nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Каб прадэманстраваць наша разуменне сённяшніх пагроз для нашай Бацькашчыны, падаем ніжэй артыкул Дзяніса Івашына (гл. фота), які быў надрукаваны ў газеце “Новы час” №7 (618) за 22 лютага 2019 г. (узята адсюль: https://novychas.by/palityka/manifest-surkova-nastupnaja-belarus; нязначна адрэдагавана, “наркамаўскі” правапіс захаваны).
Рэдакцыя.
Сяргей Высоцкі
Беларусь застаецца другаснай краінай з адсталай палітычнай ды эканамічнай сістэмамі. Ва ўсім гэтым ключавое тое, што мы ўсё ж дзяржава. А бяз гэтага аніякая кандовая “стабільнасьць”, аніякая балбытня пра “сацыяльныя гарантыі” ня мае сэнсу. Калі б не было незалежнасьці, трэба было б брацца за вілы, альбо за аўтаматы…
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі.
Яшчэ адной групай, якую расейскім імперыякратам не атрымалася павесьці пад аброць змагацца за іх інтарэсы, стала значная частка рускіх нацыяналістаў. Так, расейскія імперыякраты могуць лічыць іх “брутамі” – маўляў не пажадалі падстаўляцца, калечыцца і гінуць за “вялікую Расею”. Мы ж лічым іх адной з галоўных надзеяў рускага народу. Давайце паглядзім на гэтую групу звонку – вачыма ідэолагаў расейскага імперыялізму (ды яшчэ ў яго лявацкай вопратцы), і знутры – паслухаўшы саміх лідараў рускіх нацыяналістаў. Канкрэтна для погляду звонку давайце скарыстаемся “прызнаньнямі” сп. Сяргея Кургіняна, для погляду знутры – пазіцыяй, выказанай сп. Дзьмітрыем Дзёмушкіным (фоты абодвух гл. зьлева).
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі.
На гэты раз у дадзенай серыі матэрыялаў мы пазнаёмім вас, нашых наведвальнікаў, зь іншай групай грамадзян расейскай імперыі. Яны на камбінаваным фота зьлева паказаны ў чорных рамках (украінскага грамадзяніна, які аддзелены ад даных персон блакітна-жоўтай рамкай, мы паслухаем у канцы асобна). Спадары Ігар Стралкоў, Максім Калашнікаў, Канстанцін Сіўкаў – грамадзяне Расеі (гэта – раз). Асаблівае ў іх тое, што яны набліжаны да тых колаў расейскай імперыякратыі, якія складаюцца з вайскоўцаў ды сьпецслужбоўцаў, для якіх у палітыцы галоўнае – сілавы чыньнік. То бок, яны ў палітычным сьпектры зьяўляюцца альтэрнатывай папярэдняй “ліберальна-грашовай” групе (гэта – два). У дадатак да адзначанага Стралкоў, Калашнікаў, Сіўкаў яшчэ і громкагалосыя рупары-прапагандысты агрэсіўна-імперскага, шавіністычнага сьветагляду, які культывуецца ў адзначаных колаў (адзначым, што гэты сьветагляд абсалютна злачынны па ўсіх нормах – маральна-этычных, міжнародна-юрыдычных, рэлігійных; і гэта іх трэцяя агульнагрупавая рыса). Праілюстраваць злачынныя “мары” і “прапановы” гэтай публікі ў наш інфармацыйны век не ўяўляе вялікай цяжкасьці. На тое-сёе са “сьвежанькага”, што вылятае зь іхных вуснаў, мы дадзім спасылкі й у гэтым матэрыяле – для суду гісторыі й для разуменьня таго, зь кім маем справу. Але ў адпаведнасьці з галоўнай ідэяй данай серыі – паказаць, што ня ўсё так проста ў расейскіх імперцаў – ніжэй мы хочам зьвярнуць вашу ўвагу найперш на некаторыя новыя “ноткі”, якія зьявіліся ў выказваннях даных асоб і якія… ня могуць ня радаваць сапраўдных беларускіх патрыётаў.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі.
У апошнія гады нарастае плынь сігнальных падзей, якія сурочаць негатыўную будучыню нашаму народу ня толькі з-за працягу цяперцамі іх палітыкі этнацыду, а і з-за таго, што пад пытаньне пастаўлена ўжо і наша дзяржаўнасьць. Во, дакіраваліся… Галоўная прычына апошняга найперш у тым, што “ўсходні сусед” не жадае адмовіцца ад сваіх агрэсіўных намераў што да НАШАЙ дзяржавы-Беларусі – яўна плануе зьдзейсьніць аншлюс. У сувязі з гэтым мы зьбіраліся працягнуць выстаўляць на нашым сайце зьвесткі пра падзеі сучаснай гісторыі, якія датычаць гэтага, а затым паказаць пазітыўныя сігналы (ці хаця б неадназначнасьць сітуацыі вакол бліжэйшай будучыні Беларусі). Аднак, параіўшыся, вырашылі зьмяніць планы – ужо цяпер перабіць негатыўныя зьвесткі пазітыўнымі. Асноўная прычына такая: каб далей перастрававаць негатыўнае, усім нам патрэбна перадышка – усьведамленьне таго, што ўсё ж сьвет больш складаны, чым можа падавацца зьняверанаму песімісту, што змаганьне працягваецца і таму надзея на лепшае не павінна нас пакідаць.
Рэдакцыя.
Кожны, хто дастаткова працяглы час сочыць за грамадска-палітычным дыскурсам, прысутным у Беларусі й вакол яе, ня можа не заўважыць, наколькі ён зьмяніўся ў параўнаньні, напрыклад, з 1990-мі. Дакладней, не зьмяніўся, а істотна здэградаваў. У наш час у грамадска-палітычным дыскурсе, выкарыстоўваемым у буйных беларускіх і еўрапейскіх СМІ (як афіцыйных, так і “апазіцыйных”), ужо практычна немагчыма пачуць такіх паняцьцяў, як “народ і яго аб’ектыўныя інтарэсы”, “этнас і яго этнічная тэрыторыя”, “нацыя”, “нацыянальна-дэмакратычная дзяржава”, “нацыянальная культура”, “этыка, этычнасьць, прыстойнасьць, адказнасьць”, “справядлівасьць – сацыянальная, нацыянальная, гістарычная”. Паняцьце “дэмакратыя” таксама сустракаецца значна радзей, а калі й выкарыстоўваецца, то ня менш як у 9 выпадках з 10 – у абсалютна скажоным, падступна-зманлівым варыянце (найчасьцей – як падмена паняцьця “лібералізм”, што, як мінімум, няверна, бо, напрыклад, кансерватызм мае ня меншае дачыненьне да дэмакратыі). Разам з дэградацыяй агульнай культуры, прафесійнай навукі, сярэдняй і вышэйшай адукацыі з агульнага дыскурсу зьніклі такія паняцьці, як “сістэма, сістэмнасьць, аб’ектыўнасьць, рэалістычнасьць”…
Рэдакцыя.
Па меры таго, як у Расеі набліжаецца да заканчэньня Сусьветны чэмпіянат па футболе, нарастае трывожнае пачуцьцё насоўваньня нейкай чарговай бяды. Яно ўзьнікае ўжо ледзь не па законах фармаваньня ўмоўных рэфлексаў. Летняя алімпіяда 1936 г. у Берліне – і пачатак Другой сусьветнай вайны. Зімовая алімпіяда ў Сочы 2014 г. – напад на Украіну. Завяршэньне сёлетняга чэмпіянату Сьвету па футболе ў Расеі – ?!… З усіх магчымых прагнозаў бліжэйшай будучыні мы выбралі выказваньні двух расейскіх апазіцыйных дзеячаў – Аляксандра Сотніка і Андрэя Піянкоўскага (гл. фота). Яны належаць да ліберальнага лагеру – то бок, да тых, хто разам з праімперскімі ўладамі Расеі й Беларусі дзесяцігоддзямі старанна перакрывалі доступ да грамадства прадстаўнікам нацыянальна-дэмакратычных сіл, працягваюць так рабіць і сёньня (у Беларусі гэта было і працягвае быць найбольш паказальна). Але набліжаецца момант ісьціны – гістарычнай адказнасьці. І вось некаторыя з ранейшых крытыкаў “националистов” раптам пачынаюць “падсьцілась саломку” пад свой аўтарытэт у будучыні – то бок, у дачыненьні і да расейскай імперыякратыі, і да “Захаду” пачынаюць казаць тое, пра што гадамі-дзесяцігоддзямі да іх папярэджвалі клятыя імі “националисты”… Таму давайце атрымаем асалоду ад “раптоўных” прасьвятленьняў у галовах расейскіх лібералаў. Першае зь іх мы ўзялі адсюль – https://www.youtube.com/watch?reload=9&v=YohnN0LKTT4, другое адсюль – https://www.youtube.com/watch?v=I-KIUXv9KuM
1 лютага ў Франкфурце-на-Майне (Нямеччына) на 108-м годзе жыцьця памёр славуты беларус настаўнік і навуковец Барыс Кіт. Пра сьмерць сп. Барыса паведаміла ягоная жонка Тамара Казевіч. Барыса Кіта пахаваюць на праваслаўных могілках у нямецкім горадзе Вісбадэне, дзе 30 гадоў таму сам Барыс Кіт выкупіў участак. Дата пахаваньня пакуль невядомая.
Алесь Астроўскі
1. Страчаная чвэрць стагоддзя.
Наш народ перажывае адзін з самых гнюсных перыядаў сваёй гісторыі – 24-ы год ва ўмовах беларусафобскага, этнацыднага, аўтарытарнага, прамаскоўскага рэжыму Лукашэнкі. Не ў аднаго чалавека зь яго жыцьця, у цэлага 10-мільённага народу зь яго цывілізацыйнага разьвіцьця нахабна выкрадзена чвэрць стагоддзя гісторыі! Гэты перыяд можа аказацца яшчэ і прадцечай горшых часоў, калі наша зямля можа ўжо адкрыта зноў стаць акупаванай расейскай імперыякратыяй ды яе прыхлябаямі.
Рэдакцыя.
Найпершае, што мусім адзначыць у сувязі са зьяўленьнем у публічнай інфа-прасторы названага вышэй даклада – гэта рэдкая ў наш час радасьць прыемнага адкрыцьця. Аказваецца, ёсьць яшчэ разумныя ды адначасна прыстойныя людзі і ў асяроддзі лукашэнкаўскай “вертыкалі”. З аднаго боку, гэта дзіўна (калі ўлічваць апошнія чвэрць стагоддзя гісторыі Беларусі), але, зь іншага боку, калі падумаць, такія асобы мусяць там быць. Бо цяперцы таксама людзі, і, як усе іншыя, жадаюць захоўваць уладу і жыцьці. Апошняе ж доўга захаваць немагчыма, калі будзеш ігнараваць аб’ектыўныя законы грамадскай рэчаіснасьці. Іншымі словамі, калі якія-небудзь улады канчаткова пазбаўляюцца ад людзей, здольных казаць ім праўду ў вочы, тады такім уладам доўга не працягнуць… Значыць, у аўтараў даклада ёсьць яшчэ і разумныя начальнікі. І гэта яшчэ адно з таго, на што мы ўжо і не разьлічвалі. Згубілі былі ўсялякую надзею. А тут – на табе…
Арсені Сівіцкі, Юры Царык (узята адсюль: http://csfps.by/ru/posts/20170826)
Арсені Сівіцкі, Юры Царык (узята адсюль: http://csfps.by/ru/posts/20170825)
Арсені Сівіцкі, Юры Царык
Цэнтар стратэгічных і зьнешнепалітычных дасьледаваньняў выпусьціў новы даклад «Палітычны крызіс лютага-сакавіка 2017 г. у Беларусі. Зьмест, наступствы і ўрокі». Яго аўтары – Арсень Сівіцкі й Юры Царык (гл. фота). Ён прысьвечаны аналізу падзей у лютым-сакавіку 2017 года ў Беларусі ў кантэксьце зьнешніх і ўнутраных выклікаў нацыянальнай бясьпецы Рэспублікі. Даклад быў падрыхтаваны яшчэ ў траўні-чэрвені 2017 г., складаецца з чатырох частак. Сёньня мы выстаўляем на нашым сайце першыя дзьве часткі (узята адсюль: http://csfps.by/ru/posts/20170822 ; ключавыя моманты выдзелены намі).
Рэдакцыя.
Віктар Уладзіміраў (узята адсюль: https://www.golos-ameriki.ru/a/nato-concerned-about-west-2017/4000817.html)
Гатоўнасьць Паўночнаатлантычнага альянсу да новых пагрозаў, якія ўзьнікаюць у сьферы міжнароднай бясьпекі, стала адной з галоўных тэм перамоў генеральнага сакратара НАТА Енса Столтэнберга, які знаходзіўся зь візітам у Варшаве, з прэм’ер-міністрам Польшчы Бэатай Шыдла – передалі СМІ 25 жніўня. Крануўшы [тэму] маючых адбыцца расейска-беларускіх вайсковых вучэньняў «Захад-2017», кіраўнік НАТО, у прыватнасьці, заявіў, што альянс накіруе на будучыя манеўры двух эксьпертаў па запрашэньні Менска.
Уладзіслаў Ахроменка
Аўтар – беларускі пісьменьнік, які цяпер жыве ў Чарнігаве і шмат часу аддае працы ў архівах Службы бясьпекі Украіны, былых архівах КГБ УССР. Яны адкрытыя для наведнікаў і поўныя матэрыялаў, якія тычацца беларускай гісторыі. Падборку, прысьвечаную расейскім вайсковым фармаваньням на службе ў гітлераўцаў, Уладзіслаў Ахроменка зрабіў для «Нашай Нівы» (http://nn.by/?c=ar&i=195628). У сувязі з тым, што адзначана ў заналоўку, мы выстаўляем гэты матэрыял і на нашым сайце (нязначна адрэдагавана).
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Апошнім часам у сувязі з набліжэньнем сумесных беларуска-расейскіх вучэньняў “Захад – 2017” у сеціве, у т.л. на ютубе, можна сустрэць шмат усё больш адкрытых, адназначных і адначасна усё больш песімістычных прагнозаў адносна лёсу Беларусі й суседніх краін (гл., напрыклад, тут: https://www.youtube.com/watch?v=j_XCB79zmLk https://www.youtube.com/watch?v=b4a-AkeF95s https://www.youtube.com/watch?v=SK9Zc-HKOkY https://www.youtube.com/watch?v=tAdk5jXnSD0). Ёрнічаюць на гэтую тэму нават прамаскоўскія тролі (https://www.youtube.com/watch?v=x7ZEv_rU-DM). Ёсьць ў сеціве і абяцаньне Лу-кі “ня здаць Беларусь без бою”, і нават яго ўпіканьне ўкраінцаў за здачу часткі сваёй зямлі расейцам (гл., напрыклад, тут: https://www.youtube.com/watch?v=ARI6wxwHpFU https://www.youtube.com/watch?v=CdpgoSCYJ-c). Мы ў рэдакцыі падзяляем агульную занепакоенасьць, і даўно. Пра гэта сьведчыць больш чым 11-гадовая праца сайта. Аднак многія з прагнозаў іншых людзей гучаць так, быццам яны першымі заўважылі праблему. Акрамя таго, вакол усёй сітуацыі застаецца шмат недагаворанасьцяў. Таму мы вырашылі выставіць сёньня пару заяў, зробленых нашымі братамі-украінцамі (зь якімі мы, натуральна, у цэлым згодныя), і на іх фоне зрабіць некаторыя дапаўненьні.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Генерал Роберт Э. Лі – гэта галоўнакамандуючы арміі Канфедэратаў у грамадзянскай вайне ў ЗША ў 1860-х, адна з найаўтарытэтных постацяў у амерыканскай гісторыі, для многіх – сімбал адвагі ды гонару (гл. https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%B8,_%D0%A0%D0%BE%D0%B1%D0%B5%D1%80%D1%82_%D0%AD%D0%B4%D0%B2%D0%B0%D1%80%D0%B4). Яму на тэрыторыі ЗША пастаўлена некалькі помнікаў (фота аднаго зь іх, пра які будзе ісьці гаворка далей, гл. зьлева). Здавалася б, якое дачыненьне гэтая асоба можа мець да Беларусі, тым больш сучаснай?.. Ужо ад якога зь гістарычных герояў Амерыкі можна чакаць уплыву на сёньняшнія працэсы ў Беларусі, дык гэта ад знакамітага “паляка-амерыканца-француза” (а на справе этнічнага беларуса-вялікалітвіна!) Андрэя Т. Касьцюшкі. Помнік Касьцюшку таксама ёсьць у ЗША, знаходзіцца ў сталіцы, у скверы насупраць Белага Дому! (гл. фота ніжэй).
Рэдакцыя.
Ня першы раз нам даводзіцца зьвяртацца да савецкай камедыйнай кіна-класікі. Так ужо было аднойчы (https://nashaziamlia.org/2014/02/21/6561/), сёньня даводзіцца зноў. Бо справа, пра якую мы хочам вас паінфармаваць, адначасна і сур’ёзная, і камічная. Але, як заўсёды, усё па парадку… На адным зь незразумелых сеціўных інфа-рэсурсаў (што гэта за рэсурс, гаворка будзе пазьней) на днях зьявіўся матэрыял, прысьвечаны лідару БПС-Самаабарона Сяргею Высоцкаму (http://www.belvpo.com/ru/85577.html). Мы прааналізавалі артыкул, напісаў свой “адказ Рыбентропу” і сп. Сяргей. Таму ніжэй падаем сам матэрыял (у такім выглядзе, у якім ён ёсьць, і на мове арыгінала, каб ніхто не казаў потым пра недакладнасьць перакладу ці што-небудзь яшчэ), тэкст Сяргея Высоцкага, наш аналіз. Ну, а рашэньне за вамі…
Рэдакцыя.
Паданы ў першай частцы тэкст выступу Ўільяма Браўдэра перад сенатарамі ЗША ўражвае шэрагам агучаных ім фактаў, якія патрабуюць дадатковай акцэнтацыі. Хаця б для лепшага запамінаньня… Але, чым большае грамадска-палітычнае гучаньне набывае нейкая падзея, тым у большай ступені людзі павінны быць перакананымі ня толькі ў праўдзівасьці крыніцы інфармацыі, а і ў яе шчырасьці, маральнай чысьціні матываў яе паводзін. Бо калі нехта кажа ня ўсю праўду (напрыклад, на фоне праўдзівага інфармаваньня пра дробныя падзеі, ці пра фармальны бок справы, ні слова ня кажа пра галоўнае ды зьмястоўнае), гэта – варыянт хлусьні, прызначанай, як і любая іншая хлусьня, для маніпуляваньня людзьмі. Таму мы вырашылі ў дадатак да інфармаваньня пра падзею ўзважыць асобу пана Браўдэра і агучаныя ім факты. Пачнем з апошніх.
Падаем ніжэй тэкст прамовы Ўільяма Браўдэра (гл. фота), зробленай ім пару тыдняў таму на слуханьнях перад юрыдычным камітэтам Сенату ЗША і, найверагодней, апрацаванай для СМІ. Ён амерыкана-брытанец, міжнародны фінансіст-інвестар, які больш за чвэрць стагоддзя быў шчыльна зьвязаны з эканамічна-бізнесовымі працэсамі ў Расеі, дзе ён бараніў інтарэсы заходніх “інвестараў” і дзе паралельна набываў рэалістычныя, а не рамантычныя веды пра Расею і яе “эліту”. З 2007 года Ўільям Браўдэр рэгулярна прыязджае на Давоскі эканамічны форум, дзе на выступленьнях буйных расейскіх дзяржслужбоўцаў задае пытаньні пра лёс яго былога супрацоўніка Сяргея Магніцкага. У 2013 годзе Браўдэр быў завочна асуджаны расейскім судом да 9 гадоў калоніі. Лічым, што Браўдэра варта паслухаць ня толькі чальцам Сенату ЗША, а і ўсім, хто жадае глыбей разабрацца, што такое “Расея”, і што такое… “Захад” (узята адсюль: http://ruspolitics.ru/article/read/pokazanija-braudera-v-senate-ssha.html ; дакументальнае відэа са слуханняў можна паглядзець, напрыклад, тут: https://www.youtube.com/watch?v=S-RsAGjUXtg ці тут: http://ru.aravot.am/2017/07/31/246948/; падборка фота, якія суправаджаюць тэкст, наша).
Рэдакцыя.
Многія напэўна пагодзяцца, што галоўнай палітычнай падзеяй апошніх дзён стала новая хваля санкцый, накінутых Расеі ўладамі ЗША (новыя санкцыйныя законы былі прагаласаваны абедзьвюма палатамі Кангрэсу, падпісаны прэзідэнтам ЗША Д.Трампам). Мы шукалі каментары на гэтую падзею, у якіх былі б патлумачаны важнейшыя моманты. На наш погляд, кароткі каментар расейскага палітолага і публіцыста Андрэя Піянткоўскага, які мы падаем ніжэй, адзін з лепшых (магчыма, у т.л. з-за таго, што спадар Андрэй сёньня вымушаны хавацца ад перасьледу за межамі Расеі). Узята адсюль: http://nv.ua/opinion/piontkovskiy/kak-sanktsii-ssha-udarjat-lichno-po-putinu-1583825.html.
Рэдакцыя.
