляхетны чалавек, які мае сваю годнасць, які любіць сваю радзіму, патрыёт, не зробіць гэты агідны крок. Такі крок здзейсняюць людзі, якія вельмі цынічныя і карыслівыя, ці людзі, якія не разумеюць наступстваў гэтых дзеянняў. Канешне, жыць у такіх жабрацкіх умовах і заставацца патрыётам і шляхетным чалавекам для звычайнага чалавека вельмі цяжка, але ператварацца ў жывёліну таксама нельга. Жывёліна адрозніваецца ад чалавека тым, што яна забяспечнае толькі фізічныя патрэбы. Раней шлюб меў святасць, сёння зводзіцца толькі да грэху. Шлюб заключаецца для стварэння сям’і. Сёння інстытут сям’і так хутка дэградуе, што грамадства не павінна замоўчваць гэтае пытанне. Я прашу выбачэння у рэдакцыі за вялікі камэнтар, але не магу стрымацца, каб не памясціць свае думкі, не толькі наконт фіктыўнага шлюба, але наогул наконт шлюбу і сям’і ў целым.
Што такое сем’я з боку гледжання сучаснай навукі?
Некалі ў школе нам казалі, што гэта ячэйка грамадства. Цяпер пішуць так, што гэта круг асобаў, якіх аб’ядноўваюць не толькі эмацыйныя пачуцці, але і узаемныя правы і абавязкі, прадугледжанныя сямейным заканадаўствам.
Якія ж функцыі у сям’і?
1. Рэпрадуктыўная функція. Нараджэнне дзяцей – гэта адна з асноўных функцыяў. Пры гэтым вельмі важка, каб дзеці былі фізічна і псіхічна здаровымі.
2. Функцыя сацыялізацыі. Сем’я – гэта ёсць першы і галоўны інстытут сацыялізацыі чалавека, дзе фармуюцца яго светапогляд, маральныя якасці, эмацыйныя паводзіны, жыццёвыя каштоўнасці. Ад поспехаў сацыялізацыі потым залежыць наколькі асоба будзе шчаслівай у жыцці.
3. Статутная функцыя. Кожны чалавек, выхаванный ў сям’і атрымлівае у спадчыну некаторыя статуты ад сваёй сям’і: нацыянальнасць, культуру, традыцыі, мову, сацыяльную групу і г.д. Звычайна яны такія, як у бацькоў. Псіхіатры лічаць, што галоўнай прычынай эмацыйных і паводзінавых цяжкасцей ў камунікацыі і нават фізічных хваробах з’яўляецца адсутнасць любві, цяпла і інтымных узаемаадносін , у першую чаргу ў сям’і. Вялікая колькасць дадзеных сведчыць аб тым, што сур’ёзныя злачынства і другія негатыўныя з’явы больш адбываюцца у тых, хто з дзяцінства быў пазбаўлены заботы ў сям’і. Дзеці, выхаваныя ў дзіцячых дамах, без любві маці і бацькі, ў большай ступені схільны да захворванняў, псіхічным адхіленням, больш ранняй смяротнасці, негатыўным паводзінам. Вучонымі даказана, што патрэба ў блізкім, давяраючым кантакце з блізкімі людзьмі – з’яўляецца жыццёва неабходным элементам існавання чалавека. Дзякуючы сваёй структуры і якасцям, сем’я з’яўляецца самай важнай крыніцай эмацыйнага задавальнення.
4. Абаронная функцыя. Ва ўсіх грамадствах інстытут сем’я выконвае ў разнай ступені фізічную, эканамічную і псіхалагічную абарону сваіх чальцоў. Закраная інтарэсы і бяспеку асобы, мы закранаем і яго сям’ю, чальцы якой абараняюць блізкага, а часам і помсцяць за яго. У большасці выпадкаў віну і сорам чалавека падзяляюць і ўсе чальцы сям’і.
5. Эканамічная функцыя. Чальцы сям’і вядуць агульную гаспадарку, калі яны працуюць, як адна каманда, садзейнічаюць фармаванню моцных эканамічных сувязяў паміж сабою. Нормы сямейнага жыцця прадугледжваюць абавязковую падтрымку кожнага чальца сям’і, калі ў яго узнікаюць эканамічныя цяжкасці.
6. Рэакрэатыўная функцыя. – ахова здароў’я, наладжванне адпачынка, пазбаўленне стрэсавага становішча людзей і г.д.
Існуе тры вымярэнні сілы, устойлівасці інстытута сям’і:
1. згуртаванасць ці уплыў, які яна мае на сваіх чальцоў;
2. эфектыўнасць выканання падмуркавых функцый існавання сям’і;
3. уплыў ў грамадстве на іншыя сацыяльныя інстытуты.
Што такое сям’я з боку закона Божага?
У Бібліі гаворыцца, што Бог стварыў мужчыну і ў дадатак к яму жанчыну.
Бытие, глава 1
27 И сотворил Бог человека по образу Своему, по образу Божию сотворил его; мужчину и женщину сотворил их.
Спачатку ён стварыў мужчыну, але убачыў, што аднаму мужчыне жыць не цікава.
Бытие, глава 2
18 И сказал Господь Бог: не хорошо быть человеку одному; сотворим ему помощника, соответственного ему.
21 И навел Господь Бог на человека крепкий сон; и, когда он уснул, взял одно из ребр его, и закрыл то место плотию.
22 И создал Господь Бог из ребра, взятого у человека, жену, и привел ее к человеку.
23 И сказал человек: вот, это кость от костей моих и плоть от плоти моей; она будет называться женою, ибо взята от мужа.
24 Потому оставит человек отца своего и мать свою и прилепится к жене своей; и будут одна плоть.
І яшчэ ён сказаў:
Бытие, глава 1
28 И благословил их Бог, и сказал им Бог: плодитесь и размножайтесь, и наполняйте землю, и обладайте ею, и владычествуйте над рыбами морскими и над птицами небесными, и над всяким животным, пресмыкающимся по земле.
Такім чынам, шлюб ёсць дар ад Бога, які ім благаслаўляецца і заўважце – шлюб паміж мужчынам і жанчынай. Усе іншыя формы інтымных адносінаў паміж людзьмі ёсць грэх.
Ці можна па закону божаму развадзіцца? Вось што на гэта адказаў Ісус Хрыстос:
От Матфея, глава 19
3 И приступили к Нему фарисеи и, искушая Его, говорили Ему: по всякой ли причине позволительно человеку разводиться с женою своею?
4 Он сказал им в ответ: не читали ли вы, что Сотворивший вначале мужчину и женщину сотворил их?
5 И сказал: посему оставит человек отца и мать и прилепится к жене своей, и будут два одною плотью,
6 так что они уже не двое, но одна плоть. Итак, что Бог сочетал, того человек да не разлучает.
А вось што гаворыць Ісус Хрыстос наконт тых хто разводзіцца:
От Матфея, глава 19
9 но Я говорю вам: кто разведется с женою своею не за прелюбодеяние и женится на другой, тот прелюбодействует; и женившийся на разведенной прелюбодействует.
Якія запаветы Ісус Хрыстос дае людзям:
К Ефесянам, глава 5
1 Итак, подражайте Богу, как чада возлюбленные,
2 и живите в любви, как и Христос возлюбил нас и предал Себя за нас в приношение и жертву Богу, в благоухание приятное.
3 А блуд и всякая нечистота и любостяжание не должны даже именоваться у вас, как прилично святым.
А што будзе, калі будуць парушаны запавета Бога?
К Ефесянам, глава 5
5 ибо знайте, что никакой блудник, или нечистый, или любостяжатель, который есть идолослужитель, не имеет наследия в Царстве Христа и Бога.
6 Никто да не обольщает вас пустыми словами, ибо за это приходит гнев Божий на сынов противления;
Далей Бог кажа, што тыя хто робіць наадварот сказанаму ёсць дзеці цемнаты і заклікае не станавіцца на гэты шлях.
К Ефесянам, глава 5
10 Испытывайте, что благоугодно Богу,
11 и не участвуйте в бесплодных делах тьмы, но и обличайте.
12 Ибо о том, что они делают тайно, стыдно и говорить.
13 Все же обнаруживаемое делается явным от света, ибо все, делающееся явным, свет есть.
14 Посему сказано: “встань, спящий, и воскресни из мертвых, и осветит тебя Христос “.
15 Итак, смотрите, поступайте осторожно, не как неразумные, но как мудрые,
16 дорожа временем, потому что дни лукавы.
17 Итак, не будьте нерассудительны, но познавайте, что есть воля Божия.
Ісус Хрыстос гаворыць, каб муж і жонка павінаваліся адзін аднаму:
К Ефесянам, глава 5
20 благодаря всегда за все Бога и Отца, во имя Господа нашего Иисуса Христа,
21 повинуясь друг другу в страхе Божием.
Бог устанавіў законы і нормы жыцця ў шлюбе:
К Ефесянам, глава 5
Для жонак:
22 Жены, повинуйтесь своим мужьям, как Господу,
23 потому что муж есть глава жены, как и Христос глава Церкви, и Он же Спаситель тела.
24 Но как Церковь повинуется Христу, так и жены своим мужьям во всем.
Для мужоў:
25 Мужья, любите своих жен, как и Христос возлюбил Церковь и предал Себя за нее,
26 чтобы освятить ее, очистив банею водною посредством слова;
27 чтобы представить ее Себе славною Церковью, не имеющею пятна, или порока, или чего-либо подобного, но дабы она была свята и непорочна.
28 Так должны мужья любить своих жен, как свои тела: любящий свою жену любит самого себя.
29 Ибо никто никогда не имел ненависти к своей плоти, но питает и греет ее, как и Господь Церковь,
30 потому что мы члены тела Его, от плоти Его и от костей Его.
31 Посему оставит человек отца своего и мать и прилепится к жене своей, и будут двое одна плоть.
32 Тайна сия велика; я говорю по отношению ко Христу и к Церкви.
33 Так каждый из вас да любит свою жену, как самого себя; а жена да боится своего мужа.
Такія адносіны ў сям’і Богу радасны:
К Колоссянам, глава 3
17 И все, что вы делаете, словом или делом, все делайте во имя Господа Иисуса Христа, благодаря через Него Бога и Отца.
18 Жены, повинуйтесь мужьям своим, как прилично в Господе.
19 Мужья, любите своих жен и не будьте к ним суровы.
20 Дети, будьте послушны родителям вашим во всем, ибо это благоугодно Господу.
21 Отцы, не раздражайте детей ваших, дабы они не унывали.
Запаветы бога аб адносінах паміж мужам і жонкаю:
К Евреям, глава 13
4 Брак у всех да будет честен и ложе непорочно; блудников же и прелюбодеев судит Бог.
1-е Коринфянам, глава 7
2 Но, во избежание блуда, каждый имей свою жену, и каждая имей своего мужа.
3 Муж оказывай жене должное благорасположение; подобно и жена мужу.
4 Жена не властна над своим телом, но муж; равно и муж не властен над своим телом, но жена.
5 Не уклоняйтесь друг от друга, разве по согласию, на время, для упражнения в посте и молитве, а потом опять будьте вместе, чтобы не искушал вас сатана невоздержанием вашим.
8 Безбрачным же и вдовам говорю: хорошо им оставаться, как я.
9 Но если не могут воздержаться, пусть вступают в брак; ибо лучше вступить в брак, нежели разжигаться.
10 А вступившим в брак не я повелеваю, а Господь: жене не разводиться с мужем, –
11 если же разведется, то должна оставаться безбрачною, или примириться с мужем своим, – и мужу не оставлять жены своей.
12 Прочим же я говорю, а не Господь: если какой брат имеет жену неверующую, и она согласна жить с ним, то он не должен оставлять ее;
13 и жена, которая имеет мужа неверующего, и он согласен жить с нею, не должна оставлять его.
14 Ибо неверующий муж освящается женою верующею, и жена неверующая освящается мужем верующим. Иначе дети ваши были бы нечисты, а теперь святы.
15 Если же неверующий хочет развестись, пусть разводится; брат или сестра в таких случаях не связаны; к миру призвал нас Господь.
27 Соединен ли ты с женой? не ищи развода. Остался ли без жены? не ищи жены.
28 Впрочем, если и женишься, не согрешишь; и если девица выйдет замуж, не согрешит. Но таковые будут иметь скорби по плоти; а мне вас жаль.
36 Если же кто почитает неприличным для своей девицы то, чтобы она, будучи в зрелом возрасте, оставалась так, тот пусть делает, как хочет: не согрешит; пусть таковые выходят замуж.
39 Жена связана законом, доколе жив муж ее; если же муж ее умрет, свободна выйти, за кого хочет, только в Господе.
А што мы маем сёння ў грамадстве?
Калі сказаць коратка, дык Садом і Гамору. Пачнем аналізаваць стан грамадкасці з галавы, гэта значыць з прэзідэнта.
Аляксандр Лукашэнка быў народжаны па-за шлюбам, рос без бацькі, з вельмі беднай сям’і. Як даказана вучонымі, што такія дзеці не рэдка маюць псіхічныя адхілення ад нормы. Як яго выхавала адна маці, бачна усяму свету. Натуральны хам і сатаніст. Я не хачу сказаць, што ён сам сябе зрабіў такім. Яго такім зрабіла сям’я і грамадства. І не яго віна, што ён сёння з’яўляецца прэзыдэнтам. Яго выбралі людзі, якія не слухаюць ні Бога, ні вучоных.
Як А. Лукашэнка ставіцца да сваёй жонкі, ні з якімі нормамі не пасуецца. Вялікі сорам маскоўскай праваслаўнай царкве, якая называе блудніка, народжанага блудніцай, месіяй. Проста агідна нават глядзець ў бок гэтых папоў. І тыя блудніцы, якія з ім блудзілі высока ляталі ды нізка палі. Самае цікавае ў тым, што на гэты блуд гне сваю спіну просты люд і не разуме гэтага.
Да неверагодных памераў ў беларускім грамадстве дэградаваў інстытут сям’і, з дакладнасцю наадварот людзі выконваюць запаветы Бога. Слова ў абарону маралі і чысціні шлюбу не успрымаецца ў грамадстве, а сама асоба, сказаўшая гэта слова, успрымаецца як нейкі прымітыў. Але як сказана ў Бібліі, такія будуць мець ў жыцці гора і бяду. І сапраўды, так яно і ёсць.
1.У Беларусі не магло быць іншага прэзыдэнта, як амаральнага тыпу, бо шансаў з’явіцца чалавеку без маральнага бруду вельмі мала. Маральных людзей нашмат менш. І гэта аксіёма, бо людзі, якія самі прытрымліваюцца маральных нормаў, ніколі б не выбралі б сабе ў прэзыдэнты чалавека амаральнага. Вось і стварылі самі сабе бяду.
2. У нашым грамадстве мужчыны і жанчыны паменяліся ролямі. Жанчыны сталі кармільцамі сваіх дзяцей. Мужчыны ператварыліся ў нейкую іншую істоту, якая вельмі адрозніваецца ад намесніка Бога на зямлі. Чаму? У мужчыны зломлена сіла волі. А мужчына у якога зломлена сіла волі не здольны абараніць, матэрыяльна забяспечыць сваю сям’ю, вырашаць складаныя задачы, пастаўленныя жыццём. Не апошнюю (негатыўную) ролю ў гэтым адыгралі жанчыны.
3. Сёння стала нормай жыць грамадзянскім шлюбам, нараджаць дзяцей па-за шлюбам. Такая сем’я не з’яўляецца сапраўднай сям’ёй, бо яна не стабільная і не выконвае тых функцый ў жыцці чалавека, якія павінна выконваць. Гэта ўсё вядзе да больш паскоранай дэградыцыі насельніцтва. Ад такой нестабільнасці людзі не то што маюць адхіленні псіхікі, але і проста вар’яцеюць. І тут не трэба здзіўляцца, што ў грамадстве расце колькасць суіцыдаў, што расце злачыннасць, павялічваецца колькасць наркаманаў, алкаголікаў.
4. Законы грамадства і жыцця немагчыма змяніць. Людзі пераступіўшыя законы маралі рана ці позна разлічваюцца за гэты крок, калі не яны дык іх дзеці. Людзі, прыгожае пачуццё каханне, благаслаўлённае Богам, ператварылі ў блуд, камерцыю. У выніку такога блуду, развілася цэлая злачынная індустрыя, заснаваная на сэксе. Гэта прастытуцыя, парнаграфія, сексуальныя рабыні і рабы, “пеўні” ў турмах, ізуверскія спосабы секса, ізнасілаванні ў арміі, дзіцячая прастытуцыя, а як спутнікі усяго гэтага сексуальныя вар’яты і забойцы, гомікі, лезбіянкі і як вынік незлічаная колькасць ахвяр. А дзе ж шчасце, радасць, натхненне? А ў такім чортавым юры гэтыя пачуцці не жывуць.
5. Самай цяжкай спадчынай гэтага блуду ёсць дзеці, якія выкінуты на сметнік. Інакш, тыя установы, у якіх выхоўваюцца гэтыя дзеці не назавеш. У дзіцячых дамах і інтэрнатаў ў Беларусі выхоўваецца амаль што 80 тыс. дзяцей, практычна усе сацыяльныя сіраты, г.зн. што маці і бацька жывыя. Пасля міліцыі і арміі гэта трэцяя армія, якая знаходзіцца на утрыманні насельніцтва Беларусі. Хто-небудзь з вас хоць раз ў жыцці задумаўся у якую суму абыходзіцца нашаму насельніцтву такая раскоша, як блуд? Ну калі вы такія заможныя, то можаце і надалей утрымліваць усю гэту агіду за свой кошт.
З якіх часоў ў беларускім грамадстве пачалася дэградацыя сем’і?
Гісторыя даказвае, што блуд існаваў ва ўсе часы і ва ўсе эпохі, але сур’ёзныя змены ў бок дэградацыі інстытута сям’і пачаліся з прыходам да улады ў Расейскай імперыі бальшавікоў.
Адразу патрэбна адзначыць, што да улады прыйшлі габрэі, якія не з’яўляліся карэннай нацыяй, не былі хрысціянамі, не з’яўляліся большасцю. Большасць асоб, якія знаходзіліся ў кіраўніцтве былі прафесійнымі бандытамі, забойцамі, рабаўнікамі ці з псіхічнымі адхіленнямі. Аб іх маральным абліччы мы будзем вам расказваць у другіх артыкулах.
Новая улада шакавала насельніцтва сваімі рэформамі, адначасова наводзіла страх і палажыла пачатак распаду інстытуту сем’я. У свядомасць людзей убівалася ідэя свабоднага кахання (часам гэта рабілася прымусова). Ідэолагам свабоднага кахання была Аляксандра Калантай (дзявочае прозвішча – Дамантовіч). А. Калантай ў адной з сваіх кніг “Любовь пчёл трудовых” пісала: камсамолке с камсамольцам палавыя зносіны “должны быть, как стакан воды выпить”. Палавую разбешчанасць яна прыкрывала узвышанымі словамі аб духоўнай свабодзе, новай рэвалюцыйнай маралі.
Найбольш ярка ідэі А. Калантай прагучалі ў нашумеўшым ў тыя гады артыкулу “Дорогу крылатому Эросу!” У 1917 годзе Калантай прызывала рэвалюцыйных матросаў і салдат не толькі к радыкалізму, але і к свабоднаму каханню. Праз 6 гадоў яна бросіла кліч: Не сдерживать своих сексуальных устремлений, раскрепостить инстинкты и дать простор любовным наслаждениям!
У 1924 годзе выдавецтва Камуністычнага універсітэту ім. Свердлава надрукавала брашуру “Революция и молодежь”, у якой было сфармавана “Двенадцать половых заповедей революционного пролетариата”. Вось толькі два із іх: “Половой подбор должен строиться по линии классовой революционно-пролетарской целесообразности. В любовные отношения не должны вноситься элементы флирта, ухаживания, кокетства и прочие методы специально-полового завоевания”. И “не должно быть ревности”.
Калантай распрацавала праекты дэкрэтаў:
1. дэкрэт аб грамадзянскім шлюбу, замяніўшым шлюб царкоўны;
2. дэкрэт аб разводзе, прызнаючы шлюб ліквідаваным па першай, нават і безпадстаўнай, заяве мужа і жонкі.
Усе гэтыя ідэі пачалі ператварацца ў жыццё і прынялі жудасныя формы. Ў краіне была аб’яўлена сацыялізацыя жанчын. Вось некалькі дэкрэтаў ў арыгіналу:
Декрет
Саратовского Губернского Совета Народных Комиссаров
об отмене частного владения женщинами
Законный брак, имевший место до последнего времени, несомненно является продуктом того социального неравенства, которое должно быть с корнем вырвано в Советской Республике. До сих пор законные браки служили серьезным оружием в руках буржуазии в борьбе ее с пролетариатом, благодаря только им все лучшие экземпляры прекрасного пола были собственностью буржуев империалистов и такою собственностью не могло не быть нарушено правильное продолжение человеческого рода. Поэтому Саратовский Губернский Совет Народных Комиссаров с одобрения Исполнительного комитета Губернского Совета Рабочих, Солдатских и Крестьянских Депутатов постановил:
1. С 1 января 1918 года отменяется право постоянного владения женщинами, достигшими 17л. и до 35 л.
Примечание: Возраст женщин определяется метрическими выписками, паспортом, а в случае отсутствия этих документов квартальными комитетами или старостами и по наружному виду и свидетельскими показаниями.
2. Действие настоящего Декрета не распространяется на замужних женщин, имеющих пятерых или более детей.
3. За бывшими владельцами (мужьями) сохраняется право на внеочередное пользование своей женой.
Примечание: В случае противодействия бывшего мужа в проведении сего Декрета в жизнь, он лишается права, предоставляемого ему настоящей статьей.
4. Все женщины, которые подходят под настоящий Декрет, изымаются из частного владения и объявляются достоянием всего трудового класса.
5. Распределение заведывания отчужденных женщин предоставляется Сов. Раб. Солд. и Крест. Депутатов Губернскому, Уездным и Сельским по принадлежности.
6. Граждане мужчины имеют право пользоваться женщиной не чаще четырех раз за неделю и не более 3-х часов при соблюдении условий, указанных ниже.
7. Каждый член трудового народа обязан отчислять от своего заработка 2% в фонд народного поколения.
8. Каждый мужчина, желающий воспользоваться экземпляром народного достояния, должен представить от рабочего заводского комитета и профессионального союза удостоверение о принадлежности своей к трудовому классу.
9. Не принадлежащие к трудовому классу мужчины приобретают право воспользоваться отчужденными женщинами при условии ежемесячного взноса, указанного в п.6 в фонд 1000 руб.
10. Все женщины, объявленные настоящим декретом народным достоянием, получают из фонда народного поколения помощь в размере 280 руб. в месяц.
11. Женщины, забеременевшие освобождаются от своих обязанностей прямых и государственных в течение 4 месяцев (3 мес. до и 1 после родов).
12. Рождаемые младенцы по истечении месяца отдают в приют «Народные Ясли», где воспитывают и получают образование до 17 лет за счет «Народного поколения».
13. При рождении двойни родительнице дается награда в 200 руб.
14. Виновные в распространении венерических болезней будут привлекаться к законной ответственности по суду революционного времени.
Цікавы дакумент, ці не праўда?
Дэкрэт, які распаўсюджваўся анархістамі, быў також зместу, за выключэннем некалькіх пунктаў. Вось яны ў арыгіналу:
1.Все граждане, мужчины и женщины, обязаны следить за своим здоровьем и еженедельно сдавать на исследование как мочу, так и кровь.
2.Женщины, потерявшие здоровье, могут ходатайствовать перед «Народным поколением» о выдаче им пособия и пенсии.
3. Все отклоняющиеся от проведения в жизнь настоящего декрета объявляются саботажниками — врагами народного достояния и контранархистами и предаются строжайшей ответственности.
Нешто падобнае было змешчана і ў Кранштаду, таксама з некаторымі зменамі. Вось адзін з пунктаў:
«Каждый гражданин, заметивший женщину, уклоняющуюся от исполнения декрета, обязан сообщить о ней по указанному адресу, сообщив адрес, полное имя и отчество женщины-нарушителя».
Той хто адмаўляўся выконваць дэкрэт аб’яўляліся ворагамі народа і контрэвалюцыянерамі.
Ў г. Уладзіміру ў тым жа 1928 годзе разам з Дэкрэтам з’явіліся і такія арганізацыі, як «Комитет бдительности» и «Бюро свободной любви»(!).
Тут жа , высвабаждая жанчыну ад прыналежнасці мужу, аб’яўлялі яе маёмасццю рэспублікі ( г.эн. агульнай маёмасццю)
Декрет Владимирского совдепа
«О раскрепощении женщин»
1. С 1 марта 1918 года в городе Владимире отменяется частное право на владение женщинами (брак отменен как предрассудок старого капиталистического строя). Все женщины объявляются независимыми и свободными. Каждой девушке, не достигшей 18 лет, гарантируется полная неприкосновенность ее личности. «Комитет бдительности» и «Бюро свободной любви».
2. Каждый, кто оскорбит девушку бранным словом или попытается ее изнасиловать, будет осужден ревтрибуналом по всей строгости революционного времени.
3. Каждый изнасиловавший девушку, не достигшую 18 лет, будет рассматриваться как государственный преступник и будет осужден ревтрибуналом по всей строгости революционного времени.
4. Всякая девица, достигшая 18-летнего возраста, объявляется собственностью республики. Она обязана быть зарегистрирована в «Бюро свободной любви» при «Комитете бдительности» и иметь право выбирать себе среди мужчин от 19 лет до 50 временного сожителя-товарища.
Примечание. Согласия мужчины при этом не требуется.
5. Право выбора временного сожителя предоставляется один раз в месяц. «Бюро свободной любви» при этом пользуется автономией.
6. Все дети, рожденные от этих союзов, объявляются собственностью республики и передаются роженицами (матерями) в советские ясли, а по достижении 5 лет в детские дома-коммуны. Во всех этих заведениях все дети содержатся и воспитываются за общественный счет.
Примечание. Таким образом, все дети, освобожденные от предрассудков семьи, получают хорошее образование и воспитание. Из них вырастет новое здоровое поколение борцов за мировую революцию.
Совдеп города Владимира. 01.01.1918 г.
З прыходам белых войскаў Дзянікіным была створана камісія па раследаванню злачынстваў зробленых бальшавікамі (Особая следственная комиссия по расследованию злодеяний большевиков).. Вось адзін з такіх актаў:
АКТ РАССЛЕДОВАНИЯ
о социализации девушек и женщин в гор. Екатеринодаре по мандатам советской власти ( на мове арыгіналу)
В г. Екатеринодаре большевики весною 1918 года издали декрет, напечатанный в “Известиях” Совета и расклеенный на столбах, согласно коему, девицы в возрасте от 16 до 25 лет подлежали “социализации”, причем желающим воспользоваться этим декретом надлежало обращаться в подлежащие революционные учреждения. Инициатором этой “социализации” был комиссар по внутренним делам еврей Бронштейн. Он же выдавал и “мандаты” на эту “социализацию”. Такие же мандаты выдавал подчиненный ему начальник большевистского конного отряда Кобзырев, главнокомандующий Иващев, а равно и другие советские власти, причем на мандатах ставилась печать штаба “революционных войск Северо-кавказской советской республики”. Мандаты выдавались как на имя красноармейцев, так и на имя советских начальствующих лиц — например, на имя Карасеева, коменданта дворца, в коем проживал Бронштейн: по этому образцу предоставлялось право “социализации” 10 девиц.
На основании таких мандатов красноармейцами было схвачено больше 60 девиц — молодых и красивых, главным образом, из буржуазии и учениц местных учебных заведений. Некоторые из них были схвачены во время устроенной красноармейцами в городском саду облавы, причем четыре из них подверглись изнасилованию там же, в одном из домиков. Другие были отведены в числе около 25 душ во дворец войскового атамана к Бронштейну, а остальные в “Старокоммерческую” гостиницу к Кобзыреву и в гостиницу “Бристоль” к матросам, где они и подверглись изнасилованию. Некоторые из арестованных были засим освобождены, так, была освобождена девушка, изнасилованная начальником большевистской уголовно-розыскной милиции Прокофьевым, другие же были уведены уходившими отрядами красноармейцев и судьба их осталась невыясненной. Наконец, некоторые после различного рода жестоких истязаний были убиты и выброшены в реки Кубань и Карасунь. Так, например, ученица 5-го класса одной из екатеринодарских гимназий подверглась изнасилованию в течение двенадцати суток целою группою красноармейцев, затем большевики подвязали ее к дереву и жгли огнем и, наконец, расстреляли.
Фамилии потерпевших лиц не опубликовываются по понятным основаниям.
Настоящий материал добыт Особой комиссией с соблюдением требований Устава уголовного судопроизводства.
*) Фотография этого мандата, подписанного рукою Иващева, приложена к документам в качестве вещественного доказательства. — Прим. ред-сост.
Использованы материалы кн.: Красный террор в годы гражданской войны. По материалам Особой следственной комиссии по расследованию злодеяний большевиков. Редактор-составитель Ю.Г.Фельтишинский и Г.И. Чернявский. М., 2004.
Прыклад мандата:
Мандат*
Предъявителю сего товарищу Карасееву предоставляется право социализировать в городе Екатеринодаре 10 душ девиц возрастом от 16-ти до 20-ти лет на кого укажет товарищ Карасеев.
Главком Иваще [подпись]
Место печати [печать ]
“Не перечесть зверств и надругательств над женщинами — насилование, пытки, надругательства… Одну молодую женщину, приговоренную к расстрелу за спекуляцию, начальник контрразведки Кисловодской ЧК изнасиловал, затем зарубил и глумился над ее обнаженным трупом. Многих женщин комиссары ЧК вынуждали к сожительству, других заставляли идти на это ради спасения своих близких. “Каждый матрос имел 4-5 любовниц, главным образом жен расстрелянных и уехавших офицеров” — рассказывал свидетель на Лозанском процессе о Крымской эпопее. “Не пойти, не согласиться — значит быть расстрелянной. Сильные кончали жизнь самоубийством…”, “пьяные, осатаневшие от крови, вечером, во время оргий, в которых невольно участвовали сестры милосердия, жены арестованных и уехавших офицеров и другие заложницы — брали список и ставили крест против непонравившихся им фамилий. “Крестики” ночью расстреливались…” (с. 153).
Друкуецца ў арыгіналу так, як выкарыставаны матэрыялы з кнігі Дзянікіна:” Красный террор в годы гражданской войны. По материалам Особой следственной комиссии по расследованию злодеяний большевиков”
Аб тым, як мучылі бальшавікі людзей мы будзем пісаць ў іншых артыкулах. .
Хто ж такая была А. Калантай, ідэолаг свабоднага кахання?
Аляксандра Міхайлаўна Калантай (ад нараджэння Дамантовіч) нарадзілася 19 (31) сакавіка 1872 года ў Санкт-Пецярбургу і памёрла 9 сакавіка 1952 ў Маскве. С 1906 года была з меньшавікамі, ў 1915 годзе стала сябрам РСДРП. Першая ў свеце жанчына-міністр і жанчына-дыпламат.
А. Калантай ў розныя гады.
А. Калантай нарадзілася ў заможнай дваранскай сям’і. Бацька, Міхаіл Дамантовіч, генерал, радавод якога вядзе да сярэдневечнага князя Даўмонта Пскоўскага. Князь Даўмонт Пскоўскій, князь Нальшанскій быў родам з Вялікага Княства Літоўскага, і ў 1265 годзе, разам з 300 сем’ямі з ВКЛ, прыйшоў у Пскоў. Ужо праз год за сваю ахвярнасць і сапраўдную хрысціянскую маральнасць быў выбраны пскавічамі сваім князем. Горадам кіраваў 33 гады і быў адзіным князем ў гісторыі Пскова, які так доўга жыў ў згодзе з пскоўскім веча (Пскоўскае княства было яшчэ незалежным ад Маскоўскага). Праваслаўнай царквой прылічаны да ліку святых.
Яна “не хотела стать самкой” і пахаваць себя ў рамках сям’і.
“Попросту молодой муж был сексуально малограмотен”, – піша вельмі граматная ў гэтай справе Соф’я Чарказава, прыкрывая сексуальную разбешчаннасць Калантай. Жонка і маці па сацыяльнаму статусу, у першую чаргу хвалявалася аб забяспячэнні сваіх біялагічных патрэбаў. Сябрам сям’і стаў малады афіцэр А. Саткевіч.
Аляксандра была малодшым дзіцем у сям’і інспектара Мікалаеўскай кавалерыйскай вучэльні генерала Міхася Аляксеевіча Дамантовіча. Для яе маці – Аляксандры Аляксееўны Масалінай – гэта быў другі шлюб.
Юнацкія успаміны Шурачкі: “Сёстры спяць у адным пакоі з мужыкамі, а тата з мамай у адной пасцелі. Пакутліва сорамна за іх, і асабліва крыўдна за маму і тату. Калі я выйду замуж, буду жыць з мужам у розных пакоях”.
Яе хросным бацькам стаў генерал ад інфантэрыі Міхась Іванавіч Драгаміраў, буйны вайскавод і вайсковец тэарэтык. Сын генерала Ян, безнадзейна закаханы ў Шурачку, пусціў сабе кулю ў ілоб. Ён стаў першым у доўгім шэрагу мужчын, якія літаральна схадзілі з розуму ад кахання да Аляксандры Міхайлаўны.
Першым рукі Аляксандры папрасіў ад’ютант імператара Аляксандра III генерал Тутолмін. Яна адмовіла. Закахалася ў траюраднага брата Ўладзіміра Людвігавіча Калантая, вайскоўца інжынера
«Два года я боролась с родителями, чтобы получить их согласие на брак с красивым и веселым Коллонтаем. Он необыкновенно хорошо танцевал мазурку и умел веселить и смешить нас в течение целого вечера» – ўспамінала А. Калантай.
Калантай бясконца кахаў жонку, але яна не жадала быць проста жонкай:
: «Хозяйство меня совсем не интересовало, а за сыном могла очень хорошо присматривать няня».
Адносіны з мужам здаваліся занадта прэснымі. У яе паўстаў раман на боку, і яны разыйшліся. Калантай з’ехала ў Швейцарыю, паступіла вучыцца. Яна прысвяціла сябе руху за раўнапраўе жанчын, перазнаёмілася са ўсімі вядомымі сацыял-дэмакратамі Еўропы.
Усё тая жа дасведчаная Соф’я Чарказава піша аб уроках кастрычніка так:
“Коллонтай сблизилась с кругом профессиональных революционеров, воспринять бредовые идеи которых была вполне готова. Но и здесь сыграл свою роль эротический фактор – она влюбилась в Петра Маслова, известного экономиста и социал-демократа, меньшевика. Роман развивался достаточно бурно, вызывая у партнера смертельный страх (он был женат и ужасно боялся огласки). Александра, напротив, не скрывала своего нового увлечения от старого любовника (А. Стакевича), предоставив ему право решать судьбу их близких отношений”.
Сярод яе палюбоўнікаў называюць найслынных рэвалюцыянераў.
Адным з яго палюбоўнікаў быў рэвалюцыянер Дыбенка.
Яе імя ведалі ўсё. Яна агаломшыла ўсю краіну. Сваёй нежаночай, па тых паданнях, актыўнасцю. Сваімі дэкрэтамі аб новым становішчы жанчыны. Сваім непрыкрытым і бурным раманам з Дыбенко. Адзіная жанчына ў новым рэвалюцыйным урадзе, яна выклікала жах у насельніцтва. Яе прыяцель па дзіцячых гульнях, Міхась Букоўскі, пазнаўшы, што яна, дачка двараніна і генерала, эпатуе ўсю Расею і так нізка пала, пусціў сабе кулю ў скронь. Пра Калантай пісалі непрыстойныя вершыкі і спявалі злыя прыпеўкі. Калантай унесла праекты дэкрэту аб грамадзянскім шлюбе, які замяняў шлюб царкоўны. І дэкрэт аб разводзе, які прызнаваў шлюб разбураным па першай жа – і нават нематываванай заяве мужоў. Успомнім, гісторыю яе маці і тады зразумеем, чаму ўсё гэта было для яе хворай тэмай. І яна паспрабавала, каб такіх праблем у жанчын, хоць бы ў гэтай краіне, не было. Так адным махам яна паспрабавала знішчыць інстытут сям’і. Адно з самых каханых яе сцвярджэнняў было “Дзіця прыналежыць грамадству, у якім нарадзілася, а не сваім бацькам.”
Партыйныя таварышы суцэль лёгка дапушчалі сэксуальныя забавы, але наперакос глядзелі на плакатную дэманстрацыю сэксуальнай волі, як гэта рабіла Калантай. Неўзабаве, пад ладным ціскам, яны з Дыбенко аб’яўляюць у газетах аб заключэнні грамадзянскага шлюбу. (Ніякіх кніг запісу актаў грамадзянскага стану тады не было.)
А вось яе жыццё ў якасці пасла . У гонар чарговага юбілею Кастрычніцкай рэвалюцыі яна ўладкоўвае грандыёзны прыём у самім раскошным гатэлі Осла. Ікру елкі лыжкамі прама з бочачак. Было незлічоная колькасць напояў. А гаспадыня балю казала на розных мовах, танчыла са шляхетнымі кавалерамі і вяла свецкую гутарку. Пад канец вечара быў танец аголенай дзяўчыны з вінаграднымі гроздзямі у руках. Як піша яна потым у службовай справаздачы: “Прием прошел с большим успехом и еще выше поднял авторитет Советского Союза… посольство царской России никогда не устраивало ничего подобного.”
Іменем гэтай разбешчанай жанчыны сёння ў Беларусі названы вуліцы. Яна палажыла пачатак развалу сям’і і шлюбу. Яе ідэі надзейна увайшлі ў жыццё. У яе сёння міліёны паслядоўніц.
У адным з апошніх лістоў Калантай пісала французскаму камуністу Марсэлю Боды, які таксама шмат гадоў быў яе палюбоўнікам:
“Мы проиграли, идеи рухнули, друзья превратились в врагов, жизнь стала не лучше, а хуже. Мировой революции нет и не будет. А если бы и была, то принесла бы неисчислимые беды всему человечеству”.