nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Сьвет зноў перакуліўся: Пазьняк адзначаў угодкі БНР… разам з Бандажэўскім (частка 2, Д пр-п 96) (+ частка 3)

20 лютага, 2008 | 28 каментарыяў

Барыс Керзач, Віталь Хромаў

 

4.

Пачнем з самага галоўнага і самага відавочнага, што напэўна ня можа ня быць вядомае і Пазьняку. Гаворка пра надзвычай хуткі, проста імклівы кар’ерны рост сп-ра Бандажэўскага за часы “перабудовы”, улады Кебіча і Лукашэнкі.

Дзіўная, калі не сказаць – вельмі падазроная справа. Чаму? А таму, што ў гэтыя самыя часы кар’еры ўсіх, хто ахвярна выступаў за інтарэсы беларускага народу, а тым больш шчыра ўдзельнічаў у беларускіх грамадска-палітычных арганізацыях, былі прыпыненыя ці зламаныя (гэта і ёсьць частка ахвяры лепшых беларусаў на карысьць свайго народу; думаем, дадзеная тэза зразумелая ўсім). Ніхто, ніводны чалавек(!) з удзельнікаў гістарычна-культурных клубаў часоў “перабудовы” ці больш позьніх часоў, зьвязаных зь дзейнасьцю, напрыклад, у БНФ, за два апошнія дзесяцігоддзі(!) не атрымаў ніводнай, нават самай дробнай, кіраўнічай пасады. Многія беларусы страцілі й тыя, што мелі.

А ў Бандажэўскага адбываецца ўсё наадварот… Як толькі пасьля заканчэньня ВНУ і вучобы ў ардынатуры ён абараніў кандыдацкую дысертацыю (прычым, умовы для працы над кандыдацкай яму начальства стварала адмысловыя), яму тут жа “даручаюць” стаць кіраўніком Цэнтральнай навукова-дасьледчай лабараторыі (ЦНДЛ) Гродзенскага медінстытута, зноўку ствараючы цудоўныя ўмовы, як на наш час і магчымасьці, для працы ўжо над доктарскай дысертацыяй. Па-першае, гэта пасада ўзроўню загадчыка кафедры, а, па-другое, ЦНДЛ мае такія арганізацыйна-тэхнічныя магчымасьці для навуковай працы, якія былі не параўнальныя зь ніводнай кафедрай. Пры гэтым быў фактычна выкінуты з пасады папярэдні кіраўнік ЦНДЛ, такі ж кандыдат навук – дарэчы, вельмі прыстойны беларус.

Як толькі Бандажэўскі здолеў зь вялікімі праблемамі абараніць доктарскую (пра гэта пазьней), яго падтрымка з узроўню абласной бюракратыі адразу пераходзіць на рэспубліканскі ўзровень. Яму адразу ж даручаюць арганізаваць ва ўмовах бюджэтнага г.зв. “залатога дажджу” Гомельскі дзяржаўны медыцынскі інстытут і прызначаюць яго рэктарам.

І так далей, аналагічна. Да самага падзеньня, да суду…

А цяпер скажыце: ці магло падобнае адбыцца з чалавекам, якога б актыўна не падтрымоўвала бюракратычная камуністычная, а затым і посткамуністычная цяперская мафія (у т.л. медыцынская яе філія)?

Адказ настолькі відавочны, што прагаворваньня не патрабуе.

А чаму яна – гэтая мафія – яго падтрымоўвала?

Адказ зноў відавочны: яна ўбачыла сутнасьць Бандажэўскага, як чалавека, якому на фоне падзеяў бурдівых 1980-90-х “можна давяраць”, які ёсьць “наш чалавек” – чалавек бюракратынага клану…

Тут мы павінныя трохі адхіліцца і пракаментаваць асноўныя ўмовы фармаваньня паразітна-бюракаратычнага клану, характэрныя для многіх постсавецкіх краінаў, у т.л. і цяперскай бюракратыі ў Беларусі. Каб апынуцца ў шэрагах наменклатуры, розум, здольнасьці, працавітасьць – не такія ўжо вялікія каштоўнасьці. Тут патрэбная поўная адданасьць інтарэсам бюракратыі (найперш гэта павінна быць!), а таксама патрэбная адсутнасьць прыкмет сумленьня, пачуцьцяў праўды, справядлівасьці, думак пра свой народ, пра яго лёс, пра служэньне дабру. І праверку на наяўнасьць падобных рыс чалавек, перад тым як апынуцца ў шэрагах наменклатуры, напэўна, праходзіць дай бог – як мінімум, значна больш уедлівую, чым у свой час пры прыёме ў КПСС ці нават цяпер у КГБ.

Справа ў тым, што часта тут пасада, у тым ліку і пасада рэктара ВНУ – гэта ў значнай ступені сталае выкананьне розных захцянак наменклатуры, такога ж узроўню і вышэй, у кола якой павінен увайсьці й сам рэктар. Гэта прыём уступных экзаменаў у чадаў, бацькі якіх “у сістэме”, залічэньне на вучобу, разьмеркаваньне, уладкаваньне ў асьпірантуру, дапамога пры напісаньні дысертацыі, пры ўладкаваньні на працу ў ВНУ, спрыяньне кар’ернаму росту і г.д. Тут трэба ўсё дакладна выконваць у адпаведнасьці з “прозьбамі” розных іван-іванычаў і ня думаць пра лёсы іншых, але простых, таленавітых і працавітых маладых людзей, за кошт якіх і дасягаецца задавальненьне разнастайных інтарэсаў прадстаўнікоў наменклатуры. Так было раней, так, пакуль, застаецца і сёньня.

Каб ўсё пададзенае ўсьвядоміць яшчэ лепш, давайце дададзім фон – параўнаем лёс Бандажэўскага зь лёсам яго аднакурсьніка і нашага рэдактара Алеся Астроўскага.

Сп-р Алесь закончыў Гродзенскі медінстытут у тым жа 1980-м годе з чырвоным дыпломам. Быў накіраваны на кафедру медыцынскай біялогіі (ні ў асьпірантуры, ні ў ардынатуры яму пабыць не давялося). Там адразу атрымаў вялікую нагрузку па вядзеньні заняткаў і дадаткова вялікую колькасьць разнастайных грамадскіх абавязкаў (гэта ж былі яшчэ камуністычныя часы), выкананьне якіх жорстка кантралявалася: куратарства, адказны за мастацкую самадзейнасьць на 1-м курсе, адказны за працу таварыства “Веды”, штогадовыя паездкі са студэнтамі на бульбу і г.д., і да т.п. І ўсім дай планы, дай справаздачы. Па сутнасьці, маладому на той час навукоўцу быў наладжаны рэжым трэціраваньня… Навукай у такіх абставінах можна было займацца толькі вечарамі, у выходныя і ў час чарговага адпачынку. І ўсё ж Астроўскі абараніў кандыдацкую дысертацыю ў 1985-м годзе ў Інстытуце эвалюцыйнай марфалогіі (Масква). Затым праца над доктарскай амаль у такіх жа ўмовах абмежаваньня сілаў, часу, неабходных рэсурсаў. У 1993-м годзе, ва ўзросьце 36 гадоў, абараніў доктарскую дысертацыю ў Маскоўскім медыцынскім універсітэце. Абараніў бліскуча, навуковае асяроддзе назвала “самародкам”. У наступныя гады пад яго кіраўніцтвам выканана 5 кандыдацкіх дысертацый (гэта завецца навуковай школай), яшчэ адзін зь яго вучняў выехаў у ЗША, дзе працягваў працаваць у ранейшым навуковым кірунку, зададзеным тут, у Беларусі, стаў Ph.Dr., а нядаўна апублікаваўся аж у Nature! Астроўскі мае сваю сотню навуковых прац і дзесятак вынаходніцтваў (і гэта з улікам таго, што апошнія 5 гадоў прынцыпова байкатуе навуковую працу). На кафедры медыцынскай біялогіі ён на сёньня, напэўна, лепшы лектар і выкладчык…

Гэтыя аб’ектыўныя паказьнікі ўзроўню працы, з улікам асаблівасьцяў умоў, у якіх даводзілася працаваць сп-ру Алесю, зьяўляюцца самымі высокімі з магчымых – ня горшымі за тыя, што дэманстраваў сп-р Бандажэўскі. Але пры гэтым, увага, стаўленьне да Астроўскага ўвесь час было і застаецца абсалютна супрацьлеглым.

Мяркуйце самі. Тры разы (1992-і, 1998-ы і 2003 гады) Астроўскі падаваў на конкурс усяго толькі на загадчыка кафедры, на якой ён увесь гэты час прапрацаваў. Вынік нулявы. Загадчыкам кафедры з 1976 г. (вось ужо 32 гады!) застаецца расеец, які ёсьць… усяго кандыдатам навук, ня мае ніводнага вучня, ніводнага вынаходніцтва і г.д. (пры ім на кафедры, у яго падпарадкаваньні, апошнія 15 гадоў прысутнічае доктар навук з усімі пералічанымі дасягненьнямі). Але немагчымасьць заняцьця Астроўскім мінімальнай кіраўнічай пасады і сьвядомае марнаваньне цяперскай бюракратыяй таго працоўна-творчага патэнцыялу, які ёсьць у гэтага беларуса – гэта яшчэ ня ўсё. Яго апошнія 20 гадоў не прызначалі прымаць уступныя экзамены (парушаючы ўсе правілы; прычына вядомая – у свой час, у 1986-87 гг., ён на ўступных экзаменах імкнуўся ставіць адзнакі, максімальна адпаведныя ведам, якія дэманстраваў абітурыент; значыць, быў перашкодай для бюракратыі), усяляк абмяжоўвалі атрыманьне жыльля, яго не пускаюць на ФПК з 1991 года, не дазваляюць карыстацца на кафедры Інтэрнэтам, не пускаюць на навуковыя канферэнцыі й г.д., і да т.п.

Дык у чым прычына такога адрознага стаўленьня да прафесара Бандажэўскага і прафесара Астроўскага? Яна відавочная: апошні – вядомы апазіцыянер (з 1986 г. у беларускай справе). І яшчэ – ён з 1995 году (вось ужо 13-ы год) вядзе заняткі ва ўніверсітэце і чытае лекцыі толькі па-беларуску, у сям’і, на вуліцы з усімі размаўляе таксама толькі па-беларуску (такое рашэньне ён прыняў пасьля ганебнага “рэфрэндуму” 1995 года). Ніякіх іншых “грахоў” за ім не заўважана…

І вось пытаньне: а можа, сп-р Зянон ня ведае і разумее ўсю сітуацыю з розьніцай лёсаў дзьвюх гэтых асобаў?

Адказваем: і ведае, і разумее. Напачатку 1990-х ён выступаў у Гародні й сам распавядаў, што медыцынская мафія ёсьць адной з самых моцных мафій у Беларусі. Што ж да асобы сп-ра Астроўскага, дык ён быў сябрам БНФ ад часоў заснаваньня арганізацыі й да 2004 года, меў шматразовую магчымасьць добра пазнаёміцца з Пазьняком, як і наадварот…

А, можа, задасьць сабе пытаньне які-небудзь чытач, у пана Бандажэўскага такія навуковыя дасягненьні, такі ўзровень іх геніяльнасьці, што нават цяперкая бюракратыя мусіла саступіць і адкрыць перад ім шырокую дарогу.

Пачнем з абароны доктарскай. Маючы ў сваім распараджэньні магчымасьці ЦНДЛ медінстытута, Бандажэўскі даволі хутка скляпаў доктарскую. Але вось незадача. Яе нідзе не жадалі прымаць да абароны. Так ён туляўся зь ёй каля двух гадоў, пакуль не высьветлілася, што ў Каўнасе “гарыць” навуковая рада з правам прымаць абарону доктарскіх, паколькі ў ёй ужо даўно ніхто не бараніў ніводнай доктарскай дысертацыі. Там ён і абараніўся, стаўшы доктарам навук… у 32 гады (у многіх крыніцах памылкова напісана, што ў 31).

Былі людзі, якія ў свой час вырашылі прааналізаваць шумлівы навуковы “геній” Бандажэўскага, якім ён быў ужо і ў 1980-я, і 1990-я гады. Такую працу некалі задаў сабе прафесар С.А.Паўловіч (цяпер ён працуе ў Гродзенскім універсітэце імя Янкі Купалы). Гэты навуковец яшчэ ў 1990-я прааналізаваў шмат працаў Бандажэўскага, пасьля чаго фактычна абвінаваціў яго ў нечым накшталт навуковага графаманства, прынамсі, у тэндэнцыі да гэтага.

(Мы разуеем гэты тэрмін так, што псеўда-навуковыя, крытычна не правераныя самім навукоўцам ідэі ўкідваюцца ім у навуковае асяроддзе, фактычна засьмячаючы яго. Навуковы графаман выдае ў якасьці навуковых ідэй самыя сырыя свае думкі з разьлікам, што нехта іншы пацьвердзіць правату хоць часткі зь іх. Калі гэта адбудзецца, ён будзе казаць, што ён раней за ўсіх адкрыў нейкую зьяву, зьвязаў зь ёй сваё імя. На справе, у такіх абставінах адкрывальнікам будзе той, хто завяршыў цыкл навуковага пошуку. Навуковы графаман звычайна ігнаруе, што пры такім падыходзе большая частка яго ідэй застанецца псеўда-навуковым сьмецьцем, якое вымушаныя разграбаць іншыя. Гэта працягваецца да той пары, пакуль нехта не зробіць акцэнт на псеўда-навуцы графамана).

Вось адзін з прыкладаў такой творчасьці Бандажэўскага, які ў свой час абнародаваў Паўловіч. Гэта ідэя Бандажэўскага пра тое, што г.зв. В-лімфацыты – крыніца плазматычных клетак, якія прадукуюць у млекакормячых і чалавека антыцелы – “перадаюцца пладу з арганізма маці праз плацэнту”… Гэтае цьверджаньне нават для 1990-х было занадта сьмелым, бо пярэчыла іншым базавым законам прыроды, але Бандажэўскі не пабаяўся ўкінуць гэтую “гіпотэзу” ў навуковую інфармацыйную прастору…

Што да чарнобыльскай радыяцыйнай тэматыкі, якой нібы вельмі ахвярна займаўся сп-р Бандажэўскі, “думаючы пра здароўе людзей”, і на якой максімальна раскрыўся яго “геній”, дык тут непадзельна прысутнічаў яго асабісты інтарэс. Па-першае, да таго, як стаць рэктарам Гомельскага медінстытуту, ён радыяцыйнай тэматыкай не займаўся. Па-другое, радыяцыйная зона, радыяцыйныя праблемы, радыяцыйная тэматыка – усё гэта рэчы зьвязаныя самі сабой. У такіх абставінах вельмі лёгка адно (асабістае) выдаваць за іншае (грамадскае). Мы лічым, што так і адбылося – асабістыя інтарэсы прафесара Бандажэўскага, хутчэй за ўсё, проста супалі з чарнобыльскай праблемай. Такое меркаваньне заканамерна паўстае з аналізу ўсіх іншых абставін, як пададзеных вышэй, так і тых, пра якія будзе гаворка далей. Падумайце хаця б над такім фактам: калі ты лічыш, што людзям, асабліва моладзі, нельга жыць пад уплывам малых дозаў радыяцыі ў постчарнобыльскіх зонах, чаму тым сам, пакуль цябе ня скінулі, згаджаўся быць рэктарам навучальнай установы, прызначанай спрыяць замацаваньню людзей у чарнобыльскай зоне, больш лёгкаму (для бюракратыі) накіраваньню моладзі туды. Менавіта ж для гэтага быў арганізаваны Гомельскі медыцынскі інстытут і сп-р Юры прызначаны яго рэктарам…

Астроўскі, напрыклад, з 1986 году гаворыць усім, каму можа, што з усіх тэрыторый Беларусі зь вялікім узроўнем радыяцыі (на сёньня гэта каля 20% плошчы Беларусі) людзі павінныя быць пераселеныя ў іншыя раёны Беларусі, а на гэтых вызваленых тэрыторыях павінны быць арганізаваныя абсалютныя запаведнікі. Ён лічыць, што людзі страцілі маральнае права карыстацца гэтымі землямі. Яны павінны быць аддадзеныя дзікай прыродзе ў яе поўнае карыстаньне. Акрамя таго, праз 100-200 гадоў гэта будзе самае вялікае багацьце беларускага народу.

Астроўскі ў Гомель не паехаў, хаця Бандажэўскі яму прапанаваў…

Гаворачы пра маральныя якасьці, нельга не ўзгадаць, што пан Бандажэўскі ўсяляк пазьбягаў працы ў студэнцкіх будаўнічых атрадах, паездак на бульбу. Ён нават, спаслаўшыся на дрэнны стан здароўя, умудрыўся ня быць на ваенных зборах пасьля 5-га курсу, дзе ўсе студэнты-хлопцы станавіліся лейтэнантамі медыцынскай службы.

Зрабіў Бандажэўскі кандыдацкую дысертацыю пад кіраўніцтвам Васіля Нікіціна ў Інстытуце біяхіміі, але сваім кіраўнікоў паставіў іншага чалавека (у Астроўскага кіраўнік кандыдацкай – Нікіцін).

“Бандажэўскі – гэта пражжоны бюракрат”, – так ахактарызаваў яго адзін з супрацоўнікаў ЦНДЛ пасьля году працы пад яго кіраўніцтвам.

Вядома, што некаторыя супрацоўнікі Гродзенскага медыцынскага інстытута, якія разам з Бандажэўскім паехалі арганізоўваць медыцынскі інстытут у Гомелі, праз некалькі гадоў палічылі за лепшае звольніцца і перайсьці на іншую працу. Так зрабіла доктар навук Капітонава, так зрабіў прафесар Сьцяпан Юпатаў.

Постаць апошняга асабліва важная для нашага аповяду. Сп-р Сьцяпан – беларус зь віцебшчыны, ветэран ды інвалід ВАВ. Прыйшоў адтуль без нагі (была ампутаваная вышэй калена). Так, на пратэзе, ён скончыў медінстытут і вырас да выбітнага хірурга, доктара медыцыны, прафесара зь вялікай навуковай школай (працаваў у гродзенскім чыгуначным шпіталі). Яго вельмі паважалі і хворыя, і студэнты, заўсёды старанна запісваючы яго лекцыі. Самае важкае для нас: прафесар Юпатаў быў адзіным у медыцынскім інстытуце доктарам навук, прафесарам, які ня быў членам КПСС. Адначасова ён быў першым у Гродзенскім інстытуце выкладчыкам, які ў пачатку 1990-х поўнасьцю перайшоў на выкладаньне на беларускай мове, і больш за тое – выдаў першы беларускамоўны падручнік для студэнтаў-медыкаў па хірургічных хваробах! І гэты чалавек ня здолеў спрацавацца з Бандажэўскім і вымушаны быў перайсьці працаваць у сьферу практычнай медыцыны. Пазьней ён хутка памёр, таму дэталі канфлікту нам не вядомыя… Нам вядомыя прынцыповыя факты.

Ёсьць яшчэ адзін пікантны момант у апошняй сітуацыі – тое, што менавіта гэтага чалавека, Сьцяпана Юпатава, улічваючы яго паставу да рэчаіснасьці, мы ў Гародні яшчэ ў пачатку 1990-х прапанавалі Пазьняку ў якасьці кандыдата на будучага міністра аховы здароўя Беларусі… Запомніце і гэты факт, ён нам яшчэ спатрэбіцца.

Завяршаючы “маральны” асьпект тэмы, закранем яшчэ адно – абвінавачваньне Бандажэўскага ўладамі ў арганізацыі ў сваім інстытуце фактычна піраміды для збору хабару. У многіх выпадках наменклатуршчыкі ў ВНУ так рабілі й робяць – з большым ці меншым размахам. Абстаноўка служэньня сваёй цяперскай мафіі, а не агульнанацыянальнам інтарэсам, гэтаму надзвычай спрыяе…

Многія сёньня ўжо забыліся, што калі ўзялі за хабар двух супрацоўнікаў Гомельскага медыцынскага інстытута (а з гэтага пачалася ўся справа), на першым жа допыце абодва заявілі, што бралі грошы для перадачы наверх – рэктару Бандажэўскаму. Пасьля кантакту са сваімі адвакатамі, у далейшым яны адмовіліся ад гэтых паказаньняў. Адна зь версій дапускае, што адвакаты патлумачылі былым супрацоўнікам ВНУ пра большыя тэрміны за змову, за карупцыйныя дзеяньні ў групе, і ў сувязі з гэтым пра катэгарычную пажаданасьць для іх самых адмовіцца ад папярэдніх паказаньняў. Усё, што нам вядома пра Бандажэўскага, не забараняе верыць першасным паказаньням затрыманых…

Цяпер у “незалежных” СМІ нам падаюць толькі адну прычыну арышту Бандажэўскага – маўляў, Лукашэнку і яго цяперскаму асяроддзю моцна муляла, што прафесар увесь час востра падымаў чарнобыльскую тэматыку. З Гомеля ў той час паступіла іншая версія: “Бандажэўскі за паступленьне ў інстытут запатрабаваў грошы ад нейкага КГБшнага чыну – дайшоў да таго, што стаў ігнараваць сваё месца ў бюракратычнай пірамідзе”. КГБшнік, натуральна, скрайне раззлаваўся. Гэта, нібы, і стала прычынай арышту рэктара. Нічога, што нам вядома пра Бандажэўскага і цяперскую бюракратычную сістэму, гэтай версіі таксама не пярэчыць. Але, падрэсьліваем, мы нагадваем чутку. Ці адпавядае яна праўдзе поўнасьцю, ці часткова, ці цалкам не адпавядаем – нам, натуральна, невядома.

Да нас у Гародню даляталі таксамам зьвесткі (мы гэта падкрэсьліваем), што ў час, калі ў ВНУ Беларусі многія выкладчыкі ў пачатку 1990-х пераходзілі на беларускую мову, Бандажэўскі негатыўна і жорстка паставіўся да тых выкладчыкаў, якія спрабавалі тое самае рабіць у яго вотчыне. Ён актыўна здушваў усе прабеларускія памкненьні.

Гэта вельмі важнае пытаньне. Ключавое, як кажуць. Таму, паколькі мы ў гэтым пытаньні зноў валодаем больш чуткамі, чым фактамі, заклікаем гамельчукоў, якім па гэтым пытаньні вядомыя факты, прывесьці іх у каментарах да артыкула.

У асабістых зносінах з беларускамоўнымі людзьмі Бандажэўскі нашай мовай не карыстаўся (гэта ўжо факт), дэманструючы схаваную пагарду…

Цікава, у Вільнюсе ў гэтым годзе на якой мове ён выступаў? Інфармацыю пра гэта мы не знайшлі, але мы на 99% перакананыя, што выступаў ён па-расейску (хаця, пасьля 6 гадоў турмы з чалавека сапраўды можа адбыцца ўсялякае…). Хто з чытачоў ведае фактычны бок дадзенай справы, таксама просім пракаментаваць.

Некаторым сябрам БНФ з Гомеля, якія ў свой час дапамагалі Бандажэўскаму набываць будынкі для медынстытута (у т.л. будынак абкаму КПСС), ужо праз год даведваліся пры сустрэчы, што ён іх ня ведае ці не памятае. Тады нашы хлопцы далі яму мянушку “індык надуты”…

Хто піярыць Бандажэўскага? Каму ён патрэбны? – гэта яшчэ адно з ключавых пытаньняў, на якое ў нас няма дакладнага адказу. Ёсьць толькі факты, якія дазваляюць зарыентавацца…

Бандажэўскага вельмі падтрымліваюць у Францыі. Там ён прызнаны “ганаровым грамадзянінам” больш дзясятку гарадоў. Там яму створаны ўмовы для “навуковай працы”. Праўда, нядаўна ён чамусьці пераехаў працаваць у Германію…

У 2001 годзе Ю. Бандажэўскі стаў 25-м чалавекам у сьвеце, які атрымаў “Пашпарт Свабоды”, што дае яму права свабодна перамяшчацца па Еўропе і выбіраць у якасьці месца жыхарства любую краіну кантынента. Ніхто зь іншых сапраўдных палітычных вязьняў, беларусаў, такога гонару ў сілаў, якія вядуць Бандажэўскага, не заслужыў…

Але самае галоўнае, і адначасова самае прыкрае, што нейкія магутныя заходнія сілы ўвесь час імкнуліся накінуць Бандажэўскаму вобраз “вязьня палітычнага”, які нібыта пакутаваў за праўду, якую лукашыцскія ўлады жадалі схаваць.

“Міжнародная амністыя” прызнала яго “вязнем сумлення”, лічачы, што Бандажэўскага пасадзілі за крытыку дзеяньняў беларускіх уладаў пасля катастрофы на ЧАЭС.

Заяву ў сувязі з асуджэньнем Бандажэўскага прыняў Міжнародны сацыяльна-экалягічны саюз (гэтая арганізацыя аб’ядноўвае сотні грамадзкіх фармаваньняў, сур’ёзныя навуковыя арганізацыі). У заяве сказана, што прысуд у дачыненьні да яго сфабрыкаваны, а віна вучонага заключаецца толькі ў тым, што “ён сумленна гаворыць пра вынікі сваіх работ па небяспечным ўплыве малых доз радыяцыі на арганізм чалавека”. Тут дарэчы будзе зазначыць, што ў Беларусі існавалі на той час, ёсьць і цяпер, шмат навукоўцаў, якія сьцьвярджаюць тое самае ў сваіх публікацыях.

Беларускага “вязьня сумленьня” падтрымаў і расейскі гурт “Ленинград”, і культавы брытанскі гурт “The Cure”.

А радыё “Свабода” ўвогуле любіла называць яго палітвязьнем (http://www.svaboda.org/articlesfeatures/man/2005/8/C2AB877F-9CCA-4278-A7B7-8EDA28D017F3.html), хаця ён ніколі не рабіў ніякіх заяваў што да палітычнай сітуацыі ў Беларусі й увесь час казаў, што ў палітыку ісьці не зьбіраецца (там жа).

Таямнічыя сілы рэкламавалі яго як палітвязьня настолькі недарэчна і адначасова настойліва, што ўрэшце моцна аблажаліся – Бандажэўскі нечакана ня стаў удзельнічаць у форуме, арганізаваным радыё “Свабода”, на які ён абяцаў прыйсьці. Ён проста зьехаў зь Беларусі ў замежжа, нават не папярэдзіўшы журналістаў, якія зь ім дамаўляліся.

Вось цяпер, зыходзячы з усяго пададзенага, варта паспрабаваць адказаць на ключавое пытаньне, якое лагічна паўстае з усяго кантэксту разгляданай сітуацыі: Дык хто каго выкарыстаў? Пазьняк Бандажэўскага ці наадварот?

Натуральна, Пазьняк думае, што гэта ён выкарыстаў “раскручаную” асобу для чарговага ўзгадваньня пра сябе, як палітыка (каб не забываліся).

Мы ж, ведаючы сітуацыю і збоку, і знутры, сьхільныя вылучыць альтэрнатыўную гіпотэзу. Яна такая. Набліжаюцца чарговыя няўстойлівыя часы, а нікому ні зь цяперскай мафіі, ні зь яе медыцынскай філіі ня хочацца паўтараць лёсы старшыні аблвыканкаму Арцымені (застрэлілі), старшыні прафсаюзу медработнікаў Гарадзеншчыны Хорава (“выпаў” з акна кватэры ў высотным доме), галоўнага ўрача Гродзенскага абласнога шпіталю Ражко (“застрэліўся”), прарэктара па навуцы Гродзенскага медуніверсітэта Барысюка (быў “атручаны”, па чутках – праз падсунуты атручаны каньяк); старшыні гродзенскага аблздраўаддзелу Белазёрцава (“выкінуўся” з акна будынку Гродзенскага аблвыканкаму). Зьвярніце ўвагу – гэта толькі гродзенскія прыклады дзікіх разборак. Такія існавалі нядаўна жарсьці й норавы. Напэўна, ёсьць дзеля чаго…

Бандажэўскага медыцынская бюракратыя ўвесь час штурхала ў самыя вяршыні. Ён ёй абавязаны ўсім добрым. Дык вось, мы лічым, што яна і цяпер рыхтуе яго на будучага міністра аховы здароўя Беларусі. Сэнс у тым, што ён не павінен праводзіць ніякіх дасьледваньняў папярэдняй дзейнасьці бюракратаў ад медыцыны перыяду Лу-кі й ранейшых, не раскопваў ніякія справы, не раскрываў ніякіх таямніц. Калі ж прыйдзе ў гэтую сьферу іншы чалавек, нічым не абавязаны цяперашнім кіраўнікам медыцыны, ён можа тут многае раскапаць. А гэта ім трэба?.. Паўтараць лёсы сваіх папярэднікаў, ах як ня хочацца…

Таму мы лічым, што раскрутка Юрыя Бандажэўскага ў якасьці “апазіцыянера”, у якасьці чалавека, які “пакутаваў за чарнобыльскія справы, за беларускі народ” – гэта яго падрыхтоўка да будучай пасады ва ўрадзе пасьля-лукашэнкаўскай пары. Ён, на думку нейкіх сілаў, якія знаходзяцца ў ценю, павінен апынуцца там разам з такімі ж “змагарамі за беларускі народ”, як, напрыклад, Раманчук (“будучы міністар эканомікі”), Саньнікаў (“будучы міністар замежных спраў”), Марыніч (“будучы прэм’ер”)…

Цяперцы ўжо адчуваюць, што па меры нарастаньня таго абсурду, у якім вымушаны жыць беларускі народ, няўмольна надыходзіць той час, які прынясе радыкальныя зьмены. Трэба да яго рыхтавацца і найперш трэба паклапаціцца пра пападаньне “сваіх людзей” у будучы ўрад…

Таму зьяўленьне Бандажэўскага побач з Пазьняком – гэта акцыя, якая найлепшым чынам служыць піяраўскай раскрутцы Бандажэўскага!

5.

Яшчэ у пачатку артыкула мы папярэджвал – ён будзе прысьвечаны не Бандажэўскаму, а Пазьняку. Вось цяпер мы і гаворым: памылка атрымалася, сп-р Зянон, вялікая памылка. І галоўная праблема не ў яе велічыні, а ў яе… заканамернасьці.

Да гэтай памылкі вас прывяло сістэматычнае нежаданьне зразумець становішча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ у комплексе зь яго аб’ектыўнымі ўласьцівасьцямі, а таксама ігнараваньне і, нават, сьвядомая зьнявага сотняў беларускіх патрыётаў, якія жывуць у гэтых цяжкіх умовах у Беларусі й штодзённа змагаюцца з беларусафобскім, этнацыдным рэжымам – змагаюцца, як могуць.

Вашае стаўленьне заканамерна прывяло вас да аб’яднаньня з “узорным, сьвядомым беларусам”, а на справе – з прадстаўніком наменклатурна-цяперскай антынацыянальнай браціі – Бандажэўскім, зь якім вы разам… адзначалі 90-я ўгодкі БНР.

Што ж, кожны сам абірае свой шлях. І мы таксама… Цяпер нашы дзеяньні будуць наступныя: да гэтай пары мы ўсяляк імкнуліся ўстрымлівацца ад крытыкі дзейнасьці сп-ра Зянона, у пэўных асьпектах дэструктыўнай, мы рэгулярна выстаўлялі яго артыкулы (менш чым за 2 гады працы сайта іх выстаўлена дзесяткі). Мы гэта рабілі таму, што лічылі, што яны адпавядаюць нашым беларускім інтарэсам. Цяпер мы будзем паводзіць сябе больш уважліва ў дачыненьні да інтэлектуальнай працы гэтага чалавека і адначасова аб’яўляем, што адкрываем сабе магчымасьць для аналізу і канструктыўнай крытыкі яго дзейнасьці, як палітыка. Цяпер мы, па меры неабходнасьці й магчымасьцяў, будзем падаваць ня толькі артыкулы Зянона Пазьняка, але і нашы крытычна-аналітычныя матэрыялы па яго палітычнай дзейнасьці…

6.

У заключэньні дадзенага матэрыялу, каб пазьбегчы непаразуменьняў, мы нагадваем, што ўжо ня раз падымалі чарнобыльскую тэму на нашым сайце (гл. напрыклад, тут: nashaziamlia.org/2006/04/26/66).

Пара выпрацаваць наша стаўленьне да яе.

Мы лічым, што ў Будучай Беларускай Дзяржаве з сапраўдным нацыянальным урадам чарнобыльская праблема павінна быць вырашаная наступным чынам: з тэрыторыяў Беларусі, якія падпалі пад максімальнае радыяцыйнае забруджаньне (агульнай плошчай каля 20% ад тэрыторыі Беларусі), людзі павінны быць адселеныя, а на месцы забруджаных тэрыторый павінны быць арганізаваныя запаведнікі. Пры гэтым, людзі павінныя адсяляцца пасьлядоўна ў кірунку з месцаў з найбольшым узроўнем радыяцыйнага забруджаньня да меншага; адбывацца гэта павінна ў тэмпах, якія адпавядаюць эканамічным магчымасьцям нашай краіны; на месцы новага жыхарства ўмовы жыцьця людзей павінны быць арганізаваныя так, каб людзі жадалі жыць на новым месцы, а не вяртацца назад. Мы выступаем катэгарычна супраць падмешваньня радыяцыйна забруджанай прадукцыі да адносна нармальнай, мы выступаем за асуджэньне ўсіх, хто быў і ёсьць вінаваты ў дапушчэньні негатыўнага ўплыву чарнобыльскай радыяцыі на здароўе людзей (Д пр-п 96) .

 

 

Ад рэдакцыі:

Гэты артыкул быў выстаўлены (першыя дзьве часткі). Але затым, пасьля выстаўленьня 5 і 6 сакавіка сваіх каментароў сп-ром Дасьведчаным, быў зьняты. Замест артыкула было выстаўлена наступнае тлумачэньне: “Каб далей не спрыяць свары ў шэрагах нацыянальна-дэмакратычнай апазіцыі й з улікам надыходзячага ствята 25 Сакавіка рэдакцыя вырашыла часова, да пачатку красавіка, зьняць артыкул, які быў на дадзеным месцы. Ці зьявіцца артыкул зноў, залежыць ад вынікаў Е-мэйл ліставаньня, якое мы зробім са спадаром “Дасьведчаным””. 

Праз некалькі дзён Дасьведчанаму быў адасланы адказ на яго пытаньні, які й пададзены далей, як дадатковая частка 3. Усё іншае вы зразумееце, калі прачытаеце яе.  

 

 

Рэдактар, Алесь Астроўскі, й сябры рэдакцыі (частка 3).

 

Паважаны сп-р “Дасьведчаны”.

Зададзеныя Вамі пытаньні сур’ёзныя, патрабуюць шмат часу, каб дакладна на іх адказаць. Таму мы ў рэдакцыі пакінулі (часова) працу над артыкулам па г.зв. “Карце паляка” і прыступілі да адказаў. Але спачатку некаторыя дадатковыя рэчы.

 

Частка І (уводная).

1. Прачытаўшы Вашыя пытаньні, у нас узьнікла гіпотэза, што мы маем дачыненьне з самім Зянонам Пазьняком. Гэтай гіпотэзе мы надалі ня менш як 25-30%-ную верагоднасьць. Але, паколькі мы ня ведаем дакладна, зьвяртацца да вас, сп-р “Дасьведчаны”, мы вымушаныя, зыходзячы з таго, што вы НЕ Зянон Пазьняк.

2. Вы ведаеце, зь кім маеце дачыненьне. А мы – не. Мы ўпэўненыя, што Вы разумееце некарэктнасьць такога становішча. Спадзяемся, што ў Вашым адказе на гэты наш Е-ліст, вы – сп-р Дасьведчаны – пададзіце сваё сапраўднае імя і прозьвішча.

3. Запэўніваем Вас: усе, хто працуе ў рэдакцыі – шчырыя, сумленны беларусы, якія па жыцьці дастаткова шмат “падстаўляліся” і ахвяравалі дзеля інтарэсаў беларускага народу, працягваюць гэта рабіць і сёньня. У гэтым сэнсе мы маем чыстае сумленьне і НІКОМУ НІЧЫМ НЕ АБАВЯЗАНЫЯ! Больш за тое, над многімі  апазіцыйнымі дзеячамі (больш дакладна, над абсалютнай большасьцю) мы маем маральную перавагу, альбо роўныя ім у гэтым. Але галоўнае, што ,бачачы гаротны стан, у якім працягвае знаходзіцца наш беларускі народ ва ўласнай дзяржаве, мы маем рашучы намер паспрыяць таму, каб гэтая сітуацыя як хутчэй перамянілася. Апошняе мы ўспрымаем, як наш абавязак і мэту нашай працы. Паколькі ў нас вялікі досьвед дзейнасьці пад кіраўніцтвам разнастайных лідараў (Пазьняк, Вячорка, Домаш), якія старанна рабілі выгляд і казалі, што яны ўсё ведаюць і што ўсё зробяць “як трэба”, паколькі гэты досьвед аказаўся пераважна НЕГАТЫЎНЫМ, сёньня мы ўжо мала каму верым на словы. Пра свае посьпехі ўсе з ахвотай распавядаюць, пра хібы, недапрацоўкі – не. Паспрабаваць прымусіць чалавека зрабіць крытычны аналіз сваёй уласнай дзейнасьці, за якую ён браў адказнасьць перад іншымі, як правіла, не ўдаецца… У выніку, мы вырашылі ўзяцца за вельмі няўдзячную працу – цяпер мы імкнемся служыць нашаму народу не праз падтрымку нейкай персоны, а праз фармуляваньне Праграмнага вобразу будучай беларускай дзяржавы (гл. пр-пы Беларускай дактрыны), праз выяўленьне і агалошваньне ПРАЎДЫ. Пры гэтым верым – толькі ФАКТАМ. Мы ведаем, што горкія пілюлі праўды НЕ ПАДАБАЮЦЦА НІКОМУ, але бязь іх сітуацыю не выправіць… Мы разумеем, што нажываем ворагаў паўсюль – і зьлева, і справа, і зьнізу, і адкуль хочаш (на сёньня гэта – расейская імпербюракратыя, мясцовыя цяперцы, кітайскія імперцы, сіянакратыя, захоняя фіналігархія, г.зв. “аб’яднаная апазіцыя”; наперадзе – польскія імперыялісты, ісламісты і г.д.). Таму так, як мы, практычна ніхто ня робіць. Але мы таксама разумеем, што бяз гэтага ніяк не абысьціся – наша апазіцыйнае “балота” застанецца балотам, сітуацыя вакол Беларусі непрааналізаванай, мы – недасьведчанымі, па-ранейшаму разьяднанымі, неарганізаванымі. У выніку, у 2011 годзе нас чакае чарговы ганебны правал. Адсюль атрымліваецца, што некаму проста трэба ахвяраваць асабістым, інакш нічога ня будзе. У сувязі з усім пералічаным, заклікаем да павагі да нас. Адначасова інфармуем, што ў такіх абставінах нас лёгка назваць “дэструктыўным сайтам” (як вы ўжо і зьбіраецеся зрабіць). Але, па-першае, сапраўдныя беларускія дэмакраты, разумеючы сітуацыю, так ніколі ня зробяць, а, па-другое, дэструкцыя дэструктараў – гэта адна з абавязковых формаў стваральна-абарончай дзейнасьці ў рэальным жыцьці (а іншага і не бывае).  

4. Вы, сп-р Дасьведчаны, у сваім допісе нам ужо зрабілі тры памылкі:

– у першым жа абзацы Вашага тэксту (які ідзе пасьля двайной лініі), Вы выкінулі з адпаведнага абзацу артыкула сказ, якому прысьвячаўся наш наступны каментар [хочацца абазваць Зянона апошнімі словамі, які ня ведае сітуацыі й уявіў зь сябе невядома каго; але стрымаемся… – Рэд.] і прыпісалі яго іншаму сказу зь іншым сэнсам. Атрымалася танныя падробка. Дакладна так склалі Вы і другі абзац – павырывалі з артыкула розныя сказы, перамяшалі іх і склалі разам (паглядзіце на наш тэкст і на тое, што вы зь яго выкінулі).

– Вы паспрабавалі нас запужаць: “I гэта, дарэчы, толькi пачатак. Потым пойдзе куды больш сур’ёзная размова…”.

– Вы спрабуеце накінуць нам кірунак нашай працы: “Замест гэтага, сапраўды было б разумным абмеркаваць склаўшуюся катастрафiчную сытуацыю, зьвязаную з чарнобыльскiмi наступствамi, злачыннай палiтыкай рэжыма па гэтаму пытаньню, выпрацаваць неабходныя захады дзеля ўратаваньня здароўя нацыi”. А што, сітуацыя ў дэмаграфічнай сьферы, эканоміцы, культуры, адукацыі, навуцы, палітычнай сістэме, рэлігійнай сьферы, ідэалогіі, дачыненьнях зь іншымі народамі й г.д. выглядае лепш, чым экалагічная сітуацыя і здароўе нашага народу? А што, іншымі праблемамі ўсур’ёз (і лепш за нас) ужо нехта займаецца? Ці, тым больш, нехта ставіць задачу падаць усё гэта ў выглядзе сістэмна ўладкаванага Праграмнага вобразу будучай беларускай дзяржавы? Хто-небудзь аналізуе ворагаў беларускага народу? Нам такія людзі (групы) невядомыя, а магчымыя заявы, што недзе такія ёсьць, зыходзячы з нашага досьведу, для нас ужо нічога ня значаць.

Дык, вось, такія падыходы, якія ўжо Вамі прадэманстраваныя, нам не падабаюцца і ў нас не спрацуюць. Калі яны будуць працягвацца, наша перапіска наўрад ці можа быць выніковай…

5. І апошняе (з уступнага). Вы выказалі пажаданьне, каб наша Е-мэйл-ліставаньне адбывалася толькі паміж намі. Мы ж, наадварот, лічым, што яно павінна адбывацца адкрыта, публічна. Мы на гэта настроеныя. Прычыны дзьве. Па-першае, мы не адчуваем за сабой ніякай віны і ня ведаем нічога такога, што нам трэба было б хаваць ад грамадскасьці. А, па-другое, лічым, што толькі адкрытая дыскусія можа даць карысны вынік. Яскравы прыклад з найноўшай гісторыі – знакамітая гарбачоўская галоснасьць, якая цалкам “рэструктуравала” застойны “Саюз”.  

 

Частка ІІ (адказы на Вашыя пытаньні).

1. Пачнем з пытаньня № 9 (мы лічым яго галоўным).З якой мэтай Зянону Пазьняку, ў пачатку артыкула, цалкам сьвядома рэдакцыя прыпiсала думкi, якiя яму не належаць, i на падставе яаго пабудаваны ўвесь далейшы артыкул i суправаджаючыя яго абвiнавачаньнi i зьнявагi?

Адказ.

Артыкул пабудаваны найперш на падстве фота! Яно нас ўразіла найбольш сваёй недарэчнасьцю, сюррэалістычнасьцю…

Што да думак Зянона Пазьняка, пачнем з поўнага тэксту абзаца. Вось ён:

“Зянон Пазьняк распавёў аб тым крыжовым шляху, якім прайшла Беларусь, і паспрабаваў выявіць шматлікія прычыны, што прывялі да таго, што Бацькаўшчына зноў апынулася пад ярмом Масковіі. Улада, на яго думку, якая зьнішчае беларускасць, зачыняе беларускія школы, нішчыць беларускі нацыянальны дух, можа быць толькі акупацыйнай. Спадзявацца на тое, што Эўропа дапаможа, не мае ніякага сэнсу. У іх там свае інтарэсы. Таму адраджаць нацыю патрэбна з сябе, рабіць гэта кожны дзень. З гэтым можна пагадзіцца, бо ніхто не прымушае ў сваіх сем’ях размаўляць па‑расейску, бо, здаецца ўжо без выключэньняў, практычна ўсе, так званыя сьведамыя беларусы, беларускай мовай у сваім прыватным жыцьці не карыстаюцца [хочацца абазваць Зянона апошнімі словамі, які ня ведае сітуацыі й уявіў зь сябе невядома каго; але стрымаемся… – Рэд.]. То хто ж павінен у гэтым?”

Вы і некаторыя вашыя папярэднікі, якія каментавалі артыкул, сьцьвярджаеце, што ў гэтым абзацы зафіксаваныя думкі двух розных асоб – Пазьняка і сп-ра Адамковіча. І падзеленыя яны словамі “З гэтым можна пагадзіцца”. У нас на гэты конт першапачаткова было два меркаваньні: што ўсё выказанае ў абзацы – гэта думкі Пазьняка (першае), і што тут у адным абзацы знаходзяца думкі двух асоб (другое). Гэтым версіям мы першапачаткова надалі верагоднасьць 50 : 50. Што ж тады пераканала нас прыняць першую версію? Два дадатковыя аргументы. Нават калі другая частка абзаца належыць Адамковічу, дык ён перадаваў сваімі словамі тое, што чуў у гэты вечар ад Пазьняка – можа, ня слова ў слова, а галоўны сэнс (гэта аргумент першы). А другое, што нас канчаткова пераканала, што так яно і было – гэта тое (аргумент другі), што анонс на зацемку Адамковіча (поўны тэкст якой знаходзіцца тут: www.nn.by/index.php?c=ar&i=14177) мы знайшлі на ўласным сайце З.Пазьняка (тут: zianonpazniak.de/). Прычым, ніякіх пярэчаньняў, заўваг да Адамковіча там не было. Гэта нас канчатова пераканала, што гэта ёсьць меркаваньне самога ці таксама і самога Зянона Станіслававіча. А ўжо гэта, у сваю чаргу, і выклікала наша абурэньне (якое лягло на падрыхтаваную глебу; але пра гэта далей) ды адпаведны каментар…

Дадаткова нагадаем, словы “сьвядомыя” і “так званыя сьвядомыя” рэгулярна ўключае ў свае прамовы Лукашэнка. Пры гэтым, гэта бываюць адзіныя беларускія словы ў яго і, вымаўляючы іх, ён звычайна зьняважліва крывіцца і зьняважліва мяняе тон голасу…

 

2. Пытаньне №3:Патлумачце на чым грунтуецца абвiнавачаньне ў бок Зянона Пазьняка ў \”абсалютным\” нежаданьнi бачыць штодзённае, самаахвярнае змаганьне сотняў лепшых беларусаў у Беларусі за будучыню свайго народу, у т.л. і за мову\

Адказ.

З кантэксту абзаца, дзе выкарыстаны дадзены сказ, відавочна, што ён ёсьць заканамернай рэакцыяй на ўжо ўзгаданы сказ пра “так званых сьвядомых беларусаў”, якія “беларускай мовай у сваім прыватным жыцьці не карыстаюцца”. 

 

3. Пытаньне №4 гучыць так: “Пра якiя такiя новыя i новыя зьнявагi, замест адзначэньня, Вы даведвайцеся ў iх адрас?

Адказ.

Шчыра кажучы, мы дакладна не зразумелі, пра што ідзе гаворка. Верагодна, пра тое, што ў нас напісана, што дадзены сказ “… ужо без выключэньняў, практычна ўсе, так званыя сьведамыя беларусы, беларускай мовай у сваім прыватным жыцьці не карыстаюцца” – гэта новая зьнявага ў адрас лепшых беларусаў у Беларусі.

Каб больш поўна распавесьці, што значыць “новыя”, трэба абмеркаваць ранейшыя. Таму да іх і прыступім…

 

4. Пытаньне № 7:Каго канкрэтна з беларускiх патрыётаў “сьвядома” зьняважыў/зьняважае Зянон Пазьняк? Канкрэтныя прозвiшчы калi ласка, i канкрэтна чым зьняважыў/зьняважае?

Адказ.

а) У дадзеным выпадку, на пачатак распавяду пра сябе (А.Астроўскі) і толькі пра самае галоўнае.

У БНФ, як ужо вядома, я з заснаваньня Фронту. На вуліцах Гародні (калі не лічыць Міхася Ткачова ў 1989 г.) я быў бадай што адзіным доктарам навук, прафесарам, які ўсе апошнія гады адкрыта ўдзельнічаў у пікетах, мітынгах, іншых вулічных акцыях Фронту (з усімі вынікаючымі адсюль наступствамі – штрафы, затрыманьні, арышты, сталая дыскрымінацыя на працы, праблемы ў сям’і, “непрыемнасьці” зь дзецьмі). У 1992 годзе я асабіста, выкарыстоўваючы сваё становішча выкладчыка медуніверсітэта, назьбіраў у нашых студэнцкіх інтэрнатах са студэнтаў і выкладчыкаў больш 400 подпісаў за правядзеньне рэферэндуму аб датэрміновым пераабраньні ВС, а ў 1994 годзе – зноў 400 подпісаў за вылучэньне Пазьняка кандыдатам на выбарах ПП РБ. У 1997 годзе стаў сябрам Сойму БНФ. У 1998 годзе з маім самым непасрэдным удзелам выдадзеная кніга “Палітычная барацьба за незалежнасьць Беларусі ў варунках інфармацыйнага таталітарызму і каляніялізму”, а ў 2000-м годзе – зборнік матэрыялаў канферэнцыі “Беларуская нацыянальная ідэя”.

З большага, думаю дастаткова…

А цяпер уявіце сабе наступнае. У 2000-м годзе мне пашчасьціла разам з прадстаўнікамі шэрагу партый і ГА наведаць ЗША, каб азнаёміцца з выбарчай сістэмай гэтай краіны. Перад паездкай мяне Вячорка (а я застаўся ў БНФ) праінструктаваў, каб мы разам з яшчэ адным сябрам БНФ, калі будзем у Ню-Ёрку, абавязкова сустрэліся з нашымі амерыканскімі беларусамі. Дый мяне ня трэба было пра гэта прасіць. Я і сам цудоўна разумеў унікальнасьць такой падзеі й такога шанца. І вось пад канец 2-тыднёвай паездкі мы нарэшце апынаемся ў Ню-Ёрку. І тут высьветляецца, што магчымасьць нашай сустрэчы з ню’ёркскімі беларусамі была цалкам (і сьвядома) заблякаваная Пазьняком. На сустрэчу пайшоў толькі сп-р Юрась Беленькі, зь якім мы жылі ў той час у адным нумары…

Думаю, далей тлумачыць ня трэба, што гэтыя паводзіны З.Пазьняка я ўспрыняў асабістай зьнявагай. Асабіста для сябе я тады вырашыў, што больш ніколі не падам яму рукі…

б) Далей, сп-р Дасьведчаны, Вы прымушаеце нас нагадаць пра “чорта” і “табакерку”.

Калі Зянон Пазьняк сказаў у 2001-м годзе пра нябожчыка Віктара Ганчара, што той выскачыць перад выбарамі, “як чорт з табакеркі”, я, хаця ўжо быў падрыхтаваны, ня мог паверыць сваім вушам. “Чорт”, натуральна, ня выскачыў, а такія слоўцы, напрыклад, палякі завуць макабрычнымі…

Прайшлі гады. Здавалася б, трэба альбо прызнаць “памылку”, альбо памоўкваць у анучку. Аднак, не. У 2006 годзе Пазьняк зноў заяўляе пра магчымасьць “выскокваньня чорта”, які, натуральна, зноў… ні адкуль не выскачыў.

А цяпер уявіце, як такое чуць блізкім сп-ра Віктара. Альбо запытайцеся ў іх (больш няма ў каго), ці ня чуюць яны сябе зняважанымі. Перакананы, яны скажуць ня толькі гэта, а шмат іншых дадатковых слоў…

в) У 1999 годзе, калі раскалоўся Фронт, прычынай гэтага многія паважаныя людзі называлі непаважнае стаўленьне да сябе з боку Пазьняка. Я не памятаю дэталяў, прайшло амаль 9 гадоў, але калі пададзенага вышэй Вам, сп-р Дасьведчаны,  недастаткова, і Вам вельмі захочацца знайсьці яшчэ абражаных людзей, Вы можаце і самі пашукаць такіх людзей. Спытайце, напрыклад, у Хадыкі, у Баршчэўскага, у Арлова (гэта ж беларускія патрыёты, так?), яшчэ ў каго, чаму яны ў 1999-м галасавалі супраць Пазьняка, і Вы істотна папоўніце свае веды па дадзеным пытаньні.

 

5. Тры пытаньні належаць да адной вялікай групы. 

Пытаньне №1:Чым канкрэтна Зянон Пазьняк пакрыўдзiў/крыўдзіць беларускі народ? Патлумачце што рэдакцыя разумее пад \”сталым жаданьнем\” Зянона Пазьняка крыўдзiць беларускi народ, якое прысутнiчае, па Вашых словах, ужо даўно? Паведамiце як даўно?

Пытаньне №2:Якiя грахi ён запiсвае на яго рахунак?

Пытаньне № 8:У чым канкрэтна палягае сістэматычнае нежаданьне Зянона Пазьняка зразумець становішча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ?

Адказ.

Справа ў тым, што пасьля шоку 1994 і, асабліва, 1995-96 гадоў мы шмат аналізавалі наша грамадства (народ), каб зразумець, чаму расейскай імперыякрытыі з дапамогай яе стаўленіка А.Г. удалося зрабіць такія сатанінскія справы, як пачатак наступу, накіраванага на фактычнае зьнішчэньне нашай мовы, забарона нацыянальна-гістарычных сімвалаў, згода на праект магчымага зьнішчэньня ўласнай дзяржавы (праз “інтэграцыю”), які актыўна прапагандаваў Лукашэнка.   

Да той пары мы ў спадзеве на наш народ (на яго рэакцыі, паводзіны) карысталіся сьветаглядам, узятым намі непасрэдна з выказваньняў Зянона Пазьняка (якому мы на той час абсалютна верылі), што наш народ “самы разумны”, што ён еўрапейскі, “усё разумее”, што яму трэба “адкрыта казаць усю праўду”, што калі яму даць шанц (дэмакратычныя выбары), ён павядзе Беларусь у дэмакратычным, еўрапейскім кірунку.

Падзеі 1994-96 гадоў паказалі, што гэта далёка ня так. Што людзей, якія здольныя ўспрыняць рацыянальную аргументацыю, якая датычыць вялікіх агульнанацыяналных спраў (напрыклад, такіх, якія вынікаюць з гісторыі Беларусі, якія датычаць яе стратэгічнай будучыні), ня так і шмат, а дакладней, іх меншасьць. Па выніках выбараў 1994 г. – 10% (за Шушкевіча) + 13% (за Пазьняка) = 23% (хай, з-за фальсіфікацыі выбараў, гэта будзе 25-30%). Але гэта ўсё роўна меншасьць. 70-75% людзей у нашым беларускім грамадстве псіхічна арганізаваныя інакш – дакладна так, як і большасьць людзей ва ўсіх іншых грамадствах. На іх лепш дзейнічае зманлівы PR, чым любая рацыянальная, лагічная і, што найважней, абсалютна правільная аргументацыя!

Вось гэтае нявернае ўяўленьне ў канцы 1980-х – пачатку 1990-х накінуў нам Пазьняк. І нам давялося яго выпраўляць.

Пасьля 1994-96 гг. і да гэтай пары ў артыкулах Пазьняка зрэдку пачала сустракаецца абсалютна альтэрантыўная думка накшталт таго, што наш народ сам вінаваты ў сваім кепскім жыцьці, у тых праблемах, пакутах, зь якім ён вымушаны сутыкацца, бо ён не змагаецца супраць антынароднага рэжыму Лукашэнкі.   

Гэта мы лічым іншай скрайнасьцю, якая ў такой жа ступені не адпавядае рэчаіснасьці, як і ранейшыя авансы ў бок народу.

Справа ў тым, што супраць беларускага народу сёньня выкарыстоўваюцца татальны гвалт (з мэтай застрашаньня), а таксама самыя падступныя сучасныя прапагандысцкія тэхналогіі, накіраваныя на тое, каб максімальна раз’яднаць людзей (шызафрэнізацыя), апусьціць іх на максімальна нізкі маральны ўзровень (абыдленьне), дэзарыентаваць, хаатызаваць (касмапалітызацыя). У такіх палітычных й інфармацыйных варунках, якія наўмысна стварае ўлада, народ, грамадства (любыя!) заканамерна становяцца аб’ектнымі – г.зн., ня здольным да самаарганізацыі, да крытычнага аналізу свайго стану, да вызначэньня прагрэсіўных мэтаў, а тым больш да самастойнага іх дасягненьня. Чакаць ад народу “змаганьня з рэжымам” у такіх варунках бессэнсоўна, а дакор у яго адрас – што, маўляў, ён не змагаецца – мы і лічым неабгрунтаванай, бессэнсонай крыўдай. 

Іншая справа, калі гаворка ідзе пра такую частку народу, як нацыянальная эліта. У апошнюю мы ўключаем людзей, у якіх у сістэме іх асабістых каштоўнасьцяў дастаткова важкае месца займаюць агульнанацыянальныя каштоўнасьці, аб’ектыўныя інтарэсы беларускага народу (першы крытэр), якія, маючы дастаткова вялікі розум, не паддаюцца на дэструктыўную прапаганду рэжыма (другі крытэр), якія па жыцьці дэманструюць гатовасьць практычна ахвяраваць істотнай часткай асабістага, каб альтруістычна, не разьлічваючы на нейкія матэрыяльныя дэвідэнты, пасады, іншае змагацца за беларускае агульнанацыянальнае.   

Дык вось, мы лічым, што, каб мець вынік, трэба зьвяртацца ня столькі да “народа”, колькі да нашай эліты, якая ня горш, чым эліты іншых народаў. Чаму яна раз’яднаная? Чаму разьбеглася – хто да Мілінкевіча, хто да сацыял-дэмакратаў – казулінцаў, хто ў БНФ, хто ў КХП, а хто ўвогуле невядома куды? Хто вінаваты ў тым, што так адбылося? Расейскія і цяперскія сьпецслужбы – гэта ясна, а яшчэ хто? Якая тут роля “нацыянальнага лідэра”? Што трэба зрабіць, каб нашу нацыянальную эліту зноў сабраць, арганізаваць, каб яна арганізавала і павяла наш народ у самастойную сьветлую будучыню? Вось яны – ключавыя, на наш погляд, пытаньні.

А рабіць “прад’явы” “народу” лічым ідэалагічна няверным, а палітычна – абсалютна бесперсьпектыўным…   

 

6. Два апошнія пытаньні, як на наш погляд, таксама належаць да адной групы.

Пытаньне №5:На чым грунтуецца тэза, што Зянона Пазьняк абраў Бандажэускага сабе ў напарнiкi?

Пытаньне №6:Якiя можаце прывесьцi доказы, што Зянона Пазьняк меў на мэце выкарыстаць некага, у дадзеным выпадку спадара Бандажэўскага з мэтай, каб пра Пазьняка не забывалiся?

Адказ.

Мусім нагадаць яшчэ раз. Убачыць побач Пазьняка і Бандажэўскага, тым больш на вечарыне, прысьвечанай 90-м угодкам БНР, было для нас шокам – шокам недарэчнасьці. Раней нават у сьне нам такое не магло прысьніцца.

Але цяпер гэта ёсьць фактам, які пакуль ніхто не аспрэчыў. Ці ня так!

Мы – інфармацыйны рэсурс, прызначаны не для таго, каб рабіць навіны, а для таго, каб іх аналізаваць. Гэта наш абавязак, які мы добраахвотна ўзялі на сябе (як, дарэчы, і наша права).

Дык вось, каб такія розныя людзі (адзін зь якіх вядомы палітык) сабраліся разам, для гэтага павінны быць прычыны – інтарэс з абодвух бакоў. Паколькі мы не дапускаем, каб Пазьняка банальна падставілі (не такі ён чалавек), значыць, у яго быў нейкі свой інтарэс? Натуральна, быў. Які? А такі ж, як і ў любога палітыка – максімальная вядомасьць!

Так, зыходзячы з элементарнай логікі й базавых паліталагічных ведаў, мы і вылучылі гіпотэзу, якая падалася нам найбольш верагоднай.

 

 

Частка ІІІ (нашыя пытаньні).

Спадзяемся Вы, сп-р Дасьведчаны, атрымалі тое, што жадалі. Цяпер настала пара і нам задаць свае пытаньні. Спадзяемся, што мы атрымаем на іх адказы такія ж канкрэтныя і грунтоўныя, як і нашы.

1. На чым грунтуецца Ваша жаданьне лічыць артыкул, пра які ідзе гаворка, “сьвядомай правакацыяй”. Прывядзіце доказы (канкрэтныя) таго, што гэты артыкул  сапраўды “правакацыя” і што яна “свядомая”.

2. На чым грунтуецца Ваша жаданьне лічыць усю, хутка 2-гадовую, дзейнасьць сайта “Беларусь – наша зямля” “дэструктыўнай”. Прывядзіце доказы (канкрэтныя) таго, што сайт створаны з мэтай “дэструктыўнай” дзейнасьці ў шэрагах беларускай нацыянальна-дэмакратычнай апазіцыі, а не для яе арганізацыі, умацаваньня, падвышэньня выніковасьці дзейнасьці.

3. Што Вы маеце на ўвазе, калі пішаце, што напісаны Вамі каментар з пытаньнямі ў адрас рэдакцыі “… гэта толькi пачатак. Потым пойдзе куды больш сур’ёзная размова”. Якая размова? Размова пра што? Чаму яна будзе больш сур’ёзнай? А, можа, гэта ўсё ж пагроза?

4. Калі ласка, пачніце гэтую размову пра “артыкул”.

5. Размову пра Пазьняка.

6. … i, нават, пра Бандажэўскага.

7. Як Вы лічыце, ці павінныя мы з улікам сёньняшняй гаротнай грамадска-палітычнай сітуацыі ў Беларусі, якая працягваецца ўжо амаль 14 гадоў (!), выключыць магчымасьць крытычна аналізаваць дзейнасьць каго-небудзь зь лідэраў цяперашняй апазіцыі? Калі так, каго канкрэтна выключыць? Казуліна, Мілінкевіча, Пазьняка, Фралова, Марыніча, Саньнікава, Калякіна, Ляўковіча, іншых? Калі каго-небудзь выключыць, дык чаму? Чаму іншых не выключаць?

8. Як Вы лічыце, ці варта нам працягваць абраную дзейнасьць (апісана ў раздзеле “Хто мы. Задачы. Сувязь”), ці нам варта згарнуць яе?

9. Калі Вы лічыце, што нам яе трэба згарнуць, якія іншыя групы (асобаў) Вы маглі б назваць, якія дзейнічаюць у азначаным кірунку больш актыўна, прафесійна, ахвярна ў сувязі з чым да іх можна было б далучыцца?

 

 

Часта VІ (заключная; умовы, пры якіх артыкул будзе/ня будзе выстаўлены зноў).

Як нам падалося, мы ня толькі сумленна адказалі на ўсе Вашыя, сп-р Дасьведчаны, пытаньні, а і там-сям раскрылі сваю душу…

З нашага досьведу мы ведаем, што нярэдка ў такіх абставінах нягоднікі, выкарыстоўваючы становішча (падставу), у душу плююць. Гэта можа праявіцца ў чарговым перакручваньні нашага тэксту, у выкарыстаньні дробных недарэчнасьцяў. Гэта можа праявіцца ў адсутнасьці адказу (чалавек зьнікае і адказу ад яго дачакацца немагчыма), у фармальным адказе, а то і ў практычна адкрытым пляваньні ў душу – зьняважлівым адказе, іншых формах выкарыстаньня нашай адкрытасьці.

Але ў нас ёсьць зброя. Гэта наш сайт!

Таму яшчэ раз паўтараем: у час напісаньня свайго чарговага Е-ліста ў рэдакцыю памятайце, што Ваш адказ нам (як і гэты наш адказ Вам) на 90-95% будзе выстаўлены на агульны агляд (у красавіку, як мы папярэдзілі).

Перашкодзіць гэтаму могуць толькі пэўныя ўнікальныя абставіны, пра якія мы казаць ня будзем, але існаваньне якіх дапускаем…

Вось цяпер, здаецца, усё.

Чакаем Вашага адказу.

Калі ласка, адразу павядомце, што Вы атрымалі наш Е-ліст, а таксама, прыкладна праз які час Вы падрыхтуеце свой адказ (як Вы бачыце, нам на падрыхтоўку адказаў спатрэбілася 4-5 дзён).

 

З павагай,

Алесь Астроўскі й сябры рэдакцыі. 

 

 

Ад рэдакцыі:

Затым падзеі разгортваліся наступным чынам. Адказу ад сп-ра Дасьведчанага мы так і не атрымалі, нягледзячы на адсылку на яго Е-адрасы (іх аказалася два) нашых просьбаў зрабіць гэта. Таму 5 красавіка ўвесь матэрыял, які набыў скандальную афарбоўку, быў выстаўлены зноў.

Мы свае абяцаньні выканалі…  

 

 

28 каментарыяў

  1. Сяргей кажа:

    Былі і будуць халяўшчыкі якія “косяць” пад змагароў. Няхай косяць, але ж каб
    не заміналі, не “тапталі ніву”, якую мы паціху вырошчваем.

  2. Яўген Мурашка кажа:

    Дакладна, я дапамагаў Ю.Бандажэўскаму атрымаць будынак былога абкама КПБ,
    шляхам акцый пратэсту разам з студэнтамі будучага ГМУ, тым не менш праз год ён мяне нагадаў
    ……..толькі пасьля таго як я назваў сваё прозьвішча.
    Што ж тычыцца З. Пазьняка, магу сказаць наступнае:
    Ён і на 20% не выкарыставаў свой палітычны патэнцыял каб аб’яднаць супраціў тут ў замежжы, калі не лічыць
    часопіс “Салідарнасьць”. На прапановы (ад 2007 года)аб аб’яднаньні нашых з ім намаганьняў па актывізацыі і кансалідацыі
    палітычных ўцекачоў ў змаганьні за нашу Бацькаўшчыну адказаў – маўчаньнем.
    Ад ягоных заклікаў “змагаймайся!” змены ўлады не атрымаецца, відаць яму як таму пеўню – пракукарэкаў, а там хоць
    і не разьвідняй.
    Жыве беларусь!

  3. Горды беларус кажа:

    Пазьняка не чаваць! Ён вялікі беларускі патрыёт,
    геніяльны палітык, нацыянальны Герой Беларусі.
    Зараз ён кіруе вызваленчай барацьбой з-за мяжы,
    сочыць за сітуацыяй на Бацькаўшчыне і выкрывае
    злачынны антыбеларускі рэжым.
    Так што не трэба несьці лухту “На прапановы (ад 2007 года)аб аб’яднаньні нашых з ім намаганьняў па актывізацыі і кансалідацыі
    палітычных ўцекачоў ў змаганьні за нашу Бацькаўшчыну адказаў – маўчаньнем.”

  4. Алесь кажа:

    Адказ Гордаму беларусу.
    Пазьняк не ікона, на якую варта маліцца. Ён – чалавек са сваімі перавагамі і недахопамі.
    Апошнія варта аналізаваць і публічна агалошваць, каб не паўтараць яго памылак.
    Інтарэсы беларускага народу вышэй за інтарэсы Пазьняка і тых, хто на яго моліцца.
    Таму многае (у Беларусі практычна ўсё) павінна быць падпарадкавана сьветлай будучыні
    нашага беларускага народу. Толькі так. Інакш нам ніколі не перамагчы…

  5. Горды беларус кажа:

    Паведамленьне для Алеся.
    Я не малюся на Пазьняка, я проста амаль цалкам падзяляю яго думкі і ідэі.
    А як трапна і выразна ён выкрыў гэбоўскія схемы, якія Крэмль-Лубянка
    рэалізавала каб захапіць нашую краіну!
    Ён выдае таксама вельмі цікавую палітычную літаратуру.
    Лёгіка ў Пазьняка жалезная! Ён абараняе інтарэсы толькі беларускага народа,
    а не Расеі, Кітая, Эўропы, Амэрыкі і г.д. Гэта шмат каму з беларусаў не падабаецца.
    ..
    На мой погляд Пазьняк і яго вялікая партыя КХП-БНФ і змагаецца за незалежнасьць
    Беларусі і за сьветлую будучыню нашага беларускага народу. Трэба аб’ядноўвацца вакол КХП-БНФ.
    ..
    Мая любая цытата вялікашаноўнага пана Пазьняка:
    “Кожны адраджэнец, кожны абаронца Беларусі цяпер на вагу рыцара
    ў полі бою. Трэба стаць усім са шчытамі і пад родныя сьцягі.”

  6. Свэн кажа:

    Больш iдыёцкага артыкула яшчэ сустракаць не прыходзiлася. Хутка ж высьветлiлася сутнасьць “праекту”…
    Калi хто са стукачоў спадзяецца, што пасьля…. не адбудзецца чысткi то памыляецца.
    Перавернем да гары нагамi ўсе гэбоўскiя архiўчыкi й справы…

  7. Свэн кажа:

    Пазьняку, на той вечарыне, належаць толькi вось гэтыя словы: “распавёў аб тым крыжовым шляху, якім прайшла Беларусь і паспрабаваў выявіць шматлікія прычыны, што прывялі да таго, што Бацькаўшчына зноў апынулася пад ярмом Масковіі. Улада, на яго думку, якая зьнішчае беларускасць, зачыняе беларускія школы, нішчыць беларускі нацыянальны дух, можа быць толькі акупацыйнай. Спадзявацца на тое, што Эўропа дапаможа, не мае ніякага сэнсу. У іх там свае інтарэсы. Таму адраджаць нацыю патрэбна з сябе, рабіць гэта кожны дзень.” Вось гэтага: “З гэтым можна пагадзіцца, бо ніхто не прымушае ў сваіх сем’ях размаўляць па‑расейску, бо, здаецца ўжо без выключэньняў, практычна ўсе, так званыя сьведамыя беларусы, беларускай мовай у сваім прыватным жыцьці не карыстаюцца. То хто ж павінен у гэтым?” ён не казаў там.
    I калi ўжо так хацелася падагнаць пад гэты свой артыкул факты, дык хаця б высьветлiлi напачатку цi iснуюць яны ўвогуле. Двоечка адным словам.

  8. Свэн кажа:

    Спадар Мурашка, а што Вас змусiла падацца за мяжу… ды чым Вы там займайцеся?
    Жыве.

  9. Алесь кажа:

    Свэну.
    1. Вы б, спадар Свэн, яшчэ і на фота дзьвюкосьсі паставілі…
    2. Не адны вы гэбоўскі архіўчыкі “перавяртаць” будзеце. Мы таксама маем такія намеры. Вось тады і высьвятліцца, хто “ідыёт”, а хто “стукач”…
    Яшчэ як жыве!..

  10. Свэн кажа:

    Вы б для пачатку са сваiм брудам разабралiся, якi тут “наклалi” i ад якога смуродзiць навокал.
    А потым хвастом махайце.
    Жыве

  11. Алесь кажа:

    Паважаны таварышч Свэн!
    Калі вы аж так ставіце пытаньне, значыць, вы ўсё добра ведаеце і ўсё разумееце.
    Сайт нашазямля.орг – чыста ідэалагічны. Таму пасьля такіх заяваў з вашага боку вам застаецца толькі адно: прывесьці ФАКТЫ і толькі факты – усё, што вы ВЕДАЕЦЕ пра сябраў рэдакцыі (якія яны “ідыёты”, “гэбоўцы”, “стукачы”), пра іх “праект” і іх “бруд” (“наклалі”, “смуродзіць”).
    Калі вы гэтага не зробіце, значыць, адносна вас ёсьць два варыянты:
    – альбо вы агент ГБ, які распальвае варожаць паміж рэдакцыяй нашайзямлі.орг і КХП;
    – альбо вы чалавек, хворы, напрыклад, на параною…
    Усё адкрыта для вашага адказу.
    Падкрэсьліваю, адказ павінен быць не ў выглядзе тыповага маскальскага хамства, а спакойны, рацыянальны – толькі ФАКТЫ.
    Калі ж вы не адкажаце, значыць, прычыну “смуроду навокал”, які вы адчуваеце, трэба пашукаць у вас самых. Можа вам тады зубы пачысьціць ці шкарпэткі памыць…

  12. Свэн кажа:

    Таварыш Алесь, выбачаюся што не паважаны, бо пасьля гэтай брыдоты паважаных тут няма.
    Пэўна вы з дубу ляснулiся? Я што тут павiнен яшчэ i апраўдвацца за той бруд, якi тут змайстравалi i потым выклалi?
    Як правiльна адзначана ў артыкуле, ён прысвечаны сапраўды не Бандажэўскаму, а Пазьняку…
    А Бандажэўскi спатрэбiўся толькi для таго каб абгадзiць у вынiку Пазьняка.
    Напачтаку Пазьняку прыпiсаны словы, якiя ён не казаў, знаходзячыся ў Вiльнi,
    потым шмат чаго было паведмлена пра самога Бандажэўскага, хаця як гавораць паведамленае “не прышэй кабыле хвост”,
    i на падставе ўсяго гэтага падсумавана, што Пазьняк мае нiбыта нейкiя агульныя справы з Бандажэўскiм,
    а да гэтае памылкi яго прывяло “сістэматычнае нежаданьне зразумець становішча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ у комплексе зь яго аб’ектыўнымі ўласьцівасьцямі, а таксама ігнараваньне і, нават, сьвядомая зьнявага сотняў беларускіх патрыётаў”.

    Вось галоўнае, дзеля чаго ўсё й задумвалася, i да чаго штучна падганялiся шматлiкiя зьвесткi пра дзейнасьць i жыццё Бандажэўскага,
    якiя не прышэй кабыле хвост, а Пазьняку прыпiсана тое, што ён не казаў нiколi. Двоечка адным словам. Нават не двоечка, а адзiнка.
    Таму за гэтую брыдоту адказвайце самi, бо пашыта яна белымi нiткамi, i менавiта яна распальвае варожасьць,
    а не справядлiвыя каментары.
    Крытыка гэта адно, а сьвядомая падтасоўваньне фактаў ды зьнявага нацыянальнага дзеяча зусiм iншае.

    I калi нехта дазваляе сабе напачатку выдумаць неiснуючую памылку, а потым вышукаць яе нiбыта вытокi, якiя палягаюць нiбыта
    “у сiстэматычным нежаданьнi зразумець становiшча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ у комплексе зь яго
    аб’ектыўнымі ўласьцівасьцямі, а таксама ігнараваньнi і, нават, сьвядомай зьнявагi сотняў беларускіх патрыётаў” дык трэба альбо
    зрабiць болей для Беларусi i беларускай справы, каб так падымаць свой хвост, альбо разумець наступствы гэтай штучнавыдуманай
    i сфальсiфiаванай падлоты.

    Прыбярыце лепш гэты артыкул, бо ганьба. А на камент больш не адказвайце. Бо калi раней было цiкава чытаць артыкулы на сайце,
    то цяпер тут брыдка нават знаходзiцца, а не тое што яшчэ ладзiць нейкiя спрэчкi.

  13. Алесь кажа:

    Свэну.
    Па-першае, зьмена тону не кампенсуе абраз. Калі вы чалавек элементарна культурны, спадзяюся, зразумеце пра што гаворка.
    Па-другое, адказаў на пастаўленыя ў маім папярэднім каменце пытаньні НЯМА. Значыць, усё ж такі адно з двух! Запомнім…
    Трэцяе. Не рэдакцыя стварала сітуацыю, якая зафіксаваная на фотаздымку. Таму, рэдакцыя, не камплексуйце. Хто там кабыла, хто падлота, а хто хвост – у гэтым лепш разбіраецца таварыш Свэн. Па ўсім відаць, ён выбітны адмысловец у такіх справах. Раздае бірачкі-двоечкі адным махам, направа і налева…
    Чацьвёртае і самае галоўнае (усё іншае пэсткі). Беларусь і наш народ знаходзяцца ў такім стане, што самы час для глыбокага, шчырага, максімальна адкрытага і шырокага аналізу сітуацыі. Без штучных абмежаванняў (у выглядзе ўмоўнасцяў, аўтарытэтаў і г.д.), якія могуць толькі перашкодзіць пошуку праўды. Рэдакцыя сайта шмат разоў заяўляла, што яна будзе працаваць менавіта ў дадзеным накірунку. Лічу гэта верным і вельмі патрэбным. Таму і сачу за ростам сайта. Заяўляю, такіх беларускіх сайтаў больш няма. Усе іншыя маюць свае грантаўскія ці палітычныя абмежаванні. А вось ідэя стварыць ідэалагічна-аналітычны прабеларускі прадэмакратычны і абсалютна НЕЗАЛЕЖНЫ сайт – гэта проста цудоўная ідэя. На фоне таго, што беларускія людзі ўжо шмат гадоў не бачаць у час выбараў ніводнага беларускага дэмакратычнага кандыдата (гэтую сітуацыю прапаную рэдакцыі адмыслова прааналізаваць у бліжэйшы час), даўно пара адкінуць усе ўмоўнасці і абмежаванні. Заклікаю працягваць працаваць у абраным кірунку нягледзячы ні на якія заявы свэнаў, якім кудысці стала “брыдка заходзіць”…
    Будзе жыць абавязкова!

  14. Свэн кажа:

    Вось з гэтым: “Беларусь і наш народ знаходзяцца ў такім стане, што самы час для глыбокага, шчырага, максімальна адкрытага і шырокага аналізу сітуацыі. Без штучных абмежаванняў (у выглядзе ўмоўнасцяў, аўтарытэтаў і г.д.), якія могуць толькі перашкодзіць пошуку праўды. Рэдакцыя сайта шмат разоў заяўляла, што яна будзе працаваць менавіта ў дадзеным накірунку. Лічу гэта верным і вельмі патрэбным. Таму і сачу за ростам сайта. Заяўляю, такіх беларускіх сайтаў больш няма. Усе іншыя маюць свае грантаўскія ці палітычныя абмежаванні. А вось ідэя стварыць ідэалагічна-аналітычны прабеларускі прадэмакратычны і абсалютна НЕЗАЛЕЖНЫ сайт – гэта проста цудоўная ідэя. На фоне таго, што беларускія людзі ўжо шмат гадоў не бачаць у час выбараў ніводнага беларускага дэмакратычнага кандыдата (гэтую сітуацыю прапаную рэдакцыі адмыслова прааналізаваць у бліжэйшы час), даўно пара адкінуць усе ўмоўнасці і абмежаванні” – згодзен.
    Жыве.

  15. Свэн кажа:

    А наконт артыкула, дык лiчу, што калi гэта i не мэтанакiраванае правакацыя, то – вялiкая памылка!
    Нажаль, вы гэтага не зразумелi.
    Калi раней, як заўважыў, Высоцкi патрыётаў палiвалi брудам пачынаючы ад прапаганды скончваючы лiберастамi,
    дык цяпер будуць казаць, што яны адзiн аднаго дзяўбуць. I нацыяналiсты самi ж палiваюць брудам нацыянальных лiдэраў…
    Не сумнявайцеся, стукачы гэтую “тэму” хутка знойдуць, падхопяць i выкарыстаюць…
    Эх, беларусы… (((

  16. анты-свэн кажа:

    Свэн, ты вядзеш спрэчку з Алесем па тэхналогіі, якая завецца падменай тэзіса. яе сэнс адцягнуць увагу ад галоўнага. А галоўнае гэта падзея на фотке, значыць Пазьняку больш няма каго пасадзіць побач з сабой акрамя як тыпу бандыжэўскага. Гэта і патлумачана ў артыкуле, калі ты за праўду.
    Таксама Жыве!

  17. Свэн кажа:

    Анты-свэну.
    Ну калi гэта было галоўнае, дык тады галоўнай мэтай была сапраўды правакацыя ды зьнявага Пазьняка.
    Так бы мовiць глядзiце… яму больш няма каго пасадзiць побач з сабой… Такiм чынам вы прапанавалi не самае лепшае тлумачэньне,
    наадварот…
    Калi побач са мной недзе апынецца напрыклад сп. Мiлiнкевiч альбо Саннiкаў,
    дык мне што адразу ж трэба стукнуць яго па яго сiянакрацкай пысе,
    паслаць на тры лiтары i ўсiм аб’явiць, што я яго ня ведаў нiколi? Так атрымоўваецца.
    Цяпер, як я пагляжу, з’явiлася новая такая забава – хто лепш кiне каменьнем ў Пазьняка ды аббрэша яго.
    Прычым нiколi не прыходзiлася чуць нiчога падобнага ад беларусаў далёкiх ад апазiцыйнае дзейнасьцi.
    Усё збольшага смуродам цягне акрамя уладнага з апазiцыйнага балота.
    Якую праўду вы сабралiся вышукваць?
    Калi яе пачаць вышукваць, дык для пачатку можна шмат аб чым запытацца i ў самога спадара Алеся…
    У фронце быў да 2004 года… А ў якiм фронце? У ПБНФ? А чаму ў ПБНФ? А чаму сышоў? Мо гранты не падзялiлi?
    А што рабiў падчас расколу ў 1999 годзе? На якiм баку апынуўся, з кiм, чаму?
    У 2001 годзе знаходзячыся ў ПБНФ за каго бегаў зьбiраў подпiс? Цi пабег у 2004 на рэферэндум?
    Чаму не паехаў у Гомель? Чаму 2 дысеры абараняў у Маскве?
    Чаму, чаму, чаму…. i гэтак бясконца.
    Калi гэтакае шуканьне праўды паспрыяе беларускай справе дык шукайце на здароўечка. А мне дазвольце паслаць гэта на тры лiтары.
    I яшчэ. Калi вам здаецца, што акрамя Бандажэўскага Пазьняк больш нiкога не зьбярэ… дык зьбярыце вы, ў чым справа?
    Мо ў вас гэта лепш атрымаецца чым у Пазьняка, у памочнiкi вазьмiце сябе ўсiх астатнiх “шукальнiкаў праўды” разам узятых,
    можаце нават узяць усю “оппозицию”.
    Паглядзiм, што з гэтага атрымаецца. Навошта час губляць на форумах…

  18. Рыгор кажа:

    Дарэчы, а што з Юпатавым?
    Пазьняк адмовiў тады яго разглядаць у якасьці кандыдата на будучага міністра аховы здароўя Беларусі?

  19. Рыгор кажа:

    Браты беларусы! Паслухайце! Можа сапраўды выдалiць артыкул? Навошта сварыцца памiж сабой, на радасьць ворагам?
    Бандажэўскi Бандажэўскiм. Ня трэба было прыплятаць сюды Зянона Станiслававiча.

  20. 1. Сп-р Рыгор, матэрыял мы здымаць ня будзем. Але адначасова, улічваючы абставіны і Ваш пасыл, заклікаю ўсіх наведвальнікаў сайта больш не дасылаць сваіх каментароў на гэты артыкул, якія б маглі паспрыяць далейшаму распальваньню негатыўнай, сварлівай атмасьферы.
    2. Пазьняк быў тады проста пазнаёмлены зь Юпатавым. НІхто не прымушаў тады Зянона Станіслававіча прымаць нейкія рашэньні.
    3. Пра свае ацэнкі й рашэньні, прынятыя ў 1999 і 2004 гадах (што і чаму я рабіў), я напішу, калі будзе час.
    4. Раблю заўвагу сп-ру Свэну. Ваша грубасьць і некультурнасьць разбураюць добразычлівую атмасьферу, у якой толькі й можа адбывацца аналітычная праца. Лічу гэта недапушальным і таму, што наш сайт ідэалагічны, і ўвогуле… Як на мой уласны досьвед – гэта адна з галоўных тэхналогіяў (разьбурэньне добразычлівай, сяброўскай атмасьферы), з дапамогай якой у шэрагах нацыянальна-дэмакратычнай апазіцыі дэструктыўна дзейнічаюць расейскія імперскія сілы, абсалютна варожыя інтарэсам нашага беларускага народу. Спадзяюся, сп-р Свэн, што Вы пра гэта проста ня ведалі й Вы на самой справе ёсьць беларускі патрыёт, нацыянальны дэмакрат…

  21. Дасьведчаны кажа:

    Рэдактар, Алесь Астроўскі напісаў(ла):
    Сакавік 5, 2008 у 11:59

    4. Раблю заўвагу сп-ру Свэну. Ваша грубасьць і некультурнасьць разбураюць добразычлівую атмасьферу, у якой толькі й можа адбывацца аналітычная праца. Лічу гэта недапушальным і таму, што наш сайт ідэалагічны, і ўвогуле… Як на мой уласны досьвед – гэта адна з галоўных тэхналогіяў (разьбурэньне добразычлівай, сяброўскай атмасьферы), з дапамогай якой у шэрагах нацыянальна-дэмакратычнай апазіцыі дэструктыўна дзейнічаюць расейскія імперскія сілы, абсалютна варожыя інтарэсам нашага беларускага народу. Спадзяюся, сп-р Свэн, што Вы пра гэта проста ня ведалі й Вы на самой справе ёсьць беларускі патрыёт, нацыянальны дэмакрат…
    ==================================================

    Вылучым асноўнае напiсанае пра Пазьняка, каб лягчэй было прааналiзаваць \”артукыл\”.

    Зянон Пазьняк распавёў аб тым крыжовым шляху, якім прайшла Беларусь, і паспрабаваў выявіць шматлікія прычыны, што прывялі да таго, што Бацькаўшчына зноў апынулася пад ярмом Масковіі. Улада, на яго думку, якая зьнішчае беларускасць, зачыняе беларускія школы, нішчыць беларускі нацыянальны дух, можа быць толькі акупацыйнай. Спадзявацца на тое, што Эўропа дапаможа, не мае ніякага сэнсу. У іх там свае інтарэсы. Таму адраджаць нацыю патрэбна з сябе, рабіць гэта кожны дзень. [хочацца абазваць Зянона апошнімі словамі, які ня ведае сітуацыі й уявіў зь сябе невядома каго; але стрымаемся… – Рэд.]
    Хацелася б пазайздросьціць аптымізму Зянона Пазьняка і заразіць ім іншых. Ён верыць, што Беларусь адродзіцца, ёй не суджана зьнікнуць. Але галоўнае, дзеля чаго мы ўзяліся пісаць гэты артыкул – гэта ня ён, а З.Пазьняк. Бандажэўскі – фон, на якім становіцца больш выразна бачная асоба пана Зянона…
    З аднаго боку – у апошняга ўжо даўно прысутнічае сталае жаданьне крыўдзіць беларускі народ, запісваць на яго рахунак неіснуючыя грахі (а ўсё з-за таго, што Пазьняк ня ведае, што такое народ), і абсалютнае нежаданьне бачыць штодзённае, самаахвярнае змаганьне сотняў лепшых беларусаў у Беларусі за будучыню свайго народу, у т.л. і за мову (пачытайце, тав. Пазьняк, хаця б некаторыя папярэднія артыкулы на нашым сайце). Замест адзначэньня ахвярнай працы гэтых па-свойму гераічных, адданых беларускай справе людзей, мы даведваемся пра ўсё новыя зьнявагі ў іх адрас. А зь іншага боку, і цяпер гэта стала фактам, мы дажыліся да аб’яднаньня Пазьняка з Бандажэўскім – аж да адзначэньня разам зь ім, на роўных (!), 90-х угодак БНР! У выніку ў нас не засталося выбару: мы вымушаныя прааналізаваць гэтую дзіўную сітуацыю і распавесьці пра таго, каго З.Пазьняк абраў сабе ў напарнікі. Вось цяпер, зыходзячы з усяго пададзенага, варта паспрабаваць адказаць на ключавое пытаньне, якое лагічна паўстае з усяго кантэксту разгляданай сітуацыі: Дык хто каго выкарыстаў? Пазьняк Бандажэўскага ці наадварот? Натуральна, Пазьняк думае, што гэта ён выкарыстаў “раскручаную” асобу для чарговага ўзгадваньня пра сябе, як палітыка (каб не забываліся). Яшчэ у пачатку артыкула мы папярэджвал – ён будзе прысьвечаны не Бандажэўскаму, а Пазьняку. Вось цяпер мы і гаворым: памылка атрымалася, сп-р Зянон, вялікая памылка. І галоўная праблема не ў яе велічыні, а ў яе… заканамернасьці. Да гэтай памылкі вас прывяло сістэматычнае нежаданьне зразумець становішча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ у комплексе зь яго аб’ектыўнымі ўласьцівасьцямі, а таксама ігнараваньне і, нават, сьвядомая зьнявага сотняў беларускіх патрыётаў, якія жывуць у гэтых цяжкіх умовах у Беларусі й штодзённа змагаюцца з беларусафобскім, этнацыдным рэжымам – змагаюцца, як могуць.

    Спадар Астроўскі, адкажыце калi ласка хто даў Вам i Вашаму сайту права абражаць Зянона Пазьняка?
    За свае словы трэба адказваць, таму прашу неадкладна адказаць на наступныя пытаньнi:

    1. Чым канкрэтна Зянон Пазьняк пакрыўдзiў/крыўдзіць беларускі народ?
    Патлумачце што рэдакцыя разумее пад \”сталым жаданьнем\” Зянона Пазьняка крыўдзiць беларускi народ, якое прысутнiчае, па Вашых словах, ужо даўно? Паведамiце як даўно?
    2. Якiя грахi ён запiсвае на яго рахунак?
    3. Патлумачце на чым грунтуецца абвiнавачаньне ў бок Зянона Пазьняка ў \”абсалютным\” нежаданьнi бачыць штодзённае, самаахвярнае змаганьне сотняў лепшых беларусаў у Беларусі за будучыню свайго народу, у т.л. і за мову\”
    4. Пра якiя такiя новыя i новыя зьнявагi, замест адзначэньня, Вы даведвайцеся ў iх адрас?
    5. На чым грунтуецца тэза, што Зянона Пазьняк абраў Бандажэускага сабе ў напарнiкi?
    6. Якiя можаце прывесьцi доказы, што Зянона Пазьняк меў на мэце выкарыстаць некага, у дадзеным выпадку спадара Бандажэўскага з мэтай, каб пра Пазьняка не забывалiся?
    7. Каго канкрэтна з беларускiх патрыётаў “сьвядома” зьняважыў/зьняважае Зянон Пазьняк? Канкрэтныя прозвiшчы калi ласка, i канкрэтна чым зьняважыў/зьняважае?
    8. У чым канкрэтна палягае сістэматычнае нежаданьне Зянона Пазьняка зразумець становішча, у якім аб’ектыўна знаходзіцца беларускі народ?
    9. З якой мэтай Зянону Пазьняку, ў пачатку артыкула, цалкам сьвядома рэдакцыя прыпiсала думкi, якiя яму не належаць, i на падставе яаго пабудаваны ўвесь далейшы артыкул i суправаджаючыя яго абвiнавачаньнi i зьнявагi?

    Калi на гэтыя пытаньнi ня будуць даны канкрэтныя адказы, прапаную лiчыць вышэйпададзены артыкул сьвядомай правакацыяй, а сам сайт дэструктыўным.

  22. Дасьведчаны кажа:

    I гэта, дарэчы, толькi пачатак. Потым пойдзе куды больш сур’ёзная размова па \”артыкулу\”, па Пазьняку, i нават па Бандажэўскаму.

  23. звыклы беларус кажа:

    Cапраўды, патрэбна больш сур’ёзная размова на тэму “недатыкальнасці збеглых за мяжу”, і пра тых, каму больш патрэбна “барацьба за Беларусь” не дзеля Беларусі і лепшага жыцця Беларусаў, а дзеля Самапіярання і стварэння пасылаў для бясконцай барацьбы без рэзультату на гранты замежнікаў – я бачыў і адчуў рэзультат дзейнасці ідэаліста Пазьняка каля тэлецэнтру надцаць год назад – страчаны давер нацыянальна сьвядомых не вернеш хаўрусамі “збеглых з збеглымі”… Слава беларускаму народу!

  24. антысiён кажа:

    А што рабiць? Над беларускiм народам ня мусiць уладарыць нi маскаль, нi цыган, нi дэмакрат-сiянiст-жыда-масон! Беларусаў да ўлады!Слава беларускаму народу!

  25. беларус кажа:

    Паўдуркi.

  26. Дасьведчаны кажа:

    Лiчу Рэдакцыя прыняла цалкам правiльнае рашэньне зьняўшы артыкул, тым больш улiчваючы надыходзячае Сьвята 25 Сакавiка. Мяркую, што пададзены мной каментар таксама можна выдалiць, паколькi ёсьць воля высьветлiць ўсе iснуючыя моманты праз лiставаньне, як дарэчы разумным было б выдалiць i ўсе астатнiя каментары. Мяркую нiхто з удзельнiкаў супраць ня быў бы.

  27. Дасьведчаны кажа:

    Замест гэтага, сапраўды было б разумным абмеркаваць склаўшуюся катастрафiчную сытуацыю, зьвязаную з чарнобыльскiмi наступствамi, злачыннай палiтыкай рэжыма па гэтаму пытаньню, выпрацаваць неабходныя захады дзеля ўратаваньня здароўя нацыi. Бо пытаньне стаiць менавiта так.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы