nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

“Я НЕ сьвяткую “Дзень перамогі”, таму што”…

9 мая, 2008 | 15 каментарыяў

Паводле dobrowoletz.livejournal.com/87135.html

Ð�Ð�Ð�ка.JPG 

Мы – сайт ідэалагічны, і асабліва за гістарычнымі датамі не ганяемся. Але і такое магчыма. Сёньня 9 траўня, а ўчора быў Дзень капітуляцыі гітлераўскай Нямеччыны ў Другой сусьветнай вайне і яе завяршэньня ў Еўропе. У свой час мы ўжо падавалі некаторыя меркаваньні што да “сьвята перамогі Савецкага Саюзу” ў “Вялікай Айчыннай” і блізкіх тэм (гл. тут: nashaziamlia.org/2007/05/18/681; nashaziamlia.org/2007/05/01/645;  nashaziamlia.org/2007/05/19/684; nashaziamlia.org/2008/03/01/1218; nashaziamlia.org/2007/10/06/919; nashaziamlia.org/2008/02/26/1207; Д п-п 56). Галоўнае, што мы ня можам прыняць у цяперашняй інтэрпрэтацыі дадзенага “сьвята” – гэта маніпулятыўнае выкарыстаньне памяці пра тую вайну і яе мільённыя ахвяры (у тым ліку і з боку нашага народу) для ўмацаваньня сёньняшніх антынародных рэжымаў у Беларусі й Расеі. Такое мы лічым проста сатанінскай справай. Але, як высьвятляецца, “нешта ня тое” адчуваюць і многія іншыя людзі. Нехта пад нікам “Дабраволец” у сваім ЖЖ запрапанаваў усім жадаючым выказацца на тэму, пазначаную ў загалоўку. Яму паступілі сотні меркаваньняў. Многія зь іх можна лічыць сэнсоўнымі, некаторыя слабаватымі, а некаторыя – правакатыўнымі. Вы можаце самі зазірнуць на пададзены адрас і скласьці ўласнае меркаваньне. Мы ж вырашылі падаць ніжэй некаторыя выказваньні…

Рэдакцыя.

 

Я не сьвяткую «Дзень перамогі», таму што лічу, што…:

– “галоўну бойню ХХ стагоддзя сьвяткаваць увогуле неяк дзіка. Гэта як гламурны фуршэт на адкрыцьці фабрыкі пратэзаў. Альбо ток-шоў Малахава, дзе дэманструюцца найноўшыя агнямёты і атрутныя газы, ці выступаюць ахвяры ядзернай бамбардыроўкі. Гэта была трызьнёвай жудасьці мясарубка, месіва з болю, свінцу, нянавісьці, холаду, прыніжэньня, трацілу, крыві, бруду, вантробаў, злосьці, голаду, агню, адчаю, страху, звярынага захапленьня. Загінулі мільёны людзей. Лепшых людзей – адважных, разумных, здаровых. Яны заўсёды гінуць першыя. Зьніклі цэлыя пакаленьні. Дзесяткі мільёнаў калекаў. І проста людзей, выкінутых з нармальнага жыцьця на гады: у акопы, на канвеерныя лініі, у зямлянкі й завадскія баракі. Спачатку вайна, потым “аднаўленье гаспадаркі”. Калі ўжо хто і робіць “палітычны піяр на крыві”, дык тыя, хто спрабуе сёньня неяк трактаваць на сваю карысьць падзеі тых гадоў і ладзіць з гэтай нагоды пышлівыя мерапрыемствы. Мегалітровы піяр на крыві”;

– “тупая бойня дзьвюх імперыялістычных дзяржаваў хрэн ведае за што, прычым плады скрала трэцяя дзяржава – ЗША. Калі каму і спачуваю, дык дробным нацыяналістычным рухам накшталт бандэраўскага. Тыя, прынамсі, ваявалі рэальна за свой родны дом, а не за сусьветнае панаваньне”;

– “перамога бальшавізму стала канчатковым закабаленьнем рускага народу й іншых белых народаў Еўропы. Яна зьявілася кропкай “невяртаньня” з выродчай імперскай дэспатыі да цывілізаванага еўрапейскага жыцьця, праштампавала працяг масавага абыдленьня і дэгенерацыі рускіх. Адняла свабоду ў Усходнееўрапейскіх краін на добрыя 50 гадоў”;

– “стаўленьне да “перамогі” вельмі “суб’ектыўнае”, бо залежыць ад групы інтарэсаў, да якіх суб’ект належыць. Таму, калі якія-небудзь нашчадкі юдакамісараў спрабуюць зрабіць сваё стаўленьне да “перамогі” абавязковым для ўсіх, гэта цалкам нелагічна і бесперсьпектыўна… Паводле нашай суб’ектыўнай ацэнкі мы зробім мемарыял героям Расейскай Вызвольнай Арміі й ніхто нам у гэтым не перашкодзіць”;

– “гэта не перамога майго народу, які прайграў у вайне. Як і ўсе астатнія народы СССР і Ўсходняй Еўропы. Гэта не перамога майго дзеда-франтавіка, які пасьля вайны сам будаваў дом на адведзеных яму 3-х сотках, без зручнасьцяў, таму што зручнасьці Савецкая ўлада забараняла. І абаграваў гэты дом да сьмерці вугалем, і галадаў у 1947-м, і памёр, працуючы сталяварам, ад сілікоза, які Савецкая ўлада не прызнала прафзахворваньнем”;

– “рускія ў 45-м доблесна адстаялі свае законныя правы насіць кайданкі, хадзіць строем і хлябаць адборнае дзярмо… Прытым, што самае сьмешнае, вайну прайграў і СССР як такі, таму што ў якасьці трафея атрымаў, перш за ўсё, зьнясільвальную гонку ўзбраеньняў сабе на шыю, якую заканамерна ня вытрымаў. Таму мне не зразумела, чаму гэтае “сьвята” сьвяткуе ўвогуле, хто б ні было”;

– “як і ў любой вайне, у гэтай вайне ўсе народы засталіся ў пройгрышы (як ужо казалася). Выйгралі толькі самі-ведаеце-хто, а на звычайных людзей ім заўсёды было на*раць. Дык чаго радавацца?”;

– “гэта сімвал гібелі надзеяў і памкненьняў да лепшага жыцьця, спыненьня прагрэсу і разьвіцьця чалавецтва”;

– “у хрысьціянстве “вечны агонь” лічыцца сімвалам пекла, гяены агнявой, а пентаграма – сімвал сатаны Бафамета. Вечны агонь з зоркі – гэта своеасаблівы пратуберанец гяены агнявой, у якую сімвалічна кінуты салдат… У рытуалах урадлівасьці ролю мела кроў – таму побач з Вечным агнём і разьмешчаны капсулы з зямлёй, палітай крывёю”;

– “у вайне чырвоных супраць карычневых перамаглі чырвоныя. Чырвоныя адваявалі сваё “права” арганізоўваць па сьвеце свае чырвоныя канцлагеры і зьнішчаць там людзей пад чырвонымі сьцягамі. Думаю, што чырвоныя лагеры былі ніяк ня менш дзікунскія, чым карычневыя. І людзей там загінула больш. Чырвоныя рабы, здыхаючы, скрываўленыя, заваявалі сваё права быць у бальшавіцкім ярме і пасадзіць пад яго палову Еўропы. Гэта сьвята ганебных рабоў-мазахістаў, якія любілі свайго вусатага гаспадара, плётку і расстрэльныя каманды НКВД” [апошняе адлюстроўвае  ўласьцівасьці масы, прычым любой масы, пад уплывам татальнай прапаганды. – Рэд.];

– “дэмаграфічна-гебнетычныя страты “перамогі” ўвогуле не паддаюцца ацэнцы”;

– “паколькі ўсе гэтыя танцы на костках не больш, чым марны рэкламны трук акупацыйнага расеянскага ўраду, які спрабуе хоць неяк абгрунтаваць сваю легітымнасьць”;

– “называць “вызваленьнем” акупацыю тэрыторый з паступовым усталяваньнем там таталітарна-дыктатарскіх рэжымаў, якія спараджалі кровапраліцьцё і забойствы іншадумцаў – гэта блюзьнерства”;

– “падумаеш, сталінскі канцлагер атрымаў перамогу над гітлераўскім канлагерам”;

– “г.зв. “Дзень перамогі” – гэта найперш дзень захаваньня сталінскага рэжыму, чым перамога над рэальным ворагам. Гэты вораг у асобе Гітлера был больш небясьпечным для камуністычнай улады, чым для народу, якім прыкрываліся нібы жывым шчытом, затым цынічна выставілі гэтае крывавае дзейства, як “Вялікую Айчынную Вайну”;

– “один окупант змінив іншого…  8-го травня треба вшанувати пам’ять загиблих”;

– “9-е траўня – дзень жалобы, а дні жалобы не сьвяткуюць, пра іх памятаюць… Афіцыйнае сьвяткаваньне 9 траўня ў Расеяніі ёсьць фальш і выкарыстаньне гістарычнай даты для апраўданьня існаваньня і дзеяньняў цяперашняга рэжыму”;

– “у бойцы двух бандыцкіх главароў перамога аднаго над другім не дае права [аднаму зь іх] звацца барацьбітом са злачыннасьцю… Тое, што чырвоныя зрабілі з Усходняй Еўропай і Прыбалтыкай [а Украіна, Беларусь, Каўказ і г.д., што, ня лічацца? – Рэд.] – не дае ім права звацца “вызваліцелямі”. Ня мог рабскі рэжым несьці свабоду народам, а мог толькі рабства, як, уласна, справы і выглядалі”;

– “лічу гэты дзень – Днём памяці і смутку [а ня Сьвятам]. І мне вельмі шкада УСІХ, хто перамог на той вайне”;

– “гэтая “перамога” стала сакрушальным ударам па майму народу – беларускаму народу. Гэтая “перамога” ўмацавала камуністычнае ярмо на шыі Беларусі – ярмо, якое трымаецца да нашых дзён і адпавядае ўзорнай саветчыне ня толькі па зьместу, але нават і па форме. “Перамога” наканавала ўсе далейшыя спробы барацьбы за незалежнасьць Беларусі на паразу… Наша левацкае кіраўніцтва [дый не “левацкае” гэта кіраўніцтва, а праімперскае; а таму – ня нашае. – Рэд.] да гэтай пары намаўляе народу, што ён павінен касьцьмі легчы за Маскву. Нашая партнаменклатурная ўлада нават сваю “легітымнасьць” атрымала з дапамогай агрэсіўнай раскруткі “Вялікай перамогі над фашызмам” пры сталым кляйменьні сапраўднай нацыянальнай сімволікі як “фашысцкай”;

– “таму, што сёньня гэта паказуха, фарс і казённая міхалкоўшчына. Перамога – гэта калі ветэраны жывуць годна і салдаты-тэрміноўшчыкі ня вешаюцца, а не калі з трыбуны гундосіць чарговы юродзівы царок-самазванец пад лязгат іржавых гусеніц”;

– “відаць, гэта павінен быць дзень памяці, дзень жалобы… Культ 9 траўня – гэта, бадай што, галоўная прылада ў руках цяперашніх кіраўнікоў РФіі па адуважваньні народу ад злачынстваў крымінальна-алігархічнай групы, якая прыўлашчыла сабе ўласнасьць і ўладу”;

– “гэта не перамога, калі ў краіне, якая праіграла, народ жыве лепш, чым у “пераможца”;

– “таму, што НЕ шабашу чырвонапузай мразі на маёй крыўскай зямлі! Крывія-Беларусь павінна быць свабоднай ад чырвонай і саўковай мразі!”

– “людзі змагаліся за сваю краіну і сваю зямлю, змагаліся за свой дом і свае сем’і, а перамагла ў выніку ўблюдачная жыда-камуністычная мразь, якая на той час стаяла ва ўладзе… Я лічу гэты дзень днём жалобы па мільёнах загіблых. Ня больш”;

– “толькі таму, што не хачу танцаваць пад дуду нашага “Бацькі”;

– “сьвяткаваць няма чаго. Памінаць – калі ласка”;

– “9 траўня – дзень перамогі Сталіна, ГУЛАГу, НКВД, КГБ, беспрасьветнасьці, хрушчовак 2х2, жабрацтва, голаду, абавязалаўкі, ураўнілаўкі, гвалту, дэградацыі, а таксама маральнага і фізічнага выродства”;

– “нельга любіць адно зло за перамогу над іншым злом, бо у канчатковым выніку ўсё роўна перамагло зло. Дый невядома, якое зло было большым. Сталінскі рэжым зьнішчыў ня менш суграмадзянаў і грамадзянаў іншых дзяржаў, чым гітлераўскі рэжым”;

– “цэлыя пакаленьні не атрымалі нават шанца пажыць па-людску”;

– “Нямеччына лічыць Другую Сусьветную і гітлераўскі рэжым – ганебным. Дык чаму ж мы да гэтай пары ўсхваляем злачынствы (як ваенныя, так і да-пасьля-ваенныя) сталінскай дыктатуры?”;

– “і ня трэба мне пра ахвяры народу ў перамозе. Статак заўсёды ідзе сам ня ведае куды і чаму. І зь нямецкага, і рускага боку гінула шмат наіўных (і ў цэлым добрых) грамадзян, якія ваявалі, забівалі й ператваралі ў рабоў іншых за чужыя ідэі ды інтарэсы”;

– “перамога вусатага грузіна са сваёй шайкай над вусатым аўстрыйцам з таварышамі – гэта не мая перамога!”;

– “да чорта перамогу сталінізма над нацызмам”;

– “гэта так званая “перамога” не дала народам Расеі [тады быў СССР!, гробаныя вы шавінюгі. – Рэд.] вызваленьня, а толькі ўмацавала жахлівую сталінскую дыктатуру і распаўсюдзіла яе на краіны Ўсходняй Еўропы”;

– “няма больш бессаромнай прапаганды й ідэалагічных сьпекуляцый, чым сталае дудзеньне ў любімую дуду савецкіх патрыётаў – міфалогію ВАВ. Даная прапаганда становіцца яшчэ больш крывадушнай, калі мы бачым, як сёньня жывуць тыя людзі, якіх тады гналі на сьмерць дзеля гэтай “перамогі”. Яны нічога ня бачылі ў маладосьці, не жывуць яны па-людску і ў старасьці, а ў абсаютнай большасьці ўжо знаходзяцца ў іншым сьвеце… Удумайцеся, як гучыць: “Ды юбілею перамогі СКАРАЦІМ чаргу ветэранаў на жыльлё!”;

– “менавіта на гэтай глебе, якую пакуль утрымліваюць спадчыньнікі савецкай дыктатуры, растуць зубы дракона, якія цягнуць нас у магілу савецкага рабства, жабрацтва і бяспраўнасьці”;

– “з-за таго, што мой дзед-казак не ваяваў, а быў рэпрэсаваны “за антысаветызм”, з 1937 па 1947 яго гнаілі ў ГУЛАГу, а яго сям’ю аб’явілі “ворагамі народу”. Другі дзед-сібірак, нашчадак сталыпінскіх перасяленцаў, таксама не ваяваў, з-за таго, што перад вайной быў раскулачаны і загінуў у ГУЛАГу”;

– “у такіх краінах, як Украіна і Беларусь, рэжым чырвоных камісараў, выкарыстоўваючы сітуацыю, у чарговы раз умацаваў свае пазіцыі, “перамог” заадно і асяродкі нацыянальнага супраціву”;

– “у гэтай вайне плады перамогі атрымаў ня мой народ”.

 

 

15 каментарыяў

  1. Владимир кажа:

    Но разве пиар-на-крови отменяет кровь? Да, мрази пытаются представить этот день праздником очередного “наша взяла” – но разве это отменяет того, что в этот день закончилась самая массовая резня в истории человечества?

  2. Алесь кажа:

    Усё проста:
    1) 8-9 траўня было сьвятам “заканчэньня самай масавай разьні ў гісторыі чалавецтва” ў 1945 годзе.
    2) Кожны наступны год дні 8-9 траўня павінны былі б быць Днём Памяці і Смутку па дзесятках мільёнаў бязьвінна загінулых людзей – прадстаўнікоў розных народаў.
    3) Калі ж мы бачым, што праз 60 і больш гадоў гэтая дата ўсё больш становіцца “Сьвятам” для рознага начальства і былых НКВДшнікаў з заградатрадаў, калі яна становіцца прэтэкстам для пампезных парадаў і папсовых канцэртаў (якія толькі што назіралі мы), спосабам папіярыць сябе перад саўковай масай (Лу-ка, які нарадзіўся ў 1953-м, ідзе ў першай шарэнзе ветэранаў), калі па меры адыходу ад 1945-га “Сьвята” становіцца ўсё больш, а Памяці, Развагі й Смутку ўсё менш, у такой ступені ўсё сьвятое пераўтвараецца ў сваю супрацьлегласьць – у жахлівае выкарыстаньне ахвяраў той вайны бруднымі людзьмі для брудных мэт, карацей, у сапраўдны сатанізм.
    Выснова: сёньня намі кіруюць сатаністы – сьведчыць “Сьвята Дзевятамай”.

  3. Владимир кажа:

    Неполноценно принимать 9 мая только как “день победы”, или только как “день скорби” . Каждый ровняет под себя: казаку РОА это совсем не день победы, а день поражения во второй гражданской войне, наши власти представляют его чуть ли не как очередную победу над западным крестовым походом – мнение зависит от принадежности идеологии. Высматривать черное или высматривать белое – суть самообман.

  4. Алесь кажа:

    Уладзімір. Гэта ўсё зразумела – у любой справе, а тым больш такой, як ВАВ, ёсьць і белае, і чорнае.
    Цэнтральнае пытаньне не ў гэтым. А ў тым, што зьместам, сутнасьцю (!) актуальнага моманту палітычнай гісторыі Беларусі зьяўляецца тое, што АНТЫНАРОДНЫЯ ўлады выкарыстоўваць сьмерць мільёнаў у час ВАВ для таго, каб умацаваць сваю АНТЫНАРОДНУЮ ўладу. Перакананы, у дадзены момант вось гэты сатанізм усяго гэтага “Сьвята 9 мая” і ёсьць для нас, для НАШАГА БЕЛАРУСКАГА НАРОДУ, – галоўнае.

  5. Владимир кажа:

    В этом я согласился с вами еще в первом посте, но почему же нельзя праздновать этот день просто по-иному, а не бойкотировать и отрицать его как таковой?

  6. Алесь кажа:

    Ну, што ж вы, сп-р Уладзімір, прыпісваеце нармальным людзям неіснуючыя грахі – “байкатаваць”, “адмаўляць як такі”…
    Прабачце, але гэта ўжо не высьвятленьне пазіцый, не пошук ісьціны, а больш хвыт, знаёмы, напрыклад, з савецка-лукашысцкай прапаганады.

  7. Сяргей кажа:

    Беларусь атрымала паразу ў 2-й Сусветнай вайне:
    – страціла траціну сваіх жыхароў
    – згубіла частку сваёй тэрыторыі
    – зноў апынулася пад ботам Усходняй імпэрыі.
    Мы да гэтага часу не ачунялі ад гэтай паразы – маем дыктатуру.

  8. Владимир кажа:

    острожно, лженаука!

    потери мирного населения более 1,5 млн, почти половина из которых – евреи.
    Сергею могу сказать лишь, что по плану ОСТ планировалось сделать белорусов “свободно личными рабами” и уничтожить намного больше людей, чем успели. Не считая их физиологической эксплуатации: крови, органов, женщин и пр. – на благо высшей расы.

  9. Владимир кажа:

    про то, что диктатура была и до войны, и продолжилась бы при нацистах, знают все, мне кажется.

  10. Владимир кажа:

    Алесь,
    ну вы же написали “Я НЕ сьвяткую “Дзень перамогі…”, сам я вам ничего не приписывал.

  11. Алесь кажа:

    Уладзіміру.
    1. Алесь і Рэдакцыя – гэта розныя рэчы.
    2. Рэдакцыя пазначыла адкуль яна ўзяла выраз, высталены ў загалоўку (прачытайце больш уважліва пачатак матэрыяла).
    3. Можа вам, Уладзімір, цяжка даецца беларуска-літвінская ментальнасьць, але ў нас, беларусаў-літвінаў, Дзень смутку, памяці, рэфлесіі, жалобы і г.д. азначае НЕ СЬВЯТА. Сьвята – гэта калі ёсьць прычына радавацца, весяліцца. А чаму мы беларусы-літвіны можам радавацца, калі ў вайне загінула каля 2,5 млн. беларусаў, калі Масква аддала палякам Беласточчыну з паўмільёнам беларусаў, зь якіх сёньня засталося там у 10 разоў менш беларускага насельніцтва, чым было 60 гадоў таму (тыя яшчэ этнацыдчыкі), калі сталінска-бальшавіцкая антыбеларуская дыктатура як была, так і засталася на нашай зямлі (і, дарэчы, у значнай ступені застаецца сёньня).
    Так, што сп-р Сяргей усё правільна напісаў.
    Акрамя таго, а як быць са зьвесткамі, што план “ОСТ” – у значнай ступені, калі не цалкам, міф усё той жа сталінска-бальшавіцкай прапаганды?

  12. Владимир кажа:

    Если план ОСТ – это миф, может быть насилие над мирным населением (эксперименты над людьми, концлагеря, карательные экспедиции) – это миф? Быть может вы плохо знакомы с миропониманием национал-социалиста? Вы верно просто забыли, позвольте я вам напомню, оно укладывается в очень короткую мысль: если мы сильнее, значит они должны умереть, а мы должны жить – если они сильнее, значит мы должны умереть, а они жить; и с поправкой на обстоятельства.

    По плану действия ОСТ на новом приобретенном жизненном пространстве планировалось не просто уничтожить часть населения, без которой можно было бы вполне осваивать природные ресурсы необходимые высшей расе, и не просто прислать сколько-то колонистов – план состоял в первую очередь в том, чтобы исключить возможность над-взаимосвязи между оставшимся населением (т.е. государство и прямая с немецкой хозяйственно-экономическая над-структура), которое должны было оставаться в зависимости от тысячелетнего рейха тем, что оставалось бы его сырьевым придатком: промышленные товары взамен на сырье.

    Все просто: там, где это необходимо и возможно “аборигенов”, заменяли “значительно более продвинутые в расовом отношении” немецкие колонисты, а где необходимости нет – “аборигены” оставались жить в де-факто безгосударственном положении, т.е. существовали принудительно несвязанными друг с другом экономическими анклавами-деревнями-поселками-городками. “Раздели – а потом властвуй” – весь план ОСТ. То, что он крепился на законе нацистской силы подтверждения не требует.

    Алесь, откуда вы взяли цифру 2,5 млн. мирного населения? Или вы имеете ввиду не только убитых, но и калек? Мне известна цифра 1,6 млн. + погибшие военнопленные.

    День Победы не есть праздник воинской славы для меня, а праздник жизни – т.е. выживания. Если автомобилист попадает в серьезную аварию, калечится, но выживает и становится на ноги – то для него день аварии становится вторым днем рождения. Без подарков, радости и друзей – но вторым днем рождения. “Печальный праздник” для народа Беларуси – все равно праздник.
    По сути мы уже говорим об этимологии слова праздник, о содержании понятия.

  13. Алесь кажа:

    Уладзіміру.
    1. Пратэстую! Ня трэба спрабаваць прыпісаць мне, вядома ж, праз кантэкст, чаго-небудзь, зьвязанага з нацызмам – павагі/непавагі, увагі/няўвагі, разуменьня/неразуменьня, знаёмства/незнаёмства і г.д. Ідэйных нацыкаў я ненавіжу, як і любых ішных свядомых паразітаў-нелюдзяў – напрыклад, расейскіх імперастаў і алігархаў, мясцовых антынародных беларусафобскіх чынуш на чале зь вядомай чувырлай, глабалісцкіх сіянакратаў з сіяністамі і г.д. Але ёсьць сьвятая ПРАЎДА, якая патрабуе, каб неіснуючыя грахі не прыпісваліся нават сатане.
    2. Мяне шчыра зьдзівіла ваша сістэма доказаў існаваньня плана ОСТ. “Падзяляй і ўладар” – сапраўды вядомы і ЎНІВЕРСАЛЬНЫ прынцып. Цяпер у Беларусі ён рэалізуецца ў поўным аб’ёме. З пазіцыі стратэгіі злачыннай агрэсіі, напрыклад, вынішчэньне беларускай мовы – галоўнага інтэграцыйнага механізму нашай нацыі – адбываецца менавіта для таго, каб падзяліць беларусаў, пераўтварыць у простую суму нічым не зьвязаных паміж сабой істот – у статак. Спыненьне выкладаньня гісторыі Беларусі ў нашых школах – элемент таго ж дэзінтэгратыўнага механізму, накідваемага нашаму народу праз мясцовых здраднікаў (аналаг паліцаяў у час ВАВ). Прыклады разбуральнага і ЗЛАЧЫННАГА ўзьдзеяньня на беларускі народ у наш час можна было б працягваць і працягваць (чытайце адпаведны раздзел на сайце – там накопліваецца вялікая інфармацыя пра злачынствы цяперашніх “уладароў” Беларусі). Таму, карыстаючыся вашай логікай, магу сьцьвярджаць: у Маскве цяпер ёсьць свой план ОСТ (названы ОСТ-2, ВЭСТ-1, ці як-небудзь інакш), скіраваны на зьнішчэньне беларусаў альбо, як мінімум, пераўтварэньня іх у рабоў!!! Калі вы – Уладзімір – не агент расейскага імперыялізму, чаму вы не пратэстуеце супраць актуальнага плана ОСТ-2? Чаму вы настойліва нагадваеце пра сумніўны “ОСТ-1” – можа, для таго, каб адцягнуць увагу ад рэальнага і найактуальнага ОСТ-2?!
    3. Калі будзе час, я, магчыма, пашукаю ў сеціве інфармацыю (навуковую) пра “план ОСТ” і напішу тут жа.
    4. Ваш прыклад пра аўтамабіліста і аварыю ёсьць неадэкватны. Адэкватна было б так: калі ў аварыі з сям’і, дзе было 4 чалавекі, загінулі, напрыклад, двое – муж і сын, няўжо вы лічыце, што для жонкі й дачкі, якія ў аварыі не загінулі (не ўдзельнічалі), дата сьмерці блізкіх людзей будзе сьвятам?! НЯ БУДЗЕ. Гарантую. Так і з памяцьцю ВАВ. Таму ўсё, што напісана ад рэдакцыі “Нашай Зямлі” адносна сьвяткаваньня (!) даты 9 траўня, напісана правільна.

  14. Владимир кажа:

    Алесь, ни в кое случае не пытаюсь приписать вам некую связь с нацизмом, я пытаюсь показать, что нацисты, победи они в войне, ничего лучшего в сравнении с большевиками на нашу землю бы не принесли. У них вряд ли не существовало ЦЕЛИ ВОЙНЫ и ПЛАНА ЕЁ ДОСТИЖЕНИЯ. Впрочем о жизненном пространстве, славянах и правах высшей расы Гитлер говорил не раз. Арифметика проста – воевали зачем-то. Зачем? Развернуты ответ на этот вопрос и есть “план ОСТ”. Учитывая, что по нацистской науке высшая раса происходит с Альдебарана, а их извечные неполноценные противники откуда-то еще, варианты ответа на этот вопрос на практике могли бы быть самые разные. Сомневаться в небелорусофильских настроениях и планах нацистов смысла нет.

    Под автомобилистом я подразумевал наш народ. Если же брать семью в качестве примера, придется учесть потомков, потомков тех, кто в аварии виноват, и т.д., и т.п.. Опять же, в итоге итогов, мы скатимся к этимологии слова праздник. Одним словом смысл “грустный праздник” в русском языке я передать сходу не могу. Быть может у вас получится на белорусском? Это не праздник победы, это праздник выживания, “памяти и печали” – праздник окончания войны.

  15. Алесь кажа:

    Як абяцаў, я правёў элементарны пошук у сеціве на тэму “план ОСТ”. Вынікі:
    1. Вікіпедыя: “У адпаведнасьці з сучаснымі данымі, за гады ВАВ страты МІРНАГА НАСЕЛЬНІЦТВА Беларусі склалі каля 2,5 млн. чалавек, г.зн. каля 25% НАСЕЛЬНІЦТВА Рэспублікі” (гл. http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D0%BD_%C2%AB%D0%9E%D1%81%D1%82%C2%BB/Temp)
    2. Вікіпедыя: “Тэкст плана ОСТ знойдзены ня быў. На Нюрнбергскім працэсе АДЗІНЫМ доказам існаваньня плана былі «Заўвагі і прапановы “Усходняга міністэрства” па генеральным плане „Ост“» … як лічыцца, напісаныя 27 красавіка 1942 года” (гл. http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BB%D0%B0%D0%BD_%C2%AB%D0%9E%D1%81%D1%82%C2%BB, таксама гл. http://scepsis.ru/library/id_703.html).
    3. Вікіпедыя: “Плану ОСТ папярэднічаў праект Разенберга ад 9 траўня 1941 г. … У ім прадугледжвалася стварыць на тэрыторыі СССР 5 губернатарстваў. Першае зь іх – Остланд – павінна было ўключыць Эстонію, Латвію, Літву і Беларусь. Тут на думку Разенберга жыло насельніцтва з арыйскай крывёй, якое павінна было германізавацца за два пакаленьні” (гл. http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BB%D0%B0%D0%BD_%C2%AB%D0%9E%D1%81%D1%82%C2%BB).
    4. “Усе публічныя выступы Гітлера і яго бліжэйшых паплечнікаў утрымлівалі нападкі на “сусьветнае габрэйства” і “жыдабальшавізм”… У той жа час у іх нязьменна казалася пра “вызваленьне славянаў” ды іншых народаў СССР”. (гл. http://exhibition.brfvp.com/).
    5. Гітлераўцы лічылі, што кожны народ, у т.л. і нямецкі, складаецца з шэрагу рас; нардычная (арыйскае) – толькі адна зь іх (http://forum.pravda.ru/index.php?showtopic=5388).
    6. Крытычны аналіз “плана ОСТ” дый у цэлым сумненьні адносна яго існаваньня пададеныя, напрыклад, тут: http://warrax.net/87/vseslav.html і тут: forum.pravda.ru/index.php?showtopic=5388.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы