З нашай інфармацыйнай прасторы, захопленай СМІ расейскай імперыі, мы ведаем, як прадстаўляюць апошнія падзеі ў Грузіі расейскія імперцы. А як тое ж бачаць жыхары Каўказу? Прадстаўляем артыкул Ахмада Сардалі – старшыні Палітрады «Руху за дэкаланізацыю Каўказа» (паводле сайту www.caucasuslive.org).
Рэдакцыя.
Уся гісторыя расейскай імперыі прасякнута гіпертрафіяванай вялікадзяржаўнасьцю, якая грунтуецца на перакананьні рускіх аб сваёй нацыянальнай надзвычайнасьці. Яна напоўнена мноствам прыкладаў імкненьня расейскай дзяржавы [расейскай імпербюракратыі (РІБ). – Рэд.] будаваць свае адносіны з суседнімі краінамі з пазіцый уласнай вялікасьці й выключнасьці.
Апошняя антыгрузінская кампанія, якая была ўсчата вышэйшымі органамі ўлады Расеі, выразна дэманструе, наколькі вялікая шавінісцкая, агрэсіўная інэрцыя рускага народу, і якую пагрозу яна нясе для тых, на каго скіравана. Той жа гістарычны досьвед вучыць, што ніякія матывы не здольныя апраўдаць дзеяньні тых асобаў у палітыцы, якія спрабуюць арганізаваць свой народ на нацыянальныя пагромы. Аднак, відавочна, што гэтыя рэцыдывы застаюцца жывымі і вельмі чульлівымі. Антыгрузінская гістэрыя, якая штучна нагнятаецца расейскім кіраўніцтвам, яшчэ раз напамінае ня толькі каўказцам, але і ўсім народам, якія жылі ў імперыі раней ці жывуць зараз, што яны маюць справу з НОСЬБІТАМІ вялікадзяржаўнага, агрэсіўнага ШАВІНІЗМУ ў ВЫШЭЙШЫХ ОРГАНАХ УЛАДЫ РАСЕІ. Сёньня ўсё, што зьвязана зь імем расейскага прэзідэнта, усе прагрэсіўныя людзі асацыююць з крывёю і страхам, і ганьбяць пануючы ў Расеі чэкісцкі рэжым.
Антыгрузінская рыторыка расейскіх палітыкаў, якія апусціліся да ўзроўню скінхэдаў, прывяла да таго, што эканамічная блакада, якая была аб’яўлена, каб адпомсьціць за выкрыцьцё і арышт засланых у Грузію агентаў, вылілася ў кровапраліцьцё – у Маскве грузінаў ужо пачалі забіваць па нацыянальнай прыкмеце. Сёньня вялікая колькасьць нават адукаваных расейскіх грамадзян дазваляюць сабе шавіністычныя заклікі й лічаць гэта ДАПУШЧАЛЬНЫМ! Прысутнічае выразнае пачуцьцё, што гэтыя нізкія інстынкты, якія чумой распаўсюджваюцца ў вышэйшых органах улады Расеі, з нейкага моманту ўвогуле немагчыма будзе спыніць.
Усе мы памятаем, як рускі царызм праводзіў у адносінах да кланізаваных народаў палітыку нацыянальнага прыгнёту, русіфікацыі, пагромаў, цкаваньня, уціску нацыянальных меншасьцяў і прымяньшэньня іх правоў. Тады з пазіцый вялікадзяржаўнага шавінізму выступалі чарнасоценцы. Сёньня ж з усёй адказнасьцю можна прызнаць, што Расею ЎЗНАЧАЛЬВАЕ чарнасоценец, а яго акружэньне – гэта чорная сотня.
Гады незалежнага разьвіцьця Грузіі даюць падставу сьцьвярджаць пра існаваньне патэнцыйнай пагрозы з боку Расеі, якая праяўляецца ў лозунгах, каментарах і канкрэтных справах з разраду вялікадзяржаўнага, агрэсіўнага шавінізму. У асобных выказваньнях нахабства і амбіцыі махровых шавіністаў пераходзяць усе межы. Відавочна, што такім чынам расейскае кіраўніцтва спрабуе затушаваць нестабільнасьць ва ўласнай дзяржаве. Што можна казаць пра скінаў, калі дзяржаўная персона з вышэйшых эшалонаў улады наўмысна гаворыць пра «вызваленьне з грузінскіх засьценкаў» выкрытых шпіёнаў-тэрарыстаў, гераізуючы іх? Каго пасьля гэтага вінаваціць у распальваньні міжнацыянальнай варожасьці?
Антыгрузінская кампанія – навочны доказ небясьпекі рускага шавінізму ў адносінах да незалежных дзяржаў на постсавецкай прасторы. Гэта не прыдуманая праблема, а пагроза, аднолькава небясьпечная для ўсіх народаў, якія маюць няшчасьце быць суседзямі расейскай імперыі. Безумоўна, дзеяньні расейскага кіраўніцтва супраць Грузіі былі разьлічаны на раскол грузінскага грамадства. Аднак у гэтым яно відавочна пралічылася. Гэтыя пралікі выразіліся ў акцыі пратэсту грузінскіх палітычных партый і няўрадавых арганізацый, якая прайшла нядаўна каля будынку амбасады Расеі ў Грузіі.
У сувязі з гэтым, ад імя Палітрады Міжнароднага Руху за дэкаланізацыю Каўказу (РДК) вітаю апазіцыйны выбарчы блок “Давіташвілі-Бердзенішвілі-Хідашэлі”, які прадэманстраваў расейскаму кіраўніцтву адзінства ды згуртаванасьць грузінскага народу і разьвеяў ілюзіі некаторых. Стоячы перад небясьпекай знешніх пагроз, дадзеная акцыя апазіцыйных сілаў Грузіі стала ўражваючай дэманстрацыяй адзінства духу і мэты грузінскага народу. Мы перакананыя, што ў падобных выкліках з боку Расеі палітычныя сілы Грузіі ўсё глыбей усьведамляюць, што Каўказ ёсьць агульны дом усіх народаў нашай старжытнай зямлі, і што толькі іх адзінства здольна гарантаваць сапраўдную свабоду, раўнапраўе, разьвіцьцё і прагрэс усіх каўказскіх народаў. Ворагі паказваюць сваё сапраўднае аблічча, а брацкія народы ў цяжкі час заўсёды будуць побач. Толькі яшчэ шчыльней згуртаваўшыся разам і аб’яднаўшы свае сілы, каўказцы змогуць абараніць сябе ад пагроз і выклікаў звонку. Жыцьцё патрабуе прыняцьця дакладных рашэньняў і КААРДЫНАЦЫІ ДЗЕЯНЬНЯЎ. Расплывістасьць і недагаворанасьць цяпер не для нас. І дапаможа нам Бог!
