Беларусь – наша зямля

Паводле www.milinkevich.org

Сёння за спіной беларускага народу адбываецца злачынны патаемны гандаль, які вядзе да распродажу нацыянальнага багацця і да страты суверэнітэту. У чарговы раз грамадзяне Беларусі сталі закладнікамі няздольнасці рэжыму асабістай улады весці адказную і эфектыўную знешнюю і ўнутраную палітыку.

За прыгожымі лічбамі афіцыйнай статыстыкі хаваецца банкруцтва і некампетэнтнасць кіроўных колаў паслядоўна адстойваць нацыянальныя інтарэсы і праводзіць неабходныя эканамічныя рэформы. Бюджэтныя грошы марнуюцца на нікому непатрэбную ідэалагічную вертыкаль і БРСМ, на шматлікія сілавыя структуры і органы кантролю, на стратныя прадпрыемствы, на будаўніцтва лядовых палацаў. Насельніцтва і прадпрыемствы ўжо даўно плацяць па рынкавых коштах за карыстанне газам, а выгандляваная ў Расіі розніца застаецца вузкаму колу прыўладных чыноўнікаў.

Прымаюцца келейныя дамоўленасці, схаваныя ад грамадскага кантролю. Рашэнне аб продажы Белтрансгазу – нацыянальнага здабытку ўсяго народа – было прынятае закрытым чынам насуперак жаданню абсалютнай большасці грамадзянаў Беларусі і ва ўрон нацыянальным інтарэсам.

Усё больш відавочнай становіцца тупіковасць і нежыццяздольнасць мадэлі развіцця Беларусі, якую насаджае Лукашэнка. Поўны крах палітычнага курсу ў адносінах з Расійскай Фэдэрацыяй востра ставіць пад пагрозу незалежнасць і суверэнітэт Беларусі.

Такая палітыка падрывае аўтарытэт Беларусі і яе грамадзянаў у вачах сусветнай супольнасці і нашых суседзяў.

Нармалізацыя дачыненняў з Расійскай Федэрацыяй на падставе цывілізаваных адносінаў дзвюх незалежных краінаў павінна стаць прыярытэтам усходняй знешняй палітыкі Беларусі. У безумоўным інтарэсе беларускага і расійскага народаў пераход на празрыстыя рынкавыя прынцыпы эканамічных дачыненняў і шанаванне бакамі суверэнітэту і тэрытарыяльнай цэласці.

Паступовы пераход на рынкавыя кошты пры аплаце за энерганосьбіты абавязкова азначае інвентарызацыю ўсяго комплексу двухбаковых дачыненняў, зыходзячы з нацыянальных інтарэсаў Беларусі. Павінны быць зроблены дакладны пераразлік коштаў за транзіт, пераапрацоўку, мытную службу, мяжу, вайсковыя аб’екты.

Ва ўмовах эканамічнага і палітычнага ціску з боку алігархічных колаў суседняй дзяржавы першачарговай задачай з’яўляецца ўмацаванне нацыянальнага адзінства праз шырокі дыялог ўнутры беларускага грамадства.

Абавязковыя ўмовы такога дыялогу – гэта спыненне палітычных рэпрэсіяў і вызваленне палітвязняў, стварэнне пераходнага ўраду народнага даверу, у склад якога павінны ўвайсці прадстаўнікі дэмакратычных сілаў краіны і які павінен распачаць эканамічныя і дэмакратычныя пераўтварэнні, змена выбарчага заканадаўства, фармаванне новай Цэнтральнай выбарчай камісіі і правядзенне датэрміновых прэзідэнцкіх і парламенцкіх выбараў пад эгідай АБСЕ.

Ад рэдакцы:

Ну, вось, гэта ўжо нешта.

“Беларускі народ” у першым радку! А яшчэ “нацыянальныя багацьці”, “нацыянальны здабытак” і двойчы “нацыянальныя інтарэсы”.

Віншуем!

Але, з пазіцый ідэалогіі сапраўднай беларускай дэмакратыі ёсьць два ньюансы:

1. Заява пра шанаваньне намі іх расейскай “тэрытарыяльнай цэласьці” – гэта, як кажуць, “ці не зашмат на сябе бярэм?”. Некалькі стагоддзяў кіраўніцтва расейскай імперыі – расейская імперыякратыя – утрымлівае нашыя этнічныя тэрыторыі з этнічным беларускім насельніцтвам (Смаленшчыну, паловы Браншчыны і Пскоўшчыны), толькі ў ХХ стагоддзі расейскія імперыякраты гандлявала нашай тэрыторыяй (1920 г.), перадалі палякам Беласточчыну (1944 г.), захапіла сабе Прусію (1944 г.), якая пасьля Другой сусьветнай вайны павінна была адысьці нам. А што рабіць з забойствамі мільёнаў беларусаў, страшэннымі пакутамі таксама мільёнаў беларусаў, бессэнсоўнай стратай жыцьця з-за рабскага існаваньня ў імперыі (зноў мільёны беларусаў), якія спазнала незьлічоная колькасьць нашых продкаў з-за агрэсіі драпежна-паразітнай расейскай імперыі, кіруемай яе імперыякратыяй. Няўжо ўсё гэта ўзяць і забыць? Хто даў такое права? Пакажыце выдадзеную вам індульгенцыю на падобную заяву ад імя мінулых, цяпершніх і будучых пакаленьняў беларусаў?..

Падобны выраз у палітычным дакуменце груба памылковы па дзьвюх прычынах: першае – выразнае парушэньне ўсіх прынцыпаў міжнацыянальнай і сацыяльнай справядлівасьці (а яна патрабуе вярнуць назад адабранае, кампенсаваць страчанае і вымаліць прабачэньне ў паўкрыўджанага народу), а другое, ён таксама памылковы з пазіцый палітычнай тактыкі. Патлумачым усё на бытавым прыкладзе. Уявіце, што вы фермен і жывеце з суседам-фермерам, які ня толькі адцяпаў палову вашай зямлі, а яшчэ і пазабіваў палову вашых блізкіх, згвалціў дачку, уварваўся у ваш дом са зброяй і заявай, што цяпер ён тут гаспадар, пазабіраў з вашага дому і перанес у свой 99% самых каштоўных рэчаў. Праходзіць пэўны час і вы гвалтаўніку, рабаўніку, забойцу прапануеце: давай, маўляў, усё забудзем, “па нулях”, пачнем жыцьцё, як добрыя суседзі з “чырвонай крэскі”. Акрамя захаваньня ў парушаным стане ўсіх магчымых прынцыпаў сацыяльнай справядлівасьці, ці ня думаеце вы, што правакуеце суседа-злачынцу на чарговыя злачынныя ўчынкі? Ці не пачне ён цяпер думаць, што раней паступіў абсалютна правільна, што яму ўсё дазволена, і планаваць забраць у вас зямлю, якая яшчэ засталася, ды пазабіваць цяпер ужо ўсіх вашых блізкіх разам з вамі? Мы заяўляем, што падобнае “прабачэньне” ёсьць патураньне, фактычна падштурхоўваньне злачынцы на чарговыя нялюдскія дзеяньні…

Мы разумеем, што пададзеная вышэй заява – гэта дакумент палітычны, і ня ўсе ідэалагічныя прынцыпы ў ёй варта падаваць такімі, якія яны ёсьць. Тады іх ня трэба ўзгадваць увогуле. Ідэалогіі – ідэалагічнае, палітыцы – палітычнае. І ня трэба гэтыя рэчы блытаць.

2. Другая тэза, якая выклікала ў нас пярэчаньне – гэта выраз пра “ўрад народнага даверу”. Справа ў тым, што такога ўраду, нават у патэнцыяле, у нас пакуль няма. Як і няма Праграмнага вобразу будучай беларускай дзяржавы, якім ён павінен кіравацца. Усялякія выпадковыя незразумелыя людзі, якія цяпер аб’ядналіся ў “аб’яднанай апазіцыя”, у абсалютнай большасьці (ня менш, як на 80%) арганічна ня здольны ні тое, што бараніць інтарэсы беларускага народу, але і не ўяўляюць, што гэта такое! (многія да гэтай пары, як і цяпершнія бюракраты з мясцовых – цяперцы, не валодаюць беларускай мовай). Гэта азначае, што яны не зьяўляюцца дэмакратымі. Якія ж дэмакратычныя пераўтварэньні ў Беларусі яны могуць забясьпечыць?!

Таму ў адміністрацыі Лукашэнкі адносна вашай заявы маглі, ну, самае большае, дык гэта яхідна пахіхікаць. Што ў гэтай сітуацыі рабіць, здаецца, відавочна. Дый некаторыя з нас вам пра гэта шматкроць казалі…

І апошняе. Што гэта за “алігархічныя колы”, якія робяць “палітычны ціск” на Беларусь? На колькі нам вядома, расейскай імперыяй пакуль кіруе расейская імперыякратыя. Захоп палітычнай улады ў Расеі расейскай фінансавай алігархіяй (дарэчы, ня менш драпежнай і паразітычнай, толькі што дзеючай праз іншыя, фінансавыя, механізмы) быў спынены гэбісцкім рэжымам Пуціна. У выніку расейская фінансавая алігархія выкарыстоўваецца ім інструментальна, а не наадварот. Няўжо Мілінкевіч яшчэ разьлічвае на падтрымку Пуціна, каб спрабаваць “лавіраваць” і ў такіх пытаньнях?

Гэты запіс апублікаваны: Чацвер, 9 жніўня, 2007 у 23:57
Катэгорыі: 1.2. Беларусь пераход, 1.3. Беларусь сёньня, 1.4. Гісторыя Беларусі й вакол, 2.3. Такая "апазіцыя", 3.1. Імпербюракратыя Расеі, 4.4. Падаем дакумент, 4.8. Важныя сайты. Вы можаце сачыць за каментарамі пры дапамозе RSS 2.0 стужкі.
Вы можаце пакінуць каментар. Але пінгі забаронены.