Юры Божыч
У матэрыяле спрадара Ю. Божыча (гл. фота), які мы ўзялі адсюль https://focus.ua/opinions/377338/ і выстаўляем ніжэй, некалькі разоў узгадваецца кааператыў “Возера”. Калі казаць каротка і фармальна, то пад гэтай назвай маецца на ўвазе дачны кааператыў, які знаходзіцца пад Пецярбургам, на беразе Камсамольскага возера. Але, каб добра зразумець сэнс артыкула, лепш капнуць глыбей і спачатку пазнаёміцца з матэрыяламі, прысьвечанымі гэтаму “кааператыву”, напрыклад, тут: https://putinism.wordpress.com/2016/04/21/ozero/ – ці прагледзець відэа, выстаўленае, напрыклад, тут:https://www.youtube.com/watch?v=rcHB46oW1xU .
Рэдакцыя.
Пра паштальёна Трампа, “раскольніка” з краіны “скрэпаў” і перавагу маралі над выгадай
Такім чынам, Палата прадстаўнікоў Кангрэсу ЗША сёньня [26.07.2017] ухваліла законапраект пра новыя санкцыі супраць Расеі (419 – “за” і ўсяго трое – “супраць”), і неўзабаве ён, без сумневу, будзе зацьверджаны Сенатам.
Вайна ва Украіне і ўмяшаньне Масквы ў выбарчы працэс у Злучаных Штатах – дзьве прычыны, якія выклікалі да жыцьця гэты жорсткі дакумент, названы сенатарам-дэмакратам Бэнам Кардзінам “выразным пасланьнем ад імя амерыканскага народу і нашых саюзьнікаў” Пуціну. Прэзідэнту ЗША адведзена сьціплая роля паштальёна – ён патрэбны, каб “дапамагчы даставіць гэты ліст”.
Трамп, акружаны скандаламі з “расейскім сьледам”, можа максімум адтэрмінаваць прысуд для Расеі (а заадно для Ірана і КНДР – ім у тым жа пакеце прапісаныя ня менш радыкальныя “рэцэпты лекаваньня”). Адтэрмінаваць, але не адмяніць. Гэта азначае, што ўсе ранейшыя штрафныя меры ў дачыненьні да “краіны скрэп” сапраўды могуць падацца кветачкамі. Вашынгтон пачынае планамернае паляваньне на блізкае кола Ўладзіміра Пуціна, і гэты сцэнар не абяцае нічога добрага ні самім алігархам, ні таму, хто іх выгадаваў.
Чаго ж менавіта варта асьцерагацца спадарам з “кааператыва Возера”? Зразумелая справа, не казьняў егіпецкіх, але чагосьці вельмі падобнага па ступені непрыемнасьці.
Не пазьней як праз 180 дзён пасьля прыняцьця закона міністар фінансаў ЗША па ўзгадненьні зь кіраўніком нацыянальнай выведкі й дзяржсакратаром павінен будзе прадставіць камітэтам Кангрэсу адкрыты даклад пра алігархаў РФ. Указаньне на ступень іх блізкасьці да Крамля і кіруючай верхавіны – абавязковая (як і інфармацыя аб памерах станаў і крыніцах даходаў). А таксама аб коле сваякоў (мужа і жонкі, дзяцей, бацькоў), якія маюць актывы, нерухомасьць, бізнес-інтарэсы і да т.п. Замежныя кампаніі, зьвязаныя з расейскімі алігархамі, павінны быць выяўленыя, напаўдзяржаўныя арганізацыі, хто за імі стаіць і якой замежнай уласнасьцю яны валодаюць, – агучаны. Выпадкі пранікненьня расейцаў у вядучыя сектары эканомікі Злучаных Штатаў – таксама.
Берлін і Вашынгтон гавораць сёньня на адной мове – мове прынцыпаў
Аб міжнародным супрацоўніцтве ў сьферы энергетыкі (па сутнасьці адзінай дойнай карове ў эканоміцы Расеі) калякрамлёўскім багачам прыйдзецца забыць. Таму што санкцыі пагражаюць усім, хто зробіць спробу паўдзельнічаць у расейскіх нафта-газавых праектах. У тым ліку ў пабудове “Паўночнай плыні – 2”, якая, на думку амерыканскіх кангрэсмэнаў, нясе “згубныя наступствы для энергетычнай бясьпекі Еўрапейскага зьвязу, разьвіцьця газавага рынку ў Цэнтральнай і Усходняй Еўропе і энергетычных рэформаў ва Украіне”.
У Маскве, зразумела, разумеюць усю маштабнасьць амерыканскага замаху. Крамлёўскі сьпікер Дзьмітрый Пяскоў, напрыклад, на пытаньне тэлеканала CNN, як ён ацэньвае тое, што адбываецца, адказаў: “досыць негатыўна”. А Канстанцін Рамчукоў, галоўрэд расейскай “Незалежнай газеты” (органа, які “незалежна” сьпявае ваўнісон з уладай), так наўпрост і напісаў: “Гэта ня проста новыя санкцыі, гэта прынцыпова новы ціск на расейскую эліту”.
Праніклівы чалавек – што тут скажаш. Яшчэ б слова “эліта” не нагадваў дарэмна…
Пакуль у Расеі практыкуюцца ў высокім стылі – стаялі, стаім, блін, і стаяць будзем! – за дужкамі застаецца пытаньне: а што наогул Крэмль у гэтай сітуацыі здольны зрабіць? Сіметрычная адказ немагчымы: розныя вагавыя катэгорыі. На чым жа можа згуляць Пуцін? Адказ: на супярэчнасьцях Еўропы.
У Старым Сьвеце і сапраўды не занадта ўзрадаваліся амерыканскім “інавацыям”. Ва ўнутранай запісцы, падрыхтаванай з гэтай нагоды ў Брусэлі, нават гаворыцца, што прапанаваныя меры “паставяць пад пагрозу трансатлантычнае адзінства і супрацоўніцтва ў рамках G7”. Самая вялікая пякотка – ад бездапаможных персьпектыў “Паўночнай плыні – 2” і таго, што Трамп атрымае права накладаць санкцыі на любую кампанію (уключаючы і еўрапейскую), якая зробіць унёсак у энергасектар Расеі. Берлін і Вена ўжо пасьпелі абвінаваціць Вашынгтон у палітызацыі ўласнага эканамічнага інтарэсу: маўляў, ЗША проста хочуць прыбраць “СП-2” ды іншых канкурэнтаў са шляху паставак свайго звадкаванага газу.
Увогуле, Пуціну быццам бы ёсьць дзе павесяліцца на ніве раскольніцтва. Тым больш, што добра прыкормленых лабістаў Крамля ў еўраструктурах хапае… Аднак гэта толькі фасад карцінкі, памяркоўна аптымістычнай для Масквы. На самай справе разьлічваць тут на сур’ёзны посьпех Расеі наўрад ці варта. Рэпутацыю небясьпечнага суб’екта міжнароднага права й ілгуна так проста за борт ня выкінеш. Нядаўні выпадак з турбінамі Siemens – таму пацьверджаньне. І тут важна адзначыць, як адрэагаваў на інцыдэнт ўрад Нямеччыны. Ён заклікаў да санкцый і згортваньня супрацоўніцтва з РФ. Сам, без падказак “вашынгтонскага абкаму”. Гэта значыць, прадэманстраваў прымат маральнага прынцыпу над выгадай.
Як бы Крамлю ні хацелася супрацьлеглага, Берлін і Вашынгтон гавораць сёньня на адной мове – мове прынцыпаў. Нягледзячы на крытыку адзін аднаго. Тое ж можна сказаць у дачыненьні й да іншых вядучых еўрапейскіх дзяржаў. Таму размова не ідзе пра тое, што Еўропа нейкім чынам “адменіць” прыняцьце амерыканцамі закона аб санкцыях. Самае вялікае, што можа адбыцца, – касьметычная карэкціроўка асобных яго палажэньняў, якая не зьмяняе сутнасьці дакумента. Агульны сцэнар, безумоўна, застанецца ранейшым. Пуцінскім алігархам возьмуцца перакрываць кісларод. Энергетычныя праекты Расеі засохнуць, таму што цягну́ць іх на сваіх бедных рублях і без тэхналагічнага суправаджэньня Захаду – шлях тупіковы. Фонд процідзеяньня расейскаму ўплыву пачне адпрацоўваць тыя $ 250 млн, якія яму запланавалі вылучыць на 2018-19 гады. А Украіне (якая ў законапраекце згадваецца 78 разоў!) будзе аказвацца падтрымка. І нават эпатажныя твіты спадара Трампа аб “дапамозе Клінтан” тут не стануць перашкодай.
Пытаньне толькі – калі абдымкі амерыканскага ўдава стануць такімі гарачымі, што сябрам “кааператыва Возера” давядзецца зрабіць выбар: ці гуляць ролю ахвяры самім, ці запрасіць на яе Пуціна? Калі ён, вядома, не пасьпее да гэтага ўчыніць чарговую… “пераможную вайну”. Каб выратаваць скрэпы.
Найбольшая рызыка ад новых санкцыйных ініцыятыў ЗША менавіта ў гэтым. У тым ліку (ці перш за ўсё) для Украіны.
(канец тэкста сп. Божыча)
=
Ад рэдакцыі:
Такім чынам, гэтым артыкулам на старонках і нашага сайта інфармуем пра даўно прагназуемую многімі палітычнымі аналітыкамі падзею: пачаліся дзеяньні важнейшых палітычных сіл ЗША, накіраваныя на тое, каб за кошт вонкавага ціску стварыць сітуацыю расколу ў ваколпуцінскім асяроддзі з наступнай персьпектывай адхіленьня Ўладзіміра Пуціна ад улады.
Але акрамя адзначага стратэгічнага зьместу хочам ўнесьці свае заўвагі, датычныя пытаньняў як выказаных, так і ня выказаных аўтарам.
Па-першае. Як на наша меркаваньне, сітуацыя ціску на Пуціна і яго асяроддзе можа сапраўды справакаваць расейскую імперыякратыю адрэагаваць несіметрычна – чарговай вонкавай агрэсіяй. Сп. Божыч прагназуе, што гэта з найбольшай верагоднасьцю можа быць Украіна. Мы лічым, што большая пагроза існуе сёньня для Беларусі (на нашым сайце выстаўлена маса матэрыялаў, якія менавіта такое меркаваньне пацьвярджаюць).
Другая заўвага. Кааператыў “Возера”, “Палітбюро – 2”, “Піцерскія”, “Крэмль”, “Бункер” ды іншыя аналагічныя паняцьці ня ёсьць паўнавартаснымі сінонімамі даўно сфармуляванага намі і нашмат больш ідэалагічна адэкватнага паняцьця расейская імперыякратыя. Апошняя – сапраўдны выгадаатрымальнік такога геапалітычнага анамальнага створу як расейская імперыя. Яна складаецца са значна большай колькасьці соцыя-паразітных злачынных групп. Пра расейскую імперыякратыю мы пісалі шмат і даўно аб’явілі яе ворагам беларускай дэмакратыі №1. Прыклад меркаваньня іншых аўтараў, што расейская імперыякратыя складаецца з разнастайных груп, завязаных на Пуціне (а ня толькі з прадстаўнікоў кааператыва “Возера”), гл. тут: http://stormax.livejournal.com/834659.html).
Трэцяе пытаньне. А што злачынцы-алігархі ельцынскіх часоў, часоў т.зв. семібанкіршчыны – напрыклад, Чубайс, Абрамовіч, Гусінскі, Хадаркоўскі, іншыя (гл. фота ніжэй) – якія былі адціснуты ад расейскага нетравага “карыта”, выціснуты за межы Расеі ці ўвогуле адпраўлены да прабацькоў, зьяўляюцца ў нечым лепшымі за такіх жа алігархаў часоў Пуціна? На наша меркаваньне – не. Але некаторыя зь іх, напрыклад, як той жа Хадаркоўскі, падаюцца многімі сёньняшнімі расейскімі апазіцыйнымі й заходнімі СМІ ледзь не чарговымі “ба́́цькамі рускай дэмакратыі”.
Гэта – абсурд. І нашая катэгарычная нязгода на тое, каб яго не заўважаць…
Ёсьць й іншыя пытаньні, але і гэтых дастаткова, каб мы мелі права, грунтуючыся на нашых ведах і досьведзе, заклікаць беларусаў-вялікалітвінаў не сьпяшацца радавацца магчымасьці ў адносна хуткай персьпектыве ўбачыць Пуціна і невялікую купку людзей вакол яго ў новай якасьці…
Мы, вядома, ня супраць пакараньня любога злачынцы, у т.л. і такога, як Пуцін. Але мы супраць выкарыстаньня нас у гульні ў цёмную. Таму пакуль ня будзе яснасьці ў пытаньні дасягненьня галоўных мэтаў тых сіл, якія імкнуцца прыйсьці на месца Пуціна, і таго, як яны стасуюцца з нашымі мэтамі (а гэта, нагадаем, аб’ектыўныя інтарэсы нашага беларуска-літвінскага народу на яго зямлі), заклікаем не ангажавацца ні ў якія палітычныя праекты, накіраваныя на магчымую замену “рэдзькі на хрэн”. Бо, як вядома, другі не зьяўляецца саладзейшым за першую…
Так, але Чубайс, Абрамовіч, Гусінскі, Хадаркоўскі, іншыя не будуць фінансаваць Луку ў патрэбных памерах ды і вайну з Украінай спыняць. Для іх грошы на 1-м месцы і кгбэшнага імпэту ў іх няма.
Сяргей, вы відаць забылі, што Лу-ка стаў пРэзідэнтам Беларусі якраз у час панаваньня ў Расеі чубайсаў-абрамовічаў-беразоўскіх-хадаркоўскіх? І што першыя 6 гадоў ён імі падтрымліваўся…
Некаторыя гарадзенцы памятаюць, як у сакавіку 1996 года менты, якія былі ў ачапленьні вакол плошчы Незалежнасьці ў Менску і якія яўна былі камандыраваныя з Расеі, казалі ім ў твар: “Сёньня мы вам, беларусы, пакажам…”
Здаецца, што ўсё ж такі Пуцін мае нейкія кручкі-зачэпкі для Трампа. Недзе Трамп трошкі “засвяціўся” ў часы наведываньня РФ у 2012 г.