nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Што могуць даць дэмакратыі тыя, хто выносіць паскудства на cвае сьцягі? (частка 6, заключная; Д пр-п 131)

8 студзеня, 2012 | 9 каментарыяў

Барыс Керзач, Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў


Паскудная, вядома, тэма, за аналіз якой мы ўзяліся. Але, што зробіш, калі-небудзь зь ёй трэба было разьбірацца і вызначацца. Тым больш, што падзеі ў сьвеце прысьпешваюць. Дзякуй богу, наша справа набліжаецца да фінішу (у дадзеным ідэалагічным пытаньні, вядома). Абставіны такія, што многія, хто думае, як мы, баяцца і памоўкваюць у анучку (у т.л. прыкідваючыся “крутымі палітыкамі”), і гэтым пасіўна cаўдзельнічаюць у распаўзаньні зла… Хай сабе. Мы – іншыя, для нас такое непрымальна. Больш за тое – аплаціцца. Мы ў Беларусі зноў будзем аднымі зь першых, і так назаўсёды цяпер застанецца…


Амаль 7 гадоў таму, калі зьбіраўся матэрыял для першага артыкула, зь якога пачалася праца сайта (“НАША ГАЛОЎНАЯ ПРАБЛЕМА – ЭТНАЦЫД, НАША МЭТА – БЕЛАРУСКАЯ ДЗЯРЖАВА!”; пачынаць чытаць адсюль: https://nashaziamlia.org/2006/04/04/14/), мы ня ведалі столькі, колькі ведаем сёньня. Нам здавалася, што калі рознае дэзарыентацыйнае і абыдляючае паскудства льецца на наш беларускі народ з боку расейскай імперыі (у асноўным праз расейскае тэлебачаньне, якому пры Лу-ку цалкам падпарадкавана беларуская інфармацыйная прастора), дык і крыніца зла знаходзіцца там. Гэтае інфармацыйнае зло мы выразна бачылі й ўжо тады ўзорна аналізавалі (раім пачытаць ці перачытаць наступнае: https://nashaziamlia.org/2006/04/06/17/#more-17; https://nashaziamlia.org/2006/04/07/19/; https://nashaziamlia.org/2006/04/10/26/). Брудна-дэгенератыўная расейская інфармацыйная плыць нікуды не падзелася, але цяпер дадаткова стала відавочным, што і тэрыторыя цяперашняй расейскай імперыі таксама падпарадкаваная вонкаваму ўзьдзеяньню, што галоўны кіраўнічы цэнтар наўмыснага разбэшчваньня людзей, да стану поўнага абыдленьня, знаходзіцца ня там, а на… захадзе.

Вядома, расейская імпербюракратыя дадае ў гэты працэс свой “творчыя ўнёсак”. Так, калі на Захадзе, па зьвестках, якія мае рэдакцыя, палітычныя эліты (просім ня блытаць з элітай нацыянальнай!) дамовіліся, што яны ня будуць уносіць педафілію ў атрутную інфармацыйную мікстуру (хопіць розных іншых форм садаміі – гомасексуалізма, заафіліі, некрафіліі), расейская імперыякратыя дадала і гэта. Ці то шматлікая колькасьць беспрытульных дзетак у “Вялікай Расеі” правакуе педафілію, ці то больш нізкі (ніжэй падлогі) маральны ўзровень расейскай імперыякратыі ў параўнаньні зь заходняй  ліберастыяй абумовілі такі феномен. Мы гэтага ня ведаем. Але вядома, што ў прапагандзе педафіліі заўважаны нават хранічны прэзідэнт Расеі апошніх часоў – У. Пуцін (гл. фота, на якіх зафіксаваны яго скандальны вядомы “вычын” – публічны пацалунак хлопчыка ў аголены жывот, зьдзейсьнены на тэрыторыі Крамля…).


*

Рэальная праблема ці тэндэнцыйная падтасоўка фактаў

Некаторыя могуць заявіць: ці мала ў сьвеце розных дэгенератаў й ідыётаў? Маўляў, яны заўсёды былі, ёсьць і будуць. Маўляў, рэдакцыя накалупала за шмат гадоў некалькі выпадкаў розных вычварэнстваў і выдае іх за сістэму…

Прабачце, шаноўныя – гэта не “асобныя выпадкі”. Пададзеныя ў папярэдніх частках гэта матэрыялу факты сьведчаць, што мы маем дачыненьне з адмыслова арганізаваным распаўсюдам у глабальным маштабе сатанінскай разбэшчвальна-дэгенератыўнай плыньні – зьявай абсалютна новай у гісторыі чалавецтва!

Так, напрыклад:

– калі разбэшчвальныя “гей-парады” адбываюцца ледзь не глабальна (ад каталіцкай Калумбіі, праз праваслаўную Сербію да мусульманскай Турцыі);

– калі прэзідэнт ЗША ў дырэктыўнай форме загадвае кіраўнікам усіх амбасадаў у сьвеце ў якасьці галоўнай задачы заняцца “абаронай правоў сексуальных меншасьцяў”, а прэм’ер Вялікабрытаніі спачатку просіць прабачэньня ў збачэнцаў за тое, што яго партыя некалі прымала кансерватыўныя законы, а пасьля пагражае незалежным дзяржавам санкцыямі, патрабуючы адмяніць заканадаўства, якое забараняе садамію (усё гэта гл. тут: https://nashaziamlia.org/2011/12/19/4596/#more-4596);

– калі беларуская служба радыё “Свабода” ў апошнія гады з рэгулярнасьцю гадзіньніка актуалізуе перад сваімі слухачамі садамісцкую тэму, выдаючы яе ў выключна станоўчым ключы, пры гэтым самай галоўнай праблеме беларускага народу – этнацыду  – надае ў сотні разоў меншую ўвагу;

– калі тое ж радыё рэгулярна і безальтэрнатыўна дае слова аднаму зь ідэолагаў садамізацыі Беларусі, які, у сваю чаргу, накідае вось такі крытэр дэмакратычнасьці беларускай апазіцыі й грамадства: “менавіта гомасексуальнасьць зьяўляецца першым і асабліва важным іспытам на дэмакратычнасьць усіх удзельнікаў палітычнай прасторы Беларусі, перадусім апазіцыі” (усё гэта гл. тут: https://nashaziamlia.org/2011/12/21/4618/#more-4618);;

– калі кіраўнікі й прадстаўнікі “Захаду” ўводзяць садамісцкія рэйтынгі для краін Усходняй Еўропы (гл. https://nashaziamlia.org/2012/01/02/4687/), па якіх краіны, дзе бароніцца культура і прыстойнасьць, апынаюцца на пошніх месцах…;

– калі “абаронцы правоў чалавека”, прыязджаючы ў Беларусь, бачаць праблемы толькі ў нацыянальных і сексуальных меншасьцяў (гл. напрыклад тут: https://nashaziamlia.org/2009/08/11/2597/#more-2597), але пры гэтым абсалютна не заўважаюць такую меншасьць як, напрыклад, беларускія дзеткі, якія вучацца ў школах нашых гарадоў па-беларуску (напрыклад, у Гародні сёньня каля 350.000 жыхароў, а ў школах горада толькі 5 вучняў (!), якія навучаюцца па-беларуску – вось меншасьць дык меншасьць; дзе ўвага да яе з боку заходнікаў?!);

– і г.д. – усё гэта ды іншае аналагічнае азначае толькі адно: ліберастычная сатанінская інфармацыйная плынь, якая накрывае цяпер розныя неабароненыя ад яе народы й іх дзяржавы – зьява аб’ектыўная і актуальная. Па сутнасьці, гэта асноўная тэхналогія, па якой вядзецца сёньня Трэцяя сусьветная вайна!

Будзем лічыць апошняе фактам даведзеным і пойдзем далей.

*

Пошук залатой сярэдзіны

Калі разглядаць дадзеную тэму з пазіцыі “змаганьня ідэй” (хаця вядома – змагаюцца не ідэі, а людзі – прыхільнікі тых ці іншых ідэй), то найперш варта назваць тыя зь іх, якія ў такім змаганьні ўдзельнічаюць.

Вось галоўныя ідэі, якія лётаюць вакол праблемы сексуальных збачэнстваў:

– “педэрасты й іншыя садаміты – гэта злачынцы; іх трэба крымінальна караць, альбо неяк прымусова лекаваць” (першая пазіцыя);

– “гомасексуалісты, лесьбіянкі й да іх падобныя – гэта абсалютна нармальныя людзі; яны маюць права на такое ж жыцьцё, як іншыя – публічна дэманстраваць закаханасьць, ствараць сям’ю, нейкім чынам заводзіць і выхоўваць дзяцей; з мэтай барацьбы з распаўсюджанай у дачыненьні да іх “гомафобіяй” ім трэба даваць перавагі пры паступленьні ў ВНУ і прыёме на працу (асабліва ў сьферы культуры, шоў-бізнэсу, СМІ); іх трэба рэгулярна паказваць у СМІ, прычым толькі ў выгадным для іх ракурсе, з пазіцыі абароны іх інтарэсаў; даваць магчымасьць ладзіць вулічныя шэсьці, парады, карнавалы; пазітыўная інфармацыя пра гэтых людзей мусіць быць адлюстравана ў школьным навучаньні; іх павінна станавіцца ўсё больш у органах палітычнай улады; дый увогуле – пазітыўнае стаўленьне да людзей зь сексуальнымі асаблівасьцямі ёсьць найгалоўны крытэр дэмакратычнасьці як дзейнай палітычнай улады, так і апазіцыі” (другая пазіцыя);

– “гомасексуалісты і блізкія да іх людзі – гэта няшчасныя людзі, які маюць адхіленьні ў разьвіцьці сексуальнага пачуцьця, у чым у многіх выпадках ні яны, ні іншыя не вінаватыя; такіх людзей нельга караць, іх цяжка лекаваць; як й іншым інвалідам – фізічным, разумовым – людзям з анамаліяй сексуальнага самаадчуваньня (сексуальным інвалідам) варта спачуваць (робячы гэта карэктна, унутрана – лепш, па магчымасьці, выключыць гэтую тэму з публічных размоў, абмеркаваньняў); але ў той жа час ім ні ў якім разе нельга дазваляць уносіць сваю анамалію ў публічнае, бо пры гэтым адбываецца разбурэньне грамадскай культуры, маралі, этыкі шляхам касмапалітызацыі-перамешваньня грамадскага й інтымнага (сексуальнага ды яшчэ анамальнага) – гэтыя дзьве сьферы людскага жыцьця мусяць заставацца ў культурных грамадствах у адасобленым (дыферэнцаваным) стане; такога нельга рабіць у такой жа ступені, у якой нельга дазваляць маральным дэгенератам (яшчэ адна група інвалідаў) уплываць на грамадства; грамадствам павінны кіраваць паўнавартасныя ва ўсіх адносінах (высокамаральныя, высокакультурныя, высокаінтэлектуальныя, дасьведчаныя) прадстаўнкі адпаведнага народа – сапраўднага ўласьніка адпаведнай дзяржавы” (трэцяя пазіцыя).

Вось, прынцыпова, такі набор і такі выбар атрымліваецца (гл. малюнак; на ім тры вышэй апісаныя пазіцыі пазначаны лічбамі).

На жаль, так, як выглядае ідэалагічны аналіз у нас (а ў нас ставяцца пытаньні менавіта так, таму што мы аналізуем праблему аб’ектыўна, па сутнасьці), практычна нідзе ён больш не адбываецца. Прычына ў тым, што ў абсалютнай большасьці выпадкаў тая ці іншая крыніца СМІ заангажавана не на баку аб’ектыўнасьці ці пошуку аптымальнага спосабу вырашэньня пытаньня, а на баку той ці іншай грамадска-палітычнай сілы, з-за чаго вымушана выконваць адпаведную прапагандысцкую замову. Таму, адлюстроўваючы рэальны расклад палітычных сіл у заходнім сьвеце, спрэчка вакол садамісцкай тэмы найчасьцей адбываецца паміж правымі “кансерватарамі” й левымі “лібераламі”. Адпаведныя аргументы ідуць з гэтых бакоў, а спрэчкі найчасьцей выглядаюць лінейна: вы за “левых” ці за “правых”, “лібералаў” ці “кансерватараў”? (гэта на малюнку адлюстваравана аваламі). Але такі выбар ёсьць няпоўным – гэта ўжо разводка. На жаль, некаторыя каментатары да папярэдніх матэрыялаў сайта па гэтай тэме таксама ўцягваліся менавіта ў такую лінейную гульню-разводку.

Мы ж настойваем, што ні пазіцыя першых, ні пазіцыя другіх не вядзе да гарманізацыі міжлюдскіх стасункаў на фоне рэальнай прысутнасьці гэтай праблемы ў грамадстве. Мы ў гэтай сістэме зноў вертыкальныя, арыентаваныя на залатую сярэдзіну і ад яе ўверх – на грамадскі прагрэс. А такой можа быць толькі пазіцыя №3. Папярэднія матэрыялы падрыхтавалі яе дастаткова дэталёвае абгрунтаваньне.

Нагадаем. У адным зь вялікіх навукова-тэарэтычных матэрыялаў (а мы ўсе ў рэдакцыі прыхільнікі рэалістычнага сьветагляду) было даведзена, што пол у чалавека – гэта складаная сістэма адзнак, якія сфармаваліся за час вельмі доўгага працэсу эвалюцыйнага разьвіцьця, накіраванага ня столькі на інтарэсы асобных індывідаў, колькі на інтарэсы віду, якія ў сваю чаргу накіраваны на максімальна выніковы эвалюцыйны прагрэс. Цяпер у чалавека, як найбольш прасунутага біялагічнага віду, гэтая адзнака дайшла да ўзроўню ня толькі разьдзельнаполавасьці, а і да выразнага полавага дзімарфізму. Аднак, у сувязі з тым, што генетычныя механізмы забесьпячэньня апошняга ў чалавека адносна новыя (у філагенетычным сэнсе, вядома), а таксама ў сувязі з тым, што многія зь іх разьвіваюцца адасоблена, за кошт адмысловых малекулярных і гарманальных механізмаў, разьвіцьцё ўсёй сістэмы полавых адзнак у чалавека  можа адносна лёгка парушацца. І парушаецца зь сярэдняй частатой каля 1-2% (у мужчын істотна часьцей, чым у жанчын). Так, у мужчынскага плада разьвіцьцё першасных полавых адзнак адбываецца непасрэдна пад уплывам тэстастэрона, а для таго, каб гэты ж гармон мог узьдзейнічаць адпаведным чынам (у мужчынскім кірунку) на разьвіцьцё мозга плада (ведучы да таго, што потым у дарослым стане малады чалавек пачне ўспрымаць сябе мужчынай  і тады самаасэнсаваньне сваёй полавай прыналежнасьці й будова полавых органаў супадуць), тэстастэрон, як мінімум, павінен пранікнуць скрозь гемата-энцэфалічны бар’ер і араматазавацца. Першае (утварэньне мужчынскіх першасных полавых адзнак) больш простае, надзейнае, чым другое (разьвіцьцё псіха-сексуальнай арыентацыі, характэрнай для мужчын). Таму ў час цяжарнасьці, калі разьвіваецца плод, у прамежак паміж імі могуць умешвацца розныя шкодныя вонкавыя чыньнікі – стрэсы маці, курэньне, алкаголь, наркотыкі, іншыя шкодныя чыньнікі вонкавага асяроддзя. Маюць пэўнае значэньне мутацыі, якія закранаюць сексуальную сьферу. Таксама прычынай недастатковага разьвіцьця другой групы полавых адзнак у будучага маладога чалавека можа аказацца генетычны дысгенэз, які зьяўляецца вынікам аўтбрыдынга (міжрасавыя, міжнацыянальныя шлюбы бацькоў, якія, дарэчы, пазітыўна прапагандуюцца ў ліберальных, “цывілізаваных” краінах). З-за гэтага і можа ўзьнікнуць сітуацыя, што ў чалавека анатомія і фізіялогія цела будуць мужчынскімі, а пачуцьці, жаданьні, некаторыя рысы характару – не зусім такімі…

Адсюль бачна, што сам чалавек з-за адзначаных прычын і механізмаў не вінаваты ва ўласных анамальных сексуальных пачуцьцях (калі такія маюць мець месца). Таму ў рэдакцыі мы падтрымліваем глабальны рух, які зьвязаны з адменай крымінальнай адказнасьці за гомасексуалізм (калі, натуральна, садамісцкія акты сексуальнай рэалізацыі гомасексуалістаў адбываюцца не ў выглядзе згвалтаваньня, а па ўзаемнай згодзе і ў інтымнай абстаноўцы; акрамя таго, тут мы гаворым пра сексуальных інвалідаў, а не пра прапагандыстаў садаміі – пра апошніх будзе асобная гаворка).

Але ў дадатак да адзначанага таксама вядома, што ва ўзьнікненьні гомасексуальных практык мае значэньне ня толькі прыроджана анамальная псіхіка, а і дадаткова інфармацыйнае грамадскае асяроддзе – выхаваньне, грамадскія ўмовы жыцьця.

Патлумачым падрабязьней. Так, калі ў краінах, дзе няма ні садамісцкай, ні антысадамісцкай прапаганды і заканадаўства, паспрабаваць ранжыраваць усіх людзей зь першаснымі адзнакамі полу, характэрнымі для мужчын (возьмем для прыкладу іх), у залежнасьці да таго, з прадстаўнікамі якога полу яны дапускаюць мець сексуальныя кантакты ў адпаведнасьці са сваімі ўнутранымі пачуцьцямі (дарэчы, адказы на такое пытаньне можна атрымаць толькі ў самай даверлівай абстаноўцы), акажацца, што ўсе яны падзеляцца на тры групы: строга гетэрасексуальную, бісексуальную і строга гомасексуальную. Мужчын, уваходзячых у першую групу, будзе абсалютная большасьць, мужчын другой групы будзе істотна менш (нават сярод генетычна касмапалітызаваных амерыканцаў), трэціх – яшчэ менш. Будзем гэта лічыць нармальным, зыходным станам. А цяпер уявім сабе, што мы тое ж вымярэньне і абсалютна з тымі ж мужчынамі будзем рабіць у краінах, дзе ўладамі арганізаваны альбо садамісцкі, альбо антысадамісцкі інфармацыйна-юрыдычны ціск на грамадства. Дык вось тады акажацца, што колькасьць людзей, уваходзячых у другую групу здольна істотна вагацца менавіта ў залежнасьці ад накіраванасьці сексуальнага выхаваньня й інфармацыйна-грамадскага асяроддзя – г.зн. у залежнасьці ад прапаганды-навучаньня таму, што дапушчальна, а што асуджаецца, забараняецца (гл. малюнак і подпісы на ім; нязначна будзе вагацца нават колькасьць строга гетэрасексуальных і гомасексуальных груп).

Такім чынам, асаблівасьці выхаваньня і арганізацыі грамадства могуць уплываць на колькасьць людзей, якія лічаць дапушчальнымі гомасексуальныя стасункі, што будзе істотна ўплываць на адпаведныя праявы сексуальнага ў грамадстве ў цэлым.

А вось адсюль ужо становіцца бачным й іншы бок справы, што па-сапраўднаму вінаватымі ў распаўсюдзе садаміі ў грамадстве зьяўляюцца ня тыя, каму не пашчасьціла быць нормафільнымі – мець моцнае прыцягальнае пачуцьцё да прадстаўнікоў супрацьлеглага полу, а тыя, хто займаецца прапагандай вычварэнстваў. Гэта яны – сапраўдныя ворагі грамадскай культуры, маралі, этыкі. Іх трэба вышукваць, судзіць, караць (дарэчы, гэтая сітуацыя абсалютна аналагічная зь іншымі “грамадскімі хваробамі”; як сказаў адзін дасьведчаны чалавек: “прычынай існаваньня алкагалізму і наркаманіі ў краіне зьяўляецца толькі адно – існаваньне алькагольнай і наркатычнай мафій!”).

Патлумачыўшы наша стаўленьне, пазначанае на вышэй пададзенай сьхеме лічбай 3, да пазіцыі “правых” (1) – а менавіта, чаму нельга караць многіх гомасексуалістаў і чаму варта караць некаторых “лібералаў” – пяройдзем да аналізу лева-ліберастычнай пазіцыі (2).

Вынікі ўсё таго ж навуковага дасьледваньня адзнакі пол, параўнаныя з пазіцыяй “лібералаў”, паказваюць, што заявы апошніх пра тое, што “гомасексуалізм – гэта норма”, таксама не вытрымліваюць элементарнай крытыкі. Такое прапагандысты садаміі могуць казаць толькі “шырокім народным масам” па прычыне адсутнасьці ў іх элементарных ведаў у гэтым пытаньні.

Па-першае, строгі гомасексуалізм ня мае біялагічнага сэнсу, ён ня можа нават забясьпечыць уласнае размнажэньне (але ён можа падтрымлівацца за кошт паразітаваньня на людзях з нармальнай сексуальнай арыентацыяй, якія за грошы могуць нараджаюць садамітам дзяцей). Па-другое, уся жывая прырода паказвае, што прагрэсіўным кірункам разьвіцьця адзнакі “пол” зьяўляецца фармаваньне разьдзельнаполавасьці й полавага дзімарфізму, які, ахопліваючы ня толькі анатама-фізіялагічныя рысы, а і псіха-сацыяльную сьферу, падзяляе (дыферэнцуе) людзей нібы на + і , чым забясьпечвае пазьней надзейнае прыцягваньне (інтэграцыю) жанчын і мужчын у сям’і (аднолькавае адштурхоўваецца, камплементарнае рознае – прыцягваецца). Толькі апошняе вядзе да больш выніковага полавага размнажэньня – забясьпечвае больш выніковую эвалюцыю нашага віда. Нарэшце (трэцяе), сама доля асоб з выразнымі гомасексуальнымі адхіленьнямі псіхікі (якая ў сярэднім вагаецца каля 1-2%), па ўсіх навуковых ацэнках, зьвязаных з вызначэньнем таго, што ёсьць “норма”, ну, ніяк ня можа адпавядаць гэтаму паняцьцю.

Такім чынам, не, дарагія “лібералы”: гомасексуалізм і садамія – гэта ня норма, а адхіленьне ад нормы, анамалія, дэвіяцыя. Паколькі гомасексуалізм цяжка лячыць (як цяжка лекаваць любы прыроджаны анамальны стан), яго можна таксама лічыць формай сексуальнай інваліднасьці.

Такім чынам, пазіцыя, сфармуляваная вышэй пад лічбай 2, таксама ніяк не адпавядае сапраўднасьці. Культура, этыка патрабуюць ведаць праблему, спачуваць людзям, але не ўмешвацца ў прыватную, тым больш інтымную сьферу чалавека без яго на тое жаданьня. Таму што гэта проста некультурна! Формула, якая да нядаўняга часу (да прыходу ў Белы дом Абамы) была прынята нават у ЗША – “не пытайся, не кажы” – з этычных пазіцый зьяўляецца аптымальнай. А гэта зноў адзін з бакоў 3-й (нашай) пазіцыі.

Вось так выглядае залатая сярэдзіна паміж дзьвюма скрайнасьцямі – кансерватыўнай (правай) і ліберальнай (левай). Яе знайшлі ня толькі мы, а і, здавалася б, даўно “ўсё прагрэсіўнае чалавецтва”. Часам, калі гэта адбылося ў сьвеце, лічацца 1970-я гады, на тэрыторыі краін былога СССР – пачатак 1990-х.

Аднак сёньня мы назіраем нешта іншае!

*

Наўмысныя падмены

Аднак у глабальнай інфармацыйнай прасторы сёньня прапагандуюцца (натуральна, з дапамогай магутных СМІ) шматлікія ідэалагічныя адхіленьні ад цэнтрысцкай пазіцыі (для беларусаў-літвінаў добрым прыкладам зьяўляецца радыё “Свабода”). І гэтыя “адхіленьні” аказваюцца надзвычай істотнымі.

Так, сярод іншага назіраецца:

– патрабаваньні ўнесьці права на садамію ў сьпіс правоў чалавека (разам з правам на жыцьцё і свабоду);

– стаўленьне да садаміі прапануецца лічыць крытэрам дэмакратычнасьці ўладаў, апазіцыйных партый і СМІ (“ты дэмакрат толькі тады, калі пазітыўна ставішся да збачэнцаў”);

фінансавую падтрымку апазіцыйных партый і грамадскіх арганізацый патрабуецца паставіць у залежнасьць ад таго ж;

– кантэкстуальна прапануецца адмену судовага пакараньня за садамію ператварыць ў права на прапаганду садаміі (у тым ліку ў антыкультурных, зьневажальных для годнасьці чалавека формах) у сістэме адукацыі й грамадстве;

– у ідэалагічнай сьферы зьявіліся таксама істотныя тэрміналагічныя падмены, накіраваныя на злом нармальнай людскай паставы ў гэтым пытаньні – найбольш яскравым прыкладам зьяўляецца надзвычай распаўсюджаная сярод садамітаў-культураненавісьнікаў практыка называюць нармальных людзей з нормафільнай пазіцыяй “гомафобамі” (дайшло да таго, што можна сустрэць лозунг: “Сьмерць гомафобам!”).

Асобнае абурэньне выклікуюць прыкметы таго, што ліберастызатары наўмысна выкарыстоўваюць элементы PR-тэхналогіі, каб разбураюць сьвятасьць, пазітыўнасьць, біяфільнасьць такіх зьяў і адпавядаючых ім паняцьцяў, як сям’я, шлюб, каханьне, вясёлка. Выкарыстоўвацца нават паняцьце “прайд”, відаць, каб садамітаў асацыявалі зь ільвамі…

Аднак на ідэалагічна-прапагандысцкай сьферы ўсё не заканчваецца. Сёньня мы назіраем істотныя зьмены і ў грамадска-палітычнай рэчаіснасьці, якія накідаюцца явачным парадкам:

– садамітам – прэферэнцыі пры паступленьні на вучобу, прёме на працу;

– садамітаў – у СМІ, сьферу культуры, адукацыйную сістэму;

– садамітаў – у органы ўлады; калі гэта немагчыма, у структуры апазіцыі;

– садамітаў – на вуліцы й іншыя публічныя месцы;

– садамітам – фінансаваньне, арганізацыйная падтрымка.

*

Яшчэ раз пра “Свабоду”

У адным з папярэдніх матэрыялаў, прысьвечаных аналізуемай тэме, мы дастаткова наглядна паказалі, як радыё “Свабода”, якое вымушана знаходзіцца ў плыні “заходняй” палітыкі, займаецца прапагандай садамісцкай тэмы.

Але гэты аповед быў бы няпоўным, калі б мы не паказалі й іншы бок гэтай сітуацыі: як не ўцякаць ад плыні, не рабіць выгляд, што ігнаруеш яе, а паспрабаваць выкарыстаць чорную сілу ў добрых мэтах. Напрыклад, як на адпаведныя матэрыялы радыё даваць каментары.

Ад рэдакцыі сайта гэтую працу, нягледзячы на атакі розных троляў-мярзотнікаў, рабіў Алесь Астроўскі (у 2010 годзе яго каментары радыё “Свабода” яшчэ выстаўляла, цяпер 90% яго каментароў не выстаўляе ні за што). Так рабілі й працягваюць рабіць дзясяткі іншых наведвальнікаў “Свабоды”. Мы выкарыстоўваем працу Астроўскага для прыкладу, паколькі яна стварыла ў тэме найбольш паказальныя факты і паколькі на яе прыкладзе бачна, як можна асаджаць троляў (гэтыя матэрыялы ілюструюць фота Ўладзіслава Гарбацкага, Алены Гапавай і “Будзіміра”, якія засьвяціліся сваім удзелам у ідэалагічным забесьпячэньні аналізуемай інфармацыйнай плыні).

Такім чынам, вось некаторыя прыклады (на жаль, прыкладаў шмат):

Матэрыял “У Беларусі пройдуць ідэалягічныя дэбаты супраць гамафобіі” ад 19.04.2010 (http://www.svaboda.org/content/article/2017384.html)

Каментар Астроўскага.

Атака на грамадскую норму, на каштоўнасьці агульнай людскай і нацыянальнай культуры працягваецца. Таму-сяму ў сьвеце вельмі ўжо карціць і далей зьнішчаць грамадскія мараль, культуру, прыстойнасьць, карэктнасьць, мяжу паміж публічнасьцю ды інтымнасьцю і г.д. Што ж, зразумела, грошы ў наш час вызначаюць многае… Тады чакаем ад паслугачоў глабальных ліберастызатараў у Беларусі, якія запісалі сябе ў актыўныя гамафілы-норманенавісьнікі, адказаў на некаторыя пытаньні:
1) Ці ёсьць гомасексуалізм і прапаганда гамафіліі праявамі грамадскай нормы? Ці ўсё ж нормай ёсьць адчужанае стаўленьне да гэтых зьяваў (што назіраецца ў абсалютнай большасьці людзей) і такія паводзіны, калі пра пэўныя рэчы ўзгадваць не прынята?
2) Хто такія гамафобы на думку гамафілаў? Усе нармальныя людзі, якія проста не зьяўляюцца гомасексуалістамі, ці тая іх частка, што маюць агідлівае пачуцьцё да гэтай зьявы і не хаваюць гэтага, ці толькі тыя, хто актыўна змагаецца супраць агрэсіўнай разбэшчвальнай прапаганды ліберастызатараў?
3) Вядома, гомасексуалізм – гэта не псіхічная хвароба. Гэта – анамалія сексуальнасьці. А, можа, нашы дамарошчаныя ненавісьнікі грамадскай нормы і агрэсіўныя разбуральнікі яе (нормафобы) лічаць як-небудзь інакш?
4) Ці ладжаньне карнавалаў, маршаў, фестываляў гамасексуалістаў – гэта аптымальны спосаб давядзеньня да грамадства інфармацыі пра праблемы людзей з анамальнай сексуальнай арыентацыяй? Ці ўсё ж ёсьць больш выніковыя, прыстойныя і неразбуральныя спосабы для стварэньня сітуацыі грамадскага разуменьня і спачуваньня?
5) Эвалюцыя размнажэньня скарочана адбывалася так: бясполае размнажэньне – палавое размнажэньне – раздзельнаполавасьць – палавы дзімарфізм. Тая форма размнажэньня, якая характэрная для наша віду, ёсьць вынік гэтай эвалюцыі. А, можа, нормафобы лічыць пікам эвалюцыі гермафрадытызм?
6) Беларускі народ апошнія стагоддзі знаходзіцца ў стане этнацыду, генацыду, татальнай дыскрымінацыі й г.д. Працягвае знаходзіцца ў гэтай сітуацыі і сёньня. Прычына: увесь гэты час пануючае начальства – імперцы і каланіяльная адміністрацыя – у сваёй дзейнасьці грунтуецца на злачыннай БЕЛАРУСАФОБІІ. Гэтыя фобія ёсьць галоўнай праблемаў нашага народа. Таму, спачатку павінна быць спынена яна, а потым могуць вырашацца пытаньні з усімі іншымі фобіямі. А, можа, арганізатары месячніка лічаць інакш?

“Саўка ды Грышка. Гей-парад” ад 12.05.2010 (http://www.svaboda.org/content/article/2040235.html)

Астроўскі

Лявону Вольскаму.
Спадар Лявон, заўсёды паважаў Вас і Вашу дзейнасьць. Але цяпер упершыню сутыкнуўся з выпадкам, калі лічу, што Вы не даглядзелі ўсёй глыбіні пытаньня.
Гомасексуалісты выкарыстоўваюцца глабалісцкай фінансавай алігархіяй у цяперашні час (потым іх кінуць), як сродак разбурэньня здаровай сацыяльнай нормы. Ёй, фіналігархіі, гэта патрэбна, як адзін з крокаў для дасягненьня сваіх соцыяпаразітных мэт цяпер ужо і на нашай беларускай зямлі. Пад гэтую разбуральную дзейнасьць фіналігархія выдзяляе вялікія сродкі.
Усё адбываецца на фоне генацыду, этнацыду, дыскрымінацыі, абкраданьня нашага народу, на барацьбу зь якімі ніхто не дае ні цэнта! Кажу Вам пра апошняе з поўнай адказнасьцю. Менавіта гэтае параўнаньне выклікае раздражненьне – мы зьбіраліся будаваць БЕЛАРУСКУЮ ДЭМАКРАТЫЧНУЮ ДЗЯРЖАВУ (і нам яе абяцалі дапамагчы здабыць і пабудаваць), а не царства гомасексуалістаў…
Раскрутка “гамасексуальнага пытаньня”, якое цяпер ідзе з “Захаду” – гэта элемент сацыяльнай тэхналогіі, скіраванай на тое, каб праз далейшую грамадскую хаатызацыю-касмапалітызацыю, праз абыдленьне грамадства гэтыя генацыд, этнацыд, дыскрымінацыю, абкраданьне і г.д. працягнуць. Пытаньнем “талерантнасьці” імкнуцца закрыць пытаньні сацыяльнай і нацыянальнай СПРАВЯДЛІВАСЬЦІ.
Заклікаю яшчэ раз падумаць пра выбар акопа ў змаганьні, якое ідзе ў Беларусі сёньня. Бо памылка можа дорога каштаваць у т.л. і для Вашага іміджа.
Алесь Астроўскі, доктар мед.навук, прафесар, рэдактар сайта nashaziamlia.org

Паэт

Спадару Астроўскі! Што Вы пляцеце?! Ваш допіс нагадвае выступы сумнавядомага Бегуна пра габрэяў. “Еслі в кране нет воды, значіт выпілі жіды?” Памятаеце? Цяпер, як тады кідаліся антысэміты на габрэяў, Вы кінуліся б на гомасэксуалістаў? Яны ня горшыя за Вас, і павінны мець такія ж правы. За што і змагаюцца. Дэмакратычная дзяржава павінна даць ім такую магчымасьць. І вы, мэдык, павінны гэта разумець. А выказваецеся як неадукаваны цемрашал. Ва ўсім вінаватыя імпэрыялісты, жыды і гомасэксуалісты?! Сорамна!

Астроўскі

“Паэту”, які нічога не пляце і ня блытае.
1) Маё імя, прозьвішча і месца жыхарства вам, “паэт”, вядомыя. А вы, “паэт”, увесь такі несарамлівы, несумнавядомы і, відаць, вельмі сьмелы, чамусьці хаваецеся пад псеўдай…
2) Лекцыю на тэму “Эвалюцыя полу і палавога дзімарфізму” ўжо шмат шгадоў чытаю ў медуніверсітэце, 24 гады займаюся грамадска-палітычнай дзейнасьцю і больш 10 ідэалагічнай. А вы “паэт”, відаць маеце значна большыя веды і досьвед у гэтых пытаньнях. Паведамце, калі ласка, якія?
3) Прапаную вам правесьці паміж намі самую шырокую і набольш публічную з магчымых дыскусія (ідэальны варыянт – наўпроставы тэлевізійны эфір) на тэму: “Як гарманізаваць адносіны (знайсьці залатую сярэдзіну) паміж інтарэсамі беларускага грамадства і сексуальнымі інвалідамі”.
Чакаю вашага, “паэт”, адказа.

Астроўскі (праз суткі)

Алё! І куды гэта вы падзеліна наш “паэт”-нецемрашал, якому за мяне сорамна?!
Дарэчы, да чарговай сувязі, якую я зь нецярпеньнем чакую, падрыхтуйце калі ласка спасылкі, дзе я, як вы заяўляеце, “Ва ўсім вінавачу жыдоў і гомасэксуалістаў”…
Аб’явіцеся, не хавайцеся, калі ў вас яшчэ засталася мужчынская годнасьць.

Siarhei

Досвед, узрост, практыка… тыповыя аргументы аўтарытарызму. Дэмакратычныя каштоўнеасці не базуюцца на гэтым, а на роўнасці кожнага перад кожным. І што гэта за фраза “будзь мужчынам”? Яшчэ не хапала, каб з’явілася “ты меня уважаешь”. Лекцыя, якую вы чытаеце гадамі, як кажаце, можа, ужо састарэла і маральна і фактычна?! Прафесаркі, з карткамі пажаўцелымі ад гадоў, колькі можна чытаць тыя ж самыя лекцыі – студэнты спяць на тых лекцыях, а сказаць нічога не могуць, бо – залік здаваць трэба. А ў такога аўтарытэта – ПРАФЭСАРА – паспрабуй што сказаць – канец тваёй кар’еры. І якое зло тут выбраць – лукашызм ці псеўда-дэмакратаў?!

Астроўскі

Сяргею.
1) Гэта вы і ёсьць “паэт” якога я ўжо другія суткі чакаю?
2) Мы з вамі знаёмыя? Вы ў мяне на лекцыях былі й бачылі, як я карыстаюся “карткамі пажаўцелымі ад гадоў” і што “студэнты спяць на тых лекцыях”? Ці вы гэта пра вашых варшаўскіх прафесараў распавялі?
Адкажыце, калі ласка, і не зьнікайце. Ды яшчэ: прозьвішча не забудзьце падаць, сьмелы і ўсёведаючы вы наш.

“Моладзь у чорнай вопратцы па дарозе на гей-парад” ад 14.05.2010 (http://www.svaboda.org/content/article/2042600.html)

Астроўскі

У рэпартажы гаворка ідзе пра “правы чалавека”, бараніць якія “прыбылі прадстаўнікі замежнага дыпляматычнага корпусу”.
Дарагія беларусы. Шмат разоў зьвяртаў увагу і цяпер прашу зьвярнуць: нашыя правы на нашай уласнай зямлі, якія ўжо столькі гадоў усяляк уціскаюцца, прыніжаюцца, ігнаруюцца, дыскрымінуюцца праз этнацыд, генацыд, захоп нашай уласнасьці й г.д., у паняцьце “правоў чалавека” не ўваходзяць!!! Ніхто з “Захаду” нашымі правамі не цікавіцца. Калі адтуль ідзе гаворка пра “правы чалавека” – гэта заўсёды аказваюцца толькі правы нацыянальных (габрэі, палякі) і сексуальных меншасьцяў!
Гэта і ёсьць ГАЛОЎНАЕ ВЫЧВАРЭНСТВА!!! Ці – цынізм, крывадушша, блюзьнерства!
Мы ж столькі гадоў разьлічвалі на дапамогу з “Захаду” ў будаўніцтве нашай БЕЛАРУСКАЙ ДЭМАКРАТЫІ. А адтуль ідзе падтрымка толькі вычварэнцам…

“Гісторыя з (гома)сэксуальнасцю” ад 18.05.2010 (аўтар – Алёна Гапава; http://www.svaboda.org/content/article/2045516.html)

Астроўскі

Так цікава назіраць, як вычвараюцца прапагандысты ліберастызму. Шкада толькі звычайных людзей, якія ня маюць дастатковых ведаў у гэтым пытаньні.
Перанёс ваш опус, спадарыня Гапава, у свой архіў – будзе выкарыстаны, як ілюстрацыя у будучай хрэстаматыі па ідэалогіі. У вашым тэксьце мініум 3-4 грубыя памылкі, падмены, замоўчваньні. Жадаеце, каб паказаў?

Simpson

Уважаемая Алена! Статья очень сильная. Большое вам спасибо. Единственное, что вы забыли – открытый Фрейдом механизм проекции. Профессору психиатрии Астровскому, пропагандисту и борцу с пропагандой в одном лице, следовало бы знать о его существовании.

“Барацьба супраць геяў – гэта барацьба за ўладу” ад 18.05.2010 (аўтар – Будзімір; http://www.svaboda.org/content/article/2045716.html)

Астроўскі

Упершыню за доўгі час вырашыў, спадар “Будзімір”, паглядзець, чым дыхаеце. І не пашкадаваў – вельмі вы мяне ўсьцешылі.
Такога стараннага псеўдаінтэлектуальнага выкрунтасьніцтва, каб апраўдаць маральнае злачынства, скіраванае супраць грамадства (вельмі ўжо, відаць, хочацца атрымаць доўгі ліберастычны даляр), я даўно не сустракаў. Тут і падмена паняцьцяў, і адуважваньне ад сутнасьці праблемы, і шырокае выкарыстаньне плыні думак недасьведчаных людзей, затуманьваючых сутнасьць пытаньня. Сьмешна назіраць, як вы прыкідваецеся адначасна сьляпым, глухім і зьлёгку алігафрэнічным, робячы выгляд, што не разумееце, ня бачыце і ня чуеце сутнасьці пытаньня. А яно, між тым, выглядае так: ніхто зь беларусаў асабліва не выступае супраць тых людзей, якія маюць гомасексуальную арыентацыю, ніхто на іх не кідаецца, ніхто не баіцца; людзі не жадаюць іншага – КАБ У СЬФЕРУ ПУБЛІЧНАГА ЎНОСІЛАСЯ СЬФЕРА ІНТЫМНАГА; людзі не жадаюць гэтыя сьферы перамешваць-хаатызаваць-касмапалітызаваць; жадаюць, каб яны заставаліся падзеленымі, як гэта мусіць быць У ЗДАРОВЫХ КУЛЬТУРНЫХ ГРАМАДСТВАХ (у адрозьненьне ад жывёл – напрыклад, баноба). У адказ на гэта сьціплае і цалкам зразумелае жаданьне на нармальных культурных людзей зьдзяйсьняецца абсалютна неабгрунтаваная агрэсія – іх найчасьцей пачынаюць абзываюць “гамафобамі” (зразумела, такая ёсьць устаноўка). А вы, спадар Будзімір, у творчым парыве ад сябе яшчэ і дадаеце (стараецеся – баксы чакаюць): “ультраправыя традыцыяналісты”, “нароўні з расістамі, ксэнафобамі, сэксістамі”.
Ну, а калі ў вас, Будзімір, ёсьць яшчэ жаданьне парыпацца, падрыхтуйце адказ да наступнай сувязі са мной на такое пытаньне: вы пісалі мне ў свой час, што ў вас на дваіх з жонкай чацьвёра дзяцей. Адкажыце, калі ласка, ці дапускаеце вы інтымныя адносіны зь ёй на вачах сваіх дзяцей?
Карацей, увесь ваш опус – у архіў. Прыйдзе час, як знойдзеш…
Але ёсьць з вашага матэрыяла пара набыткаў (гэта яны мяне і ўсьцешылі). Яны наступныя:
1) Цяпер мы ўсе можам на ўласныя вочы пабачыць, па якой тэхналогіі ў краінах ліберальнага Захаду глабалісцкая фінансавая алігархія (ініцыятар у сьвеце новай формы імперыялізму – фінансавага) уводзіла на Захадзе ў публічны ўжытак тэму сексуальнасьці й сексуальнай інваліднасьці. Аказваецца, гэта адбывалася праз інфармацыйна-псіхічнае здушэньне культурных людзей: “гамафобы”, “ханжы”, “ультраправыя кансерватары”, “расісты”, “ксенафобы” і г.д.
2) Паколькі мы цяпер ведаем ня толькі ЯК, а і ДЛЯ ЧАГО гэта рабілася (на прыкладзе суседніх краін), мы можам папярэдзіць наш народ у наступным: усе гэтыя “гомасексуальныя праблемы” з накідваньнем нашым беларускім людзям неіснуючай “віны ў гамафобіі”, у “неталерантнасьці” і г.д. неабходныя глабалісцкай фінансаванай алігархіі ў якасьці АДУВАЖВАЛЬНАГА МАНЕЎРА. Усё сьведчыць пра тое, што НАС ХУТКА БУДУЦЬ РАБАВАЦЬ!!! Тое, што было зроблена, распахана, пабудавана намі, нашымі бацькамі й дзядамі, хутка будуць унахабку прыхватызоўваць чужынцы!!! Пытаньні “гамафобіі”, “талерантнасьці” ды іншай лухты патрэбныя ў якасьці туману, праз які становяцца часова нябачнымі пытаньні НАЦЫЯНАЛЬНАЙ і САЦЫЯЛЬНАЙ СПРАВЯДЛІВАСЬЦІ – туману, які будзе хаваць МАШТАБНУЮ ПРЫХВАТЫЗАЦЫЮ.
Вось пра што распавёй нам опус пана “Будзіміра”.

Siarhei

Цэлы артыкул акадэміцкі сп. Астроўскі накатаў… Тэма закранула за самае жывое. Толькі вось старанні марныя – нудныя рэчы ў гісторыі не застаюцца, а геі з планеты нашае не знікнуць пры ўсім жаданні. Садом, Гамора, Грэцыя… але – воз усё там – як былі, так і будуць, бо гэта не ад артыкулаў залежыць і не ад пісакаў. І калі ўжо прыслухоўвацца да неякіх аўтарытэтаў у псіхіатрыі ці псіхалогі – то да тых, хто з’яўляецца сапраўды аўтарытэтным не ў маргінальнай групцы і не ў сябе на лаўцы, а на сусветным і часавым узроўні. Больш любові, шаноўны прафесар горада N 🙂

budzimir

Ведаеце што, спадар Алесь? Да нядаўняга часу ў мяне не было ніякай вызначанай пазыцыі па гомасэксуальнаму пытаньню. Я ставіўся да яго абыякава, калі не сказаць прахалодна. А, напрыклад, фільмы пра геяў мяне нават раздражнялі. З гэтай прычыны я вельмі не любіў (не люблю і цяпер) Альмадовара і шэраг іншых “тэматычных” рэжысэраў. Гей-культура, скажу шчыра, выклікала і выклікае ў мяне адрыньваньне і лёгкую гідлівасьць. Больш за тое, у лістападзе мінулага году я напісаў наступнае: “Гомасэксуалізм — акурат такая самая загана, як і выпадковыя гетэрасэксуальныя адносіны без абавязкаў ды наступстваў” (гл. http://www.svaboda.org/content/article/1841825.html). Адным словам, я не падтрымліваў змаганьня геяў за свае правы, бо лічыў іх зацыкленымі выключна на сэксе, хаця і ня быў ніколі гамафобам у строгім сэнсе слова.
Што, у такім выпадку, прывяло мяне ў лягер іхных абаронцаў? Тое, што Пётра Рудкоўскі назваў “гетэра-сэкс-фашызмам” (гл. http://nn.by/?c=ar&i=38594), я ж называю “гетэрасэксуальным шавінізмам”. Ягоны непрывабны твар – брыдкая мова, страшэнная пыха, паталягічная нянавісьць, нахабная крывадушнасьць, крайняя вузкалобасьць, а галоўнае, гатовасьць зьневажаць і патрэба ў зьневажаньні – прымусілі мяне ўстаць на процілеглы бок барыкадаў. Бо тут яўнае зло. Тады як пошукі мужчынам свайго каханьня сярод мужчынаў, а жанчынай сярод жанчынаў можна лічыць дзіўнаватым капрызам, загадкай або памылкай прыроды, ці то дурыкамі і блазнотай, але зла я ў гэтым не знаходжу.
Мы ж не абвяшчаем злом гетэрасэксуальныя ўзаеміны, хаця ў іх ёсьць адваротны, непрывабны бок, за імі цягнецца шлейф шматлікіх драмаў і трагедыяў, а чыстае і сьветлае каханьне, як і шчасьлівы, бясхмарны шлюб – рэдкае выключэньне, а ня правіла. Ня кажучы аб тым, што дзеці, гэтыя кветкі жыцьця, вельмі часта аказваюцца зламанымі і выкінутымі.
Што тычыць вашага пытаньня, я не разумею ягонага сэнсу. Хіба геі выходзяць на вуліцу дзеля таго, каб прылюдна займацца каханьнем? Адкуль гэткія дзіўныя фантазіі? Яны ўсяго толькі шукаюць прызнаньня, хочуць выйсьці зь ценю. І не хавацца ў тым самым сэнсе, у якім ні ад каго не хаваюцца гетэрасэксуалы. Калі вам здаецца, быццам гетэрасэксуальнасьць надзейна схаваная ў сфэры інтымнага, – гэта занадта наіўная ілюзія. Адкрыйце вочы, азірніцеся па баках – яна паўсюль выстаўленая напаказ. Між іншым, не заўжды ў прывабным выглядзе. Чытайце апошні абзац артыкулу спадарыні Гапавай (http://www.svaboda.org/content/article/2045516.html):
“Я рэгулярна бачу на сайтах “Нашай нівы”, “Салідарнасьці, ”Народнай волі” і іншых дэмакратычных СМІ, што дбаюць пра правы чалавека, паведамленьні пра конкурсы на лепшыя грудзі, ногі альбо яшчэ якія часткі жаночага цела. Мужчынскія камэнтары пад імі, аднак, не пакідаюць сумненьняў у тым, што “правоў” ў носьбітаў гэтых частак цела няма, бо іх ацэньваюць, як тавар: гэта тоўстая, а тая з цэлюлітам, а трэцяя не зусім сьвежая на выгляд; дайце нам іншых, а мы паглядзім і ацэнім. Апошнім разам мяне уразіў рэпартаж з конкурсу на лепшыя сушы у Мінску. На вялікім стале ляжала жывая цалкам распранутая дзяўчына — толькі пэўныя месцы былі прыкрытыя кветкамі і лісткамі — і на яе і выкладаліся тыя сушы. Публіка выбірала, ела, разглядала, абменьвалася меркаваньнямі, камэнтатары камэнтавалі. Жаночае цела, раскладзенае на стале, было часткай падзеі — і ніхто чамусьці не кідаў яйкі і не змагаўся з амаральнасьцю. Ўсё, лічылася, было нармалёва. Як і павінна быць”.
ЗЫ: Закід ў тым, што мной рухае жаданьне атрымаць “доўгі лібэралістычны даляр”, як і вашую кансьпіралягічную канцэпцыю “адуважвальнага манэўра”, камэнтаваць не лічу патрэбным.

“Гамафобія ў Беларусі адсутнічае толькі фармальна” ад 19.05.2010 (http://www.svaboda.org/content/article/2047053.html)

Алесь Астроўскі

Надзвычай цікава назіраць за разьвіцьцём гомасексуальнай тэмы на радыё “Свабода”. Вось ужо і цяжкую артылерыю падагналі – Бяляцкага. Відаць, у заходніх ліберастызатараў, на інтарэсы якіх працуе сёньня “Свабода”, справы – поўны швах. Ня думалі яны, што гэтыя затурканыя лукашызмам беларусы здольныя на такі супраціў спланаванай імі разбэшчвальнай акцыі. З аднаго боку, столькі грошай убухана ў кампанію па “гомасексуалізацыі ўсёй Беларусі”, з другога, час прысьпешвае – трэба пачынаць падрыхтоўку да чарговай акцыі па ліберастызацыі, а тут – правал. Дый грантавым смактунам трэба справаздачы пісаць. А пад што? Вынік жа нулявы…
Зь Бяляцкім знаёмы яшчэ з 1986 года, з Аб’яднаньня беларускіх моладзевых суполак. Ён быў у менскай “Талацэ”, я – у гарадзенскай “Паходні”. Тады мы разам змагаліся за культурныя правы нашага народу, вывучалі нашу мінуўшчыну, марылі пра будучую незалежнасьць Беларусі. Я якім быў, такім і застаюся: хачу, каб наш беларуска-літвінскі народ быў гаспадаром на ўласнай зямлі, каб улады ў межах Беларусі былі з’арыентаваныя на яго аб’ектыўныя інтарэсы (нагадаю, менавіта ўсё гэта і ёсьць зьместам дэмакратыі). Паколькі цяперашнія ўлады зьяўляюцца каланіяльнымі, я змагаюся супраць палітыкі этнацыду і генацыду нашага народу, якія ўлады праводзяць, супраць дыскрымінацыі й рабаваньня беларусаў, супраць падрыву іх здароўя…
Бяляцкі ж за гэты час стаў крутым “праваабаронцам” і заяўляе, што ён “за гей-парады і падтрымлівае іх». Натуральна, што ўсіх, хто выступае за пэўную грамадскую норму, ён па “новай модзе” лічыць “гамафобамі”. Яму таксама пазарэз трэба, каб гомасексуалісты ладзілі свае парады і абавязкова… ў публічных месцах. Найлепш проста на галовах звычайных грамадзян. Грамадзяне павінны таму быць радыя. Любая іншая рэакцыя – недаравальнае злачынства, адным словам – гамафобія…
Што гэта азначае? Гэта азначае, што Бяляцкі ўжо не дэмакрат. Ён, як і многія іншыя, з той пары перакуліўся ў… ліберасты. Чым больш у краіне ўмоў для розных “меншасьцяў” і менш для карэннага народу, тым больш у краіне “лібералізму” й менш сапраўднай дэмакратыі. Гэта зразумела. Але ж гранты даюцца пад іншае разуменьне…
Пасьля Другой сусьветнай вайны (у сьнежні 1952 году) Генасамблея ААН прыняла рэзалюцыю №637 (VII), дзе ў раздзеле А запісана: “права народаў і нацый на самавызначэньне з’яўляецца перадумовай для карыстаньня асноўнымі правамі чалавека”. Гэта азначае, што нормай мусіць быць такі прынцып, калі спачатку павінны зьдзяйсьняцца правы беларускага народу ў беларусі, а толькі потым правы ўсіх іншых індывідумаў з дэвіацыямі.
Тым часам, цяпер з “Захаду” на Беларусь рухаецца дадатковая пачварная сіла (у дадатак да той старой, што з усходу). Гэта сіла ўсё робіць наадварот. Так, нядаўна ПАРЭ заявіла, што спыняе зносіны з афіцыйным Менскам з-за таго, што ў Беларусі працягваюць расстэльваць здачынцаў-нелюдзяў. Пабітыя гомасексуалісты паабяцалі зьвярнуцца ў ААН, у камісію па правах чалавека. А расейскі дэпутат у Еўрапарламенце ад расейскай “Едіной Росссіі” тав. Маркаў запатрабаваў для “польскай меншасьці” ў Беларусі… палітычных правоў (ня верыце, пераканайцеся самі: http://www.svaboda.org/content/article/2039156.html). Ды яшчэ заяўляў, што гэта і ёсьць “дэмакратыя”.
Такім чынам, “Захад” упарта бароніць у Беларусі забойцаў, гомасексуалістаў, інтарэсы чужых этнасаў. Каго хочаш. Толькі не правы карэннага народу, на якія яму пляваць! Рэальныя генацыд, этнацыд, дыскрымінацыя, рабаваньне, падрыў здароўя беларусаў, пагроза страты дзяржаўнасьці і г.д., якія ёсьць галоўнымі праблемамі нашага народу, у “заходняе” разуменьне “правоў чалавека” сёньня не ўваходзяць.
Ня верыце? Можаце запытацца ў Бяляцкага. Ён пацьвердзіць.
Таму час і мне заявіць: мне пляваць і на такую “праваабарону”, і на такіх “праваабаронцаў”.

“Палітычная гомасэксуальнасьць” ад 22.05.2010 (аўтар – Гарбацкі; http://www.svaboda.org/content/article/2049682.html)

Астроўскі

10 разоў спрабаваў даслаць сюды і “Будзіміру” каментар (рабіў гэта двое сутак зь інтэрвалам 2-3 гадзіны).
“Свабода” яго так і не выставіла…
Беларусы! На “Свабодзе” няма свабоды, за якаю “Свабода” нібы выступае. Таму ніколі не забывайце свавіць “дзьвюкосьці”, калі ўзгадваеце г.зв. “Свабоду”.

Вэб-рэдактар

Паважаны спадар Астроўскі! Вашы камэнтары не былі выстаўленыя, паколькі вы парушылі правілы форуму

Астроўскі

Каментар, якія “Свабода так і ня выставіла, быў такі (калі вы яго прачытаеце, стане зразумелым, чаму; прадстаўленыя ніжэй факт і меркаваньні й Букоўскага былі выстаўлены на нашым сайце ў якасьці асобнага матэрыялу):

У якасьці каментара дасылаю выступ знакамітага савецкага дысідэнта  Ўладзіміра Букоўскага, які цяпер жыве ў Вялікабрытаніі. Ён нядаўна наведаў Баўгарыю і выступіў там перад чытачамі з крытыкай ідэалогіі “паліткарэктнасьці” (гэта тое, што на самай справе ёсьць ідэалогіяй ліберастызму – гібрыдам здэградаванай формы лібералізму з таталітарызмам). Узята з http://community.livejournal.com/ru_ds:

“Падзеі, 20-годдзе якіх мы адзначаем – крах і распад Савецкага Саюзу – нас, дысідэнтаў, не зьдзівілі. Але затым адбылося нешта дзіўнае.

Пасьля Другой сусветнай вайны і краху нацызму ўвесь палітычны сьпектр у сьвеце пасунуўся ўлева. Гэта вытлумачальна: фашызм і нацызм атаясамляюць з правымі ідэалогіямі (на самой справе атаясамляюць цалкам несправядліва, але гэта ўжо іншая тэма). Абрынуўся камунізм – і, здавалася б, палітычныя настроі павінны былі б пасунуцца ўправа. Але нічога падобнага не адбылося. У 1992-94 гадах да ўлады ў Еўропе прыходзяць левыя… Распад сацыялістычнага блоку супаў са з’яўленьнем на Захадзе новых утапічных ідэалогій.

Паліткарэктнасьць як міжнародная зьява пачалася з 1990-х, але як рух яна існавала і раней. Я ўпершыню зь ёю сутыкнуўся ў 1983 ці 1984 годзе. Я ішоў у сваю лабараторыю [Букоўскі – нейрафізіёлаг. – Рэд.], а насустрач па лесьвіцы спускаліся дзьве дзяўчыны. Я прытрымаў для іх дзьверы. Яны паглядзелі на мяне з пагардай і сказалі: “Мужчынская шавіністычнай сьвіньня”. Я нічога не зразумеў і вельмі зьдзівіўся. Распавёў калегам, яны сталі сьмяяцца: “Так гэта з універсітэта Берклі. Адтуль ідуць усе леварадыкальныя рухі. Гэта нейкая новая мода – феміністкі; яны кажуць, што калі мы, мужчыны, абыходзімся з жанчынай як з жанчынай, мы яе гэтым прыніжаем”.

Феміністкі вучаць, што “жанчына” – гэта сацыяльная канцэпцыя. Маўляў, калі б мужчыны трымаліся з жанчынамі як з мужчынамі, жанчыны б і сталі мужчынамі: жанчын зь іх робяць нашы паводзіны ў адносінах да іх, жанчына – ахвяра мужчынскіх стэрэатыпаў. Гэтая канцэпцыя, нарадзіўшыся ў Берклі, надзвычай хутка распаўсюдзілася па ўсім сьвеце. У 1984 годзе мы над ёю сьмяяліся – праз 10 гадоў яна захапіла ўвесь сьвет. Усе ўніверсітэты адкрылі філіі “гендэрных даследаваньняў”. Па мне, так у дачыненьнях полаў за мільён гадоў нічога не зьмянілася, але гэтыя псеўданавукі аб мужчынскіх хібах распладзіліся жахліва: ня так мы на жанчын глядзім і ня так мы зь імі абыходзімся.

І пачаўся чысты Оруэл: нельга, маўляў, зьвяртацца да жанчыны “міс” ці “місіс”, таму што гэта вызначэньне жанчыны праз яе шлюбны статус. Уводзіцца немагчымае для англійскай мовы “міз”… Яны ўвесь час прыдумляюць новыя словы, і калі ты ня кажаш, як загадана, ты – мужчынская шавіністычнай сьвіньня. Нават Біблію перапісваюць так, каб Бог быў у жаночым родзе.

Я дык у савецкіх псіхушках прывык да таварыста вар’ятаў. Але бяда ў тым, што амерыканскае грамадства [няўжо амерыканскае грамадства?! – Рэд.] ўсялякую ідыёцкую навінку адразу робіць ледзь не агульнаабавязковай. У Амерыцы, як, зрэшты, і ў Еўропе, насельніцтва паводзіць сябе неверагодна па-канфармісцку. Усё, што табе ўцюхваюць, трэба ўспрымаць як норму. Каб быць пасьпяховым, трэба быць канфармістам. І вось амерыканскія шаблоны распаўсюджваюцца паўсюль як непарушныя правілы, адбіваючыся нават на заканадаўстве.

Феміністычныя рухі заявілі, што мужчыны – “сексісты”, глядзяць на жанчын выключна як на сексуальныя аб’екты, і, такім чынам, усё, што мае дачыненьне да полу, павінна быць выключана са штодзённых зносін мужчыны і жанчыны. Флірт абвясьцілі агрэсіяй і імкненьнем заняволіць жанчыну. Цяпер у ЗША працадаўца ня сьмее размаўляць са сваёй супрацоўніцай сам-насам – павінен прысутнічаць хаця б адзін сьведка, інакш таго могуць абвінаваціць у сексуальных дамагальніцтвах, а гэта азначае гібель кар’еры і становішча ў грамадстве.

Дакладна гэтак жа свае патрабаваньні сталі прад’яўляць й іншыя меншасьці – гомасэксуалісты, цёмнаскурыя, сектанты і г.д. Зьявіліся законы аб “hate speech” – “мове нянавісьці”, нешта накшталт 70 артыкула савецкага Крымінальнага кодэксу, па якім мяне судзілі. “Мовай нянавісьці” абвясьцілі любую згадку аб расавых адрозьненьнях або сексуальных схільнасьцях. Вы ня маеце права прызнаваць відавочныя факты [! – Рэд.]. Калі вы іх згадваеце публічна – гэта злачынства.

У Англіі ў мінулым годзе адмянілі ўсе калядныя грамадскія мерапрыемствы: брытанскі сьцяг утрымлівае крыж св. Георгія, а гэта нібыта пакрыўдзіць мусульман, нагадваючы ім пра крыжовыя паходы. Пры гэтым самі мусульмане нічога падобнага не патрабуюць. Мусульманін, які трымае лавачку непадалёк ад майго дома, вывесіў у вітрыне сьцяг з крыжом, каб прадэманстраваць, што ён ня згодны з гэтай крэтынскай забаронай – але хто яго пачуе…

Гэта прывяло да такой цэнзуры, што ў нашы дні Шэксьпір бы жыць ня мог. Так палову яго п’ес ужо і ня ставяць: “Венецыянскі купец” – антысемітызм, “Атэла” – расізм, “Утаймаваньне свавольнай” – сексізм… Адна настаўніца ў Лондане адмовілася весьці свой клас на “Рамэа і Джульету”, назваўшы сьпектакль “агідным гетэрасексуальным відовішчам“.

Масавая цэнзура падмацоўваецца крымінальным заканадаўствам. За жарт аб гомасексуалістах можна трапіць у турму. Зьвярніце ўвагу, як хутка справа дайшла да рэпрэсій.

Быў такі філосаф – Герберт Маркузэ, ревізіяніст-марксіст. Ён быў нязгодны з Марксам у адным пункце: Маркс лічыў рэвалюцыйным класам пралетарыят (што відавочна ня так), а Маркузэ вучыў, што сапраўдны рэвалюцыйны клас – гэта разнастайныя меншасьці. паталогію трэба абвясьціць нормай, а норму – паталогіяй [ну, што пазнаёце?! – А.А.]. “Толькі тады, – піша Маркузэ, – мы, нарэшце, разбурым буржуазнае грамадства”.

Актывісты, якія нібыта абараняюць правы меншасьцяў – гомасэксуальныя і феміністычныя арганізацыі – НА САМОЙ СПРАВЕ АБ МЕНШАСЬЦЯХ НЕ КЛАПОЦЯЦЦА. Яны, як у свой час Ленін – працоўных, ВЫКАРЫСТОЎВАЮЦЬ ІХ ЯК ІНСТРУМАНТ ЦІСКУ І КАНТРОЛЮ НАД ГРАМАДСТВАМ і прыносяць ім больш шкоды, чым усім астатнім. У Амерыцы жонка майго сябра 7 гадоў таму заснавала рух “Жанчыны Амерыкі супраць фемінізму”. Пачынала яна зь некалькімі сяброўкамі, а цяпер у іх часопіса тыраж – 2 млн. Жанчыны пачынаюць разумець, што фемінізм ім варожы, што ён разбурае іх жыцьцё, што ён не дае ім выбіраць тое, што хочацца ім, а не тое, што ім навязваюць розныя актывісткі.

Карацей кажучы, мы маем справу з сур’ёзнай ідэалогіяй, якая пад шыльдай палітычнай карэктнасьці спрабуе разбурыць наша грамадства. Чым меншасьцям горш, тым лепш іх лідэрам: будзе што абараняць. Але іх задача – зьнішчыць нашае грамадства, і гэта – новая, больш злосная версія марксізму [!!! – Рэд.].

Цэнзура, якую ўвялі абаронцы “палітычнай карэктнасьці”, пазбавіла іх ад дыялогу. Калі б я зь імі спрачаўся, я б разабраўся зь імі за некалькі хвілін. Але хто ж мне дазволіць? Я, паўнапраўны грамадзянін Вялікабрытаніі, не магу напісаць на гэтую тэму артыкул, апублікаваць кнігу, прыняць удзел у грамадскіх дэбатах на гэтую тэму – таму што такіх дэбатаў няма[!!! – Рэд]. Вы па тэлевізары ніякіх довадаў за ці супраць паліткарэктнасьці не пачуеце.

Гэтую ідэалогію нам навязваюць. Нічога супраць вар’ятаў я не маю, я ў псіхушках правёў шмат гадоў і цалкам да іх талерантны. Адзіная мая ўмова – не навязвайце мне чужых ідэй. Я памятаю сваю першую спрэчку са следчым ў КДБ. Мне тады 16 было. Ён мяне спытаў: “За што вы нас так ненавідзіце?” Я адказаў: “Я вас не ненавіджу. Я проста вам ня веру. Вы хочаце будаваць камунізм – выдатна, будуйце. А я не хачу. Магу я сабе дазволіць 2 квадратныя метры, дзе не будзе камунізму?””

(Думаем, прыведзенае меркаваньне шаноўнага чалавека – магутны ўдар па пазіцыі прапагандыстаў садаміі, варты запамінаньня)

Геі: курс на Асьветніцтваад 09.06.2010 (артыкул Гарбацкага; http://www.svaboda.org/content/article/2066424.html)

Астроўскі

Дажыліся. “Свабода” па гэтым пытаньні дае слова толькі гомасексуалістам. Нармальным людзям выказваць сваю пазіцыю ўжо проста не дазволена – яны павінны толькі ўважліва слухаць, памоўкваць і станавіцца… “дэмакратычнымі”.
Як усё гэта агідліва асабліва ва ўмовах этнацыднай дыктатуры! Чарговы раз заяўляю: магу апаніраваць любому ліберастызатару, якіх так актыўна рэкламуе “Свабода”.  Можа вам – свабодаўцы – усё ж хоць трохі цікавы пошук ісьціны? Можа час арганізаваць хаця б дыскусію?

Vital

А што замінае Вам, спадар Алесь, лічачы сабе “нармальным”, узяць ды накрэмзаць пост у сваім блогу і даслаць яго Свабодзе, здаецца на сайце кантакты пазначаны? Толькі без цетлікаў, нармальны такі пост, без размоў пра знішчэнне натуралаў і іншай шалухі якой поўна на іншых сайтах, на якіх дылетанты разважаюць пра геяў.

Астроўскі

Спадар Віталь. На нашым сайце ў свой час такі аналіз будзе. Гаворка ў дадзеным выпадку ідзе не пра мяне ці пра наш сайт, а пра інфармацыйную палітыку радыё “Свабода”…

Vital

Наколькі мне вядома, інфармацыйная палітыка Свабоды базуецца на патрымцы меншасцяў. нацыянальных, сексуальных і г.д. Толькі не трэба зараз звальваць у адну кучу педафілаў, насільнікаў і гэтак далей – гэта зусім іншая гісторыя… Гэта вельма складаная тэма і спачатку трэба ў ёй крыху разбірацца перад тым як пачынаць нешта пра яе казаць адмоўнае.

Астроўскі

Спадар Віталь, а праблемы беларуска-літвінскага народу – гаспарада беларускай дзяржавы – мы ўжо вырашлі?
Г.зн., ні этнацыду, ні генацыду, ні дыскрымінацыі па нацыянальнай (беларусы) прыкмеце, ні захопу нашай уласнасьці ўжо няма? Засталіся толькі праблемы меншасьцяў?!
Ці ўсё ж, можа, без ПАПЯРЭДНЯГА вырашэньня стратэгічных праблем, зь якімі ўсё яшчэ сустракаецца наша нацыя, не зусім карэктна “беларускай службе радыё “Свабода” займацца вырашэньнем праблем апалячаных беларусаў, якіх часта называюць “польскай меншасьцю”, і геяў?!
Ці не здаецца вам, што радыё “Свабода” пры такім падыходзе да сваёй інфармацыйнай палітыкі саўдзельнічае ў этнацыдзе, генацыдзе беларускага народу?

Алег

Вельмі аб’ектыўны і “гарачы” артыкул.  Хаця,не,нават не артыкул-нейкі крык сьціснуты….мы сядзім у сваім гетта,слухаем абразы з усіх бакоў….ванітуе ўжо ад “нармальных”,якія апро засаленых выразаў і 2-3-х недарэных цытатаў зь Бібліі ніколі нічога сказаць і ня змогуць. Спадару Астроўскаму скажу і скарыстаючыся “момантам” запрашу на круглы стол, які неўзабаве пачне рыхтавацца “ЛГБТ і рэлігія”. Думаю, там вам будзе месца і час, каб падыскутаваць.

Астроўскі

Алегу. Выдатна. Давайце фармуляваць пытаньні для парадаку працы такога “круглага стала”, дэмакратычны рэгламент, запрашаць СМІ і г.д.
І, сп-р Алег, пачаць варта з вашага поўнага прозьвішча…

Гэтэрасэксуал, Беларусь

Толькі латэнтныя “гомасэксуалы” ярасна ненавідзяць адкрытых гомасэксуалаў, мне як гэтэрасэксуалу ўсё роўна, будзе марш “вясёлак” ці не!!!

Астроўскі

“Гэтэрасэксуалу”, які жыве ў горадзе “Беларусь”.
А спасылку на аўтарытэтную крыніцу не маглі б падаць?

Siarhei

Сп. Астроўскі, перастаньце шукаць аўтарытэтныя крыніцы (гэта не навуковая праца, каб адтуль перапісваць чужыя мудрыя думкі, калі сваіх няма). Варта быць такім аўтарытэтам, каб не шукаць падчэпак на свае словы! Як бачна з дыскусіі – гэта не Вы…

Астроўскі

Спадарам “Сяргею” і “Гетэрасэксуалу”.
Я ці ня я – ня гэта мяне цікавіць. Мне трэба ведаць: ня ў першы раз агучаная думка пра нянавісьць “латэнтных гомасексуалаў” да “адкрытых гомасексуалаў” – гэта навуковы факт, альбо элемент прапаганды ці шантажу, якія да сапраўднасьці ня маюць ніякага дачыненьня?

(канец цытаваньня назваў матэрыялаў, іх адрасоў і часткі каментароў на іх)

Такім чынам, як бачыце, прадстаўнікі рэдакцыі “Нашайзямлі” змагаліся…

Заклікаем усіх прыстойных людзей узбройвацца аргументамі й рабіць тое самае!

*

Чыя гэта мэта – садамізацыя людскай цывілізацыі?

Калі глядзіш на сучасных палітыкаў розных дзяржаў, якія ў нас цяпер перад вачыма (вялікіх і паменш, сьпераду і ззаду; гл. фота ўверсе), і калі адначасна задумваешся над тым, як яны сёньня практычна ўсе (асабліва найбольш “цывілізаваныя”) пачалі бараніць “правы сексуальных меншасьцяў”, немагчыма пазбавіцца ад дамук аб іх несамастойнасьці, марыянеткавасьці. Ня могуць розныя людзі, прадстаўнікі й выхаванцы абсалютна розных культур, раптам, проста так, без нейкага вонкавага ціску стаць такімі адзінымі ў сваёй антыкультурнай, садамісцкай пазіцыі. Ёсьць нехта больш значны і самастойны за іх, хто першы прымае рашэньні, а ўсім ім – загадвае! Г.зн., што сапраўдныя ініцыятары падобнай палітыкі знаходзяцца за сьпінамі палітыкаў і нам нябачныя.

А, можа, уражаньне пра марыянеткавасьць вядучых палітыкаў заходніх дзяржаў не такое ўжо й інтуітыўнае? Можа, ёсьць прычыны для таго, каб яго лічыць рацыянальным? А давайце пералічым факты і зададзім больш дакладныя пытаньні…

Хто можа паставіць перад сабой задачу прасоўваць у грамадствах сатанінскія ўяўленьні, якія пярэчаць усім нацыянальным культурам, усім рэлігіям, дый у цэлым здароваму сэнсу, выдаючы іх за прагрэсіўныя? (першы факт і пытаньне)

Хто можа прымусіць СМІ дзяржаў “цывілізаванага Захаду” (у т.л. такія, як радыё “Свабода”) працаваць над выкананьнем гэтага заданьня? (другі факт і пытаньне)

Хто можа прымусіць палітыкаў вядучых заходніх дзяржаў стаць марыянеткамі ў правядзеньні ў жыцьцё гэтай палітыкі, якая перашкаджае іх палітычным кар’ерам, бо пярэчыць уяўленьням большасьці грамадзян іх уласных краін? (трэці факт-пытаньне)

Хто можа ўпарта, мэтанакіравана арганізоўваць людзей зь сексуальнымі дэвіяцымі? (чацьверты факт-пытаньне)

Хто можа забясьпечыць глабальны маштаб такіх грамадскіх пераўтварэньняў і шматгадовую мэтанакіраванасьць? (пяты факт і пытаньне)

І, нарэшце, галоўнае: хто можа дазволіць сабе прызначыць на зьдзяйсьненьне такой палітыкі мільярды і мільярды даляраў? (шосты факт і пытаньне)

Дык хто ж гэта?

Калі мы выкарыстаем знакамітую дэдуктыўную методу Шэрлака Холмса, у нас атрымаецца толькі адзін адказ: гэта можа рабіць толькі тая таемная сіла (гэтая сіла хаваецца таму, што яўна незаконна мае аж такую ўладу!), якую завуць карпаратакратыяй ці глабалісцкай фінансавай алігархіяй зь сіянакратыяй унутры! (дарэчы, нагадаем: аналагічна, у такім жа маштабе, з затратай такіх жа рэсурсаў і па такой жа тэхналогіі сьвету сіянакратыяй быў накінуты міф пра 6-мільённыя маштабы халакосту).

*

Задача, якую паставіла перад сабой сіянакратыя

Аб’ектам дэструктыўнага ўзьдзеяньня несумніўна зьяўляецца агульная (універсальная) і нацыянальная культуры… Сіянакратыя вырашала выбіць зь людзей ўсё высокае – тое, што ў адной з частак дадзенай серыі матэрыялаў апісана як праявы 4-га ўзроўню псіхічнага.

Пры гэтым дасягаюцца дзьве ўзаемазьвязаныя злачынныя задачы:

чалавек ператвараецца ў гаворачую жывёліну (гл. фота ўнізе, а таксама ілюстрацыю ў пачатку дадзенага матэрыяла, на якой аран-гутан знаёміць маладога чалавека “сьветлага ліберастычнага заўтра”, са шляхом, па якім яго туды вядуць…).


людскія грамадствы максімальна атамізуюцца – ператвараюцца з самабытных цэласных сістэм (этнасаў, народаў, нацый-дзяржаў) у хаатызаваныя, літаральна біямасападобныя грамадствы гаворачых жывёл.

У 1960-70-я былі “свабода каханьня” і “сексуальная рэвалюцыя”. У 1990-2010-я – прапаганда садаміі становіцца крытэрам “дэмакратычнасьці” й “правамі чалавека”.

Што сіянакратыя запланавала далей?

Мы ў рэдакцыі прыйшлі да высновы, што ўсё зробленае – гэта толькі падрыхтоўка да чарговага яшчэ больш злачыннага акту глабальнай касмапалітызацыі – такой дзейнасьці, якая накіравана на арганізацыю выміраньня белых народаў Еўропы на тэрыторыях іх уласных дзяржаваў й іх замяшчэньня прышлымі ксенаэтнасамі!..

І вось тут вяртаемся да пытаньня, пастаўленага ў загалоўку дадзенай серыі матэрыялаў: дык што могуць даць беларускай дэмакратыі (непарыўна зьвязанай з абаронай беларускіх нацыянальных каштоўнасьцяў, са змаганьнем супраць зьнішчэньня беларускай мовы, культуры, гістарычнай памяці, нацыяналных сімвалаў нашага народа) ініцыятары грамадскай садамізацыі, якія маюць абсалютна супрацьлеглыя мэты?

Адказ: ні-чо-га! І гэта ў лепшым выпадку… Калі ж вы яшчэ верыце ў магчымасьць карысьці ад такіх памочнічкаў, вы, як мінімум, наіўныя людзі. Глабалісцкая фіналігархія зьяўляецца а ні трохі ня меншым ворагам беларускага ды іншых народаў, чым расейская імпербюракратыя (дарэчы, да такой высновы мы ўжо прыходзім ня ў першы раз).

*

І апошняе: няўжо ў злачынцаў можа атрымацца задуманае? – задаюць сабе пытаньне некаторыя. Злачынства ж відавочнае ды яшчэ грандыёзнае…

Таго, хто лічыць, што відавочнасьць і грандыёзнасьць злачынства здольныя абараніць людскую цывілізацыю ад яго, мы таксама мусім расчараваць. Сапраўдныя веды пра псіхіку людзей (што было разгледжана ў адной з папярэдніх частак данай серыі матэрыялаў) дазваляюць сьцьвярджаць, што будучы лёс людскай цывілізацыі трымаецца толькі на тых, хто здольны вельмі высока цаніць культуру, этыку, мараль, справядлівасьць, годнасьць, прыстойнасьць, праўду, прыгажосьць, дабро. А такія псіхічныя рысы, на жаль, прысутнічаюць у вельмі невялікай колькасьці асобаў.

Людзі, калі вы ёсьць, станавіцеся побач адзін з адным і змагайцеся! Іншага шляху ў нас проста няма…

Усяго вам лепшага, сябры.

Жыве ВялікаЛітва-Беларусь – Наша Зямля!

P.S.

Дарэчы, фіксуем чарговы дактрынальны прынцып (Д пр-п 131):

Гомасексуалісты – гэта людзі, які маюць адхіленьні ў разьвіцьці сексуальнага пачуцьця, у чым у многіх выпадках яны не вінаватыя. Такіх людзей нельга караць, іх цяжка лекаваць, Як й іншым інвалідам – фізічным, разумовым – людзям з анамаліяй сексуальнага (сексуальным інвалідам) варта спачуваць (робячы гэта карэктна, унутрана – лепш, па магчымасьці, выключыць гэтую тэму з публічных размоў, абмеркаваньняў). Але ў той жа час ім ні ў якім разе нельга дазваляць уносіць сваю анамалію ў публічнае, бо пры гэтым адбываецца разбурэньне грамадскай культуры, маралі, этыкі шляхам касмапалітызацыі-перамешваньня грамадскага й інтымнага (сексуальнага ды яшчэ анамальнага) – гэтыя дзьве сьферы людскага жыцьця мусяць заставацца ў адасобленым (дыферэнцаваным) стане. Такога нельга рабіць у такой жа ступені, у якой нельга дазваляць маральным дэгенератам уплываць на грамадства. Апошнім павінны кіраваць паўнавартасныя ва ўсіх адносінах (высокамаральныя, высокакультурныя, высокаінтэлектуальныя, дасьведчаныя) прадстаўнкі адпаведнага народа – сапраўднага ўласьніка адпаведнай дзяржавы … На жаль, у наш час глабалісцкая фінансавая алігархія выкарыстоўвае людзей зь анамаліяй сексуальнага як прыладу для сваіх злачынных соцыядэструктыўных мэт. Усе прыстойныя людзі абавязаны змагацца і з гэтым злом, інакш нашу цывілізацыю чакае марны лёс…


9 каментарыяў

  1. Сяржук Нехамес кажа:

    ХАЙ СТЫДЗЯЦЦА ГАМАФОБЫ!

    Не маўчыце, брацця-геі, –
    весялее, весялее …
    Хай стыдзяцца гамафобы
    сваёй даўняе хваробы:

    пэўна ж, пенісы й вагіны
    разам быці не павінны!
    Ідэалы-чалавекі –
    лесбіянкі, гамасекі …

  2. Сяржук Нехамес кажа:

    Трэба прызнаць, што геі вельмі таленавітыя ў мастацтве. Без іх там не абыйсціся. І беларускае нацыянальнае мастацтва не выключэньне. Напрыклад, гарадзенскі пісьменьнік Юрась Гумянюк адзін з найлепшых сучасных. І што нам з таго якой ён арыентацыі?

    Так што збаўце напор, спадары…

    • Рэдакцыя кажа:

      Прабачце, мы не зразумелі – вы прыкідваецеся, што ня ўехалі ні ў тэкст, ні ў кантэкст, ці адкрыта правакуеце?

    • Спадар Нехамес.
      Два дні таму вам з рэдакцыі задалі пытанне. Культурна. А вы некультурна маўчыце. Напісалі пра Гуменюка. Прычым тут ён? Вы што не змаглі за гэты час разабрацца ў двух дубах каб адказаць? Давайце я вам гэтыя дубы пералічу.
      Першы.
      Рэдакцыя патлумачыла, што гомасексуалісты не вінаватыя ў тым што яны такія. Прычым падрабязна навукова чаму. рэдакцыя ўстала на іх абарону!!! Кажа, што нельга іх судзіць ці асуджаць за іх палавыя асаблівасці. мы гетэрасексулы (прабач мяне госпадзі, што пішу такія словы пра нармальных людзей) працягнулі ім руку!!! Хто яшчэ з нармальных людзей так зрабіў?
      Дуб другі.
      было патлумачана, што мы супраць таго, калі сінюгі нацкоўваюць блакітных знішчаць сям’ю, любоў, мараль, культуру, разбэшчваюць дзяцей. Супраць, каб Вясёлка, блакітны і ружовы колер былі звязаны з гома. Усё гэта абыдляе грамадства, прыводзіць да знішчэння народа. Гэта такая метода сінюг. Выкарыстоўваць блакітных. Хто яшчэ гэта ўсё паказаў, хто на самай справе вінаваты і каго трэба судзіць?
      Мы так у рэдакцыі дамовіліся лічыць па гэтым пытанні. Цяпер Нехамес, стоячы паміж гэтымі двума дубамі адкажыце, у чым мы павінны збавіць напор?
      Ад сябе дадам.
      Зараз калі мяне хто-небудзь назаве “гомафобам”, буду біць у пысу. паколькі дакранацца да гэтых гідка, куплю будаўнічую рукавіцу і буду насіць з сабой. Уявіце, мяне абазвалі. Я спакойна так не спяшаючыся дастаю з кішэні рукавіцу для працы з віламі там ці шуфлёй, апранаю на руку і Ў ПЫСУ! Хутка пра “гамафобаў” забудуць. Будуць звяртацца культурна: НАРАМАЛЬНЫЯ людзі.

    • Хопіць нейкаму пісаць пад маім імям сп. Астроўскі! Ёсьць міжнародны суд, які можа Вас засудзіць за спрыяньне правакацыям

  3. з...лы беларус кажа:

    Да Сяржук Нехамес: Па мне – хоць калі яны Гумянюк, хоць Захлеўны – чхаць на іх ” арыентацыю”, пакуль такія не спрабуюць “арыентаваць” моладзь Беларусі у патрэбным “нашым куратарам” напрамку… А сп. Астроўскі яшчэ “мякка сцеле” – підарасам трэба ўвогуле “змяняць арыентацыю” да “нуля” па ўсіх напрамках!

  4. Неаднойчы пісаў тут і асабіста сп. Астроўскаму (праз Яўгена Мурашка), што больш на гэтым сайце не каметую. І той, хто выступае пад маім імям – правакатар. Мой майл рэдакцыя бачыць (як і IP). Мае магчымасьць зьвярнуцца.
    Яшчэ раз зьвяртаюся да рэдакцыі – выдаліце гэтыя камэнтары, якія я не даваў! У іншым выпадку буду зьвяртацца праз іншыя сродкі незалежных СМІ (і мне ўжо абяцалі надаць падобную магчымасьць) аб тым, што рэдакцыя дадзенага сайту сьвядома дае магчымасьць даваць трыбуну правакатарам!

  5. Рэдакцыя кажа:

    1) На пачатак, калі сапраўды так выглядаюць справы, аб’яўляем, што ўсе каментары пад імем “Сяржук Нехамес”, надалей будуць адразу выдаляцца.
    2) Як і абяцалі раней, зь сітуацыяй будзем разьбірацца. На жаль, гэта патрабуем часу.

  6. Вось да чаго вядзе вычварэнства, Садом і Гамора.

    В Жлобине осуждена банда педофилов
    Суд Жлобинского района вынес приговор банде из пяти педофилов, старшему из которых 67 лет, а младшему — 20.
    Приговор пока не вступил в законную силу, четыре из пяти обвиняемых обжалуют его.
    Как сообщили БелаПАН в прокуратуре Жлобинского района, обвиняемые приговорены к лишению свободы на срок от 8 до 13 лет. Педофилы обвинялись в совершении ряда преступлений: насильственные действия сексуального характера, развратные действия, половое сношение с несовершеннолетними, изготовление и распространение порнографии, вовлечение в занятие проституцией.
    Банда педофилов была задержана весной 2011 года. Они все были лицами нетрадиционной сексуальной ориентации и подыскивали мальчиков 13—16 лет для сексуальных действий. Свои преступные действия мужчины снимали на фото и видео, а затем распространяли в своей среде и в интернете. Снимки они использовали для шантажа подростков, поэтому дети ничего не говорили родителям. Удалось поймать педофилов тогда, когда от других подростков поступила информация о возможной преступной деятельности данных граждан.
    Следствием установлено 14 жертв педофилов. Не исключено, что число потерпевших увеличится при проведении дополнительных проверок и следствия по уголовным делам, выделенным в отдельное производство.
    Обвиняемые подкупали ребят сладостями, играми в компьютер, незначительными суммами денег, и склоняли их к сексуальным действиям.
    Один из обвиняемых сам в подростковом возрасте подвергался сексуальному насилию. Еще один, 1954 года рождения, уже отбывал наказание в 1980-х годах за подобное преступление. При прохождении судебно-психиатрической экспертизы в рамках расследования данного уголовного дела ему был поставлен диагноз «педофилия». Пенсионер 1944 года рождения ранее был женат, у него есть сын и невестка.
    На суде, который проходил в закрытом режиме, обвиняемые не признавали свою вину. Они утверждали, что дети добровольно вступали с ними в половые контакты и мальчикам это нравилось.
    http://charter97.org/ru/news/2012/1/18/46919/

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы