Пётар Хамякоў
З папярэдніх артыкулаў мы пазнаёміліся з адной групай фактаў, неабходных для аналізу “вымушанай падзеі голай праўды”. Гаворка ішла пра сацыяльна-эканамічнае становішча Расеі. Пераходзім да аналізу пераемніка – г.зн. самога сп-ра Мядзьведзева. Паспрабуем высьветліць, да якога народу ён належыць, якую мае сістэму поглядаў, кола сяброў і г.д. Нас будзе цікавіць усё тое, што адказвае на пытаньне: хто ён такі? Натуральна, зьмястоўных адказаў на гэтае пытаньне ў яго афіцыйнай біяграфіі ня знойдзеш. Трэба зноў ісьці да ворагаў пуцінскага рэжыму і “пытацца” ў іх. Таму мы і падаем артыкулы з сайта рускіх шавіністаў ari.ru (дадзены артыкул выстаўляецца паводле ariru.info/doc/?id=3018).
Рэдакцыя.
У сувязі з вылучэньнем Дзьмітрыя Мядзьведзева на ролю пераемніка Пуціна вакол яго фігуры і самога факта вылучэньня зьявілася, акрамя рэальнай інфармацыі, шмат чутак і домыслаў. Як правіла, гэтая інфармацыя, а таксама чуткі й домыслы актыўна каментаваліся ў Інтэрнэт-асяроддзі. А дзе ім каментавацца, калі СМІ ўжо сталі цалкам саўковымі й там ня толькі абмяркоўваць, а і проста чытаць ды глядзець няма чаго.
Разам з тым, у кампаніях чутак у цяперашняй РФ заўсёды ёсьць двайное дно. Першы пласт – гэта чуткі “для масаў”. Менавіта іх і абмяркоўваюць у сеціве. Другі пласт – чуткі, якія разьлічаныя на людзей, “якія ведаюць”.
Менавіта для такіх людзей была закінутая цэлая серыя чутак, якія далёка ня так актыўна абмяркоўваюцца з-за таго, што цыркулююць у дастаткова вузкім коле. Аднак, гэтыя чуткі могуць быць цікавыя й больш шырокаму чытачу, таму мы шчодра падзелімся зь ім гэтай пікантнай інфармацыяй.
Цэнтралным вязьмом гэтай серыі чутак ёсьць зьвесткі пра тое, што Мядзьведзеў быў прызначаны пераемнікам адразу пасьля візіту Валошына (былы галава прэзідэнцкай адміністрацыі) у ЗША, дзе ён вёў інтэнсіўныя перамовы ў амерыканскіх калідорах улады.
Калі гэтая інфармацыя сапраўдная, дык Мядзьведзеў ёсьць прызначэнцам “вашынгтонскага абкаму” і яго замена на кагосьці іншага, пра што часта пішуць у Інтэрнэце, выключаная.
З другога боку, Мядзьведзеў вельмі зручны для Пуціна. Бо (зноў жа па чутках) быў у свой час завербаваным інфарматарам КГБ, а завербаваў яго сам Пуцін. Акрамя таго, Пуцін, сям’я Ельцына і Мядзьведзеў зьвязаныя праз габрэйскія колы. Так, (зноў па чутках) жонка Пуціна далёкая крэўная Наіны Ельцынай й траюрадная сястра “кашалька сям’і” – Абрамовіча, а з гэтай групай крэўнікаў зьвязаная і маці Мядзьведзева…
Як бачым, прызначэньне Мядзьведзева ў гэтай сітуацыі выглядае вельмі абгрунтаваным і лагічным. Больш за тое, гэтае прызначэньне цалкам свайго чалавека для дадзеных паноў проста неабходнае. Бо ўсе “гульні ў трэці тэрмін” ня маюць персьпектывы па самай простай прычыне (і гэта наступная чутка) – Пуцін цяжка хворы. У яго нібыта адмаўляюцца працаваць ныркі, і ён стала залежыць ад перыядычнага гемадыялізу.
Аўтар просіць прабачэньня ў эмацыйных чытачоў за такі халодны тон выкладаньня гэтых, без сумневу, абразьлівых для многіх фактаў. Але на дадзеным этапе нашай размовы менавіта такі тон больш падыходзіць.
Чаму? Ды таму, што мы выкладаем чуткі. І на іх грунце ня можам рабіць канчатковых высноў, пасьля якіх толькі й было б сэнсоўным даваць эмацыйныя адзнакі.
Ці падобныя гэтыя чуткі на праўду? Мы лічым, што так, але канчатковых высноў рабіць усё ж ня можам.
Для чаго ж тады аўтар гэтыя чуткі выкладае? – запытаецца дасьціпны чытач.
Далёка не для чырвонага слоўца. Бо калі самі чуткі могуць быць пастаўлены пад сумнеў, дык несумніўнай ёсьць палітычная логіка іх зьяўленьня менавіта ў дадзены момант.
Калі яны верныя (першы варыянт), дык гэта легалізацыя вельмі важнай інфармацыі. Калі яны няверныя, ці верныя толькі часткова (варыянт другі), дык гэта дэзінфармацыйная кампанія, якая мае тую ж мэту, што і легалізацыя інфармацыі ў першым варыянце. А менавіта – зпаралізаваць клан сілавікоў, для якіх прызначэньне Мядзьведзева, зьвязанага зь Сямьёй і габрэйскімі коламі – аглушальная аплявуха.
Дык вось, гэтым панам з дапамогай дадзенай інфармацыі (альбо дэзінфармацыяй) паказваюць, каб яны не рыпаліся. Цягацца з вашынгтонскім абкамам – гэта не безабаронных дробных бізнэсмэнаў рэкетаваць і дэманстрацыі хілых інтэлігентаў разганяць…
І, здаецца, гэтыя панове намёк зразумелі. Адзін зь іхных лідэраў, Сяргей Іваноў, пасьпяшаўся выказаць сваё “глыбокае задавальненьне” з вылучэньня Мядзьведзева. Вось так! Бяздарная расеянская свалота ў пагонах у чарговы раз прадэманстравала, што яна “маладзец супраць авец, супраць малайца і сам аўца”. Ёй было дастаткова намёка, каб яна тут жа прызнала сваю паразу…
Не магу тут не зрабіць адну рэпліку. Ці пойдзеце вы, чытач, лячыцца да лекара, пра якога вядома, што ўсе яго пацыенты дохнуць, як мухі. Ці будзеце выклікаць сантэхніка, які краны ня напраўляе, а ламае. І г.д., і да т.п.
Расеянская свалота ў пагонах нагадвае такіх дахтароў-канавалаў і крыварукіх сантэхнікаў у якасьці правадыроў. За апошнія 25 гадоў усе войны, якія яна вяла, яна праіграла, разгулу злачыннасьці, асабліва этнічнай, ніякім чынам не перашкаджала. І г.д., і да т.п. “Праславілась” яна толькі тым, што пры Пуціне замяніла бандытаў сабой, і стала беспакарана рэкетаваць увесь бізнэс і пілаваць шалёныя нафтадаляры, тры чвэрці якіх пайшлі менавіта ў ненажэрную пашчу.
Яны – абаронцы рускага народу? Кіньце, спадарове!
Ёсьць старажытная мудрасьць: “Пазбаві мяне Божа ад сяброў, а ворагаў я і сам адолею”. Перафразуючы гэтую мудрасьць, можна сказаць: “Пазбаві нас Божа ад такіх абаронцаў, а ворагаў мы самі адолеем”. Ва ўсялякім разе, ужо дакладна ніхто ня будзе перашкаджаць нам давесьці да канца кандопагі ды стаўрапалі, калі зьнікнуць натоўпы мянтоў, якія бароняць толькі чорных, і ніколі рускіх [стыль аўтара захаваны. – Рэд.].
Зразумела, ад атрыманай аплявухі ўся гэтая зграя ня зьнікне. Аднак, аўтар не хавае свайго зларадства, што гэтая мярзота атрымае па сусалах і цяпер “застанецца без салодкага”. Некага могуць запрасіць у Гаагу, кагосьці для прыкладнага пакараньня перададуць акадэміку Кадыраву.
Цяпер можна чакаць пэўнага дэжа вю. Сярод “пакрыўджаных і кінутых” пуцінскіх клеўрэтаў у пагонах знойдуцца “самыя крутыя”, якія паспрабуюць вярнуць сабе месца каля карыта праз узмоцненую эксплуатацыю рускай тэмы. Ведаем, праходзілі. Але спадзяемся, што методыка Руцкога і Лебедзя больш “не пракаціць”.
Трэба цьвёрда памятаць, што без падтрымкі радыкальных масаў, без пэўнай ідэалагічнай прынады ўсім высілкам бравых сілавікоў заранёў наканаваны правал. Таму такую падтрымку яны будуць шукаць. Але пры гэтым падстаўляючы няўзброеных, нічым не прыкрытых актывістаў, а самі будуць хавацца ў бяспецы. Як у 1993-м. Ведаем, памятаем і не зьбіраемся прабачаць.
Таму наш заклік да рускіх радыкалаў: “Ніякай падтрымкі магчымай фрондзе пуцінскіх сілавікоў!”
Ці значыць гэта, што мы заклікаем падтрымліваць стаўленіка габрэйскіх колаў Мядзьведзева?
Ні ў якім разе. Мы заклікаем любымі спосабамі правакаваць бойку паміж дзьвюма гэтымі групоўкамі (магчыма, нават перыядычна намякаючы на магчымасьць падтрымкі аднаго з бакоў радыкальнымі масамі, каб падштурхнуць гэтую групоўку да больш актыўных дзеяньняў). Але ні ў якім разе ня трэба дапамагаць ні аднаму з бакоў рэальна.
Хай пабольш пабьюць і скалечаць адзін аднаго.
Як сказаў паэт:
“Что б вам подохнуть, что б вам пусто было,
Что б ваши дни окончились в тюрьме,
Что б всех вас разом громом разразило,
Что б утонуть вам в вашем же дерьме”.
Карацей, заклікаю творча выкарыстаць у гэтай сітуацыі вядомую кітайскую стратэгему №9 “Назіраць з гары за бойкай двух тыграў”.
P.S.
Ну, а далей што?! – запытаюцца многія экзальтаваныя наведвальнікі арі.ру.
Гэта асобная размова, – адкажу я. Але калі мы нагадалі зборнік старажытнай стратэгічнай мудрасьці, дык заўважым, там ёсьць выдатная стратэгема №3 “Забіць чужым кінжалам”, і цалкам выдатная стратэгема №5 “Рабаваць падчас пажару”.
Пасьпяховага паляваньня! – як казаў мудры Каа падлетку Маўглі.
