Водгукі, разьмешчаныя на http://ariru.info/doc/forum/?id=2932
РСС, Манрэаль.
Нарэшце разумны артыкул. Усё раскладзеа па палічках і ў правільным парадку. Адзінае, што хочацца заўважыць, гэта – “Навошта табе гэтыя галадранцы? Хто яны такія? Нацыя нікчомных генетычных адкідаў Чалавецтва. Гэтых грошай хопіць табе і на дабрачыннасьць, каб адкупіцца ад твайго бога і твайго сумленьня… І кампрадор прадае свой Народ за замак пад Лонданам і рахункі ў банках Сіці…”. Цяперашнім расейскім кампрадорам зусім няма патрэбы хвалявацца за абрабаваны народ Расеі. ІХ народ жыве зусім у іншай краіне. Гэта, так сказаць, жыдоўскае новаўвядзеньне ў тэорыю.
Немец, Германія.
Спадары, нешта не стыкуецца вашае сьцьвярджэньне. “Свой брат ва Хрысьце не павінен паміраць пад плотам”… Жывучы ў Германіі, я назіраю цалкам супрацьлеглую карціну. Сацыяльная абарона працуе якраз на карысьць прышлых мусьлімаў, а брыты і сёстры ў Хрысьце, У СВАЁЙ БОЛЬШАСЬЦІ СЯДЗЯЦЬ ПАД ПЛОТАМ. Такім братам кідаюць грашы, на якія большасьць садзяцца на наркату. Вынік той жа – яны падыхаюць па плотам. Калі справа датычыць замежнага габрэя, турка, албанца, дык адразу падключаецца Тэлявів, Анкара альбо ЗША. Немцам даводзіцца спадзявацца на Бога і “справядлівы суд”, які, як правіла, на баку мільянера альбо замежніка. Скажыце, дзе тут “сабака пакапалася”?
Хронаскапіст.
На жаль, высновы дадзенага артыкла пра эканамічную выгаднасьць нацыянальнай дзяржавы для НАРОДУ даволі пераканаўча абвяргаюцца артыкулам у тым жа выданьні, дзе паказана неабавязковасьць самаго народу ў дзяржаве-прадпрыемстве, УЛАДЫ якой перасьледуюць аптымізацыю дзярж.жыцьця па эканамічных крытэрах: http://www.apn.ru/publications/article16920.htm. Ну, хоць ты трэсьні, для падвышэньня прыбытковасьці ўладальнікам неабходна зьніжаць расходы прадпрыемства (у нашым выпадку дзяржавы). А значыць, ня толькі даваць жраць працаўнікам нявыгадна, але нават і мець працаўнікоў на балансе звыш неабходнага СТРАТНА. Увы, такі падыход рус.народ проста ўгробіць фізічна…
Stexel, Москва.
Моцны артыкул, які дакладна ілюструе выснову: Нацыянальная эканоміка выгадна народу, і яна раней ці пазьней установіцца пры наяўнасьці Народу. Тое, што ў нас няма нацыянальнай эканомікі і мы дзелім кавалак хлеба з гастарбайтэрамі і “датацыйнымі рэгіёнамі”, кажа пра тое, што Народу пакуль што няма [не народу, а нацыянальнай эліты пры рычагах палітынай улады! – Рэд.] – Такога народу, дзе кожны адчувае сябе сваім сярод сваіх.
Леон, Москва.
АРІ, гэта што, жарт? Можа, я чагосьці не зразумеў, але вы ўпэўнены, што с-р Леанід Пайдзіеў – рускі?.. Ведаеце, мяне заўсёды насьцярожвае тэзіс – “Працаваць трэба!” Пытаньне, каму і дзеля чаго? [каму і на каго?! – Рэд.] Думаю, адказ відавочны. І ня трэба гнаць на НАЦЫЯНАЛЬНУЮ эліту, пад якой маецца на ўвазе руская эліта? Паглядзіце, чым занятыя нашчадкі Рускай эліты, якія засталіся ў краіне, нягледзячы ні на што. Яны не будуюць палацаў і не валодаюць заводамі, яны проста працуюць… ПРАЦУЮЦЬ! Выкадчыкамі, лекарамі… нават у такіх умовах жабрацкай аплаты! А ведаеце, чаму? Дый таму, што руская эліта [гэта ўласьцівасьць любой сапраўднай нацыянальнай эліты! – Рэд.] заўсёды была авангардам і разумела, што яна прыклад для чэрні, і тая будзе працаваць, гледзячы на іх. – “Такім чынам, інстытуты нацыянальнай дзяржавы складана пабудаваныя і дорага каштуюць” – гэта хлусьня. Нацыянальная дзяржава – структура самадастатковая і самаарганізаваная, таму як адным эргрэгарам жыве! І інтарэсы кожнага індывіда роўныя інтарэсу ўсёй нацыі. І яшчэ. Хто прапануе іншыя праграмы эканамічнага разьвіцьця, чым ніжэйапісаная – той проста вораг!
Праграма разьвіцьця эканомікі дзяржавы: 1. 100% нацыяналізацыя Цэнтрабанка РФ. 2. Друкаваньне грошай зьдзяйсьняецца толькі дзяржавай. 3. Уліковая стаўка ня больш за 3%. 4. Адмена ўсіх налогаў, акрамя налогу на прыбытак у памеры ня больш за 5%. 5. Увядзеньне ў зварот залатых і срэбных манетаў. 6. Зацьвердзіць закон аб рэстытуцыі з 1917 года. 7. Зацьвердіць закон пра самаабарону грамадзян. 8. На тэрыторыі РФ пратэкцыянуецца толькі тытульная нацыя. 9. Той, хто пасьмее ўнесьці зьмены ў гэтыя законы, таго расстрэльваць, як ворага народу.
Helgi, Yar Chally.
Артыкул зьяўляецца лепшай ілюстрацыяй таго, што някага нацыянал-лібералізму не існуе й існаваць ня можа. Нацыяналізм ніякім чынам не сумяшчальны зь лібералізмам. Распаўсюд лібералізму непазьбежна нясе сьмерць нацыяналізму. “Самыя розныя плямёны і нацыянальнасьці імкнуцца ўліцца ў нацыю” – вось ключавая фраза, якая характарызуе “нацыяналізм” аўтара. З гэтага відавочна, што ніякім нацыяналізмам тут ня пахне. Да справы рускага нацыянальнага вызваленьня такія тэорыі адносінаў ня маюць. “Руская нацыя” ў разуменьні аўтара – гэта рускае быдла пад кіраўніцтвам габрэйскіх банкіраў – г.зв. “нацыянальнай” эліты. Звычайнае імперскае трызьненьне [не імперскае, а псеўда-ліберальнае. – Рэд.]. Пра які нацыянальны капітал і капіталізм можна казаць у Расеі? Пра які заўгодна, толькі не пра рускі. Няма такога капіталу. Ня можа быць і ніякага “рускага капіталізму”. Любы капіталізм у Расеі будзе ўсяго толькі працягам улады сусьветнага кагала. Дзе тут “нацыяналізм”? Ж*доўскія разводкі – ня больш за тое.
Zero.
Пачалі за здароўе, а закончылі за ўпакой. “Пад прывабнасьць нацыянальнай культуры пападаюць вялізныя масы людзей. Самыя розныя плямёны і нацыянальнасьці імкнуцца ўліцца ў нацыю”. Ага, зноў шматнацыянальная! “Мы яшчэ можам сабраць 200-мільённы народ”. Давайце, давайце, зноў чурбаноў зьбіраць…
Spirit, Новосибирск.
Артыкул некалькі рыхлаваты, збыткавы на дэманстратыўна “моцныя” цьверджаньні. Але для пачатку дыскусіі – нармальны. І прамалінейны, механістычны. А цяпер актуальнае якраз выкарыстаньне нелінейнасьці, і, так бы мовіць – квантавых эфектаў. З часоў Рыкарда, ах, як шмат чаго адбылося. Нацыя патрэбна нацыянальнай эліце (па азначэньні), якая мысьліць сістэмна, успрымае нацыю, як пазітыўны творчы сістэмны рэсурс, у якім фінансы важкі, але не адзіны інструмант. Прыклад нелінейнасьці – “мільён”, які памножаны на кампетэнтныя рашучыя кадры, можа быць больш выніковы, чым “мільярд”, памножаны на дэгенератыўную “эліту”. Трэба ведаць, куды падключаць гэты мільён. Іншая справа, што ў рускіх нацыяналістаў 0 мільёнаў, а калі памнажаць на 0, нуль і атрымаеш… Таму трэба выкарыстоўваць іншыя нелінейнасьці. Выкарыстоўваць асаблівыя кропкі – палітычную акапунктуру…
Берэндзей, Маскоўская воб.
Артыкул, нягледзячы на шэраг правільных тэзісаў, вельмі шкодны, бо падмяняе эканамічнымі матывамі ідэалогію. Калі яго разглядаць па-за нацыянальнай ідэалогіяй, дык гэта звычайная Гуляеўшчына-народніцтва. Разгляд эканамічных матываў у адрыве ад ідэалогіі – гэта правакацыя. Вазьміце праграму СПС, устаўце перад словамі “эканоміка, грамадства, нацыя” прыметнік “рускія” і атрымаеце гэты перл. Нельга разглядаць эканоміку ў адрыве ад ідэалогіі, інакш атрымаем чарговага прагматыка ў кіраўніцтве краіны. Ці не абрыдла біць лобам аб граблі?
Воўк Салёны, Забуяньне.
Артыкул аказаўся МАНІЛАЎШЧЫНАЙ… Затрымаемся на самых галоўных контраргументах. 1) Галоўнае – Русь не знаходзіцца ў стадыі рэалізацыі нац.дзяржавы, яна знаходзіцца ў стадыі БАРАЦЬБЫ за МАГЧЫМАСЬЦЬ гэнае рэалізаваць. Прапануецца ісьці “на барыкады” і класьці жыцьці за тое, каб апынуцца каля рабскага карыта, хай і больш поўнага. Г.зн, прапануецца ўступіць у войска па тыпу газпрамаўскага і пры гэтым ціха чакаць косткі ад злодзея (хай сабе і рускага). Сам аўтар уступіў бы, ведаючы, што яго Нашчадкі будуць навечна пад дамоклавым мечам здрады такога “фюрэра” ў рабскам хамуце зь ініцыяламі апошняга? 2) У сьхеме выкарыстаньня Нацыянальнага патэнцыяла, якая прапануецца, ёсьць прарэха… Такі “нацыянальны” капітал ёсьць плоць ад плоці ды кроў ад крыві міжнацыянальнай [правільней, міжнароднай, безнацыянальна-касмапалітызаванай. – Рэд.] алігархіі (інтэрнацыянальных вошаў з лупатымі вачыма), таму ён непазьбежна ЗДРАДЗІЦЬ Нацыянальныя інтарэсы за больш тлустую пахлёбку ў карыце (у такой “нацыянальнай” дзяржаве ўсё РАБЫ карыта з памыямі)… Той, хто напісаў артыкул, змагаецца не за Нацыю, а за свае карысныя інтарэсы, падсоўваючы пад сваё карыта псеўда-нацыяналізм…
Марк.
Малойцы, што пачалі дакранацца эканамічнай тэмы. Але ў мяне дадзены артыкул выклікаў пытаньні. Першы датычыць стварэньня высокакваліфікаваных працоўных, але ў якіх межах. Бо нізкакваліфікаваныя зоймуць Замшут і Рафшан з суседніх краін, а з часам іх накопіцца вельмі шмат і гэта будзе праблема. Як у ЗША з мексікосамі. Другое пытаньне датычыць экспарту сыравіны: якімі метадамі будзе дасягацца зьніжэньне экспарту. Праз нацыяналізацыю сыравінных запасаў альбо ўвядзеньнем экспартных пошлін? (І ўвогуле, у каго ў Расеі хопіць чэсна запрацаваных грошай на нафтаздабычу альбо здабычу газу?)
Віталь.
Аўтар слабы ў эканоміцы нацыянальнай дзяржавы. Эканоміка – гэта энергаабмен. Таму таваразварот паміж дзяржавамі можа быць карысным не ў грашовым, а ў энэргетычным параўнаньні. Таму РФ, прадаючы газ і нафту па кошце затратаў, задарма аддае пакупніку энэргію, якая ўтрымліваецца ў вуглевадародах. Пакупнік у сваёй краіне запускае працэс выйманьня энэргіі з газа і нафты, ствараючы з дапамогай гэтай энэргіі неабходныя тавары. Затым гэтыя тавары прадае нам, бо ў нас адпаведныя тэхналогіі страчаныя праз гандаль газам ды нафтай. І мы ў другі раз расплочваемся ўжо энэргіяй свайго цела, аддаючы за дарагія тавары апошнія грошы. Такі механізм эканамічнага цыкла Карно, з дапамогай якога Захад выкарыстоўвае Расею ў якасьці своеасаблівай энэргетычнай машыны. І за кошт гэтага выдатна жыве. Рэкамендую www.vitanar.hotmail.ru.
KinDer, Рыга.
Дзіўны артыкул. Аўтар пачынае зь небясспрэчных цьверджаньняў “нацыяналізм узьнік… як інструмант атрыманьня перавагаў у канкурэнцыйнай барацьбе… Нацыя і Буржуазія зьвязаныя між сабой”, потым забівае палітыка-эканамічнымі тэрмінамі і заканчвае неяк невыразна “у Расеі й Рускіх усё гэта было. Нашы сілы падарваныя, мы на мяжы вылета ў небыцьцё…”. На пытаньне: “каму выгадная нацыяналістычная палітыка?” – аўтар адказвае: “эліта так любіць Лондан і Цюрых” [натуральна, гаворка не пра нацыянальную эліту. – Рэд.]. На пытаньне: “што рабіць?” і хто гэта “мы” – адказу няма. А гэта што за паняцце такое “міжнародны фінансавы капітал” – таксама дзяржава ці пазазямная цывілізацыя? Выкладкі што да кошту “нацыянальнай дзяржавы” зусім няверныя. Нацыянальны банк са сваімі функцыямі ёсьць і быў ня толькі ў ФРГ, але і ў Зімбабвэ. Карацей, часам наступства зблытана з прычынай. Калі так замаскіраваўся эканаміст, дык можа шпіёнам падпрацоўваць па сьпецыяльнасьці “дэзінфармацыя”. Нацыяналізм – гэта ўсё ж такі ідэалогія альбо сістэма маральных каштоўнасьцяў, для пачатку. А буржуазія – гэта частка нацыі, і ня больш. Тое, што Расея была дзяржавай – гэта вядома. Але хто і што менавіта ў Рускіх забраў, можна было б і дэталёвей прапісаць. З указаньнем нацыянальнасьці. Для пачатку, напрыклад, можна было б успомніць, з дапамогай якіх грошай і як жыдамасоны зьдзейсьнілі пераварот у РФ.
ДАВ.
Пайдзіеў прапануе “нацыянальную дзяржаву расейцаў і азіёпы”, як адну з формаў запаснога аэрадрому для “дарагіх расейцаў” [маюцца на ўвазе, найперш, цяперашнія расейскія алігархі. – Рэд.], якім сапраўды ўжо і лыжы навастрыць няма куды. Парвуць іх і ў забугор’і. Прымусяць ездзіць на аслах і па абочыне, жыць у адной хаце і трахаць сваю зморшчаную азіёпку. Пайдзіеў прапануе варыянт, як захаваць мігалкі, блядзяў і хаты. Позна. І гэта добра. “Пайдзіевы” – гэта ілюзія пра тое, як бы магло скласьціся жыцьцё акупантаў, калі б у іх у вежах быў алей, калі б яны маглі паступацца тым малым, што і зрабіла б іх акупацыю і кіраваньне вечным. Ня склалася. Рваць будуць акупантаў, як пазоў у мянтуру: папалам, і яшчэ раз папалам, і пускаць на вецер са словамі: “ідзіце на х*, я ў вас не служу!”.
Іван, Тула.
Лапша, альбо дарога ў нікуды. Прыватнасьці, якія заблытваюць і дэзарганізуюць. Сьветам кіруе не эканоміка. Сьветам кіруюць дзьве каралевы – рэлігія (ідэалогія) і біялогія. Калі зразумееце гэтых двух каралеваў, толькі тады рухайцеся далей. А першую каралеву – рэлігію – падпарадкуйце сабе (другую, на жаль, падпарадкаваць нельга). Усё іншае – утопія. Пачынайце з духоўнасьці, падхапіце каштоўны дар, які ня можа ўтрымаць РПЦ. Падбярыце тое, што проста валяецца бесгаспадарным, і тысячы сэрцаў устануць у вашыя шыхты! А круціцца вакол жоўтага д’ябла – вядомая доля – д’яблам і станеш. Іншага ня дадзена… Час ідзе, час уцякае. “Мы” – нацыя – праз золата не ствараецца. Праз золата – толькі Я.
Воўк Салёны, Забуяньне.
Па сутнасьці, Паплечнікам прапануецца стаць наёмным войскам псеўданацыянальнага капітала. Найміты могуць выйграць бой, вайну, рэвалюцыю, але яны НЯ ЗДОЛЬНЫЯ ЗАВАЯВАЦЬ ПЕРАМОГУ па вызначэньні. Мэта найміта іншая – атрымаць свае грошы і ня больш. Менавіта па гэтай прычыне крах расеянскага рэжыму перадвызначаны… Хазарыя папросту ЗАМАЛАЯ і яна прыцягвае ўсё большыя масы наймітаў. Аднак ПЛАЦІЦЬ ужо амаль няма чым і хазары-рабаўнікі асуджаны на пагібель. Аўтар прапануе і Нам тую ж гібель-дарогу… Так, прыцягнуць пэўную (найбольш бязглуздую) частку “рускага” капіталу, гэты артыкул здольны, але і ня больш. Не! Русь для Рускіх! Зямля – Рускаму! Дзяржава ПАД Рускага! За іншыя мэты хазараў-пярэваратняў – хай ЯНЫ самі бьюцца. Захаваць “свае” капіталы ў Русі хазарам-акупантам НЯ СЬВЕЦІЦЬ, захаваць яго ў Забуяньні – ня сьвеціць таксама. Вось і будуць пладзіць “прыватныя” псеўда-рускія “інвестыцыйныя кампаніі”. Іншага выйсьця ў акупантаў няма. Ня даць супастату выкарыстаць гэтую лазейку – Наша задача! Толькі падзел усёй спадчыны і толькі сярод рускіх ды кампліментарных ім аседлых нацый! Ня больш, але і ня менш! Іншае – у топку!
Pron.
Колькі ні даводзілася чытаць рупары юдэйскай прапаганды APN.RU і NAZLOBU.RU, створаныя крываносым Бялкоўскім, ніколі не знаходзіў там што-небудзь такое, што мае дачыненьне да арыйскай нацыі. З трох цывілізацый на планеце: кітайскай, юдэйскай і задаўленай юдэямі арыйскай, апошняя практычна зьнішчана ў Штатах і Еўропе. Сёньня ламаюць Русь. Аўтар артыкула спрабуе выпрацаваць правілы для непакорных арыйцаў упісацца ў юдэйскую эканоміку, не разглядаючы нават таго, што гэты хлусьлівы юдэйскі лахатрон, які заснаваны на падмане ды карупцыі, у поўным аб’ёме мае для любога арыйца з розумам памыйны зьмест. У гэтай эканоміцы няма сумленьня, маралі і маральнасьці, як і ў яе створы – сістэме кіраваньня ўблюдкаў. Цяжка, канешне, вырвацца з аковаў, якія былі ўбітыя ў башку на працягу 1000 гадоў, калі юдазараза ў выглядзе хрысьціянства пачала разбураць арыйскія прынцыпы і законы жыцьця, блытаючы Бога з д’яблам. Але калі ўжо разглядаць эканоміку будучай арыйскай дзяржавы, дык цяперашняя юдэйская павінна быць цалкам зьлітая ва ўнітаз, а яе прапаведнікі вывезеныя ў Кітай. Так гэты охлас без абмеркаваньняў ставяць да сьценкі, як прапаведнікаў і выканаўцаў напаўмалпавых прыцыпаў жыцьця…
Helgi, Yar Chally.
Pron-у. Бліскучы аналіз! И, бадай што, вычарпальны. Далучаюся!
“Значыць, патрэбныя інстытуты, якія ўключаюць “пабочныя” інтарэсы грамадства ў сістэму калькуляцыі ўласных інтарэсаў капітала”. Наадварот, патрэбны інстытуты, якія ўключаць “пабочныя інтарэсы” некаторай катэгорыі грамадзянаў, асабліва зацікаўленай у атрыманьні прыбытку любым коштам, “у сістэму калькуляцыі ўласных інтарэсаў” нацыі. І ніяк інакш, ніяк не наадварот, як у аўтара, дзе хвост круціць сабакай. У адваротным выпадку, паважаны аўтар, вам жа капаць не перакапаць Беламор-каналы, якія для вас прыдумаюць новыя Берманы. Гэтым “эфектыўным ўласьнікам” патрэбныя толькі рабы, таму што інакш яны ня ўмеюць (гл. Хамякоў “Свае і чужыя”). А “абаснаваць” ваш бушлат і тачку эканамічнай альбо якой-небудзь яшчэ іншай “мэтазгоднасьцю” і загнаць за дрот, для іх – гэта справа плёвая. Не народ для дзяржавы і эканомікі, а дзяржаўны і эканамічны парадак аптымальны менавіта для свайго народу на яго зямлі ды ў яго ўнікальных прыродна-кліматычных умовах – адзіны рэальны шлях разьвіцьця нацыі й дзяржавы. І чаго зьдзіўляцца, што рускія дохнуць як мухі ў чубайсаўскім “рынку”. А вы малайцаў у Эвенкіі разьмясьціце, альбо эвенкаў у Малайзію. Эфект будзе той жа. Азербайджанцаў з Баку ўжо спрабавалі ў 1970-я на нафтавыя промыслы поўначы Цюменскай вобласьці разьмясьціць. Вынік атрымаўся цікавы. Пасьля ў сярэднім 8,5 гадоў знаходжання на поўначах выдаткі на лячэнье і рэабілітацыю заканамерна перавысілі працоўную аддачу завезенага працаўніка… Відаць, усё ж такі закон. А законы трэба паважаць. Прычым, найперш законы прыроды…
Дадам толькі да свайго тэксту. Юдэйская эканоміка ў сваёй аснове базуецца на адным і самым галоўным прынцыпе – чалавек ёсьць злодзей ад прыроды і нягоднік па жыцьці. Адсюль і ўблюдкавая эканоміка, амаральная па сваёй сутнасьці. Гэтая эканоміка – прамое параджэньне габрэйскага менталітэту, сфармаванага ў сваім пляменным асяроддзі, дзе парок узьведзены ў ранг годнасьці. Яны настолькі заблыталі арыйцаў кандаламі сваёй талмудысцкай брахні, што многія эканамісты нават ня здольныя бачыць іншага падыходу да гандлёва-грашовых адносінаў. Толькі эгаістычны гешэфт індывіда, адарванага ад сваёй нацыі й народу. Ублюдкавасьць іх сьветагляду і спарадзіла ўсю мярзоту іх жа эканомікі…
НАШ КАМЕНТАР.
На наш погляд у артыкуле дастаткова выразна паказаны перавагі для людзей нацыянальнай, зьмястоўна-дэмакратычнай дзяржавы ў параўнаньні з той, дзе існуе фармальная дэмакратыя, якая грунтуецца на прынцыпах псеўда-ліберальнай ідэалогіі. Пры гэтым паказаны перавагі і персьпектывы як у плане ўнутранай арганізацыі ды функцыянаваньня, так і ў пытаньнях узаемадзеяньня з вонкавым сьветам. Таму зьмест артыкула ў цэлым моцна падтрымлівае тыя ідэі, якія распрацоўваем мы на нашым сайце.
Вельмі важным было даведацца меркаваньне чалавека, відаць, далёкага ад сапраўдных нацыянальных пачуцьцяў, пра ворагаў нацыянальнай дэмакратыі. Ён адкрыта называе аднаго з такіх ворагаў – міжнародную фінансавую алігархію. Але чаму ж ён не называе яшчэ большага ворага, якім ёсьць імперская (у прыватнасьці, расейская) бюракратыя? Хутчэй за ўсё прычына ў тым, што звычайнаму рускаму чалавеку рабіць такое цяжкавата…
Недахопы артыкула былі падрабязна прааналізаваныя яго чытачамі (трэба адзначыць, што ўзровень большасьці пададзеных каментароў даволі высокі). Галоўная іх крытыка зводзілася да простай тэзы: эканоміка для народу, а не наадварот. І толькі гэтае разуменьне сітуацыі дазваляе пазьбегчы магчымых крызісаў.
Мы вырашылі захаваць найбольш каштоўнае з дадзенага артыкула для фармаваньня нашай ідэалогіі, а таму фармулюем чарговы пранцып нашай дактрыны (Д пр-п 69): нашаму грамадству найбольш выгадная і патрэбная менавіта нацыянальна арыентаваная эканоміка (а не эканоміка дзеля максімальнага прыбытку), бо гэта адзіная эканоміка, якая скіравана на інтарэсы ўсяго грамадства; паколькі пасьля прыходу да ўлады дэмакратычных сілаў беларуская эканоміка яшчэ доўга будзе заставацца эканомікай даганяльнага тыпу, яна ня можа быць абсалютна адкрытай.
