nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Кірунак – гуманістычны прагрэс (частка 3: універсальная мадэль дзяржавы)

27 жніўня, 2009 | 32 каментарыя

Алесь Астроўскі

d094d0b7d18fd180d0b6d0b0d0b2d0b0-1

 

У папярэдняй частцы гэтага матэрыяла патлумачана пра два падыходы, выкарыстаньне якіх дазваляе пабудаваць кібернетычную мадэль многіх складаных шматузроўневых сістэм – “эвалюцыйны” і “структурны”. Час паспрабаваць скласьці ўніверсальную мадэль дзяржавы.


1.

У рэдакцыі мы прынялі наступнае разуменьне дзяржавы: Дзяржава – гэта сістэма, складзеная з трох асноўных кампанентаў – тэрыторыі, грамадства і ўладаў. У норме галоўнай часткай дадзенай сістэмы, яе зьмястоўным суб’ектам павінна быць грамадства, а ўлады – фармальны суб’ект, павінен служыць яму (улады павінны ствараць умовы для раскрыцьця стваральнага патэнцыялу грамадства). Калі народ мае сваю дзяржаву – ён ёсьць класічнай нацыяй. Здаровай, дэмакратычнай нацыяй і паўнавартаснай дзяржавай ёсьць толькі такія, дзе ўлады выконваюць свае абавязкі перад грамадствам – служаць аб’ектыўным інтарэсам свайго народу і свайго грамадства (усё па Кастусю Каліноўскаму: “Не народ для ўрада, а ўрад для народа!”). Для таго, каб такое было, грамадства павінна быць зьяднаным, а ўлады – дыферэнцаванымі па сваіх функцыянальных абавязках (гл. Д пр-п 3б).

Беларускае грамадства – гэта рэальны аб’ект, а не абстрактная катэгорыя (цяпер яно знаходзіцца ў часткова разбураным стане ў выніку наўмыснай дэструктыўнай дзейнасьці праімперскіх уладаў); гэта сістэма грамадзян Беларусі, якая ў норме павінна быць аб’яднаная вакол свайго ядра, якім зьяўляецца беларускі народ. Такім чынам, беларускае грамадства – гэта рэчаіснасьць, якая можа існаваць толькі дзякуючы гэтаму свайму ядру – народу. Адсюль пытаньне існаваньня альбо неіснаваньня беларускага грамадства ёсьць пытаньнем існаваньня альбо неіснаваньня беларускага народу (Д пр-п 23).

Беларуска-літвінскі народ – гэта таксама сістэма грамадзян і неграмадзян Беларусі, якія лічаць сябе беларусамі і ў якіх хаця б адзін з бацькоў – беларус. Аб’яднаньне беларусаў у сістэму больш высокага ўзроўню – беларускі народ (і, такім чынам, выкананьне імі функцыі ядра беларускага грамадства) адбываецца за кошт усёй сукупнасьці агульнанацыянальных каштоўнасьцяў, да якіх належаць беларуская мова, культура, гісторыя (гістарычныя карані, падзеі, асобы), нацыянальныя сімвалы; сьветагляд й іншыя каштоўныя асаблівасьці беларускай нацыянальнай псіхалогіі; этнічная тэрыторыя і незалежная, самастойная беларуская дзяржава, пабудаваная ў яе межах; аб’ектыўныя нацыянальныя мэты, скіраваныя ў неабмежаваную будучыню; іншае (сярод іншых вельмы варта таксама назваць генафонд нашага народу. – АА). Зыходзячы з гэтага, відавочна, што захаваньне беларускага народу і, такім чынам, захаваньне персьпектывы прагрэсіўнага разьвіцьця ўсяго беларускага грамадства магчыма толькі тады, калі ў беларускай дзяржаве будзе культывавацца атмасьфера стаўленьня да ўсёй сістэмы агульнанацыянальных каштоўнасьцяў як да сьвятых каштоўнасьцяў для кожнага грамадзяніна Рэспублікі Беларусь (Д пр-п 23).

На жаль, у Беларусі і за яе межамі ёсьць людзі, якім прыведзеныя азначэньні вельмі не падабаюцца. Я ня буду цяпер аналізаваць, каму і чаму, але многія (і гэта бачна нават па некаторых каментарах да матэрыялаў нашага сайта) вельмі хацелі б, каб і ў нашай рэдакцыі было прынята называць дзяржавай – “апарат зьдзясьненьня дзяржаўнай улады”. Аднак пры такім – альтэрнатыўным нашаму – разуменьні паўстае пара-тройка пытаньняў: А як тады назваць тую сістэму, якая складзена з народу, яго этнічнай тэрыторыі й дзяржаўнай улады і якая адпавядае, напрыклад, рознакаляровым плямкам на палітычнай мапе сьвету? Хто тады ў дзяржаве зьяўляецца яе зьместоўным (а не фармальным) суб’ектам? І навошта ўвогуле патрэбная таккая сістэма, як дзяржава?

Натуральна, з такой падменай мы ў рэдакцыі нязгодныя (дарэчы, мы ня вядземся і на ішныя падмены: калі ўлады называюць “дзяржавай”, ліберастызм – “дэмакратыяй”, касмапалітызацыю – “глабалізмам”, дэградаванае саўковае грамадства – “народам”, антысіянізм – “антысемітызмам”, раскраданьне народнай уласнасьці – “прыватызацыяй”, злачынную дзейнасьць розных сацыяльных паразітаў – “агульнадзяржаўнай палітыкай”, прыватныя інтарэсы бюракратыі –“агульнанацыянальнымі інтарэсамі”, прапаганду – “інфамаваньнем насельніцтва” і г.д.; заклікаем й іншых ня весьціся). І таму дзяржаву мы будзем называць дзяржавай, а дзяржаўныя ўлады – уладамі.

З нашага азначэньня па сутнасьці вынікае, што дзяржава – гэта спосаб самаарганізацыі народу ў сучасных гістарычных умовах. Зразумала, што яна – таксама складаная шматузроўневая сістэма. І яе трэба аналагічна ранейшаму паспрабаваць падаць у выглядзе кібернетычнай мадэлі, што дазволіць выйсьці на новыў узровень разуменьня тэхналогіі ўнутрыдзяржаўнага ўладкаваньня.

Аднак, калі спрабуеш скласьці ў сістэму розныя агульнаграмадскія зьявы, высьвятляецца, што ні эвалюцыйны, ні структурны падыход тут не спрацоўваюць. Унізе выстаўлены малюнак, які сімвалізуе складанасьць задачы – паказвае, якія разнастайныя і, здавалася б, зусім не зьвязаныя зьявы, у прынцыпе, пажадана было б зьвязаць. Здаецца, тут няма за што зачапіцца.

d094d0b7d18fd180d0b6d0b0d0b2d0b0-2

Відаць, у такіх выпадках варта выкарыстаць іншы падыход, які я назваў бы рацыянальна-інтуітыўным. Г.зн., што ўзроўні арганізацыі мадэлі дзяржавы ўсталёўваюцца ў асноўным на грунце логікі, здаровага сэнсу і жыцьцёвага досьведу.

d094d0b7d18fd180d0b6d0b0d0b2d0b0-3

Трэба адзначыць, што тое, што я буду падаваць далей, грунтуецца на працы ўсё таго ж выбітнага беларускага кібернетыка Сьвятланы Новікавай. На нашым сайце ёсьць адзін з матэрыялаў, у якім яе вучні разглядаюць практычна гэтае ж пытаньне (гл. nashaziamlia.org/2007/03/04/557; nashaziamlia.org/2007/03/05/558), што планую і я. У час сустрэчаў і размоваў, якія мне ў свой час пашчасьціла мець з пані Новікавай, яна распавяла, што спачатку зрабіла чыста матэматычны выраз шматузроўневай сістэмы (гл. зьлева), а потым гэтаму выразу надала форму, якую лягчэй зразумець большасьці людзей (у якасьці прыкладаў такой формы гл. малюнкі 3 і 8 часткі 2 гэтага ж матэрыялу).

Я прапаную выдзяляць у мадэлі дзяржавы 6 галоўных узроўняў арганізацыі: тэрытарыяльны, дэмаграфічны, эканамічны (матэрыяльнай вытворчасьці), інфармацыйна-культурны, палітычны, ідэалагічны – і зьвязваць іх у адзіную сістэму так, як паказана на сьхеме ніжэй (“дзяржавай” тут ёсьць усё, што знаходзіцца на белым фоне; пазначана таксама жоўтым зона міждзяржаўнага ўзаемадзеяньня ў межах чалавецтва; атрымалася 28 пранумераваных “ячэек-праблем”, якія можна напаўняць адпаведным зьместам).

d094d0b7d18fd180d0b6d0b0d0b2d0b0-4

Паколькі я раней распавядаў, як “працуе” такая сістэма (хто жадае, можа яшчэ раз зьвярнуць увагу на малюнак 7 у частцы 2 гэтага матэрыяла і тлумачэньні да яго), і паколькі прынцыповае напаўненьне кожнай зь “ячэек” напісана непасрэдна на сьхеме, давайце зробім наступны крок – праверым практычныя ўладкавальныя магчымасці дадзенай мадэлі. Давайце паглядзім, як некаторыя прынцыпы нашай Беларускай дактрыны, якія хаатычна зьбіраліся на працягу больш трох гадоў, напоўняць яе сваім зьместам і ці сапраўды яны будуць узгадняцца адзін з адным. Спадзяюся, што ў нас атрымаецца ўбачыць таксама і прагалы – выявіць тыя пытаньні, адказы на якія варта адмыслова пашукаць пазьней.

Спачатку мы толькі запоўнім ячэйку 7.1., а затым будзем усё запаўняць, ідучы зьнізу ўверх.

 

2. Беларуская дзяржава. Ад сёньня ў будучыню.

7.1. Накіраванасьць на прагрэсіўнае разьвіцьцё чалавецтва і Сьвету.

Гл. Сьветаглядную дактрыну, асабліва з арыентацыяй на С пр-п 20.

1.1. Ахоўваемыя запаветныя тэрыторыі.

Цяпер у Беларусі ўсяго толькі каля 4% тэрыторыі прыпадае на запаведнікі. Сюды трэба дадаць 20% постчарнобыльскіх тэрыторый, імкнучыся, каб запаведнікі й нацыянальныя паркі займалі ў нас ня меш траціны плошчы нашай этнічнай тэрыторыі.

1.2-6. Тэрыторыі людскіх паселішчаў і адпачынку; пад вытворчымі і напаўвытворчымі аб’ектамі; пад навуковымі, адукацыйнымі, інфармацыйнымі ўстановамі, пад асяродкамі культуры і рэлігійных культаў; пад цэнтрамі палітычнай і ідэалагічнай улады.

1.7. Пытаньні бясьпекі й тэрытарыяльных дачыненьняў зь іншыміі дзяржавамі.

Д пр-п 25: Усходнія беларускія тэрыторыі, якія цяпер знаходзяцца пад уладай расейскай імперскай бюракратыі павінны быць поўнасьцю вернутыя нашаму народу. Пры гэтым мы павінны ўлічваць наступныя моманты: мы павінны выключыць наш вайсковы, збройна-гвалтоўны напад на нашага ўсходняга суседа; асноўны механізм, на якім павінны быць заснаваны працэс вяртаньня, павінен заключацца ў наступным: вы нам вяртаеце наша і мы зноў маем шанец стаць добрымі суседзямі пры вырашэньні як узаемных, так і міжнародных праблем.

Д пр-п 102: Ва ўмовах тэрытарыяльных спрэчак паміж народамі-суседзямі міжнародная супольнасьць павінна станавіцца на бок таго народу, які мае меньшую тэрыторыю, меньшую шчыльнасьць насельніцтва і большую долю тэрыторыі, адданую пад абсалютныя запаведнікі. Дадаткова могуць быць запрапанаваныя аб’ектыўныя сацыялагічныя дасьледваньні, каб высьветліць, як ставяцца да варагуючых народаў прадстаўнікі іншых народаў-суседзяў. Д пр-п 102а: Калі ж у адносіны паміж народамі ўкліньваецца тэрытарыяльная імперыя, разгледжаны падыход адмяняецца. Уся ўвага ў такіх абставінах павінна канцэнтравацца на… імперыі, на яе агрэсіўных мэтах.

Д пр-п 103: Трэба настойваць, каб у міжнародным праве зьявілася палажэньне аб кампенсацыі людскіх, матэрыяльных і маральных страт, нанесеных народам, якія пацярпелі ад імперыі, шляхам перадачы ім часткі этнічнай тэрыторыі імперскага народу. Першымі, хто павінен атрымаць такую кампенсацыю непасрэдна ад расейцаў-маскоўцаў, павінны быць чачэнцы, а таксама беларусы, украінцы, эстонцы, латышы, летувісы й іншыя мірныя неэкспансіянісцкія народы, якія шмат пакутавалі з-за расейскай імперскай агрэсіі.

2.1. Праблемы беларускай сям’і. Генафонд беларускага народу і адносная доля беларусаў.

Д пр-п 10: Вызначэньне таго, ці лічы́ць чалавека беларусам ці не, залежыць ад таго, кім ён сябе адчувае, ад таго, ці далучае ён сам сябе да беларускага народу, ці не. Пры гэтым хаця б адзін зь яго бацькоў (ці, як мінімум, дзядоў) павінен быць беларусам – г.зн. ён таксама сам сябе вызначаў беларусам.

2.3. Матэрыяльнае забесьпячэньне беларускага грамадства. Ахова біялагічнага здароўя.

Д пр-п 96: Чарнобыльская праблема павінна вырашацца найперш праз тое, што з тэрыторыяў Беларусі, якія падпалі пад максімальнае радыяцыйнае забруджаньне (агульнай плошчай каля 20% тэрыторыі дзяржавы), людзі павінны адсяляцца, а на месцы забруджаных тэрыторый павінны быць арганізаваныя запаведнікі. Адбывацца гэта павінна ў тэмпах, якія адпавядаюць эканамічным магчымасьцям нашай краіны і жаданьням людзей. Мы выступаем катэгарычна супраць падмешваньня радыяцыйна забруджанай прадукцыі да адносна нармальнай.

2.4. Выхаваньне, навучаньне, інфармацыйнае асяроддзе, прывіцьцё навыкаў агульнай культуры. Ахова псіхічнага і маральнага здароўя нацыі.

Д пр-п 48: У будучай Беларускай дзяржаве беларускія сем’і, дзеці, моладзь будуць бараніцца ад самых розных новамодных дэструктыўных уплываў.

2.5-6. Палітычнае й ідэалагічнае кіраваньне дэмаграфіяй. Сістэма сацыяльнага забесьпячэньня.

Д пр-п 100: У будучай беларускай дзяржаве дэмаграфічная палітыка будзе накіраваная на тое, каб падтрымліваць аптымальны баланас паміж генетычнай цэльнасьцю, адзінствам беларускай нацыі (першае) й яе адкрытасьцю сьвету (другое). Аптымальная мяжа для гэтага балансу павінна быць выяўлена на строга навуковых падыходах, што могуць зрабіць толькі беларускія навукоўцы.

Д пр-п 43: У будучай беларускай дзяржаве прыйдзецца адмыслова прымаць жыхароў цяперашняй РБ у грамадзяне новай Беларусі. Спачатку будзе адменена двайное грамадзянства для небеларусаў. Затым у пашпартах будзе ставіцца штампік з пазначэньнем нацыянальнай прыналежнасьці чалавека. Пасьля гэтага ўсе беларусы будуць аўтаматычна лічыцца грамадзянамі Беларусі (бо Беларусь – гэта краіна беларусаў), а прадстаўнікі іншых народаў будуць падпісваць адмысловую заяву, што яны прымаюць дзяржаўны статус Сьвятых беларускіх каштоўнасьцяў (беларускай мовы, культуры, гісторыі, традыцый, сьветагляду, сімвалаў, агульнанацыянальных аб’ектыўных інтарэсаў, мэтаў і г.д.). Пасьля гэтага і небеларусы аўтаматычна (без іспытаў) будуць станавіцца грамадзянамі Беларусі. Ім у пашпарт будзе ставіцца адмысловая адзнака. Калі чалавек не падпіша гэтую заяву, ён будзе заставацца ў статусе жыхара Беларусі. Апошняе азначае, што ён ня можа абіраць і быць абраным у дзяржаўныя органы кіраваньня, ня можа стаць дзяржаўным служачым, ня можа стаць тым, хто наймае іншых да сябе на працу, ня можа служыць у сілавых структурах. Яго капітал павінны быць абмежаваны. Такі чалавек далей будзе мець наступныя магчымасці: ён у любы момант зможа стаць грамадзянінам праз падпісаньне памянёнай вышэй заявы, захоўваць статус жыхара Беларусі неабмежаваны час, выехаць туды, дзе яму будзе лепш.

2.7. Пытаньні дэмаграфічнай бясьпекі й узаемаадносін зь іншымі народамі, як унутры, так і за межамі Беларусі.

Д пр-п 99: Аўтахтонны (карэнны) народ мае поўнае права на абарону сваёй этнічнай тэрыторыі й дзяржавы ад захопу ксенаэтнічнымі чужынцамі, а сябе ад эксплуатацыі імі й паступовага зьнішчэньня.

Д пр-п 24: Абсалютная (у цяперашні час) і адносная (увесь час) колькасьць беларусаў сярод насельніцтва Беларусі памяншацца не павінна. Іншае ёсьць надзвычай цяжкім злачынствам. Адзіна прымальнае вырашэньне дэмаграфічнай праблемы ў сучаснай Беларусі заключаецца ў стварэньні такіх умоваў жыцьця беларусаў, пры якіх адбыўся б натуральны колькасны прырост беларускага народу да далукашэнкаўскага ўзроўню за кошт істотнага павелічэньня яго ўласнай нараджальнасьці.

Д пр-п 101: Шлюб, напрыклад, замежнага грамадзяніна зь беларускай грамадзянкай не павінен даваць яму права стаць грамадзянінам Беларусі. Замест гэтага ён набывае права стаць жыхаром Беларусі. Але гэта азначае, што ён ня зможа мець палітычныя правы, а таксама шэраг эканамічных правоў (напрыклад, мець буйную ўласнасьць у Беларусі ці наймаць наёмных працаўнікоў). Акрамя таго, ён ня будзе мець права запрашаць сваіх суродзічаў на сталае жыцьцё ў Беларусь. Грамадзянамі Беларусі могуць стаць толькі яго дзеці (калі пажадаюць). Скасаваньне шлюбу павінна весьці да пераводу статусу такога імігранта ў статус асобы, якая павінна на працягу вызначанага часу выехаць на сваю радзіму.

3.1. Агульныя прынцыпы арганізацыі сельскай, лясной і воднай гаспадарак, прамысловасьці, фінансаў, гандалю, транспарту, сувязі, турызму.

Д пр- п 51: У эканамічных пытаньнях, як і ў многіх іншых, мы зьяўляемся прыхільнікамі канцэпцыі Залатой сярэдзіны. Г.зн., што мы сьхільныя пазьбягаць скрайнасьцяў агалцелага лібералізму, які патрабуе ўсё прыватызаваць, як і скрайнасьцяў таталітарнага камунізму, які патрабуе ўсё зрабіць “агульнанародным”, а на справе – аддаць ў паўнаўладдзе бюракратыі.

Д пр-п 4: Сацыяльная справядлівасьць – адна з найвялікшых каштоўнасьцяў. Гэта такое ўладкаваньне ўнутрыграмадскага жыцьця, пры якім кожнаму грамадзяніну прадастаўляюцца магчымасьці максімальна выразіць сябе ў стваральнай дзейнасьці й забясьпечваецца атрыманьне дабротаў у максімальнай прамапрапарцыйнасьці з асабістым укладам у разьвіцьцё грамадства.

3.4. Своечасовае інфармаваньне вытворчай сьферы, падрыхтоўка кадраў, укараненьне новых навукова-тэхнічных распрацовак.

3.5-6. Выніковае кіраваньне эканомікай з боку палітычна-ідэалагічнай сьферы.

Д пр-п 69: Нашаму беларускаму грамадству найбольш выгадная і патрэбная менавіта нацыянальна арыентаваная эканоміка (а не эканоміка дзеля максімальнага прыбытку). Паколькі беларуская эканоміка яшчэ доўга будзе заставацца эканомікай даганяльнага тыпу, яна ня можа быць абсалютна адкрытай.

Д пр- п 51: У якасьці стратэгічнага падыходу, па-перашае, прапануем у агульнанацыянальнай уласнасьці захаваць запаведнікі, нетры, транспартныя шляхі, палігоны, вадёмы, лясы, землі сельскагаспадарчага прызначэньня; зь іх у пажыцьцёвую арэнду (на ўмовах выкарыстаньня па прызначэньні і на строгіх правілах) перадаць зямлю для сельскагаспадарчых мэтаў, лясы, рэкі, іншыя вадаёмы з першачарговым правам арэндатара перадаваць іх у карыстаньне бліжэйшым нашчадкам; а ўсе іншыя аб’екты, якія ня маюць выразнай тэрытарыяльнай уласьцівасьці і якія не павінны кантралявацца дзяржаўным чыноўніцтвам (фабрыкі, заводы, прадпрыемствы гандлю, жыльлё і г.д.), прапануем прыватызаваць. Пры гэтым 85-90%, якія будуць перададзены ў арэнду ці прыватызаваныя, павінна апынуцца ў руках беларусаў.

Прыватызацыя павінна адбывацца планава, пад жорскім кантролем нацыянальнага ўраду, абсалютна адкрыта, у адпаведнасьці з простымі й зразумелымі правіламі. У яе выніку павінен зьявіцца сярэдні клас, складзены з уласьнікаў і арэдатараў у колькасьці ня менш за 80-85% ад усяго насельніцва Беларусі. Адзін са шляхоў дасягненьня такога выніку заключаецца ў ператварэньні ўсіх прадпрыемстваў і гаспадарчых галінаў, прызначаных для прыватызацыі, у Закрытыя акцыянерныя таварыствы (ЗАТы), дзе 55-75% акцыяў павінны перайсьці ў рукі прадстаўнікоў працоўнага калектыву, а іншыя 25-45% акцый павінны быць перададзены выніковым кіраўнікам і ў адкрытае акцыянаваньне для прыцягненьня інвестыцый і тэхналогій з эканамічна разьвітых краінаў. Калі прыватызацыя адбудзецца не па гэтых прынцыпах, трэба рабіць столькі цыклаў прыватызацыя-нацыяналізацыя-прыватызацыя, пакуль ня будуць атрыманы вышэй апісаныя вынікі.

Д пр-п 65: Дадаткова мы прапануем: 1) Тым беларускім людзям, якія хочуць набыць капітал ці ўзяць нешта ў арэнду і ўжо цяпер могуць набытым вынікова карыстацца (ведаюць як гэта рабіць, маюць веды і навыкі), мы плануем дапамагчы. 2) Тым беларусам, якія хочуць набыць капітал, але пакуль ня могуць ім вынікова карыстацца, мы плануем даць адпаведныя веды. 3) У тых прадстаўнікоў беларускага народу, якія могуць (рэальна ці патэнцыйна) вынікова распараджацца ўласнасьцю ў эканамічнай сьферы, але ня хочуць набываць капітал, мы плануем распаліць адпаведнае жаданьне.

Д пр-п 71: Вызначэньне зарплатаў кіраўнікоў самых розных установаў і прадстаўнікоў органаў улады лепш рабіць па наступным прынцыпе: яно будзе адбываецца аўтаматычна праз адпаведны заранёў вызначаны падвышальны каэфіцыент (скажам, ад 3 да 12) адносна сярэдняга заробку ў тым калектыве ці сярод тых жыхароў, на якіх распаўсюджваецца ўлада адпаведнага кіраўніка.

3.7. Пытаньні бясьпекі беларускай эканомікі й яе ўзаемадачыненьняў з эканомікамі іншых дзяржаў.

Д пр-п 59: Прымаюцца наступныя прынцыпы энергазабесьпячэньня Беларусі, запрапанаваныя сп-ром С.Гусакам: у Беларусі павінна быць забясьпечана дыверсіфікацыя паставак газу і нафты. БЧНК, супраца зь Венесуэлай, Іранам – добрыя прыклады такога кірунку дзейнасьці; нам, верагодна, прыйдзецца будаваць АЭС (можа, не адну), але абавязкова па заходніх тэхналогіях (найбольш верагодна – французскіх, японскіх); у Беларусі трэба будзе разьвіваць альтэрнатыўныя крыніцы энергазабесьпячэньня і тэхналогіі энэргазьберажэньня; невялікія ўласныя запасы нафты ды вугалю трэба максімальна захаваць для будучых пакаленьняў беларусаў.

4.1. Інфармацыйна-адукацына-культурнае асяроддзе: нацыянальныя сімвалы, беларуская мова, культура, фальклор, гістарычныя каштоўнасьці, царква, сістэма адукацыі, навука, СМІ.

Д пр-п 11: У будучай беларускай дзяржаве наша беларуская мова будзе адзінай дзяржаўна-афіцыйнай мовай.

Д пр-п 55: У будучай дэмакратычнай Беларусі абавязкова і тэрмінова будзе адноўлены статус беларускіх нацыянальна-гістарычных сімвалаў – гербу “Пагоня” і бел- чырвона-белага сьцягу!

Д пр-п 17: У будучай беларускай дзяржаве сьферы навукі й рэлігіі будуць суіснаваць і разьвівацца як дзьве цалкам самастойныя сьферы.

Д пр-п 8: Прызнаючы беларускасьць беларусаў іх галоўнай якасьцю, прызнаючы іх права быць вернікамі любой традыцыйнай у Беларусі хрысьціянскай царквы альбо быць няверуючымі ці язычнікамі, мы, тым ня менш, заклікаем у межах хрысьціянства лічыць, што нашай галоўнай традыцыйнай канфесіяй зьяўляецца праваслаўе, а наша сьветлая персьпектыва ў рэлігійнай сьферы зьвязана найперш з Нацыянальнай Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквой.

Д пр-п 26: У Беларусі агульную культуру трэба паступова ўзьняць на максімальна высокі ўзровень і цьвёрда трымаць на ім. Цішыня, чысьціня, культура міжлюдскіх узаемаадносін будуць аб’яўлены агульнанацыянальнымі каштоўнасьцямі (другімі па значнасьці пасьля сьвятых агульнанацыянальных каштоўнасьцяў).

4.5-6. Выніковае кіраваньне інфармацыйна-адукацыйна-культурнай сьферай з боку палітычна-ідэалагічнай улады.

Д пр-п 7: Беларуская мова ў будучай Беларусі будзе ўводзіцца праз эфектыўнае авалоданьне ёю ўсім дзяржаўным чыноўніцтвам, праз запаўненьне ёю нашай інфармацыйнай прасторы, праз беларусізацыю сістэмы адукацыі, пачынаючы з вышэйшых навучальных устаноў.

Д пр-п 81: Зьяву, калі інфармацыйная прастора наўмысна адчужаецца ад рэчаіснасьці й сьвядома дэфармуецца любой соцыя-паразітнай сілай (напрыклад, глабалісцкай фіналігархіяй, сіянакратыяй ці расейскай імперыякратыяй), у выніку чаго інфармацыйная рэчаіснасьць перастае адпавядаць аб’ектыўнай рэчаіснасьці, аб’яўляем злачынствам.

Д пр-п 93: У будучай беларускай дзяржаве абавязкова будуць адрозьнівацца дзьве “свабоды слова”. Адна зь іх – свабода шукаць, казаць, распаўсюджваць праўду – будзе ўсяляк падтрымлівацца. Другая свабода – свабода абражаць, зьневажаць, хлусіць, дэзінфармаваць і г.д., будзе ўсяляк асуджацца.

Д пр-п 27: У будучай Беларусі ўсе СМІ будуць знаходзіцца пад кантролем Нацыянальнага ўраду. Прынамсі да той пары, пакуль лёсу беларускага народу не перастануць пагражаць расейская імперская бюракратыя, заходняя фінанасавая алігархія ды некаторыя іншыя сацыяльныя паразіты.

Д пр-п 42: Калісьці ў будучай Беларусі вуліцы нашых гарадоў будуць насіць імёны ня толькі Еўфрасіньні Полацкай, Кірылы Тураўскага, Давыда Гарадзенскага, Францішка Скарыны, Вітаўта Вялікага, Льва Сапегі, Канстанціна Астрожскага, Андрэя-Тадэвуша Касьцюшкі, Кастуся Каліноўскага, Браніслава Тарашкевіча, Вацлава Іваноўскага, Максіма Багдановіча, Янкі Купалы, Якуба Коласа, Уладзіміра Караткевіча, Ларысы Геніюш, братоў Луцкевічаў, Ластоўскага, іншых славутых беларусаў больш ці менш далёкага мінулага; ня толькі тых, каго мы ведалі й хто загінуў ці памёр адносна нядаўна – Васіль Быкаў, Юры Астроўскі, Віктар Ганчар, Захаранка, Завадскі, Майсеня, Кармільчык, Карпенка, іншыя; але і тых, хто жыве сёньня сярод нас – Надзея Дземідовіч, Генадзь Пяткевіч, Іван Раманчук, Вера Касмовіч, Андрэй Вайтовіч, Леанід Маракоў, Міхась Кукабака, Станіслаў Суднік, Сьвятлана Новікава…

Д пр-п 53: У будучай Беларускай дзяржаве ўсе помнікі Леніну, Сталіну, Дзяржынскаму і ім падобным “гістарычным асобам” будуць перавезены ў адно месца (на поле перад Курапацкім лесам), дзе разам з курапацкімі расстрэльнымі ямамі будуць выкарыстаны для пабудовы Мемарыяльнага комплексу, які павінен стаць вечным напамінам беларускаму народу пра жахлівыя часы расейскага імперыялізму ў форме камуна-фашызму.

Д пр-п 57: У будучай беларускай дзяржаве будзе абавязкова створаны “Музей імперскай акупацыі”, у якім будуць пададзены дакументы пра акупацыю нашай краіны (і яе наступствы) Расейскай імперыяй (1794-1917 гг.), Савецкай імперыяй (1917-91 гг.) і постсавецкай імперыяй у час, калі на пасаду прэзідэнта Беларусі быў пасаджаны агент расейскай імпербюракратыі А.Лукашэнка (1994-20?? гг.).

Д пр-п 105: 7 лістарада 1917 г. у Расеі адбыўся бальшавіцка-сіянісцкі пераварот, а затым на працягу дзесяцігоддзяў адбываўся бальшавіцка-сіянісцкі тэрор, які на тэрыторыі былой расейскай імперыі зьнішчыў дзесяткі мільёнаў чалавек. Тэрор прыкрываўся ўтапічнай ідэяй “пабудовы камунізму ва ўсім сьвеце”. Усё гэта ёсьць вялікім злачынствам. Таму ў будучай беларускай дзяржаве гэтае “сьвята” 7 лістапа адзначацца ня будзе. Замест яго з 1 па 7 лістапада (ад Дзядоў да дню кастрычніцкага перавароту) будуць праводзіцца Дні нацыянальнай памяці, пад час якіх будуць узгадвацца нашыя славутыя продкі, розныя падзеі вялікай беларуска-літвінскай гісторыі, як тое, чым варта ганарыцца.

Д пр-п 97: У будучай Беларускай дзяржаве ніякае “сьвята 23 лютага” адзначацца ня будзе. Будзе адзначацца “Сьвята абаронцаў беларускага народу і Вялікай Літвы – Беларусі”.

Д пр-п 77: У будучай Беларусі будзе адзначацца Дзень маці (у адрозьненьне ад недарэчнага “Міжнароднага жаночага дню – 8 Сакавіка”). Найбольш верагодная дата – другая нядзеля траўня, як у большасьці краін сьвету.

Д пр-п 62: У связі з тым, што псеўда-лібералы з захаду і расейскія імперыялісты з усходу ўвесь час імкнуцца дэлегалізаваць пачуцьцё прыналежнасьці этнічнага беларуса да ўласнага беларускага народу, заяўляем: такое пачуцьцё у будучай Беларусі будзе лічыцца ня толькі легальным, нармальным, здаровым, але і надзвычай пажаданым! На яго ўзбуджэньне і культываваньне ў значнай ступені будзе скіраваны працэс навучацьня і выхаваньня.

Д пр-п 74: Прызнаем рускае брыдкаслоўе (мат) важным антыкультурным, негатыўным фактарам грамадскага жыцьця – і, адначасова, адным зь істотных сродкаў імперскай агрэсіі. У Беларусі будзе наладжана выніковая барацьба з гэтай ганебнай, дэструктыўнай зьявай.

Д пр-п 72: У будучай беларускай дзяжаве нацыянальны ўрад вымушаны будзе абавязкова весьці барацьбу супраць спойваньня народу (традыцыйнага – па інэрцыі, ці наўмыснага). Але акцэнт будзе зроблены не на забараняльна-каральныя метады, а найперш на тое, каб стварыць у людзей уяўленьне пра высокую каштоўнасьць іх уласнага жыцьця, якім вельмі варта вынікова распарадзіцца, пра яго сэнс, радасьць, паўнавартасьць, дасягнуць якія магчыма толькі тады, калі ня будзе залежнасьці ад бутэлькі, цыгарэты, наркатычных таблеткі ці шпрыца.

Д пр-п 94: У будучай Беларускай дзяржаве будзе лічыцца крымінальным злачынствам любая спроба зьняважыць сьвятыя беларускія агульнанацыянальныя каштоўнасьці – нашу мову, нацыянальна-гістарычныя сімвалы, беларускую культуру, гісторыю, нашу дзяржаву, скіраваную ў будучыню мэту жыцьця беларускага народу і г.д. Д пр-п 46: Пасьля прыходу да ўлады сапраўдных беларускіх дэмакратычных сіл усе вінаватыя ў сёньняшнім этнацыдзе беларускага народу будуць прыцягнутыя да крымінальнай адказнасьці. Д пр-п 47: … і гэта будзе ня помста, а адплата.

Д пр-п 95: У будучай Беларускай дзяржаве ордэны Скарыны ў Зімоўскага, Бабкінай, Баскава, Селязьнёва, Лужкова, Аляксія ІІ, Кардэна, Савіцкага, Якубовіча, сям’і Ельцына і некаторых іншых будуць забраныя. Усім ім будзе патлумачана, што гэтую ўзнагароду яны атрымалі па недарэчнасьці.

4.7. Пытаньні бясьпекі беларускай культуры і арганізацыі ўзаемаадносін зь іншымі нацыянальнымі культурамі. Агульная культура.

Д пр-п 18: З мэтай падтрыманьня агульнаславянскага адзінства ў будучай Беларусі раз у два гады ў гарадах Віцебск, Гомель, Бярэсьце (па чарзе) будзе праводзіцца фестываль культур славянскіх народаў «Славянскі кірмаш». У рамках імпрэзы прадстаўнікам кожнага народу будзе прадстаўлена па аднаму дню, у які галоўным мерапрыемствам будзе вечаровы канцэрт. Мовай міжславянскіх зносінаў у час правядзеньня фестывалю будзе беларуская.

5.1. Палітычная сістэма беларускай дзяржавы.

Д пр-п 1: Мы выступаем за нямецкую этнічна-культурную мадэль будучай беларускай нацыі-дзяржавы (а не за французскую мадэль грамадзянска-палітычнай нацыі).

Д пр-п 3: Дасягненьне суверэнітэту і дэмакратыі ў Беларусі зьяўляецца немагчымым без першачарговага спыненьня этнацыду беларусаў і яго зваротнага разьвіцьця. Д пр-п 3а: У Беларусі рух за беларускую мову аб’ектыўна ёсьць рухам за дэмакратызацыю беларускага грамадства. Д пр-п 3б: Стаўленьне да беларускай мовы – гэта ня толькі тэст на нацыянальную сьвядомасьць чалавека, яго любоў і адданасьць свайму народу, гэта яшчэ і тэст на сапраўдны дэмакратызм любых палітыкаў.

Д пр-п 66: У цяперашнім складзе “аб’яднаных дэмакратычных сілаў” Беларусі няма дэмакратычных партый, як і ўся палітычная аб’яднанская плынь у цэлым ня ёсьць дэмакратычнай! “Аб’яднаная апазіцыя” сёньня аб’ектыўна не зьяўляецца альтэрнатывай цяперска-лукашысцкаму рэжыму, яна ёсьць яе імітацыяй.

Д пр-п 13: У будучай беларуска-літвіскай дзяржаве галоўным нацыянальным сьвятам, пакліканым аб’ядноўваць усіх беларусаў, будзе 25 САКАВІКА – Дзень першага аднаўленьня незалежнасьці нашай дзяржавы беларусаў-ліцьвінаў (цяпер гэта сьвята часта завуць Днём Волі). У гэты дзень з перыядычнасьцю раз у пяць гадоў будуць адбывацца выбары органаў кіраваньня дзяржавай.

Д пр-п 9: Аддзеламі культуры, адукацыі, а таксама эканомікай, палітыкай, ідэалогіяй, інфармацыяй, аховай здароўя, дэмаграфіяй, спортам, турызмам, экалогіяй і г.д. у Беларусі ня менш як на 85% павінны кіраваць (займаць кіраўнічыя пасады) тыя, хто шчыра лічаць сябе беларусамі. У будучай беларускай дзяржаве ўладзе трэба будзе адмыслова і пастаянна сачыць за гэтым.

Д пр-п 22: У будучай Беларусі ўвядзеньне ўсіх нормаў, прынцыпаў, умоў і г.д., нармалізуючых стан беларускага грамадства, будзе адбывацца не “марудна” і ня “хутка”. Беларусізацыя, дэмакрызацыя, прыватызацыя, культурызацыя, экалагізацыі і г.д. грамадства будзе адбывацца, зыходзячы з адзінага крытэру – эфектыўнасьці; г.зн. у аптымальных тэмпах, механізмах, кірунках.

5.7. Пытаньні бясьпекі палітычнай сістэмы і ўзаемаадносін зь іншымі палітычнымі сістэмамі.

Д пр-п 38: Прынцып павагі й дэманстрацыі павагі да мовы, культуры, традыцый, рэлігіі й іншых каштоўнасьцяў усіх народаў Сьвету будзе адным з ключавых прынцыпаў паводзін прадстаўнікоў дзяржаўнаў улады ў будучай Беларусі ў сьферы міжнародных дычыненьняў.

Д пр-п 40: Найбольш пажаданай геапалітычнай будучыняй Беларускай дзяржавы, як мінімум, на бліжэйшыя дзесяцігоддзі, мы лічым нэўтралітэт, які каротка можна сфармуляваць у выглядзе прынцыпу «Беларусь – другая Швайцарыя!». Гэта значыць, што на тэрыторыі Беларусі ня будзе як войскаў НАТА, так і войскаў расейскай імперыі, Беларусь ня будзе ўступаць ні ў «Еўразьвяз», ні ў «Расейскую Федэрацыю». Пры гэтым у сьферы эканамічных зносін Беларусь павінна захоўваць максімальна магчымыя сувязі з усімі краінамі сьвету. Д пр-п 111: На тэрыторыі будучай Беларускай дзяржавы ня будуць разьмяшчацца ніякія расейскія ракеты – ні ядзерныя, ні няядзерныя. Беларуская дзяржава ня будзе мець разам з расейскай імперыяй “адзіную прастору супрацьпаветранай абароны”, як і “адзіную мытную прастору”. Беларусь ня будзе ўваходзіць ні ў якія ваенны саюз з расейскай імперыяй.

Д пр-п 73: Візавы рэжым – адзін з галоўных сродкаў кантролю іміграцыйных працэсаў. У сувязі з гэтым у будучай беларускай дзяржаве будзе візавы рэжым, які будзе функцыянаваць у адпаведнасьці зь беларускімі нацыянальнымі інтарэсамі.

Д пр-п 125: Паколькі цяперцы, расейская імперыякратыя, глабалісцкая фіналігархія й іншыя соцыя-паразітныя монстры разам ствараюць магутную сістэмную соцыя-паразітную каструкцыю, разам здушваючы наша беларускае ды іншыя грамадствы, выйсьце з сітуацыі магчымае толькі за кошт нарастаньня суб’ектнай самаарганізацыі беларускага грамадства (ды іншых грамадстваў) і за кошт усталяваньні інтэрнацыянальных сістэмных сувязяў паміж імі й ўсімі іншымі сіламі, зацікаўленымі ў гуманістычным прагрэсе чалавецтва. Д пр-п 52: У сёньняшняй абстаноўцы ў сьвеце народам, якія знаходзяцца пад кірзавым ботам расейскага імперыякрата альбо могуць зноў падпасьці пад яго, трэба пачаць ствараць АНТЫІМПЕРСКІ ІНТЭРНАЦЫЯНАЛ.

Д пр-п 36: Прапануем, каб у будучай беларускай дзяржаве адбыўся аўтарытэтны Міжнародны Грамадскі Суд над расейскім імперыялізмам, расейскай імпербюракратыяй, усімі носьбітамі расейскай шавіністычна-імперскай ідэалогіі.

Д пр-п 32: Для вяртаньня сапраўдных сяброўскіх адносін паміж беларускім і “расейскім” народамі павінна быць зроблена, як мінімум, наступнае: а) вернуты ў склад Беларусі беларускія этнічныя Усходнія тэрыторыі – Смаленшчына, часткі Браншчыны і Пскоўшчыны, б) у склад Беларусі па шэрагу прычын (кампенсацыя страт, прусы сталі часткай беларускага этнасу, шмат беларусаў загінула пры вызваленьні Прусіі ў 1944 г. ад немцаў, Беларусі патрэбна выйсьце да Балтыйскага мора і г.д.) павінна ўвайсьці тэрыторыя цяперашняй Калінінградскай вобласьці, в) беларускай дзяржаве павінны быць вернуты ўсе культурныя каштоўнасьці, скрадзеныя расейцамі “пад шумок” самых розных гістарычных падзей, пачынаючы ад крыжа Еўфрасіньні Полацкай, г) павінны быць зроблены прабачэньні прэзідэнта РФ ад імя рускага народа народу беларускаму за шматсотгадовую імперскую агрэсію.

Д пр-п 33: Каб выправіць адносіны паміж братнімі славянскімі беларускім і польскім народамі, зрабіць іх сапраўды сяброўскімі, трэба: а) каб Беларусі былі вернуты Заходнія Крэсы (Беласточчына), б) у знак кампенсацыі нанесеных беларускаму народу страт перададзены Сувалкі зь невялікімі прылеглымі тэрыторыямі, в) вернуты ўсе матэрыяльна-культурныя каштоўнасьці беларускага народу, якія да гэтай пары знаходзяцца ў Польшчы, г) прынесены прабачэньні прэзідэнтам Польшчы ад імя польскага народа народу беларускаму за ранейшую імперскую палітыку.

Д пр-п 67: Ёсьць дзьве гіпотэзы што да цяперашняй ролі “Захаду” ў станаўленьні будучай беларускай дэмакратыі: 1) Дэмакратызацыя Беларусі і яе стратэгічны механізм – ператварэньне беларускага народу ў сапраўднага гаспадара ўласнай зямлі, не зьяўляецца мэтай “Захаду”. 2) Беларусафобскі аўтарытарны рэжым Лукашэнкі выгадны “Захаду” і, фактычна, падтрымліваецца ім, паколькі той усяляк разбураючы, аслабляючы беларускае грамадства з кожным годам стварае ўсё лепшыя ўмовы для будучай прыхватызацыі беларускай маёмасьці расейскай альбо заходняй фінансавай алігархіяй.

Д пр-п 20: Усялякае недарэчнае педаліраваньне і непрапарцыйнае перабольшваньне значэньня халакосту (генацыду габрэяў ў час ІІ Сусьветнай вайны, які мы, як нармальныя людзі, прызнаем), цынічна ськіраванае на выкарыстаньне гэтага факту ў імя эканамічных, палітычных й іншых інтарэсаў тых сілаў, якія да яго ня маюць ніякага дачыненьня, ёсьць справай агідлівай і злачыннай. Сёньня прапаганда халакосту адбываецца яшчэ і на фоне замоўчваньня мільённых сьмерцяў і пакутаў беларускага й іншых народаў, перажытых імі ў ХХ стагоддзі, многія зь якіх падвергліся генацыдам ня меншым.

6.1. Ідэалагічная сістэма беларускай дзяржавы.

Д пр-п 23: Паколькі аб’яднаньне асобных беларусаў у сістэму больш высокага ўзроўню – беларускі народ – адбываецца за кошт усёй сукупнасьці агульнанацыянальных каштоўнасьцяў (да якіх належаць беларуская мова, культура, гісторыя, нацыянальныя сімвалы; генафонд, сьветагляд й іншыя каштоўныя асаблівасьці беларускай нацыянальнай псіхалогіі; этнічная тэрыторыя і незалежная, самастойная беларуская дзяржава, пабудаваная ў яе межах; аб’ектыўныя нацыянальныя інтарэсы, скіраваныя ў неабмежаваную будучыню; іншае) у будучай беларускай дзяржаве будзе культывавацца атмасьфера стаўленьня да іх, як да сьвятых каштоўнасьцяў для ўсяго беларускага грамадства і кожнага асобнага грамадзяніна Беларусі.

Д пр-п 122: Беларусь – дзяржава беларускага народу. Яна была, ёсьць і будзе родным домам для ўсіх беларусаў, дзе б яны ні жылі.

Д пр-п 49: На сёньня кампрадорская бюракратыя зь мясцовых – цяперцы – ператварылася ў злачыннага дэструктыўна-паразітнага монстра, адчужанага ад аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу, падпарадкаванага ўладзе Лукашэнкі ды яго гаспадароў з колаў расейскай імперыякратыі й прызначанага для выкарыстаньня, эксплуатацыі беларусаў ды Беларусі. Аб’яўляем цяперцаў ворагам беларускага народу №3.

6.7. Ідэалагічная бясьпека беларускай дзяржавы і ўладкаваньне ўзаемаадносін зь іншымі ідэалагічнымі сістэмамі.

Д пр-п 15: Той рэжым, які зноўку склаўся ў Расеі – гэта рэжым расейскай імперскай бюракратыі. Апошняя складаецца з крамлёўскіх начальнікаў і прызначаемых адтуль намесьнікаў каланіяльных тэрыторыяў; з большасьці прадстаўнікоў вышэйшага каманднага складу ў войску, міліцыі, сьпецслужбах; са значнай часткі прадстаўнікоў ураду; з дэпутатаў кіроўнай і калякіроўных партый у Думе; з вышэйшага кліру РПЦ і зь некаторых іншых структур. Расейская імпербюракратыя зьяўляецца ворагам №1 для беларускай, разнастайных расейскіх ды іншых суседніх дэмакратыяў (у т.л. украінкай, грузінскай, дэмакратыяў Прыбалтыйскіх краін).

Д пр-п 39: З-за праяў соцыяпаразітычнага сіянізму, якія ў той ці іншай форме і з усё большай частатой сустракаюцца ў нашым жыцьці, перашкаджаючы станаўленьню беларускай і іншых дэмакратый, аб’яўляем сіянакратыю – вышэйшае сіянісцкае кіраўніцтва – другім па небясьпецы ворагам беларускага народу (ворагам №2).

Д пр-п 5: Цяперашні «Захад», калі браць у цэлым, у адносінах да нашага народу калі і не вораг, дык ні ў якім разе ня сябра! Спадзявацца на яго сёньня нельга.

Д пр-п 19: Будучыня чалавецтва ў справядлівым вырашэньні ўзьнікаючых супярэчнасьцяў, а заклікі да “талерантнасьці” лічым формай праявы таго ці іншага крызісу, у якім апынулася грамадства, і які нехта вырашаць не жадае… У гэтым сэнсе мы за лозунг: “Ніякай талерантнасьці да грамадскіх хваробаў! Давайце грамадскія праблемы падымаць і канкрэтна вырашаць, а не заганяць у “талерантнасьць!”

Д пр-п 31: Адрозьненьне нашага сьветагляду ад ліберальнага заключаецца ў асноўным у тым, што нават ідэйныя лібералы (пра псеўда-лібералаў мы нават не гаворым) аніяк ня могуць зразумець, што не бывае абстрактных правоў і свабод чалавека, як і абстрактных людзей ці грамадстваў. У Беларусі жыве рэальны і канкрэтны беларускі народ, які з-за імперскага ціску ўсё яшчэ пазбаўлены ўсяго, што павінен мець народ – гаспадар сваёй краіны – улады, уласнасьці, сваёй мовы, культуры, гісторыі, свабоды, годнасьці, бясьпекі, нацыянальнага адзінства, сэнсу жыцьця, будучыні й г.д. У сувязі з гэтым усялякія размовы пра “правы і свабоды” абстрактнага грамадзяніна ў Беларусі ёсьць і будуць да той пары абсалютна пустымі й бессэнсоўнымі, пакуль беларускі народ ня будзе мець тое, што яму належыць у адпаведнасьці з натуральным правам.

Д пр-п 64: Наша стаўленьне, як зьмястоўных беларускіх дэмакратаў і сістэмных гуманістаў, да мандыялісцкага руху на Захадзе і ў Расейскай імперыі зьяўляецца насьцяржанным.

Д пр-п 30: У будучай беларускай дзяржаве вырашэньне праблемаў розных сексуальных, нацыянальных ды іншых меншасьцяў – підарасаў, феміністак, педафілаў, герантакратаў і г.д. – будзе адбывацца толькі пасьля таго, як будуць вырашаны ўсё праблемы большасьці – г.зн. беларускага народу!

Д пр-п 37: У атмасьферы спрэчак, якія ўсчаліся вакол праблемы генацыду народаў, мы лічым, што павінен быць прызнаны генацыд усіх народаў, які сапраўды меў месца! І тое, што быў прызнаны генацыд армян у 1915 г. – гэта добра, што быў прызнаны генацыд чачэнцаў у 1944 г. – таксама. І тое, што будзе прызнаны генацыд алжырцаў французамі й курдаў туркамі – гэта таксама варта ацаніць станоўча. Будучае прызнаньне генацыду адыгаў Расеяй трэба таксама чакаць з надзеяй. Неабходна прызнаць і генацыд індзейцаў у абедзьвюх Амерыках, зьдзейсьнены еўрапейцамі, а таксама ўсе іншыя генацыды, якія толькі мелі месца на зямлі й якія атрымаецца даказаць, не забыўшы пра генацыд беларусаў.

 

3.

Такім чынам, тое-сёе скласьці сапраўды атрымліваецца, хаця бачны і прагалы…

А таму з гэтай восені наша рэдакцыя пераходзіць ад хаатычна-выпадковага зьбіраньня дактрынальнях прынцыпаў, якія датычаць асобных асьпектаў будучай беларускай дзяржавы, на этап пасьлядоўна-сістэмнай працы па фармаваньні яе праграмнага вобразу.

І апошняе. Нават тое, што ўжо ёсьць, стварае магчымасьць параўноўваць ідэалогію, якая выпрацоўваецца намі, з напрацоўкамі іншых дзяржаўных ці апазіцыйных палітычных сіл (як унутрыбеларускіх, так і замежных ). Так, напрыклад, калі вы возьмеце “Малую канстытуцыю” ці “Антыкрызісную праграму”, распрацаваныя АДС, вы напэўна і самі знойдзеце істотныя адрозьненьні ад таго, што ў якасьці праграмы будучай дзяржаўнай палітычнай дзейнасьці прапануем мы.

Таму ня буду цяпер аналізаваць гэтыя адрозьненьні. Кожны звычайны беларус можа іх знайсьці самастойна.


32 каментарыя

  1. Беларус кажа:

    Зь цікавасьцю чытаю ўсе матар’ялы сайту. Але, на вялікі жаль, пошта чамусьці не працуе і свае прапазыцыі мушу даваць у камэнтарах…
    Апошнім часам нас, беларускіх нацыяналістаў, на старонках т.зв. “незалежнай” і “беларускай?!” прэсы ўсё часьцей назваюць “фашыстамі” ды “нацыстамі”. І чым больш мы працуем – тым гучней лямант ліберастаў ды імпэрцаў усіх каляроў. Як мне асабіста бачыцца, зьява гэта агульная і інспіравана пэўнымі сіламі. Таму будзе, на мой погляд, дарэчна пачытаць (а калі адміністрацыя сайта вырашыць – апублікаваць): http://www.svoboda.org.ua/diyalnist/novyny/011698/
    Вартасьць дадзенага артыкулу ў тым, што калі зьмяніць слова “Украіна” на “Беларусь” ён будзе больш, чым актуальны для нас!

  2. Рэдакцыя кажа:

    Беларусу.
    Дзякуй, што вы ёсьць і нас чытаеце. Трымаць сувязь праз каментары – нармальна, як варыянт. Калі ў вас будзе ўласны матэрыял, які пажадаеце выставіць на нашым сайце, мы дадзім вам дадатковы Е-мэйл. За спасылку на артыкул вялікі дзякуй!
    Зьявы, пра якія кажаце вы, і якія ўзгадваюцца ў артыкуле, мы пацьвярджаем. Так, яны існуюць, у т.л. і праблемы зь “беларускім” “незалежным” друкам. Справа ў тым, што расейскія тэрытарыяльныя імперыялісты і тыя, хто робіць стаўку на фінансавы імперыялізм (ліберасты), аднолькава баяцца і ненавідзяць сапраўдных дэмакратаў (нагадваем, дэмакратыя – гэта ўлада ў імя інтарэсаў адпаведнага народа ў яго дзяржаве на яго этнічнай тэрыторыі). Чапляньне дэмакратам ярлыкоў: “нацыяналіст”, “нацыст”, a то і “фашыст” – гэта частка злачыннай, імперскай тэхналогіі…

  3. Сп. Беларус, я ніколі сябе не называла нацыяналісткай. Але дзякуючы вымушанаму ад’езду з Беларусі, я ў Нямеччыне стала нацыяналісткай і па-гэтаму поваду не маю ніякіх комплексаў. І гэта не таму, што мне тут так дрэнна, наадварот, ўсё нармалёва. Справа ў тым, што я убачыла як пабудавана Нямеччына і чаму яны так добра жывуць. Я убачыла, што людзі з розных куткоў планеты абараняюць сваю культуру, свой народ. Я убачыла, што мы беларусы не імкнемся абараняць свае агульныя інтарэсы, а гэта вельмі небяспечна для жыцця беларусаў. Я заўважыла нейкі здвіг па фазе ў нашага народа: мы становімся на пазыцыю Бога, шукаючы роўнай справедлівасці да ўсіх суб’ектаў вакол сябе. А гэта вельмі шкодна, таму што мы не заўважаем як гэтым карыстаюцца паразітычныя элементы. Напрыклад, мы шчыра і талерантна адносімся да цыганоў ў сваёй краіне, лічачы. што яны такія ж людзі як і мы. Гэта вельмі добра. Але ці так да нас адносяцца цыганы?. Далёка не так. Яны лічаць нас дурнымі Іванамі і ў такім жа духу выхоўваюць сваіх дзяцей (ці хто-небудзь спрабаваў вывучаць стаўленне гэтых людзей да карэннай нацыі?). Для іх нармалёвым лічыцца паразытаваць ў нашым грамадстве. І скажыце, калі ласка, колькі тон зерня вырасцілі цыганы. ці вырабілі якой-небудзь прадукцыі? А можа яны заплацілі энную суму налогаў ў агульную казну? Нуль, кругом адзін нуль. Але яны п’юць, ядуць. будуюцца, адзеваюццца, лечацца. За кошт каго такія благі? Натуральна, што за кошт беларусаў. А цяпер параўнайце жыццё беларуса-вытворцы і жыццё цыгана-невытворца? Хто лепш жыве? Дык ці справядліва гэта, калі вытворца жыве горш за невытворцу? Я лічу, што будзе справедлівым тады, калі вытворца будзе жыць лепш за невытворца, і ніхто ніякім чынам не зможа мяне пераарыянтаваць у зваротным. Справедлівасць не павінна быць міфічнай. Яна павінна быць рэальнай і зафіксавана ў законах краіны. Гэта ёсць шлях да абазначанай мэты. Ўсё ідэалагічнае шалупенне павінна быць знішчана. І тады мазгі высвабадзяцца ад ланцугоў, утрымліваючых нас ў стане ілюзіяў і міфаў. Я не жадаю нават ведаць, што ідэолагі паразытычных супольнасцяў навыдумвалі адносна нацыяналізма, але ясна адно, што нацыяналізм – гэта антаганізм паразытычнай сістэме, супраціў. Гэта ёсць зброя супраць паразытычных супольнасцяў і ў гэтым скрываецца прычына агрэсіі да нацыяналістаў. Змаганне супраць нацыяналістаў набывае розныя формы. Напрыклад, расейскае ФСБ стварыла агрэсіўную структуру РНЕ пад прыкрыццем змагання за адраджэння нацыянальных каштоўнасцяў. Але ў ідэалогію гэтага адраджэння ўнесены жудасны элемент – забойства людзей іншых нацыянальнасцяў. Гэта зроблена дзеля дэскрыдытаціі сапраўднага нацыянальнага адраджэння народаў Расеі. Сапраўдны нацыяналізм не носіць агрэсіўны характар, ён мае абарончыя функцыя. Таму мой нацыяналізм мае абарончы характар і вядзе нацыю да прагрэсу і годнасці. Лічу, што можна увесці ў наш абыход паняцце абарончы нацыяналізм.

  4. Пададзенныя тры матэрыялы з”яўляюцца стратэгічным накіраункам і мэтай Беларускага Міжнароднага Дэмакратычнага Руху. Мы аб’ядноўваемся не вакол “лідара” а вакол беларускай нацыянальнай ідэі.
    Для нас фізічная асоба (лідар) пытаньне другарадаснае. Ва умовах калі грамадства будзе падрыхтавана да з’мен, грунтуючыся і аб’ядноўваючыся вакол канцэпцый, выкладзенных ў гэтых матэрыялах, яно выкрысталізуе асобу (лідара) якая будзе ажыцьцяўляць, у першую чаргу, толькі інатарэсы беларускага народу.
    Наш лёзунг – “Беларусь – для тых хто адчувае сябе беларусам і гатовы ахвяраваць сабой дзеля беларускага народу і Бацькаўшчыны.” Іншага не дадзена.
    Яўген Мурашка,
    старшыня Аргкамітэту па стварэньню Беларускага Міжнароднага Дэмакратычнага Руху.

  5. abdul кажа:

    Бязбожніцкая утопія. Падобна што аўтар не бачыць рэаліяў сучаснага сьвету. Шчэ й супярэчнасьцяў не бракуе. Вось напрыклад:
    “Д пр-п 8: Прызнаючы беларускасьць беларусаў іх галоўнай якасьцю, прызнаючы іх права быць вернікамі любой традыцыйнай у Беларусі хрысьціянскай царквы альбо быць няверуючымі ці язычнікамі, мы, тым ня менш, заклікаем у межах хрысьціянства лічыць, што нашай галоўнай традыцыйнай канфесіяй зьяўляецца праваслаўе, а наша сьветлая персьпектыва ў рэлігійнай сьферы зьвязана найперш з Нацыянальнай Беларускай Аўтакефальнай Праваслаўнай Царквой.”

    Я мусульманін, але чамусьці мне здаецца што разуменьне БОГА у Праваслаўі, як і наогул у Хрысьціянстве, істотна адрозьніваецца ад таго што Рэдакцыя прапануе лічыць богам. Тут яўная супярэчнасьць паміж сьвіетаглядам рэдакцыі а “Д пр-п 8”.

    Яшчэ адна заўвага што да да “Д пр-п 8”. А дзе падзеліся беларускія татары?

  6. abdul кажа:

    Алесь Астроўскі у другой частцы артыкула пісаў: “Разьвіцьцё Сьвету – гэта яго ўзбагачэньне, якое дадае да таго, што было, дадае ўсё новае і новае – прычым, усё больш дасканалае, высокаўзроўневае, прыгожае. …. У гэтым і ёсьць зьмест існаваньня Сьвету, як і… сэнс быцьця людзей у ім!”

    Сэнс існаваньня людзей у пакланеньні БОГУ. Усе людзкія чыны якія ня грунтуюцца на гэтым прынцыпе – як попел які расцяруша вецер.

    Святы Куран, 51:56 “Я стварыў джынаў и людзей только деля таго, каб яны пакланялися Мне.”

  7. Партызан кажа:

    Калі амаль малпаўскія плямёны Блізкага ўсходу стваралі сваю “рэлігію” іслам (4-6 ст. н.э.) Беларусы мелі ўжо хрысьціянскую культуру (т.зв. Чарніхоўская культура).
    Іслам – гэта вораг арыйскай нацыі, бо (я таксама ўважна чытаў Каран і мусульманскіх “багаведаў”) ня лічыць хрысьціянаў людзьмі. За забойства “гуяра” мусульманіну абяцаны іх “рай з гурыямі”. Таму, абдул, я шкадую, што твае вухі не папоўнілі маю афганскую калекцыю.
    Паважаныя аўтары сайту! Дзякуй Вам за тое, што вы намагаецеся аб’яднаць беларусаў, узьняць іх гонар і запаліць сэрцы. Кананічнае Беларускае праваслаўе адраджаецца і, спадзяюся, мы ўсе яшчэ здолеем пабачыць яго Славу!
    “Зь намі Бог, разумейце народы, і скарайцеся, бо зь намі Бог!”

  8. abdul кажа:

    Adkaz na partyzanski vyskak.

    “Калі амаль малпаўскія плямёны Блізкага ўсходу стваралі сваю “рэлігію” іслам (4-6 ст. н.э.) Беларусы мелі ўжо хрысьціянскую культуру (т.зв. Чарніхоўская культура).”
    Partyzanie, aryj ty naš, vučysia historyji. Kuran byŭ pasłany u 7 st., Čarniachoŭskaja kultura da Biełarusi dačynieńnia nia maje, nazvać hetuju kulturu chryścijanskaj možna tolki ź vielmi vialikaj naciažkaj.

    “Іслам – гэта вораг арыйскай нацыі, бо (я таксама ўважна чытаў Каран і мусульманскіх “багаведаў”) ня лічыць хрысьціянаў людзьмі. За забойства “гуяра” мусульманіну абяцаны іх “рай з гурыямі”.”
    Nu dyk, znaŭca historyji a Kurana, i pacytavaŭ by Kuran na pradmiet huryjaŭ dy hiavuraŭ. Raj musulmaninu abiacany za pasłuchmiannaść BOHU dy za dabradziejnaść.

    “Таму, абдул, я шкадую, што твае вухі не папоўнілі маю афганскую калекцыю.”
    Nia smutkuj, partyzanie, Na ŭsio vola AŁŁACHA, vialiki JON a mahutny. Kali JON zachoča, buduć tabie maje vuchi. Kali JON zachoča, to j svaje zhubiš.

    “Паважаныя аўтары сайту! Дзякуй Вам за тое, што вы намагаецеся аб’яднаць беларусаў, узьняць іх гонар і запаліць сэрцы. Кананічнае Беларускае праваслаўе адраджаецца і, спадзяюся, мы ўсе яшчэ здолеем пабачыць яго Славу!”
    Supakojsia, partyzanie, jakoje pravasłaŭje. Aŭtary sajtu, miarkujučy z śvietahladu jaki jany siulać, da chryścijanstva dačynieńnia nia majuć. Zrešty, cikava było b pačuć samich aŭtaraŭ.

  9. Сп-ру пад нікам “Патрызан”.
    Шчыра кажучы, я шакаваны вашымі выказваньнямі што да “вушэй” з нагоды вашага аўганскага досьведу. Мы тут, у рэдакцыі, вырашылі, што калі ў Аўганістане ўсталюецца сапраўды народная ўлада (у асноўным пуштунаў) і калі ў нас у РБ будзе беларуская ўлада, прэзідэнту Беларусі давядзецца, як мінімум, прасіць прабачэньня ў народа Аўганістана за тое, што некаторыя беларусы ўдзельнічалі ў 1979-89 гг. у агрэсіі СССР супраць гэтага народу і гэтай краіны. Нашым адзіным апраўданьнем будзе тое, што гэта НЕ беларускі народ накіроўваў туды сваіх сыноў. Гэта рабіла расейская імперыякратыя – тады ў асноўным у вобразе Палітбюро ЦК КПСС.

    Сп-ру пад нікам “Абдул”.
    Тое, што ўбачылі вы, як супярэднасьць у запрапанавай ідэалогіі, у свой час было падрабязна патлумачана вядомаму вам Віталю (гл. тут: https://nashaziamlia.org/2009/04/06/2042/#more-2042; https://nashaziamlia.org/2009/05/11/2162/#more-2162). Мы, у рэдакцыі, разумеем Бога так, як мы Яго падаем. Што да нашага каштоўнага стаўленьня да Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы, дык мы баронім яе, як адну зь вялікіх культурных і грамадска-палітычных каштоўнасьцяў нашага народу.
    Акрамя таго, у свой час мы, у рэдакцыі, падрабязна прааналізавалі, у серыі артыкулаў паказалі ды зафіксавалі ў адпаведных дактрынальных прынцыпах наша стаўленьне да нацыянальных меншасьцяў, якія гасьцююць на этнічнай тэрыторыі беларускага народу – на нашай зямлі, у нашым доме (гл. Д пр-пы 99-101).

  10. Партызан кажа:

    Шаноўнае рэдакцыя! Пэўна вы вельмі мала знаёмы зь мусульманскае культурай. Бо захопленьне жыцьцёвага простару за кошт уціску немусульманскага народу ёсьць мэтай сучаснага “багаслоўя” мусульманаў. Як толькі яны асяляюцца ў нейкай краіне, дык адразу пачынаюць тварыць уласную субкультуру і ціснуць на аўтахтонае жыхарства… Прыкладам можа быць Францыя, дзе мусульмане ўздымаюць цэльныя бунты супраць карэннага насельніцтва. Ведаю гэта не па газэтах, а па ўласнаму досьведу: У часе бунтаў наведваў Францыю і размаўляў зь сябрамі Нацыянальнага Фронту Ле Пэна.
    Добра б было запытаць і аўтараў сайту, якія жывуць у Гэрманіі аб паводзінаў туркаў ды іншых мучульманаў. І ці могуць немцы пасьля 6 вечара заходзіць у раёны з пераважна мусульманскім насельніцтвам…
    Магу прывесьці і досьвед Косава, калі мусульмане-албанцы паступова населяючы рэгіён, пры добым стаўленьні сэрбаў, а потым стварылі нацыянальна-мусульманскі рух і адарвалі гэтыя землі ад Сэрбіі, паглядзіце фота: http://www.spc.rs/Vesti-2004/pogrom.html
    Я не ганаруся “афганскім мінулым”, але лічу: мусульманская цывілізацыя зьяўляецца імпэрскай і варожай эўрапэйскаму этнасу. Тады і сёньня вайна ў Афганістане – “гэта адтэрміноўка хрысьціянска-мусульманскага ўзброянага канфлікту ў Эўропе”, – (Ле Пен, кіраўнік Нацыянальнага Фронту Францыі). Таму сваю дапамогу косаўскім сэрбам, як праваслаўны беларус, лічу гонарам. Сёньня Беларус і Ўкраіна паступова робяцца “адстойнікам” для мусульманаў з розных краінаў. Яны, як адзначалася на некаторых украінскіх сайтах, ужо пачалі “качаць правы”: патрабуюць спыніць выкладаньне хрысьцянскай этыкі ў школах, фінансавай дапамогі дзяржавы ў будаўніцтве мячэцяў і г.д. Спачуваю крымскім татарам, як пацярпелым ад сталінізму, але ж у Крыму гараць крыжы і УПЦ КП ды ЎАПЦ…
    Дарэчы, у кнізе “Гісторыя рэлігій”, падаюцца дадзеныя, што мусульманства пачало фармавацца як плынь (тады ерась у хрысьціянстве, для спрошчаньня галіна падобная на монафізыцтва) менавіта ў 4 ст.
    Апрача карану ёсьць яшчэ працы мусульманскіх “багасловаў”… як яны ставаяцца да гуяраў і змаганьня зь імі? Цікава: палясьцінцы нябыта змагаюцца зь жыдамі, але захопліваюць не сінагогі, а праваслаўныя манастыры і храмы. Вораг іх жыды, але б’юць яны праваслаўных сьвятароў і манахаў… А як старчываюць хрысьціян у мусульманскіх краінах, напрыклад у Іране ды талібанскім Афгане, а можа ў сьвятарскай фопртцы можна прайсьці па вуліцам Дубая? Дык чаму мы мусім талераваць мусульманскае нахабста ў хрысьціянскіх краінах?!

  11. Рэдакцыя кажа:

    Партызану.
    Усё, што вы напісалі цяпер – гэта зусім іншая справа. Калі мусульмане прыходзяць на зямлю твайго народа зь імперскімі мэтамі – гэта імперыялісты, зь якімі трэба змагацца.
    Калі на іх зямлю прыходзяць нейкія чужынцы зь імперскімі мэтамі – змагацца павінны яны, а мы мусім ім дапамагаць…

  12. abdul кажа:

    Da pana Astroŭskaha:

    “Мы, у рэдакцыі, разумеем Бога так, як мы Яго падаем. Што да нашага каштоўнага стаўленьня да Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы, дык мы баронім яе, як адну зь вялікіх культурных і грамадска-палітычных каштоўнасьцяў нашага народу.”
    Tamu ja j kažu što supiarečnaść, bo BOHA jak Asobu-Tvorca, jak Najvyšejšy Rozum, Redakcyja admaŭlaje, ale “сьветлую персьпектыву ў рэлігійнай сьферы” źviazuje z Pravasłaŭjem. Ale što za dziva, takaja alahičnaść jość vielmi raspaŭsiudžanym siarod biazbožnikaŭ z vyšejšaj adukacyjaj staŭleńniem da viery. Dla ich relihija staić u adnym šerahu z takimi rečami jak falklor, narodnaja vopratka dy nacyjanalnyja stravy. Chaj pan Astroŭski i Redakcyja nia kryŭduje, ale śvietahlad vaš mienavita biazbožny, bo BOHA u vašym śvietahladzie niama. Kali ŭ zadeklaravanym “Д пр-п 8” supiarečnaści niama, to tady heta cynizm, zvyčajny siarod demakratyčna-atejistyčnych palitykaŭ dla katorych viera j relihija jość tolki srodkam upłyvu.

    “у свой час мы, у рэдакцыі, падрабязна прааналізавалі, у серыі артыкулаў паказалі ды зафіксавалі ў адпаведных дактрынальных прынцыпах наша стаўленьне да нацыянальных меншасьцяў, якія гасьцююць на этнічнай тэрыторыі беларускага народу – на нашай зямлі, у нашым доме (гл. Д пр-пы 99-101).”
    Biełaruskija tatary na Biełarusi nie haściujuć, jany na Biełarusi žyvuć užo bolej za 600 hadoŭ. Pryjšli nie jak zachopniki, ale byli zaprošanyja Vialikim Kniaziem Vitaŭtam. Žadnaje kryŭdy biełarusam nia čynili, razmaŭlajuć biełaruskaj movaj. Na karyść Vialikaha Kniastva Litoŭskaha a Biełarusi lili svaju kroŭ a hałovy kłali u šmatlikich bitvach, choć by pad tym samym Hrunvaldam, choć by ŭ zmahańniach za niezaležnaść Rečy Paspalitaje dy Biełarusi. Biełaruś, heta i ichni dom. Niaŭžo pan Astroŭski pra heta nia viedaje?
    Zrešty, majo pytańnie pra biełaruskich tataraŭ nia maje dačynieńnia da pytańnia nacyjanalnych mieńšaściaŭ na Biełarusi, ale było zaŭvahaju da zadeklaravanaha panam Astroŭskim “Д пр-п 8”, u jakim “прызнаецца права быць вернікамі любой традыцыйнай у Беларусі хрысьціянскай царквы альбо быць няверуючымі ці язычнікамі”, ale Isłam, jaki na Biełarusi vyznajecca stolki času, kolki na Biełarusi žyvuć tatary, to bok jość adnej z tradycyjnych relihijaŭ na Biełarusi, čamuści nie zhadany. Tamu ja j zapytaŭsia: A dzie padzielisia biełaruskija tatary?

  13. abdul кажа:

    Партызан’u:
    Zamiest taho kab bolej brachać, Партызан lepiej pacytavaŭ by Śviaty Kuran, jaki Партызан “таксама ўважна чытаў”, na pradmiet taho što “Іслам…ня лічыць хрысьціянаў людзьмі” i što “За забойства “гуяра” мусульманіну абяцаны іх “рай з гурыямі””. Kali Партызан hetaha nia zrobić, budzie brachunom, słovy katoraha nia vartyja sabačaha brechu.

  14. abdul кажа:

    Pacytuju jašče Партызана:
    “Паважаныя аўтары сайту! Дзякуй Вам за тое, што вы намагаецеся аб’яднаць беларусаў, узьняць іх гонар і запаліць сэрцы. Кананічнае Беларускае праваслаўе адраджаецца і, спадзяюся, мы ўсе яшчэ здолеем пабачыць яго Славу!”

    Hučyć vielmi padobnie da taho što ŭ ciahu apošnich 10 hadoŭ štodnia možna pačytać a pačuć u mała nie ŭva ŭsich rasiejskich miedyjnych srodkach. Nakštałt:
    Уважаемый Владимир Владимирович! Спасибо Вам за то, что стараетесь объединить россиян, возвысить их гордость и достоинство, и зажечь их сердца. Русская Православная Церковь возрождается и, надеюсь, мы все еще сможем увидеть его Славу!

    Niama čaho dzivicca, što ŭ Партызана takaja praha da kalekcyjanavańnia musulmanskich vuchaŭ.

  15. Адбулу.
    1) Калі я зьвяртаў вашую ўвагу на Д пр-пы 99-101, я спадзяваўся, што вы прачытаеце матэрыял, на грунце якога яны выведзены. Калі вы пачалі распавядаць пра 600-гадовую гісторыю татар у Беларусі, тады я вас цяпер ужо канкрэтна прашу прачытаць раздзел “Татары ў Літве-Беларусі” вось гэтага артыкула (https://nashaziamlia.org/2008/08/05/1466/). У вас напэўна зьнікнуць некаторыя магчымыя домыслы што да пазіцыі маёй і сяброў рэдакцыі.
    2) Мы адрозьніваем дзьве групы мігрантаў на зямлю беларусаў-літвінаў: тых, хто прыйшоў сам, і тых, хто быў запрошаны. Розьніца істотная… Але ўсё ж крымскія татары – мігранты, якія належаць да другой групы.
    3) У час войнаў татары пралівалі кроў за беларусаў, але і беларусы пралівалі кроў за сваіх татараў. Зьвярніце ўвагу, гэты “тонкі” асьпект узьнялі вы.
    4) Крымчакі пасяліліся ня толькі ў Беларусі (а яшчэ ў Летуве і Польшчы). Але ў ХХ стагоддзі мячэць – цэнтар іх рэлігійна-этнічнай кансалідацыі – засталася толькі ў Беларусі…
    5) Мы, у рэдакцыі, заўсёды лічылі 600-гадовае мірнае суіснаваньне беларусаў і татар у Беларусі вялікім агульным здабыткам. Дай Бог, каб релігійныя рознагалосьсі не парушылі гэтую агульную вялікую каштоўнасьць.
    6) Уяўленьне пра Бога, якое мы сфармавалі ў рэдакцыі, мы лічым найбольш адэкватным. Толькі Яго мы ўспрымаем як наш сьветаглядна-ідэалагічны арыентыр. Багоў, якія пададзены ў Бібліі й Каране, мы лічым міфічнымі. Нягледзячы на гэта, мы лічым і Біблію, і Каран вялікімі дасягненьнямі людскай культуры, а Беларускую Аўтакефальную Праваслаўную Царку – вялікай культурнай і грамадска-палітычнай каштоўнасьцю беларускага народу. Супярэчнасьцяў тут ні я, ні мае калегі ня бачым.

  16. Партызан кажа:

    На мой погляд, абмяркоўваючы пагрозу мусульманскае экспансіі сёньня, у тым ліку і на тэрыторыі Беларусі, узгадываць падзені 600 гадовай даўніны не вельмі карэктна. Бо тады і ўмовы былі іншыя, і становішча ў сьвеце таксама. Дарэчы, рэлігійныя правы мусульман у ВКЛ рэальна былі вельмі абмежаны. Напрыклад, у гарадох зь магдэбускім правам заклік на малітву зь мінарэтаў быў забаронены; у час посту вольнае сьвяткаваньне мусульманскіх сьвятаў таксама. Карацей кажучы, запрошаным былі пастаўлены ўмовы і яны, калі жадалі жыць у ВКЛ, мусілі іх выконваць.
    Сёньня становішча цалкам зьмянілася. Мусульманства выпрацавала сваю імпэрска-захопніцкую дактрыну і досыць пасьпяхова, карыстаючысь лібэрастычнымі ідэямі заходніх “дэмакратый”, яе рэалізуе. Вышэйшыя пасады духоўных лідэраў мусульманаў, як ў Эўроне, так і ў Беларусі, займаюць арабы (культура якіх нават непадобная на культуру “беларускіх татараў”) і яны актыўна асямялююць у сябе рэшту мусульманаў. Праца гэта добра фінансуецца арабскімі краінамі, рознымі фондамі “прававерных” і г.д. І, кажучы аб крымчаках, варта праназіраць эвалюцыю духоўна-палітычнага сьвету крымскіх татараў у адносінах да нацыянальна-дзяржаўнай большасьці – украінцаў:
    1. Мы разам зь украінцамі змагаемся супраць савецкага рэжыму (да 1992 г.)
    2. Украіна мусіць не толькі павярнуць крымскім татарам землі, але і даць усе правы рэпрысаванай нацыі (Чаму менавіта Ўкраіна – для мяне пытаньне, бо рэпрысаваў іх сталінскі рэжым. Апошні шляхам галядамору зьнішчыў і больш 10 мільёнаў украінцаў; больш 3 мільёнаў было рэпрысавана пастля ІІ Сьветавой вайны ў час “барацьбы зь украінскім нацыяналізмам”) (да канца 90-х гадоў ХХ ст.)
    3. Крымскія татары мусяць атрымаць дзяржаўную аўтаномію з правам выхаду са складу Ўкраіны (ад зьезду ў 2001 г.)
    Аб патрабаваньнях абмяжаваць будаўніцтва хрысьціянскіх цэркваў у Крыму я ўжо проста маўчу. Падобныя плякаты добра паказвалі па Укр. каналам ТВ у часе мітынгаў татар у Сэмфіропалі. Усё гэта фінансуецца арабскімі фондамі, яны ж і скіроўваюць мусульманскі рух.
    Адносна талерантнасьці мусульманства чытай тут:
    http://uaoc.net/?p=2920#more-2920
    Арабска-экспансійны ўплыў у мусульманскім руху Беларусі досыць моцны. Аб гэтым кажуць не толькі беларускія дасьледчыкі-рэлігіязнаўцы, але і эўрапэскія навукоўцы. Сёньня ў нейкай меры ён прыхаваны дыктатарскім рэжымам і трымаецца ў асноўным у эканамічным кірунку. Але супраца рэжыму зь Іранам, Лівеяй, Сірыяй і г.д. робіць Беларусь прываблівай і адчыненай для мусульманскай экспансіі і стварэньня мусульманскіх анкляваў у гарадох. Гэтыя анклявы ў будучыні будуць несьці рэальную небясьпеку, бо, у часе перамогі менавіта беларускай дзяржаўнасьці, будаўніцтва нацыянальнае краіны немінуча сутыкнёцца зь інтарэчамі гэтых анкляваў (узгадаем цалкам прымальны прынцып перавагі нацыянальнага фактару ў дзяржаўна-грамадскім жыцьці). Пераважна хрысьціянскае веравызнаньне асноўнай часкі беларускага народу дасьць магчымасьць мусульманскім лідэрам выкарыстоўваць тэзіс аб “нацыянальна-рэлігійным уціску” і патрабаваць (згодна дзеючай Эўрапэйскай хартыі) нацыянальна-культурнае аўтаноміі ў межах РБ. Чым гэта пагрожвае беларусам цалкам зразумела… як зразумела на чым баку будуць гэтыя муслімы-абдулы…
    Дарэчы, параўноўваючы мае словы зь словамі расейскага сайту, дык лёзунгі нацыяналістаў наогул падобныя. Вось толькі я не “лезу” у Расею альбо Польшчу, а абараняю правы Беларусаў на Беларускай зямлі

  17. abdul кажа:

    Panie Astroŭski, nu našto Vaspan mnie pra biełaruska-tatarskija stasunki tłumača? Ja ž patłumačyŭ dziela čaho ja zhadaŭ tataraŭ – bo Vašać nie zhadaŭ pra Isłam, adnu z tradycyjnych relihijaŭ na Biełarusi, u svaim “Д пр-п 8″. Vaspan mnie na hetaje pytańnie adkazu jašče nia daŭ. Nu dyk ja iznoŭ pytajusia: Čamu Vaspan dla biełarusaŭ pryznaje prava “быць вернікамі любой традыцыйнай у Беларусі хрысьціянскай царквы альбо быць няверуючымі ці язычнікамі″, ale maŭčyć pra prava dla biełarusaŭ vyznavać Isłam? Ci znača heta, što Vaspan dla biełarusaŭ takoha prava nia pryznaje?
    Darečy, ja nie biełaruski tataryn. Biełarus, čyściutki.

    Što da pana Astroŭskaha z Redakcyjaj “сьветаглядна-ідэалагічнага арыентыра″, to viadoma, kožny sam sabie vybiraje u što jamu vieryć. Bo AŁŁAH, śviaty JON a vialiki, u Kuranie (2:256) skazaŭ: “Niama prymusu da viery″. A supiarečnaść prynamsi ŭ tym što ateistyja biarucca vyznačać u što vierniki majuć prava vieryć.

  18. abdul кажа:

    Партызан što dalej, to bolej breša. Kali cytavać pačnieš? Ci Партызан tolki brachać zuch, a za słovy svaje nie adkazny? Jak partyzanavy kalehi z uschodu kažuć – “Невменяемый, что ли?” Abaronca biełarusaŭ… Słovy svaje pierš abarani.

  19. Пане Абдул.
    1) У беларусаў ёсьць права вызнаваць любую рэлігію, у т.л. і іслам, ці быць атэістамі.
    2) Іслам ня ёсьць традацыйнай для беларускага народу канфесіяй. Гэта відавочна. Між тым, нас, у рэдакцыі, як і ўсіх прыстойных грамадзян Беларусі, цікавяць, асабліва ў цяперашні час, тыя каштоўнасьці беларускага народу, якія выконваюць ролю сістэмаўтваральных сувязяў у адносінах да беларускага народу. Да гэтых каштоўнасьцяў БАПЦ належыць, іслам – не. Усе імперскія паразітныя сілы, як з усходу, так і з захаду ці поўдню імкнуцца гэтыя каштоўнасьці зьнішчаць, каб сувязі парваць. За кошт гэтага яны імкнуцца ператварыць беларускі народ з сістэмы людзей у сукупнасьць людзей, у біямасу. У нас мэты, натуральна, супрацьлеглыя.
    3) Стаўленьне любога чалавека да беларускіх агульнанацыянальных каштоўнасьцяў – гэта тэст на ўзровень, памер гэтага чалавека, незалежна ад таго, беларус ён ці не.
    4) Спыніце называць нам атэістамі. Мы – маністы. Што гэта такое, у матэрыялах сайта было патлумачана. І, паўтару, мы, у рэдакцыі, лічым, што наша разуменьне сутнасьці Бога вышэй за тое, якое ёсьць ня толькі ў хрысьціянстве, а і ў ісламе.

  20. Партызан кажа:

    1. Калі паглядзеў дадзеную дыскусію – зразумеў, што час пісаць артыкул аб учасным ісламе. Можа адміністратары сайта і пагодзяцца апублікаваць… Там і падам спасылкі на крыніцы і г.д. Бо ў камэнтарах гэта неяк сумбурна…
    2. На вялкі жаль, зноў мушу даць заўважаньня. Манаізм – гэта мастацкі тэрмін. (http://www.arthome.ru/monoism/monoism.htm ; http://bdg.by/news/news.htm?84325,5). Тое, што прапануецца адміністрацыяй сайту ў Эўропе, у прыватнасьці Францыі ды Бельгіі, завецца Космаізм: Вера ў адзінага Творцу ў плянетарным маштабе. Права нацыі, як створанай адзіным Творцам на канкрэтнае тэрыторыі, выплывае зь агульнага разуменьня задуму Творцы. Тэорыя досыць складаная, але на 90% супадае з прапанаваным на сайце.

  21. Партызан кажа:

    І зноў сьведчаньне ўціску праваслаўных муслімамі:
    http://uaoc.net/?p=2924#more-2924

  22. abdul кажа:

    Panie Astroŭski, pa punktam:
    1. Nu to kali pryznajicio, to čamu b tak i nie zapisać u “Д пр-п 8″?
    2. A manizm, jaki Vaspan z Redakcyjaj tut prapanujecie, što, tradycyjnaja dla biełarusaŭ relihija? Biełaruskaja ahulnanacyjanalnaja kaštoŭnaść? 🙂 Bolšaść biełarusaŭ i słova takoha nia čuli. A voś pra Isłam bolšaść prynamsi čuli, a niekatoryja dyk i vyznajuć. Zrešty ja j nie kazaŭ što Isłam jość tradycyjnaj relihijaj dla biełarusaŭ. Isłam jość tradycyjnaj relihijaj dla Biełarusi.
    3. Čym a jak chto kolek ludziej mieraje dla viernikaŭ nia istotna j nia cikava. Hałoŭnaje jak ludziej aceńvaje BOH. A ŭ JAHO kryteryi nakšyje.
    4. Dyk ja tamu j zavu ateistami što pana Astroŭskaha, što Redakcyju, bo materyjały tyja ja čytaŭ. A nazvacca možna aby čym. Što da voś hetych Vaspanavych słovaŭ: “наша разуменьне сутнасьці Бога вышэй за тое, якое ёсьць ня толькі ў хрысьціянстве, а і ў ісламе″, to naprykład łukašenkaŭskija ułady śćviardžajuć što jany samyja biełaruskija i što najlepiej dbajuć pra Biełaruś a biełarusaŭ.

  23. abdul кажа:

    Партызанe, A ci nie praściej było b paprostu pacytavać Kuran albo musulmanskich bahasłovaŭ? Ci heta chiba nie Партызан’avy słovy: “я … ўважна чытаў Каран і мусульманскіх “багаведаў””? Nu ale napišy artykuł, napišy. Čamuści mnie zdajecca što j tam cytataŭ nia budzie.

  24. Партызан кажа:

    Абдула, давай не гуляць словамі… Апрача карану ёсьць яшчэ суна, якую адна галіна мусульманства лічыць таксама “боганатхнёнай” кнігай (калі не памыляюся, яна зьявілася ў 9 альбо 10 ст.) ды іншыя тэксты-тлумачэньні (правілы) рэгляментуючыя жыцьцё мусульманіна і ягоныя паводзіны (у тым ліку – іншаверцамі). Падабраць цытаты “мусульманскіх “багаведаў”, што тлумачаць патрэбнасьць стварэньне мусульманскіх анклаваў у іншых краінах… дык набяры ў пошуку і дадасьця шмат бачын. Цяжка запярэчыць адно – увесь час ад абароны Ярусалему ідзе неспынная вайна паміж хрысьціянамі і мусульманамі. І тут, зважая на пераважна хрысьціянскую культуру Беларусі, няма чаго дзіды ламаць.

  25. Пане Абдуле:
    1) Таму што мы ў рэдакцыі НАЙПЕРШ думаем не пра ліберастычныя “свабоды” асобнага чалавека, а пра аб’ектыўныя інтарэсы ўсяго беларускага народe.
    2) Манізм не рэлігія, а сьветагляд. Сьветагляд, які прапануецца выкарыстоўваць прадстаўнікам беларускай нацыянальнай эліты, якія ў норме павінны кіраваць Беларусьсю. Гэта робіцца для шэрагу мэт – у т.л. і для таго, каб аб’яднаць у адзіным кірунку дзейнасьці людзей з рэлігійным і навуковым бачаньнем Сьвету дзеля вырашэньня агульных праблем; у т.л. і дзеля таго, каб у будучай ў цэлым секулярнай Беларусі забясьпечыць месца традыцыйным на нашай зямлі язычніцтву, хрысьціянсту і канкрэтна БАПЦ.
    Дарэчы, для нас найважнай ёсьць ня столькі традыцыйнасьць чагосьці, колькі ПЕРАЕМНАСЬЦЬ – г.зн. на грунце ТРАДЫЦЫЙНАГА для беларусаў рухацца ў будучыню ў правільным, персьпектыўным КІРУНКУ… Пераемнасьць – гэта непарыўнасьць паміж традыцыйным і персьпектыўным.
    Іслам ёсьць “традыцыйным” для Беларусі толькі ў тым сэнсе, што ён традыцыйны для “беларускіх” татар… Дарэчы, для вас, пане Абдуле, як “чысьцюткага беларуса” і для вашых продкаў іслам ня ёсьць “традыцыйнай рэлігіяй”.
    Пакуль татары паводзяць сябе, як госьці ў доме гаспадароў (а так было ўсе 600 гадоў), усё ў іх будзе ня горш за беларусаў. Калі ж ісламісты пачнуць выкарыстоўваць нашых татар як грунт для экспансіі ісламскага імперыялізму на Беларусь, сітуацыя памяняецца…
    3) Стаўленьне да беларускіх нацыянальных каштоўнасьцяў у Беларусі, да беларуска-літвінскага народу – гэта адна з канкрэтных праяваў стаўленьня да боскіх Праўды і Справядлівасьці на нашай зямлі. Казаць пра служэньне Богу і ігнараваць рэальныя сатанінскія падзеі ў сёньняшняй Беларусі – гэта крывадушша, цынізм, жахлівае блюзьнерства. Ня думаю, што стаўленьне Бога да такога “верніка” будзе спагадлівым…
    4) І ўсё ж прывыкайце адрозьніваць маніста ад атэіста. Калі мы адрынаем ВАШУ версію служэньня Богу, гэта ня значыць, што мы атэісты…

  26. Siarhiej кажа:

    1. Рэлігію часта выкарыстоўваюць для захопу чужых тэрыторый, а мы мусім бараніць сваё. Хрысціянства для беларусаў Сваё, калі яно Беларускае, а не інструмент экспансіі. У нас РПЦ прасуе як аўтакефалію так і хрысціянскія рэфарматарскія (пратэстантскія) цэрквы, напрыклад царкву “Новае Жыццё”.
    2. Рэлігійныя спрэчкі для нас сёння не галоўнае, галоўнае – нацыянальныя інтарэсы супраць этнацыду. Рэлігія гэта толькі 5 – 10% агульнай праблемы. Не зацыклівайцеся!

  27. abdul кажа:

    Partyzanu:

    1.”Абдула, давай не гуляць словамі…”
    A dyk ja słovami nia hulaju. Kali što kažu, to za słovy svaje adkazuju. Słovami hulaje Partyzan, bo vielmi łaćva kidajecca ciažkimi słovami abražajucy choć asobnaha čałavieka, choć usich viernikaŭ peŭnaje relihii, ale žadnych dokazaŭ svaim słovam nie daje. Pacytuju iznoŭ samy pieršy partyzanaŭski kamientar, toje, z čaho Partyzan pačaŭ dyskusiju:
    “Іслам – гэта вораг арыйскай нацыі, бо (я таксама ўважна чытаў Каран і мусульманскіх “багаведаў”) ня лічыць хрысьціянаў людзьмі. За забойства “гуяра” мусульманіну абяцаны іх “рай з гурыямі”. Таму, абдул, я шкадую, што твае вухі не папоўнілі маю афганскую калекцыю.”
    Tamu prašu iznoŭ Partyzana, znaŭcu Kurana i pracaŭ musulmanskich bahasłovaŭ, nie hulać słovami, ale dać dokazy z Kurana i pracaŭ isłamskich bahasłovaŭ hetym zakidam u bok musulman.

    2. “Апрача карану ёсьць яшчэ суна, якую адна галіна мусульманства лічыць таксама “боганатхнёнай” кнігай”
    Sunna, Partyzanie, znaŭca ty naš, nia jość kniha. Kali ŭžo biareśsia tłumačyć pra musulmanskuju pahrozu, dyk pakłapacisia atrymać choć by elemientarnyja viedy pra Isłam. Sunna – heta praktyka Praroka Muhammada, chaj bahasłaŭlaje jaho AŁŁAH i vitaje, jahonyja ŭčynki i vykazvańni. Sunna – heta taksama sposab žyćcia dla kožnaha musulmanina, bo kiravacca ŭ žycci Śviatym Kuranam i praktykaj, to bok Sunnaj, Pasłańnika AŁŁAHA, chaj bahasłaŭlaje jaho AŁŁAH i vitaje, jość abaviazak kožnaha musulmanina.

    3. “Падабраць цытаты “мусульманскіх “багаведаў”… дык набяры ў пошуку і дадасьця шмат бачын.”
    A dyk čaho ciapier u kusty chavajeśsia. Tvaje słovy, ty j šukaj cytaty kab davieści praŭdzivaść svajich słovaŭ.

    4. “…увесь час ад абароны Ярусалему…”
    Pra jakuju abaronu kažyš? U katorym hodzie?

    Panu Astroŭskamu adkažu paźniej, ciapier času nia maju. Darečy, ja nie Abduła, ja abduł. Z maleńkaj litary.

  28. abdul кажа:

    Panu Astroŭskamu, pa puknktam:

    1. Zhodny. Tolki zaŭvažu, što hałoŭnym abjektyŭnym interasam što asoby, što narodu jość padparadkavańnie Voli BOHA.

    2. “Сьветагляд, які прапануецца выкарыстоўваць прадстаўнікам беларускай нацыянальнай эліты, якія ў норме павінны кіраваць Беларусьсю”
    Ščyra kažučy, tchnie niejkim masonstvam. Heta ŭ masonaŭ jość elita, jakoj adnej viadomaja “najvyšejšaja praŭda”, i jość prostyja ludcy, jakich taja elita paśvić i jakim tuju “praŭdu” viedać nieabaviazkova.
    “…у будучай … секулярнай Беларусі”
    U siekularnaj Biełarusi budyčyni niama. Siekularnaja Biełaruś – heta biaźpierśpiektyŭna 🙂
    “…для нас найважнай ёсьць … ПЕРАЕМНАСЬЦЬ … непарыўнасьць паміж традыцыйным і персьпектыўным.”
    Dobra, ale tady manistyčny śvietahlad jašče mieńš tradycyjny niž musulmanski. Dzie tut tady pierajemnaść? Što da mianie asabista, to tak, usie maje prodki pra jakich maju choć niejkija źviestki byli katalikami. Ale voś što ŭ Kuranie (2:170) kaža pra pierajemnaść AŁŁAH, Śviaty JON a Mahutny – “Kali im kažuć: “Trymajciesia taho, što pasłaŭ AŁŁAH”, – jany adkazujuć: “Nie! My budziem trymacca taho, na čym my znajšli našych baćkoŭ”. A što, jak ichnija baćki ničoha nie razumieli i nia jšli prostym šlacham?” Zdajecca mnie, što pan Astroŭski całkam zhodny tut z Najmiłaściviejšym, bo miarkuju što manistaŭ siarod Vaspanavych prodkaŭ nia było. 🙂

    3. Zhodny. Takija kaštoŭnaści jak mova narodu i ziamla, na jakoj narod žyvie – BOHAM dadzienyja. Pavodle Isłamu, kali niechta kusicca na toje, šta tabie BOHAM dadziena, to abuchom ŭ łeb i nia jnačaj, bo heta jak kusicca na pravy samoha BOHA. Tamu abaviazak kožnaha viernika baranić usimi mahčymi šlachami svaje BOHAM dadzienyja pravy. I BOHU da spadoby takija pavodziny jahonych viernikaŭ i JON abaviazkova ich padtrymaje i dapamoža im. Ale j vierniki musiać być viernymi a niepachisnymi u svajoj viery, a ichnija pamknieńni j patuhi pavinny być dziela BOHA.

    4.Pavodle Isłamu, a taksama Chryścijanstva i Judaizmu, manistyčny śvietahlad jość adnaznačnie biazbožnictvam. Ale dobra, nia budu zvać pana Astroŭskaha j Redakcyju ateistami kali vam nie da spadoby, choć na NašaZiamla kuča tej samaj prapahandy suprać BOHA jakoj poŭna na čysta ateistyčnych sajtach.

  29. Пане абдуле.
    Вельмі важна, што вы ўдзельнічаеце ў дыскусіі. Добра, што мы знаходзім ў нечым паразуменьні. Вельмі істотна, што вы падымаеце пытаньні, якія падвышаюць узровень нашай дыскусіі. На жаль, у мяне вельмі мала часу і сіл, а абвязкі й планы вельмі вялікія. Я не магу, пакуль, адказаць вам на пытаньні, якія паўстаюць з вашага апошняга каментара і якія ёсьць надзвычай важнымі, але абяцаю, што адкажу. Пазьней. У асобным артыкуле, які ўжо цяпер можна папярэдне назваць “Дыялогі з абдулам”.

  30. plac кажа:

    Спадар abdul! Мне цікавыя Вашыя думкі. Шмат у чым яны супадаюць з маімі.
    Калі Вам будзе цікава, мне хацелася б пазнаёміцца з Вамі бліжэй. Паштовая скрыня: plac@tut.by

  31. abdul кажа:

    Выйслаў пану plac’u вестку “ad abdula”.

  32. Ljavon кажа:

    Паважаны “Siarhiej” (Верасень 8, 2009 ў 03:05)!
    «У нас РПЦ прасуе як аўтакефалію так і …»

    Мушу ўдакладніць, што назоў расейскае царкоўнае арганізацыі «Московский Патриархат» ( = «Русская Православная Церковь» (РПЦ)) у Беларускае мове перакладаць як “РПЦ” — памылкова, гэта маскальскамоўны (расейскамоўны) скарот, і малпаваць яго ў Беларускую мову падставаў няма. Адэкватным перакладам ёсьць “Маскоўскі Патрыярхат”.
    У кантэксту гутаркі пра Беларусь, мяркую, карэктнае выказваньне такое:
    “У нас Беларускі Экзархат Маскоўскага Патрыярхату прасуе як аўтакэфалію, так і …”

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы