nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Чаму маем жалосныя вынікі 20-гадовай барацьбы з Лукашэнкам

26 кастрычніка, 2015 | 19 каментарыяў

Барадач

Мы працягваем зьбіраць меркаваньні тых, хто прапануе адказ на пытаньне, чаму ў Беларусі больш за 20 гадоў нязьменна пануе прарасейская этнацыдная дыктатура. Сёньня выстаўляем трохі “непрычэсаны” артыкул Уладзіміра Барадача (гл. фота), які мы ўзялі адсюль: http://belprauda.org/nikto-krome-nas-samih-kaddafi-bolee-soroka-let-vystraival-mirnye-peremeny/. Многія зьвесткі, асабліва датычныя вядомых дзеячаў “беларускай аб’яднанай”, асабліва з Хартыі, нам падаліся надзвычай цікавымі. А раптам усё гэта праўда?…  Прынамсі тое, што “беларуская аб’яднаная”, будучы пад кіраўніцтвам Хартыі, усе 20 гадоў падыгрывала рэжыму, мы самі даўно вывелі на грунце ўласнага досьведу, тэарэтычнага аналізу і бачнага ўсім фактычнага стану спраў…

Рэдакцыя.

 

Закатаныя пад асфальт парасткі нацыянальнай сьвядомасьці. Лукашэнка стварыў для сябе нават уласную «апазіцыю». Караткевіч распавяла ў Вашынгтоне пра свае планы і заслужыла падзяку ад беларускага дыпламата…

«Таму наша ідэя на бліжэйшы год – праводзіць агульны форум «За мірныя перамены». Караткевіч у Брусэлі: «Вядома, мы задаволеныя вынікамі выбараў… Мы таксама лічым важным для Еўрапейскай Рады падтрымліваць два напрамкі супрацоўніцтва зь Беларусьсю. Першы – гэта афіцыйная ўлада, а другі – гэта грамадскасьць».

Але на практыцы сёньня Лукашэнка прадстаўляе як уладу, так і грамадскасьць у асобе… Караткевіч. Кадафі больш за 40 гадоў выбудоўваў «мірныя перамены». Адзіная лямпачка, якая асьвятляе шлях беларусам – Украіна. Для таго, каб зрабіць адзін крок наперад, трэба ведаць сітуацыю, якая склалася, зь кім ісьці й што ўяўляюць зь сябе прэтэндэнты на важакоў.

Хто больш небясьпечны для беларусаў: Лукашэнка ці апазіцыя, якая працуе на яго? Усе пісьменныя людзі, пачынаючы ад супрацоўнікаў сьпецслужбаў, міліцыі, асноўная маса вертыкалі рознага ўзроўню хочуць людзьмі звацца, жыць у цывілізаваным грамадстве, дзе пануе закон. Лукашэнка сваёй прысутнасьцю на палітычным Алімпе ўсім надакучыў і не ўяўляе ніякай сілы, яго сіла ў падлізьніках, якія хочуць бачыць свайго куміра на… ражне. Ён існуе таму, што мы нямоглыя. За 20 гадоў ганьбы мы не стварылі апазіцыі, якая паважае сябе і сваю краіну [браць на сябе чужы грэх – адзін з самых вялікіх грахоў. – Рэд.], якая набірае аўтарытэт у сваіх грамадзян. Для людзей і краіны [а гэта што такое? – Рэд.] мы такія ж пустышкі, як і Лукашэнка. Хаця ён больш зьмястоўны, бо своечасова ацэньвае і выкарыстоўвае сітуацыю, якая складваецца ў сьвеце. А таму ён знаходзіць сваіх прыхільнікаў нават на Захадзе [хто б сумняваўся, што ў яго там прыхільнікі. – Рэд.]. На ўсе пытаньні разумныя людзі знаходзяць адказы, ёсьць шляхі іх вырашэньня. Давайце разьбярэмся для пачатку: хто мы.

 

Дык хто ж мы?

Без адзінай і маналітнай сілы мы нішто. «Каб аб’яднацца – трэба разьяднацца!» – казаў вешальнік Расеі Ул.Ленін, за што да гэтага часу яго любяць расейцы і баяцца нават мёртвага, перасоўваючыся на дыбачках міма маўзалея. Усе постсавецкія краіны жывуць па Леніну і Сталіну [гэта як? і няўжо ўсе? – Рэд.].

У Беларусі пасьпяхова праведзена чарговая сьпецаперацыя 2015 года па легітымацыі ўлады Лукашэнкі. Яна ажыцьцявілася без мардабойства, а таму нават для Захаду гэта відавочны прагрэс [Захад гатовы ўбачыць “прагрэс” у Беларусі ў тым, што ідзе дождж і сьвеціць Сонца, як і наадварот…  – Рэд.]. Крэатывам данай кампаніі была поўная падтрымка Лукашэнкі з боку ўсіх прызначаных для гэтага фарсу кандыдатаў: Улаховіча, Гайдукевіча і Караткевіч. На фоне гэтай троіцы Лукашэнка ў вачах выбаршчыкаў сапраўды выглядаў пераважна. Дастаткова паглядзець дэбаты гэтых блазнаў, і ўсім еўрапейцам станавіцца відавочным ўзровень нашага падзеньня. Беспрацоўная Караткевіч наўрад ці змагла б растлумачыць сваім апанентам, на якія сродкі яна ўтрымлівае сям’ю. На чым заснавана яе упэўненасьць, што толькі яе не хапае на пасадзе прэзідэнта краіны. Лукашэнка будзе старэць, і яго апаненты да наступнага цырку будуць падбірацца адпаведна яшчэ больш гратэскава. Магчыма, прэтэндэнтам стане і звычайная малпа.

Аўтар нічога ня мае супраць Караткевіч – яна нічым не адрозьніваецца ад тых кандыдатаў 2010 году, якія за поліўку, як бараны, ішлі й зазывалі на выбары людзей, пераконваючы грамадзян, што кожны зь іх пераможа. Калі беспрацоўны чалавек, які не адбыўся ў жыцьці, прэтэндуе на ролю кіраўніка дзяржавы, а грамадства цалкам сур’ёзна ўспрымае гэтую незвычайную для цывілізаванага сьвету зьяву, то гэта характарызуе наш ўзровень разьвіцьця [для гэтага цяперскі рэжым так старанна і дэградуе наша грамадства. – Рэд.]. Хоць усё гэта толькі свавольствы ды інсцэніроўкі дыктатара. Вынік выбараў пры жывым дыктатары не зразумелы толькі вар’ятам.

Але цяпер ўсё гэта ззаду. Зараз, як звычайна паміж выбарамі, час жора і сцэнак на вуліцах у імя грантаў. Сьпецслужбы будуць ставіць задачу Дзьмітрыеву і Караткевіч на перахоп грашовых плыняў ад імя неіснуючай апазіцыі [а знакаміты “Захад” у гэтым будзе старанна падыгрываць і першым, і другім… – Рэд.].

(Даведка: толькі за 2006 – 2012 гады каля 875 мільёнаў даляраў з ЗША былі накіраваны на дапамогу Беларусі [гэтыя зьвесткі аўтар узяў, верагодна, адсюль: http://nn.by/?c=ar&i=158084 – Рэд.]. Значная частка гэтай сумы была накіравана на разьвіцьцё грамадзянскай супольнасьці ў Беларусі. Як бачыце, ёсьць за што змагацца. Звольненыя ў запас штатныя кандыдаты будуць са скуры лезьці, ствараючы “новую адзіную” апазіцыю са… старых людзей, якія не адбыліся ў жыцьці, і змагацца паміж сабой на задворках гісторыі за выжываньне [а знакаміты “Захад” у гэтым будзе ім старанна падыгрываць… – Рэд.].).

Інтэлігенцыя, якая кахае сваю краіну і паважае сябе, павінна нарэшце зразумець адну рэч. Ніхто, акрамя нас саміх, ня выведзе Беларусь з тупіку. Для гэтага нам не патрэбны лідар, яго заўсёды купяць. Бо ён закамплексаваны гэтак жа, як і рэжым [пра каго гэта аўтар? – Рэд.]. Паглядзіце на кіраўніцтва так званых партый. Тут усё 20 гадоў гэтак жа – усяго толькі адзін разумны, а ўсе іншыя – дурні. Нам патрэбна звычайная арганізацыя з аўтарытэтнымі й пісьменнымі людзьмі, у якой кіруе дэмакратычны цэнтралізм, дзе існуе празрыстая справаздачнасьць за працу ўсіх паплечнікаў, расходаваньнем грашовых сродкаў, тактыка, стратэгія, мэты, зразумелыя людзям й… існуючай уладзе [? – Рэд.]. Патрэбныя паспяховыя людзі, якія працуюць, якія адбыліся ў жыцьці, якія будуць змагацца не за гранты, а за свае правы ў сваёй краіне і прапаноўваць альтэрнатыву. Нам не патрэбныя “адзіныя і непаўторныя”.

Лукашэнка ня вораг нам, мы самі сабе ворагі [браць на сябе чужы грэх – адзін з самых вялікіх грахоў. – Рэд.], бо яго дзівацтва трымаецца на нашай рабскай ментальнасьці.

Кіраваныя сьпецслужбамі партыі вымяраюць пульс народа, настрой у грамадстве, выяўляюць найбольш актыўных патрыётаў краіны і здаюць іх сьпецслужбам, дыскрэдытуюць патрыётаў, звальняюць з працы, робяць іх жабракамі або саджаюць за краты.

Для таго, каб ісьці далей, трэба ведаць сітуацыю, што склалася ў Беларусі, як працуюць сьпецслужбы і хто ёсьць хто. Трэба разумець, які шлях трэба будзе прайсьці з рабства да свабоды [а гэта што такое? – Рэд.].

На днях на «Хартыі-97» зьявіўся заказны артыкул З.Бандарэнкі, які дыскрэдытуе афіцэра МУС, годнага грамадзяніна Беларусі Васіля Міхневіча. Прафесіяналы заўсёды небясьпечныя для рэжыму, асабліва для тых, хто абслугоўвае гэты рэжым. Зусім незразумелай была нервовая рэакцыя Бандарэнкі на артыкул Міхневіча, які дыскрэдытуе рэжым.

Ужо дзясяткі гадоў беспрацоўны Бандарэнка (удумайцеся: дзясяткі гадоў!), выкарыстоўваючы свой рэсурс «Хартыя-97», адзначае: «У апошнія дні на некалькіх беларускіх і замежных сайтах зьявілася інтэрвю з былым супрацоўнікам МУС Беларусі Васілём Міхневічам, – заявіў Зміцер Бандарэнка сяброўскаму сайту charter97.org. – Гэты чалавек, акрамя ўсяго іншага, паведамляе, што сядзеў са мной у адной камеры ў турме «Амерыканка» ў 2011 годзе і нібыта аказаў мне значную дапамогу. У сувязі з гэтым хачу заявіць, што, сапраўды, знаходзіўся ў СІЗА КДБ у камеры №13 з гэтым чалавекам чатыры дні. Ён дапамог адміністрацыі турмы адправіць мяне на 10 сутак у карцэр, дзе першы дзень мяне трымалі прыкаваным ланцугом да сьцяны. Да 2010 года ён верна служыў рэжыму, а выехаўшы за мяжу, раптам стаў эксьпертам па беларускай апазіцыі. Васілю Міхневічу давяраць нельга. Будзьце асьцярожныя ў зносінах з гэтым чалавекам».

У такім выпадку да «Хартыі-97» больш пытаньняў, чым да Міхневіча, прывяду некалькі прыкладаў.

Заўважу, кожнае слова – хлусьня да наадварот. У сапраўднасьці Міхневіч папярэдзіў Дзьмітрыева, што супраць арыштаваных палітыкаў рыхтуюцца правакацыі. Бандарэнка на працягу гэтых трох дзён здаў Міхневіча, які на два тыдні трапіў у карцэр. Ці могуць чытачы ўявіць «крата́», які зьбірае інфармацыю пра палітвязняў у адзіночным каменным мяшку. Адтуль Міхневіч не вылазіў. Гэта пацьвярджаюць іншыя палітвязьні. Такіх «кратоў», як Бандарэнка, кідаюць разам з патрыётамі ў камеры для раскруткі ды ўзьняцьця таннага аўтарытэту. Яны стукаюць на сукамернікаў, выяўляюць найбольш небясьпечных зь іх, а потым выходзяць на свабоду, пакідаючы ў турмах на доўгія гады патрыётаў Беларусі. Пакуль тыя сядзяць у вязьніцы, яны разам са сьпецслужбамі садзяцца на грашовыя плыні й пудраць людзям мазгі да наступных выбараў. Чым і займаўся Бандарэнка ў Варшаве з 2010 па 2015 год, пасьпяхова маніпулюючы сваімі чатырма месяцамі зьняволеньня. У той час як хлопцы, якія адседзелі не безь яго дапамогі па 4 гады, бегаюць цяпер па мінных палях Украіны. Прафесіянал у адной клетцы быў для яго небясьпечны, перашкаджаў стукаць, вось ён і здаў яго оперу. Міхневіч паўтара гады без суда і сьледства знаходзіўся ў сьледчым ізалятары, дзе «чакаў» Бандарэнку, каб «пасадзіць яго ў карцэр на ланцуг». Гэта ўжо ў стылі «ўкрыжаванага хлопчыка» ва Ўкраіне або прывязанай да машыны бабулькі, якую “кропы” «гвалтавалі на хаду».

Каго пакрыўдзіў Міхневіч – Бандарэнку або ўладу?

Па-першае, ён абгрунтаваў недатычнасьць Канавалава да выбуху 4 ліпеня 2008 года, а, такім чынам, і да выбуху ў метро 2011 года.

Па-другое, паміж справай выкрытыя зьдзекі ў сьледчым ізалятары, хоць гэта звычайная прафілактыка. Турма – ня мёд.

Па-трэцяе, ён перадаў зусім сакрэтную інфармацыю супрацоўніка КДБ аб тым, што апошнім з палітыкаў-кіраўнікоў, хто не стаяў на кантролі сьпецслужбаў, быў Пазьняк. Будзьце асьцярожныя. Было б сьмешна, калі б гэтага не было. Я аўтарытэтна пацьвярджаю гэтую інфармацыю. Пра гэта сам за сябе кажа НУЛЯВЫ ВЫНІК 20-ГАДОВАЙ БАРАЦЬБЫ СУПРАЦЬ РЭЖЫМУ.

Да Бандарэнкі Міхневіч знаходзіўся ў СІЗА без суду і сьледства паўтара гады, дарэчы, і больш за год пасьля яго. Па надуманых абвінавачаньнях Міхневіч апынуўся ў сьледчым ізалятары КДБ разам з 20 сьледчымі й супрацоўнікамі МУС, якія выйшлі на эканамічныя злачынствы ў вышэйшых эшалонах улады. Гэтая група пад кіраўніцтвам экс-міністра МУС Навумава з дазволу самаго прэзідэнта выявіла буйныя махінацыі. У МУС назапасілася дастаткова інфармацыі па адной фірме без асаблівага абароту грошай, але зь вялікім – не па днях, а па гадзінах – ростам уласнасьці. Усе гэтыя аб’екты коштам у дзясяткі мільёнаў даляраў даставаліся фірме «Инвесткапстрой» на падстаўных аўкцыёнах за мінімальныя цэны. Для куплі аб’ектаў нерухомасьці фірма брала беспрацэнтныя крэдыты, напрыклад, у кіпрскай карпарацыі «Истли Трэйдынг». Фактычна карпарацыя праз гэтую невядомую фірму і праводзіла захопы прынаднай і дарагой рэспубліканскай і камунальнай уласнасьці. Усе ніткі кіраваньня данымі афёрамі, акрамя ўсяго іншага, вялі да кіраўніка беларускай карпарацыі «Белтэхэкспарт», якая гандлюе ўзбраеньнем і прадукцыяй двайнога прызначэньня.

Дырэктарам фірмы «Инвесткапстрой», на якой лічылася больш за 20 значных аб’ектаў нерухомасьці, у тым ліку і Менскі гадзіньнікавы завод, а таксама ўчасткі зямлі ў прэстыжных месцах горада Менска ды іншых раёнах Беларусі, аказалася жонка старэйшага сына прэзідэнта. «Недасьведчаная» жанчына была недатыкальная, да таго ж яна магла быць ня ў курсе ўсіх махінацый, таму ўсе сілы МУС былі кінутыя на пошук «ўладальніка» фірмы Бубіча. «Фунт» – Бубіч па гэты дзень пакутуе ў турме. Пасьля праверкі «законнасьці» вядзеньня данай крымінальнай справы вышэйзгаданыя афіцэры былі пахаваны па турмах Віктарам Лукашэнка.

У падпалкоўніка Міхневіча выбівалі ілжывыя паказаньні на сваіх таварышаў па службе. Асабліва чэкістаў цікавілі месцы знаходжаньня сьледчых па гэтай справе, якія хаваліся, у асаблівасьці сябры Міхневіча – капітана Дудкіна, які па літарах зьбіраў гэтую справу. Васіль сядзеў у карцэры і маўчаў, віны не прызнаў, прашэньня аб памілаваньні, у адрозьненьне ад Бандарэнкі ды Саньнікава, не пісаў (Саньнікаў напісаў тры просьбы). У СІЗА яго перамяшчалі ў кайданках.

Што ж заахвоціла хартыстаў шалёна брахаць на Міхневіча? Чытачы самі могуць намаляваць партрэт Бандарэнк і па трох апошніх яго кроках. Па-першае, каму выгадная дыскрэдытацыя годнага афіцэра, улічваючы сэнс яго артыкула? Па-другое, хто такі сам Бандарэнка, артыкулы якога красуюцца на сайце «Хартыя-97»? Да прыкладу, Зьміцер Бандарэнка: «Яшчэ некалькі гадзін – і спыніліся б заводы». Для яго нават «Навальны проста хлапчук». Ці адэкватны ёсьць сам «Спіноза»? Па ўсёй бачнасьці, Бандарэнка «вялікі» для сябе чалавек, але на чый млын ільецца вада?

Дарэчы, мы можам прадставіць магчымасьць высьветліць праўду на дэтэктары хлусьні. Міхневіч згодны з гэтай прапановай. Заўважу, «Хартыя-97» не перадрукавала гэты лепшы артыкул пра зьдзекі ў СІЗА, хоць на гэтай тэме яны жыруюць ў Варшаве ўжо пяць гадоў. Верагодна, зьдзекаваліся толькі над “хартыстамі”…

Але гэта ўсё прыдарожны пыл.

 

«Каб разваліць арганізацыю, яе трэба ўзначаліць»

А цяпер пра галоўнае. Прынцып працы КДБ: «Каб разваліць арганізацыю, яе трэба ўзначаліць». Для прыкладу возьмем «Хартыю-97». Пад «Хартыяй-97» стаяць подпісы вядомых у свой час палітыкаў і знакамітых беларусаў. Пад гэтым дакументам стаіць і сьціплы подпіс аўтара данага артыкула. Гэты прынцып хутка быў ужыты да гэтага небясьпечнага ў той час руху, які неўзабаве засох на корані. Сёньня «Хартыі-97» ператварылася ў секту Саньнікава, Бандарэнкі, Радзінай. І гэтая група на заходнія грошы ў Варшаве працуе на інтарэсы Расеі.

Успомнім выбары 2010 года. Велізарны прэсінг з боку Масквы на Лукашэнку. У любога савецкага дыпламата кар’ера пачыналася з падпіскі аб супрацоўніцтве з КДБ. Даныя асобы знаходзіліся на ўліку Цэнтральнага апарата ў Маскве. Магчыма, персьпектыўны дыпламат Андрэй Саньнікаў пазьбег падпіскі. Аднак на выбары 2010 года ён атрымаў сур’ёзную падтрымку з… Масквы. У Беларусі ён быў адзінокі й ня меў ніякіх шанцаў. Але грошы і група прафесіяналаў нават з малпы робяць прэзідэнта. На дапамогу з БНФ яму была накіравана Менская арганізацыя, якая пачала люта змагацца супраць кандыдата ад… сваёй партыі. Хочацца нагадаць, што група «ідыётаў» з БНФ і на гэты раз [таксама] «памылілася», падтрымаўшы Т.Караткевіч і сексота Дзьмітрыева.

Сістэмныя памылкі беларускіх партый – гэта іх візітная картка. Але, страціўшы галаву, па валасах ня плачуць.

Для ўзьняцьця прэстыжу кандыдата Саньнікава і пасылу для Лукашэнкі пра сур’ёзнасьць намераў Масквы забіваюць рамантыка Бябеніна, які не ўпісаўся ў гэтую кампанію і шмат ведаў пра грашовыя махінацыі. Недаверлівы Лукашэнка прымае [адбылае, як] сур’ёзнае папярэджаньне і пачынае ісьці на саступкі, дамаўляецца з Масквой на наступны тэрмін. Масква хавае Саньнікава за мяжу. Ён навекі павязаны з Масквой і гэтая сувязь, як дамоклаў меч, вісіць па гэты дзень над галавой Лукашэнкі.

Крэмль пасьпяхова перапраўляе ў Варшаву Натальлю Радзіну, адпраўляюць у камандзіроўку і Бандарэнку. Радзіна была выпушчана пад нагляд без права на выезд нават у Расею. У яе няма пашпарта, але ў таямніцы ад беларускіх праваахоўных органаў у Маскве афіцыйна высьвятляюць і пацьвярджаюць яе асобу, робяць даведку і адпраўляюць у Варшаву «змагацца» супраць рэжымаў Пуціна і Лукашэнкі. Адным з асноўных памочнікаў Радзінай у гэтай аперацыі быў Суркоў, у той час першы намесьнік кіраўніка адміністрацыі Прэзідэнта Ул.Пуціна – гэта значыць, шэры кардынал Крамля. Вось так прафесійна і проста больш за 100 вядомых прадстаўнікоў беларускай эліты «дэлегавалі» права на брэнд «Хартыя-97» групе, якая змагаецца ў цяперашні час супраць інтарэсаў Беларусі й якая чакае пуцінскі “рускі сьвет” [ужо] у Варшаве…

Аднак. Ня ўсё дзярмо, што сьмярдзіць. Ёсьць і карысьць, праўда, невялікая. Ёсьць й іншыя спосабы, якія дазваляюць нейтралізаваць і весьці за сабой тую ці іншую партыю.

Анатоль Лябедзька кіруе АГП. Не, ён не зламаўся. Але такіх людзей абстаўляюць сваімі людзьмі. У 2010 годзе за грошы партыі не выпадкова адказваў кіраўнік па зьнешніх дачыненьнях Дзьмітрыеў. Для Лябедзькі было вялікай нечаканасьцю, калі яго намесьнік Дзьмітрыеў у самы пікавае для партыі час па распараджэньні куратара з КДБ сышоў падтрымліваць суперніка партыі кандыдата Някляева. Ад АГП, як вядома, балатаваўся Раманчук. Дарэчы, Раманчук асудзіў стратэгічную памылку палітыкаў на плошчы, а канкрэтныя тэрміны давалі найбольш актыўным хлопцам сексоты ў камерах. Тады ніхто, як і цяпер, акрамя Лукашэнкі, не сабраў дастатковай колькасьці подпісаў. Лукашэнка дапусьціў ўсіх, акрамя прыбіральніцы. На выбарах 2015 года Лукашэнка выбарча падышоў да фальсіфікацыі подпісаў і выкінуў з цырка некаторых кандыдатаў…

Няма падстаў ня верыць супрацоўнікам КДБ, якія курыруюць некаторых палітычных «лідэраў», якія пацьвярджаюць: «Апошнім зь кіраўнікоў-палітыкаў, хто не стаяў на кантролі сьпецслужбаў, быў Пазьняк».

Сёньня нічога не зьмянілася. Палітыкі працягваюць свой шлях па крузе, заклікаючы прыйсьці да КДБ і папляскаць у ладкі, зьняцца на камеру, запоўніць СІЗА, успомніць злачынствы Сталіна, выступіць супраць ваеннай базы. Кіруе гэтым рухам А.Р.Лукашэнка – яму самому ня ў тэму цяпер расейскія базы.

Самым мярзотным у гэтай гісторыі зьяўляецца тое, што ПРЭТЭНДЭНТЫ Ў ПАЛІТЫЧНЫЯ ЛІДАРЫ ВЕДАЮЦЬ ГЭТА. Яны сьвядома спальваюць па дарозе патрыётаў Беларусі, зьнішчаюць колер нацыі, суверэнітэт краіны. Хлопцы, якія адседзелі ў турмах, не знаходзяць працы, едуць змагацца за свабоду Ўкраіны. Бедныя людзі ня могуць удзельнічаць у палітычным жыцьці краіны і не ўяўляюць для ўлады небясьпекі.

Барацьба за ўладу – гэта не барацьба за гранты, а рэч больш сур’ёзная. Супраць нас стаіць цэлая сістэма. Зьмяніць гэтую сістэму можа толькі іншая, больш дасканалая сістэма, якая мае падтрымку ў людзей. Нам і трэба будзе стварыць гэтую сістэму, пачынаючы са стварэньня Дэмакратычнага цэнтру [што гэта такое? – Рэд.].

 

І пасьля Лукашэнкі Беларусьсю будзе кіраваць стаўленік іншай дзяржавы

Сёньня пагроза для Беларусі складаецца ў тым, што і пасьля Лукашэнкі Беларусьсю будзе кіраваць стаўленік іншай дзяржавы. На апошніх выбарах быў апрабаваны мірны і «дэмакратычны» спосаб перадачы ўлады іншай асобе. Ніхто з пустых палітыкаў-апазіцыянераў, за якімі няма арганізаванай сілы, ня будзе дапушчаны да гэтай гульні. Бо яны ня змогуць сабраць нават 100.000 подпісаў. Хоць трэба будзе яшчэ даказаць іх сапраўднасьць і адстаяць права ўдзелу ў маючых адбыцца выбарах па міжнародных стандартах. Бо ў сьпісах застануцца толькі асобы, чужыя інтарэсам Беларусі.

Уся створаная сістэма цяперашняй улады, уключаючы і асноўную частку апазіцыі, паклікана абараняць інтарэсы вузкага кола абмежаваных злодзеяў-чыноўнікаў. Ёй можна супрацьпаставіць ня сьвечкі ля КДБ ды МУС ці на могілках у Курапатах, а эфектыўную сістэму, напоўненую пісьменнымі людзьмі. Але гэтыя людзі ніколі ня пойдуць у нагу з новымі й асабліва з праверанымі старымі ідыётамі.

Са стварэньня цэнтра і пачнем свой шлях. Без гэтага ў нас няма шанцаў.

Нам не патрэбны лідар, яго выбярэ час. Нам патрэбна Рада Нацыянальнага Адраджэньня. Сістэма павінна працаваць нават тады, калі з дыстанцыі будуць схадзіць або прыбірацца некаторыя яе члены. Наш лідар – гэта наша любоў да сваёй Бацькаўшчыны.

Наша мэта – незалежная еўрапейская Беларусь [што гэта такое? і для каго яна? – Рэд.]“.

(канец артыкула)

 

=

 

Ад рэдакцыі:

Унікальны артыкул (хаця і не без заўваг). У ім падана рэдкая, як на нашы грантаўскія часы, выкрывальніцкая інфармацыя. З апазіцыйных палітыкаў, як кожны можа пераканацца, названы прозьвішчы Дзьмітрыева, Караткевіч, Саньнікава, Радзінай, Бандарэнкі (у вельмі негатыўным ключы), Пазьняка, Лябедзькі, Бябеніна (у значна больш пазітыўных танах), Някляева, Раманчука (у незразумелым кантэксьце).

Паданыя факты вельмі падобныя на праўду. Дый галоўны аргумент аўтара – НУЛЯВЫ ВЫНІК 20-ГАДОВАЙ БАРАЦЬБЫ СУПРАЦЬ РЭЖЫМУ – настолькі важкі, што сёньня ўжо ўсур’ёз успрымаецца многімі. Тут жа побач ляжыць і адказ на пытаньне: ЧАМУ мы маем такі вынік? А таму, што Дзьмітрыеў, Саньнікаў, Радзіна, Бандарэнка ды іншыя – агенты Масквы, праводзяць яе інтарэсы, а заходнікі – лохі прадажныя…

Усё гэта “добра”, а цяпер пагаворым пра “аднак”.

У якасьці альтэрнатывы аўтар прапануе стварыць Дэмакратычны цэнтар і Раду Нацыянальнага Адрадждэньня. Аднак нешта аналагічнае ён прапанаваў і 5 гадоў таму. Акрамя таго, са спадаром Уладзімірам Барадачом некаторыя сябры нашай рэдакцыі знаёмыя даўно, а некаторыя нават сустракаліся ды размаўлялі тры гады таму. Аднак тады на запрапанаваную яму ідэю стварыць Беларускі ідэалагічны цэнтар, які б заняўся фармуляваньнем Праграмнага вобразу будучай беларускай дзяржавы, ён ніяк не адрэагаваў…

Ну, і вядома, калі ты ва ўмовах этнацыду твайго народу па-ранейшаму працягваеш пісаць толькі па-расейску, да цябе будуць заставацца і прэтэнзіі, і падазрэньні…  

Усяго вам лепшага, сябры.

 

19 каментарыяў

  1. Licvin кажа:

    Хто з Ім змагаеца? Кучка грантасмокаў! Для іх гранты і ёсьць мэта іхніх змаганняў. У гэтым таксама ўдзельнічалі і спецслужбы, покуль Бацька не рыкнуў на іх, што хопіць займацца смактаннем грантаў. Захад таксама аб гэтым ведае, але ён таксама ведае, што ў пэўны момант прыручаныя грантасмокі можна скарыстаць у якасьці ”папоў Гапонаў”. ”Папы Гапоны” толькі на нейкі момант абазначаць з’яву ”рэвалюцыі”, а потым пачынаюць дзейнічаць падрыхтаваныя агенты ўплыву, прафесійныя агенты ў першую чаргу з ліку эмігрантаў, бежанцаў, атрымаўшых від на жыхарства, братоў–дэмакратаў.
    Так называемая апазіцыя ніякай ролі ў палітчыным жыцці краіны не мае і гэта з аднаго боку добра, бо яны ўсе спрэс дылетанты ў палітыцы, альбо сакрэтныя супрацоўнікі і таксама дылетанты.
    Іншы раз смешна назіраць, як вылазіць на трыбуну новы грантасмок і на кепскай мове, а то і на рускім языку пачынае трындзець аб дэмакратыі і свабодзе…
    Дэмакратыя купляецца за грошы і перакупляецца за вельмі вялікія грошы! Фактычна ”Дэмакратыя — гэта дыктатура грошай!”
    ”Мы не навучыліся нават у тэорыі перамагаць у малым, як жа мы навучымся перамагаць на практыццы ў вялікім.”. ”Дзень , калі загінуў Апалон.” ”Дзеяслоў №63”.

  2. Павел Біч кажа:

    Я не магу зразумець толькі адкуль такіе з’едлівые рэплікі Рэдакцыі на тэст сп.Борадача. Ці ён не сцтвярджае той ж самае што і Рэдакцыя, а менавіта што амаль уся апазіцыя гэта купленые і перакупленые людзі? Такое уражанне, што Рэдакцыя хоча застацца адзіным голасам “Праўды” ва усей інфармацыйнай прасторе і душыць нават бліжэйшых сваіх палітычных аднадумцаў. Гэта прамы шлях ў маргінальства.

  3. Павел Біч кажа:

    Нешта не тое робіцца з вамі сп. Астроўскі (да і з усімі намі). У вас вялікія бытавыя цяжкасці, а вам ніхто не спачувае. Поўная атамізацыя грамадства.

    • Рэдакцыя кажа:

      Гэта “няпраўда”. Толькі адныя амерыканцы выдзяляюць на барацьбу за дэмакратыю ў Беларусі кожны год больш за 100.000.000 даляраў. Столькі ж выдзяляе Еўразьвяз.
      Як пры такім клопаце наша грамадства можа быць атамізаваным?!

  4. Vitaut Kuplievic кажа:

    УВОДЗІНЫ
    Ліцьвінска-беларускія адраджэнцы з пачатку ХХ ст. нам заставілі два алфавіты-альфабэты і два спосабы напісання, або пісанкі – кірыліцу і лацінку.
    Мода на ўдасканаленне класічнае лацінкі былы характэрна для адраджэнцаў у канцы 80-ых – пачатку 90-ых гадоў ХХ ст.Вядомы публикацыі ў газетах “Наша ніва” і “Наша слова”. Але так нічога кардынальна новага прыдумаць не ўдалося. Пытанне ніхто грунтоўна не прапрацаваў.
    У нашых лацінскаграфічных суседзяў справы выглядаюць інакш. Існуюць польскі, чэска-славацкі, балцкі, вугорскі, румынскі, югаслоўскі, нямецкі, галандска-паўночнагерманскі, раманскі, нарэшце — франка-брытанскі спосабы напісання.
    Клясычная беларуская лацінка пачалася ад простага капіявання польскага спосабу напісання, з яго абазначэннем шыпячых зычных гукаў ш і ж двума літарамі — s+zic+z, напрыклад:tłuszcz (тлушч), szczupak (шчупак), гука ж літарайż, напрыклад: żuk (жук), складаным абазначэннем мяккасці зычных двума галоснымі лацінскімі літарамі (адпаведна ie, io, iu, ia), напрыклад mianie (мяне), кампактным абазначэннем мяккасці гукаў с, ц, з, н у канцы слоў і перад зычнымі літарамі ś, ć, ź, ń, абазначэннем цвёрдасці зычнага гука л літарай ł, а гука в – літарай w. Такі спосаб напісання для нашай мовай надзвычай некампактны.
    Затым, для абазначэння гукаў ш, ч, ж былі перанесены чэскія літары š, č, ž, а гук в стаў абазначацца літарай v. Гук ў– літарайŭ. Лацінка стала больш кампактнаю. Аднак лацінічныя адпаведнікі літарам е, ё, ю, я і ь не балі прыдуманы.
    Але клясычная беларуская лацінка застаецца помнікам пісменства, бо толькі ў менскім метро, на гарадзенскім і берасцейскім вакзалах яна ўжываецца, але вельмі абмежавана. У дзевяностых гадох адзін нумар “Нашай нівы” і некаторыя тэксты выдання друкаваліся лацінкай.
    Праз доўгія гады эксперыментаў прыйшло разуменне запатрабаванасці новага спосабу напісаня – пісанкі, або пісьма. Ніякі з вядомых спосабаў напісання не задавальняў патрабаванняў кампактнасці і перадачы найістотнейшых фанетычных асаблівасцей нашай мовы.
    Патрабавалася зусім іншае, нетрадыцыйнае мысленне, новае разуменне пісьма. Свой праект я назваў канструктыўным сінтэзам, г. зн я бяру ўсё лепшае з беларускай кірыліцы і лацінкі ды раблю зусім новую пісанку на аснове нацыянальнай традыцыі, але нетрадыцыйную.

    АСНОЎНАЯ ЧАСТКА

    Прапанаваны мной спосаб напісання – вынік больш чым дваццаці год грунтоўнай працы.
    Я карыстаўся глыбокай філасофскай тэзай аб тым, што абстракцыі кіруюць светам, але не дапускаў двух экстрэмальных варыянтаў: колькасць літараў адпавядае колькасці гукаў (што амаль выключае абстракцыі) і капіявання франка-брытанскага спосабу напісання, у якім пішыцца Лондон, а чытаецца — Ландан, пішыцца пэгуот, а чытаецца – пэжо (што развівае памяць, але патрабуе запамінання напісання тысяч слоў). Вялікая колькасць дыякрытычных значкоў (як у чэскай, славацкай, в’етнамскай мовах) запавольнівае традыцыйнае напісанне слоў (алоўкам або ручкаю).
    Спачатку нічога арыгінальнага не атрымалася. Затым вынайшоў, што гукі y (ы) і j(й) можна пісаць адной літарай – y, напрыклад, Symon (Сымон) i tramvay (трамвай). Нарэшце, убачыў што літарай ū можна абазначаць спалучэнне j(й) + u (у), напрыклад: tvaū(тваю), sinūū(сінюю).
    Рэвалюцыйнай была думка аб капіяванні кірылічнага спосабу напісання і ўвядзенні лацінічнага аналягу літар е, ё, ю, я – е, ö, ū, á, напрыклад – sena(сена), sön’a (сёння), kalūƭy(калючы), zámlá (зямля).
    Тады напісанне галоснага гука + j + галоснага гука надзвычай спецыфічнае, г. зн. без абазначэння гука j, напрыклад – maa(мая), sináa(сіняя), ihrae(іграе), mlee(млее), raon(раён), Áponia(Японія), kvoluū (кволую), алеpaėt (паэт), heáhraƭia(геаграфія), Maö (Mao), reákcya(рэакцыя).
    Такое напісанне аналаг кірылічнага, толькі дыякрытычныя значкі над літарамі е, о, а не ставяцца, затое гукі j + u пасля галоснага гуку абазначаюцца літарай ū. Напісанне спалучэнняў гукаў j + галосны ў пачатку слоў з дапамогай літар ė, ö, ū, á, і. Напрыклад, Ėkacerynburh(Екацерынбург), Ėrevan(Ерэван) ön (ён), Ūrmala (Юрмала), áe (яе), Ivan (Іван). Гук е ў пачатку слоў абазначым літарай е, напрыклад – elevatаr(элеватар), Europa(Эўропа).
    Надзвычай эфектыўным было ўвядзенне ўніверсальнага значкаʼ для абазначэння:
    1. Мяккасці зычных s’, c’, z’, l’, n’:
    –у канцы слоў, напрыклад — Stas’ (Стась), pic’ (піць), stol’ (столь), kon’ (конь);
    –перад цвёрдымі зычнымі, напрыклад — pis’mo (пісьмо), barac’ba (барацьба), vol’na (вольна);
    –перад j (й) + галоснымі, напрыклад, S’ėraNevada (Сьера Невада), z’ėzd (зьезд), Dartan’án (Дартаньян), l’ėcca (льецца);
    –спалучэнняў зычных гукаў s’+s’, c’+c’, z’+z’, l’+l’, n’+n’, k’+k’, напрыклад — Pales’e (Палессе), sukvec’e (суквецьце), Zakaukaz’e (Закаўказьзе), navakol’e (наваколле), Adraiėn’e (Адраджэнне), mák’i (мягкі).
    2. Цвёрдасці зычных b, f, m, p, v, напрыклад – b’ecca(б’ецца), ƭ’ord(ф’ёрд), M’anma(М’янма), P’eja(П’еха), V’ery(В’еры).
    Доўгі час пытанне аб нетрадыцыйных спосабах абазначэння шыпячых гукаў š — ш, č — ч, ž — ж, dž –джбыло адкрытым, пакуль не быў вынайдзены новы арыгінальны спосаб.
    Вядома, што ў нашай мове шыпячыя выключна цвёрдыя. Тады ўніверсальныя літары з дыякрытычным значком ė, ö, ū, á што абазначаюць аднайменныя галосныя гукі будуць паказываць, што папярэдняя літара чытаецца як шыпячы гук. Напрыклад, táho(чаго), але не taho(таго), törny (чорны), а не torny (торны), jálönaa (шалёная), але не (халёная), jėry (шэры), але не jery (хэры), Iön(Джон), а не ion(дзён), Iėksan(Джэксан), а не Ieksan (Дзексан). Выключэнні складаюць спалучэні шыпячых гукаў š (ш), č (ч), ž (ж), dž(дж) з гукам у (ы), якія абазначаюцца літарамі j, ƭ, g, i + y.Напрыклад, jyroki(шырокі), ƭyrvony (чырвоны), Gygimont (Жыгімонт), iyn (джын). Аднак гук дзь перад галоснымі абазначаецца літарай і, пасля якой наступная галосная без надрадковага дыякрытычнага значка. Напрыклад, ien’ (дзень), ion’ik (дзённік), Iuba (Дзюба), iakuy (дзякуй).
    Як мы бачым, універсалізацыя літар з надрадковымі дыякрытычнымі значкамі ė, ö, ū, á(э, ё, ю, я) зайшла так далёка, што яны сталі абазначаць шыпячыя зычныя што знаходзяцца перад аднайменнымі галоснымі гукамі акія абазначаюць літары ė, ö, ū, á за выключэннем ž (ж). Напрыклад, gaba(жаба), gerdka (жэрдка), gorny (жорны),guk (жук). Яшчэ, выключэннем з’яўляецца абазначэнне гука g (ґ) літарамі g + ė, ö, ū, á, і. Напрыклад, gának (ґанак), gázėta (ґазэта), gūma (ґума), gūzik (ґузік), magázyn (маґазын), Gėrak (Ґерак).
    Cістэматызавана спалучэнні гукаў і іх абазначэнне спалучэннямі літар дадзены ў табліцах.
    I. Tablicaabaznatėn’alitaramispalutėn’auhalosnyhhukauzzyƭnymi (ukognaytablicyhukiabaznatányzvytáynymjryvtam, litary–toustym)
    Табліца абазначэння літарамі спалучэнняў галосных гукаў з зычнымі(у кожнай табліцы гукі абазначаны звычайным шрыфтам, літары – тоўстым)
    Huki Гукі +e(+э) +о (+о) +u(+у) +a(+а) +i(+і) +y(+ы)
    b (б) Bė Bo bu ba By
    b’(бь) Be Bö bū bá bi
    с (ц) Cė Co cu ca Cy
    c’(ць) Ce Cö cū cá Ci
    d(д) De Do du da Dy
    f (ф) Ŧė Ŧo ƭu ƭa ƭ’y
    f’(фь) Ŧe Ŧö ƭū ƭá Ƭi
    g(г) Gė Gö gū gá g’y
    g’(гь) G’e g’o g’u g’a gi
    h(г) Hė Ho hu ha Hy
    h’(гь) He Hö hū há hi
    k(к) Kė Ko ku ka Ky
    k’(кь) Ke Kö kū ká ki
    l(л) Lė Lo lu la Ly
    l’(ль) Le Lö lū lá li
    m(м) Mė Mo mu ma My
    m’(мь) Me Mö mū má mi
    n(н) Nė No nu na Ny
    n’(нь) Ne Nö nū ná ni
    p(п) Pė Po pu pa Py
    p’(пь) Pe Pö pū pá pi
    r(р) Re Ro ru ra Ry
    s(с) Sė So su sa Sy
    s’(сь) Se Sö sū sá si
    t(т) Te To tu ta Ty
    v(в) Vė Vo vu va Vy
    v’(вь) Ve Vö vū vá vi
    z(з) Zė Zo zu za Zy
    z’(зь) Ze Zö zū zá zi
    č(ш) Jė Jö jū já Jy
    č(ч) Tė Tö tū tá Ƭy
    ž(ж) Ge Go gu ga Gy
    dž(дж) Iė Iö iū iá Iy
    dz’(дзь) Ie Io iu ia ii yi
    ch(х) j’e Jo ju ja j’y
    ch’(хь) Je j’o j’u j’a ji

    Як бачым з табліцы, толькі гукі d i t, а таксама шыпячыя не падзяляюцца на цвёрдыя і мяккія. Абазначэнне мяккасці зычных якія бываюць мяккімі з дапамогай універсальных галосных літар з надрадковымі дыякрытычнымі значкамі ö, ū, á, а таксама літарамі е ды і – аналаг кірылічнага спосабу (ё, ю, я, а таксама е ды і).
    Для абазначэння шыпячых не існуе асобных літар, а толькі ўніверсальныя літары з дыякрытычнымі значкамі ė, ö, ū, á, што стаяць пасля літар j, t, i абазначаюць наяўнасць перад галосным гукам шыпячага зычнага гуку. Напрыклад, пішацца táho (тяго), а чытаецца – чаго, пішацца jánouny (йяноўны), а чытаецца – шаноўны, пішацца Iön (Іён), а чытаецца – Джон і г. д.
    Затое шыпячы гук ž абазначаецца ва ўсіх выпадках літарай g, а гук dz’ перад галоснымі гукамі ва ўсіх выпадках абазначаецца літарай і. Пішацца ion’ik (іоннік), а чытаецца – дзённік, пішацца (іейнік), а чытаецца – дзейнік і г. д.
    Гук gабазначаецца аднайменнна літарай g пасля якой галосныя літары з надрадковымі дыякрытычнымі значкамі ė, ö, ū, á абазначаюць тое, што перад імі зычная літара g абазначае не гук ž, а менавіта гук g. Гэта выключэнне.
    II. Tablicaabaznatėn’aasobnyhzyƭnyhhukauperadzyƭnymihukamiiukancyslou
    Табліца абазначэння асобных зычных гукаў перад зычнымі гукамі і ў канцы слоў
    Huki Гукі Peradzyƭnymi Перад зычнымі Ukancyslou У канцы слоў
    dz’(дзь) y’Y’vina (Дзвіна) y’spovey’ (споведзь)
    č(ч) ƭ veƭna (вечна) ƭ syƭ (сыч)
    сh(х) jʼJ‘vedar (Хведар) hBah (Бах)
    f (ф) vvront(фронт)vKruiv(Круіф)
    Гук сh перад зычнымі r, t, l абазначаецца літарай с, напрыклад Сrystos (Хрыстос), cto (хто), cleb (хлеб).Справа ў тым, што ў нашай мове адсутнічаюць спалучэнні гукаў c+r, c+t, c+l (ц+р, ц+т, ц+л).
    Гукі s’, c’, z’, l’, n’ перад цвёрдымі зычнымі b, c, č, d, f, g, h, k, l, m, n, p, r, s, š, t, v, z, ž, dz, dž, і ў канцы слоў aбазначабцца літарамі s, c, z, l, n з універсальным значком– s’, c’, z’, lʼ, n’.
    Спалyчэнне гукаў s’ +c’ у канцы слоў абазначаецца літарамі sc, напрыклад –nezalegnasc (незалежнасць), radasc(радасць).Але іх можна абазначаць і sc’.
    Гук dz перад цвёрдымі галоснымі і ў канцы слоў абазначаецца d’, напрыклад – ksánd’y (ксяндзы), ksönd’ (ксёндз).
    III. Tablicaabaznatėn’aspalutėn’auhukau (halosny+j+halosny)
    Табліца абазначэння спалучэнняў гукаў (галосны+й+галосны)
    Huki Гукі +e +o +u +a +i
    e+j Ee Eo Eū Ea ei
    o+j Oe oo Oū Oa oi
    u+j Ue uo Uū Ua ui
    a+j Ae ao Aū Aa ai
    y+j Ye yo Yū Ya yi
    i+j Ie io Iū Ia ii
    e Eė eö eu’ Eá
    o Oė oö ou’ Oá
    u Uė uö uu’ Uá
    a Aė aö au’ Aá
    y Yė yö yu’ Yá
    i Iė iö iu’ Iá

    Абазначэнне галосны гук +j + галосны гук у выпадку другога галоснага гука о і а найбольш кампактна можна пісаць з дапамогай двух галосных літар, але другая галосная пішацца з дапамогай аднайменнай галоснай літары без дыякрытычнага значка. Навошта лішні раз ужываць дыякрытычны значок. Пішам maa(маа), а чытаем мая. Пішам raon (раон), а чытаем раён. Але ў выпадку другога галоснага гука е, u, і як чытаем – так і пішам, напрыклад:mae – мае, páū – пяю.
    Наадварот, сустракаюцца выпадкі ў нашай мове спалучэння двух галосных гукаў без гукаj паміж імі. Такія выпадкі сустракаюцца больш рэдка і, як правіла, ў словах іншамоўнага паходжання якія не асіміляваны нашай мовай. Тады другі галосны гук пасля першага пішацца з дапамогай літар з дыякрытычным значком адпаведна ė, ö, á. Напрыклад; пішацца Maö (Маё), а чытаецца Мао, пішацца reáktar (рэяктар), а чытаецца рэактар. Аднак, пішаццаpaėtі чытаецца паэт, пішацца Pau’stouski і чытаецца Паустоўскі. Інакш можна пісаць Pavustouski – Павустоўскі, аднак гэта нацыянальная асіміляцыя.
    IV. Tablicaabaznatėn’aspalutėn’auzyƭnyhhukauperadhalosnymi
    Табліца абазначэння спалучэнняў зычных гукаў перад галоснымі
    Huki Гукі +e +o +u +a +i
    s’+s’ s’e s’o s’u s’a s’i
    c’+c’ c’e c’o c’u c’a c’i
    z’+z’ z’e z’o z’u z’a z’i
    n’+n’ nʼe nʼo nʼu nʼa nʼi
    l’+l’ lʼe lʼo lʼu lʼa lʼi
    dz’+dz’ уe уo уu уa уi
    k’+k’ k’ek’ok’uk’ak’i
    Вышэйпаказаныя ў табліцы спалучэнні двух аднолькавых мяккіх галосных гукаў (іх сем, а часта сустракаюцца – шэсць) так найбольш кампактна абазначаць. Напрыклад: Pales’e – Палессе, sukvec’e – суквецце, Zakaukaz’e – Закаўказзе, nasen’e – насенне,navakol’е – наваколле, stahoye – стагоддзе, mák’a – мягка. У апошнім прыкладзе афіцыйнае кірылічнае напісанне марфалагічнае, а напісанне канструктыўным сінтэзам – фанетычнае.
    V. Tablicaabaznatėn’azyƭnyhhukau + j + halosnyh
    Табліца абазначэння зычных гукаў + й + галосных
    Huki Гукі +e +o +u +a +i
    s’+j s’ė s’ö s’ū s’á s’y
    c’+j c’ė c’ö c’ū c’á c’y
    z’+j z’ė z’ö z’ū z’á z’y
    n’+j n’ė n’ö n’ū n’á n’y
    l’+j l’ė l’ö l’ū l’á l’y
    d+j Dė dö Dū dá Di
    r+j Rė rö Rū rá Ri
    f’+j ƭ’e ƭ’o ƭ’u ƭ’a ƭ’i
    m+j m’e m’o m’o m’o m’i
    p+j p’e p’o p’o p’o p’i
    v+jv’ev’ov’ov’ov’i
    Першыя пяць спалучэнняў гукаў літарна абазначаны адным спосабам, затым два спалучэнні (6-7) абазначаны іншым спосабам. Нарэшце, абазначэнні ўсіх астатніх спалучэнняў абазначаны трэцім спосабам. Такое абазначэнне – найбольш кампактнае.
    1. Першы спосаб – абазначэнне спалучэнняў гукаў: мяккія зычныя s’, c’, z’, l’, n’ + j + e, o, u, a, і з дапамогай літар s, c, z, l, n + ‘ (апостраф) + ė, ö, ū, á, і. Напрыклад, S’ėraLeönė – Сьера Леонэ, ranc’ė — рансье, z’ezd – зьезд, l’ėcca – льецца,N’ū Örk – Нью Ёрк.
    2. Другі спосаб – абазначэнне спалучэнняў гукаў: цвёрдыя зычныя d, r + j + e, o, u, a, із дапамогайлітар d, r + ė, ö, ū, á, i. Напрыклад, padėjac’ – пад’ехаць, nadvorė – надвор’е.
    3. Трэці спосаб– абазначэнне ўсіх зычных акрамя вышэйназваных у першым і другім спосабах + j + e, o, u, a, i, з дапамогай літар якія абазначаюць зычныя гукі + ‘ (апострафа) + e, o, u, a, i. Напрыклад, ƭ’ord – ф’ёрд, p’e – п’е,v’ecca – в’ецца. У другім і трэцім спосабах зычныя – цвёрдыя.
    VI. Tablicaabaznatėn’auspalutėn’aujypáƭyhzyƭnyhhukau
    Табліца абазначэнняў спалучэнняў шыпячых зычных гукаў
    HukiГукі LitaryЛітары
    š+š jj
    č+č tt
    ž+ž rr
    ž+dž gg
    Слова ж пасля іншага слова абазначаецца літарай r або g.
    Цвёрдасць – мягкасць двух трох зычных гукаў перад галосным гукам паказываецца аднайменнай галоснай літарай. Цвердасць – літарамі ė,o, u, a, y, aмягкасць – літарамі е, ö, ū, á, і. Напрыклад: scėpka– сцэпка, skok– скок, zmuƭyc’ – змучыць, smalic’ – смаліць, znac’ – знаць.
    Калі спалучэнні літар s, c, z, l, n + ‘ (апостраф) – s’, c’, z’, l’, n’ замяніць на аднайменныя літары ś, ć, ź, l, ń, а гук l перад зычным гукам і ў канцы слоў абазначыць літарай Ľ ļ, то атрымаецца трыццаць дзве літары ў алфавіце з апострафам і напісанне тэкстаў стане яшчэ больш кампактным. Глядзіце тэксты ў дадатку.Тады слова Ясь будзе пісацца з дапамогай двух літар — Áś, а слова дзень – з дапамогай трох – іеń. Слова Палесьсе і Адраджэньне будуць пісацца наступным чынам – PaleśeiAdraiėńe.

    ЗАКЛЮЧЭННЕ

    Галоўная задача – кампактнасць напісання канструктыўным сінтэзам выканана. За найменьшую колькасць літар у словах пры найменьшай колькасці літар у алфавіце (27 і 32) дасягаецца вынік. Пры гэтым пераважаюць літары з вертыкальнымі элементамі і найвужэйшыя гарызантальна. Літары і, j, t, ƭ у розных пазіцыях перад галоснымі, зычнымі і ў канцы слоў абазначаюць розныя гукі, адпаведна dz’ idž, ch i š, t i č, f i č. Больш таго, літары u, y, v, g у розных пазыцыях абазначаюць адпаведна гукі u i ū, y i j, v i f, ž i g. Нарэшце, спалучэнні галосныхлітар апошняя з якіх без дыякрытычнага значка чытаюцца як галосны гук + j + галосны гук, а спалучэнні jj, tt, rr, ggчытаюцца як š + š, č + č, ž + ž, ž + dž.
    Такія вынаходніцтвы былі зроблены за больш чым дваццаць год пошукаў, вывучэння фанетыкі нашай мовы і сустракаемасці спалучэнняў гукаў ды частаты іх ужывання. Пры гэтым былі пераспробваны многія варыянты, якія аказаліся прамежкавымі.
    Мы выйшлі на зусім новае разуменне нашага нацыянальнага пісьма, на зусім нетрадыцыйную філасофію пісьма. Пры ўсёй яе традыцыйнасці – спадчыне мінулых вякоў (кірыліцы і лацінцы) ствараецца новая сістэма заснаваная на спалучэннях двух тых ці іншых літар якія абазначаюць тыя ці іншыя гукі.
    Канструктыўны сінтэз аб’яднаў рысы кампактнасці двух спосабаў напісання (пісанак) – кірыліцы і лацінкі. Перавага кірыліцы ў наяўнасці ўніверсальных літар е, ё, ю, я, і, а лацінкі – у літарах ś, ć, ź, ń. Напрыклад, слова мяне кірыліцай пішацца як мяне, а лацінкай – як mianie. Cлова рысь –адпаведна рысь і ryś. Удалося спалучыць неспалучальнае – універсальныя літары е, ö, ū, á, і ды літары ś, ć, ź, ń. Канструктыўным сінтэзам будзе máne iryś, Áś (Ясь) i ień (дзень).
    Канечны вынік можна прадставіць двума лозунгамі: “Далоў паасобныя старыя традыцыі!” і “Жыве традыцыя!”. Увогуле старыны мы не рушым і навізны не ўводзім за выключэннем той якая спрыяе кампактнасці напісання.
    Патрэбна будзе стварыць камп’ютарныя раскладкі на дваццаць сем літар з універсальным значком ‘ і трыццаць дзве літары з апострафам.
    Бярыце маё гуманістычнае вынаходніцтва, ліцьвіначкі і ліцьвіны, беларусачкі і беларусы ды карыстайцеся. На здароўе!!!
    Наносім яшчэ адзін удар па расейскім імперскім шавіністам. Жыве Бацькаўшчына!!!

    ДАДАТКІ
    1. АЛФАВІТЫ.
    А. Дваццацісямілітарны (з адной дадатковай універсальнай літарай Ŧ ƭ, чатырма літарамі з надрадковымі дыякрытычнымі значкамі: Ė ė, Ö ö, Ū ū, Á á, без лацінскіх літар F f, Q q, W w, X x).
    Alƭavit.Al’ƭabėt.Abėcėda
    Алфавіт. Альфабэт. Абэцэда
    1. Aaa
    2. Bb бэ
    3. Cc цэ
    4. Dd дэ
    5. Ė ė э
    6. Ŧ ƭ эф
    7. Gg ґэ
    8. Hh гэ
    9. Ii і
    10. Jj й
    11. Kk ка
    12. Ll эл
    13. Mm эм
    14. Nn эн
    15. Oo о
    16. Pp пэ
    17. Rr эр
    18. Ss эс
    19. Tt тэ
    20. Uu у
    21. Vv вэ
    22. Yy ы
    23. Zz зэ
    24. Ee е
    25. Ö ö ё
    26. Ū ū ю
    27. Á á я
    ’ – mák’iznak, aboapostrav мягкі знак, або апостраф.
    Б. Трыццацідвухлітарны (з адной дадатковай літарай Ŧ ƭ, дзевяцю літарамі з дыякрытычнымі значкамі: Ś ś, Ć ć, Ź ź, Ń ń, Ľ ļ, Ė ė, Ö ö, Ū ū, Á á, без чатырох лацінскіх літар:Qq, Ww, Ff, Xx).
    Aļƭavit. Alƭabėt. Abėcėda.
    1. A a а
    2. B b бэ
    3. C c цэ
    4. Ć ć це
    5. D d дэ
    6. Ė ė э
    7. Ŧ ƭ эф
    8. G g гэ
    9. H h гэ
    10. I i і
    11. J j й
    12. K k ка
    13. L l эль
    14. Ľ ļ эл
    15. M m эм
    16. N n эн
    17. Ń ń энь
    18. O o о
    19. P p пэ
    20. R r эр
    21. S s эс
    22. Ś ś эсь
    23. T t тэ
    24. U u у
    25. V v вэ
    26. Y y ы
    27. Z z зэ
    28. Ź ź зе
    29. E e е
    30. Ö ö ё
    31. Ū ū ю
    32. Á á я
    ‘ apostrav.

    2. ТЭКСТЫ (дваццацісямілітарным алфавітам)
    ULAIIMIR ARLOU. ADKUL’ NAJ ROD
    ŦRCIJÁK SKARYNA
    Iicáƭyahady
    Buduƭyslavutysynnajáhanarodanaraiiusápác’sothadoutamu u staragytnym Polacku.
    Nekalki stahoyau Polacak byu samym buynym i bahatym horadam u Válikim Knástve Litouskim. Tut gylo jmat maystrou i kupcou, ákia handlavali tavaram u blizkih i dalökih krainah. Bac’ka maloha Ŧrancijka taksama byu kupcom. Áho zvali Lukaj.
    Dom Skarynau staau nedalöka ad Saƭiyskaha sabora, pabudavanaha knázem Usáslavam Táraieem. Zusim pobaƭ reƭka Palata zlivalasá z Y’vinoū. Ák i use polackia claptūki, Franciják tásta pryjoiiu na berah z vudami, a u letnūū spöku lūbiu dac’ nyrca u ƭystuū raƭnuū vadu.
    U horaie bylo bahata manastyrou i cerkvau, pry ákih isnavali jkoly. U adnoy z ih Ŧrancijak navutyusáƭytac’ i pisac’, davedausá pra slaunae minulae Belarusi. Ön hanaryusá rodnym horadam i vydatnymi luy’mi, jto gyli tut u roznya tásiny. Nastauniki byli velmi zadavolenya svaim zdol’nym vuƭnem.
    Ŧrancijak padrastau i paƭynau zadumvacca pra daleyjáe gyc’o. Ön tásta uspaminau asvetnicu Ėuvrasin’u. Clopƭyk ugo razumeu, jto mahutnasc rodnay zámli zalegyc’ ne tolki ad knazou i ij’náha voyska, ale i ad asvety áe gyjarou. Ŧym bol’j buie lūiey adukavanyh, tym macneyjáa stane iargava.

    УЛАДЗІМІР АРЛОЎ. АДКУЛЬ НАШ РОД. ФРАНЦІШАК СКАРЫНА
    Дзіцячыя гады
    Будучы славуты сын нашага народа нарадзіўся пяцьсот гадоў таму ў старажытным Полацку.
    Некалькі стагоддзяў Полацак быў самым буйным і багатым горадам у Вялікім Княстве Літоўскім. Тут жыло шмат майстроў і купцоў, якія гандлявалі таварам у блізкіх і далёкіх краінах. Бацька малога Францішка таксама быў купцом. Яго звалі Лукаш.
    Дом Скарынаў стаяў недалёка ад Сафійскага сабора,спабудаванага князем Усяславам Чарадзеем. Зусім побач рэчка Палата злівалася з Дзвіною. Як і ўсе полацкія хлапчукі, Францішак часта прыходзіў на бераг з вудамі, а ў летнюю спёку любіў даваць нырца ў чыстую рачную ваду.
    У горадзе было багата манастыроў і цэркваў, пры якіх існавалі школы. У адной з іх Францішак навучыўся чытаць і пісаць, даведаўся пра слаўнае мінулае Беларусі. Ён ганарыўся родным горадам і выдатнымі людзмі, што жылі тут у розныя часіны. Настаўнікі былі вельмі задаволеныя сваім здольным вучнем.
    Францішак падрастаў і пачынаў задумвацца пра далейшае жыццё. Ён часта ўспамінаў асветніцу Еўфрасінню. Хлопчык ужо разумеў, што магутнасць роднай зямлі залежыць ня толькі ад князёў і іхняга войска, але і ад асветы яе жыхароў. Чым больш будзе людзей адукаваных, тым мацнейшая стане дзяржава.

    PÖTRKALYBAKAПЁТР КАЛЫБКА
    PESNÁZVONAMRAZAL’ĖCCA ПЕСНЯ ЗВОНАМ РАЗАЛЬЕЦЦА
    Joc’ pesn’ maaajtėnáudala, Хоць песнь мая яшчэ няўдала,
    Joc’ uöynámatahoahnū, Хоць у ёй няма таго агню,
    Kabsėrcaydujūj’valávala, Каб сэрца й душу хвалявала,
    Mucilazvonamcijynū, Муціла звонам цішыню,

    A, jutkapryyie, pryyietás, А, хутка прыйдзе, прыйдзе час,
    Ipesnázvonamrazal’ėcca, І песня звонам разальецца,
    Azvonáeusj’valūevas А звон яе ўсхвалюе вас
    I u vajyh sėrcah adkliknecca. І ў вашых сэрцах адклікнецца.

    Botūūáahon’ udujy, Бо чую я агонь ў душы,
    Patátaktvortáyj’vali. Пачатак творчай хвалі.
    Adnymaiinpamigcijy Адным адзін паміж цішы
    Paƭnubuiicidali. Пачну будзіці далі.

    Tabe, tabeaddamtrudy, Табе, табе аддам труды,
    O, kraymoynaymileyjy! О, край мой наймілейшы
    Svaepakinututslády Свае пакіну тут сляды
    Napamác’ dnámásneyjym. На памяць дням яснейшым.

    12.02. 1942 h. 12. 02. 1942 г.

    PRADBATŪÁ ПРАДБАЧУ Я

    Pradbatūátoystrajnytás, Прадбачу я той страшны час,
    Jtounajyhodymaladya Што ў нашы годы маладыя
    Zámel’kamaciprymenas Зямелька маці прыме нас
    Iadlūieylijihukrye. І ад людзей ліхіх укрые.

    Tadyaiinspakoynyson Тады адзін спакойны сон
    Namstulic’ voƭynausáhdy. Нам стуліць вочы наўсягды.
    Názbuiic’, ne!.. Ня збудзіць, не!..
    naspesnáuzvon. Нас песняў звон.
    Cáper, pakul’ dyksėrcab’e…* Цяпер, пакуль дык сэрца б’е…*

    *) Verjzastausánáskontánym (red.) *) Верш застаўся ня скончаным (рэд.)

    *** ***
    Paklapaujydobrakosu. Пакляпаўшы добра косу.
    Kosan’kustal’nuu, Косаньку стальную,
    Vyyduzöyánarosy Выйду з ёй я на росы
    Utravan’kuhustuū. У траваньку густую.

    Razmaj’nusánapryvol’i, Размахнуся на прыволлі,
    Nakladuprakosau. Накладу пракосаў.
    Iierabota, áknikoli, Ідзе работа, як ніколі,
    Ulonebuynyhrosau. У лоне буйных росаў.

    Milyvetlyjaladok Мілы ветлы халадок
    Prydaeaj’voty, Прыдае ахвоты,
    Nedalökirutáok Недалёкі ручаёк
    Zvonic’ tyagnoty. Звоніць тыя ж ноты.

    Svijtákosan’kastal’naa, Свішча косанька стальная,
    Zvonic’ srebnymzvonam, Звоніць срэбным звонам,
    Traukakloniccahustaa*) Траўка клоніцца густая*)

    *) Apojniradoknedapisany (red.) *) Апошні радок не дапісаны (рэд)

    LARYSEHENIŪJЛАРЫСЕ ГЕНІЮШ

    Joc’ gyvejdalöka Хоць жывеш далёка
    Adsvaoykrainy, Ад сваёй краіны,
    Dyadtul’ tybaƭyj Ды адтуль ты бачыш
    Rodnyadaliny. Родныя даліны.

    Baƭyjsenagaci Бачыш сенажаці
    Ipalöurazlohi І палёў разлогі
    Áknaihpracue Як на іх працуе
    Belarusubohi. Беларус убогі.

    Baƭyjlesmahutny, Бачыш лес магутны,
    Tūejáhohoman, Чуеш яго гоман,
    Ákplyve, burliccaЯк плыве, бруіцца
    SrebnalicyNöman.Срэбналіцы Нёман.

    Baƭyjákruneе Бачыш як рунее
    Traukamaladaa… Траўка маладая…
    Ákjūmic’ daspeujá Як шуміць даспеўша
    Nivazalataa… Ніва залатая…

    Tūej, ákjtábetūc’ Чуеш, як шчабечуць
    Ptujkinavakola, Птушкі навакола,
    Ákihraūc’ kraski Як іграюць краскі
    Vetliva, vásöla. Ветліва, вясёла.

    Stul’ pryemnymzvonam, Стуль прыемным звонам,
    Zvonamsrebnalitym Звонам срэбналітым
    Slavijkraysvoyrodny Славіш край свій родны
    Soneykamzality. Сонейкам заліты.

    Pėuna, jtopásnárku Пэўна, што пяснярку
    Uscejylanavina, Усцешыла навіна,
    Jtougovolnaystala Што ўжо вольнай стала
    Rodnaakraina. Родная краіна.

    Dykvinjūyraiimku Дык віншуй радзімку
    Pesnáūjtáslivay, Песняю шчаслівай,
    Jtozakrasavala Што закрасавала
    Vasil’komnadnivay. Васільком над нівай.

    SÁBRAMСЯБРАМ

    Jūkaycepraudy, ásnay, Шукайце праўды, яснай,
    ákpramen’i, як праменні,
    Jūkaycetyhnázvedanyh Шукайце тых нязведаных
    jlájou, шляхоў,
    Kabdac’ prastorusim Каб даць прастор усім
    novympakalen’am новым пакаленням
    Ayƭyznynajáy Айчызнай нашай
    buduƭyhsynou будучых сыноў
    Tudy, iemhla, Туды, дзе мгла,
    iecemen’ vekaveƭna, Дзе цемень векавечна,
    Vyprakladaycesoneƭny Вы пракладайце сонечны
    svoyjláh, свой шлях
    Kabsynugotvoy Каб сын ужо твой
    ijoutudybáspeƭna ішоў туды бяспечна
    Ináblugdausátam І ня блуждаўся там
    upac’mah! У пацьмах!

    Adlickihmurou,№ 4, 2000 h.
    h. Lida

    ÁNKA KUPALA

    MUGYK

    Jto á mugyk, use tut znaūc’
    I, ák ösc hėty svet válik,
    Z máne smáūcca, pahariáūc’—
    Bo a mugyk, durny mugyk.

    Ŧytac’, pisac’ á ne umeū,
    Ne joiic’ hladka moy ázyk,
    Bo tolki veƭna aru, seū, —
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Bo z pracy cleb svoy zdabyvaū,
    Bo znojū laanku i kryk
    I sváta redka kali znaū, —
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Haleūc’ ieci vek bez cleba,
    Paiorty gonƭyn táravik,
    Ne maū hrojy na patrebu, —
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Zality potam horkim voƭy;
    Ci á maly, ci á staryk, —
    Pracuū, ák toy vol raboƭy, —
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Ak j’vor dy beien – sam barusá
    Láƭyc’ sábe: a táraunik!
    Bo á bez doktara látūsá, —
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Jto holy á, pavinen zhinuc’
    Ák toy u lese tájtávik,
    I, ák sabaka, svet pakinuc’ –
    Bo á mugyk, durny mugyk.

    Ale joc’ kolki gyc’ tut budu,
    Ak buie vek tut moy válik,
    Nikoli, bratki, ne zabudu,
    Jto tálavek a, joc’ mugyk.

    I kogny, cto máne spytae,
    Patūe tolki aiin kryk:
    Jto joc’ mne kogny pahariáe,
    A budu gyc’! – bo á mugyk!

    1905 h.

    МУЖЫК

    Што я мужык, усе тут знаюць,
    І, як ёсць гэты свет вялік,
    З мяне смяюцца, пагарджаюць, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Чытаць, пісаць я не умею,
    Не ходзіць гладка мой язык,
    Бо толькі вечна ару, сею, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Бо з працы хлеб свой здабываю,
    Бо зношу лаянку і крык
    І свята рэдка калі знаю, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Галеюць дзеці век без хлеба,
    Падзёрты жончык чаравік,
    Не маю грошы на патрэбу, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Заліты потам горкім вочы;
    Ці я малы, ці я старык, —
    Працую як той вол рабочы, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Як хвор ды бедзен – сам бяруся
    Лячыць сябе: я чараўнік!
    Бо я без доктара лячуся, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Што голы я павінен згінуць,
    Як той у лесе чашчавік,
    І, як сабака, свет пакінуць, —
    Бо я мужык, дурны мужык.

    Але хоць колькі жыць тут буду,
    Як будзе век тут мой вялік,
    Ніколі, браткі, не забуду,
    Што чалавек я, хоць мужык.

    І кожны, хто мяне спытае,
    Пачуе толькі адзін крык:
    Што хоць мной кожны пагарджае,
    Я буду жыць! – бо я мужык!

    1905 г.

    Á NE PAĖTA

    A ne paėta, o kryy máne boga!
    Ne rvusá á k slave hėtkay nimala,
    Joc’ pesen’ku-dumku i vysnuū moga,
    Zavusá á tolki – Ánka Kupala.

    Slavu paėtau raznosác’ pa svece,
    Vánki uskladaūc’ i zvonác’ paj’valay,
    Á g cija yhraū, cto g cijih prymece?
    At! vedama, z vöski – Ánka Kupala!

    Kogny kray mae tyh, jto apávaūc’,
    Ŧym ösc dlá naroda upadak i j’vala,
    A belarusy nikoha g ne maūc’
    Nájay ga joc’ buie Ánka Kupala.

    Doláy ubohi, on ciji, násmely,
    Báda áho maci uzhadavala,
    Slözy pahardy p’e tolki vek cely,
    Ot, vedama, prosty Ánka Kupala.

    Pesni patáu pec’ toy movay ubohay,
    Ákoy pahariáūc’ horka, nádbala.
    Pėuna i pesnaū stūraūcca mnoha,
    Ot, vedama, zdumau Ánka Kupala.

    Jtásce tak redka nad svetam usjoie;
    Usö g dosyc’ byvae meci joc’ mala, —
    Dolū kab baƭyu u rodnym naroie,
    A byu by jtáslivy Ánka Kupala.

    Et, z tásam luii upadaūc’ na sile,
    Smerc’ skose, hlaii – i bol’j krygam stala;
    Necta spytae: cto u hėtay mahile?
    A nadpis pakaga: Ánka Kupala.

    1905 — 1907 hh.

    VUNIACKIA MALITVY
    UimaAyca, iSyna, iSvátohaDuja,
    Amin.
    У імя Айца, і Сына, і Святога Духа,
    Амін.
    Slava Tabe, Boga naj, slava Tabe.
    Слава Табе, Божа наш, слава Табе.
    Uladarunábesny, Sucájalniku, Dujupraudy, Tyusūdyprysutnyiusönapaunáej, Skarbnicadabraigyc’aPadautá, pryyіiipasálisáunas, iaƭyscinasadusáhoblahoha, izbau, Dobry, dujynajy.
    Уладару нябесны, Суцяшальніку, Духу праўды, Ты ўсюды прысутны і ўсё напаўняеш, Скарбніца дабра і жыцця Падаўча, прыйдзі і пасяліся ў нас, і ачысці нас ад усяго благога, і збаў, Добры, душы нашы.
    Sváty Boga, Sváty Mocny, Sváty Nesmárotny, rralsá nad nami. (Troyƭy)
    Святы Божа, Святы Мосны, Святы Несмяротны, зжалься над намі. (Тройчы)
    SlavaAycu, iSynu, iSvátomuDuju, cáperizausödy, navákivákou. Amin.
    Слава Айцу, і Сыну, і Святому Духу, цяпер і заўсёды, на вякі вякоў. Амін.
    UsesvátaaTroyca, rralsánadnami: Hospaie, aƭyscihrajinajy; Uladaru, daruybájƭynstvynajy; Sváty, navedayiazdaravinemaƭynajyieláTvayhoimá.
    Усесвятая Тройца, зжалься над намі: Госпадзе, ачысці грахі нашы; Уладару, даруй бясчынствы нашы; Святы, наведай і аздараві немачы нашы дзеля Твайго імя.
    Hospaie, zmiluysá. (Troyƭy)
    Госпадзе, змілуйся. (Тройчы)
    SlavaAycu, iSynu, iSvátomuDuju, cáperizausödy, inavákivákou. Amin.
    Слава Айцу, і Сыну, і Святому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.
    Oytánaj, katoryöscunebe, svácisáimáTvao, pryyіivaladarstvaTvao, buc’ voláTvaaákunebe, takinazámli. Cleba najáha jtoionnaha day nam sön’a, i adpusci nam hraji najy, ák i my adpuskaem vinavatym najym; i náuvoc’ nas u spakusu, ale zbau nas ad zloha.
    Ойча наш, каторы ёсць у небе, свяціся імя Тваё, прыйдзі валадарства Тваё, будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі. Хлеба нашага штодзённага дай нам сёння, і адпусці нам грахі нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым; і ня ўводзь нас у спакусу, але збаў нас ад злога.
    Bo Tvao valadarstva, i sila, i slava, Ayca, i Syna, i Svátoha Duja, cáper i zausödy, i na váki vákou. Amin.
    Бо Тваё валадарства, і сіла, і слава, Айца, і Сына, і Святога Духа, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.
    Hospaie, zmiluysá. (12 razou)
    Госпадзе, змілуйся. (12 разоў)
    SlavaAycu, iSynu, iSvátomuDuju, cáperizausödy, inavákivákou. Amin.
    Слава Айцу, і Сыну, і Святому Духу, цяпер і заўсёды, і на вякі вякоў. Амін.
    Pryyіice, paklonimsáUladarunajámuBohu.
    Прыйдзіце, паклонімся Уладару нашаму Богу.
    Pryyіice, paklonimsá i prypaiem da Crysta, Uladara najáha i Boha.
    Прыйдзіце, паклонімся і прыпадзём да Хрыста, Уладара нашага і Бога.
    Pryyіice, paklonimsá i prypaiem da samoha Crysta, Uladara i Boha najáha.
    Прыйдзіце, паклонімся і прыпадзём да самога Хрыста, Уладара і Бога нашага.
    Psalom 50. Zmiluysá nadamnoū, Boga, pavodleTvaoyvalikaymilasėrnasciipavodlemnostvadabrotauTvaij’ adymibezzakon’emao. Asablivaabmyymánezvinymaoyiadhrajoumaij’ aƭyscimáne. Bo bezzakon’e mao a znaū, i hrej’ moy zaugdy perada mnoū. Tabe aiinamu á zhrajyu i zlo perad Taboū utyniu. Ty g spravádlivy u tvaim pryhavory i pravy u suie Tvaim. Vos’ á byu zataty u bezzakon’i i u hraju naraiila máne maa maci. Ale Ty, áki lūbij jƭyrasc sėrca, pakazau mne hlybinū i tayny mudrasci Tvaoy. Akrapi máne hisopam, i aƭyjtūsá, abmyy máne, i stanu baleyjym za sneh. Day mne patūc’ holas radasci i vásel’a: jay uzraduūcca upakoranya kosci. Advárni tvar tvoy ad maij’ bajƭynastvau i aƭysci máne ad usij’ hrajou maij’. Sėrca ƭystae stvary uva mne, Boga, i duj’ pravy adnavi u nutry maim. Ne adkin’ máne ad tvayho ablitta i Duja Tvayho svátoha ne adymi ad máne.Várni mne radasc tvayho zbaulen’a, I umacuy uva mne duj’ aj’várnasci.Budu navutác’ hrejnikau jlájou tvaij’, I hrejniki znou vernucca da Cábe.Vyzvali máne ad kryvi (pralitay), Boga. Boga mayho zbaulen’a, jay ázyk moy u radasci slavic’ Tvaū spravádlivasc. Attyni mae vusny, Hospaie, i vusny mae paƭnuc’ abvájtác’ j’valu Tvaū. Kali b Ty zajaceu aj’vary, a dau by áe: na celapalen’i, adnak, ty ne hlaiij pryjil’na. Aj’vara Bohu – duj’ skrujlivy: sėrcam pakornym i pounym skruji Ty, Boga, ne pahariij. Pakagy, Hospaie, z laski tvaoy spahadu Syonu: jay mury Ėrusalimu buduc’ znou uznesenya. Tady hlanej pryjil’na na pravya aj’váry, dary i celapalen’i, tady uskladuc’ cálat na tvoy aj’varnik.
    Змілуйся нада мною, Божа, паводле Тваёй вялікай міласэрнасці і паводле мноства дабротаў Тваіх адымі беззаконне маё. Асабліва абмый мяне з віны маёй і ад грахоў маіх ачысці мяне. Бо беззаконне маё я знаю і грэх мой заўжды перада мною. Табе адзінаму я зграшыў і зло перад Табою ўчыніў. Ты ж справядлівы ў Тваім прыгаворы і правы ў судзе Тваім. Вось я быў зачаты ў беззаконні, і ў граху нарадзіла мяне мая маці. Але Ты, які любіш шчырасць сэрца, паказаў мне глыбіню і тайны мудрасці Тваёй.

  5. Vitaut Kuplievic кажа:

    Вось гэта й ёсьць адзін з фраг’мэнтаў аднае мае зьмястоўнай працы. Цяпер мы маем новы спосаб напісаньня. Дзеля гэтага патрэбны гады зьмястоўнай працы. Прашу выказацца на гэту тэму.

  6. Павел Біч кажа:

    У моваведенні я поўны прафан. Жыву ў Беларусі толькі з 1974 года, зацікавіўся мовай толькі ў пачатку 90-х Паспеў надрукаваць кніжку па жалезубетону на беларускай мове. (натульна. што мне яе пераклалі на б.мову) зауважыў, што тое што цяжка было растлумачыць на рускай мове, лёгка тлумачылася на б.мове. Пацвердзілася тое аб чым дайно казалі шчырые расейскіе лінгвісты, а менавіта – што руская мова абсалютна не прыдатная для навуцы і тэхніцы. Можа гэтым і тлумачыцца техналагічная адсталасць Расеі. Як паказаў прыклад даннага артыкула_ і я таксама гэта зауважыў – б.мова больш кампактная, патрабуе меней слоў для выражэння думкі. Шкада, што тэкст Куплевіча тут не зауважуць моваведы. Яго трэба гдесці друкаваць там гдзе круцяцца моваведы.Для пачатку можа дадзены тэкст распаўсюдзіць і разаслаць па адпаведным інстанцыям, падрыхтаваўшы сябе маральна. што прыйдуць адмоўные водгукі. Так навука была пабудавана гадоў 30 таму назад. Пагатоў і цяпер, таму што гніенне грамадства з тых пор толькі павелічылася. Можна паслаць матэрыял таксама ў “Наша слова”. Там наш Рэдактар. Ён можа даць станоўчы водгук. Там яго таксама не прычытаюць моваведы, але можна зняць копіі і хадзіць з імі і водгукам па кабінетах. А лепей усяго было б дачакацца Нац. Рэвалюцыі, калі хто быў нікем, той становіцца усім.

  7. Павел Біч кажа:

    Працяг папереднега каментара. Напісаўшы “там наш Рэдактар” я меў на увазе Судніка, але не Трусава. Калі я гадоў10-15 таму апошняму спрабаваў паказаць недахопы рускай мовы, то вызваў у яго вельмі злую рэакцыю – маўляў усе мовы харошые. Гэта значыць, што ён ненацыяналіст, а калі ненацыяналіст узначальвае ТБМ, то чакаць станоўчых выніках не варта.

    • levan кажа:

      Я нават,зайшоўшы к ім на сядзібу па кнігі,(гаду ў 98) атрымаў такі адлуп ад сп.Трусава,што больш не рызыкнуў туды заходзіць.

  8. Licvin кажа:

    Недахопы рускай мовы — гэта спадар Павел, цікава. Бо я сам з здзіўленнем пачаў заўважаць ”недахопы рускай мовы”. Асабліва пасля таго калі пачаў паглыбляцца ў сваіх ведах беларускай мовы. Мова пачала расчыняць свае неабсяжныя глыбіны, гармонію, прыгажосьць, стражытнасьць і нават сувязь з Боскай прасторай. І на гэтым фоне пачалі праяўляцца хібы сінтэтычнага рускага языка. Канечна гэта параўнанне для філолагаў, лінгвістаў …

  9. Рэдакцыя кажа:

    Згодныя ў усімі каментатарамі, якія выказаліся пра перавагі нашай мовы над расейскай.
    Возьмем элементарнае: “За мир во всём мире!”…
    Але ў Куплевіча пытаньне пра іншае: шрыфт – кірыліцу ці лацініцу бярэм за аснову?
    На карысьць кірыліцы стратэгічны аргумент: наш перашадрукар Скарына выдаваў свае кнігі на… кірыліцы.

  10. Павел Біч кажа:

    На жаль, я не зауважыў кардынальнага пытання артыкула сп. Куплевіча – кіріліца або латініца. (можа таму што зараз хварэю). Фмлосафы даўно сказалі,- а постмодерністы гэты прінцып развілі да предела- што ісціна заўжды толькі канкрэтна, інакж кажучы, абсалютных істін няма, а адсюль ( о жах для метафізікаў) няма абсалютных нормаў маралі і іх галоўнага творца – Бога. Тады, канешне, трэба развіваць латініцу, таму што ёй добра адбівацца ад прэтензій расіян на нас як частку рускага Свету, які карыстаецца кіріліцей. Але ж і тут праблема. Калі народ не чытае нічога на кіріліце, так на латініце,ён пагатоў нічога чытаць не будзе. Што да недахопаў рускай мовы. то лінгвісты кажуць аб недахопах рускай мовы толькі для навукі і тэхніцы. Што да мовы літературы і мастацтва, то яны зауважаюць яе перавагі. Самае вялікае адрозненне рускай мовы ад еўрапейскіх ў тым што у яе 40% лексікі носіць аценачны характар, ў той час як ў еўрапейскіх толькі 15. Таму рускіе дыялогі хутенька канчаюцца абразамі апанента і агульным крыкам адзін на аднаго. Яе зза гэтага называюць мовай гістэрыіі.

  11. Siarhiej кажа:

    Тэкст Куплевіча патрабуе час для вывучэньня. Я за лацінку! У наш інфармацыйны век пажадана неяк прыстасаваць наша пісьмо да ангельскай абэцэды.

    А што да артыкула Барадача: трэба больш спрачацца з Лукой і Масквой, а не паміж рознымі плынямі беларускай апазіцыі. Зянон выкрывае Статкевіча… Навошта? Хай робіць на што здольны.

  12. Павел Біч кажа:

    Згодзен з Сяргеем. У палітыцы, як і на вайне і нават ў любой справе каб дамагчыся поспеху трэба правільна выставіць прыарытеты – што рабіць сёння. а што можна рабіць толькі заўтра. Ў гэтым геніяльнасць палітыка. Пакуль не падымем колькасць нацыяналістаў сярод рабацяг, да 60-70%, усе хітрыкі апазіцыянераў пасля іх выкрыцця КДБ будуць сведены на Нішто. Як што не займацца перавыхаваннем народа, то застаецца толькі біцца галавой аб стенку, як гэта робяць Некляеў, Статкевіч і Лябедзка.

  13. levan кажа:

    На мой погляд Барадач мае рацыю,аб чым піша,але як заўсёды гэта толькі лямант аб усім адразу.Чытаючы яго артыкулы,трэба выкрэсліваць,дзе ля сябе,тое з чым не згодны,а што прымаць на веру.Вось напрыклад нейкія намёкі на конт Пазняка.Так і хочацца закрычаць:”Барадач, і ты прадаўся?” Ці здурэў, ад суму па Бацькаўшчыне.

  14. Vitaut Kuplievic кажа:

    Паважаныя сябры! На жаль некаторыя дыякрытычныя значкі ў тэксце не паставіліся на сайт. Не паставіліся й табліцы. Таму вы не ўбачылі многіх падрабязнасцяў. Я ўдзячны вам за каментары, бо праблематыка вызывае інтарэс. “Наша зямля” — адзіны сайт які займаецца тэорыяй ліцьвінска беларускага нацыянальнага праекту. Інтэлектуальныя наступствы дзейнасці “Нашай зямлі” праявяцца, бо наш сайт можна параўнаць з “Нашай нівай” пачатку ХХ ст.
    Толькі прашу, давайце навучымся культуры дыскусу. Часам можна прачытаць неаргументаваныя й нефактаваныя абвінавачванні агульнага характару. Мы працуем у цяжкіх умовах пачатку ХХІ ст., яшчэ больш цяжкіх чым нашы папярэднікі ў пачатку ХХ ст. Найперш у матэрыяльных. Мая шчырая знаёмая, летувіская адраджэнка, дысыдэнтка Марыя Круопене (Марыся Кропісава) падчас адной з маіх размоў у Пелясе (што на Вараноўшчыне) падкрэсьлівала ўзаемазьвязанасьць матэрыяльных і духовых чыньнікаў, але сярод летувіскіх адраджэнцаў канца 80-90-ых гадоў не было, яна казала, такой атмасфэры, што хтосьці, дзесьці, тамсьці прысабечыў нейкі грант, нейкія сродкі. Можа таму, што нашы суседзі былі больш нацыянальна сьпелымі. За добрую і выдатную адраджэнскую працу асоба мусіць добра і выдатна зарабляць. У іх ужо тады была летувіская нацыянальная дзяржава. А колькі тая ж Марыя Круопене на ўласныя грошы перабегала ў розныя таталітарныя й каляніяльныя савецкія ўстановы. Нашы летувіскія суседзі амаль ня мелі надзеі ў 70-ыя гады на незалежнасьць Летувы. Толькі на большую рэальную аўтаномію Летувіскае ССР у складзе СССР. А тое, што маса сродкаў ідуць ня тым людзям і не на тыя мэты — агульнавядомая зьява. У тым ліку й ад тых соцыяпаразітычных сіл на прамоцыю іхных інтарэсаў, якія вызначыў праф. А. Астроўскі.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы