Зянон Пазьняк (выступ на сьнежаньскім Сойме Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі – БНФ; паводле zianonpazniak.de/publications/articles/newwar.htm)
Год-два таму пуцінская Масква зразумела, што купіць Беларусь за “так” у свайго сатрапа ім ня ўдасца. Сатрап прадаваўся толькі за ўладу над Крамлём. Тады ўзгарэлася газа-нафтавая вайна, дакладней агрэсія, якая перарастае цяпер ў вайну фінансавую і эканамічную. Масква груба паламала дамоўленасьці і абавязацельствы Будапэшцкага Мэмарандума 1994 года (чатырох краінаў – ЗША, Англіі, Расеі і Беларусі [гл. https://nashaziamlia.org/2006/12/22/460]) і пачала эканамічную вайну, якая пры ўсёй, здавалася б, неверагоднасьці гэтай высновы мае магчымасьць перарасьці ў сілавую агрэсію маскоўскага гэбізму (на што яны здольныя, мы ведаем).
Каб убачыць сутнасьць новай захопніцкай палітыкі (якая, дарэчы, адкрыта прамаўляецца і робіцца) карысна часам зьвярнуць увагу на выказваньні непрыкметных людзей, якія ў сістэме гэбізму выконваюць функцыю “агучвальнікаў” думак палітычнага начальства (калі начальству выказвацца нязручна ці непажадана). Адным з такіх “гучальнікаў” зьяўляецца спалены расейскі шпіён А. Суздальцаў (Лукашэнка вытурыў яго зь Беларусі за шпіёнства на карысьць Расеі). Пасьля правалу гэтага рэзідэнта Лубянка яго легалізавала і дае “выказвацца” нават у Стразбургу і Брусэлі.
Вось які тэкст яму было даручана агучыць летам 2007 года ў Стразбургу:
“Следующий этап российско-белорусского кризиса будет носить финансовый характер… Негативные процессы в финансовой сфере Белоруссии в итоге могут привести к варианту дефолта… Мы видим, что финансовая стабильность является главной проблемой белорусских властей… Решения российских властей в отношении РБ, принятые в декабре-январе 2006-07 гг., являются окончательными и ревизии не подлежат… Идёт процесс постепенного лишения Белоруссии статуса транзитного государства. В отношении газа – идёт активное строительство «Северного потока». В отношении нефти – строится БТС-2 (калектар да Фінскай затокі – З.П.). В отношении автомобильного транзита – ставятся вопросы о расширении автомобильного транзита через территорию Финляндии, Латвии”. ( http://www.politoboz.com/node/179 )
Вось сутнасьць агрэсіі, якую не агучваюць рускія “генэралы палітыкі”, гаворачы нібыта пра рынак і “датацыі” (якіх на справе не існавала).
Гэтая інфармацыя “гучальніка” была зроблена для Рады Эўропы, каб тыя, гаворачы пра “дэмакратызацыю” Лукашэнкі, разумелі і падтрымлівалі Маскву.
Прывяду яшчэ адну цытату з выступу гэтага “рэтранслятара”. Расейцы ў размовах між сабой кажуць і лічаць (небезпадстаўна), што Беларусь чакае энэргетычны голад і што “кардынальна зьмяніць ягоны балянс” “можа толькі ўласная АЭС”. (За што Лукашэнка і ўхапіўся).
А цяпер, вось як інфармуе чыноўны Стразбург шпіён Суздальцаў: “Строительство в 500 км от Москвы АЭС руками китайцев, иранцев и даже украинцев является неприемлемым для Москвы. В итоге, ситуация с белорусской АЭС способна резко изменить формат отношений между РФ и РБ”. Як кажуць, прасьцей не скажаш.
Такі ёсьць зьмест новай вайны і палітычна-эканамічнай агрэсіі Расеі супраць Беларусі. У рэчышчы і пад сьцягам гэтай вайны (але з лагоднай мінай) зьбіраецца ў хуткім часе (сярэдзіна сьнежня) прыехаць у Менск Пуцін на два дні. Сутнасьць гэтай паездкі – выкананьне заданьня “калектыўнага дыктатара” – расчыстка шляхоў для расейскага гэбоўскага капіталу ў Беларусь і падрыхтоўка (у выпадку посьпеху) умоваў для прыняцьця так званага “канстытуцыйнага акту” [гэты візіт адбыўся 13-14 сьнежня. Усё сталася, як і меркавалася. Экспэрты адзначылі, што “Расея і Пуцін адмовіліся ад бліц-крыгу ў дачыненьні да Беларусі і перайшлі на больш хітры і доўгатэрміновы сцэнар… Гэта сцэнар павелічэньня крэдытаваньня і запазычанасьці Беларусі.” Лукашэнка “як той трус, проста йдзе ў пастку расейскім фінансавым групам”; гл. http://www.svaboda.org/content/Article/867809.html. – З.П.].
Улічым, што ва ўмовах абсалютнай улады КГБ у Расеі ніякія законы і фармальнасьці брацца ў разьлік ня будуць. У Пуціна і ягонай групоўкі застаўся на гэта (на трэці тэрмін Пуціна і “канстытуцыйны акт”) яшчэ адзін шанец – прэзыдэнцкія выбары ў 2008 годзе ў Расеі.
Супрацьстаяць расейскай палітычнай інвазіі і спыніць яе можа толькі Беларускі народ (не Лукашэнка). Таму, зразумела, што Масква праз свае магчымасьці пастараецца ліквідаваць у Беларусі патэнцыяльную небясьпеку для сваёй агрэсіі – ізаляваць небясьпечныя для яе асобы, партыі, арганізацыі, структуры, установы нацыянальнага кшталту. Гэта робіцца ўвесь час, а цяпер (што для павярхоўных назіральнікаў здаецца дзіўным) у шматкроць павялічылася. Якраз з пачаткам “новай” расейскай агрэсіі супраць Беларусі ў канцы 2006 г. узмацніўся масавы перасьлед беларускай моладзі, беларускіх інстытуцыяў, арганізацыяў і г.д.
Падрыхтоўка да забароны адзінай беларускай адраджэнскай Партыі Народнага Фронту (КХП-БНФ), вынік пасьлядоўнай працы якой стаў рэальна адчувацца ў цяперашнім беларускім грамадзтве, — гэта якраз праява “новай агрэсіі” і ліхаманкавага сьпяшаньня пуціністаў Расеі перад апошнімі для іх выбарамі.
Тут варта нагадаць істотнае палажэньне беларускага змаганьня, якое мы вызначылі і абмеркавалі два гады таму. У змаганьні з расейскай імпэрскай палітыкай і агрэсіяй у цяперашніх абставінах беларусы, і найперш беларускія адраджэнцы, павінны ствараць сваю беларускую сілу, на ёй грунтавацца і на яе абапірацца. Ні ў якім разе і ні пад якім прафанскім тлумачэньнем нельга аб’ядноўвацца з антыбеларускім рэжымам у ягоным канфлікце з пуцінскай уладай. Нельга губляць нацыянальную сілу, пасаваць, разбройвацца, стацца гноем у подлай шкурнай чужой барацьбе. Нельга мяняць Сьцяг, прынцыпы і ідэалы з-за страху ці дзеля прымітыўнага выжывецкага прагматызму. Бо гэта – канец, здрада, ганьба і небыцьцё, страта будучыні Беларусі. Трэба змагацца за Беларусь, самым за сябе, супраць абодвух. Бо яны — адно.
Паўтараю гэта зноў, гэтую азбуку палітыкі і змаганьня, бо філісьцерскі піск у такіх мамэнтах, імкненьне кінуцца ад страху ў абдымкі любога тырана, гвалтаўніка й прыгнятальніка, шукаць у яго абароны, — такія паводзіны былі заўсёды ў спалоханых бясьсільных людзей. На іхных сагнутых карках ехалі Гітлер і Сталін, “дучэ” і нават Лукашэнка.
Але ня можа цэлы народ стацца бесхрыбетным. Новае змаганьне вылучыць новых людзей. Ніякія забароны беларускіх партыяў, ніякія пасадкі ў турму “беларускай моладзі” ні для гэбоўскай Расеі, ні для антыбеларускага рэжыму ня пойдуць на карысьць. Як у песьні пяецца: “мы знаем, што трэба рабіць”. І беларусы гэта зробяць.
Зянон Пазьняк
Старшыня Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі – БНФ
9 сьнежня 2007 г.
З.П. кажа “Новае змаганьне вылучыць новых людзей”.
Але калі гэта будзе? І адкуль новыя з’явяцца?
А старым што? – можна нічога не рабіць?