nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

На “Свабоде” блакуецца абмен думкамі, пошук ісьціны, затое свабода для ліберастычна-дэгенератыўнага сьцёбу (частка 2; Дпр-п 129)

18 лістапада, 2010 | 5 каментарыяў

Алесь Астроўскі




Падам яшчэ некалькі выпадкаў неабгрунтаванага блакаваньня “Свабодай” маіх, і, як высьвятляецца, ня толькі маіх каментароў (неабгрунтаванага з пазіцыі пошуку ісьціны, абароны аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу).


2.

Вось чарговы матэрыял “Свабоды” (гл. http://www.svaboda.org/content/article/2216035.html) і лёс майго каментара да яго.


РАМАНЧУК ПРАПАНУЕ АДЗІНУЮ ПРАГРАМУ ДЛЯ АПАЗЫЦЫЙНЫХ КАНДЫДАТАЎ

10.11.2010, БелаПАН

Патэнцыйны кандыдат у прэзыдэнты Яраслаў Раманчук прапануе дэмакратычным прэтэндэнтам на пасаду кіраўніка дзяржавы падпісаць адзіную праграму прыхільнікаў перамен. Пра гэта гаворыцца ў распаўсюджанай прэс-службай палітыка заяве.

Раманчук лічыць, што адзінага кандыдата ад апазыцыі на выбарах ня будзе: няма яўнага лідэра, а ёсьць лідэры са сваімі структурамі, рэсурсамі і аўтарытэтам. Немагчымы і агульны байкот, паколькі занадта розныя людзі апынуліся ў ліку прэтэндэнтаў. У той жа час, адзначае ён, 50% грамадзян яшчэ не вызначыліся, за каго галасаваць.

У гэтай сытуацыі Раманчук прапануе, на яго думку, “самы рэалістычны, правільны і надзейны спосаб кансалідацыі ўсіх дэмакратычных палітычных сіл”. “Нас можа аб’яднаць адзіная праграма прыхільнікаў перамен. Прапаную ўсім патэнцыяльным кандыдатам як мага хутчэй пачаць яе распрацоўку і ўзгадненьне [цікава, дзе Раманчук і ўсе іншыя былі папярэднія 5 гадоў, на працягу якіх наш сайт заклікаў да гэтага?.. – А.А.]. З улікам каштоўнасьцяў і інтарэсаў зацікаўленых асоб я абавязуюся да 15 лістапада 2010 года прадставіць на абмеркаваньне праект такой праграмы. Яе пяць базавых каштоўнасьцяў — свабода, незалежнасьць, дэмакратыя, законнасьць і рынкавая эканоміка”.

Раманчук лічыць, што да 24 лістапада праграма можа быць узгодненая і прынятая кансэнсусам. “У гэтым выпадку хто б ні быў зарэгістраваны, абавязуецца выкарыстаць яе ў якасьці сваёй прэзыдэнцкай праграмы. Выбаршчыкі пачуюць ад усіх прыхільнікаў перамен адно і тое ж”, — сказаў ён.

(канец цытаваньня матэрыяла)


На гэты тэкст я тройчы дасылаў наступны каментар:

Адзіная Праграма, якая можа быць адзіна легітымнай у Беларусі – гэта праграма, заснаваная на аб’ектыўных інтарэсах беларускага народу. Спачатку інтарэсы беларусаў на іх уласнай зямлі, а потым усіх іншых.

Такая Праграма ўжо 5 гадоў (!) распрацоўваецца на сайце nashaziamlia.org. Калі трэба, яе можна дапрацаваць за пару тыдняў.

Яе асноўныя раздзелы:

– вырашэньне дэмаграфічных і медыцынскіх праблем у імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу;

– вырашэньне эканамічна-фінансавых праблем у імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу;

– вырашэньне праблем мовы, культуры, адукацыі, гістарычнай памяці й у цэлым усёй інфармацыйнай прасторы ў імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу;

– арганізацыя палітычнай сістэмы ў імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу;

– сьветаглядныя арыентыры ў імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага ды іншых народаў Сьвету.

Думаю, што Раманчук, як паляк, лібертарыянец і член масонскай ложы Монт Перэлін (гл. Вікіпедыю), наўрад ці здольны скласьці Праграму ў імя аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу. Грунтуючыся на аналізе яго папярэдняй дзейнасьці, можна меркаваць, што ён хутчэй будзе прасоўваць “праграму” ў імя інтарэсаў тых заходніх сіл, якія яму даюць грошы, але такая праграма ў будучай Беларусі будзе НЕЛЕГІТЫМНАЙ!”

(каней цытаваньня каментара)

Як вы можаце здагадацца, каментар так і ня быў выстаўлены.

Чаму? – высьветліць немагчыма.


3.

А вось яшчэ адзін прыклад – артыкул Сяргея Навумчыка (узяты адсюль: http://www.svaboda.org/content/article/2217375.html) і мой каментар да яго.


ГАЛЯКОСТ ЦІ “ПРОСТА ЗАБОЙСТВА” ГАБРЭЯЎ?

11.11.2010, Сяргей Навумчык

Старэйшы сябра мой, чые інтэрвію на сайце Свабоды ці “Нашай Нівы” рэдка зьбіраюць менш за сотню камэнтароў, заўсёды раіць не рэагаваць на камэнтары; паколькі гэтак лічыць і жонка, звычайна прытрымліваюся парады. Аднак гэтым разам мушу зрабіць выключэньне.

Пад маім тэкстам “Яшчэ раз пра Савіцкага”, сярод іншых, выказаліся два аўтары. У адным Бялькевіч з Зэльвы піша:

“Со всем можно согласиться с господином Наумчиком, кроме того что в школах в прежние годы не упоминалось о том что евреев немцы убивали только потому что они евреи. Об этом говорили и это проходили. И в 60х-, и в 70-х, и в 80-х. И про Освенцим и про Дахау и про Бухенвальд. И про евреев. Может только не называли это Холокостом. Но какое это имеет значение как называть массовое убиство людей из-за их национальной принадлежности. Главное суть , а не название. Скорее всего, господин Наумчик учился в специальной школе (спецшкола) для детей выдающихся партийных деятелей, и в этих школах дабы не беспокоить весьма чувствительных деток гениальных начальников рассказами о газовых печах, было принято решение о страданиях евреев не упоминать”.

У другім камэнтатар Імя -(ім)- Легіён з Вялікай Вільні раіць:

“Вам бы задумацца пра пакуты и генацыд да ўласнага народу з боку Масковіі пачынаючы ад 17ст. Пад якой ідэалагічнай дактрынай ажыцьцяўлялася масавае вынішчэньне вялікалітоўскай нацыі ? А габрэі самі пра сябе парупяцца, сп.Навумчык. А то надта вы ўжо заляцаецеся, заборавазнавец вы наш і плакальшчык.”..

Не магу нічога сказаць пра спэцшколы “для детей выдающихся партийных деятелей” – ад першай да апошняй клясы вучыўся ў самай звычайнай, “пралетарскай” віцебскай школе (гэта можа пацьвердзіць Аляксандар Фядута, які апытаў маіх аднаклясьнікаў на прадмет – ці насамрэч, як гэта сьцьвярджаў А. Лукашэнка, я езьдзіў у школу на чорнай “Волзе”; вынік дасьледваньня – ня езьдзіў, хадзіў пешшу ці на аўтобусе дабіраўся (чуў, што і ўсіх трох сыноў Лукашэнкі сьціпла ня возяць на “Волгах”).

Але, зразумела,  ня гэта галоўнае.

У першым камэнтары ключавой думкай, як падаецца, з’яўляецца – “какое это имеет значение как называть массовое убиство людей”; у другім – “яўрэі самі пра сябе парупяцца”.

Пачнем з тэрміналёгіі.

Падаецца, гэта якраз той самы выпадак, калі назоў вызначае сутнасьць. Ня “может”, спадар Бялькевіч, “не называли это Холокостом” – а менавіта што не называлі, ніколі не называлі, і не называлі адмыслова. Канешне, у даведніках пазначалася, што сярод забітых, спаленых, закатаваных павешаных былі і габрэі. Але выглядала гэта ня больш як статыстычная канстатацыя – зьнішчалі і беларусаў, і расейцаў, і украінцаў, і габрэяў, і палякаў…

Між тым, сутнасьць генацыду ( што ў прымяненьні да Другой усясьветнай вайны ва ўсім сьвеце вядома як Галякост) – вынішчэньне паводле нацыянальнай прыкметы. Калі прымітыўна: беларус ці ўкраінец мелі шанцы уратавацца пры сустрэчы з патрулём СС, габрэй – ніякіх.

І вось пра гэта ў савецкай школьнай праграме не было ні слова.

Больш за тое – савецкая гісторыяграфія імкнулася абыйсьці “непажаданую” тэму нават у хрэстаматыйных выпадках. Прыклад – фотаздымак пакараньня сьмерцю ў жніўні 1941 г. трох менскіх падпольшчыкаў, які фігураваў на Нюрэнбэргскім працэсе, зьмяшчаўся ў шмат якіх выданьнях і – заўважце! — падручніках. Два прозьвішчы называліся –Трус і Шчарбацэвіч. Трэцяя, дзяўчына, пазначалася як “невядомая”, хаця імя яе не было таямніцай: Маша Брускіна (прозьвішча на мэмарыяльнай шыльдзе на месцы павешаньня з’явілася толькі ў 2008 годзе).

Гэта тое, што завецца сьвядомым замоўчваньнем. Гэтак сама ў даведніках і энцыкляпэдыях насупраць імёнаў нават не пажылых, 30 – 40 гадовых пісьменьнікаў і грамадзкіх дзеячоў, пазначалася – “пам.1937.”, “пам.1938”, “пам.1939”… Так вось здарылася – “памёр”.

Па лёгіцы аўтара камэнтару, можна сказаць, што і пра бальшавіцкія рэпрэсіі савецкім школьнікам казалася дастаткова: сапраўды, у падручніках было нешта кшталту пра “скрыўленьне ленінскай лініі” ды “парушэньне нормаў партыйнай дэмакратыі” ў пэрыяд кіраваньня “І.В. Сталіна”. Што, пагадзіцеся, можна зразумець, напрыклад, як карэкцыю ленінскага пляну ГОЭЛРО ці як вызваленьне кіраўнікоў ад неабходнасьці выконваць статут нароўні з шэраговымі членамі партыі.

Але ў той самы час заходнія дасьледчыкі высьвятлялі іншыя вынікі “скрыўленьняў” і “парушэньняў” – колькі было расстраляна ў Савецкім Саюзе пры Сталіне — паўтары мільёны,  60-70 мільёнаў ці, як сьцьвярджаў Салжаніцын, 110 (сто дзесяць) мільёнаў.

Падаецца, што без усьведамленьня трагедыі Галякосту ня будзе магчымай і аб’ектыўная ацэнка таго, што адбылося і адбываецца з беларускім народам. І ў рэтраспэктыве стагодзьдзяў, і сёньня.

Закрыцьцё беларускіх школаў, адсутнасьць беларускамоўных дзіцячых садкоў, перавод тэлебачаньня і радыё на расейскую мову (у выніку шмат хто з сёньняшніх школьнікаў па-просту не разумеюць значэньня беларускіх слоў), выпадкі затрыманьняў ці зьбіцьця міліцыяй апазыцыйных актывістаў толькі за тое, што яны размаўлялі на вуліцы па-беларуску – даюць шмат каму падставы ўжо цяпер назваць ўсё гэта ня проста парушэньнем правоў чалавека, а этнацыдам (па Вікіпэдыі, этнацыд – зьнішчэньне этнічнай альбо нацыянальнай ідэнтычнасьці народа).

Пазыцыя ж “хай беларусы рупяцца пра беларусаў, а габрэі пра габрэяў” не падаецца слушнай, мякка кажучы. У 1990 годзе група дэпутатаў парлямэнцкай апазыцыі БНФ (арганізацыі, якая ставіла на мэце адраджэньне беларускай нацыі, захаваньне нацыянальнай ідэнтычнасьці) падпісала ліст з асуджэньнем вандалізму на габрэйскіх могілках. На прэзыдэнцкіх выбарах у 1994 годзе ў каманду кандыдата ад БНФ Пазьняка (як і ўвогуле ў Народны Фронт) ўваходзілі габрэі. Беларусы рупіліся пра памяць габрэяў, габрэі клапаціліся пра будучыню беларусаў.

Ці, лепш сказаць – і адны, і другія рупіліся пра агульную памяць і агульную будучыню.

(канец цытаваньня артыкула)


На гэты артыкул было шмат каментароў, аўтары якіх як апаніравалі спадару Навумчыку, так і падтрымлівалі яго. Быў сярод іх і “Бенедзікт” з чарговым хамствам у адрас спадара Мурашкі: “Асабіста мне, вы ўжо абрыдлі са сваё псэўданавуковай ахінеяй і сваемі фальшывымі прэтэнзіямі да Зянона”.

Я таксама тройчы дасылаў свой каментар. Як вы можаце здагадацца, яго зноў не выставілі.

Каб вы, нашы чытачы, маглі ўбачыць уласьцівасьці каментара, які “Свабода” нізавошта ня выставіць, падаю тэкст:


“Неадназначны, мазаічны артыкул:

1) Абсалютна пазітыўным зьяўляецца ўзгадваньне ў артыкуле пра ЭТНАЦЫД беларусаў на беларускай зямлі. Няпраўда, што многія выкарыстоўваюць гэтае паняцьце. Больш кажуць: “асіміляцыя, русіфікацыя” – замульваючы, скажаючы сутнасьць праблемы. Яшчэ часьцей заяўляюць пра “парушэньні правоў чалавека”, увогуле адводзячы ўбок ад сутнасьці актуальнай трагедыі беларускага народу. Таму тое, што яшчэ адзін чалавек падтрымаў пасыл нашай рэдакцыі 5-гадовай даўніны (чытаць адсюль: https://nashaziamlia.org/2006/04/04/14/), надзвычай прыемна.

2) Вялікай нацяжкай зьяўляецца імкненьне аўтара зьвязаць Халакост габрэяў нямецкімі нацыстамі ў час Другой сусьветнай вайны і Этнацыд беларусаў, які адбываецца сёньня (Навумчык: “Падаецца, што без усьведамленьня трагедыі Галякосту ня будзе магчымай і аб’ектыўная ацэнка таго, што адбылося і адбываецца з беларускім народам. І ў рэтраспэктыве стагодзьдзяў, і сёньня”). Якая тут сувязь, я так і не зразумеў. Спадзяюся, аўтар патлумачыць…

3) Але, калі аўтар узяўся шукаць нейкія сувязі вакол абранай тэмы, дык значна больш натуральным выглядаў бы аналіз сувязі паміж Халакостам і сіянізмам (варыянт, паміж антысемітызмам і сіянізмам). Пад апошнім варта разумець ня тое, што распіярана сіяністамі з адуважвальнымі мэтамі (імкненьне габрэяў да жыцьця ў Ізралі), а злачынную дзейнасьць глабалісцкай сіянакратыі й яе агентаў – сіяністаў, накіраваную на тое, каб сьветаглядна і палітычна падпарадкаваць народы сьвету сабе. Што першасна: сіянізм ці антысемітызм? – вось яно пытаньне.

Аднак падазраю, і гэта ўжо 4-е, што наўрад ці “Свабода” ўздыме ўзгаданыя пытаньні вакол Халакосту ў такім сэнсоўным ключы. І глыбінныя прычыны такой выбіральнай “адкрытасьці” да “аналізу зьяў рэчаіснасьці й свабоднага абмену думкамі” многім, напэўна, вядомыя…

5) З адказаў на каментары вынікае, што спадар Навумчык, верагодна, ведае, хто такі “Бенедзікт” – чалавек, які рэгулярна заяўляе (ды яшчэ пераважна ў абразьлівым тоне), што “ні польскага імперыялізму, ні сіянізму не існуе, ёсьць толькі расейскі”. Вельмі хацелася б ведаць гэтага чалавека канкрэтна. Можа, спадар Навумчык дапаможа зь ім пазнаёміцца?

6) Габрэі 600 гадоў карысталіся гасьціннасьцю (і цярплівасьцю) беларускага народу, жывучы на нашай зямлі. Яе гаспадары – беларусы-літвіны – шмат чым ахвяраваліся дзеля іх. Цяпер габрэі моцныя і многае могуць… Можа б, спадар Навумчык падрыхтаваў матэрыял на тэму, як габрэі з-за пачуцьця ўдзячнасьці дапамагаюць беларусам-літвінам  змагацца з этнацыдам, генацыдам, дыскрымінацыяй, захопам уласнасьці беларускага народу чужынцамі, патэнцыйнай магчымасьцю страціць дзяржаўнасьць, а таксама ў цэлым спрыяюць пабудове беларускай дэмакратыі?…

7) І апошняе. Вельмі добра было б, калі б аўтар выказаў сваё меркаваньне яшчэ і на конт такога факту: беларусаў загінула ў час Другой сусьветнай вайны прыкладна столькі ж, колькі й габрэяў (многія кажуць, што больш). Як ён ставіцца да таго, што пра трагедыю габрэяў узгадваецца ў сьвеце ў шмат-шмат разоў больш, чым пра нас – беларусаў?”

(канец цытаваньня каментара).


Пасьля гэтага я даслаў яшчэ (2-і) каментар:

“”Свабодаўцы”, ну, і чаго такога “не адпавядаючага правілам” я напісаў на гэты раз, каб зноў (і ў які ўжо раз!) блакаваць мой каментар у рамках “свабоднага абмеркаваньня ідэямі”?”

Як вы можаце здагадацца, адказу і на гэты каментар не пасьледавала…


4.

Наступны прыклад:


РАР СУПРАЦЬ КРЭМЭРА: ДЫЛЕМА ЗАХОДНЯЙ ПАЛІТЫКІ АДНОСНА БЕЛАРУСІ

Юры Дракахруст, 19.08.2010 (http://www.svaboda.org/content/article/2132530.html)

Артыкул “Калі санкцыі дзейнічаюць” Дэймана Ўілсана і Дэвіда Крэмэра мы папрасілі пракамэнтаваць нямецкага палітоляга, кіраўніка праграмаў Расеі і СНД Нямецкай рады зьнешняй палітыкі Аляксанда Рара.

Рар: Я ўважліва прачытаў артыкул Дэвіда Крэмэра і яго калегі. Ён цікавы, ён адлюстроўвае пункт гледжаньня, які мы ў Эўразьвязе вельмі добра ведаем. Гэта пункт гледжаньня кансэрватыўнага істэблішмэнту Амэрыкі. Амэрыканцы апошнія 10 гадоў імкнуліся проста прыбраць Лукашэнку са сцэны і таму настойвалі на вельмі жорсткіх санкцыях адносна гэтай краіны, лічачы, што такім шляхам можна дамагчыся зьмены рэжыму ў Беларусі. У Эўразьвязе ці ў частцы Эўразьвязу такі падыход па-ранейшаму лічаць вельмі наіўным. ЭЗ ня ставіць сабе за мэту любой цаной зьмяніць рэжым, зьмяніць кіраўніцтва ў Беларусі, хаця пэўныя сілы на гэта таксама спадзяюцца.

Але ніякімі сілавымі ці паўсілавымі мэтадамі эўрапейцы гэтага дамагацца не хацелі. Таму Эўразьвяз заўсёды выступаў за больш мяккія санкцыі, за больш мяккае ўзьдзеяньне на беларусаў, на яе палітыку і на яе эліту. Я мяркую, што час, гісторыя пакажуць, якія падыходы больш правільныя. Мне здаецца, што пэўныя зьмены ў беларускай палітыцы ўсё ж адбыліся, Лукашэнка сам сёньня разумее, што ня зможа ўтрымацца ва ўладзе бяз Захаду, і ідзе на пэўныя эвалюцыйныя крокі ў эканамічным накірунку і, я мяркую, у палітычным таксама.

Артыкул Д. Крэмэра і Д. Уілсана падаецца мне занадта пасьпешлівым і занадта крытычным адносна такой краіны, як Нямеччына. Нямеччына заўсёды імкнулася з аднаго боку націснуць на Лукашэнку ў пытаньнях правоў чалавека, але з другога боку і шукала заўсёды магчымасьцяў супрацоўніцтва з Беларусьсю ў эканамічнай сфэры.

Дракахруст: У гэтым артыкуле ўтрымліваецца наўпроставае абвінавачваньне на адрас нямецкай дыпляматыі, што яна сваім недарэчным умяшальніцтвам толькі затармазіла працэс вызваленьня палітычных вязьняў у 2008 годзе. Вы згодны з такой трактоўкай?

Рар: Абвінавачваецца тагачасны нямецкі пасол Вайс, які ішоў на супрацоўніцтва з адміністрацыяй Лукашэнкі, занадта шчыльнае з пункту гледжаньня Крэмэра і яго калегі, які занадта цярпліва вёў перамовы. Але я не разумею, чаму ў сучасным артыкуле амэрыканскіх спэцыялістаў фіксуецца ўвага на такой фігуры, як Аляксандар Казулін, які быў вызвалены пры садзеяньні і ЗША, і Эўразьвязу, але які ў сучаснай беларускай палітыцы не адыгрывае ніякай ролі. Яго мала хто падтрымлівае. Эўразьвяз у свой час разумеў, што рабіць героя з адной асобы – неабавязкова правільны падыход для ўмацаваньня дэмакратычнай апазыцыі ў Беларусі. Той жа Казулін ня быў тады адзіным лідэрам, гэткім беларускім Сахаравым ці Салжаніцыным. Таму Нямеччына і не рабіла такі акцэнт на яго справе.

Зь іншага боку менавіта Нямеччына, і гэта адзначаецца ў артыкуле, прапанавала беларускаму боку прыняць Казуліна, даць яму палітычны прытулак, даць яму магчымасьць лячыцца ў Нямеччыне. У артыкуле быў зроблены намёк, што сам Казулін мог прыняць такое рашэньне хутчэй, чым яно потым рэалізавалася. Таму мне здаецца, што тут крытыка ня надта справядлівая. Мне здаецца, што з 2007 году, пасьля першага сур’ёзнага канфлікту з Расеяй, калі Беларусь пачала шукаць выхады на Захад, палітыка “бізуна і перніка”, а ня толькі “бізуна”, была больш пасьпяховай і прадуктыўнай і стварыла пляцдарм, зь якога з Беларусьсю можна працаваць.

Нельга забываць пра тое, што Беларусь была ўключаная ў праграму Эўразьвязу “Ўсходняе партнэрства” і таксама пайшла на вялікія саступкі Эўразьвязу ў палітычным і эканамічным пляне.

І праз гэта Беларусь знайшла выхады на Захад, якія больш жорсткая амэрыканская дыпляматыя Беларусі б не дала.

Дракахруст: Вы сказалі, што маюць месца пэўныя перамены ў беларускай палітыцы. Але існуе пункт гледжаньня, ён выказаны і ў артыкуле Д. Крэмэра і Д.Уілсана, і ў ацэнках некаторых прадстаўнікоў беларускай апазыцыі, што палітыка ангажаваньня Беларусі пацярпела крах, што рэжым ня стаў больш лібэральным і гнуткім, а хіба не наадварот. І ці не атрымліваецца так, што пошук нейкіх дробных і звышдробных зьменаў – гэта спроба падагнаць умовы пад гатовае рашэньне?

Рар: Гэта вельмі правільныя і добрыя пытаньні. Яны нагадваюць мне тыя спрэчкі, якія вяліся паміж ЗША і Заходняй Нямеччынай у 80-я гады напачатку гарбачоўскай перабудовы. Тады менавіта немцы разам зь некаторымі іншымі “старымі” эўрапейцамі лічылі, што Савецкі Саюз можна зьмяніць толькі палітыкай гандлю і ангажаваньня ў супрацоўніцтва. Тады эўрапейцам таксама давялося ісьці на нейкія саступкі, на прызнаньне легітымнасьці савецкай улады, але ў выніку Савецкі Саюз праз такое супрацоўніцтва, праз гандлёвыя сувязі, праз збліжэньне з заходнімі пазыцыямі зьмяніўся і нават абрынуўся. Я выдатна памятаю, што напачатку рэйганаўская адміністрацыя выступала рэзка супраць любых відаў супрацоўніцтва з варожым савецкім рэжымам і лічыла, што Савецкі Саюз можна дабіць толькі дубінай.

Спрэчкі тады былі вельмі сур’ёзныя. Сёньня мы чуем рэха тых спрэчак, бачым пазыцыю кансэрватыўных колаў Амэрыкі, якія лічаць, што ўсяго, у тым ліку і зьмены рэжыму ў Беларусі, можа дамагчыся сілай, “дубінай”. Але ў Эўразьвязе лічаць, што такія сілавыя мэтады адносна Беларусі ўжываць ня варта, што ўсё будзе ісьці эвалюцыйным шляхам, што трэба ангажаваць беларускую інтэлігенцыю, эканамічныя колы, сярэднюю клясу, грамадзянскую супольнасьць, а таксама палітыкаў вышэйшага рангу падумаць аб альтэрнатывах цяперашняму курсу, які прывёў у тупік.

(канец цытаваньня артыкула)


На матэрыял было выстаўлена больш за 20 каментароў. Вось некаторыя зь іх:

Zmicier, Masty

параўнаньне стратэгіі ЭЗ у адносінах да сённяшняй Беларусі з Заходняй Нямеччынай і СССР часоў Гарбачова дастаткова нацягнутае. хаця б таму што Лукашэнка – не Гарбачоў

Імя:: Навак Горад:: Вiцебск

” А.Рар: – На мой взгляд, любые санкции в отношении Беларуси неверны. Может быть, я скажу что-то шокирующее, что не понравится определенным людям в Беларуси, но Лукашенко – все-таки не Хусейн и не Милошевич. Лукашенко ни с кем, кроме оппозиционных партий, войны не ведет. Он просто не дорос до глобального диктатора, которого Западу нужно наказывать.
А.Рар: – От головных болей, связанных с транзитом, всех нас – Европу, Россию и Беларусь – избавит новый газопровод, который пройдет по дну Балтийского моря.
А.Рар: – Кроме того, нельзя быть циником, но ведь бизнес в Беларуси все-таки развивается. И довольно много европейских бизнес-структур полагают, что в вашей системе, где есть гарантированный президентом и правительством порядок, можно работать.У вас лучше защищены инвестиционные права, работать можно напрямую с чиновниками, коррупции меньше.
А.Рар: – Факт остается фактом: он (Лукашенко) не угрожает Западу.С моральной точки зрения все эти притеснения оппозиции – жуткие, их критикуют на Западе, но черту, за которой может последовать гораздо более жесткая политика и реакции, ваш президент не переступает”.
“БелГазета” от: 16.10.2006
==========================
Вот что говорил в 2006 году Александр Рар – потомок русских эмигрантов, выдающий себя за немецкого политолога. Профессор МГИМО, член Валдайского клуба. А по моему мнению этот “политолог” конкретно кормиться в Кремле.

Ясь

Лепей браць інтэрв’ю у крамлевскіх гаспадароў гэтага ” нямецкага” палітолага

Михась, Менск

Во-во! Свабоде надо еще Шредера опросить…
Хорошо хоть стали сейчас комменты с критикой евролицемеров и циников пропускать, а то раньше это было табу!

Яўген Мурашка

Калі б у ЭЗ не было эканамічных інтарэсаў у Беларусі, дык іх санкцыі былі б адэкватны палітыцы ЗША. А так ЭЗ вядзе палітыку падвоеных стандартаў. Мае стасункі з Лукашэнкам і у той жа час фінансуе пэўных палітычных лідараў у Беларусі. Каб праз іх, у будучыні, мець пэўныя прэферэнцыі на вядзеньне таннага бізнэсу, падатковыя ільготы, вялікія прыбыткі пры найменшым фінансаваньні.
Нездарма бізнэсоўцы Нямеччыны называюць Беларусь “Кландайкам”
Рабіце высновы, спадарства.

Белькевич, Зельва

Эти Рары уже 16 лет ангажируют и ангажируют. Да, что б им…
Если и происходили какие изменения, то под давлением США, а сейчас России. Евпропа ничего не сделала для демократизации в Беларуси. Ничего. Европа только укрепляла режим Лукашенко. И поддерживала такую бесцветную личность как Милинкевич.
Какой плацдарм для сотрудничества с Беларусью в области демократизации, о котором говорит Рар, создала Евпропа? Где этот плацдарм. Что изменилось? Вот болтун!
И где его “Свабода” выкапала? Неужели никого получше нельзя было найти?

Ахрэм, Доуги Мох

ЭЗ (найперш Нямеччына) усуръез абмяркоувае з Расеяй бязвізавы статус. З Лукашэнкай яны ліберальничаюць, затое не ліберальнічаюць з шараговымі беларусамі: размовы аб бязвізавым рэжыме для беларусаў – мовы няма, Лукашэнка праводзіць этнацыд карэннай нацыи – для Нямэччыны гэта ня клопат.
Й галоунае: Ні Масква, ні Захад нічога у Беларусі ня зьменяць, пакуль самі беларусы не ўсьвядомяць неабходнасьць гэтага (а гэта магчыма калі яны палюбяць сваю зямлю, мову й культуру, стануць сапрауды беларусамі) й перастануць баяцца.

Михась, Менск

А ему што, болит?
Это мы страдает, а он за свою демагогию еще и деньги получает!

Мясцовы, Бабруйск

20.08.2010 16:15

гэты Рар із кагорты тых “немчікау” як і шродер, а раней віллі брандт і яго адміністрацыя, хто корміць, той іх і танчыць, для тых яны спяваюць… апраўдаюць усё, і словы патрэбныя знойдуць

Алесь, ЕС

Прыемна, што сярод беларусау есць разумныя людзi!

Галіна Арцёменка, Нямеччына

Што мы бачым з гэтых выказванняў?
– ЭЗ не вельмі падтрымліваў ціск на Лукашэнку і што ЭЗ вырашыў пакончыць са статутам Лукашэнкі дыпляматычнага ізгоя, таму што эўрапейскі бізнес і фінансавыя колы адыгрывалі сваю ролю, г. зн. ЭЗ пляваць на беларусаў, галоўнае – ухапіць свой кусок ў Беларусі.
– Расейцы хочуць завалодаць асноўнымі беларускімі актывамі і інфраструктурай. Яны лічаць Беларусь сваёй сферай, а беларусаў “исконно русскими рабами”. Адзінае, што можа палепшыць адносіны з Расеяй – гэта распродаж значных частак сваёй краіны і яе інфраструктуры.
А цяпер, калі ласка, адкажыце чыё каланіяльнае ярмо лепшае: заходняе ці усходняе? І дзе вы бачыце прэтындэнта на званне Беларускага прэзідэнта?

Хітрамудры РАР нават не лічыць неабходным хітрыць перад беларусамі. Як бачыце ЭЗ і не ставіў за мэту зьмяняць рэжым, не толькі любой цаной, а патрэбна разумець і наогул. ЭЗ дасканала разумее, што Лукашэнка не ўтрымаецца ва ўладзе без Захаду, але нямецкі пасол Вайс супрацоўнічаў з рэжымам. Чаму? Гэта патрэбна разумець, што за спіной беларусаў існуе дамова, аб якой мы не ведаем, а калі сказаць дакладней, дык гэта – змова. ЭЗ пляваць на лёс адной асобы, але ім пляваць і на лёс 10 млн. асобаў. Перад вамі дакладныя мэты суб’ектаў міжнароднай палітыкі. Назавіце хоць аднаго прэтындэнта на пасаду прэзыдэнта, годнага вывесці беларусаў з гэтага дзярма? Я лічу што беларусы павінны з’яднацца ў адзінае цэлае, абараняючы агульныя нацыянальныя інтарэсы, імкнучыся стаць суб’ектам, а не аб’ектам. Суб’ектам можна стаць толькі ў адным выпадку, калі усе вакол адчуюць, што мы беларусы –  сіла.

Михась, Менск

Да какой он хитромудрый?! Просто прохвост, готовый за деньги оправдать все что угодно.Вы посмотрите в его глаза…

Jazep, Mensk

Галіна! Дык пра тое і вядзецца: каб хацела “эўропа” бычыць Беларусь суб’ектам міжнароднае палітыкі, яны б яшчэ зь Кебічам дамовіліся б, ці пад час перавароту ў 1996 годзе нам дапамаглі! І аніякага Лукі і почату ня было б! А зараз – мы маем тое, што маем … “Танго крэмлінаў зь бэрлінамі..”

Міхал, Масюкоўшчына

Адносна такіх дзеячоў, як А.Рар, даўно дакладна выказалася кіраўніцтва Кансэрватыўна-Хрысьціянскай партыі – БНФ (дарэчы – адзіная палітычная арганізацыя на Беларусі, якая прынцыпова і дакладна, асьвятляе палітычную сітуацыю ў краіне і сьвеце) [пра Рара даўно і падрабязна сказана на сайце “Беларусь – наша зямля!” – А.А.]. Цешыць, што гэтую пазіцыю (адносна А.Рара), падзяляе значная колькасьць слухачоў “РС”.

(канец цытаваньня каментароў).


А вось і мой каментар, які так і ня быў выстаўлены:

Трэцяя і апошняя спроба даслаць каментар на г.зв. “Свабоду”.

Гэтая спрэчка двух палітолагаў – аднаго з ЗША, другога зь Нямеччыны – паказвае, што палітыкі Захаду імкнуцца СКІНУЦЬ ВІНУ АДЗІН НА АДНАГО за тое, што ў цэнтры Еўропы вось ужо 17-ы год існуе дзяржава з тыповым дыктатарскім рэжымам, які пасьля чарговых “выбараў” працягне сваё існаваньне яшчэ на наступныя 5 гадоў.

Мне ўжо надакучыла паўтараць (бо кажу гэта некалькі гадоў, каму толькі магу), што ў час прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі нешта істотнае можа зрабіць толькі тая палітычная сіла, якая сапраўды шчыра выступае за беларускую дэмакратыю – г.зн. за АБ’ЕКТЫЎНЫЯ ІНТАРЭСЫ БЕЛАРУСКАГА НАРОДА (эканамічныя, палітычныя, культурныя, дэмаграфічныя, іншыя). Вось тут:  https://nashaziamlia.org/2006/04/04/14/#more-14  – знаходзіцца пачатак аднаго зь першых матэрыялаў па гэтым пытаньні.

Між тым, заходнікі нібы завядзёныя арганчыкі кажуць, што ў нас (у Беларусі!) праблемы з правамі толькі “польскай” і габрэйскай меншасьці, а таксама пра розныя іншыя праблемы, якія сярэднестатыстычным, масавым беларусам праблемамі не ўспрымаюцца і на барыкады яго не выцягнуць.

Таму нагадаю сапраўды ГАЛОЎНЫЯ ПРАБЛЕМЫ, якія заходнікі ва ўпор ня хочуць бачыць.

У Беларусі ўсе гады знаходжаньня Лу-кі ва ўладзе адбываецца:

– ЦІХІ ГЕНАЦЫД і адкрыты ЭТНАЦЫД беларускага народа,

– разнастайныя формы ДЫСКРЫМІНАЦЫІ беларусаў,

– ЗАХОП НАШАЙ УЛАСНАСЬЦІ ЧУЖЫНЦАМІ,

– наўмысная дэградацыя агульнай культуры,

– зьнішчэньне навакольнага асяроддзя й многае іншае.

Адначасна Беларусь пад кіраўніцтва Лу-кі крок за крокам паглынаецца расейскай імперыяй, страчваючы сваю незалежнасьць:

– СНД,

– Саюзная дзяржава,

– Агульная паветраная прастора,

– Агульная мытная прастора,

– АДКБ,

– сумесныя вайсковыя вучэньні супраць НАТА і г.д.

Чаму ацэнкі, прапановы дый уся палітыка заходнікаў у адносінах да Беларусі выглядаюць такімі недарэчнымі, а яны самі – нейкімі ідыётамі?

Справа ў тым, што палітыкі Захаду самі хацелі б перадаць нашы беларускія каштоўнасьці не беларусам (што зьяўляецца сутнасьцю дэмакратыі), а ўласным фінансавым алігархам – у асноўным габрэйскім і нямецкім… Таму заходнікі замест дэмакратычнай альтэрнатывы дыктатуры Лу-кі ўвесь час прапануюць беларускаму народу (праз свае СМІ і купленую імі афіцыйную апазіцыю) не дэмакратычную альтэрнатыву, а… ЛІБЕРАЛЬНУЮ, зманліва называючы апошнюю “дэмакратычнай”. Па сутнасьці, “Захад” негалосна шантажуе беларускі народ: не жадаеце “лібералізм” з нашай уладай у палітыцы і нашай уласнасьцю ў эканоміцы, тады і жывіце ў дыктатуры, а мы будзем “працаваць” з… Лукашэнкам.

У выніку праз такую “палітыку” сёньняшні “Захад”:

– дыскрэдытуе дэмакратыю;

– дзясяткамі мільёнаў даляраў і еўра выкідае на вецер (а можа, і крадзе) грошы ўласных падаткаплатнікаў, якія прызначаны на “барацьбу за дэмакратыю ў Беларусі”;

– раз за разам правальвае шанц беларускага народа вырвацца з дыктатуры да дэмакратычнага ладу жыцьця;

– фактычна ПАДТРЫМЛІВАЕ ІСНАВАНЬНЯ ДЫКТАТУРЫ Ў ЦЭНТРЫ ЕЎРОПЫ ў ХХІ стагоддзі.

Усё гэта выглядае адначасова і горка, і сьмешна. Карацей, агіда…

P.S.

Калі нехта жадае пазнаёміцца з тым, як выглядае сапраўдная беларуская альтэрнатыва (хаця б яе эканамічны элемент), можа пачытаць тут:  https://nashaziamlia.org/2010/07/28/3445/#more-3445


5.

І, нарэшце, самы нядаўні прыклад – сёньняшні.


РАДАСЛАЎ СІКОРСКІ: ДАПАМОЖАМ БЕЛАРУСІ ПАСЬЛЯ СУМЛЕННЫХ ВЫБАРАЎ

Радыё “Свабода, 18.11.2010, http://www.svaboda.org/content/article/2223964.html

Сёньня міністар замежных справаў Польшчы Радаслаў Сікорскі сустрэўся ў Варшаве з Уладзімерам Някляевым, кандыдатам у прэзыдэнты Беларусі на выбарах 19 сьнежня.

– Я хачу, каб Беларусь ведала, што мы ў Польшчы адчуваем салідарнасьць зь беларускім народам, што калі гэтыя выбары будуць сумленныя, дык нягледзячы на тое, хто выйграе, мы гатовыя стаць выказьнікам беларускіх інтарэсаў у Эўропе, і то ня толькі ў палітычным сэнсе, але таксама ў вымяральным, бо мы ведаем, што эканамічная сытуацыя ў Беларусі невясёлая, – сказаў Сікорскі журналістам пасьля сустрэчы.

Паводле паведамленьняў польскіх СМІ, Уладзімер Някляеў сёньня сустрэнуцца яшчэ з дэпутатамі польскага сэйму, эўрадэпутатамі і прадстаўнікамі бізнэсовых колаў Польшчы.

(канец артыкула)


Я даслаў каментар, які, як вы напэўна здагадаліся, таксама выстаўлены ня быў.

“1) Сікорскі: “Мы ў Польшчы адчуваем салідарнасьць зь беларускім народам”.

Этнацыд беларусаў Беласточчыны, “Карта паляка”, “Крэсы всходне” і шмат чаго іншага паказваюць, што гэта ня больш чым словы. Справы сьведчаць цалкам пра іншае…

2) Сікорскі: “мы гатовыя стаць выказьнікам беларускіх інтарэсаў у Эўропе”.

Дзякуй, ня трэба. Мы ўжо самі як-небудзь…”.

(канец каментара)


Варта было б абставіць прыкладамі яшчэ адну тактыку дзейнасьці рэдакцыі “Свабоды” – выстаўленьне каментароў пасьля таго, як адпаведныя артыкулы сыдуць зь першай старонкі. Але ня буду. Аб’ём матэрыялу і так зашкалівае.

Давайце рабіць высновы.


6.

У мяне, як навукоўца, з усіх гэтых падзей склаліся наступныя высновы:

– для радыё “Свабода” абарона аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу ня ёсьць прыярытэтам, хутчэй – перашкодай для нейкіх таемных мэт, вядомых толькі самой рэдакцыі;

– радыё “Свабода” блакуе тыя каментары, якія ўтрымлівалі крытыку глабальнага сіянізму, масонства, ліберастызму, польскага імперыялізму; падаючы такія каментары, я наступаў на іх Ахілесаву пяту…

– радыё “Свабода”, ня маючы аргументаў для рацыянальнай сэнсоўнай дыскусіі, дзейнічае груба, безапеляцыйна, забараняльнымі метадамі – так, як дзейнічаюць, напрыклад, тыя ж лукашысты… 

У сувязі з такой рэакцыяй “Свабоды” ў менш дасьведчаных, асабліва маладых чытачоў могуць паўстаць сумненьні: а, можа, сапраўды, напрыклад, сіянізму не існуе, ці ён зьяўлецца не такім небясьпечным, ці гэта прыдумка “антысемітчыкаў”; а, можа, рэдакцыя радыё “Свабода” складаецца проста з надзвычай вытанчаных, карэктных людзей, якія баяцца пакрыўдзіць каго б там ні было.

Для таго, каб разьвеяць першае падазрэньне, я прапаную зьвярнуць увагу на тое, што на небясьпеку сіянізму, пачынаючы з даўніх часоў, зьвярталі нашу ўвагу такія агульнапрызнаныя сусьветнавядомыя геніі, як Уільям Шэксьпір, Фёдар Дастаеўскі, Генры Форд і сотні іншых сапраўды гістарычных асоб. У такой кампаніі знаходзіцца ня толькі ня сорамна, а вялікі гонар! (адзінае, з чым мы ня згодныя ў рэдакцыі – гэта з выкарыстаньнем абразьлівага для габрэйскага народу слова “жыд”; габрэйскі народ і сіяністаў трэба дакладна падзяляць – так мы прынялі ў рэдакцыі).

Для тых, хто жадае яшчэ больш умацаваць сваё ўяўленьне аб легальнасьці ды актуальнасьці пастаноўкі праблемы глабальнага сіянізму, прапаную праглядзець фільм “Чалавецтва прачынаецца. Зварот Дэвіда Дзюка”, адрас: http://www.youtube.com/watch?v=00vRLtGT1D8&feature=player_embedded

Акрамя таго, мушу дадаць, што паспытаўшы ў адносінах да сябе цэнзуру (радыё “Свабода”) і нахабства (Бенедзікт) мы, у рэдакцыі, цяпер справаканыя на больш пільную ўвагу да сіянізму. Г.зн., што цяпер мы актыўней будзем зьбіраць і падаваць на сайце матэрыялы, якія асьвятляюць гэтую праблему. Няхай за гэта сіяністы будуць удзячныя “Свабодзе” і бенедзіктам…

Цяпер пра вытанчанасьць-карэктнасьць.

Гэтую гіпотэзу трэба таксама адкінуць. Ня будуць культурныя, сумленныя людзі без тлумачэньняў блакаваць каментары – прыстойнасьць не дазволіць. Ёсьць пацьверджаньне гэтага ж і зь іншага боку.

Вось тут – http://www.svaboda.org/content/article/2207044.html – на “Свабодзе” 01.11.2010 быў выстаўлены артыкул “БЕЛАРУСЫ – СЛАВЯНЕ ЦІ БАЛТЫ?”. Зьдзеклівая ілюстрацыя да яго пададзеная ў пачатку гэтай (2-й) часткі данага матэрыялу.

Але яшчэ больш непрыемна ўражвае фільм, які знаходзіцца ўнутры гэтага артыкула. Вельмі раю паглядзець яго (!), а таксама зьвярнуць увагу на каментары да артыкула, у тым ліку і мой (дзякуй богу, “Свабода” на гэты раз яго выставіла). І вы пераканаецеся – ніякай вытанчанасьцю і карэктнасьцю рэдакцыя радыё “Свабода” сябе не абцяжарвае…

Такім чынам, застаецца адно: прычынай невыстаўленьня многіх маіх, як і напэўна многіх іншых людзей, каментароў зьяўляецца тое, што Радыё “Свабода” служыць інтарэсам, зьяўляецца сродкам такіх соцыяпаразітных сіл, як сіянакратыя, глабальная таемная закуліса, заходняя фінансавая алігархія, польскі імперыялізм. Беларускія інтарэсы выкарыстоўваюцца толькі як прыкрыцьцё…

Думаю, што даная выснова вартая таго, каб стаць адным з прынцыпаў беларускай дактрыны (Д пр-п 129; сябры рэдакцыі з гэтым згодныя).

Варта таксама зьвярнуць увагу, што дадзены прынцып добра ўзгадняецца зь іншымі прынцыпамі Беларускай дактрыны, такімі як Дпр-пы 114, 127).


5 каментарыяў

  1. Факты вельмі дакладная рэч.
    Сп. Астроўскі падаў свае меркаванні, радыё “Свабода” іх не памясціла. І па тэксту бачна, хто ў які бок кіруецца. Калі сп. Астроўскі паслядоўна абараняе інтарэсы беларускага народа, то “Свабода” тых, хто дае грошы.
    Тое, што радыё “Свабода” працуе на тых, хто дае грошы, не злачынства. Злачынства заключаецца ў тым, што яна прыкрываецца беларускімі праблемамі і маніпулюе свядомасцю людзей. Злачынства – гэта, калі там працуюць беларусы. Ну, а калі там працуюць не беларусы, то гэта ўжо падрыўная дзейнасць супраць беларускага народа.
    Я не ведаю, як вы думаеце, але я асабіста лічу, што любы крок, скіраваны супраць інтарэсаў беларускага народа, гэта ёсць падрыўная дзейнасць. Калі так робяць беларусы, то гэта здраднікі і злачынцы, а калі не беларусы, то гэта – ворагі.
    Калі нехта будзе казаць, што сп. Астроўскі скардзіцца на тое, што не змесцілі яго каментары, то гэта не так. Сп. Астроўскі на прыкладзе сваіх каментароў раскрывае сутнасць дзейнасці радыё “Свабода” і паказвае нацыянальна-патрыятычным сілам на неабходнасць стварэння беларускіх СМІ, якія б абаранялі інтарэсы беларускага народа.
    І яшчэ сп. Астроўскі хоча гэтым вам сказаць: не дазваляйце выкарыстоўваць сябе ў якасці лохаў.

  2. Margarita кажа:

    Я сапрауды думала што Свабода друкуе матэрыялы кiруючыся агульным паняццем political correctness. Але публiкацыя гэтага сюжэту з tut.by мяне расчаравала. цалкам выгладае як здзек з беларускае нацыi.

  3. Працягнем паказваць факты па радыё “Свабода”.
    Вось тут http://www.svaboda.org/content/article/2223947.html – на радыё “Свабода” змешчаны артыкул “Ці памірыць “Усходняе партнэрства” трэці сэктар з уладай?”
    Вось каментары на гэты артыкул:
    Камэнтары
    Імя:: Яўген Мурашка
    18.11.2010 20:28
    Дзеля аб’ектыўнасьці дасылаю сьпіс удзельнікаў берлінскага Форуму
    Участники Конференции рассмотрели состав организаций гражданского общества, подавших заявки на участие в Форуме гражданского общества 2010 года, и рекомендуют к участию представителей следующих организаций:
    1 Ассамблея про-демократических НГО Беларуси
    2 Белорусская ассоциация журналистов (БАЖ)
    3 Белорусский институт стратегических исследований
    4 Белорусское республиканское ОО “Объединенный путь”
    5 Центр европейской трансформации?
    6 Комитет защиты репрессированных “Солидарность”
    7 ОО “Экодом” (выканаўчы дарэктар І.Капарыха)??
    8 Таварыства беларускай мовы імя Ф. Скарыны
    9 Международный консорциум “ЕВРОБЕЛАРУСЬ”
    10 Международная хельсинкская ассоциация по правам человека
    11 ПОО “Фонд им. Л. Сапеги”
    12 ПОО «Движение «За Свободу»
    13 Национальный совет молодежных и детских ОО Беларуси “РАДА”?
    14 ОО “Центр социальных инноваций”?
    15 ОО “Образовательный центр “ПОСТ”?
    16 ОО «Белорусская организация трудящихся женщин» (БОТЖ)?
    17 ОО «Республиканская ассоциация инвалидов-колясочников»?
    18 Фонд поддержки устойчивого развития?
    19 Агентство гуманитарных технологий?
    20 Просветительское учреждение “Центр правовой трансформации”??
    21 Таварыства беларускай школы
    22 Правозащитный центр «Вясна»
    23 Аналитический центр “Wider Europe”
    24 Белорусская торгово-промышленная палата?
    25 Белорусский конгресс демократических профсоюзов
    26 Белорусский независимый профсоюз шахтеров, химиков, нефтеперероботчиков, работников транспорта и других работников
    27 Белорусский профсоюз работников образования и науки
    28 Белорусское молодежное ОО “Гражданский форум”?
    29 Союз предпринимателей и нанимателей имени М. Кунявского?
    30 Гражданская кампания “Европейская Беларусь”
    31 Федерация профсоюзов Беларуси?
    32 Гомельское областное ОО “Гражданские инициативы”? (зліквідавана)
    Дзеля даведкі.
    У гэтым спісу няма прадстаўніка Зьвязу Беларусаў Нямеччыны, хаця мы своечасова заявілі пажаданьне ўдзельнічаць у гэтым мерапрыемстве. Пры тым падкрэслілі, што на наш удзел не патрэбна ніякага фінансаваньня, так як мы знаходзімся у Нямеччыне. Адмову на удзел у Форуме, мы атрымалі ад “нацыянальнага” каардынатара сп.У.Вялічкі
    І што істотна, канчатковы сьпіс удзельнікаў з беларускага боку, карэктаваў Брусель!?

    Імя:: Staronni naziracel
    18.11.2010 23:19
    І што істотна, канчатковы сьпіс удзельнікаў з беларускага боку, карэктаваў Брусель!?
    І што істотна, niama dziwu, jak wy Зьвяз Беларусаў Нямеччыны siabie tam zarekamendawali tak i атрымалі.

    Імя:: Уладзімір Мацкевіч Горад:: Мінск
    18.11.2010 23:52
    Яўген, я ведаю вашыя скаргі на пакрыўджанасць. А чым вы лепшыя за тыя поўсотні іншых, што не патрапілі у канчатковы спіс?
    І хацелася б даведацца, што значаць “?”, якімі вы адзначылі шераг арганізацыяў у спісе, у тым ліку і маю Агенцыю гуманітарных тэхналёгіяў, якая, ў рэшце рэшт, таксама не патрапіла на Форум?

    Прачытаўшы каментар сп. У. Мацкевіча я убачыла, што ён спрабуе ўзнімаемае Сп.Мурашкам грамадскае пытанне перавесці ў асабістую крыўду, што яго маўляў не ўзялі на форум. Уся праблема заключаецца ў тым, што сёння нас (беларусаў) усюды, дзе толькі магчыма, прадстаўляюць мала вядомыя ці зусім не вядомыя людзі з зусім невядомымі мэтамі. Зусім не дапушчальна, калі ў палітычным мерапрыемстве (другая справа, калі гэта грамадскі форум), якое кранае інтарэсы беларускага народу, прадстаўляе грамадскі сектар. А “Усходняе партнерства” – гэта палітычная гульня ЕЗ. У такім выпадку на такіх мерапрыемствах павінны удзельнічаць кіраўнікі партый, пры тым абараняючыя інтарэсы беларусаў, а не нейкі незразумелы палітычны баласт, калі мы не хочам жыць ў рабстве і жабрацтве.
    Я напісала каментар, які радыё “Свабода” так і не выставіла.
    Вось ён:
    Паважаны сп. Уладзімір Мацкевіч, даю вам гарантыю, што у сп. Мурашкі няма ніякай асабістай пакрыўджанасці на тое, што ён не патрапіў у гэты спіс. Але у сп. Мурашкі ёсць трывога, з чым гэтыя людзі паехалі на гэты форум і як яны будуць абараняць інтарэсы беларускага народа. Усходняе партнерства – гэта не гуманітарны фонд, які раздае гранты. Гэта ёсць палітычнае мерапрыемства з боку ЕЗ. Можа вы асабіста і упэўнены ў тым, што ЕЗ прынясе беларусам “ключ ад кватэры, дзе грошы ляжаць на сподачцы з блакітнай каёмачкай”, а вось я упэўнена ў зусім адваротным.
    Першае, ЕЗ зусім не гарыць жаданнем дапамагаць беларускаму народу палепшыць яго жыццё. ЕЗ дамагаецца дасягнення сваіх мэтаў. А так як ў ЕЗ лібералізм, то і мэты зразумелыя. Гэта – эканамічнае рабства, пры тым на сваёй зямлі.
    Вы спачатку запытайце у народа: ці гатовы ён працаваць па 12-16 гадзін ў суткі? А вось мае дзеці працуюць па столькі гадзін. Дык, калі б так працавалі адныя мае дзеці-чужынцы, але ж так працуюць і мясцовыя немцы. Дык ці вельмі ўжо такі добры гэты лібералізм для простага народа?
    Лібералізм – гэта сістэма добрая толькі для алігархаў, якія лічаць сябе вышэйшай расай (кастай).
    Сп. Уладзімір, можа вы сябе лічыце алігархам, што кінуліся ў бой супраць Мурашкі? Можа вы на тры капейкі і багацей Мурашкі, але абсалютна такі ж жабрак як і ён. Дык навошта вам гэтыя ліберасты і іх лібералізм? Абараняйце ту нішу ў грамадстве, у якой самі знаходзіцеся.
    Да ведама, у Беларусі ужо пабудаваны лібералізм: вецер прынёс інфармацыю, што ў Беларусі 20 сям’яў на чале з сям’ёй Лукашэнка скралі у беларускага народа ўсю маёмасць і валодаюць ёю. Увесь беларускі народ у гэтых сямей фактычна знаходзіцца ў рабстве. Сп. Уладзімір, вы ж палітолаг? І не крывіце душой, што вы гэтага не ведаеце.
    Другое, што можна чакаць ад ЕЗ, калі нас беларусаў без нашага удзелу здалі Расеі, як калонію (сфера уплыву). Хто даў права гэтым краінам вызначаць так наш лёс? Па якому праву нас вызначалі ў шэраг недзеяздольных народаў? Мы што з пальмы сёння злезлі? Сп. Уладзімір, вы з пальмы сёння злезлі? Не. І я не злазіла? А хто тады злазіў? Можа гэтыя грантасосы злезлі з пальмы і паехалі паказваць сваю недзеяздольнасць.
    Вось што сказана ў гэтым артыкуле: “…Ягоныя суразмоўцы былі занепакоеныя, што беларускія ўлады пад выглядам наладжваньня дыялёгу спрабуюць выціснуць трэці сэктар з эўрапейскага праекту…. Але, як лічыць прадстаўніца Агенцтва гуманітарных тэхналёгій Тацяна Вадалаская, у такой сытуацыі менавіта “Ўсходняе партнэрства” можа стаць для Беларусі “нацыянальным міратворцам”…. І мы ўсё ж спадзяемся, што здолеем пры дапамозе кансалідацыі грамадзянскай супольнасьці і ў апоры на структуры “Ўсходняга партнэрства” гэты дыялёг пачаць”….”
    Сп. Уладзімір, дык з кім вы сабраліся мірыцца? З рэжымам Лукашэнкі? Ці гэта не ваша прадстаўніца “…прадстаўніца Агенцтва гуманітарных тэхналёгій Тацяна Вадалаская…” там шукае міратворцаў? А калі гэта ваша, дык каму вы лапшу вешаеце “…
    І хацелася б даведацца, што значаць “?”, якімі вы адзначылі шераг арганізацыяў у спісе, у тым ліку і маю Агенцыю гуманітарных тэхналёгіяў..”
    Я так гляжу, што вы такі вяртлявы, што вас і ў ступе з таўкачом не зловіш. Ды не тут та была. Прыйшоў канец грантасосаўскай разбэшчанасці. Прыйшоў час ўзяць адказнасць за лёс народа нацыянальна-патрыятычным сілам.

    Да ведама: мае словы сам сп. Мацкевіч вось тут http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=13&news=71368&newsPage=0 – і пацвержывае:
    “- Полностью согласен с Некляевым – никаких секретных договоренностей между белорусскім руководством и высшим политическим руководством Евросоюза не существует. Но нужно понимать, что есть прагматическая позиция Евросоюза. Беларусь приобретает все большее значение и становится все более болевой точкой для Евросоюза. Поэтому Европа и заняла достаточно откровенную позицию по Беларуси – Европа ищет самые слабые признаки либерализации (Г.А. – лібералізацыі, а не дэмакратыі і справядлівасці для народа), но не может найти. А позиция Грибаускайте – это не ее личная позиция. Если бы спросить ее напрямую, считает ли она Лукашенко «диктатором», я думаю, она бы ответила: да. Но с другой стороны, Европа не видит сильной альтернативы (Г.А.: вось яшчэ адзін міф, нібы мы такі дурныя, што не ў сілах знайсці сярод сябе іншага чалавека) и, не является имперской структурой, которая бы по своему усмотрению меняла белорусское руководство (Г.А.: а навошта меняць, калі ён прадае нас у рабства? Пытанне толькі ў тым, хто больш дасць асабіста Лукашэнку). Но и игнорировать Беларусь Европа не может (Г.А.: Усё спяшаюцца, бо бачаць, што у беларусаў хуткімі тэмпамі прачынаецца беларуская свядомасць. Баяцца ўзнікнення нацыянальна-патрыятычнага руху, які потым нельга будзе перамагчы. І ўдзел 10 альтэрнатыўных кандыдатаў у выбарах толькі спрыяе ворагам беларускага народа)”.
    А цяпер паглядзіце як гэты чалавек круціцца (ўсё тутка: http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=13&news=71368&newsPage=0 – “Возможно ли, чтобы Россия не признала итоги президентских выборов в Беларуси?”

    – Это очень важный и острый вопрос. Думаю, что Россия рассматривает такую возможность. Но в последние месяцы сложилась такая ситуация в двусторонних отношениях, на международной арене, которая ставит Россию в очень сложное положение – в том случае, если она не признает результаты президентских выборов (Г.А.: з гэтых слоў бачна, што Расея пратаргавалася ў пытанні Беларусі). Возникает ряд вопрос, на которые придется отвечать. И прежде всего: а почему Россия признавала прошлые выборы, проходившие в гораздо худшей атмосфере? (Г.А.: атрымліваецца, што пытанне ранейшых недэмакратычных выбараў была узгоднена з ЕЗ. Ці адпавядаюць такія паводзіны нашых суседзяў інтарэсам беларускага народа?)
    Сейчас Европа предпринимает неимоверные усилия, чтобы обнаружить хотя бы малейшие признаки демократизации, самые слабые аргументы, чтобы признать эти выборы. Но даже самые ярые сторонники легализации этой власти не находят этих признаков.
    Непризнание выборов будет означать готовность России вмешиваться во внутренние дела Беларуси (Г.А: а гэта па якому праву? Ці давалі мы каму-небудзь згоду ўмешывацца ў нашы унутраныя справы? Ці гэта ёсць прычына для каланазацыі сувераннай Беларусі сілай?), скажем, по кыргызскому сценарию. И вообще: иметь в союзниках страну с непризнанным президентом – я не представляю, как это возможно.” (Г.А.: А чаму сп. Мацкевіч толькі не можа прадставіць “иметь в союзниках страну с непризнанным президентом”? Чаму сп. Мацкевіч не кажа: А як жыць беларускаму народу з такім прэзідэнтам? У гэтых словах сп. Мацкевіч кажа, што ён прадстаўляе інтарэсы суседзяў, бо засяроджвае увагу чытача на пытанні “иметь в союзниках страну с непризнанным президентом”, а не на інтарэсах беларускага народа.)
    І вось пасля гэтых слоў, дзе чорным па-беламу сам жа напісаў сп. Мацкевіч кажа, што “Обвинять Европу в сговоре с Лукашенко нет никаких оснований.”
    Кажуць, што сп. У. Мацкевіч быўлы выкладчык па ідэалогіі ў ФСБ. Натуральна, што гэты факт трэба праверыць. І калі гэта праўда, то чаму радыё “Свабода” пастаянна змяшчае яго аналітычныя матэрыялы? Безумоўна, што ідэолаг ФСБ, спецыяліст па прамыванню мазгоў, любога абкруціць вакол пальца. Паважаны чытач, ваша права выбіраць для сябе: ці свабоду і задавальненне сваіх інтарэсаў, ці рабства і жабрацтва.

  4. Margarita кажа:

    Яшчэ адзiн здзек над нашай нацыяй!

    http://nn.by/?c=ar&i=46289

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы