nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Наш аналіз ксенаэтнічнага ўплыву (як актуальнага, так і патэнцыйнага) на карэнныя еўрапейскія этнасы, у т.л. на наш беларуска-літвінскі, быў бы няпоўным, калі б мы не ўзгадалі пра цыганаў, габрэяў, кітайцаў, крымскіх татар. Таму давайце пагаворым і пра іх.
Вадзім Растоў, аналітычная газета “Секретные исследования” (узята з nv-online.info/index.php?c=ar&i=9985&c2=araddcompa; нязначна скарочана)
… З вуліцамі Менску тая ж сітуацыя, як і ў Віцебску [ды іншых гарадох Беларусі]. Вось, напрыклад, вуліцы Разінская і Пугачоўская. Няўжо гэтыя мяцежнікі рыхтавалі свае сялянскія паўстаньні супраць царызму ў Менску? Вядома ж, не. Бо ў іх эпоху мы ўвогуле з Расеяй былі рознымі краінамі (мы жылі ў Рэчы Паспалітай). Але, можа быць, у нас проста любяць усіх мяцежнікаў і бунтароў? Не – ня любяць. Таму што ў Менску няма вуліцы, якая б насіла імя НАШАГА кіраўніка паўстаньня супраць царызму Якуба Ясінскага (1761-94 гг.). Наш беларус загінуў за нашу свабоду, але мы аддаем належнае не яму, а Разіну ды Пугачову. Іншы беларус і таксама кіраўнік гэтага ж ваўстаньня Тадэвуш Касьцюшка (1746-1817 гг.) таксама “бяз вуліцы”.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
У свой час мы ўжо разьбіралі пытаньне, пададзенае ў загалоўку (гл. https://nashaziamlia.org/2006/07/05/181). Тады мы прыйшлі да высновы, што ў беларускім небе ў ноч з 3 на 4 ліпеня ўсе апошнія гады бухае “ўладны ідыятызм”. Але новы погляд на сітуацыю робіць неабходным разгледзець яшчэ адну версію. Гэтая версія бярэ за аснову ня дурасьць мясцовага начальства, а яго схаваныя каштоўнасьці – тыя, якія яно патаемна ад грамадства на самой справе адзначае і менавіта 3 ліпеня.
Сябры! Гарадзенскі Рух “За Свабоду” запрашае ў супольную паездку на “Басовішча-2008” – фестываль музыкі маладой Беларусі. Сёлета “Басовішча-2008” пройдзе 18-19 ліпеня на традыцыйным месцы ў мястэчку Гарадок (Grodek), што на Беласточчыне. Сёлета будзе арганізаваны даезд ахвотных наведаць “Басовішча-2008” па маршруце Кузніца Беластоцкая (чыгуначны вакзал) – Басовішча – Кузніца Беластоцкая (чыгуначны вакзал). Увага! Умовы!
Міхаіл Галдзенкоў (паводле n-europe.eu/content/index.php?p=49)
Масковія (сэрца Расеі) не размаўляла па-расейску [на цяперашняй мове расейцаў-маскоўцаў. – Рэд.] да самых Пятроўскіх часоў… Здаецца, гэта лухта, якой і быць ня можа, але факты – рэч упартая. І гістарычныя факты, якія стагоддзямі хавалі царскія гісторыкі, гавораць толькі пра адно – гэта было так.
Уладзімір Бялінскі (паводле http://a–ingwar.blogspot.com/2008/05/blog–post_1831.html; поўны тэкст кнігі, адкуль узяты матэрыял, тут: http://ukrlife.org/main/evshan/moxel.htm).
Працягваем разбураць імперскія міфы. Падаем артыкул, прысьвечаны выхаду чарговай расейскай ідэалагічнай кіна-агіткі “Аляксандр.Неўская бітва”. Разгледзім жыцьцёвы шлях гэтага Аляксандра паводле цікавых матэрыялаў кнігі Уладзіміра Бялінскага «Страна Моксель», якія грунтуюцца на расейскіх гістарычных крыніцах. Матэрыялы кнігі дазваляюць па-новаму ацаніць гісторыю Масковіі.
Рэдакцыя.
Віталь Куплевіч
Непрызнаныя дзяржава – краіна якая валодае частковым, абмежаваным, або поўным сувэрэнітэтам, але не прызнана іншымі дзяржавамі, або прызнана адной ці некалькімі дзяржавамі.
Анастасія Зелянкова (паводле http://gazetaby.com/cont/print.php?sn_nid=3990)
Захоп Навагрудка, замах на Хрушчова, вызваленне палітвязняў — усё гэта невядомыя старонкі беларускага антысавецкага супраціву. Пасля другой сусветнай вайны нашы суайчыннікі яшчэ больш за дзесяцігоддзе са зброяй у руках змагаліся за сваю свабоду супраць савецкай улады. Доўгі час лічылася, што ў 1944 годзе беларускія партызаны павыходзілі са сваіх лясных сховішчаў і пачалі разам з мірным насельніцтвам будаваць светлую сацыялістычную будучыню. Насамрэч, усё было далёка не так. Кніга Сяргея Ярша і Сяржука Горбіка “Беларускі супраціў” (гл. фота ўверсе), якая нядаўна выйшла ва Украіне, расказвае пра партызанскую барацьбу, што разгарнулася пасля перамогі над фашызмам. Пра размах гэтай барацьбы, яе супярэчнасці і вынікі “Салідарнасці” распавёў адзін з аўтараў кнігі, беларускі гісторык Сяргей Ёрш.
Учора Старадароскі раённы суд пакараў аштрафам болей як на мільён рублёў айца Леаніда Акаловіча – сьвятара Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы (БАПЦ). Яго пакаралі за асьвячэньне крыжа ў памяць пра ахвяры партызанкі часоў Вялікай Айчыннай вайны. Пакаралі й мясцовага жыхара Алеся Апанасевіча за тое, што прынёс рыдлёўку, каб укапаць крыж. За некалькі хвілін да суду сьвятар Л.Акаловіч згадаў, што за сваё жыцьцё асьвячаў дзясяткі крыжоў, але судзяць яго за гэта ўпершыню. Нагадаем, 19 красавіка г.г. ў вёсцы Дражна Старадароскага раёну быў усталяваны шасьціканцовы крыж у памяць пра 25 мірных сялян, забітых у 1943 годзе партызанамі савецкага габрэйскага атраду. Пазьней міліцыянты склалі пратакол на арганізатараў мерапрыемства, ацэненага як “несанкцыянаваны сход”, а крыж дэмантавалі. У красавіку і ў траўні за гэтую акцыю былі асуджаныя на 15 сутак грамадзкі актывіст Вячаслаў Сіўчык і аўтар кнігі пра трагедыю вёскі Дражна Віктар Хурсік (паводле www.svaboda.org/content/Article/1140167.html).
Як з усім гэтым змагацца? Чарговай порцыяй праўды пра Вялікую Айчынную. Пра падзеі ў вёсцы Дражна ў 1943-м мы ўжо паведамлялі (https://nashaziamlia.org/2007/10/06/919/). Падаем чарговы матэрыял (паводле Галіны Абакунчык, www.svaboda.org/content/Article/1140188.html).
Рэдакцыя.
У свой час мы сфармулявалі Д пр-п 32 Беларускай дактрыны, у якім абвясьцілі, што канкрэтна трэба зрабіць, каб у будучыні вярнуць нармальныя стасункі паміж беларуска-літвінскім і расейска-маскоўскім народамі. Адзін з пунктаў гэтага прынцыпу прадугледжвае рэстытуцыю ў Беларусь (у асноўным з Расеі) нарабаваных каштоўнасьцяў беларускага народу. На гэтым тыдні вельмі дарэчна грамадзкі рэдактар Радыё Свабода Алег Трусаў (гісторык, археолаг, старшыня Таварыства беларускай мовы) запрапанаваў карэспандэнтам радыё падрыхтаваць перадачу на тэму: “Вяртаньне нашых каштоўнасьцяў: праблемы рэстытуцыі”. Пададзены ніжэй невялікі матэрыял, дзе Аляксандар Уліцёнак размаўляе з Трусавым пра тое, што менавіта і калі страчана беларусамі, каштоўны тым, што канкрэтызуе адзін з пунктаў Д пр-пу 32 (паводле www.svaboda.org/content/Transcript/1121760.html).
Рэдакцыя.
Віталь Куплевіч
Надзвычай складана знайсьці дзяржаву, якая дастаткова доўга існуе і на працягу сваёй гісторыі не зьмяняла абшары. Фармаваньне абшару дзяржавы пачынаецца ад параўнальна невялікай першаснай паверхні, якую F. Ratzel (1923) назваў арэалам закладаньня дзяржавы, а іншыя аўтары – абшарам закладаньня (Pounds, 1963; Pounds, Ball, 1964).
Паводле www.svaboda.org/content/Transcript/1109948.html
Тэма пасьляваеннага антыбальшавіцкага супраціву ў Беларусі – адна з галоўных, якой цікавіцца наша рэдакцыя. Склалася так, што пра яго ў Прыбалтыцы і ва Украіне вядома даволі шмат. Аналагічныя па зьместу і блізкія па маштабах падзеі, якія мелі месца ў Беларусі, камуністычная прапаганда старанна замоўчвала. У выніку атрымалася, што ў сьветаглядзе большасьці беларусаў гэтых падзеяў проста няма. Гэта несправядліва, мы павінны ведаць нашых герояў! Таму мы прынялі рашэньне прадубляваць адпаведную перадачу Вячаслава Ракіцкага й гісторыка Ірыны Канталян, якая прагучала на радыё “Свабода” 08.05.2008 г.
Рэдакцыя.
Паводле dobrowoletz.livejournal.com/87135.html
Мы – сайт ідэалагічны, і асабліва за гістарычнымі датамі не ганяемся. Але і такое магчыма. Сёньня 9 траўня, а ўчора быў Дзень капітуляцыі гітлераўскай Нямеччыны ў Другой сусьветнай вайне і яе завяршэньня ў Еўропе. У свой час мы ўжо падавалі некаторыя меркаваньні што да “сьвята перамогі Савецкага Саюзу” ў “Вялікай Айчыннай” і блізкіх тэм (гл. тут: nashaziamlia.org/2007/05/18/681; nashaziamlia.org/2007/05/01/645; nashaziamlia.org/2007/05/19/684; nashaziamlia.org/2008/03/01/1218; nashaziamlia.org/2007/10/06/919; nashaziamlia.org/2008/02/26/1207; Д п-п 56). Галоўнае, што мы ня можам прыняць у цяперашняй інтэрпрэтацыі дадзенага “сьвята” – гэта маніпулятыўнае выкарыстаньне памяці пра тую вайну і яе мільённыя ахвяры (у тым ліку і з боку нашага народу) для ўмацаваньня сёньняшніх антынародных рэжымаў у Беларусі й Расеі. Такое мы лічым проста сатанінскай справай. Але, як высьвятляецца, “нешта ня тое” адчуваюць і многія іншыя людзі. Нехта пад нікам “Дабраволец” у сваім ЖЖ запрапанаваў усім жадаючым выказацца на тэму, пазначаную ў загалоўку. Яму паступілі сотні меркаваньняў. Многія зь іх можна лічыць сэнсоўнымі, некаторыя слабаватымі, а некаторыя – правакатыўнымі. Вы можаце самі зазірнуць на пададзены адрас і скласьці ўласнае меркаваньне. Мы ж вырашылі падаць ніжэй некаторыя выказваньні…
Рэдакцыя.
Анатоль Белы – асоба неардынарная, чалавек выключна адданы беларускаму народу і Беларусі. Ён і калекцыянэр, зьбіральнік беларушчыны, й ініцыятар адкрыцьця ў Старых Дарогах першага ў Беларусі прыватнага музэя выяўленчага мастацтва, і кіраўнік культурна-асветніцкага клюбу “Спадчына”… Апошнім часам шмат працуе ў сеціве. Мы лічым неабходным каротка паінфармаваць нашых чытачоў пра яго сайты. Сайт www.spadchyna.org распавядае пра мастацкі музей “для беларускага народу”, створаны дзякуючы “Фонду Анатоля Белага”. Сайт pakutniki.narod.ru – “Пакутнікі за Беларусь” прызначаны для ўшанаваньня памяці выдатных беларусаў, якія бралі ўдзел у вызвольных паўстаньнях XVIII-XIX стагоддзяў, у гераічным Слуцкім збройным чыне, абвяшчалі Беларускую Народную Рэспубліку, без якой не ажыцьцявілася б ідэя Беларускай Дзяржавы. На сайце таксама ўшаноўваецца памяць тых прадстаўнікоў навуковай і творчай інтэлігенцыі, якія сталі ахвярамі бальшавіцка-НКУСаўскіх і сталінска-НКВДысцкіх рэпрэсій. Сайт adradjency.narod.ru “Адраджэнцы Беларусі” аддае даніну тым нацыянальна-дзяржаўным і ваенным дзеячам, навукоўцам, літаратарам – сапраўдным патрыётам Беларусі, якія сваім талентам спрыялі абвяшчэньню і стварэньню нашай Першай Незалежнай Дзяржавы – БНР, прымалі гераічны ўдзел у барацьбе за адстойванне ідэалаў, якія дэкларавалі ў гістарычных Устаўных Граматах яе “айцы-заснавальнікі”. Заклікаем нашых наведвальнікаў азнаёміцца з сайтамі Анатоля Белага. Магчыма, вы знойдзеце шмат істотнага для сябе.
Рэдакцыя.
Паводле Уладзіміра Глода (svaboda.org/content/Article/1106496.html)
Ноч з 11 на 12 красавіка 1995 году, безумоўна, увойдзе ў гісторыю Беларусі. Тады дэпутаты Вярхоўнага Савету 12-га скліканьня ад апазыцыі БНФ абвясьцілі галадоўку пратэсту супраць дзеяньняў Лукашэнкі. Падставай для пратэсту стала жаданьне апошняга правесьці рэфэрэндум аб скасаваньні беларускай мовы як адзінай дзяржаўнай і скасаваць бел-чырвона-белы сьцяг і герб “Пагоня” як дзяржаўныя сымбалі.
Паводле Тацяны Поклад (www.svaboda.org/content/Article/1050825.html)
Учора (06.04.2008 г.) беларускаму асьветніку і сусьветна вядомаму навукоўцу Барысу Кіту споўнілася 98 гадоў. У 1930-40-х гадах Барыс Кіт працаваў для беларускай адукацыі на роднай Наваградчыне і Віленшчыне – у Віленскай беларускай гімназіі быў выкладчыкам і дырэктарам. Ён дапамагаў атрымаць асьвету многім вясковым беларусам, ратаваў моладзь ад вывазу на прымусовыя працы ў час гітлераўскай акупацыі, калі ачольваў семінарыю і школу ў Паставах і Маладзечне. Ад 1948 году Барыс Кіт жыў ў ЗША, ад 1950 году браў удзел у падрыхтоўцы першых амэрыканскіх касьмічных і ракетных сыстэмаў. Барыс Кіт першым разьлічыў прынцыпы выкарыстаньня вадароду як паліва для касьмічных ракет, ён – аўтар першага ў гісторыі навукі падручніка па ракетнай тэхніцы і ракетным паліве. Прафэсар, доктар філязофіі у галіне матэматыкі, акадэмік Міжнароднай акадэміі астранаўтыкі і многіх іншых міжнародных і нацыянальных акадэмій і аб’яднаньняў. Апошнія 35 гадоў Барыс Кіт жыве ў Франкфурце-на-Майне ў Нямеччыне. На свае юбілеі ён атрымлівае віншаваньні ад прэзыдэнта ЗША.
Рэдакцыя.
Пачаў працу інтэрнэт-сайт “Даведнiкi Леанiда Маракова «Рэпрэсаваныя грамадскiя i культурныя дзеячы Беларусi» (адрас: www.marakou.by)
Алесь Астроўскі
1 красавіка 2008 году споўнілася 2 гады працы нашага сайта. З гэтай нагоды хачацца зноў падаць сьветлы, каляровы матэрыял. Вось мы і вырашылі распавесьці пра беларуска-літвінскія шахматы.
Пачнем з абвесткі. “Унікальная шахматная фігура — ладдзя, скрадзеная ў жніўні 2004 года з Гродзенскага дзяржаўнага гісторыка-археалагічнага музея, вернутая дзяржаве. Дзесяткі гадоў ладдзя ХІІ стагоддзя часоў Полацкага княства лічылася знакам музея, упрыгожваючы экспазіцыю старажытнасці” (паводле pahonia.org/str/2008-02/485.htm). Але сёньня мала хто ведае, што нашы далёкія продкі гулялі ў трохі іншыя шахматы.
Яўген Мурашка
Прачытаў гэты заклік апазыцыі – і дзіву даўся. Ну, думаю, Яўген, пакуль ты ў Нямеччыне жыруеш ды плаваеш, як сыр ў масле, Беларусь наша…таго… цю-цю на Варкуцю. Ўсхапіўся, дастаў мапу, зазірнуў, а сэрцца тук-тук, тук-тук, а калі праўда, што Беларусь… таго і цю-цю?. Не, на месцы, якраз пасярэдзіне той самай Эўропы. Адлегла ад сэрца, а ў маіх мазгах застаўся сумнеў, бо мапа 1995 г. Ці мала чаго. Хуценька сеў на ровар і ў краму, набыў навяк (нават муха ня сядзела), тут жа, на месцы, разгарнуў, зазірнуў і канчаткова супакоіўся: на месцы мая каханая, родная Беларусь, на месцы, менавіта там, дзе і належыць ёй быць.
Мы – ня сайт навінаў, а ідэалагічны. Мы настроеныя на нясьпешны аналіз стратэгічных пытаньняў і ня маем магчымасьці рэагаваць на бягучыя падзеі. Аднак бываюць выпадкі, калі мы вымушаныя гэта рабіць. Ну, як не адрэагаваць на тое, што спадзеў на “лібералізацыю” рэжыму закончыўся так хутка. 25 і 27 сакавіка г.г. усё пачалося зноў – масавыя зьбіцьці й арышты мірных дэманстрантаў, масавая ператрусы ў рэдакцыях і кватэрах журналістаў. З нагоды таго, што адбываецца, мы заяўляем пра свой пратэст і падмацоўваем яго артыкулам Алеся Астроўскага, надрукаваным у газеце “Пагоня” яшчэ ў 1995 годзе.
Рэдакцыя.
