Падаем інтэрвю Барыса Міронава – былога Міністра друку й інфармацыі РФ. Пры ўсёй неадназначнасьці стаўленьня да яго самога (напрыклад, у многіх выпадкаў, калі ён гаворыць “габрэі”, мы б напісалі “сіяністы”), лічым вартым прыслухацца да многіх яго цьверджаньняў і фактаў. Акрамя таго, варта паважаць людзей, якія ахвяруюцца за свой народ і якіх прэсуюць… (паводле www.rusprav.org/2007/74.htm).
Рэдакцыя.
Лілія Беляева (ЛБ): Ці не маглі б падаць свой цяпершані статус.
Барыс Міронаў (БМ): Сёньня я падсудны. Артыкул 282 – распальваньне міжнацыянальнай варожасьці. Але казаў і буду казаць, што губернатар Новасібірскай вобласьці Талаконскі сфармаваў са сваіх адзінакрэўнікаў-габрэяў злачынную групоўку. У якасьці доказаў – дакументы Кантрольна-падліковай палаты, праваахоўных органаў, якая сьведчаць, што гэта этнічная злачынная супольнасьць, якая рабуе бюджэт вобласьці, карысьліва распараджаецца грамадскай уласнасьцю – нерухомасьцю. Калі я няправы ў сваіх артыкулах – падавайце на мяне ў суд. Не-е-е! Ніхто зь фігурантаў маіх артыкулаў нават не заікнуўся пра тое, што гэта няпраўда, не рызыкнуў абвінаваціць мяне ў паклёпе.
ЛБ: Каму ж так нявыгадна адказваць па сутнасьці? Інакш – хто вас, на ваша меркаваньне”, “заказаў”?
БМ: Перакананы, што гэта заказ Берл Лазара праз Крэмль. Разумеючы, што мая справа развальваецца ў Новасібірску (у судзе даказана фальсіфікацыя эксьпертызы), – яны рыхтуюць ужо новую справу, на гэты раз па кнізе “Прысуд тым, хто забівае Расею”.
ЛБ: Прабачце, але хто такі Берл Лазар? Наколькі мне вядома – хасід, які прыехаў з Амерыкі ў Расею, шматдзетны папаша… Г.зн. “чалавек збоку”. Ніякіх ахвярных учынкаў ні ён, ні яго бацькі “ва славу рускага флоту” не зьдзяйсьнялі, у Айчынную ў штыхавую не хадзілі. Мне асабіста ня вельмі зразумела, чаму б яму не размнажацца ў звышдэмакратычнай Амерыцы, а не ўсталёўвацца для гэтай справы ў Маскве?.. Дарэчы, у слоўніку “Хто ёсьць хто ў Расеі і бліжэйшым замежжы” сярод імёнаў выбітных дзеячаў Расеі Берл Лазарала няма…
БМ: Берл Лазар з таго складу асобаў, якія стаяць за сьпіной у нашага ўраду і “раяць” яму… Ён стаўленік сіянісцкага капіталу, і Пуціну “раіць”. Гэты “грамадзянін сьвету” набыў тры паршпарты – амерыканскі, ізраільскі й расейскі. Але гэта не перашкодзіла ідэолагам пасадзіць яго ў Грамадскую палату пры Прэзідэнце, дзе ён вольны вырашаць лёс… рускага народу, рускай культуры.
ЛБ: Але давайце падумаем па-іншаму: ці лёгка быць Пуціным у гэтым нашым шалёным сьвеце, які завецца Расеяй? Калі ўсе ключавыя пазіцыі (Вы самі пра гэта пішаце) у бізнэсе, палітыцы, эканоміцы, інфармацыйным полі аказаліся занятыя габрэямі альбо тымі, хто зь імі ў крэўнай сувязі, што па сутнасьці гэта нефармальная нацыянальная супольнасьць, злачыннае аб’яднаньне, мэта якога – рабаваць Расею і пры гэтым лямантаваць, быццам бы яны і ёсьць яе ратаўнікі…
БМ: У “Незалежнай газеце” яшчэ пяць гадоў таму, у 2002-м годзе, было надрукавана апытаньне вядомых палітолагаў на тэму: чаму Пуцін робіць такія рэверансы перад габрэямі? Вось адказ: А.Фёдараў “Магутнейшае габрэйскае лобі існуе і ў палітыцы, і ў эканоміцы, і ў іншых сьферах жыцьця. Г.зн., што гэта аб’ектыўная рэчаіснасьць, якую Пуціну даводзіцца ўлічваць”; С.Маркаў: “Мэта – выбудоўваньне адносін з габрэйскай грамадой, выключна ўплывовай у сучасным сьвеце ў фінансавых, палітычных і медзійных колах”.
Чаго ж пасьля гэтага зьдзіўляцца, што цяпер прыняты найжорсткі закон, пакліканы змагацца з экстрэмізмам, а на самой справе выключна з усімі, хто мае сьмеласьць мець уласнае меркаваньне пра тое, што адбываецца, каму агідлівая пахвала Берл Лазара пра тое, як ён высока цэніць “выбітную ролю Ўладзіміра Ўладзіміравіча” ў стварэньні габрэйскага, асобна ўзятага шчасьця сярод абрабаванага габрэйскім жа алігархатам рускага народу.
Ну, як можна з дзяржаўнага і рэгіянальных бюджэтаў фінанасаваць будаўніцтва дзесяткаў сінагог, габрэйскі ўніверсітэт пры МГУ і дзяржаўную габрэйскую акадэмію, плошчай у 28.000 квадратных метраў, 3.500 студэнтамі ды інтэрнатам для іншагародніх? Як можна перадаваць будынкі для габрэйскіх грамадскіх цэнтраў і школ, у якіх нянавісьць да “негабрэяў-гояў” выкладаецца ў “ідэальна поўным аб’ёме”? І гэта ўсе за дзяржаўны кошт ва ўсіх рэгіёнах Расеі, – як сьцьвярджае выканаўчы дырэктар Федэрацыі габрэйскіх грамадаў Расеі.
У газеце “Габрэйскай слов” Берл Лазар хваліцца: “У Расеі дзяржава дапамагае габрэям больш, чым у іншых краінах”. Г.зн. адрывае кавалкі ад галодных, жабракоў, а “богаабраныя” пры гэтым не саромеюцца…
Берл Лазар прапагандуе традыцыйнае для талмудыстаў стаўленьне да хрысьціянства, дзе фанабэрыя “малога народу” бье праз край. Ці бачыце вы, яны, юдаісты, лічаць, што для “умацаваньня даверу і ўзаемапаразуменьня” “неабходна ня толькі глыбокае і шчырае раскаяньне хрысьціянаў за ўсё тое зло, якое яны прынесьлі габрэям за 2000 гадоў. Неабходна ўнесьці новае разуменьне стаўленьня хрысьціянаў да габрэяў у само веравучэньне хрысьціянскіх Цэркваў… Гэтыя справы павінны быць суразмерныя ўсёй ступені цяжкасьці віны хрысьціянаў. У ліку такіх карысных спраў можна было б назваць забарону для хрысьціян распаўсюджваць любую антысеміцкую літаратуру [гэта сапраўды варта забараніць; але з іншага боку варта істотна пашырыць распаўсюд антысіянісцкай літаратуры. – Рэд.], а таксама ўвядзеньне ў штодзённую службу хрысьціянаў пакаяннай малітвы ў памяць пра нявінаватыя ахвяры габрэйскага народу, шанаваньне сьвятых месцаў юдаізму і да т.п.”.
ЛБ: Узор нахабства! Экстрэмізм у чыстым выглядзе! Уладкавацца ў сталіцы хрысьціянскай Расеі з усімі выгодамі й прад’яўляць рахунак тым, хто яму даў дах і масу прывілеяў! Гэта яны, габрэі, павінны каяцца за забойства царскай сямьі, за “чырвоны тэрор”, за той крывавы шабаш, які арганізаваў іх адзінакрэўнік Троцкі. Каяцца і каяцца за невынішчальнае сярод габрэяў пачуцьцё сваёй нацыянальнай перавагі, за паталагічнае імкненьне лезьці ў чужыя справы, накідаць свае ўяўленьні іншым. Крывавы рэфарматар Троцкі, які, дарэчы, таксама прыкаціў з Амерыкі, заяўляў: “Мы павінны пераўтварыць Расею ў пустыню, населеную белымі неграмі, якім мы дадзім такую тыранію, якая не сьнілася ніколі нават самым страшным дэспатам Усходу. Розьніца толькі ў тым, што тыранія гэтая будзе не справа, а зьлева, і ня белая, а чырвоная, бо мы пральем такія патокі крыві, перад якімі здрыгануцца і паблякнуць усе людскія страты капіталістычных войнаў. Буйныя банкіры з-за акіяну будуць працаваць у шчыльным кантакце з намі. Калі мы выіграем рэвалюцыю, раздушым Расею, тады на пахаваных абломках умацуем уладу сіянізму і станем такой сілай, перад якой увесь сьвет апусьціцца на калені”. І што, няўжо ня бачылі праваслаўныя, хто прыйшоў “даць ім волю”?
БМ: Бачылі. Праграма сіяністаў-трацкістаў выклікала ў іх жах і гатовасьць да супраціву. Ён, Троцкі, да чаго даразважаўся: “Шляхам тэрору, крывавых баняў мы давядзем рускую інтэлігенцыю да поўнага атупеньня, да ідыятызму, да жывёльнага стану. А пакуль нашыя юнакі ў скураных куртках – гэта сыны майстроў часавых справаў з Адэсы, Оршы, Віньніцы і Гомеля. Ах, як выдатна, як захапляльна ўмеюць яны ненавідзець усё рускае! Зь якой асалодай яны зьністажаюць рускую інтэлігенцыю – афіцэраў, акадэмікаў, пісьменьнікаў…”. Расстралялі царскую смью і праз тыдзень прынялі закон аб антысемітызме.
ЛБ: Гэта значыць, “ня маеш права пад страхам турмы і растрэлу выкрываць своекарысьлівасьць габрэяў!” Ці не нагадвае вам ўсё гэта тыя часы, калі Парвус, ён жа Ізраіль Гельфанд, і Троцкі ўзначалілі Савет рабочых дэпутатаў? Цікавым быў склад гэтага, фактычна, кабінету міністраў: Гельфанд, Бранштэйн, Брэвер, Эдзільксон, Гольдберг, Фет, Брунэр…
БМ: Парвус і Троцкі абнародавалі тады “фінанасавы маніфест” – па сутнасьці заклік да насельніцтва Расеі не плаціць налогаў і патрабаваць ад цара выдачы зарплаты золатам. Вунь куды яшчэ тады цягнуліся сквапныя рукі махінатараў! Да дзяржаўнай казны! Да залатога запасу імперыі!
ЛБ: Ну, тады цар спахапіўся і прыхлопнуў Савет… Ці ёсьць спадзеў, што наш “цар”…
БМ: У мяне – ніякай. Мы казалі пра Берл Лазара, але ёсьць яшчэ адзін, хто больш каштоўны для сусьветнай закулісы. Гэта Чубайс. Што гэта такое? Адкуль яно ўзялося і накрыла сваім чорным ценем Расею? У Чубайса біяграфія ні-ко-га, страшная біяграфія для чалавека дзяржаўнай улады, які атрымаў права гандляваць Расеяй. Яшчэ на выпускным курсе шэранькага для Ленінграда інжынерна-эканамічнага ўніверсітэта прадбачліва ўступіў у Камуністычную партыю. Пасьля абароны дыплома застаўся на кафедры інжынерам, далей – асістэнт, пасьля абароны дысертацыі – дацэнт, а ў красавіку 1990 года перабудовачная хваля раптам узьняла яго ў намесьнікі старшыні Ленсавета. Адстаўка. Жалосная пасадзішка дарадцы пры Сабчаку. Але ўжо ў лістападзе 1991 года – намесьнік Старшыні Ураду Расейскай Федэрацыі. І вось ужо “Асфальтавы габрэйскі хлопчык” – першы намесьцін Стршыні Ураду. І ўжо дае ўстаноўкі, як жыць народам вялікай краіны: “Вельмі важна ўзяць “правільны тон” у адносінах да грамадств: ніякіх ваганьняў! Варта прадугледзець больш жорскія меры да тых сілаў, якія спакушаюцца на асноўны касьцяк рэформы… Абсалютна неабходныя меры прамога ціску на прадстаўнікоў партыйна-гаспадарчага актыву… Бязлітаснае здушэньне любога ідэалагічнага супраціву. Неабходна паставіць пад свой кантроль усе цэнтральныя сродкі масавай інфармацыі”, – усё гэта Чубайс…
ЛБ: Троцкі пляскае ў ладкі! А, можа, Раіса Хаімаўна, мамаша Чубайса, з рода Троцкіх, і ён сам ёсьць яго крывінка?
БМ: Чубайс – вытворнае ня толькі “богаабранай” радні, але і вашынгтонскіх ворагаў Расеі. Чаго ён толькі не нарабіў! Якія каласальныя страты нанес нашай дзяржаве! Колькі народу рускага зьгінула ад яго найцяжкіх злачынстваў! Але колькі б не заводзілася спраў супраць гэтай “рыжай шэльмы” – зь яго, як з гуся вада. Алег Лур’е ў дасьледваньні “Скрадзеная Расея” канстатуе: “Асноўная частка справаздачаў рэвізораў, у якіх распавядаецца пра тое, што Чубайс і яго каманда прадалі Захаду практычна ўсю абаронку і стратэгічныя распрацоўкі, засакрэчаная”. Ад каго? Дый ад нас з вамі, ад народу Расеі ў страху перад яго гневам.
Сорамна ўсё гэта, і адначасова недарэчна зьдзіўляцца, што такі буйнамаштабны злачынца да гэтай пары ня стаў перад судом. Ён прызначаны вашынгтонскай воўчай зграяй “бізнесоўцаў – берл лазараў” для пераўтварэньня Расеі ў сыравінны дадатак ЗША і Еўропы. Таму Генеральная пракуратура з Крамлём і “не заўважае” яго найцяжкіх злачынстваў.
Пакуль Чубайс на волі – значыць, Расея пад пятой сусьветнай закулісы. Гледзячы ў зрэнку тэлекамеры Чубайс вяшчаў з Давоса: “Тут зьбіраюцца тыя, хто рэальна кіруе сьветам”. Мая Бацькаўшчына пакутуе. І я павінен маўчаць?! Не пісаць, не тлумачыць людзям, што прынесла нам гайдараўска-чубайсаўская “дэмакратыя”.
Гэта – вайна. І я салдат на гэтай вайне за гонар, годнасьць і жыцьцё майго народу. Я ніколі не зьміруся з акупацыйным рэжымам, на чале якога паханат-алігархат, адзін з “апявальнікаў” якога – Л.Рыдзіхоўскі – трыумфуе: “Габрэі зноў захапілі ўладу ў Расеі”.
ЛБ: Але Вы ж разумееце, што Вашая публіцыстычная дзейнасьць небясьпечная для іх?
БМ: Кожны сумленны чалавек для іх небясьпечны. Ім патрэбныя апантаныя славалюбцы, кар’ерысты, рвачы. Такіх лёгка купіць.
Ідэйных супернікаў яны зьнішчаюць.
Калі я быў яшчэ дырэктарам выдавецтва, і мы пачаналі выдаваць Ільіна, Пабеданосцава, Шульгіна, адразу ж дзеячы Маскоўскага габрэйскага культурна-асьветнага таварыста (МЕКПО) запатрабавалі ад Генеральнай пракуратуры ўзбудзіць супраць мяне крымінальную справу.
Ад рэдакцыі:
Дадзены матэрыял вельмі выразна падтрымлівае сфармуляваны раней Д пр-п 83.