Аналітычны аддзел “Паўночнага брацтва” (паводле http://vdesyatku.net/index.php?option=com_content&task=view&id=385&Itemid=29)
З нагоды вымушанага выхаду на тэму, якую мы аналізавалі ў папярэднім матэрыяле, узьнікла жаданьне рагледзець яе яшчэ глыбей. Яно ўзмацнілася дзякуючы некаторым каментарам, пададзеным нашымі чытачамі. Выстаўляем артыкул рускай нацыянальнай групоўкі “Паўночнае брацтва”, які прысьвечаны зьвесткам пра кіраўніцтва самай “уплывовай, крутой, раскручанай, нацыяналістычнай-найнацыяналістычнай” арганізацыі “рускіх” у сёньняшняй Расеі, вядомай як “ДПНИ” (Рух супраць нелегальнай іміграцыі). Гэты артыкул быў выстаўлены ў сеціве яшчэ ў сакавіку г.г. і вы́клікаў літаральна паніку ў пэўных колах. Чаму, напэўна зразумее кожны. Такім чынам, спачатку артыкул (скарочаная версія), потым наш каментар. Матэрыял ілюструецца шматлікімі фотаздымкамі. Першы зь іх, які пададзены ўверсе, дэманструе ўражвальнае падабенства лідэраў сёньняшняй “ДПНИ” – братоў Поткіных (пазначаны № 2 і 4), з некаторымі кіраўнікамі былых бальшавікоў (№ 1 і 3 – адпаведна Троцкі й Сьвярдлоў). Аўтарскі дыскурс захаваны, хаця мы зь ім нязгодныя з-за недакладнасьці.
Рэдакцыя.
“Даны артыкул зьявіўся ў адказ на інтэрвю Севасьцьянава [гл. фота папярэдняга артыкула. – Рэд], у якім ён заявіў, што кантрольны пакет акцый рускага руху знаходзіцца ў кішэні ДПНІ ды іншай праваслаўна-імперскай тусоўкі.
Што ж зь сябе ўяўляе ДПНІ? Мы раскапалі цікавы матэрыял пра спонсараў і арганізатараў ДПНІ. Лічым патрэбным апублікаваць меркаваньне чалавека, які, злапаны на вуду рыбакоў з ДПНІ, пазьней расчараваўся ў Поткін-груп і павёў барацьбу супраць трымальнікаў кантрольнага пакета “рускага” нацыянальнага руху.
Такім чынам, выкрыцьцё. Заслона падымаецца.
1.
Іду на вы
Да майго зьяўленьня ў ДПНІ я вывучыў практычна ўсе кнігі, што можна было знайсьці ў продажы, аб ролі габрэяў у гісторыі Расеі й сьвету. Я вывучаў гэтае пытаньне дасканала і бесстаронна. На падставе аналізу наяўнай інфармацыі я прыйшоў да самых жорсткіх высноваў што да гэтага племені. Больш за ўсё мяне ўразіла роля габрэяў у аседлываньні рускай рэвалюцыі, а таксама гісторыя тэрору, арганізаванага габрэйскімі камісарамі супраць рускага народу ў гады грамадзянскай вайны і пасьля яе. Дзесяткі мільёнаў вынішчаных і закатаваных габрэйскай уладай [сіянісцкай. – Рэд.] рускіх людзей стаялі перад маімі вачыма…
Вывучаючы сучасныя пытаньні іміграцыйнага нашэсьця з Поўдню на краіны Белага Сьвету, я зноў бачыў накіроўвальную і кіраўнічую ролю сусьветнага габрэйства [глабалісцкай сіянакратыі. – Рэд.] у гэтых працэсах.
Каля трох гадоў таму я знайшоў арганізацыю, якая мэтанакіравана змагалася зь іміграцыйным нашэсьцем іншародцаў – ДПНІ. У іх быў сайт, форум, паседжаньні актыву, на якіх абмяркоўваліся дробныя пытаньні пра тое, як раздушваць “прусакоў” па адным. Арганізатараў тады не паказвалі – тыпа, усё на шыфры. Я прабыў некалькі месяцаў у арганізацыі й паказаў пэўную актыўнасьць, але, тым ня менш, вырашыў зь яе выйсьці з-за відавочнай для мяне яе поўнай стратэгічнай бесперсьпектыўнасьці.
Даведаўшыся пра гэта, са мной вырашыў сустрэцца адзін зь лідараў арганізацыі, каб патлумачыць яе стратэгічныя мэты. Сустрэчу прызначылі. Зтэлефанаваліся. Гляджу – ідзе жыд. Думаю, няўжо да мяне? А ён усьміхаецца, падыходзіць. Мяне аж затрэсла ўсяго. Думаю, ну, што ж такое, і тут жыды. А сам зубы сьціснуў, усьміхаюся яму. Менавата ў гэты момант я вырашыў: відаць, застануся; так проста не сыду… Пазьней я даведаўся, што размаўляў з Уладзімірам Поткіным (на першай ілюстрацыі №2).
Я ні секунды ніколі не сумняваўся, што браты Поткіны завядуць Рускі нацыянальны рух у тупік. Таму я застаўся у арганізацыі, каб даведацца, як і калі адбудзецца асёдлываньне рускіх нацыяналістаў жыдамі й татальны разварот у бясьпечнае для рэжыму ды сьмяротнае для народу рэчышча. Мяне сярод іншага цікавілі тэхналогіі. Праз год я стаў сябрам Цэнтральнай Рады (ЦР) ДПНІ. Яны дзейнічалі амаль безпамылкова, але я працягваў чакаць моманту, калі, асядлаўшы правы рух, хлопцы “павярнуць цягнік у тупік”. Гэты момант наступіў у час публікацыі Аляксандрам Поткіным (на першай ілюстрацыі №4) свайго артыкула “Імперскі марш рускай будучыні”.
Імперыя замест Рускай нацыянальнай дзяржавы. Граблі №…
Аляксандр Поткін вырашыў [сам ён нічога не вырашаў… – Рэд.] каналізаваць плынь рускіх нацыяналістаў, якая сфармавалася пад кантролем яго групы, у імперска-вялікадзяржаўным кірунку.
Вось што ён сам піша: “… але каб ускласьці на сябе цяжар новай імперскай місіі…”, “… руская сьвядомасьць непазьбежна, фатальна імкнецца да мяжы і бязьмежжа, і, такім чынам, рускім наканавана экспансія, пашырэньне межаў рускага сьвету”.
У апісаньні імперскай місіі, накідваемай Поткіным рускім, няцяжка вылучыць асноўныя словы “цяжар, непазьбежна, фатальна, наканавана”.
Так, мы ведаем, што габрэі разам з патрыётамі моцнай цэнтралізаванай дзяржавы [сіяністы разам з імперыялістамі. – Рэд.] былі б радыя, каб рускія былі б фатальна і непазьбежна наканаваныя на сьмерць ды несьлі ўсучаны ім Поткіным сьцяг імперскай місіі так доўга, пакуль не перадохлі бы пад ім у бясконцай барацьбе за добраўпарадкаваньне каўказскіх, казахскіх, прыбалтыйскіх, польскіх ды іншых земляў [таварыш зарываецца… – Рэд.], альбо за вынішчэньне народаў, якія там жывуць [цікавая справа, чаму шмат гадоў усе (!) рускія нацыяналісты старанна абыходзяць Беларусь. – Рэд.]. Але чаму гэтае меркаваньне габрэяў і русафобаў агучвае чалавек, які прэтэндуе на ролю лідара рускіх нацыяналістаў? Хай бы так і сказаў: “Я – імперац, я выступаю за пабудову шматнацыянальнай дзяржавы на рускіх костках”. [Але ж не]. Ня можа цяжар, фатальнасьць і наканаванасьць прынесьці нешта добрае. Няма ў гэтых словах нічога, што трэба народу. Наадварот, ад цяжару трэба пазбаўляцца, як ад старых рэчаў, якія адслужылі сваё.
Трэба дыхаць у поўную сілу, свабодна на сваёй зямлі, у сваёй дзяржаве, а не ў шматнацыянальнай “турме народаў”. Трэба цалкам адкінуць аджылыя ідэалагічныя сьхемы, якія душаць рускі народ. няма ніякай непазьбежнасьці й наканаванасьці – усё гэта хлусьня і падман [!!! – Рэд.].
НОРНА
У пошуках новай ідэалагічнай сьхемы ды стратэгічных персьпектываў для Рускага нацыянальнага руху я пазнаёміўся з прафесарам Пятром Хамяковым, які напісаў серыю кнігаў “Сварогаў квадрат”. На грунце ягоных кніг і рэвалюцыйных ідэй шэрагам радыкальных рускіх нацыяналістаў была створаная Праграма Нацыянальнага Вызваленьня Рускага Народу (НОРНА) – стратэгічная Праграма дзеяньняў рускіх нацыяналістаў, прыхільнікаў пабудовы Рускай нацыянальнай дзяржавы. Над далейшым разьвіцьцём Рускага Супраціву [супраціву расейскай імперыякратыі й яе саюзьнікам. – Рэд.] мы пачалі думаць разам.
ДПНІ наверсе і знутры
З кожным днём я ўсё больш пераконваўся ў прагабрэйскай накіраванасьці арганізацыі, якая знаходзілася пад кіраўніцтвам Поткіных – і ня толькі ў яе безвыніковасьці, але і ў катастрафічнай небясьпецы ўсяму рускаму руху.
З моманту публікацыі ўзгаданага артыкула Бялова-Поткіна я зразумеў канчаткова, што Рускі нацыянальны рух асядлалі жыды. Тым больш, што па часе гэта супала з узмацненьнем ролі Віктара Мілітарова ў ДПНІ. Калі хто ня ў курсе, патлумачу: “праваслаўны” габрэй Віктар Мілітароў ёсьць даверанай асобай габрэя Бялкоўскага, які прымаў актыўны і вырашальны ўдзел ва ўсіх вядомых “памаранчавых” падзеях. Пазьней мною была атрыманая інфармацыя пра ключавую ролю Бялкоўскага ў стварэньні ДПНІ [! – Рэд.].
Віктара Мілітарова, прадстаўніка габрэйскіх колаў, “даглядчыка” адной з груп міжнароднага габрэйства, уключылі ў Цэнтар Грамадскіх Сувязяў ДПНІ без узгадненьня з Цэнтральнай Радай. Калі я, зьяўляючыся сябрам ЦР, паспрабаваў аказаць супраціў данаму рашэньню Поткіных, дык высьветлілася, што “важныя” рашэньні прыймаюцца аднаасобна каардынатарам ЦР, а “няважныя” выстаўляюцца на галасаваньне [пададзены адзін з прыёмаў захопу арганізацыі чужародным кіраўніцтвам. – Рэд.]. Урэзалася ў памяць фраза В.Поткіна: “Гэтае пытаньне занадта важнае, каб выносіць яго на Цэнтральную Раду. Такія рашэньні я прымаю сам”. Вось яна, габрэйская справядлівасьць: уладу жыду адзінаасобна, адказнасьць з рускімі – салідарна. У маёй рускай галаве такое не ўкладалася. І ня трэба крыўдзіцца, нічога асабістага. Так робяць толькі габрэі. Нашымі галовамі ў ЦР прыкрыцца пажадалі… Дарэчы, я пра гэта даведаўся праз год сяброўства ў ЦР, да гэтага яны проста заматывалі мае пытаньні [пададзены яшчэ адзін з прыёмаў кантролю дэмакратычнай арганізацыі чужародным кіраўніцтвам. – Рэд.]. Так я прыняў рашэньне аб выхадзе.
Даныя рознагалосьсі былі праінтэрпрэтаваныя ва ўзьніклым у ЖЧ-таварыстве [ЖЧ – жывы часопіс. – Рэд.] “НОРНА” як зьяўленьне суполкі “НОРНЫ” ў “ДПНІ”, што і было выкарыстана ў далейшым супраць мяне.
Далей падзеі разьвіваліся імкліва. Свае думкі я выказаў у палемічным артыкуле “Русь альбо Імперыя”, на што Ўладзімір Поткін тут жа публічна адрэагаваў, назваўшы мае ідэі варожымі падкопамі супраць Руху. Ён не назваў мяне, але заставацца далей у ДПНІ азначала наступіць на горла ўласным перакананьням. Я выйшаў з арганізацыі, якая стала служыць інтарэсам імперскіх і габрэйскіх груповак, якія жадаюць накінуць на рускі нацыянальны Рух, дый увесь рускі народ, імперска-дзяржаўны хамут [адкрыта, выразна і незалежна ад нас аўтар гаворыць пра саюз расейскай імперыякратыі й сіянакратыі! такая знаходка шмат каштуе… – Рэд.]. Пры гэтым ролю вазьніцы зьбіраюцца выконваць усё тыя ж твары, якія толькі памянялі сурдук на рускі кафтан. У гэты ж час адбылася інфармацыйная ўцечка з таварыства НОРНА, па якой мяне абвінавацілі ў здрадзе. А што з вамі, сукамі, рабіць? Любіць вас і холіць за тое, што ў чарговае габрэйскае [сіянісцкае – Рэд.] рабства загнаць нас хочаце? Вас расстрэльваць трэба, разам з вашымі дзядулямі, якія служылі ў НКВД.
Ці Ваш асабіста дзядуля ў НКВД не служыў? Служыў. Сам мне, Аляксандр, казаў. Вы ўсё самі пра сябе гаворыце, як я цяпер. І Мілітароў (№ 6-8) сам Вас здаў усёй Цэнтральнай Радзе, сказаўшы пра габрэйскае паходжаньне Поткіных. Жадалі “Іду на Вы”? Атрымайце. Чаму Вы хаваеце сваё габрэйства? Страшна, што Рускія паднімуцца і пінка дадуць, што ляцець да Ізраіля будзеце? Зямлю Рускую чысьціць сабраліся? Ад сябе ачысьціце спачатку!!! Бяз Вас справімся.
Многія рускія нацыяналісты ўжо пакідаюць Рух “ДПНІ”, пакідаюць ціха, без помпы, каб ня быць ашэльмаванымі й абылганымі як я, альбо проста спыняюць сваю актыўнасьць [на жаль, такія паводзіны – гэта найбольш распаўсюджаныя і сярод звычайных шчырых беларусаў, калі яны высьвятляюць, дзе, на справе, апынуліся; трэба зразумець, што такія паводзіны ў такіх абставінах – гэта памылка; на справе, трэба зьбіраць факты, рабіць высновы і заўсёды абнародаваць іх! – Рэд.]. Працэс сыходу нацыяналістаў зь імперскага лагеру непазьбежны, таму што вытокі нянавісьці рускіх нацыяналістаў распаўсюджваюцца ня толькі на акупантаў з Поўдня [факт верны, тлумачэньне нявернае: на справе, у нацыяналістаў й імперыялістаў прынцыпова іншыя мэты! – Рэд.].
Мы памятаем, як жыды асядлалі рускую рэвалюцыю [1905-17 гг. – Рэд.], і якіх рэкаў крыві гэта каштавала рускім. Больш такога ня будзе. Урокі гісторыі дарэмна не прайшлі…
2.
Кіраўнікі “ДПНІ”: твары і факты
Бялкоўскі Станіслаў (№5) – вядомы габрэйскі паліттэхнолаг, фундатар “ДПНІ”.
Прымаў ключавы ўдзел у стварэньні й раскрутцы “ДПНІ”. Сьцьвярджае, што выдаткаваў на “ДПНІ” 5.000.000 даляраў. Лічба ўяўляецца шматкроць завышанай. Хутчэй за ўсё, гэта лічба, якая фігуравала ў справаздачы Бялкоўскага ўжо яго стратэгічным спонсарам. Уліваньне Бялкоўскага ў “ДПНІ” наўрад ці перавышае 1-1,5 млн. даляраў. Розьніца была банальна “сьпіленая” ў кішэню самога Бялкоўскага і яго структуры (Інстытут нацыянальнай стратэгіі ды іншыя). Актыўны патранаж і куратарства “ДПНІ” звонку пацьвярджаецца адсутнасьцю ў “ДПНІ” аналітычных падраздзяленьняў, неабходных для любой палітычнай арганізацыі.
Мілітароў Віктар (№№ 6-8) – габрэйскі паліттэхнолаг, супрацоўнік Бялкоўскага. Куратар “ДПНІ” з боку фундатара – Бялкоўскага.
У выніку яго недальнабачных дзеяньняў, зьвязаных з асабістымі амбіцыямі, адбыўся шэраг скандалаў зь яго ўдзелам, інфармацыя пра якія вылілася ў інтэрнэт-СМІ. Даныя скандалы адкрылі шчыльныя сувязі кіраўніцтва “ДПНІ” з габрэйскімі асяродкамі, куратарства Бялкоўскага й істотна сапсавалі імідж “ДПНІ” ў правай аўдыторыі. Поткіну давялося публічна дыстанцыявацца ад Мілітарова і арганізаваць яго тэатралізаванае публічнае “выгнаньне” з “ДПНІ” на зьездзе “ДПНІ” ўлетку 2006 г. (калі Мілітароў зьявіўся на зьезд, Бялоў з трыбуны запатрабаваў ад яго пакінуць аўдыторыю). Многія ўспрынялі гэты фарс за “чыстую манету”.
Поткін (Бялоў) Аляксандр (№№ 4, 9, 10) – фармальны лідар, “гаворачая галава ДПНІ”, старшыня ЦГС (цэнтру грамадскіх сувязяў). Курыруе вонкавыя сувязі “ДПНІ”. Сябра ЦР “ДПНІ”.
Яго вылучэньне на ролю фармальнага лідара абумоўлена тым, што яго антрапалагічныя характарыстыкі не настолькі ярка сьведчаць пра габрэйскае паходжаньне, як у яго брата – Уладзіміра Поткіна (№11), які зьяўляецца фактычным кіраўніком “ДПНІ”. Аляксандр Бялоў-Поткін – добры публічны прамоўца (на мітынгах), але ў дыскусіях з эрудзіраваным апанентам ён скрайне непераканаўчы і пазьбягае падобных дыскусій, абмеркаваньня “вузкіх месцаў і сьлізкіх пытаньняў”.
Поткін (Басманаў) Уладзімір (№11) – шэры кардынал “ДПНІ”, яго фактычны кіраўнік. Кантралюе ўсе ключавыя падраздзяленьні “ДПНІ”, у т.л. сайт і форум “ДПНІ” – галоўны інфармацыйны рэсурс руху. Сябра ЦР (Цэнтральнай Рады) “ДПНІ”.
Імкнецца публічна не сьвяціцца, знаходзіцца “ў ценю”. Гэта абумоўлена тым, што яго антрапалагічныя характарыстыкі ярка сьведчаць пра яго габрэйскае паходжаньне. Выразныя габрэйскія рысы Ўладзіміра Поткіна абумоўліваюць яго няўпэўненасьць у асяроддзі шэраговых паплечнікаў “ДПНІ” (у асноўным рускіх), а таксама закамплексаванасьць і падазронасьць, якая пераходзіць у параною.
Крайлін Уладлен (ён жа Ўладзімір Тор) (№12) – галава Службы інфармацыі “ДПНІ”, сябра ЦР “ДПНІ”.
Крайлін – заснавальнік і кіраўнік руху “Рускі парадак” (у лепшыя часы яго колькасьць не перавышала некалькі чалавек). Тры-чатыры чалавекі, якія ўваходзілі ў яго, уліліся ў “ДПНІ”. Сам Крайлін і ўсе сябры яго групы, якія перайшлі ў “ДПНІ”, маюць габрэйскае паходжаньне.
Ермакоў Аляксандр (№13) – старшыня Маскоўскай арганізацыі “ДПНІ”, сябра ЦР “ДПНІ”.
Былы сакратар руху “Рускі парадак”, другі чалавек у гэтым руху (пакуль ён функцыянаваў) пасьля Крайліна. Актыўны публіцыст і ЖЧыст. Шчыльна супрацоўнічае з “Назлобу.ру” (сайт Бялкоўскага і яго Памаранчавага праекта), часта публікуецца там. Верагодна, ёсьць “афіцэрам сувязі” паміж Бялкоўскім і “ДПНІ”. Магчыма, дадаткова выконвае функцыі курыраваньня “ДПНІ” з боку Бялкоўскага – тое, што раней выконваў Мілітароў.
Мае габрэйскае паходжаньне. Габрэйскія рысы выразныя. Гэта сур’ёзна перашкаджае яму кантраляваць Маскоўскую філію “ДПНІ”. Поткін-Басманаў вымушаны быў аказваць Ермакову істотную падтрымку ў працэсе пераходу пад яго кіраўніцтва Маскоўскай філіі “ДПНІ”.
Ермалаеў Уладзімір (№14) – старшыня Падмаскоўнай арганізацыі “ДПНІ”, сябра ЦР “ДПНІ”.
Былы адэпт секты Саенталогіі (а, можа, і не былы). Спрабаваў (і спрабуе) укараняць метады Саенталогіі ў дзейнасьць “ДПНІ”. Зрэшты, пакуль безвынікова. Этнічнае паходжаньне вызначыць цяжка. Прысутнічаюць нярускія рысы (цюрскія ці семіцкія). Габрэйскае паходжаньне адмаўляе.
Волкаў Раман (Воўк) (№15) – кіруе (разам з Віталем Абакідзэ) Крэатыўным аддзелам “ДПНІ”.
Актыўна адмаўляе габрэйскае паходжаньне. Пазіцыянуе сябе як “хахол зь Пензы”. Аднак, антрапалагічныя рысы і стэрэатыпы ў паводзінах даюць падставы меркаваць пра габрэйскае паходжаньне (частковае, прынамсі).
Абакідзэ Віталь (№16) – кіруе (сумесна з Волкавым) Крэатыўным аддзелам “ДПНІ”.
Паўкроўка, на 50% грузін, на 50% – габрэй. Сваё габрэйска-грузінскае паходжаньне не адмаўляе. Вядзе актыўную прапагандысцкую дзейнасьць, накіраваную на рэабілітацыю і падвышэньне аўтарытэту габрэяў у правым асяроддзі.
…
3.
Ад рэдакцыі:
У сеціве ёсьць шмат матэрыялаў пра падпарадкаванасьць палітычным інтарэсам глабалісцкай сіянакратыі падзеяў, якія мелі месца ў час “рэвалюцый” 1905-17 гг. і ў пачатку, асабліва ў пачатку, існаваньня СССР. Мы за гэтыя матэрыялы яшчэ не браліся. Дый крытыкі нашага ўзгадваньня пра падзеі тых часоў маглі б сказаць, што ўсё гэта неактуальная цяпер даўніна. Але шматмільённыя ахвяры той сіянісцкай палітыкі (у т.л. і ахвяры беларускага народу), а таксама заўважальная повязь у дадзеным асьпекце тых і сёньняшніх часоў, магчыма, усё ж прымусяць нас калісьці ўзьняць і гэтую “гістарычную” тэму. Яна можа стаць актуальнай. Цяпер жа нас больш цікавіць наш час і будучыня.
Такім чынам, галоўная праблема, якую працягваем распрацоўваць мы, такая: саюзьніцкія адносіны паміж глабалісцкай сіянакратыяй і расейскай імперыякратыяй (Д пр-п 83 нашай дактрыны).
Выразныя прыкметы гэтага прысутнічаюць у асабовым складзе актуальнага палітычнага кіраўніцтва “Расеі”: Мядзьведзеў, Лужкоў (які, дарэчы, апошнім часам рэгулярна нападае на Украіну!), Чубайс, Абрамовіч, Кірыенка і г.д.
Яны ж яшчэ больш выразна бачныя ў асабовым складзе актуальнага кіраўніцтва “Расеі” ў эканамічна-фінансавай й ідэалагічна-інфармацыйна сьферах (ня будзем губляць час на пералік прозьвішчаў шматлікіх “алігархаў” і значна больш шматлікіх публічных асобаў, якіх кожны, хто жыве ў Белаурсі й Расеі, вымушаны рэгулярна назіраць у “скрыні”). Ёсьць зьвесткі, што элементы аналагічнай сітуацыі назіраюцца ў войску і сьпецслужбах “Расеі”.
Сувязь паміж глабалісцкай сіянакратыяй і расейскай імперыякратыяй прасочваецца таксама ў асабовым складзе лідэраў г.зв. “дэмакратычнай” (на справе, ліберастычнай) апазіцыі: Яўлінскі, Нямцоў, некалі Чубайс, Гайдар, Каспараў і г.д.
Гэтая сувязь бачная таксама ў тым, што многія актуальныя кіраўнікі Расеі і прадстаўнікі “дэмакратычнай” апазіцыі зьяўляюцца актыўнымі ўдзельнікамі мандыялісцкага руху (па-просту, масонамі; гл. адпаведны матэрыял на нашым сайце).
Тое, што ў расейскай імперыякратыі й глабалісцкай сіянакратыі раскрылася яшчэ і падабенства ў стратэгічным бачаньні геапалітычнай персьпектывы “Расеі” й суседніх зь ёй дзяржаў – заслуга (найверагодней, несьвядомая) “International Herald Tribune” (гл. папярэдні матэрыял).
Навізна матэрыялу, які толькі што пададзены, заключаецца ў тым, што ён паказвае, што і рускі нацыянальны/нацыяналістычны/шавіністычны/фашыстоўскі/імперскі рух, які “Захад” дэмакратычным ня лічыць, сіянакратыя таксама імкнецца падпарадкаваць (натуральна, праз сваю агентуру). Дадзены матэрыял важкі таксама тым, што істотна падмацоўвае памянёны Дактрынальны пр-п 83 – не разгарнула б “ДПНІ” так шырока сваю дзейнасьць, калі б ёй перашкаджалі сьпецслужбы РФ (значыць, не перашкаджаюць). Акрамя таго, тут выразна прадэманстравана, за кошт чаго і як усё гэта робіцца (асобы + тэхналогіі + грошы).
Усё, што адкрываецца, сапраўды істотна. Але ня менш істотна зразумець, чаму, навошта сіянакратыя так робіць – дае заданьне сваёй агентуры пранікаць у рускі нацыяналістычны рух і ўзначальваць яго. Паспрабуем адказаць.
На старонках сайта мы ўжо ня раз пісалі, што ў будучыні Расею, калі яе і далей будуць спрабаваць захаваць як імперыю, чакае фашыстоўскае перараджэньне. Мы нават пісалі пра дзьве магчымыя формы будучага расейска-рускага фашызму – фашызму як таталітарызму на чале з фюрэрам, які (таталітарызм) ідзе зьверху, ад уладнай імперыякратыі (першая форма), і фашызму, які ідзе зьнізу, з пратэсту масаў па лініі нацыяналізм, шавінізм, фашызм (другая форма) – і папярэджвалі пра найбольшую небясьпеку менавіта другой формы. Механізм для таго патэнцыйнага перараджэньня быў закладзены ў 1990-я (несправядлівая прыватызацыя – несправядлівая па сацыянай і нацыянальнай адзнаках), захоўваецца і ўсё больш актуалізуецца сёньня з-за жаданьня расейскай імперыякратыі любым коштам захаваць і ўзмацніць імперскі статус Расеі і з-за жаданьня сіянакратыі бачыць Расею адзінай “ліберальнай імперыяй”. Аналітыкі й той, і другой соцыяпаразітычнай сілы, несумніўна, таксама бачаць небясьпеку перараджэньня іх імперскіх ідэалаў у фашыстоўскую форму (з наступным іх адхіленьнем ад улады) і сумесна робяць неабходныя і дастатковыя, як ім здаецца, тактычныя крокі – актыўна ствараюць псеўданацыяналістычныя арганізацыі рускіх для таго, каб ня даць апошнім самаарганізавацца. Такая дзенасьць стварае магчымасьці для пераарыентацыі нацыяналістычнага руху ў імперскі бок (пра гэта сьведчыць аўтар пададзенага вышэй матэрыялу) і для выяўленьня (з наступнай неўтралізацыяй) набольш актыўных прыхільнікаў рускага нацыяналізму сярод насельніцтва Расеі (напрыклад, як засьведчана тут: http://forum.nswap.info/viewtopic.php?p=14319#14319).
Мы ня будзем цяпер аналізаваць канчатковую выніковасьць падобный тактыкі (адзначым толькі, што яе эфектыўнасьць падаецца нам сумніўнай). Замест гэтага ў заключэньні зьвернем толькі ўвагу на два асьпекты:
– на цяпер ужо практычна абсалютную абгрунтаванасьць Д пр-па 83 (што было нашай галоўнай мэтай);
– і на сітуацыю ў апазіцыйнай Беларусі. Спадарства, а ці не падаецца вам, што некаторыя нашы “нацыяналістычныя” партыі таксама знаходзяцца не зусім пад беларускім кіраўніцтвам й існуюць найперш для таго, каб адцягваць увагу патрыятычнай моладзі на сябе і заводзіць яе ў сьляпы завулак?!
Ня ведам, як адкажаце вы на гэтае пытаньне, але мы ўжо адказалі – гл. Д пр-п 9 нашай дактрыны.
Усяго лепшага, сябры. І сачыце за падзеямі.
Вось тут (http://vdesyatku.com/index.php?option=com_content&task=view&id=722&Itemid=1) ёсьць зьвесткі пра тое, як ДПНІ пачало развальвацца пасьля апісаных антысіянісцкіх выкрыцьцяў.
1. Упершыню чую пра “ДПНИ”, магчыма гэта інфармацыйны шум, на які не трэба звяртаць увагу.
Ці уплывае гэта “ДПНИ” на прыняццё рашэняў у Маскве?
2. Рэальная палітыка (унутраняя і асабліва знешняя) Масквы выглядае даволі ідыёцкай.
Чаму ў Расеі не клапоцяцца пра маральнае, разумовае і фізічнае здароў’е
людзей ад чукчаў да маскалёў? Дзе сярэдні клас разумных, сумленных і працавітых людзей?
Чаму трацяць грошы на лукашэнак і мугабе?
Няўжо зноў жыды вінаватыя?
Сяргею.
У чым вінаватыя не жыды, а сіянюгі (дарэчы, рэдакцыя рэгулярна падрэсьлівае розьніцу паміж сіяністамі і “жыдамі”) дакладна напісана ў дадзеным артыкале, у матэрыялах, разьмешчаных непасрэдна перад гэтым артыкулам, а таксама ў шэрагу іншых матэрыялаў сайта.
Па-другое, Вам, Сяргей, варта было б павывучаць нацыяналістычныя рухі ў Расеі і Вы б убачылі, што “Ды ПНІ ты іх” займае там (прынамсі да нядаўняга часу) дамінуючую пазіцыю.