Беларусь – наша зямля

У гэтым годзе 4 лістапада, калі ў Менску адбываўся г.зв. “Сацыяльны марш”, у Маскве адбываўся ўжо традыцыйны г.зв. “Рускі марш”. Маштаб яго на гэты раз быў значна меншы, чым летась (тым часам, як летась адзін з арганізатараў абяцаў “мільён чалавек на вуліцах” у 2007 годзе; больш цьвярозыя разлічвалі сабраць 10 тысяч; па зьвестках саміх арганізатараў прыйшло каля 2 тысячаў чалавек). У гэтай тэндэнцыі, у іншых падзеях мы ўбачылі шмат павучальнага для нас. Аналіз зьместу валтузьні, якая мае месца ў шэрагах апазіцыі й вакол яе ў Беларусі, на Расеі, ва Украіне, а таксама ў польскай, прыбалтыйскай ды іншых палітычных прасторах, дазваляе ўсё сьмялей казаць пра агульныя заканамернасьці, універсальныя механізмы.

Далей »

Дзьмітры Арлоў (узята з www.kavkazcenter.com/russ/content/2005/08/17/36746.shtml)

З больш чым 25 мільёнаў фіна-вуграў, якія пражываюць у сьвеце, каля 3 мільёнаў жывуць у Расеі, на тэрыторыі сямі “Суб’ектаў РФ” – у рэспубліках Карэлія, Комі, Марый Эл, Мардовія, ва Ўдмурцкай Рэспубліцы, а таксама Комі-Пермяцкай і Ханты-Мансійскай аўтаномных акругах. Яшчэ ў 19 рэспублікаў і абласьцях РФ, ад Пскова да Томска, ёсьць значныя фіна-вугорскія дыяспары. Усе 7 тытульных рэгіёнаў пераважнага пражываньня фіна-вуграў аформлены як нацыянальна-дзяржаўныя альбо нацыянальна-тэрытарыяльныя ўтварэньні. Фіна-вугорскія “суб’екты федэрацыі” разьмешчаныя на гіганцкай тэрыторыі ў 1,256 млн. кв.км, што амаль у 10 разоў больш, чым плошча ўсіх рэспублік Паўночнага Каўказу.

Далей »

Больш за год таму ў рэдакцыю “Каўказ-Цэнтар” прыйшоў ліст ад журналістаў апазіцыйнай “Якуцкай газеты” (г.Якуцк) Андрыяна і Леаніда Мікалаевых (гл. www.kavkazcenter.com/russ/content/2006/01/27/41368.shtml). Ліст дапамагае дадаткова зарыентавацца ў падзеях, якія адбываюцца ў Якуціі. На фота ўверсе: жыхары Якуцка пратэстуюць у час прыезда Пуціна.

Рэдакцыя.

Далей »

Аял Ойуўнаў, Рэспубліка Саха (паводле http://www.kavkazcenter.com/russ/content/2005/09/14/37494.shtml)

Так здарылася, што аўтар папярэдняга артыкула сваімі незразумелымі выказваньнямі справакаваў нашае жаданьне азнаёміцца са станам справаў у нацыянальных рэспубліках цяперашняй РФ (і ня толькі на Паўночным Каўказе, дзе пра падзеі ў Чачэніі ды Інгушэціі мы тое-сёе ведаем). У выніку мы знайшлі некалькі цікавых матэрыялаў, адзін зь якіх, якуцкага аўтара, падаем першым. На фотаздымках уверсе паказаны алмазы і золата, нафта- і газа-здабача – тое, што расейская імперыякратыя за проста так бярэ ў шматлікіх акупаваных народаў, аддаючы ім наўзамен “ідэю” “велічы Расеі”. Ешце на здароўе… Эмацыйныя перахлёсты аўтара (зразумець якога няцяжка), у якіх ён памыляецца ў назве аб’екта сваіх прэтэнзій, мы, як звычайна, папраўлялі па ходзе тэкста [у дужках].

Рэдакцыя. 

Нярускія народы сталі ізгоямі на сваіх спрадвечных землях, зьяўляюцца пазбаўленымі нацыянальнай дзяржаўнасьці, права распараджацца сваімі багацьцямі, вольна разьвіваць сваю культуру і мову. Фактычна зьведзена ў нішто прадстаўніцтва нярускіх народаў у вышэйшых органах расейскай улады [ёсьць народы, для якіх зроблена выключэньне. – Рэд.]. Наяўнасьць у расейскім урадзе Сяргея Шайгу і Рашыда Нургаліева нікога ня можа падмануць [не пра гэтыя народы гаворка. – Рэд.]. Багратыён і Барклай дэ Толі таксама былі расейскімі дзеячамі, але па сутнасьці толькі спрыялі ўмацаваньню “турмы народаў”.

Далей »

Нядаўна міністры замежных справаў Расеі ды Ізраілю (абодва габрэі) дамовіліся, што яны будуць весьці справу да таго, каб з 2008 году паездкі грамадзян дзьвюх краін маглі адбывацца бяз візаў. Шчыра кажучы, мы ў рэдакцыі – людзі, якія пабачылі ў жыцьці многае, але тут былі ў шоку… Тым з большай нецярплівасьцю мы чакалі рэакцыю тых, хто называе сябе “рускімі нацыяналістамі”. Шчыра кажучы, іх рэакцыя на дадзенае паведамленьне (http://ariru.info/doc/?id=2968) нас таксама зьдзівіла. Ніжэй падаем артыкул “арыйцаў” і наш каментар да яго.

Рэдакцыя.

Далей »

Водгукі, разьмешчаныя на http://ariru.info/doc/forum/?id=2932

Далей »

Водгукі, разьмешчаныя на http://www.apn.ru/publications/comments17450.htm#comments

Далей »

Паводле http://ariru.info/doc/?id=2920

Далей »

Выстаўляючы гэты зварот Паўночнага брацтва Расеі (аўтарскія памылкі ў знаках, а таксама вылучэньні вялікімі літарамі й тоўстым шрыфтам захаваныя – усё гэта іх вылучэньні), рэдакцыя перасьледуе дзьве мэты: даказаць, што расейская імперыякратыя не дарма баіцца руху рускіх нацыяналістаў (гл. папярэдні артыкул), і паказаць, што ў некаторых рускіх нацыяналістычных арганізацыяў ня толькі прачынаюцца антыімперскія настроі, а і пачынаюць зьяўляцца элементы інтэрнацыяналізму – скажонага, канешне, але тым ня менш. Апошняе надзвычай важна ў сувязі з магчымасьцю значна падвысіць верагоднасьць (праз інтэграцыю з тактычнымі саюзьнікамі) і нашай перамогі над рознымі соцыяпаразітнымі монстрамі – найперш, расейскай імперыякратыяй. Пры гэтым, адначасова, давайце не забываць, што мы – усё-ткі зьмястоўныя беларускія дэмакраты, сапраўдныя інтэрнацыяналісты, сістэмныя гуманісты, а не расісты…   

Рэдакцыя.

Далей »

Эміль Абрамавіч Паін – загадчык сектара Інстытута сацыялогіі РАН, прафесар ДУ-ВШЭ (узята з www.ng.ru/ideas/2007-06-15/10_empire.html).

Гэтым артыкулам мы хочам паказаць, што ў Расеі ўсё больш людзей, асабліва “абрамычаў”, пачынаюць адчуваць небясьпеку рускага фашызму. Гэта якраз тое, пра што наш рэдактар папярэджваў і год (гл. https://nashaziamlia.org/2006/08/27/271), і 10 гадоў таму (гл. https://nashaziamlia.org/2006/04/16/50). Каму лянота зазірнуць, працытуем: “Аналізуючы гісторыю Расеі, варта зьвярнуць увагу на надзвычай знамянальны факт: пасьля чарговага ўнутранага катаклізму Расея, кожны раз мяняючы сваю форму і часта эліту, якая трымала ўладу на яе тэрыторыі, захоўвала сваю імперскасьць. Так, пасьля бальшавіцкага перавароту 1917 г. царская Расея была пераўтворана ў бальшавіцка-камуністычную, пасьля падзей 1991 г. – з бальшавіцка-камуністычнай у псэўдадэмакратычную. Зараз можна прадбачыць магчымасьць чарговых “пераўтварэньняў” у Расеі, калі яна можа набыць шавіністычна-фашыстоўскую форму, а затым, верагодна, зноў будзе спрабаваць вярнуць “цара-бацюхну”. Але пры ўсім тым Расея і далей “зьбіраецца” захоўваць сваю імперскую ідэалёгію і практыку. Усё гэта можа сьведчыць аб адным: імперскасьць ёсьць існасная характарыстыка Расеі, у дачыненьні да якой зьмена формы – усяго толькі спосаб захаваньня нечага больш істотнага”. Ну, і хто пасьля гэтага лепшы філосаф-аналітык?.. Нагадваем, тое, у чым мы з аўтарам ня згодныя ці жадаем удакладніць, мы, як ідэолагі беларускай дэмакратыі, каментуем у квадратных дужках.

Рэдакцыя.

Далей »

Валерыя Навадворская нарадзілася ў 1950 годзе ў Беларусі ў Баранавічах. Да першага арышту ў 1969 годзе за “антысавецкую агітацыю і прапаганду” вучылася ў інстытуце замежных моў імя Тарэза. Скончыла факультэт замежных моваў Маскоўскага пэдагагічнага інстытута. Займалася самвыдатам. У савецкія часы неаднаразова была асуджаная за дысыдэнцкую дзейнасьць. У 1988 заснавала “Дэмакратычны саюз”, цяпер лідэр партыі “Дэмакратычны саюз Расеі”. Некалькі дзён назад Валерыя Навадворская дала он-лайн інтэрвю, арганізаванае радыё “Свабода”. Падаем яго часткова ў больш сістэматызаваным выглядзе, згрупаваўшы пытаньні й адказы на іх па раздзелах. Не з усімі выказваньнямі сп-ні Навадворскай мы згодныя – найменш з тымі, якія прысьвечаны беларускай гісторыі й беларускай апазіцыі (гэта зразумела – яна іх проста ня ведае…). Найбольш каштоўнымі лічым тыя, якія прысьвечаны характарыстыцы апазіцыі расейскай і расейскай палітычнай сітуацыі.

Рэдакцыя.

Далей »