ЗЬМЕСТ
Прадмова аўтара.
1. Уводзіны. Сьпецыфіка нашай сітуацыі.
1.1. Пра некаторыя сацыяльна-псіхалягічныя ўмовы, у якіх знаходзіцца беларускае грамадства.
1.2. Аб асноўнай палітычнай асаблівасьці нашай сітуацыі.
1.2.1. Альтэрнатыўныя палітычныя сілы – удзельнікі галоўнага палітычнага канфлікту.
1.2.2. Аб расейскай імперскай бюракратыі.
1.2.2.1. Страхі расейскай імпербюракратыі.
1.2.2.2. А.Г.Лукашэнка – галоўная прылада расейскай імперскай паліттэхналёгіі ў адносінах да Беларусі.
1.2.2.3. Стратэгія расейскай імпербюракратыі ў Беларусі.
1.2.2.4. Расейская анэксійная тэхналогія сёньня.
1.2.3. Мясцовая бюракратыя.
1.2.4. Беларуская нацыянальная эліта.
1.2.4.1. Некалькі слоў аб тэхналёгіі правалу прэзідэнцкіх выбараў 2001 года, як адным зь яскравых прыкладаў, які характарызуе стан сёньняшняй апазіцыі.
1.3. У Беларусі вайна…
1.3.1. Канфлікт малой інтэнсіўнасьці альбо інфармацыйна-псіхалягічная вайна.
1.3.2. Наша грамадства знаходзіцца пад ўплывам маніпуляцый.
1.4. Кароткія выніковыя канстатацыі.
1.5. Нашыя праблемы вырашаць нам.
2. Ідэялягічны падмурак нашай перамогі.
2.1. Пра сучасную цывілізацыю.
2.2. Грамадства, у якім мы жывем – хворае.
2.2.1. Парушэньне прынцыпаў сацыяльнай справядлівасьці – адзін з галоўных сімптомаў хворага стану грамадства.
2.2.2. Асноўныя формы сацыяльнага паразітызму.
2.2.3. Зацісканьне праўды – другі істотны сімптом хворага грамадства.
2.2.4. Аб’ектыўна чалавеку патрэбна «здаровае грамадства», суб’ектыўна – ён можа жыць і ў «нармальным».
2.2.5. У пошуках здаровага грамадства.
2.3. Наша ідэялёгія
2.3.1. Што такое ідэялёгія?
2.3.2. Лёс і роля ідэалогіі ў грамадстве.
2.3.3. Агульныя ўласьцівасьці масавых ідэалогій.
2.3.4. Класіфікацыя ідэалогій.
2.3.5. Рамачныя ўмовы нашай ідэялёгіі.
2.3.6. Крыніцы фарміраваньня нашай ідэялёгіі.
2.4. Пра беларускую і ўніверсальную нацыянальныя ідэі
2.5. Параўнаньне ўніверсальнай нацыянальнай ідэялёгіі зь іншымі ідэялёгіямі.
2.5.1. Асаблівасьці арганізацыя грамадства на аснове рэлігійных ідэялёгій.
2.5.2. Арганізацыя грамадства на аснове тэрытарыяльнай ідэялёгіі.
2.5.3. Асаблівасьці арганізацыі грамадства на аснове сацыяльна-класавых ідэялёгій.
2.5.3.1. Лева-сацыяльныя ідэялёгіі
2.5.3.2. Правасацыяльныя ідэялёгіі
2.5.4. Асаблівасьці арганізацыі грамадства на аснове агульнанацыянальных ідэялёгій.
2.5.4.1. Эгаістычны нацыянальны сьветагляд (шавінізм).
2.5.4.2. Універсальны нацыянальны сьветагляд.
2.5.5. Некаторыя палажэньні ўніверсальнай нацыянальнай ідэялёгіі на фоне іншых ідэялёгій.
2.5.6. Укараненьне ўніверсальнай нацыянальнай ідэялёгіі.
2.5.7. Небясьпека бюракратычнага перараджэньня ёсьць ва ўсіх ідэялёгіях.
2.5.8. Фармалізацыя параўнаньня.
2.5.9. Рэальная барацьба ідэалогій апасяродкавана грамадска-палітычнай практыкай.
2.5.10. Некаторыя «ідэялягічныя» прычыны ўзьнікненьня хворага стану грамадства.
2.5.11. “Ідэалагічны рынак” і беларуская рэчаіснасьць.
2.6. Сістэмныя прынцыпы здаровай арганізацыі чалавецтва і грамадства.
2.6.1. Сацыяльныя сістэмы – прыватны выпадак усіх сістэм.
2.6.2. Сацыяльныя сістэмы ўнутрана дыскрэтныя, а іх кампаненты дыферэнцаваныя.
2.6.3. Сувязі паміж кампанентамі сістэмы.
2.6.4. Падзел кампанентаў сістэмы на падузроўні. Крытэры сапраўднасьці кіраўніка.
2.6.5. Зьяўленьне кіраўніка сістэмы.
2.6.6. Узаемаадносіны паміж кіруючым і базавымі кампанентамі сістэмы.
2.6.7. Формы ўзаемаадносін паміж раўнаважкімі кампанентамі сістэмы на базавым падузроўні.
2.6.8. Укараненьне паразітычнага кампанента ў сістэму звонку. Разрыў унутрыграмадскіх сувязяў – стратэгія такога прыходу.
2.6.9. Чалавецтва – складаная шматузроўневая сацыяльная сістэма.
2.6.10. Гарманізацыя мэтаў сацыяльных сістэм рознага ўзроўню арганізацыі.
2.6.11. Нацыянальная дзяржава – галоўны практычны арганізатар агульналюдскай цывілізацыі.
2.6.12. Універсальная нацыянальная ідэя + сістэмны падыход да грамадства = ідэалогія соцыяканструктывізму.
2.6.13. Заключэньне.
2.7. Каштоўнасьці чалавека з пазіцый ідэалогіі соцыяканструктывізму (альбо Пра паўнавартаснае людскае жыцьцё).
2.7.1. Сістэма індывідуальных каштоўнасьцяў чалавека.
2.7.2. Інтарэсы чалавека і розных узроўняў сацыяльнага.
2.7.3. Не «свабода», а «самастойнасьць».
2.7.4. Кірункі апазіцыйнасьці да анамальнай рэчаіснасьці.
2.7.5. Дадатковыя каштоўнасьці жыцьця чалавека.
2.7.6. Пра сэнс жыцьця чалавека.
2.7.7. Заключэньне.
2.8. Палітычныя абмежаваньні ў рэалізацыі любой ідэялёгіі, у тым ліку нашай.
3. Разьвіцьцё ўладнай функцыі ў грамадстве.
3.1. Улада, дэмакратыя, грамадства.
3.2. Агульныя праблемы тэорыі дэмакратыі.
3.2.1. Агульнапрынятыя прынцыпы?
3.2.2. Альтэрнатывы дэмакратыі.
3.2.3. Праблема выкарыстаньня магчымасьцяў дэмакратыі. Уласьцівасьці грамадскай масы.
3.2.4. Дэмакратыя не ідэяльная, а практычная.
3.2.5. Навука і палітычная практыка.
3.3. Мэты грамадства і магчымасьці дэмакратыі.
3.3.1. Праявы руху грамадства ў кірунку прагрэсіўнай мэты.
3.3.2. Дэмакратыя на шляху разьвіцьця ўлады і яе ўдзелу ў рэалізацыі мэтаў грамадства.
3.3.3. Абмежаваньні й недахопы сучаснай практычнай дэмакратыі.
3.3.4. Пра патэнцыяльныя магчымасьці будучай дэмакратыі (прадстаўленьне гіпотэзы пра 6-ы этап эвалюццыі грамадскай улады).
3.3.5. Магчымасьці розных формаў дэмакратыі ў дасягненьні мэтаў грамадства.
3.4. Персьпектывы перамогі практычнай дэмакратыі ў барацьбе зь бюракратызмам і дыктатурай.
3.4.1. Кірункі дзейнасьці антыдэмакратычнай улады.
3.4.2. Барацьба за дэмакратыю абстрактную ці канкрэтную?
4. Праект палітычнай і сацыяльна-эканамічнай праграмы для рэалізацыі з пазіцыі ўлады.
4.1. Нашы важнейшыя каштоўнасьці.
4.1.1. Грамадзяне Беларусі.
4.1.2. Беларускі народ.
4.1.3. Беларуская нацыянальная эліта.
4.1.4. Каштоўнасьці мінулага ў будучыні.
4.1.5. Тэрыторыя дзяржавы і этнічная беларуская тэрыторыя.
4.2. Кіраваньне дзяржавай.
4.2.1. Сістэма ўлады ў Беларусі.
4.2.2. СМІ на тэрыторыі Беларусі.
4.2.3. Абарона дзяржавы.
4.2.4. Падзел унутрыдзяржаўнай прасторы.
4.2.5. Міжнародныя зносіны.
4.3. Эканоміка і эканамічныя рэформы.
4.3.1. Сельская гаспадарка.
4.3.2. Прамысловасьць.
4.3.2.1. Прыватызацыя.
4.3.3. Фінансы.
4.4. Адукацыя.
4.5. Навука.
4.6. Ахова здароўя.
4.7. Вырашэньне чарнобыльскай праблемы.
4.8. Ахова навакольнага асяродзьдзя.
4.9. Нутраная бясьпека і ахова маралі.
4.10. Культура.
4.11. Міжканфесійныя адносіны.
4.12. Пенсійнае забесьпячэньне.
5. Псіхіка грамадскай масы і яе роля ў арганізацыі грамадства ды грамадскіх пераўтварэньнях.
5.1. Вядомыя падыходы да характарыстыкі псіхікі грамадскай масы.
5.2. Іншыя варыянты падыходаў да аналізу ўзроўню псіхікі людзей.
5.3. Класіфікацыя псіхічных арыентацый людзей у час выбару.
5.3.1. Заключэньне.
5.4. Асновы соцыяпсіхалёгіі.
5.4.1. Мяжа «мы-яны».
5.4.2. Соцыяпсіхалягічны аналіз паняцьця «яны».
6. Дэструктыўны ўплыў расейскай імперскай бюракратыі ў Беларусі.
6.1. Аслабленьне беларускага грамадства.
6.1.1. Узьдзеяньне да 1994 году.
6.1.2. Антыдэмакратычная «псіхічная» контррэвалюцыя 1994 года.
6.1.2.1. Міф – ядро сьветагляду, намоўленага масе.
6.1.3. Некаторыя палітычныя наступствы маніпуляваньня псіхікай беларускага грамадства пасьля 1994 году.
6.1.4. Узьдзеяньне на псіхіку беларускага грамадства сёньня.
6.1.4.1. Фонавае ўзьдзеяньне.
6.1.4.1.1. Агульнае дэструктыўна-дэпрэсіўнае ўзьдзеяньне ўключае:.
6.1.4.1.2. Аслабленьне негатыўнага іміджу бюракратыі праз «запэцківаньне» грамадства.
6.1.4.1.3. Адцягваньня ўвагі на штучна створаныя псіха-сацыяльныя раздражняльнікі.
6.1.4.1.4. Сьціраньне мяжы «мы – яны» і ўвядзеньне ілжывых падзелаў (сьпецыфіка ў беларускіх рэяліях).
6.1.4.1.5. Стварэньне трэнду ў кірунку псіхалагічнай гатоўнасьці да зьліцьця беларускага грамадства з расейскім.
6.1.4.2. Укараненьне ў грамадскі сьветагляд непраўдзівай сьхемы рэчаіснасьці (зманлівага міфа).
6.2. Разрыў сувязяў паміж грамадствам і апазіцыяй.
6.2.1. Дыскрэдытацыя грамадства (народу) «у вачах апазіцыі».
6.2.2. Дыскрэдытацыя апазіцыі перад грамадствам.
6.3. Аслабленьне апазіцыі.
6.4. Абмежаваньні й фальсіфікацыя выбарчых працэдур.
6.5. Выніковая табліца.
6.6. Прамежкавыя высновы.
7. Беларускі шлях да перамогі (аб палітычнай праграме з узроўню апазіцыі).
7.1. Некаторыя палажэньні стратэгічнай палітычнай праграмы.
8. Выбары – гэта шанец (альбо Што рабіць у час выбарчай кампаніі).
8.1. Не змарнаваць магчымасьці выбарчай сітуацыі…
8.2. Галоўная задача на выбарчы перыяд.
8.2.1. Некаторыя псіхалагічныя моманты ў агітацыі.
8.3. Аб тэхналёгіі эфектыўнай агітацыі за беларускую самастойнасьць.
8.3.1. Выкарыстаньне часу.
8.3.2. Вонкавы імідж.
8.3.3. Імідж, які заснаваны на інфармацыі пра вас.
8.3.4. Прынцыповая структура агітацыйнага тэкста.
8.3.4.1. Некаторыя прыклады актуальных мясцовых праблем:.
8.3.4.2. Магчымыя праекты прапаноў па рашэньні мясцовых праблем.
8.4. Як лепш рэагаваць на некаторыя рэчы.
8.4.1. Пра некаторыя словы.
8.4.2. Пра тое, як будуць спрабаваць нас дыскрэдытаваць.
8.5. Некаторыя парады ўроссып.
8.6. Іншыя тэхнічныя і арганізацыйныя парады вам напэўна вядомыя са шматлікіх семінараў…
(Частка 12 – гэта тое, што вы чытаеце)
Падзякі.
ПАДЗЯКІ
Аўтар выказвае вялікую падзяку за прачытаньне рукапісу кнігі, крытычныя заўвагі й творчыя прапановы: Бараноўскай Аксане, Буку Паўлюку, Высоцкаму Сяржуку, Лучку Валянціну, Ляховічу Андрусю, Маркевічу Міколу, Мілінкевічу Алесю, Прудзілу Алесю, Роўдзе Уладзіміру, Сіўчыку Вячаславу, Фёдараву Анатолю, Шатровай Веры й іншым…
Мушу з удзячнасьцю дадаткова падзякаваць Алеся Мілінікевіча за дапамогу ў выданьні 150 экз. кнігі.
Выказваю таксама вялікую падзяку Варанцу Віктару за лінгвістычныя праўкі.
Не магу таксама не адзначыць, што па словах некаторых сьведкаў Вінцук Вячорка на адным з Соймаў БНФ у 2003 годзе нібы та заявіў, што гэтая кніжка нічога карыснага не ўяўляе і нават шкодная…