Беларусь – наша зямля

У цяжкі для блізкага нам украінскага народу час хочацца хоць нечым яму дапамагчы. Гэтае пачуцьцё тым больш узмацняецца, калі дзень за днём бачыш, як новыя ўкраінскія ўлады губляюць патэнцыйныя магчымасьці, каб стрымаць усходняга нахабніка, даць яму ясны, адназначны адпор… Таму сёньня мы вырашылі выставіць тэкст, які падае, на наш погляд, цалкам слушныя парады ўкраінцам у іх сітуацыі.  Артыкул завецца “Супрацьстаяць Расеі: біць ворага яго ж зброяй” (узяты адсюль: http://espreso.tv/article/2014/04/08/protyvostoya_rossyy_byt_vraha_eho_oruzhyem).

Рэдакцыя. 

Далей »

Алесь Астроўскі, Барыс Керзач, Віталь Хромаў.

3. Час зьвярнуць увагу на галоўнага ў глабальным маштабе соцыя-паразітнага суб’екта-монстра – глабалісцкую сіянакратыю (гл. сьхему зьлева, якая ўзятая з часткі 3а гэтага ж матэрыялу). Гэтым тэрмінам мы пазначаем ядро глабалісцкай фінансавай алігархіі – то бок, ключавых асоб сярод банкаўскіх сямействаў (аб’яднаных дадаткова юда-габрэйскім паходжаньнем), якім, сярод іншага, належыць група прыватных банкаў пад назвай “Федэральная рэзервовая сістэма ЗША (ФРС)”, а ўнутры яе – станок разам з правам на друкаваньне даляраў. Сіянакратыя знаходзіцца на самым версе піраміды глабальнай масонска-таемнай (закуліснай) улады і адтуль кантралюе большасьць арыстакратычна-манархічных сем’яў т.зв.  “Захаду”, краўніцтва ўсіх важнейшых глабальных карпарацый, амаль усе глабальныя СМІ, а таксама практычна ўсе ключавыя палітычныя фігуры т.зв. “Захаду” (апошнія ў дачыненьні да сіянакратыі ўсяго толькі марыянеткі, прызначаныя забясьпечыць правядзеньне ў жыцьцё яе стратэгічных мэт й інтарэсаў). Асноўныя прозьвішчы сем’яў, галовы якіх складаюць сіянакратыю, наступныя: ракфелеры, ротшыльды, барухі, коэны, морганы, лейбы, куны і г.д. (гл. ілюстрацыю ўнізе).

Далей »

У апошнія месяцы мы толькі тое і робім, што сочым за сітуацыяй ва Ўкраіне і вакол Украіны. Але, чым далей, тым больш перад намі паўстаюць пытаньні. Напрыклад, чаму дасёньня ня звольнены кіраўнік Нацыянальнай тэлерадыёкампаніі, які ў час рэвалюцыйных падзей у Кіеве працаваў супраць Майдану? (гаворка пра гендырэктара Нацыянальнай телекампаніі Ўкраіны Аляксандра Панцелеймонава) Чаму і сёньня надзейна не закрыта расейска-украінская мяжа? Чаму не арыштаваны тыя януковічаўскія “губернатары” на ўсходзе Ўкраіны, якія арганізоўвалі сепаратысцкія акцыі? Чаму працягвае сваю падрыўную дзейнасьць супраць Украіны фракцыя прарасейскіх камуністаў у ВР? Чаму не арыштованы алігархі, якія паціху падыгрываюць (і гэта вядома) расейцам? Чаму ня вяжуць расейскіх “цітушак” ва ўсходніх абласьцях Украіны? Ды іншыя чаму, чаму, чаму… Лепшы матэрыял, які дае ўцямны адказ на даныя пытаньні, мы знайшлі тут: https://www.youtube.com/watch?v=mtXZPxLdujQ#t=116. Хто хоча, можа паглядзець відэа, хто жадае – прачытаць тэкставую форму інтэрвю. Яго дае чалавек зь беларускім прозьвішчам Аляксей Арэстовіч (гл. фота). Ён украінскі псіхолаг, вайсковы аналітык, выведнік. Гэта ня значыць, што абсалютна ўсё ў яго інтэрвю мы прымаем, але, паўтарымся – гэты матэрыял, пакуль, бесканкурэнцыйна лепшы ў сэнсе тлумачэньня сітуацыі, з усяго таго, што мы знайшлі.

Рэдакцыя.

Далей »

Артыкул, які выстаўлены ніжэй, мы ніколі б не напісалі самі, а, калі й напісалі, ніколі б не апублікавалі. Іншая справа – Аляксей Шырапаеў (гл. фота). Пытаньні, якія ён уздымае і публічна абмяркоўвае, яму, як рускаму, ставіць і аналізаваць значна спадручней. Ніжэй падаем  развагі спадара Аляксея на найважную сёньня тэму: рэакцыя расейскага (у асноўным рускага) грамадства на ваенную агрэсію расейскай імперыякратыі супраць Украіны (узята адсюль: http://rufabula.com/articles/2014/03/21/russian-as-a-problem).

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Фракцыя ЛДПР у сваёй публікацыі “Дэпутату Панамарову ня месца ў Парламенце” аб’явіла, што зьбіраецца паставіць пытаньне перад Дзяржаўнай думай аб пазбаўленьні Ільлі Панамарова (гл. фота) паўнамоцтваў з-за таго, што ён прагаласаваў супраць закона “Аб новых суб’ектах Федэрацыі” і супраць ратыфікацыі дамовы “Аб прыняцьці Крыма ў Расейскую Федэрацыю” (http://www.pravda-tv.ru/2014/03/21/43941). У публікацыі заяўляецца, што 7 красавіка фракцыя ЛДПР ўнясе на разгляд Дзярждумы паданьне аб прызнаньні дэпутата Ільлі Панамарова тым, хто страціў дэпутацкія паўнамоцтвы, бо ён “пайшоў на повадзе ў нацыстаў, якія спрабуюць раскалоць краіну, і выступіў супраць інтарэсаў расейскай дзяржавы”. Што да дэпутатаў, якія ўстрымаліся пры галасаваньні, прынята рашэньне папярэдзіць іх аб “няпоўнай адпаведнасьцi палітычнаму статусу”…  Натуральна, што наша ацэнка таго, што зрабіў дэпутат Панамароў, мае супрацьлеглае значэньне, а менавіта такое, якое адлюстравана ў назве. І мы вельмі радыя паінфармаваць нашых чытачоў пра існаваньне яшчэ аднаго прыстойнага рускага чалавека. 

Рэдакцыя.

Пасьля азнаямленьня зь меркаваньнямі пары прыстойных людзей (гл. папярэднія матэрыялы) зноў прапануем пазнаёміцца зь некаторымі асобінамі на Расеі, якія прафесійна прапагандуюць “каштоўнасьці” расейскай імперыі (а на справе зьяўляюцца страшнымі злачынцамі – правакатарамі-падпальшчыкамі будучай вайны!). У нармальных умовах іх трэба было б, немарудзячы, арыштоўваць і судзіць. Але сёньня маем тое, што маем… – яўная прыкмета набліжэньня вайны… Адразу папярэджваем (!), праглядаць запрапанаваныя ніжэй відэа можна толькі людям з устойлівым псіхічным здароўем, бо цяжкая шызафрэнія, якая паступова напаўзае на цябе з экрана, здольная індукаваць псіхічныя расстройствы ў некаторых, здавалася б, цалкам здаровых людзей… Калі вы лічыце, што гатовыя пазнаёміцца з чарговым прадстаўніком сёньняшняга цэху “салаўёў” расейскага імперыялізму, тады глядзіце відэа, напрыклад, тут: https://www.youtube.com/watch?v=lfkId1kNfyM –  тут:  http://nashaplaneta.su/blog/vopros_otvet_pjakin_v_v_ot_17_marta_2014_g/2014-03-18-19826 – і тут: https://www.youtube.com/watch?v=H7UF_D3S8gg.  Гарантуем, атрымаеце істотную прыбаўку да свайго жыцьцёвага досьведу… Дадаткова патлумачым: нейкі Пякін В.В., які выступае з экрана, увесь час узгадвае “Канцэпцыю Грамадскай Бясьпекі” (рус. КОБ). Гэта азначае, што ён заняў у інфармацыйнай прасторы месца генерала К.Пятрова, які раней вёў гэтую тэму, але быў хутчэй за ўсё забіты ў ліпені 2009 года (гл. https://nashaziamlia.org/2012/09/28/5345/). І апошняе: мы не знайшлі ў сябе сілаў, каб перакласьці ў пісьмовую форму хаця б некаторыя “думкі” Пякіна.

Зусім нядаўна Андрэй Іларыенаў даў інтэрвю двум журналістам “Украінскай праўды” – Мустафе Наему і Сяргею Лешчанку (http://www.pravda.com.ua/articles/2014/03/17/7019339/). У 2000-05 гады Іларыёнаў быў дарадцам прэзідэнта Расеі Ўладзіміра Пуціна. Свой пазьнейшы сыход з гэтай пасады патлумачыў так: “краіна спыніла быць палітычна свабоднай”. Сёньня спадар Андрэй зьяўляецца адным з самых цытуемых эксьпертаў па Расеі сярод украінскіх журналістаў – яшчэ летась у кастрычніку Іларыёнаў папярэдзіў аб планах свайго былога боса (гл. “Пуцін лічыць, што частка Украіны павінна належаць Расеі”; http://www.pravda.com.ua/articles/2013/10/10/6999733/). За заклікі супраціўляцца расейскай экспансіі Іларыёнава ў Расеі некаторыя называюць “правакатарам”. Сёньня спадар Андрэй жыве ў Вашынгтоне і працуе старшым навуковым супрацоўнікам прыватнага аналітычнага цэнтра – Інстытута Катона, які вызнае эканамічны лібералізм, а таксама ў Стэнфардскім унівэрсітэце. Што чакае далей Украіну – апавядае Іларыёнаў у новым інтэрв’ю “Украінскай праўдзе”.

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Пасьля правалу спробы разавага і татальнага захопу Ўкраіны з дапамогай Януковіча, расейская імперыякратыя перайшла да захопу Ўкраіны па частках. Але пра тых, хто ёй “сапсаваў танцы”, не забыла. Галоўны герой Майдана – Яраш – быў аб’яўлены “Расеяй” злачынцам, які падлягае затрыманьню (у т.л. з дапамогай сіл міжнароднага вышуку). Праз расейскія СМІ заяўлялася, што Яраш –  “нацыяналіст, бандэравец, экстрэміст, тэрарыст, вораг”, які нібыта папрасіў Доку Ўмарава “пачаць тэрарыстычныя акцыі па ўсёй Расеі”. Некаторыя асабліва барзыя ветэраны-сьпецназаўцы, натхнёныя ўсім гэтым, выступілі ў запале нават з публічнымі пагрозамі ліквідаваць Яраша (гл. http://www.youtube.com/watch?v=na1KymyIGpM). Але мы, нягледзячы на ўсю скандальнасьць сітуацыі, вырашылі пільней прыглядзецца да матывацыі расейскага боку. З доказаў віны Яраша, прыведзеных у расейскіх СМІ афіцыйнымі асобамі ды адстаўнымі сьпецназаўцамі, давайце і пачнем наш аналіз.

Далей »

Мы, прадстаўнікі беларускіх нацыянальна-дэмакратычных арганізацый, асуджаем чарговую імперскую агрэсію Расеі ды разьвязаную з боку Масквы вайну з Украінай.

Выказваем пратэст супраць умяшаньня ва ўнутраныя справы незалежнай еўрапейскай дзяржавы, а таксама вызнаем тэрытарыяльную цэласьць Украіны.

Гэтаксама мы асуджаем ганебныя ды небясьпечныя дзеяньні пануючага ў Беларусі рэжыму. Разьмяшчэньне на нашай зямлі дадатковых расейскіх войскаў ды актывізацыя расейскіх імперскіх структур у чарговы раз дэманструюць каланіяльную залежнасьць мясцовага рэжыму ад маскоўскіх бонзаў. З-за падобнай палітыкі цяперашніх уладаў Беларусь уцягваецца ў імперскую авантуру Крамля з непрадказальнымі наступствамі для самаго беларускага народу…

Мы зьдзіўлены слабой рэакцыяй на гэтыя падзеі кіраўнікоў афіцыйных апазіцыйных партый ды рухаў у Беларусі, якія вызнаюць сябе дэмакратычнымі. Тое, што прадстаўнікі  легальных апазіцыйных структур дасёньня не выказалі арганізаванага і адназначнага асуджэньня імперскай агрэсіі Масквы, а абмежаваліся ў асноўным агульна-пацыфісцкімі заклікамі, дыскрэдытуе іх ў вачах нашага і ўкраінскага народаў.

Зьвяртаемся да беларускага народу аказваць усямерную падтрымку справядлівай нацыянальна-вызвольнай барацьбе ўкраінскага народу.

Жыве Беларусь!

Слава Ўкраіне!

–

Сяргей Высоцкі – кіраўнік АК Беларускай Партыі Свабоды.

Алесь Астроўскі – ініцыятар стварэньня Беларускага Дэмакратычнага Руху.

Леанід Акаловіч – сьвятар Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквы.

Яўген Мурашка – старшыня Зьвязу беларусаў Нямеччыны.

16.03.2014 г.

Былы савецкі дысідэнт перакананы, што Расея ня здолее перамагчы Ўкраіну, але пры гэтым ён ськептычна глядзіць на персьпектыву яе еўрапейскай інтэграцыі. Пра гэта спадар Букоўскі заявіў у сваім інтэрвю са Зьмітром Гурневічам  (гл. http://radyjo.net/4/91/Artykul/165092).  Ніжэй падаем тэкст гэтага інтэрвю.

Далей »

Рэдакцыя.

На наступным тыдні Еўразьвяз мае намер накласьці на “Расею” больш жорсткія санкцыі. Плануецца забараніць уезд у ЕЗ і замарозіць банкаўскія рахункі шэрагу адказных за інвазію ў Крым. Магчыма адмова ад удзелу краін «вялікай васьмёркі» ў чэрвеньскім саміце, які павінен прайсьці ў Сочы. Аднак такіх санкцый у дачыненьні да галоўных злачынцаў – Пуціна і Лаўрова – ня будзе. З нагоды гэтых ды іншых паводзін “Еўропы” вядомы летувіскі палітык, член Еўрапарламенту Вітаўтас Ландсбергіс даў інтэрвю аднаму зь летувіскіх СМІ (http://www.lrt.lt/naujienos/lietuvoje/2/38416/v._landsbergis_es_planuojamos_sankcijos_rusijai_tai_visciuku_sankcijos_smaugliui). Паколькі мы не перакладаем зь летувіскай, адказы Ландсбергіса, мы ўзялі зь іншых сайтаў –   http://www.newsbalt.ru/detail/?ID=21101; http://www.kavkaz.org.uk/russ/content/2014/03/13/103532.shtml.

Далей »

Рэдакцыя.

Сёньня расейскую імперыю зноў трасе прыступ ваеннай гарачкі. У які ўжо раз за яе крывавую гісторыю… І колькі разумныя людзі нават у Расеі ні крычаць: “Спыніцеся расеяне! Адумайцеся!” (гл., напрыклад, папярэдні матэрыял), –  ваенную ліхаманку ўтаймаваць хутчэй за ўсё не атрымаецца. Момант пачатку гарачай фазы вайны набліжаецца з кожнай гадзінай… На гэтым фоне найбольш дальнабачныя людзі задаюцца ключавым пытаньнем:   “ХТО хоча нацкаваць два славянскія народы ў братазабойчай вайне?! ХТО стаіць за сьпіной у Пуціна і яго асяроддзя, прымушаючы рабіць усё так, каб пасіянарныя рускія і ўкраінцы пазабівалі адзін аднаго?!…”   Гучыць таксама й іншае пытаньне: “А як зьбіраюцца ваяваць ашалелыя расейскія імперасты ва Ўкраіне?”. На яго дасьведчаныя гісторыкі адказваюць: “Як-як, як заўсёды. З дапамогай “жывога шчыта” зь мірных жыхароў-закладнікаў. Так расейскія “бравыя салдаты” заўсёды рабілі, у т.л. нядаўна ў Чачні”… На ютубе зьявілася кароткае відэа (тут: http://www.youtube.com/watch?v=qba0qLDDy5M; дубль тут: http://www.kavkaz.org.uk/russ/content/2014/03/13/103530.shtml), дзе ёсьць пацьвярджальныя кады з нядаўняй прэс-канферэнцыі Пуціна, а таксама дакумент-радыёперахват перамовай паміж расейскімі вайскоўцамі ў Чачні. Вышэй мы выставілі кадры з гэтага кіно, а ніжэй – тэкст, які яго суправаджае.

Далей »

У пытаньні створанага расейскай імперыяй вайскова-палітычнага крызісу вакол Украіны, які набыў ужо напаўглабальны маштаб, выступіў вядомы амерыканскі палітолаг Зьбігнеў Бжэзінскі. У канцы лютага г.г. ім ва ўплывовым выданьні “The Financial Times” быў апублікаваны артыкул «Расеі трэба, каб ёй што да Ўкраіны запрапанавалі «фінскі варыянт»» (гл. http://www.ft.com/intl/cms/s/0/e855408c-9bf6-11e3-afe3-00144feab7de.html#axzz2vYusTcGU). Пазіцыя аўтара мае істотныя нюансы ў параўнаньні з пазіцыяй Кісінджара (гл. папярэдні матэрыял). Гэта стала прычынай бурлівай рэакцыі некаторых расейскіх “патрыётаў” на мірныя прапановы пана Зьбігнева. Сітуацыю мы прызналі дастаткова цікавай, каб падаць артыкул Бжэзінскага, затым прыклад расейскай рэакцыі на яго, а затым і наш каментар.

Рэдакцыя.

Далей »

Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў, Барыс Керзач.

Каб спрагназаваць магчымыя падзеі ў сьвеце, найперш трэба мець максімальна поўныя і дакладныя веды пра суб’ектныя сілы, якія ў ім дзеюць, а таксама пра мэты, якія гэтыя сілы імкнуцца дасягнуць. У свой час, усьвядоміўшы гэта, мы ў рэдакцыі спынілі выкарыстоўваць такія выразы, як “Расея супрацьстаіць Захаду”, “Захад змагаецца за дэмакратыю”, “Беларусь адказала на выпады ЗША” ды аналагічныя з-за іх поўнай бессэнсоўнасьці (гэтыя паняцьці ў нас цяпер, як правіла, азначаюць тэрыторыі адпаведных дзяржаў, якія ня могуць “змагацца, супрацоўнічаць, прамаўляць, супрацьстаяць”). Разам з тым, мы ўжо шмат гадоў са старонак сайта прапаноўваем выкарыстоўваць адэкватныя назвы канкрэтных грамадска-палітычных сіл, якія дзеюць у Беларусі, Еўропе, Сьвеце (і нам становіцца сумна кожны раз, калі нашы чытачы працягваюць казаць і пісаць слоўцы, якія нічога не даюць для разуменьня сітуацыі, акрамя адуважвальнага туману ў галаве). Каб зрабіць прагноз на будучыню, без адэкватных паняцьцяў тым больш не абысьціся… Сёньня вырашаецца лёс Украіны, будучыня Беларусі й усёй Цэнтральнай Еўропы. Што будзе ва Ўкраіне далей? Чым усё закончыцца? Хто пераможа? – такія пытаньні хвалююць сёньня вельмі многіх. Давайце на грунце адзначанага і тых зьвестак, якія мы падалі ў першых дзьвюх чатках данага матэрыяла, сфармулюем наш прагноз будучай хады падзей у і вакол Украіны.   

Далей »

Яўген Мурашка

Адгрымеў украінскі Майдан, які забраў больш за сто людскіх жыцьцяў, сярод якіх і жыцьцё нашага зямляка гамельчаніна Міхася Жызьнеўскага. 95 забітых і памерлых ад ран. І гэта яшчэ не дакладная лічба, бо яшчэ невядома, колькі трупаў ляжыць пад руінамі Дома прафсаюзаў, дзе месьціўся шпіталь. Больш за 1000 параненых, 315 зьніклых бязь вестак. І гэта, відаць, няпоўны рахунак за права быць гаспадарамі на ўласнай зямлі. Але недарэмна палегла “Нябесная сотня”. Яна лягла ў падмурак новай Україны, якая, дзякуючы ахвярнасьці сваіх лепшых сыноў, паўстала у новым абліччы.

Далей »

Рэдакцыя.

Сёньня, 1 сакавіка 2014 года, нягледзячы на выхадны дзень, Савет Федэрацыі Расеі прагаласаваў (адзінагалосна) за “ўвядзеньне войскаў на тэрыторыю Украіны”. Старшыня Савету Федэрацыі Валянціна Мацьвіенка заявіла, што пастанова аб выкарыстаньні расейскіх войскаў на тэрыторыі Ўкраіны ўступае ў сілу з моманту яе прыняцьця. Савет Федэрацыі сабраўся па просьбе Пуціна.

Далей »

Выстаўлены ніжэй тэкст узяты намі з г.зв. “Блакнота рускага недабітка” (http://ugunskrusts83.livejournal.com/). Аўтар яго нібы і невядомы, але па стылі й індэйных прынцыпах артыкул напэўна належыць аўтару папярэдняга артыкула – рускаму нацыяналісту Фёдару Мамонаву. Лічым, што гэты тэкст можа быць цікавы ня толькі рускім, а і тым, хто цікавіцца беларускай ідэалогіяй і палітыкай. Дзякуючы гэтаму артыкулу перад намі вымалёўваецца яшчэ адзін тып “рускага нацыяналіста” (узята адсюль: http://ugunskrusts83.livejournal.com/358633.html; дзіўная ілюстрацыя адтуль жа).

Далей »

У сувязі з рэвалюцыйнымі падзеямі ў Кіеве рэзка абвастрылася сітуацыя ва ўкраінска-татарскім Крыме. Аднак далёка ня ўсе рускія людзі з энтузіазмам глядзяць на гэта (хаця ёсьць і такія, й іх нямала, у якіх крымскія падзеі справакавалі рэваншысцкія спадзевы). Як лічыць рэдакцыя  “Мідгард-Інфа” Фёдар Мамонаў – аўтар выстаўленага ніжэй артыкула – адрозьніваецца пасьлядоўным і выразна нецярпімым стаўленьнем да ўсялякай саветчыны [гэтым ён блізкі да аўтара папярэдняга выстаўленага ў нас матэрыяла. – Рэд.]. Сьцісла крэда Мамонава можна выказаць так: растрачваць сілы і сродкі на «абуджэньне» ідэалагічна і нават расава чужога рускім «вялікага» [“саўковага”] народу ня мае сэнсу. Замест гэтага рускім неабходна адмежавацца ад саветызаванай масы і на абраным плацдарме фармаваць паўнавартасны баявы «малы» рускі народ [а тут ён блізкі ўжо да Аляксея Шырапаева, які прапануе вылучыць унутры цяперашняй Расеі рускае Залесьсе. – Рэд.]. Відавочна, што, зыходзячы з пазіцыі Мамонава, контррэвалюцыйнае «паўстаньне» расейскамоўных жыхароў Крыма (якія выйшлі на вуліцы з чырвонымі сьцягамі, партрэтамі Сталіна і лозунгамі «Фашысты горад не атрымаюць!», «Хочам у Расею», «Пуцін – наш прэзідэнт» і т.п.) ня толькі ня можа лічыцца рускім, але і сваім цяперашнім характарам наўпрост варожае інтарэсам як украінскага, так і рускага народу (тэкст Ф.Мамонава ўзяты адсюль:  http://ugunskrusts83.livejournal.com/359284.html)

Далей »