nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Ці можа Бог быць сіяністам? (частка 2в: сьвежыя таямніцы з Ватыканскага двара)

27 ліпеня, 2013 | 14 каментарыяў

Рэдакцыя.

Бог-сіяніст 17Як абяцалі ў папярэднім матэрыяле, мы вырашылі больш глыбока прааналізаваць адрачэньне Папы рымскага Бенедыкта XVI ад сваёй улады. Увага да гэтага пытаньня абумоўлена тым, што выкрыцьцё сапраўдных прычын гэтай далёка не штодзённай падзеі магло б дапамагчы лепш зразумець зьмест сучасных палітычных працэсаў на еўрапейскім і нават глабальным узроўні. Адразу папярэдзім: заняўшыся названай праблемай, мы і не разьлічвалі на той “улоў” з фактаў, які ў выніку атрымаўся. Галоўнай крыніцай інфармацыі зноў аказалася Вольга Чацьверыкова  – адмысловец ва ўзгаданых пытаньнях (гл. яе фота і вокладку яе кнігі “Здрада ў Ватыкане альбо Змова Папаў супраць хрысьціянства”). Менавіта ад яе былі атрыманы найбольш абгрунтаваныя і каштоўныя зьвесткі. Але ня толькі. Давайце пачнем наша сёньняшняе азнаямленьне з тэмай зь менш важкіх крыніц інфармацыі.

 

 

1.

Бог-сіяніст 17бВось тут – http://www.youtube.com/watch?v=arrW077CRRI – вы можаце паглядзець кароткі аналіз з нагоды абвесткі аб будучым адрачэньні Бенедыкта XVI. 10-хвілінны фільм “Ватакан пад ударам” – гэта ў асноўным зачытваньне тэксту спадаром Паўлам Сьвяцянковым (гл. фота).

Вось асноўныя тэзісы яго прамовы:

“-  пачаўся крызіс папскай улады ў сувязі з тым, што Бенедыкт XVI заявіў, што адрачэцца ад папскага [Сьвятога] прастолу 28 лютага г.г.; гэтая навіна ашаламіла многіх – ня толькі каталікоў, але ўсіх хрысьціян, таму што такая падзея адбываецца скрайне рэдка;

– сёньня Папскі прастол упершыню за шмат стагоддзяў ператвараецца ў цацку для палітыкаў;

– большасьць пантыфікаў лічыла сябе не чыноўнікамі, а намесьнікамі [Бога на зямлі], спадчыньнікамі сьвятога апостала Пятра; фактычна рымскі Папа быў роўны па рангу імператару – у сярэднявеччы ён супернічаў зь імператарам Сьвяшчэннай рымскай імперыі за ўладу ў Еўропе; раней, бывала, Папа аддаваў перавагу ўласнай сьмерці перад адрачэньнем; быць Папам – гэта пакліканьне і служэньне; і сёньня папскі прастол – гэта ўсё яшчэ спадчына тых часоў; таму адрачэньне Папы – гэта ня проста сенсацыя, гэта – вельмі моцны ўдар па інстытуту папства; рымскі Першасьвятар – харызматычны лідар, які, у адпаведнасьці з афіцыйным дагматам, калі кажа з кафедры, то ён бязгрэшны – цяпер ператвараецца ў звычайнага чыноўніка, якога можна звольніць, адпаведным чынам націснуўшы на яго;

і такі ціск быў; так, незадоўга да адстаўкі рымскага Панціфіка ўлады Еўразьвязу абмежавалі фінансавыя аперацыі ў Ватыкане; напрыклад, быў забаронены прыём крэдытных картак на тэрыторыі Ватыкану, забаронены продаж ватыканскіх сентаў па цане, вышэйшай за намінал;

Бог-сіяніст 18– але Бенедыкт XVI пасьпеў зацьвердзіць новага галаву Банка Ватыкана, што дадаткова сьведчыла аб наяўнасьці паддывановай барацьбы;  

– гэты рымскі Папа перашкаджаў многім з-за наступнага: цяпер у сьвеце ідзе барацьба за “лібералізацыю” хрысьціянства, што азначае прызнаньне жаночага сьвятарства, гей-шлюбаў і нават пасьвячэньне геяў у епіскапы; каталіцкая царква ўсяму гэтаму вельмі доўга супраціўлялася (дарэчы, папярэдні Папа Ян Павел ІІ таксама, але яму “прабачалася” гэта з-за таго, што ён паспрыяў крушэньню СССР), але цяпер націснулі на Папу (Бенедыкта XVI), каб паспрыяць “лібералізацыі”;

рымскі прастол – гэта ўразьлівае [слабое] месца каталіцкай царквы; пакуль Папы ўспрымалі сваё служэньне, як служэньне Богу, яны супраціўляліся правядзеньню “рэформаў”; цяпер жа ў сувязі з прэцэдэнтам адстаўкі рымскі першасьвятар становіцца чыноўнікам, якога можна прымусьці прыняць нейкія [чуждыя каталіцызму] прынцыпы (і прымусіць агалосіць іх з кафедры як дагмат), альбо замяніць [яго, калі ён ня будзе падпарадкоўвацца];

– Папы заўсёды змагаліся са сьвецкай уладай; і нават калі сьвецкая ўлада перамагала, пазьней у Папаў часта атрымлівалася вярнуць свой суверэнітэт…”.

 

2.

Наступны 24-хвілінны відэа-матэрыял узяты адсюль: http://www.youtube.com/watch?v=vdL8rr0cbqU . Яго назва “Сакрэтныя матэрыялы: Адрачэньне Вялікага пантыфіка”. Калі адкінуць неістотнае з гэтага кіно (напрыклад, усялякую псіха-шалупень накшталт прароцтваў сьв. Малахія, праўленьня “шлюх”, аповед пра кошак, маланку і да т.п.), дык сярод істотнага застанецца настунае:

голас дыктар за кадрам:

“Упершыню за апошнія 600 гадоў Папа – галава рымска-каталіцкай царквы – “добраахвотна” адрокся ад прастолу”.

Бог-сіяніст 18аЗьміцер Гаўра (прафесар СпбДУ; гл. фота):

“Гэта праўда, што з Па́пы проста так не адыходзяць, але ёсьць й іншая праўда, што ў Папы проста так не прыходзяць… З майго пукту гледжаньня, палітычна проста місія Папы вычэрпаная…”.

дыктар за кадрам:

“Добраахвотны адыход Папы – падзея проста неймавернае па традыцыі рымска-каталічнай царквы. Ён [адыход] спарадзіў масу чутак і домыслаў аб прычынах гэтага ўчынку”.

– ксёндз Юры Дарогін:

“Ён быў Папай рымскім… Гэта датычыць усіх асьпектаў яго дзейнасьці. Ён і рэфарматар, і кансерватар. Таму, што для царквы ўласьціва быць і новай, і старой”.      

Бог-сіяніст 20Уладзімір Фартунатаў (доктар гістарычных навук; гл. фота):

“[Кажуць, што калі] чорнага Папу абяруць – гэта будзе канец сьвету, альбо амаль канец сьвету. Мне было сьмешна чуць гэтыя размовы, [бо на справе] ніякага канца сьвету тут убачыць немагчыма. Магчымасьць абраньня чорнага Папы, як і абраньне чорнага прэзідэнта ў ЗША (упершыню і нават ужо на другі тэрмін), азначае, што людзі, якія хочуць утрымаць уладу, ведаюць свайго адрасата…”.  

дыктар за кадрам:

“Увогуле трэцяе тысячагоддзе пачалося з масіраванай атакі на хрысьціянства. У 2003 годзе выйшаў на сьвятло знакаміты раман Дэна Браўна “Код да Вінчы” [аналіз гэтай зьявы на нашым сайце знаходзіцца тут: https://nashaziamlia.org/2006/07/23/205/#more-205 – тут: https://nashaziamlia.org/2006/07/23/209/#more-209 – Рэд.]. У ім адмаўляецца боскасьць Ісуса Хрыста і апавядаецца пра яго жаніцьбу на Марыі Магдаліне. Гэта выклікала бурлівую рэакцыю Ватыкана. Затым у 2006 годзе нечакана ўсплывае некананічнае Евангельле ад Юды, якое падрывае дагматы царквы. А ў 2010-м у Турцыі “знаходзіцца” яшчэ адно забароненае Евангельле ад Варнавы. Раней яно было вядомае толькі ў сьпісах XVІІ стагоддзя і лічылася падробкай. У ім Ісус прызнае сябе простым прарокам і прадказвае зьяўленьне сапраўднага месіі па імені Мухамад…”. 

Зьміцер Гаўра:

“Цяпер, у пачатку 2013 года, пайшла інфармацыя – пра гэта казалі турэцкія журналісты – што ёсьць верагоднасьць таго, што гэтае Евангельле [ад Варнавы] будзе апублікаванае і што гэта будзе ўдар у сэрца каталіцкай царквы. Прайшла таксама інфармацыя, што незадоўга да рашэньня аб сваёй адстаўцы Бенедыкт XVI сустракаўся з прадстаўнікамі Мальтыйскага ордэна (ці ордэна Гаспітальераў)… Затым была заява аб адстаўцы. Таму некаторыя эксьперты кажуць, што гэтае нечаканае рашэньне было зьвязана з магчымай дынамікай падзей, зьвязаных зь Евангельлем ад Варнавы”.   

дыктар за кадрам:

“Мянушку “ратвельлер Гасподні” Бенедыкт XVI атрымаў за адданасьць царкоўным канонам. Папа Ратцынгер бачыў згубнасьць лібералізма і талерантнасьці для ўсяго чалавецтва. Ён адкрыта выступаў супраць сучасныў “эўрапейскіх каштоўнасьцяў”: называў гомасексуалізм ненатуральным, выступаў супраць абортаў і кантрацэпцыі. Невыпадкова яго адыход выклікаў цэлы шэраг радасных акцый сярод геяў”.

 

Бог-сіяніст 15б

 

Зьміцер Гаўра:

“Бенедыкт XVI ня проста захаваў пакінутыя яму ад Яна Паўла ІІ [падыходы, каштоўнасьці], а яшчэ тое-сёе [дадаў]. Ён вярнуў месу на латыні. Ён пасьлядоўна, раз за разам выступаў супраць спробаў зьмяніць прыроду самаго служэньня каталіцкага сьвятара: за захаваньне цэлібата, адмаўляўся нават разглядаць пытаньне пра магчымасьць прызначаць жанчын і прадстаўнікоў сексуальных меншасьцяў сьвятарамі, пасьлядоўна выступаў супраць гомасексуальных бракаў. Ён захоўваў кансерватыўную прыроду інстытута царквы і ў гэтым была яго функцыя”.

дыктар за кадрам:

“Папа Бенедыкт XVI аказаўся нязручным ня толькі для геяў і лейсьбіянак, але і для моцных гэтага сьвету [ужо цяплей… – Рэд.].  Найперш, для міжнародных банкаўскіх кланаў [зусім цёпла… – Рэд.]. У гады нядаўняга сусьветнага [фінансавага] крызісу яго заявы пра марнасьць назапашваньня матэрыяльных каштоўнасьцяў прагрымелі па ўсім сьвеце. Крах буйных банкаў паказаў, што грошы зьнікаюць. “Яны нішто” – казаў Папа і працягваў: “Кораням сусьветнага эканамічнага крызісу зьяўляецца сквапнасьць і эгаізм. Крызіс маралі больш, чым эканамічны, уразіў сьвет”.

Бог-сіяніст 19Віктар Ефімаў (гл. фота):

“Менавіта Папа рымскі вельмі жорстка выступіў наконт гэтага. І папярэдзіў чалавецтва, што далей так жыць недапушчальна. 

“Абзэрвар Рамана” – вядучая газета Ватыкану – [выказала меркаваньне], што фінансавы сьвет павінен уважліва прааналізаваць [глабальную эканамічную сітуацыю] і перайсьці на прынцыпы працы зь фінансамі на аснове… Карана. Пры гэтым мы ведаем, што Каран і Біблія – гэта па ўсіх базавых пытаньня цалкам супрацьлеглыя [рэлігійныя] вучэньні [гэта кнігі. – Рэд.]. Так, калі Каран катэгарычна забараняе спажыцьцё алкаголю, азартныя гульні, то  Бібілія ставіцца да гэтага спагадліва. Калі Бібілія дае алгарытміку заняволеньня [габрэйска-юдэйскага. – Рэд.] краін і народаў з дапамогай ссуднага працэнта, дык Каран (сура 2) прапануе іншы падыход – дача грошаў узаймы пад працэнт, там асуджаецца як самы срашны грэх на зямлі… Больш страшнага граху няма!”

дыктар за кадрам:

Скандалы ў ватыканскай курыі ўвесь час перасьледвалі рымскага пантыфіка. Гэта і крадзеж канфідэнцыйнай інфармацыі Папскім камергінерам, і скандальная адстаўка кіраўніка Банка Ватыкана. Стала нападалі на Папу і прадстаўнікі г.зв. левага крыла ўнутры самой каталіцкай царквы. У адрозьненьні ад папярэдняга Папы Яна Паўла ІІ, які ўсяляк імкнуўся замоўчваць выпадкі підарастыі ды педафіліі сярод сьвятароў, Бенедыкт XVI не пабаяўся вынесьці сьмецьце з хаты і паабяцаў усіх вінаватых перадаць у рукі правасуддзя. Таксама Папа выступаў за захаваньне цэлібату – зароку бясшлюбнасьці для сьвятароў, і паўставаў супраць спробаў дазволіць пасьвячэньне жанчын. У наш час “перамоглага фемінізму” гэта выклікала шквал незадаволенасьці”.

– ксёндз Юры Дарогін:

“Менавіта ў моманты ціску, крызісаў, цяжкі час Папа яшчэ больш цьвёрда кіраваў царквой, знайшоў сілы і магчымасьці для ўрэгуляваньня гэтых праблем, якія ў царкве існавалі. А ціск на царкву і яе прадстаяцеляў заўсёды быў, ёсьць і будзе… Грахоўны сьвет хоча, каб хрысьціяне былі ў ценю, каб яны маўчалі, не прапаведавалі выратаваньне”.

дыктар за кадрам:

“Адток вернікаў з царквы, шалёны фемінізм, аднаполыя шлюбы, уседазволенасьць і бяздумная талерантнасьць – вось каштоўнасьці сучаснай ліберальнай Еўропы. Зразумела, што каталіцкая царква, якая стаіць на абароне традыцыйных каштоўнасьцяў, не задавальняе сучасных садамітаў [і тых, хто за імі стаіць!!! – Рэд.]. Сёньня царква перажывае адзін з самых моцных крызісаў. Зрэшты, у гісторыі каталіцызму было нямала падобных крызісаў, якія царква адольвала”.

– Віктар Ефімаў:

“Сёньня людзі ўзроўня Папы Рымскага бачаць прынцыповую немагчымасьць свайго існаваньня ў той матрыцы, якая сёньня дамінуе ў сьвеце. У 2007, 2009, 2012 гг. Бенедыкт XVI выступіў зь вельмі жорсткімі заявамі, сэнс якіх быў наступны: усе нашы праблема маюць карані ў маралі й справядлівасьці”.   

дыктар за кадрам:

“У гэтым сэнсе адыход Папы – гэта падзея, якая паказвае нам, што барацьба за чалавека ўступае ў новую фазу. Крызіс не эканомікі, а маралі – вось што зразумеў Бенедыкт XVI. І таму ён пакінуў сваю адміністратыўную пасаду, каб працягнуць барацьбу за чалавека ўжо на чыста духоўным полі. Вяртаньне да вытокаў, традыцый, да Бога ўзамен за неразумнае спажываньне і пагоню за [цялеснымі] прыемнасьцямі. Папа адышоў, каб ня бачыць заката Еўропы, пра які прароцкі пісаў Шпендлер”.

Зьміцер Гаўра:

“Так, сапраўды пасіянарнасьць еўра-атлантычнай цывілізацыі ідзе на спад. Тыя ж вікінгі, якія наводзілі жах на ўсю Еўропу, цяпер першымі дабраслаўляюць аднаполыя шлюбы, усынаўленьне дзяцей у гэтых шлюбах. Яны ўжо падстаўляюць ня толькі левую шчаку, калі іх ударылі па правай [а й іншыя месцы…]. Таму цалкам відавочна, што шпендлераўскі закат Еўропы сапраўды адбываецца на нашых вачах … Усё служэньне Папы заключалася ў тым, каб бараніць базавыя інстытуцыянальныя каштоўнасьці. Прычым, ня толькі духоўныя, а і звычайныя, побытавыя. Ён ніводнага разу і ні ў чым не паддаўся на ціск. Больш за тое, менавіта пры гэтым Папе Ватыкан і Руская праваслаўная царква … працягнулі адна адной рукі. Гэта азначае, што Пантыфік цудоўна разумеў, у якой небясьпецы знаходзіцца сёньня ўсё хрысьціянства”.    

 

3.

І апошні матэрыял – гэта відэа пад назвай “Здрада ў Ватыкане” зь інтэрвю Вольгі Чацьверыковай, якое яна дае прадстаўнікам гэтак званага “Прафсаюза грамадзян Расеі” (гл. http://www.youtube.com/watch?v=dTJQ9Ak2v5c; нагадаем, Чацьверакова зьяўляецца кандыдатам гістарычных навук, дацэнтам МДІМА і, як высьветлілася, прадстаўніком “Рускага эканамічнага таварыста” імя Сяргея Шарапава).

Бог-сіяніст 17аАсноўнае пытаньне, якое аналізуецца падчас гэтага інтэрвю, наступнае:  Што адбываецца з Папам рымскім Бенедыктам XVI, які аб’явіў аб адстаўцы? (тады яшчэ толькі аб’явіў) У чым сапраўдныя прычыны гэтага?

Г.зн. разьбіраецца якраз тое, што цікавіць і нас. Але з-за вялікага аб’ёму інтэрвю (2,5 гадзіны) мы выбралі зь яго галоўныя факты і думкі, якія датычаць пытаньня, і тэзісна падаем ніжэй у адпаведнасьці ўжо з нашым планам (у дужках пазначаны прыкладны час адпаведнага выказваньня Чацьвераковай на відэа).

Папярэднія заўвагі:

– інтэрвю адбываецца на фоне расейскага імперскага лозунга, якім прысутныя маскалі напэўна ганарацца (робяць выгляд разумных, а на справе – лохі). Яны яшчэ не ўсьвядомілі, што іх таксама нейкія суб’екты нібы рыбу на кукан насаджваюць на прапагандэму-вобраз “Вялікасьці Расеі” і водзяць так, як усе лялькаводы водзяць сваіх марыянетак…;

– думкі Чацьверыковай, зьвязаныя з узьвялічваньнем Расеі, СССР, праваслаўя, усхваленьнем Сталіна і т.п. мы, вядома, таксама праігнаравалі.

А вось, што сказала Чацьверакова па галоўным пытаньні (нумары і назва разьдзелаў нашыя):

– – –

1. Новае ў глабальнай сітуацыі ў апошнія гады.

(0:45:20) Радыкальныя зьмены ў Ватыкане абумоўлены тыктанічнымі зрухамі ў глабальнай палітыцы. Разуменьня гэтага пакуль няма, хаця крызіс 2008 года перайшоў ужо ў адкрытую фазу.

(1:56:00) Рэлігія грошаў [якая супрацьстаіць сапраўднаму хрысьціянству] мае даўнюю гісторыю. Пры гэтым роля грошаў увесь час скажалася. Гэтаму паспрыяў каталіцызм. Яго юдаізацыя ў Еўропе пачалася вельмі даўно.  Папская рэвалюцыя была яшчэ ў 11-м стагоддзі. Затым хрысьціянства ў Еўропе дабіла ўжо рэфармацыя, якая ператварыла грошы ў аб’ект пакланеньня, сакралізаваўшы іх. Грошы сталі крытэрам посьпеху ў гэтым сьвеце, а “посьпех – гэта крытэр тваёй абранасьці Богам”. І далей усё працавала на гэта.

(1:49:40) Сёньня глабальныя фінансавыя “эліты” (“г.эліты”) канчаткова зарваліся. Не сустракаючы ніякага супраціву ідуць ня толькі на дэмантаж сацыяльнай дзяржавы, а і на дэмантаж дзяржавы, як такой. Бо ніхто не супраціўляецца… [“Расея” ў сваю чаргу зрабіла ўсё магчымае, каб перад гэтым зьдзейсьніць дэмантаж нацыянальна-дэмакратычных дзяржаў, да якіх “яна” дацягнулася. – Рэд.]

Цяперашняя фінансавая глабалізацыя – гэта завяршальная фаза разьвіцьця капіталістычнай цывілізацыі (якая зарадзілася не ў 17-м стагоддзі, як прынята лічыць, а нашмат раней – у 17-м стагоддзі зарадзіўся прамысловы капіталізм). Тут галоўнай сілай становяцца сьпекулятыўныя фінансы. Калі ня будзе гэтых фінансаў, што станецца з эканомікай [Захаду]? Прамысловы сегмент там цяпер – гэта маленькая частка ўсёй эканомікі. Толькі фінансавыя паслугі, турызм і ўсё…

Між тым уласьнікі ФРС ствараюць паперкі [даляры], на якія скупляюць  актывы ўсяго сьвету…І ня толькі актывы, а ўжо цэлыя дзяржавы. Яны дзяржаўныя функцыі ператварылі ў дзяржаўныя паслугі… А гэтыя паслугі яны затым перадаюць прыватным кампаніям… У выніку дзяржава таксама скарачаецца, як шчыгрынавая скура, бо сама аддае свае функцыі… Навошта тады будзе патрэбны дзяржаўны апарат, калі ўсе функцыі дзяржавы будуць перададзены прыватным карпарацыям? І такое адбываецца ва ўсіх краінах.

(0:48:00 – 0:48:30)  Яны паралельна зь дзяржаўнай сістэмай кіраваньня пачалі ствараць сеткавую сістэму кіраваньня, пераводзячы нацыянальныя дзяржавы пад вонкавае кіраваньне! Дзяржавы застаюцца нацыянальнымі па форме (мы яшчэ думаем дзяржаўна-нацыянальнымі катэгорыямі), а ў рэчаіснасьці многае ўжо вызначаецца наднацыянальнымі структурамі, якія дзейнічаюць пад выглядам міжнародных структур

 (1:54:30) Паралельна зь фінансавай і палітычнай уладай “г.эліта” вельмі актыўна ўсталёўвае “духоўную” ўладу. Задача пры гэтым татальна дэбілізаваць насельніцтва планеты праз дэмантаж сістэмы адукацыі, праз замену асьветы чыста забаўляльнай сьферай – ідзе працэс вытворчасьці дэбілаў у сэнсе слабых на розум людзей, стварэньне масы кепска адукаваных фанатаў, якімі можна кіраваць, як марыянеткамі. Затым з такімі людзьмі можна рабіць што заўгодна, уключаючы скарачэньне насельніцтва (праз аборты, аўтаназію, гомасексуальныя шлюбы і ювеналку…). У Еўропе зьдзяйсьняецца блакітная стратэгія таму, што блакітныя дзяцей не нараджаюць.  

(0:46:30) Глабальныя “эліты” ўжо адкрыта заяўляюць, што яны пераходзяць да пабудовы Новага сусьветнага парадку з адзіным Сусьветным Урадам.

Пастаўлена задача дэмантажу нацыянальных суверэнітэтаў. Ракфельлер яшчэ ў канцы 1990-х сказаў, што “прыватная ўлада павінна замяніць нацыянальныя суверэнітэты” (маецца на ўвазе ўлада Транснацыянальных прыватных структурБанкаў і карпарацый). Усё гэта яшчэ можна была б называць “тэорыяй змавы”, калі б тут была змова. Але паколькі яны пра ўсё кажуць адкрыта – гэта ўжо ня змова, а палітэканомія. Цяпер гэтая навука выключана з навучальных устаноў, каб людзі не маглі разьбірацца ў такіх простых рэчах.

Гэта ніякая не тэорыя змовы, гэта – імперыялізм. Гэта татальная ўлада фінансавай алігархіі! – улада фінансавая, эканамічная, палітычная і самае галоўнае – духоўная ўлада!  [1) гэта фінісавы імперыялізм; 2) так і хочаца сказаць: “ну, што, маскалі, хутка на сваёй скуры адчуеце, што такое імперыялізм, які пакуль вы (менавіта вы!) давалі адчуць іншым на іх скурах!” – Рэд.]

(0:48:40 – 0:50:00) Сусьветная гандлёвая арганізацыя (СГА) – адзін з галоўных механізмаў па пераводу нацыянальнай улады [ў рукі] прыватнай улады. Юрыста-міжнароднікі прызнаюць, што ў СГА знаходзіцца зародак наднацыянальнага права. Гэта ўжо не міжнароднае права!

Ідзе аб’яднаньне фінансаў пад кантролем нейкага Сусьветнага цэнтральнага банка! Тут галоўную ролю адыгрывае не Міжнародны валютны фонд (МВФ), а банк Міжнародных разьлікаў (БМР), які аб’ядноўвае нацыянальныя Цэнтральныя банкі. Менавіта ён разглядаецца як зародак Сусьветнага цэнтральнага банка, які будзе кантраляваць ўсе фінансавыя плыні [ва ўсім сьвеце]. У гэтых умовах ніводная дзяржава ня будзе здольнай захаваць сваё сувярэннае існаваньне.

(0:56:10 – 0:57:30) Цяпер буйныя фігуры – найперш Ротшыльды і зьвязаныя зь імі сямейныя кланы – займаюцца тым, каб перавесьці ўсе сусьветныя фінансы пад іх асабісты кантроль. Нікому нельга захоўваць самастойнасьць (дарэчы, гэтым тлумачыцца г.зв. барацьба паміж Ракфельлерамі і Ротшыльдамі).

Глабальныя [палітычна-фінансавыя] вярхі маюць свае падузроўні. І мы назіраем, як больш высокія ўзроўні гэтых вярхоў ахвяруюць больш дробнымі мафіёзамі – глабальная фінансавая мафія (глабальныя бангстары) пачалі барацьбу супраць нацыянальных бангстараў, паколькі апошнія перашкаджаюць ім ва ўсталяваньні глабальнага і татальнага фінансавага кантролю.

Банк Ватыкана належыць да групы драбнейшых структур… Таму [такім, як Ротшыльд] трэба было паставіць пад кантроль фінансы Ватыкана і адначасна абмежаваць яго суверэнітэт, пазбавіць Папу магчымасьці абапірацца на нейкую фінансавую структуру (але тут ёсьць праблема, бо банк Ватыкана не дзяржаўны…).

(2:04:10) Пры ўсёй моцы фінансаў, самае галоўнае – гэта кантроль за сьвядомасьцю! Таму канчатковая мэта жрацоў-растаўшчыкоў, як усіх акультыстаў, іррацыянальная – гэта татальная ўлада! Для гэтага ім трэба забясьпечыць кадравую пераемнасьць. Але зрабіць яны гэта могуць толькі праз тых асоб (інкарпараваўшы іх у сябе), якія маюць паталагічнае імкненьне да ўлады! [а гэта параноікі – Рэд.].

Нармальны чалавек ня можа ні трапіць у такое таварыства, ні доўга знаходзіцца там. Бо нармальны чалавек ня можа доўга трымаць пад сваім кантролем іншую асобу, яго гэта зьнясьлівае і вядзе да ўласнай дэградацыі, як асобы… Бо кожная разьвітая асоба самадастатковая… А любое зло – гэта пустата, якая спрабуе нешта высмоктваць з дабра. Паколькі злы чалавек самастойна ня можа зрэалізавацца, яму патрэбна ўлада, каб зрабіць гэта за кошт іншага. Ён можа ўзьняцца толькі прынізіўшы іншага чалавека… [пра нешта вельмі ўжо знаёмае кажа Чацьверыкова… – Рэд.] Пры гэтым галоўнае – набыць уладу над душой іншага чалавека… 

 

2. “Дыялог” каталікоў зь юдэямі (апошнія дзесяцігоддзі).

(0:00:40)  Таму сёньня на хрысьціянскую царкву робіцца ціск з боку “талерастаў”. 

(0:24:00 – 0:25:00) Тут стратэгія юдэйскіх вярхоў накіравана на размываньне хрысьціянства.

(0:30:00 – 0:33:50) З 1947 г. на каталіцкую царкву пачаліся абвінавачваньні за “халакост”. Хутка юдэі пачалі выступаць супраць ідэі “замяшчэньня” [што гэта такое гл. Палонскага. – Рэд.]. У 1960-я ім ужо спатрэбіўся больш гнуткі Папа.

(0:00:40)  Недзе з 1962-65 гг. было вырашана, што юдаізм застаецца для “абраных”, юдэі застаюцца “богаабранымі”… На гэтых умовах католікі пайшлі на саюз з юдэямі [гл. наш аналіз кнігі Палонскага. – Рэд.]. Фактычна назіраецца вяртаньне каталіцызма [мусовае] ў стан юда-хрысьціянства.

(0:15:00 – 0:23:00) Між тым, гэтыя дзьве рэлігіі прынцыпова адрозьніваюцца:

– у юдэяў Бог – Яхвэ, у хрысьціян – Троіца [?!!! Надзвычай важкае пытаньне, патрабуючае асобнага аналізу. – Рэд.];

– юдэі чакаюць прыходу Машыяха, а хрысьціяне – Хрыста; Машыях для іх антыхрыст;

– галоўная кніга хрысьціян – Біблія; а юдэі карыстаюцца сістэмай кніг і выкладзеных у іх вучаньняў: Тора  –  Талмуд (быў напісаны ў 4-5-м стагоддзях н.э.)  –  Кабала (Тора для паспалітых юдэяў, Кабала – для самых паінфармаваных, абраных);

– “брат, бліжні” для юдэя – толькі габрэй-юдэй, для хрысьціяніна “брат, бліжні” – любы чалавек [рэальны ці патэнцыйны хрысьціянін] незалежна ад нацыянальнай ці расавай прыналежнасьці… 

(0:36:00) Сёньня юдэі патрабуюць ад хрысьціянства выдаліць з Новага Запавета ўсё, што там гаворыцца [негатыўнага] пра габрэяў.

(0:39:30) Распрацоўвала ідэю юдэізацыі хрысьціянства секта Хабад. Напрыклад, у 1983 годзе [яе прадстаўнікамі] было заяўлена, што юдэі – “духоўныя правадыры чалавецтва”, якія павінны “вызначаць кірунак разьвіцьця глабальнай цывілізацыі” [узялі і запісалі сабе такую “ролю”; класна! – Рэд.].

Пры гэтым юдэі бяруцца выконваць 613 запаветаў юдаізма [значыць недзе запісаны яшчэ 53 таемных “запавета”. – Рэд.]. Для ўсіх іншых людзей дастатковым лічыцца 6 запаветаў Ноя, каб выратавацца (гэта ноахізм, які таксама быў распрацаваны ў рамках Талмуда).

Такім чынам, было заяўлена яшчэ і пра рэзкае зьніжэньне маральна-этычнага ўзроўня народаў у параўнаньні з тым, што давала хрысьціянства!

(0:40:40) Сярод 6 запаветаў ноахізма ёсьць такія: не забівай [каго. – Рэд.]; шануй Бога свайго (пра якога Бога гаворка?! – не вядома); прызнавай суд (у хрысьціянстве: “Не судзі й несудзімы будзеш” – таму што запавет любові; дадаткова: а суддзі хто?!)

(0:37:40) Хуткімі тэмпамі здаваў пазіцыі каталіцкай царквы яшчэ Ян Павел ІІ. Вядома, што ён ня толькі быў у Ізраілі, а і наведаў сінагогу. А гэта забаронена ў хрысьціянстве! (дарэчы, Ян Павел ІІ увайшоў у гісторыю, як Папа, які каяўся. Куды прыязджаў, там і каяўся…(1:19:40))

(0:42:00) З-за адзначанага сёньня каталіцкая царква знаходзіцца ў крызісе. Яна ня здольная супрацьстаяць амаральнаму наплыву.

 

3. Бенедыкт XVI і глабальныя “эліты”.

Ватыкан апошнія гады граў важную ролю ў прапагандзе ідэяў Новага сусьветнага парадка. Тут Бенедыкт XVI працягнуў палітыку сваіх папярэднікаў.

(0:41:10) Лічылася, што ў гэтым плане не было больш прыдатнай фігуры для стварэньня “новай глабальнай этыкі”, чым Бенедыкт XVI. Глабальныя “эліты” вельмі задавальняла, што ён – немец, ды яшчэ былы гітлерюгентавец. Яны разьлічвалі, што ён будзе каяцца за грахі немцаў…

(1:22:30 – 1:26:30) Таму ў прыходзе да ўлады Бенедыкта XVI вялікую ролю адыграў ордэн “Опус дэі” (таксама як і ў прыходзе да ўлады Яна Паўла ІІ – таму “Опус дэі” яшчэ з часоў Яна Паўла ІІ атрымаў прывілеяваны статус папскай прылатуры). Яго прадстаўнікі апрацоўвалі кардыналаў.

“Опус дэі” гэта па-сутнасьці каталіцкі варыянт кальвінізму. Яго адэпты зыходзяць з таго, што кожны можа стаць сьвятым у мірскіх справах, выконваючы іх у такой жа ступені старанна, як і служэньне Богу. Прычым паказьнікам гэтай сьвятасьці будзе [жыцьцёвы] посьпех. Таму “Опус дэі” такі ўплывовы сярод бізнэс-колаў, банкіраў, актыўных палітычных дзеячаў. “Ты павінен дамагчыся максімальнага посьпеху ў сваёй мірской дзейнасьці”, – гэта кальвінізм. Але больш сур’ёзныя дасьледваньні паказваюць, што вучэньне “Опуса Дэі” вельмі блізвае да Талмуда, які таксама лічыць, што значэньне чалавека праяўляецца ў зьмене гэтага сьвету. Іскрыва Дэлагер – заснавальнік “Опус дэі” – быў юдэем. Таму ён паўтарыў сістэму кагала і вучэньне Талмуда толькі што ў дачыненьні да каталікоў. Таму Опус Дэі хутчэй ня ордэн, а секта, дзе вельмі жорсткая сістэма падпарадкаваньня, дысцыпліна, кантроль і г.д.

Уплыў Опус Дэі на выбары Папы Бенедыкта XVI – гэта вельмі паказальна [сімптаматычна]. Яны спадзяваліся з дапамогай гэтага Папы рэзка зрушыць юдэйска-каталіцкі “дыялог”, у якім увесь час саступаць мусіць… каталіцкая царква.

(0:12:45 – 0:15:00) У пытаньнях “дыялогу” зь юдэямі Бенедыкт XVI непасрэдна кантактаваў з кардыналам Бэа, які, як вядома, таксама быў зьвязаны зь юдэямі – канкрэтна з “Бнай Брыт”, “Антыдэфамацыйнай Лігай”, “Амерыканскім габрэйскім кангрэсам”. 

(1:14:00). Так, у 2009 годзе Бенедыкт XVI выступаў за стварэньне “адзінай  сусьветнай палітычнай улады” [мы пра гэта ўжо пісалі. – Рэд.], за стварэньне Сусьветнага цэнтральнага банка. Ён падтрымаў палітыку “Захаду” ў адносінах да Лівіі й лівійскага народа – яшчэ да сьмерці Кадафі ўсталяваў сувязі з новым урадам Лівіі.

 (0:41:10) Той дыялог, які працягваў весьці зь юдэямі Бенедыкт XVI, павінен быў падвесьці да прыняцьця ноахізма! Каб “аб’яднаць чалавецтва” на чале зь іншай “супольнасьцю”!

(0:38:00) Прадстаўнікі глабальнай “эліты” [спачатку нават] хвалілі Бенедыкта XVI за дыялог з юдэямі.

Аднак далей…

(1:26:30 – 1:28:30) Але, Бенедыкт пры ўсёй сваёй любові да юдэяў і юдаізму з-за сваіх кансерватыўна-традыцыйных поглядаў ня здолеў зрабіць нейкіх апошніх крокаў, на якія разьлічвала “г.эліта” (хаця ён вельмі актыўна ўдзельнічаў у прыняцьці рашэньняў Другога ватыканскага сабору [ў 1963 г. – Рэд.])…

Ён вычарпаў свой патэнцыял для прапаганды глабалісцкіх ідэй. Адкрыта дзейнічаць ён больш ня мог!

(1:34:00) Было бачна, што ўсё, што ён рабіў, ён рабіў пад мацнейшым ціскам…

 

4. Асаблівасьці Ватыкана (і яго банка).

(0:50:20)  Ватыкан – гэта структура, якая арганізавана па прынцыпе “Два ў адным”. Тут ёсьць:

Сьвяты прастол –  гэта кіраўніцтва каталіцкай царквы;

– плюс град Ватыкан – гэта дзяржава…

Гэтым двайным становішчам Ватыкан заўсёды карыстаўся…

(0:52:40) Як сувярэнны орган [міжнароднай палітыкі], Ватыкан мае сваю фінансавую сістэму (кожны сувярэнны орган можа існаваць, калі мае ў сваёй аснове фінансавую базу!). Такой зьяўляецца Банк Ватыкана. Ён быў створаны вельмі даўно, але ў 1942 годзе быў рэарганізаваны.

Гэта ня проста дзяржаўны банк, а банк Папы рымскага, як сакральнай фігуры… І ў гэтым плане паквапіцца на гэты банк ня можа ніхто.

У пачатку 1980-х Папам была створана камісія зь 5 кардыналаў, якая цяпер разам зь ім гэты банк кантралюе.

Банк не зьяўляецца эмісійным, але там адкрываюць свае рахункі (іх каля 33.000) розныя рэлігійныя каталіцкія арганізацыі, а далей на гэтыя рахункі могуць пераводзіць свае грошы любыя фундатары… Паколькі ўся інфармацыя пра гэта закрытая, то хто туды пераводзіць грошы і на што яны ідуць – не вядома.  Атрымліваецца, што гэта вельмі зручны механізм нават для італьянскай мафіі… Гэты банк адкрыты для любых махінацый… Банк Ватыкана – гэта вялікі афшор, які пры гэтым не ўваходзіць у сьпіс  афіцыйных афшораў. Унікальны статус – выдатная фінансавая апора для Папы.

 

5. Шматсерыйны “наезд”.

(0:26:00) Для наезда на Ватыкан упершыню актыўна выкарыстоўвалася тое, што Ватыкан перад і ў час Другой сусьветнай вайны супрацоўнічаў з Мусаліні й Гітлерам (Канкардаты 1929 г., 1933 г.; таму Папа Пій 12-ы пасьля вайны быў названы Папам-маўчальнікам).

(0:52:10) Праўда, пасьля і ў канцы Другой сусьветнай вайны на саюз з Ватыканам пайшлі амерыканцы, каб вывезьці з нацысцкай Нямеччыны і фашысцкай Італіі патрэбных ім людзей. Па “пацучыных сьцежках”, якія арганізоўвалі выведчыя структуры Ватыкана, было вывезена больш за 30.000 чалавек. Іх затым вывезьлі ў Лацінскую Амерыку, Аўстралію, а таксама ў… ЗША.

Аднак у якасьці галоўных “болевых кропак” для наезда на Ватыкан былі абраны іншыя: яго брудныя фінансы і яго ж “брудная бялізна”. 

(0:57:30)  Ёсьць такая арганізацыя ФАТФ – камісія групы эксьпертаў, якая створана ў 1998 г. для барацьбы з адмываньнем грошаў ды іншымі фінансавымі злоўжываньнямі. ФАТФ узяла на сябе ролю наднацыянальнага органа, які распрацаваў каля 40 рэкамендацый, якія павінны выкарыстоўвацца ўсімі дзяржаўнымі банкамі, каб мець магчымасьць трапіць у складзены ёю “Белы сьпіс”. Калі гэтага няма, вы трапляеце ў “Чорны сьпіс”.

Паглядзім на ФАТФ зь міжнародна-прававога пункту гледжаньня: арганізацыя была створана “Сямёркай” у 1998 г. Потым у 2003 г. Рада бясьпекі ААН прызнае стандарты ФАТФ у якасьці міжнародных стандартаў. Ні генеральная асамблея ААН, ні іншыя міжнародныя структуры ў гэтым не ўдзельнічалі.

(0:58:40) Пры Радзе Еўропы таксама ёсьць аналагічная структура – Маніўэл, якая зьяўляецца асацыяваным сябрам ФАТФ.

Як гэтай сістэме дайсьці да банка Ватыкана? Гэта можна зрабіць толькі шляхам рэзкага паніжэньня статусу, вобраза Папы, дэсакралізаваўшы ягозьвясьці яго ролю да простага дзяржаўнага дзеяча

З мэтай такой дэсакралізацыі й пачалася кампанія (у 2009 годзе), калі выйшла кніга Нуцы “О-о-о, Ватыкан!”.  Там апісана 40 ценевых сьхем для адмываньня брудных грошаў. Кніга зрабіла эфект узарванай бомбы.  Ватыкан зрабіў усё магчымае, каб кніга ня выйшла, але нічога не дапамагло. Стала зразумела, што гэта быў удар ня столькі па Банку Ватыкана, колькі па вобразу самаго Папы…

У гэты ж 2009 г. сусьветныя “лідары” пачалі казаць пра неабходнасьць пераходу да сусьветнай фінансавай улады… І гэта ня простае супадзеньне па часе [дзьвюх падзей], бо матэрыял для кнігі быў сабраны ўжо даўно…

(1:00:30) Каб згладзіць сітуацыю Папа ставіць на чале Банка Ватыкана Гоці Тэдэскі – сябра “Опус Дэі” – структуры, якая [як ужо адзначался] мае выхад на сусьветныя фінансавыя цэнтры. Лічылася, што гэта пераходная фігура здолее захаваць суверэнітэт банка Ватыкана і зробіць дэкаратыўны “рамонт”, які створыць банку Ватыкана выгляд адпаведнасьці міжнародным стандартам.

(1:01:20) Аднак у 2010 годзе зноў скандал – “незаконны перавод гроўшаў”. Быў арыштаваны Гоці Тэдэскі – галава Банка Ватыкана.  І з гэтага часу ціск ужо не спыняўся…

(1:01:30) Папа зразумеў сур’ёзнасьць сітуацыі й таму заявіў, што так, Банк Ватыкана павінен быць празрыстым. Быў створаны орган унутры Ватыкана (Агенцтва фінансавай інфармацыі), які павінен быў правяраць яго Банк. Адначасна Ватыкан накіроўвае заяўку ў ФАТФ з просьбай уключыць яго ў сьпіс “белых краін” і дазваляе групе Маніўэл распачаць праверку.

[але і гэтага частковага адкрыцьця ватыканскага банка аказалася недастаткова!] 

(1:02:20) З сакавіка 2012 г. пачынаецца ўжо актыўная [інфармацыйная] атака – у італьянскім друку пачынаюць зьяўляецца сакрэтныя дакументы, якія былі перададзены Папіным камергінерам і якія перадаваліся порцыямі.

Затым італьянскае аддзяленьне Банка Моргана зачыняе свае разьлікі з Банкам Ватыкана.

Затым дзярждэп ЗША ўпісвае Ватыкан у сьпіс недабранадзейных краін, якія маюць ценевыя [фінансы].

Затым, як бомба зьяўляецца кніга “Яго сьвяцейшаства”.

Затым зьяўляецца інфармацыя ў Вікілікс…

Карацей пачалася ня проста атака супраць Банка Ватыкана, а пачаўся ўжо наўпроставы выклік у бок асобы самаго Папы рымскага…

Была выстаўлена на агульны агляд уся ўнутраная кухня Ватыкана, якая аказалася абсалютна ўразьлівай. Ніякай сакральнасьці – проста паласканьне бруднай бялізны Ватыкана… 

(1:05:30) Акрамя таго, былі й іншыя, драбнейшыя акты фінансавага ціску на Ватыкан [напрыклад тыя, пра якія паведамілі вышэй іншыя ўдзельнікі гэтага матэрыяла. – Рэд.].

 

6. І Папа… падпарадкаваўся.

(1:04:20) Спачатку Папа спрабаваў бараніцца. Напрыклад, камердзінера Папы судзілі. Прычым так, каб схаваць канцы. Потым Ватыкан здымае з пасады Гоці Тэдэскі.   

Але было бачна, што магчымасьці для шантажу непасрэдна Папы рымскага [ў прадстаўнікоў “г. эліты”] захоўваюцца і далей (у т.л. такія, як магчымасьць атручаньня…).

(1:06:00) Таму Папа прымае [перадапошняе] рашэньне. Ён прызначае новым галавой банка Ватыкана Ота Фон Райберга – члена ордэна Мальтыйскіх рыцараў.

Мальтыйскі ордэн таксама, як і Ватыкан, зьяўляецца сувярэнным суб’ектам міжнароднага права. У яго ўваходзяць нашчадкі еўрапейскай арыстакратыі, зьвязаныя з сусьветным бізьнесам. Гэта хутчэй бізьнес-клуб.

(1:13:00) Мальтыйцы маюць вялікі ўплыў у ЗША (напрыклад, кіраўнікі ЦРУ ЗША пры Рэйгане былі “мальтыйцамі”). Гэта арганізацыя яшчэ больш закрытая [чым Ватыкан].

Дарэчы,  9 лютага [2013 г.] Папа сустракаўся з членамі Мальтыйскага ордэна – з нагоды 900-годдзя прызнаньня статута Ордэна мальтыйцаў. Тады 4000 мальтыйцаў прыбылі ў Ватыкан. А ўжо 11 лютага ён адрокся (паказальна таксама, што ўжо 12 лютага Цэнтральны банк Італіі адмяняе адзін з элементаў ціску на Ватыкан – зноў дазваляе выкарыстоўваць пластыкавыя карткі на тэрыторыі Ватыкана для аплаты наведваньня ватыканскіх музеяў)

(1:11:00)  Такім чынам, адбылася перадача Банка Ватыкана пад кантроль сусьветных фінансавых структур.

Адрачэньне Папы – гэта адначасна і здрада [хрысьціянству], і выхад зь сітуацыі [для яго].

(0:00:40)  СМІ падалі так, што асаблівай трагедыі [у сувязі з адрачэньнем Папы] не было. Аднак гэта не ўзгадняецца з вобразам намесьніка Бога на зямлі…

(1:16:10) Лёс Ватыкана вельмі паказальны. Ён павінен паслужыць урокам для нас, бо сапраўды ідзе вайна не на жыцьцё, а на сьмерць – ніякія нацыянальныя структуры, калі яны зыходзяць з нацыянальна-дзяржаўных катэгорый, ня здольныя будуць захавацца, якую б вернасьць гэтаму [ліберастычнаму] парадку яны ні дэманстравалі. Таму што гаворка [ў іх] рэальна ідзе пра зьмену ўлады – улада ад нацыянальных дзяржаў павінна перайсьці да ўлады прыватных структур. Апошнія пакуль дзейнічаюць пад выглядам розных міжнародных арганізацый, а на справе, зьяўляюцца наднацыянальнымі структурамі [і гэта ўсё павінны зразумець найперш самі маскалі! а да іх, як бачна на прыкладзе той жа Чацьвераковай, а тым больш прысутных на інтэрвю маладых людзях, яшчэ дайшло далёка ня ўсё… – Рэд.]. Іх дзейнасьць адбываецца праз рознага роду  фонды ды іншыя шматлікія структуры.

У гэтых умовах праяўляць якую б там ні было палавіністасьць проста немагчыма, бо раней ці пазьней, мы, як Папа рымскі, апынемся перад выбарам – выбарам вельмі сур’ёзным, радыкальным [вось гэта ўсё павінна дайсьці да мазгоў і кішок найперш саміх маскалёў-імперцаў! усё, што патрэбна для размовы зь імі (на ідэалагічным узроўні), у нас ужо даўно падрыхтавана; бо мы гэтую сітуацыю прадбачылі даўно. – Рэд.].

(0:00:40)  Калі не пашкадавалі Папу рымскага, [усіх іншых не пашкадуюць тым больш, бо] усе іншыя для іх тым больш пешкі.

(1:17:40) Прычым, іх сілы толькі растуць, таму што яны ўцягваюць у сябе ўсё новыя структуры.

 

7. Хто сёньня працуе “Богам”?

(1:13:00) І тут нам стала вядома, што за ціскам на Папу рымскага стаіць канкрэтная фігура – Галава аддзела інфармацыі й заканадаўча-нарматыўнай дзейнасьці Белага Дому – Сан Стэйн. Гэты чалавек вельмі моцна ўплывае на Абаму, зьяўляецца інфармацыйным мозгам Белага дому. Вось гэты ціск Дзярждэпа (калі ён унёс Ватыкан у сьпіс недабранадзейных ды іншыя формы ціску) адбываўся па ўказаньні гэтага Сан Стэйна.

(1:14:00) У сакавіку 2012 года Папа рымскі зрабіў апошнюю спробу: зьвярнуўся да краін БРЫКС з прапановай стварыць сваю сістэму разьлікаў альтэрнатыўную Банку міжнародных разьлікаў [што ж ты пачынаеш варушыцца, калі смажаны певень ужо ў цемечка дзяўбе… – Рэд.]. Гэта была апошняя спроба схапіцца за саломінку. Няўдачна [натуральна. – Рэд.].

[Пасьля гэтага] ў сакавіку ж 2012 г. Сан Стэйн заявіў, што цяпер пасьля “арабскай вясны” мы павінны зрабіць “ватыканскую вясну”. І пачалася чарговая інфармацыйная атака…  

 

8. Парада Чацьверыковай.

(2:31:00) Роспач – гэта грэх! Таму трэба несьці дабро і пазітыў!

[Карацей,] зрабі добрую справу! [а затым яшчэ адну, і яшчэ, і яшчэ…]

 

=

4.

Ад рэдакцыі.

Паколькі тэкст атрымаўся вялікім, будзем краткімі.

1.

Напэўна вы і самі зьвярнулі ўвагу, напрыклад, на такую рэч: усе ўдзельнікі пададзенага вышэй матэрыяла – гэта салідныя людзі, у асноўным выкладчыкі прэстыжных вышэйшых навучальных устаноў Расеі. Гэтыя людзі – навукоўцы. Яны ўпэўнены ў сваіх словах таму, што яны… вывучалі прадмет, пра які вядуць гаворку. Яны не хаваюць ні свае прозьвішчы, ні свае пасады, ні месца сваёй працы. Калі камусьці з чытачоў сайта ўжо вельмі захочацца пераканацца ў іх сапраўднасьці, іх заўсёды можна знайсьці.

Гэта мы кажам для таго, каб вы ўмелі адрозьніваць інфармацыю, якая ідзе ад такіх людзей, ад нейкага піперэпелістычнага лапатаньня закамплексаваных троляў, якія тусуюцца на розных форумах (накштал таго ж “Беларускага партызана”), часта ня ведаючы пра што яны гавораць і нават навошта. Пры гэтым яны яшчэ і хаваюцца за дэбільнымі нікамі (самі яны думаюць, што гэта “прыкольна”). На справе ж, яны баяцца ўпасьці яшчэ ў большы комплекс непаўнавартасьці, калі высьветліцца іх элементарная некампетэнтнасьць і стане вядома, хто яны.        

(Адмыслова зьвяртаем увагу “Літваруса” (ён казаў, што ня верыць у “тэорыю змовы”) і “Машы” з БП (яна казала пра “трызьненьне”): пра наяўнасьць злачынный глабальнай закулісы – яна ж “глабальная фінансавая эліта, алігархія”, “наднацыянальныя бангстары” (яшчэ, “карпаратакратыя”, “сіянакратыя”) –  вам кажуць ня тролявыя здані, а навукоўцы).

2.

Усе, хто каментаваў адрачэньне Бенедыкта XVI, згодныя, што Папа быў зрынуты пад уплывам вонкавых сіл. Адрозьненьні ў інтэрпрэтацыі гэтай падзеі былі нязначнымі й ніяк не дыскрэдытавалі даную выснову.

Пры гэтым найбольш падрабязна і сістэмна сітуацыю патлумачыла спадарыня Чацьверыкова. Яна зьвярнула ўвагу найперш на два моманты, па якіх Бенедыкт XVI не задавальняў глабальную закулісу: фінансавы і, як яна кажа, “духоўны”.

3.

Але нідзе ва ўсіх апісаных падзеях мы не ўбачылі прысутнасьці Бога… Ён тут цалкам адсутнічаў. Затое зьявіўся нейкі клерк зь Белага дому па прозьвішчы Сан Стэйн. Як высьветлілася, менавіта ён вырашаў лёс Папы…

Між тым, для каталікоў Папа – гэта непасрэдны прадстаўнік Бога на зямлі!

Адсюль атрымліваецца галоўнае (тое, дзеля чаго мы зрабілі ўсю працу, рыхтуючы гэты матэрыял) – хрысьціянам-каталікам трэба вырашаць:

– альбо Бог не прызначае Папаў і той не зьяўляецца “прадстаўніком Бога на Зямлі”;

– альбо Богам зьяўляецца Сан Стэйн;

– альбо нейкія санстэйны вось ужо шмат стагоддзяў таму падсунулі людзям несапраўднага бога, выдаючы яго за Сапраўднага. Таму яны і робяць зь людзьмі, што хочуць, не баючыся боскага пакараньня за свае злачынствы. Пакуль не баяцца!..  

Калі каму цікава, мы ў рэдакцыі аддаем перавагу апошняму варыянту.

Усяго лепшага, сябры.

Жыве Вялікалітва-Беларусь – наша зямля!

 

 

14 каментарыяў

  1. Літварус кажа:

    Шаноўная Рэдакцыя, Вы спрабуеце асмысліць сучасную сітуацыю ў Свеце, але, здаецца крышечку старамоднымі сродкамі – метадалогіяй. Гэта праяўляецца ў супярэчнасцях якія сустракаюцца ў вашых тлумачэнняў. Ну, напрыклад, ўвесь ваш матэрыял падаецца с пазіцый атэізма – бог, Вера, релігія гэта ўсё справа “рук челавеческіх”, а канчаеце так што ўсе хто тварыць Зло будуць пакараны Богам. Гэта значыць што выступаеце як веруюшчые ў Бога.
    А вось як сітуацыя ў Свеце глядзіцца з пункту гледзяшча сучаснай фмласоўскай думкі. Бодрыйяр піша: ” Всюду идет одно и то же “порождение симулякров”:взаимные подстановки красивого и безобразного в моде, левых и правых в политике, правды и лжи во всех сообщениях массмедиа, полезного и бесполезного в бытовых вещах, природы и культуры на всех уровнях значения. В нашей системе образов и знаков исчезают все основные гуманистические критерии ценности, определявшие собой вековую культуру моральных, эстэтических, практических суждений. Все становится неразрешимым – характерный эффект господства кода, всецело основанного на принципе нейтрализации и неотличимости. Это, так сказать, мировой бардак капитала – не для проституции, а для субституции и коммутации, для подмены и подстановки”.
    Хочацца запытацца – на гэтым ли узроўне асмысліваюць сітуацыю тыя расейскіе вучоные аб якіх вы упомінаеце. Дарэчы, наколькі я ведаю, ўсе беларускіе філосафы не прымаюць постмодерністкіх тлумачэнняў кшталту Бодрыйяра. У меня каб ўсё гэта асмысліць не хапае розума і адукацыі. Прызнаюся шчыра.
    Як ўсё што вы выяснілі, можна прылажыць да сітуацыі ў нашай краіне? Філосафы ў Расеі, той жа Цыпко, мне, здаецца, ў поўнай роспачы. Выцягнуць для выратавання нешта з праваслаўя вельмі цяжка. Здаецца гэта спрабуе рабіць Чецьвяракова. Сзаду праваслаў’я стаіць іслам, які набірае сілу. Няўжо мусульмане ужо тады ведалі недахопы хрысцыянства і не пайшлі іхнім пуцём? А як асмысліваецца ўсё гэта ў Украіне, ў Польшчы і Летуве?- Ў нашай дзікай Еўропе? Калі чытачы адрэагуюць на ваш матэрыял, можа я яшчэ потым ўставлю свае пяць капеек.

    • Рэдакцыя кажа:

      1) Здаецца, шаноўны, вы проста не чытаеце некаторыя абзацы.
      Напрыклад, такі: “Калі каму цікава, мы ў рэдакцыі аддаем перавагу апошняму варыянту” (нават тут гаворка пра тое, што замест сапраўднага Бога чалавецтву падсунуты “сімулякр”; а вы ўсё паўтараеце, што мы атэісты).
      2) Тыя заблытаныя пытаньні, пра якія вы пішаце, мы ўжо даўно разблыталі. Праблемы ў тым, што вы ня хочаце пра гэта чуць. Затое вы слухаеце нейкага Цыпко, а потым самі пішаце, што ён у поўнай роспачы… Ну, паглядзіце збоку самі на сябе…
      3) Зразумейце, на пачатак, хаця б адно: злачынствы, якія адбываюцца сёньня зь людскай цывілізацыяй, робяць нейкія канкрэтныя людзі, зьдзяйсьняючы свае ж злачынныя планы. Ну, не жадаеце слухаць нас, тады самі сабе паспрабуйце адказаць на пытаньне: што гэта за людзі і як іх завуць? Вось, пра гэта і напішыце свой каментар.

  2. Літварус кажа:

    Шаноўны сп. Астроўскі, мая працы ў БНФ абмяжоўвалася стаяннем са сцягам на мерапрыемствах апазіцыі і ў разносе улётак. Ў ідэалогія я не лез, таму што давяряў кіраўніцтву. Але пасля разгрому, я пачаў думаць аб прычынах нашай “вечнай” беларускай Паразы.Да чаго я дадумаўся, вы ведаеце з маіх артыкулаў, (якіе дарэчы не друкуеце), хоць гэтые ідэі прынялі іх таму што першымі сталі звяртацца да нашага народу як да літвінаў-беларусаў. Вы прафесійны палітык і былі даўно не згодны з палітыкай БНФ (памятую ваш выступ на З’ездзе і ваш артыкул з крытыкай Пазьняка). Так вам не здаецца што вы першымі павінны, пасля выкрыцця сусветнай Закулісы, паказаць чытачам свайго сайта як гэта Закуліса дзейнічае ў нашай апазіцыі, што гэта за людзі і як іх завуць. Хто дергае ніткі, хто дурань і марыянетка. І галоўнае на каго арыентавацца шчырым патрыётам. Былі спадзевання на Барадача. Я выказаў мяркаванне, што пакуль народ не падымем з каленяў і ён нічога не зробіць. Пані Арцёменка меня адёрнула – сідізіце і чакайце вас пазавуць. Вы прапанавалі нейкую ідентыфікацыю-сіта па вызначэнню сапраўдных палітыкаў. Ці запрацавала яно? Вашые развагі я пачну чытаць вельмі уважліва тады калі вы пачнеце гаварыць пра нашые, а не Сусветные праблемы. Сусветные праблемы я спрабую вытлумачыць з дапамогай сучаснай філасофіі, а тэорыі Змовы.

    • Рэдакцыя кажа:

      “Сусветные праблемы я спрабую вытлумачыць з дапамогай сучаснай філасофіі”

      Посьпехаў вам на гэтым шляху…

  3. Літварус кажа:

    Дзякуй сп. Астроўскі, што не запісалі меня ў якую-небудзь Закулісу.

  4. Vital кажа:

    ПАВЕСЯЛІЛІ: “Так, калі Каран катэгарычна забараняе спажыцьцё алкаголю, азартныя гульні, то Бібілія ставіцца да гэтага спагадліва. Калі Бібілія дае алгарытміку заняволеньня [габрэйска-юдэйскага. – Рэд.] краін і народаў з дапамогай ссуднага працэнта, дык Каран (сура 2) прапануе іншы падыход – дача грошаў узаймы пад працэнт, там асуджаецца як самы срашны грэх на зямлі… Больш страшнага граху няма!” – кіно і немцы!
    Каран – пародыя на Біблію, “біблія” для качэўнікаў-семітаў-арабаў.
    Калі ў Бібліі кажацца: Мне отмщение и аз воздам (Толькі Бог мае права камусці адплочваць за ягоныя грахі, і не справа чалавекаў займацца чымсці гвалтоўным “у імя Бога”), то ў Каране ёсць канцэпт “джыхаду” – вайны “за веру” супраць няверных – немусульман. Тобок, слабая, грахоўная істота чалавек можа па сваім жаданні забіваць іншага, калі апраўдае сабе “вайной за веру”…
    Як вядома – крытэрам ісцмны ёсць практыка. Глядзім на мусульманскі і хрысціянскі свет і параўноўваем. Ніхто не хоча жыць “па карану” у благадатных ісламскіх краінах, усе бягуць у “няверную Эўропу” жэрці каштоўнасці, створаныя хрысціянскай цывілізацыяй…

  5. з...лы беларус кажа:

    Vital:усе бягуць у “няверную Эўропу” жэрці каштоўнасці, створаныя хрысціянскай цывілізацыяй…

    Сп. Віталь Усе бягуць у Еўропу, бо тут пачатак новага росквіту грамадзтва, калі дзяржава адхіліла ад улады Царкву як інстытут і абмежавала правы “хрыстанутых”! Не блытайце ідэалістычны атэізм марксістаў-сіяністаў з рацыянальным невераваннем ў біблейска-жыдоўскія міфы… Увогуле, паважайце рэальныя факты, а не іх “талкаванне”.

    • Andryk кажа:

      А Вы, шаноўны, троху сваю атэістычную пыху скіньце, можа і зьлягчае трохі і не будзеце такім “злым беларусам”. І можа зробіцеся добрым літвінам. Адказ “нехрыстанутаму”. Чаму ж гэта вы у часы сссру разам з сіяністамі хрысціян пераследавалі, га? Заміналі пабудаваць той рай, які ваш цяперашні “захад” дасягнуў? Саджалі ў турмы, забівалі, і працягваеце пераследаваць. Ямаю на ўвазе сапраўдных вернікаў у Хрыста, а не праслаўных, каталічных, і іншых. Злуйцеся дале сабе, не шпокніце толькі ад злосьці.
      Я цьвёрда ўпэўнены, што сіяністы вельмі задаволеныя, калі яны бачаць выступы супраць Хрыста. Дайце мне веры, гэта так ёсьць.

    • Vital кажа:

      І вы павесялілі 🙂 Няўжо вы сур’ёзна лічыце, што тая Эўропа, у якую ўсе бягуць, створана не хрысціянамі і не з’яўляееца Хрысціянскай цывілізацыяй??? А тое, што там прыпідарашаныя ўтосьці абмяжоўваюць – гэта якраз і ёсць закатам Эўропы.

  6. Ягрынка кажа:

    з…лы беларус:
    Ліпень 29, 2013 у 19:06
    … Увогуле, паважайце рэальныя факты, а не іх “талкаванне”.
    ====================
    Што ёсьць “рэальныя факты”?
    Хто зь людзей здолены успрымаць рэальнасьць?
    “Нехрыстанутыя” прымаюць свой светапогляд за рэальнасьць?
    Чалавек успрымае рэальнасьць у адпаведнасьці са сваім светапоглядам.
    Гэта проста неабходна ўлічваць перад тым, як рабіць катыгарычныя высновы, а лепей, увогале, не рабіць такіх высноў – не рабіць з сябе “Ісьціну” ў апошняй інстанціі, бо “чалавеку гэта не магчыма, а Богу ўсё магчыма”. Вось на гэтым і грунтуецца вучэньне Хрыста.
    Таму… вялікі дзякуй рэдакцыі за йх працу – “…Бо толькі недзе на гэтым шляху знаходзіцца наша перамога…”

    • Seybit кажа:

      Ягрынка: “Чалавек успрымае рэальнасьць у адпаведнасьці са сваім светапоглядам.”
      Я толькі дадаў бы.
      Успрыманьне чалавекам рэча-існасьці (рэчавага й існаснага складнікаў быцьця) вызначаецца ягоным псыхалягічным станам (заблякаваны альбо збалянсаваны стан псыхікі), адпаведным гэтаму стану сьветаглядам, суадносінамі мэты і сродкаў жыцьця, асабістым і супольным жыцьцёвым (духоўным, інтэлектуальным і фізіялягічным) патэнцыялам. Пералічанымі складнікамі вызначаецца і маштаб успрыманьня рэча-існасьці. Адзін чалавек у стане ўспрымаць рэча-існасьць у межах “работа-заробак-крама-кватэра”, другі чалавек успрымае рэча-існасьць у маштабе “часовага зямнога існаванья – вечнасьці жыцьця”.

      Пагадзіцеся, што гэтыя людзі будуць успрымаць рэча-існасьць па рознаму. Спрэчка паміж такімі людзьмі ня мае сэнсу.

      Кожнаму чалавеку дадзена свабода выбару. Іншая справа, што пералічанымі чыньнікамі вызначаюцца КАШТОЎНАСЬЦІ й ІНТАРЭСЫ чалавека як матывацыйныя чыньнікі ягонай дзейнасьці (рэалізацыі ім сваёй свабоды). І тады каштоўнасьці й інтарэсы розных людзей (у заблякаваным стане псыхікі і з адпаведным сьветаглядам і маштабам успрыманьня рэча-існасьці) могуць матываваць іхнюю варажнечу, агрэсію, злачыннасьць, абыякавасьць (як праяву адсутнасьці каштоўнасьці часовага зямнога існаваньня), адсутнасьць матывацыі да працягу зямнога жыцьця, нараджальнасьці, асутнасьць матывацыі захаваньня жыцьцядайнасьці нацыі як носьбіта супольнага жыцьцёвага патэнцыяла.

      • Ягрынка кажа:

        “…пасеяў куколь сярод пшаніцы…”
        “Пакінем расьці разам тое і другое да жніва, а ў час жніва зьбярэм перш куколь, каб спаліць яго, а пшаніцу зьбярэм у засекі свае.”
        “Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!”

  7. Літварус кажа:

    Адна назва кнігі гаворыць што яе напісаў маскаль. Паняцце Здрадніцтва ужываецца ў вайсковых справах, там гдзе была прысяга, там гдзе людзі забіваюць адзін аднаго і сябры і ворагі менюцца імгненна. Ў Ватыкане, наврад ці давалі прысягу быць вернымі (чаму? Бібліі? Так яе трактавалі 2000 гадоў і на усе лады), адзін аднаго не забіваюць, а погляды меняюцца павольна. Рускіе не могуць мысліць без перабольшанняў. Гэта абсалютна не наш тып мыслення.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы