Беларусь – наша зямля

Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў, Барыс Керзач.

Каб спрагназаваць магчымыя падзеі ў сьвеце, найперш трэба мець максімальна поўныя і дакладныя веды пра суб’ектныя сілы, якія ў ім дзеюць, а таксама пра мэты, якія гэтыя сілы імкнуцца дасягнуць. У свой час, усьвядоміўшы гэта, мы ў рэдакцыі спынілі выкарыстоўваць такія выразы, як “Расея супрацьстаіць Захаду”, “Захад змагаецца за дэмакратыю”, “Беларусь адказала на выпады ЗША” ды аналагічныя з-за іх поўнай бессэнсоўнасьці (гэтыя паняцьці ў нас цяпер, як правіла, азначаюць тэрыторыі адпаведных дзяржаў, якія ня могуць “змагацца, супрацоўнічаць, прамаўляць, супрацьстаяць”). Разам з тым, мы ўжо шмат гадоў са старонак сайта прапаноўваем выкарыстоўваць адэкватныя назвы канкрэтных грамадска-палітычных сіл, якія дзеюць у Беларусі, Еўропе, Сьвеце (і нам становіцца сумна кожны раз, калі нашы чытачы працягваюць казаць і пісаць слоўцы, якія нічога не даюць для разуменьня сітуацыі, акрамя адуважвальнага туману ў галаве). Каб зрабіць прагноз на будучыню, без адэкватных паняцьцяў тым больш не абысьціся… Сёньня вырашаецца лёс Украіны, будучыня Беларусі й усёй Цэнтральнай Еўропы. Што будзе ва Ўкраіне далей? Чым усё закончыцца? Хто пераможа? – такія пытаньні хвалююць сёньня вельмі многіх. Давайце на грунце адзначанага і тых зьвестак, якія мы падалі ў першых дзьвюх чатках данага матэрыяла, сфармулюем наш прагноз будучай хады падзей у і вакол Украіны.   

Далей »

Рэдакцыя.

Сёньня, 1 сакавіка 2014 года, нягледзячы на выхадны дзень, Савет Федэрацыі Расеі прагаласаваў (адзінагалосна) за “ўвядзеньне войскаў на тэрыторыю Украіны”. Старшыня Савету Федэрацыі Валянціна Мацьвіенка заявіла, што пастанова аб выкарыстаньні расейскіх войскаў на тэрыторыі Ўкраіны ўступае ў сілу з моманту яе прыняцьця. Савет Федэрацыі сабраўся па просьбе Пуціна.

Далей »

Выстаўлены ніжэй тэкст узяты намі з г.зв. “Блакнота рускага недабітка” (http://ugunskrusts83.livejournal.com/). Аўтар яго нібы і невядомы, але па стылі й індэйных прынцыпах артыкул напэўна належыць аўтару папярэдняга артыкула – рускаму нацыяналісту Фёдару Мамонаву. Лічым, што гэты тэкст можа быць цікавы ня толькі рускім, а і тым, хто цікавіцца беларускай ідэалогіяй і палітыкай. Дзякуючы гэтаму артыкулу перад намі вымалёўваецца яшчэ адзін тып “рускага нацыяналіста” (узята адсюль: http://ugunskrusts83.livejournal.com/358633.html; дзіўная ілюстрацыя адтуль жа).

Далей »

Рэдакцыя.

У гэтым годзе 23 лютага, калі ўсе “саўкі́”, самі ня ведаючы таго, адзначаюць габрэйскае сьвята Пурым (з ушанаваньнем Юдзіф, Эсьфір, вушамі Амана і да т.п. рэчамі – гл.: https://nashaziamlia.org/2013/03/08/5437/#more-5437), самы прасьвядны час для збору інфармацыі, якая дае адказы на ключавыя пытаньні, што заставаліся схаванымі ў час украінскай рэвалюцыі. Таму, выкарыстоўваючы эфект “крука ў лесе”, мы працягваем сачыць за эвалюцыяй сьветагляду “рускіх нацыяналістаў” (гэта, як многім вядома, адна з ключавых для рэдакцыі тэм). І тут, бывае, сутыкаешся зь сітуацыямі, калі “рускія нацыяналісты” ў моманты прасьвятленьня выдаюць такое, што нам застаецца толькі выставіць іх матэрыял ці спаслацца на яго… Яскравейшы прыклад такіх прасьвятленьняў – матэрыял пад назвай “Перахаватушкі” (гл. тут: http://via-midgard.info/news/article/perepryatushki.htm). Кантраст паміж сьвядомымі ўкраінцамі, якія гатовыя абсалютна ахвярна змагацца за сваю нацыянальна-дэмакратычную дзяржаву (з аднаго боку), і расейскамоўнымі дэгенератамі-напаўкрымінальнікамі (г.зв. “цітушкамі” – агентамі расейскай імперыякратыі), якія прыязджалі ў Кіеў “зрубіць бабла на халяву” (з другога боку), настолькі ўражвальны, што кожнаму становіцца відавочным, ня толькі чаму перамагла лютаўская рэвалюцыя ва Ўкраіне, а і чаму яна не магла не перамагчы. Заклікаем наведвальнікаў сайту пазнаёміцца з матэрыялам па адзначаным е-адрасе, праглядзець відэа ў ім і пракаментаваць яго на нашым сайце.     

Сяргей Кара

Нядаўна прагучала заява, што данскія казакі гатовыя выступіць супраць Еўрамайдана – паехаць ва Ўкраіну, падтрымаць партыю ўлады, якая зраслася з мафіяй і хоча задушыць народны пратэст. У адказ на гэта выстаўляем на нашым сайце зварот Сяргея Кары (узяты адсюль: http://slavyanskaya-kultura.ru/news/politics/obraschenie-k-donskim-kazakam.html). Зь яго тэкста ўсё становіцца зразумелым, усё становіцца на свае месцы.

Рэдакцыя.

Далей »

Пасьля адносна нядаўніх прыемных навін з Францыі (https://nashaziamlia.org/2013/06/02/5731/; https://nashaziamlia.org/2013/06/05/5744/), а таксама зь Ісландыі ды Венгрыі (https://nashaziamlia.org/2013/11/18/6077/; https://nashaziamlia.org/2013/11/18/6082/), прыйшлі пазітыўныя навіны яшчэ з адной Еўрапейскай краіны – Швайцарыі. Усё гэта яўныя прыкметы таго, што Еўропа пачынае патроху прачынацца ад ліберастычнага ачмурэньня. Тэкст, выстаўлены ніжэй, узяты адсюль –  http://via-midgard.info/news/konservativnaya-shvejcariya-protiv-liberalnogo.htm – і нязначна скарэктаваны.

Рэдакцыя.

Далей »

Юры Райхель, Іван Капсамун

Акрамя ўкраінскіх сьпецслужбаў, АМАПу (“Беркуту”), і крымінальных “цітушак” (усе яны выступаюць на баку расейскай імперыякратыі й “банды Януковіча”) у сёньняшняй Украіне ў грамадскай рэчаіснасьці голасна заявіла пра сябе яшчэ адна група – г.зв. “эскадроны сьмерці”. Зусім нядаўна лічылася, што гэтая ганебная зьява можа быць дзе-небудзь у Лацінскай Амерыцы, Афрыцы, некаторых іншых краінах. Але, каб ва Ўкраіне… Таму, калі й тут аб’явіліся “эскадроны сьмерці”, дый у такім маштабе, многім даводзіцца як мінімум, карэктаваць свой грамадскі сьветагляд. Развагі на гэтую тэму, нярэдка яшчэ каравыя, выплёсківаюцца ў інфармацыйную прастору. Лічым гэтую зьяву дастаткова істотнай, каб думкі пра яе, хай сабе і нясьпелыя, былі зафіксаванымі й на нашым сайце (узята адсюль:  http://politica-ua.com/eskadrony-smerti-v-ukraine-soyuz-banditov-i-prodazhnyx-mentov/; скарочана).

Рэдакцыя.

Далей »

  Праз два месяцы пасьля пачатку  антыкаланіяльнага і антыдыктатарскага паўстаньня ва Ўкраіне “Захад” нарэшце зацікавіўся пытаньнем: “а што там адбываецца?”. Нягледзячы на ўсю сваю нягегласьць, некаторыя заходнія назіральнікі ўсё ж ськемілі, што ключавым чыньнікам, які вызначае асаблівасьць апошніх  палітычных падзей ва Ўкраіне, зьяўляецца чыньнік Майдану, а баявітасьць апошняга ў асноўным вызначаецца г.зв. “Правым сектарам”…  Тэкст, які выстаўлены ніжэй, належыць пяру Сімона Шустэра – журналіста ўплывовага амерыканскага часопіса “TIME”, які ўзяў інтэрвю ў, як ён піша, “лідара скрайне правай ваенізаванай групоўкі Правы Сектар” Дзьмітро Яраша (гл. фота зьлева). Гэты тэкст узяты адсюль: http://world.time.com/2014/02/04/ukraine-dmitri-yarosh-kiev/. Фота, якія яго суправаджаюць, узятыя з таго ж артыкула на сайце часопіса “TIME”. Мы іх не падпісвалі, бо, здаецца, яны і так добра кажуць самі пра сябе…

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Заява Рэгіянальнага Грамадскага руху “Чачэнскі Камітэт Нацыянальнага Выратаваньня»: У Чачні працягваецца жахлівае бязьмежжа (26.01.2004 г.; http://www.kavkazcenter.com/russ/article.php?id=16419)

Далей »

Рэдакцыя.

Адзін зь кірункаў нашай дзейнасьці – сачэньне за разьвіцьцём сьветагляду тых, хто аб’яўляе сябе “рускімі нацыяналістамі”. Мы даўно ўжо адкрылі істотны факт, што гэтыя людзі ў сваёй абсалютнай большасьці на справе ніякімі нацыяналістамі не зьяўляюцца, а зьяўляюцца тыповымі расейскімі імперыялістамі. Другі факт, які харакратызуе грамадска-палітычны сьветагляд гэтых людзей – гэта расшчапленьне (шызафрэнізацыя) іх сьвядомасьці разнастайнымі выклікамі аб’ектыўнай рэчаіснасьці. Здавалася б, адзіная супольнасьць “рускіх нацыналістаў”, але яна адразу распадаецца на варагуючыя паміж сабой групы, як толькі гаворка заходзіць пра правільнае (на іх погляд) уладкаваньне Расеі, палітыку Пуціна, будучыню Паўночнага Каўказу, стаўленьне да Беларусі ды Украіны, да іх народаў, і да т.п. Натуральна, мы зьбіраем матэрыялы па гэтых пытаньнях. Але сёньняшнія падзеі ў геаграфічным цэнтры Еўропы прымушаюць нас выставіць хаця б тую частку зь іх, якая паказвае стаўленьне г.зв. “рускіх нацыяналістаў” да цяперашніх падзей ва Ўкраіне.

Далей »

Рэдакцыя.

Працягваем апавядаць пра пакуты чачэнскага народу пад ботам расейскіх акупантаў – служак расейскай імперыякратыі. Магчыма, на прыкладзе часткі 5а некаторыя адчулі, што знаёміцца з жахлівымі фактамі ім надзвычай цяжка. І, тым ня менш, мы заклікаем нашых наведвальнікаў прачытаць чарговую нізку матэрыялаў, у якіх гаворка ідзе пра падзеі 2001-02 гг. Праўду заўсёды варта ведаць, якой бы яна ні была… 

Далей »

Рэдакцыя.

10. Для таго, каб і сёньня адэкватна ўспрымаць падзеі ўнутры і вакол Чачні, неабходна ня толькі аб’ектыўна ацаніць, але і эмацыйна прачуць сітуацыю, у якой знаходзіцца ўвесь чачэнскі народ, пачынаючы з 1994 году. Сярод найцяжкіх злачынстваў расейскай імперыякратыі, зьдзейсьненых супраць яго за гэты час, варта назваць практычна татальнае разбурэньне інфраструктуры краіны, істотнае забруджаньне асяроддзя, сьмерць (часта пакутлівую), фізічнае і псіхічнае калецтва, а таксама эміграцыю дзясяткаў тысяч людзей у вайну 1994-96 гг. (1-е злачынства);  адсутнасьць якой-кольвек дапамогі чачэнскаму народу з боку Расеі (ці хаця б элементарнай кампенсацыі нанесеных страт для аднаўленьня нармальнага мірнага жыцьця) ў перыяд 1996-99 гг. (2-е злачынства; зьвярніце ўвагу, пасьля насаджэньня ў Чачэніі сваіх васалаў – клану Кадыравых – расейская імперыякратыя штогод выдаткоўвае мільярды даляраў “на аднаўленьне Чачні”); грубае разарваньне ў 1999 годзе Дамовы “Аб міры паміж Чачэнскай рэспублікай Ічкерыя і Расейскай Федэрацыяй”, падпісанай у Крамлі ў 1997 годзе, у якой абяцалася надалей усе праблемы паміж Чачнёй і Расеяй вырашаць толькі мірным шляхам, і пачатак новай яшчэ больш жудаснай вайны (3-е злачынства); разнастайныя найцяжкія і маштабныя злачынствы-жахі, якія абрынуліся на чачэнскі народ з канца 1999 года, працягваюцца і сёньня (4-е злачынства). Для таго, каб лепш усьвядоміць, пра што ідзе гаворка хаця б у апошнім выпадку, давайце больш падрабязна пазнаёмімся з тым, што вырабляла і працягвае вырабляць на чачэнскай зямлі расейская імперыякратыя з дапамогай сваіх ланцуговых псоў-вайскоўцаў, для чаго няма тэрміну даўніны.

Далей »

Рэдакцыя.

7. Падчас, калі ў Чачні галоўнымі дзеючымі асобамі былі Яндарбіеў і Масхадаў, адбылося шэраг падзей, несумніўна меўшых гістарычнае значэньне ня толькі для чачэнскага народу. Першай з такіх падзей можна назваць ваенную аперацыю  “Джыхад” у 1996 годзе. У яе выніку спачатку Грозны, а затым і ўся Ічкерыя былі вызвалены ад расейскай акупацыі. Давайце на гэты раз паглядзім на даную аперацыю з чачэнскага боку (яе апісаньне, якое падана ніжэй, узята адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2009/08/07/67220.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2008/08/05/59881.shtml).

Далей »

Практычна ад пачатку самых значных падзей апошніх тыдняў ва Ўкраіне ў Кіеве на Майдане знаходзіцца кіраўнік АК БПС Сяргей Высоцкі. Выстаўляем яго артыкул, у якім думкі, назіраньні гэтага несамавітага Беларуса-літвіна, данесеныя непасрэдна з эпіцэнтра гістарычных украінскіх падзей.

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Адзін  з наведвальнікаў нашага сайта ў сваіх каментарах упарта адстойвае думку, што паколькі ў нас – беларусаў-літвінаў – шмат ворагаў, мы павінны абраць галоўнага зь іх і пайсьці на супрацоўніцтва на любых умовах з “ворагам нашага ворага” (канкрэтна, аб’яднацца з “Захадам” супраць “Расеі”). Маўляў, толькі такі падыход зьяўляецца вяршыняй палітычнай мудрасьці. Тых жа, хто контраргументуе, што гэта абсалютна бесперсьпектыўна, што нашы ворагі здольны дамовіцца за нашымі сьпінамі, каб зноў захапіць і падзяліць Беларусь паміж сабой, называе цемрашаламі. Калі ж мы нагадваем, што, напрыклад, “Польшча” разам з “Расеяй” ужо двойчы толькі ў ХХ-м стагоддзі дзяліла Беларусь (Беласточчына дасёньня захоплена імі), што і больш далёкі “Захад” разам  з “Расеяй” здушваў нацыянальна-вызвольнае паўстаньне народаў Паўночнага Каўказу пры Дудаеве і падсоўваў ім ісламізм, не пускаў Украіну ў Еўразьвяз пасьля Памаранчавай рэвалюцыі, “прыбіраў” Леха “качора” з палітычнай арэны Ўсходняй Еўропы і г.д., наведвальнік адказвае прыкладна так, што гэта “дзеі даўно мінулых часоў”. Таму мы вырашылі паказаць прыкметы шчыльнага ўзаемадзеяньня розных ворагаў свабоды народаў Еўропы бачныя і ў нашы дні. Мы наўмысна ўзялі тыя матэрыялы, якія прачыталі толькі сёньня, і выстаўляем іх ніжэй.

Далей »