nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Віншаваньне імперастаў з днём ГКЧП альбо чаму некаторыя людзі жадаюць жыць у імперыі (частка ІІ)

31 жніўня, 2006 | Няма каментараў

Міхаіл Салтан, Глеб Шчарбатаў

3

Усе існуючыя тэорыі [на справе, гіпотэзы – Рэд.] на прадмет матывацый паводзін чалавека ніякім чынам ня высмактаны з пальца: перад тым, як нешта прыдумаць, псіхолаг праводзіць масу эксперыментаў, мадэлюючы тую ці іншую сітуацыю. Далей паводзіны паддосьледных вывучаюцца,інтэрпрэтуюцца і толькі потым навуковец прапануе нейкую тэорыю з тлумачэньнем вынікаў эксперымента. Не жадаем адступаць ад гэтай традыцыі, якая складвалася стагоддзямі, і мы. Але як змадэляваць імперыю, каб вывучыць матывацыі людзей, якія прагнуць кінуцца ў плавільны кацёл народаў і нацый?

Пачнем з разгляду працуючых мадэляў планеты ў цэлым, лепшай зь якіх зьяўляецца вялікі шматкватэрны жылы дом. Гэта свайго роду мікракосм, дзе кожная сям’я ў кватэры – гэта аналаг таго ці іншага народу, які жыве ў сваёй асобнай дзяржаве. У кожнага народу свая тэрыторыя – жылая плошча, якая, як правіла, дасталася ад продкаў, але зрэдку і адваяваная ўпартай працай [тут мы зноў бачым элемент па-імперску дэфармаванай псіхікі аўтараў, якія пастаянна заяўляюць, што яны рускія нацыяналісты-антыімперцы; аказваецца, тое-сёе можна “адваяваць” “ўпартай працай”; цырк… – Рэд.]. У кожнага народу-сям’і свой дзяржаўны бюджэт – зарплата працуючых членаў сям’і. У кожнага народу свае рэсурсы – бытавая тэхніка, мэбля, лядоўня, сантэхніка і ўсё такое. Але гэта – мадэль планеты, дзе ўсе дзяржавы нацыянальныя. А як на гэтай базе пабудаваць мадэль імперыі? Вельмі проста і малавыдаткава: трэба проста выкінуць усе ўваходныя дзьверы ў кватэры, пакінуўшы толькі дзьверы ў пад’ездзе – так сказаць “дзьверы ў адкрыты космас”, і праламіць паміж кватэрамі сцены і перакрыцьці, каб найбольш пасіянарныя людзі маглі свабодна вандраваць па доме. Усё. Імперыя гатовая.

Чым добрая гэта мадэль? Яна карысная сваёй прастатой, бо яе без усялякай цяжкасьці можа зрэалізаваць у жыцьці кожны, хто агітуе вешаць на бярозах, замест таго, каб пераконваць рускіх перапланаваць нашу нацыянальную кватэру – Расею [Расея – не нацыянальная кватэра, а імперыя. – Рэд]. Праламіўшы сьцены ў гэтак званую Еўразію, асобна ўзяты “прыхільнік імперыі” спакойна можа пабудаваць імперыю самастойна – кватэра ж у яго напэўна ёсьць, ня ў бочцы ж з-пад піва жыве. “Будоўля” не павінна запатрабаваць вялікіх капіталаўкладаньняў: распілаваць перакрыцьці да сям’і азербайджанцаў унізе і да сям’і інгушоў наверсе, прарубіўшы аркі ў кватэры суседніх па паверсе цыганаў, грузін і таджыкаў, каб тыя свабодна маглі міграваць па пад’ездзе. Канешне, суседзі імперыяліста-натураліста могуць аказацца людзьмі недалёкімі й упартымі – пачнуць выказваць незадавальненьне, калі “будаўнік імперыі” пачне знасіць сцены і перагародкі. Можна, канешне, паабяцаць павесіць за гэта суседзяў на бярозе, але рэал – гэта не віртуал, за такія словы напэўна дадуць па пысе чайнікам… Так што да суседзяў, якія не разумеюць стратэгічных перавагаў імперыі, прыйдзецца шукаць падыход, напрыклад, запрапанаваўшы ім карыстацца сваёй лядоўняй, сваёй жонкай, а, можа, некаму прыдасца і сам “імперыяліст” – у народаў Поўдня падобныя “звычкі” сустракаюцца [такія звычкі сустракаюцца ня толькі ў народаў Поўдня, ва ўсіх народаў. – Рэд.]. Нарэшце, у мэтах чысьціні эксперыменту ўсіх жадаючых увайсьці ў імперыю неабходна прапісаць на ўласнай жылой плошчы, каб яны не адчувалі сябе ў ёй гасьцямі й не намякалі на фашызм. Калі ў гэтым кішлачна-чабурэчным загоне будуць завершаны ўсе прыгатаваньні, было б нядрэнна паставіць там у кожным кутку тэлекамеры, каб у прамым эфіры трансляваць цікавае і павучальнае шоу на ўсю краіну [нагадваем, гаворка сапраўды йшла пра навуковы эксперымент з мэтай атрыманьня аб’ектыўных даных – Рэд.].

А рэальныя падзеі будуць прыкладна такімі.

У першую ж раніцу “будаўнік імперыі” прачнецца ад нясьцерпнага смуроду. Устаўшы з ложка, ён даведаецца, што тубыльцы закалолі ў кухні барана і вараць пілаў, прычым з запасаў рыжу гаспадара кватэры. “Будаўнік імперыі” зможа пад’есьці гэтага пілаву за клятву вымыць за ўсіх посуд і паныла пойдзе на працу – каб прынесьці новым суграмадзянам штосьці пажэрці. Зыйшоўшы ўніз, “імперыяліст” са зьдзіўленьнем знойдзе, што на яго машыне ўжо кудысьці паехаў азэрбайджанін, заваліўшы задняе сядзеньне кавунамі. Уздыхнуўшы, інтэрнацыяналіст папхнецца да мятро. А вярнуўшыся ўвечары ў “Імперыю” ён убачыць, што з балкона валіць слуп дыму. І вось “імперыяліст” забягае, перапужаны, у кватэру… але жонка яго супакойвае – маўляў, усё ў парадку, нашы новыя землякі смажаць у гасьцінай шашлык. Будаўнік імперыі ўзрадуецца, што хаця б пад’есьць нармальна, і пачне намякаць, што час і павячэраць. “А нэту” – адказвае суайчыньнік-грузін. Акрамя таго, бярэ жонку “імперыяліста” пад руку і цягне ў спальню, дзе выконваць шлюбны абавязак ужо пастроілася чарга джыгітаў. “Імперыяліст” бяжыць таксама паўдзельнічаць, але спатыкаецца аб чыйсьці брудны матрас на падлозе: там абураны таджык прапануе не сьпяшацца, а займаць чаргу – і піша нумарок на руцэ. Тлумачыць, што ўсе мы, маўляў, цяпер браты, “мой атэц Мааскву зашчышчал”. Прымерыўшыся па часе, калі падыдзе яго чарга, будаўнік імперыі паўзе, стомлены, да кампутара – абнавіць штотыднёвую старонку ў “жывым часопісе” са справаздачай аб эксперыменце. Але кампутар не запускаецца – хлопчык-цыган сапсаваў вентылятар, каб адпомсьціць хлопчыку-таджыку за тое, што той не даваў яму гуляць у DOOM. «Імперыялісту» зусім дрэнна, ён у ванны пакой – хоць там трошкі пабыць аднаму. Але тут яго ўжо чакаюць моцныя мужчынскія абдымкі – гарачыя каўказскія хлопцы вырашылі разьмяцца, чакаючы сваёй чаргі ў спальню…

На першы погляд сітуацыя неверагодная: чалавека, які згадзіўся б пераўтварыць сваю кватэру ў такі бядлам, уявіць немагчыма. Але рэальна апісаная намі мадэль цалкам дзейнічае і завецца словам «прытон»: у такіх месцах зьбіраюцца наркаманы і алкаголікі. У якасьці ўступнага ўзносу яны часам прапануюць гаспадару кватэры выпіўку ці наркотыкі, пасьля чаго таму цалкам абыякава, чым займаюцца госьці. Госьці ж адчуваюць сябе як дома ў самым літаральным сэнсе. Аднак наркаман, які пераўтварае сваю кватэру ў прытон, дзейнічае цалкам сьвядома, мяняючы на шклянку алкаголя ці дозу наркаты свой прытулак. Але што рухае чалавекам , які хоча пераўтварыць у прытон усю Расею? Што атрымлівае ён? Ці што спадзяецца атрымаць? Што зьяўляецца аналагам дозы.

Ці можа чалавек, які спрабуе пераўтварыць у прытон усю Расею, дзейнічаць падсьвядома? Цалкам магчыма, таму што ўсё вырашае матывацыя.

Для нармальнага чалавека падаецца дзікунствам, што хтосьці камусьці можа запрапанаваць сваю жонку, аднак, сярод сэксуальных адхіленьняў гэтая дэвіацыя дастаткова часта сустракаецца: людзі яшчэ і грошы плоцяць, каб паглядзець. Для нармальнага чалавека падаецца дзікунствам, што хтосьці можа яго зьняважыць, зьбіць, а ён не адкажа крыўдзіцелю. Але й гэта цалкам звыклая зьява для псіхапатолага: людзі, бывае, нават плоцяць грошы, каб іх лупцавалі, гадзілі на іх і таму падобнае. Нарэшце, мужыкі ў ванным пакоі – гэта таксама мара для цэлых 5% мужчынскага насельніцтва. Некаторыя нават спрабуюць пераканаць атачэньне, што гомасексуалізм – норма.

Усё гэта дазваляе з вялікай верагоднасьцю меркаваць, што пералічаныя вышэй сексуальныя адхіленьні і служаць глыбіннай матывацыяй “імперыялістаў”. Усьведамляць свае паталагічныя жаданьні яны ня могуць (ці не жадаюць), але будаўніцтва мультынацыянальнага дзяржаўнага ўтварэньня зьяўляецца для іх тыповым замяняльным дзеяньнем. Вядома, што 1-2% афіцэраў ідуць у войска, каб быць бліжэй да маладых сексуальна актыўных салдатаў, 5-10% працуючых у дзіцячых прыютах дзядзек  падсьвядомасна абіраюць такую непрыстыжную спецыяльнасьць, каб быць бліжэй да хлопчыкаў. Шэраг апошніх скандалаў аб педафіліі пацьвярджаюць гэта, а ўжо пра гомасексуалістаў, з сопла якіх вылятала полымя сусьветнай рэвалюцыі, пан Клімаў напісаў цэлы збор твораў. Так што ёсьць усе падставы западозрыць “будаўнікоў імперыі”, як мінімум, у латэнтнай педэрастыі, ня кажучы ўжо пра сада-маза ды іншае.

Як спрацоўвае такая матывацыйная сістэма? Тлумачым.

Клініцысты сьцьвярджаюць, што сярод гомасексуалістаў перавагаюць грамадзяне з гэтак званым парушэньнем сексуальнай мэты – прасьцей кажучы, пасіўныя партнеры. Адносна вялікая колькасьць “імперыялістаў” – гэта вялікая праблема для іх саміх (як, скажам, праблема для жанчыны выйсьці замуж на швейнай фабрыцы, калі побач адныя бабы). Аднак, навокал рускія – здаровыя нардычныя мужыкі, у традыцыі якіх няма жаданьня коітуса з мужыком. Падміргнеш ня так – пакалечаць. Шкадаваць трэба такога чалавека. Але гэты чалавек недзе чуў, што ў паўднёвых народаў гомасексуалізм – гэта норма, ледзь не абрад ініцыяцыі ў мужчыну. І вось, інфармацыя, якая засела ў падкорцы, пачынае ціснуць на мозг: табе патрэбны гарачы каўказкі жарабец… Латэнтны педэраст гоніць блюзьнерскую думку ўсімі сіламі, крычыць у нетры сваёй псіхіцы: не, я нармальны, да ты што, ды як можна! Але падсьвядомасьць – гэта мацнейшы кампутар, ён абавязкова знаходзіць дзірку ў псіхіцы і прапануе іншае рашэньне праблемы: а давай будаваць імперыю, у якой будзе жыць шмат смуглых барадатых мужыкоў. І “імперыяліст” думае: а чаму б не – тут такая геапалітыка адкрываецца!

З гэтых пазіцый лёгка патлумачыць і енк латэнтных педэрастаў па СССРы, дзе рускія складалі далёка не 90% насельніцтва, а мужыкоў з поўдня было шмат. Сёньня іх у нашых гарадах усё роўна нямала, але лантэнты педэраст смуткуе – бо раней быў увесь Каўказ, уся Сярэдняя Азія і “сьвяціла” выйсьце да Індыйскага Акіяну!

4

Такім чынам, мы прааналізавалі галоўную псіхічную матывацыю “будаўнікоў імперыі”. У падставе ўсяго ў іх знаходзіцца секс, прычым, з прадстаўнікамі аднаго зь імі полу. Іх штурхае патрэба ў актыўных гомасексуальных палавых партнэрах. Сярод рускіх такі секс не вітаецца, а сярод сексуальна актыўных паўднёўцаў гатовасьць да падобных сувязяў істотна вышэй.

Гіпотэза пацьвярджаецца практыкай: з аднаго боку – прапанаванай намі псіхадынамічнай мадэльлю з камунальнай кватэрай, а з другога – збыткам асоб з нетрадыцыйнай арыентацыяй сярод ідэолагаў “імперыі”.

У сьвятле новых падыходаў становіцца зразумелым і агрэсіўнае жаданьне “вешаць на бярозах”. Згодна фрустрацыйнай тэорыі антыімперская рыторыка расцэньваецца “імперыялістамі” як перашкода (фрустрацыя) да савакупленьня і, такім чынам, да зьняцьця накопленага псіхічнага напружаньня. Нарэшце, загадкавая да сёньня туга гомасексуалістаў аб СССРы таксама знаходзіць сваё тлумачэньне. Усё гэта дае нам падставы кваліфікаваць “будаўнікоў імперыі” як латэнтных пасіўных педэрастаў (зрэдку мазахістаў), і ўвесьці для іх адпаведны навуковы тэрмін – ІМПЕРАСТЫ.

P.S. Мы чулі, што праклятыя італьянскія фашысты і нямецкія нацыянал-сацыялісты, да якіх пастаянна спрабуюць прыраўняць прыхільнікаў перагляду вынікаў “прыватызацыі” [у якасьці “прыхільнікаў перагляду” аўтары маюць на ўвазе сябе – Рэд.], саджалі гомасексуалістаў у канцэнтрацыйныя лагеры. Мы, як і ўсё прагрэсіўнае чалавецтва, лічым такі падыход рэгрэсіўным і нялюдскім. Таму пасьля прыходу рускіх нацыяналістаў да ўлады мы нічога кепскага ніводнаму з імперастаў ня зробім. Больш за тое, мы дапаможам гэтым людзям жыць так, як яны жадаюць. Г.зн. мы будзем разьмяшчаць у сусьветных СМІ іх адрэсы з прапановай для пасіянарыяў з краін Азіі, Афрыкі ды Лацінскай Амерыкі, якія едуць па тых альбо іншых справах у Расею, затрымлівацца не ў гатэлях, а ў кватэрах імперастаў, якія законам будуць прапісаны як афіцыйныя дамы цярпімасьці. І ніхто тады не асьмеліцца папракнуць рускіх у нацызме, паколькі пасьля рэалізацыі вышэй апісанага праекту ў нас будзе шмат астраўкоў інтэрнацыяналізму: на кожным зь іх будзе сядзець свой Рабінзон і зь імперастычным выглядам чакаць свайго чарговага Пятніцу. Апошні дасьць імперасту ўнутраную гармонію, душэўны спакой і поўную выніковасьць…

Дадзенае навукова-мастацкае дасьледваньне імперасты могуць расцэньваць як падарунак да гадавіны ГКЧП.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы