nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Рэдакцыя.
Веснавыя сьвяты, якія толькі што адзначаліся ў Беларусі, Еўропе, на Расеі (гаворка пра “Пасху” і 9-май), выявілі некаторыя ідэалагічныя моманты, якія напэўна паўплываюць на лёсы некаторых асоб з апазіцыйнага лагеру расейскай палітыкі. Гэтыя моманты могуць быць істотнымі й для нас – беларусаў-літвінаў. З гэтай нагоды мы вырашылі часова перапыніць абраны ў рэдакцыі кірунак дзейнасьці, каб зафіксаваць сьвежыя факты на старонках нашага сайта. Пачнем з “Пасхі”, бо яна адзначалася раней.
Рэдакцыя.
Пачынаючы аналіз выбуху “метэарыта над Чэлябінскам”, мы і не ўяўлялі, наколькі інфармацыйна важкай можа быць даная падзея. Мы думалі, што гэта ўсяго толькі сімбалічны акт, пакліканы прадэманстраваць незадаволенасьць з боку глабалісцкай сіянакратыі некаторымі дзеяньнямі расейскай імперыякратыі. Напрыклад, тым, што тая працягвае займацца “интеграцией на постсавецкай прасторы” (у т.л. ствараньнем Еўразійскага саюзу). Менавіта таму “метэарытны сьлед” нібы ўказкай паказаў на цэнтральную зону сучаснай расейскай імперыі й адначасна мяжу паміж Расеяй і Казахстанам. Але аказалася, што ў чэлябінскай падзеі ёсьць дадатковы асьпект, які яе надзвычай актуалізуе. Найверагодней, месца падзеньня “метэарыта” было абрана сіянакратыяй яшчэ па адной прычыне, значэньне якой у шмат разоў пераўзыходзіць вышэйадзначанае. Гаворка пра сховішча радыяактыўных адкідаў пад… Чэлябінскам. Матэрыял, які пададзены ніжэй, актуалізуе гэты асьпект. Мы лічым, што важкасьць яго яўна недаацэнена. Нічога, пройдзе час, і ўсё стане на свае месцы…
На днях знакаміты савецка-расейскі дысідэнт Уладзімір Букоўскі, вядомы сваёй бескампраміснасьцю ў пошуках праўды, даў вялікае інтэрвю чэскаму выданьню Česká pozice (гл. тут: www.ceskapozice.cz/zahranici/svetove-udalosti/vladimir-bukovskij-budu-mit-radost-az-eu-pojde-putin-uz-ma-za-par). Мы вырашылі выставіць некаторыя выказваньні пана Букоўскага, датычныя сёньняшняга стану расейскай імперыі й яе магчымага будучага лёсу. Тэкст падаецца ў перакладзе з аднаго з расейскамоўных сецеўных выданьняў.
Рэдакцыя.
На днях вядомы расейскі грамадскі дзеяч і адначасна пісьменьнік-сатырык Віктар Шэндаровіч даў інтэрвю сайту “Дзелавы Пецярбург” (гл. http://www.dp.ru/a/2013/02/15/Ne_snilos_nikakomu_SHarik/). Інтэрвю, прысьвечанае аналізу крыві, узятай “з пальца расейскага грамадства”, выклікала даволі вялікую рэакцыю ў сеціве. Па гэтых дзьвюх прычынах мы выстаўляем большую частку адказаў спадара Віктара і на нашым сайце.
Рэдакцыя.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Наступным “рускім нацыяналістам” можна лічыць генерала Пятрова (гл. фота). Ён сябе так не называў, але па шэрагу аб’ектыўных прыкмет (сістэма каштоўнасьцяў і ўяўленьняў разам з актыўнай грамадзянскай пазіцыяй) гэтага рускага чалавека ўсё ж варта аднесьці да групы асоб, якіх мы цяпер разглядаем. Пачнем з фармальнай біяграфіі.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Пра Уладзіміра Квачкова (гл. фота) – вайскоўца і адначасна праваслаўнага хрысьціяніна, “рускага нацыяналіста” – мы ўжо ўзгадвалі на сайце ня раз (гл., напрыклад, цікавыя матэрыялы тут: https://nashaziamlia.org/2010/03/11/3142/#more-3142 – і тут: nashaziamlia.org/2010/10/29/3633/). Найбольш жа ён “засьвяціўся” пад канец 2010 года ў сувязі з падрыхтоўкай і правядзеньнем у Маскве мітынгу дэсантнікаў (гл. серыю матэрыялаў пад агульнай назвай “Абвастрэньне вайны паміж вайсковым і алігархічным кланамі расейскай імперыякратыі”; пачынаць тут: https://nashaziamlia.org/2010/10/31/3640/ – заканчваць тут: https://nashaziamlia.org/2010/11/07/3686/). Cамы час прыгледзецца да гэтага неардынарнага чалавека паўважлівей. Пачнем зь біяграфіі.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Варта падаць зьвесткі таксама пра “рускіх нацыяналістаў”, якія існуюць у сілавым блоку сёньняшняй Расеі. Хай першым зь іх будзе генерал-палкоўнік Леанід Івашоў. Пачнем зь яго біяграфіі.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Наступным “рускім нацыяналістам”, зь якім мы знаёмім нашых наведвальнікаў, зьяўляецца былы губернатар Краснадарскага краю, Дэпутат Дзярждумы, а цяпер Савету Федэрацыі Расеі, прыхільнік камуністаў Мікалай Кандраценка. Праз сеціва зь ім можна пазнаёміцца, дзякуючы кароткай, але яркай прамове на адной з канферэнцый у Маскве па пытаньнях сельскай гаспадаркі (гл. тут: http://www.youtube.com/watch?v=pAGDFxrIPro). Як рускі нацыяналіст, ён шчыра кажа пра рускі народ і яго наўмысны генацыд. Зьвяртаем таксама ўвагу, што Кандраценка свамі землякамі – казакамі – быў названы “бацькам” (Лу-ка назваў “бацькам” сам сябе і пасьля Кандраценкі; таму наш “бацька”… не сапраўдны).
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Сярод тых, хто ў Расеі ўдзельнічае ў супраціве зьнішчэньню рускага народу, дастаткова шмат навукоўцаў. Гэтаму напэўна спрыяе абсалютна неабходны для іх прафесійнай дзейнасьці крытычны (рэалістычны) склад розуму. Адным з найбольш вядомых прадстаўнікоў “рускіх нацыяналістаў” ад навукоўцаў зьяўляецца прафесар Уладзімір Жданаў (фізік і псіхолаг). Многія ўжо маглі завочна пазнаёміцца зь ім, дзякуючы лекцыям на тэму “Як вярнуць сабе зрок па метаду Бейца-Шычко” ці лекцыі пра карысьць для нашага здароўя ад прадуктаў пчалярства.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Сярод асобаў, якія таксама змагаюцца за інтарэсы рускага народа, але істотна адрозьніваюцца ад узгаданай у першай частцы гэтага матэрыяла тусоўкі, у апошнія гады можна было бачыць такіх людзей, як генералы Канстанцін Пятроў і Леанід Івашоў, палкоўнік Уладзімір Квачкоў, былы міністар па друку ва ўрадзе раньняга Ельцына Барыс Міронаў, прафесар Уладзімір Жданаў, губернатар Краснадарскага краю Мікалай Кандраценка (першы “бацька”), некаторыя іншыя (большасьць з гэтых асоб таксама ня супраць заявіць пра сябе, як пра рускіх нацыяналістаў, таксама зьяўляючыся пры гэтым больш ці менш прыхаванымі расейскімі імпер-шавіністамі). Для таго, каб ахарактэрызаваць гэты гатурак рускіх нацыяналістаў варта і ў даным вырадку спачатку зьвярнуць увагу на тое, што хвалюе гэтых людзей, зь якім пасланьнем яны выходзяць да расейскага грамадства, як яны называюць сілы, віноўныя ў бедах рускага ды іншых народаў расейскай імперыі. Прапануем пачаць з сына Барыса Міронава Іван (гл. фота), які, у адрозьненьні ад папярэдняга нашага “героя” спадара Крылова, ужо адседзеў 2 гады у турме да суду па абвінавачаньні ў пакушэньні на Чубайса.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Каб у чытачоў сайта не зарадзілася ўражаньне, што на фоне ўсёй сістэмы імперыялізмаў, якія пагражаюць самастойнаму разьвіцьцю нашага беларуска-літвінскага й іншых народаў, мы нейкім асаблівым чынам выдзяляем польскі імперыялізм, мы ў рэдакцыі вырашылі кінуць кароткі позірк на расейскі імперыялізм. А каб наша ўвага доўга на ім не затрымалася (ёсьць пытаньні й важней), зьвернем увагу толькі на тых, хто ў сучаснай Расеі заяўляе пра сябе, як рускіх нацыяналістаў (на справе зьяўляючыся больш ці менш прыхаванымі расейскімі імпер-шавіністамі), апазіцыйных цяперашняй расейскай уладзе. І тут жа высьвятляецца, што ў Расеі такіх ёсьць як мінімум два істотна розных гатункі…
У калекцыю абмеркаваньня гістарычных падзей, зьвязаных з рэгулярным адзначэньнем цяперскімі ўладамі 9-маяў, мы вырашылі ўключыць меркаваньне вядомага расейскага дысідэнта Барыса Стамахіна (гл. фота). Адразу папярэджваем: яго артыкул адзін з самых спрэчных. Але для таго, каб ахапіць увесь дыяпазон меркаваньняў, мы павінны разгледзець і тыя, якія знаходзяцца на мяжы дазволенага. Артыкул Стамахіна ўзяты зь яго ж ЖЧ (гл. http://lj.rossia.org/users/stomahin/74064.html). Абмеркаваньне будзе пасьля.
Рэдакцыя.
З адыходам у мінулае яшчэ аднаго году пасьля заканчэньня Другой сусьветнай вайны 1939-45 гг. улады Расеі й залежнай ад іх Беларусі ўсё грамчэй адзначаюць чарговую гадавіну пераможнага заканчэньня “Великой отечественной войны 1941-45 гг.”. Усё сьведчыць пра тое, што гэтыя адзначэньні будуць працягвацца і пасьля сьмерці апошняга ветэрана той вайны. Мы ўжо ня раз пратэставалі супраць блюзьнерскага выкарастаньня палітычнымі прайдзісьветамі вялікай трагедыі, якая адбылася ў тыя гады ў дачыненьні найперш да беларускага, украінскага, расейскага народаў – не для ветэранаў і тым больш не для блізкіх славянскіх народаў прызначаецца гэтае адзначэньне… Як прыстойныя людзі, мы мусім пратэставаць. З нагоды выстаўляем артыкул, прысьвечаны азначанай тэме, невядомага нам В. Росава (узяты адсюль: http://my.mail.ru/community/stalin_criminal/43AF130DAA1BA384.html). Адразу папярэджваем: аўтар ня ёсьць пасьлядоўны беларускі ці рускі дэмакрат. Па кантэксьце бачна, што ён расейскі нацыяналіст, патрыёт, праваслаўны й, такім чынам – імперыяліст (таму пасьля выстаўленьня яго артыкула мы тое-сёе вымушаны будзем дадаткова абмеркаваць). Аднак многія думкі нават такога чалавека што да цяперашняга адзначэньня “9-маеў” нельга не прызнаць слушнымі…
Рэдакцыя.
Даклад “Chatham House“ за люты 2012 г.
Напярэдадні самаабраньня Пуціна на чарговы прэзідэнцкі тэрмін праўду пачынаюць казаць ня толькі расейцы, а і прадстаўнікі заходніх аналітычных цэнтраў. Натуральна, ня ўсе і ня ўсю, але тым ня менш… Падаем рэзюмэ даклада Брытанскага цэнтра “Чэтэм Хаўз”, які вядомы таксама як “Каралеўскі інстытут міжнародных зносін”. Аўтары даклада – Філіп Хэнсан, Джэймс Ніксі, Лілія Шаўцова, Эндры Вуд – падаюць у ім сваё бачаньне сёньняшняга стану і будучыні Расеі. Поўны англамоўны тэкст даклада знаходзіцца тут: www.chathamhouse.org/russia2012, яго расейскамоўнае рэзюмэ ўзята і перакладзена адсюль: http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/Research/Russia%20and%20Eurasia/r0212_putin_russian_es.pdf
Рэдакцыя.
Максім Калашнікаў
У расейскай імперыі напярэдадні пуцінскіх выбараў працягвае нарастаць напружаньне. Рознага роду расейскія імперасты ў паніцы-гістэрыцы. У гэты час яны многае кажуць пра сябе такога, што ў іншы час не сказалі б нізавошта. Ловячы момант, мы вырашылі падаць ніжэй артыкул вядомага расейскага імперца, шавініста й камунякі (зь якім мы салідарныя толькі ў стаўленьні да ліберастызму), каб зафіксаваць стан сьвядомасьці расейскіх шавіністаў-імперыялістаў і некаторыя іншыя моманты як гістарычныя факты. Важнае на наш погляд мы, як заўсёды, выдзелілі, а найважнае пракаментавалі пасьля артыкула. На фота аўтар – Калашнікаў. Яго сапраўднае прозьвішча Ўладзімір Кучарэнка (падаецца паводле http://m-kalashnikov.livejournal.com/1151060.html).
Рэдакцыя.
Юлія Латыніна
Пра будучыя перамены ў Расеі сярод іншага сьведчаць і перамены ў паводзінах, меркаваньнях людзей. Напрыклад, некаторыя рэакцыянеры могуць пачаць казаць ня толькі прапагандысцкія, але і сэнсоўныя рэчы. Наперадзе невядома што, а жыць хочацца ўсім. Матэрыял, які падаецца ніжэй, належыць вядомай расейскай каментатаршы, якая з выглядам усязнайкі не вылазіць з расейска-габрэйскага тэлеканала RTVi (яе фота й імя вы бачыце зьлева). Тэкст яе выступу мы падаем ніжэй ня толькі для таго, каб пацьвердзіць толькі што агучаную тэзу. Асноўная прычына ў тым, што многія актывісты беларускай апазіцыі (асабліва тыя, хто сябруе з расейскімі, польскімі ці сіянісцкімі імперыялістамі) сьвядома ці па інэрцыі па-ранейшаму працягваюць абвінавачваць уласны народ у пасіўнасьці, у тым, што “ён гатовы цярпець дыктатару”, што “здае мову” і г.д. Мы ўжо шмат гадоў імкнемся апаніраваць усім такім разумнікам, нядаўна пра тое ж пісаў у сваім артыкуле Сяргей Высоцкі, але па-ранейшаму хор тых, каму беларускі народ нечым не дагадзіў, ня слабне. “А можа, калі людзям тое ж скажуць агенты ліберастыі, да іх хутчэй дойдзе”, – падумалі мы і вырашылі выставіць матэрыял (узята адсюль http://blog.ariru.info/story/1238/?1238).
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Штотыднёвік “Наш дзёньнік” у нумары ад 13 ліпеня паставіў пытаньне (http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/14/83426.shtml): як перавезьці рэшткі Тупалева ў Польшчу? Эксьперты мяркуюць, што, нягледзячы на працяглую адтэрміноўку, рэшткі павінны быць вывучаныя. На думку прадстаўніка акруговай вайсковай пракуратуры ў Варшаве, якая вядзе рассьледаваньне крушэньня Ту-154М 10 красавіка 2010 г. у Смаленску, пакуль яшчэ занадта рана казаць аб дасьледаваньні абломкаў. Спачатку іх трэба яшчэ прывезьці ў Польшчу. Гэта, паводле папярэдняга запэўніваньня прадстаўніка пракуратуры, павінна адбыцца восеньню 2011 года (ужо хутка вясна 2012 году; а рэшткі самалёта амаль 2 гады праветрываюцца пад Смаленскам). Ён дадаў: “Тое, што на абломках няма сьлядоў выбуховых рэчываў (траціл, гексаген, октаген і да т.п.), сцьвярджаюць расейцы”.
Нядаўна двое расейскіх праваабаронцаў Валерыя Навадворская (далей, В.Н.) і Канстанцін Баравы (далей, К.Б.; гл. фота) далі інтэрвю парталу TVNET (браў інтэрвю Андрэй Мураўеў). У ім яны апавялі аб сваім стаўленьні да актуальных (у т.л. ускосна і для Беларусі) падзеях у Латвіі. Рэдка бывае, калі мы амаль з усім згодныя зь людзьмі. У дадзеным выпадку гэта так (выключэньне датычыць адценьняў). Больш за тое, у інтэрвю знаходзіцца прыклад пазіцыі й шэраг аргументаў для многіх з тых, хто здольны ў сваім ўяўленьні перанесьці сітуацыю з Латвіі ў Беларусь, і наадварот (узята адсюль: http://rus.tvnet.lv/novosti/kommjentariy/183957-novodvorskaja_za_sborom_podpisjey_slishjen_gimn_sssr_vidjeointjervju; падаецца зь нязначнымі скарачэньнямі).
Рэдакцыя.
10 лістапада г.г. у Маскве ў будынку кнігарні «Бiблiо-глобус» адбылася прэзентацыя кнігі «Улада ў тратылавым эквіваленце. Хроніка цара Барыса» (М., Алгарытм, 2010), якую напісаў былы Першы віцэ-прэм’ер, міністар друку і інфармацыі Расеі М.Палтаранін. Як высьветлілася, кніга ўтрымлівае шэраг палажэньняў, якія апісваюць цяперашні стан расейскай імперыякратыі й якія шмат у чым супадаюць з тым, што мы ўжо даўно самастойна вывелі. Гэта і прыемна, і важна, калі твае знаходкі пазьней пацьвярджаюць вялікія аўтарытэты і адначасна непасрэдныя сьведкі-ўдзельнікі гістарычных падзей. Падаецца паводле http://3rm.info/main/6377-byvshij-ministr-pravitelstva-rf-obvinyaet-lichno.html.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
У сеціве працягваецца абмеркаваньне мітынгу вайскоўцаў й іх адмовы праводзіць паўстаньне ў Маскве, верагодна, з-за подкупу і запужваньня. Сайт рускіх шавіністаў Арі.ру правёў абмеркаваньне падзеі, (http://ariru.info/newsline/71/), скіраванае на тое, каб высьвятліць глыбінныя прычыны, з-за якіх расейская армія аказалася няздольнай пастаяць за сябе і чаму яе не падтрымлівае народ. Адзін жыхар Пермі пад нікам “халяўшчык” зрабіў падборку найбольш цікавых выказваньняў грамадзян Расеі пра сваю армію і вайскоўцаў, пра свой народ і ўладу, узятых з вышэй адзначанай крыніцы (гл. http://community.livejournal.com/nationalliberal/643503.html#cutid1). Блогер піша: “такое знарок не прыдумаеш і не падстроіш. “Рускія афіцэры” ва ўсёй прыгажосьці. Я заўсёды ведаў, што яны – сьмецьце, але тут яны самі пацвярджаюць”.
Розныя падзеі, якія адбыліся вакол мітынга 7 лістапада на Паклоннай гары ў Маскве, зьяўляюцца істотнымі крыніцамі інфармацыі пра стан расейскай “патрыятычна-імперскай” апазіцыі. Апошняе ёсьць адной са стратэгічным тэм, па якой мы імкнемся зьбіраць інфармацыю. Таму мы падаем ніжэй напісаны Алегам Дзьмітрыевым артыкул, які па гэтай праблеме (і ў сувязі з узгаданай падзеяй) падаўся нам дастаткова зьмястоўным (артыкул узяты адсюль: ананімайзер + http://kavkazcenter.com/russ/content/2010/11/10/76402.shtml)
Рэдакцыя.
