Артыкул кіраўніка БПС быў дасланы нам з умовай, каб мы ў рэдакцыі самі вырашылі, ці выставіць яго як каментар да папярэдняга артыкула аўтара, ці падаць асобна. Мы абралі другі варыянт.
Рэдакцыя.
Па праўдзе, не часта чытаю каментары да сваіх публікацый і звычайна не ўвязваюся ў спрэчкі на сайце. Таму што люблю сур’ёзную размову, аргументаваную крытыку, калі ведаеш суразмоўцу. У Інтэрнэце ж плавае мора рознага неадэкватнага народу, правакатараў, розных дробных зайздроснікаў.
Але сайт “Наша Зямля” – асобная гаворка. Тое, што робіць рэдакцыя, амаль гераічна. Сайт і ягоных кіраўнікоў абвясцілі ворагам № 1 і расейскія, і польскія імперыялісты. Такое сапраўды патрэбна яшчэ заслужыць! Пастаянныя пагрозы ад розных ананімаў, шпількі ад гэбушных структур. Таму тут я адмовіўся ад свайго правіла…
Найперш хачу падзячыць чытачоў сайта, беларускіх патрыётаў, за такое актыўнае абмеркаванне! Гэта, сябры, ўжо чарговая праява правільнасці нашага шляху і высноваў у самім артыкуле! Беларусы думаюць, з’яўляецца цікавасць да праўды, нацыянальны актывізм! Праява выздараўлення, нацыя становіцца мацней, больш пільнай. Умацоўваецца надзея, што ўжо ніякай набрыдзі, ніякаму халую не ўдасца ў часе эскалацыі абдурыць беларусаў. Мы, пакаленні беларусаў, так доўга намагаліся адрадзіць сваю Дзяржаву, і зараз першая справа – зберагчы гэты скарб. Таму гэта катэгарычны імператыў – абсалют, тут не можа быць кампрамісаў! Ужо праходзілі (“дайце нам хоць трошкі”). Нам, беларусам-літвінам на гэтай зямлі належыць не трошкі, а ўсё!
Беларусь не можа сабе дазволіць пасля Лукашэнкі яшчэ адну чужую марыянетку, яшчэ аднаго Лукашэнку ці Кебіча. Краіна проста можа не вытрымаць. Таму ключавое пытанне для сапраўднага палітыка – гэта ўжо не толькі “што будзе”, а “як будзе”, “з кім будзе”, і “што будзе пасля”. Падыход – абы хоць неяк “скінуць Луку”, а там хоць патоп – маргінальны.
Гэта логіка раба, а не гаспадара ў сваім доме. Бо дурняў з хаты мы выкінем, але нельга хату згубіць.
Тут марыянеткі, авантурысты толькі шкодзяць. А патрабуецца такі нацыянальны ўздым, такая воля і такі покліч, якога Беларусь не бачыла ўжо 150 гадоў, ад часоў Каліноўскага. Каб ворагам стала не па сабе ад нашага нацыяналізму!
Па некаторых нападках у мой адрас, як і ў дачыненьні АК БПС, можна вывучаць азы інфармацыйнай вайны: “я ім пра Фаму, яны мне пра Ярому”. Чакаеш фактаў, аналізу, а наўзамен – “няма БПС”, “вас няма” і, умоўна, “каб вы здохлі”.
Мажліва,элемент блытаніны ўнесла тая частка БПС, якая адышла яшчэ ў 2000 г. ды “самараспусцілася” і перайменавалася ў “Правы Альянс” (пры гэтым сарамліва замоўчваючы волю большасці арганізацыі)… Але гэта іхнае права, гісторыя старая. Тады нас абвінавацілі ў “нацыяналізме, фанатызме, валюнтарызме”. А пасля таго разводу была акцыя “Курапацкі Чын”, удзел у Памаранчавай Рэвалюцыі і Беларускі Цэнтр у Кіеве. Так што размовы пра “самароспуск” БПС – звычайная прапагандовая хлусня. Не дачакаюцца, галубчыкі.
А тое, што існуем як “незарэгістраваная арганізацыя” – не віна, а бяда цяперашняга дня. Корань пытання ў іншым – мы прынцыпова адмовіліся супрацоўнічаць з афіцыйнай апазіцыяй і з марыянеткавымі структурамі. Лепш без грошай, на жылах, на ўласнай волі, але асобна ад дробнай прадажнай пошасці. Бо галоўнае для рыцарскага стану – вернасць сваёй ідэе, праўдзе, гонар нацыі! А Гасподзь дасць шанец патрыётам. Ужо ўзнікае новая рэчаіснасць…
Людзі, якія цяпер рупяцца – гэта аснова, але за імі сем’і, сябры, знаёмцы! Яшчэ ніколі не было такога супадзення ў поглядах між нацыянальнай элітай і народнай масай! Гэтае супадзенне часам бывае раз ў дзесяцігоддзі, але заўжды папярэднічае вялікім зрухам.
І актывізацыя расейскіх імперскіх сіл невыпадковая, заварушыліся. Усе гэтыя “империи”, “единые руси”, “русские миры” (новыя імперскія цэнтры ў Беларусі) ды іншая інфармацыйна-палітычная шлубядзень не проста так ўзнікла. Чуюць адраджэнне нацыі…
Нельга адштурхоўваць тых маладых людзей, якія былі побач з кіраўнікамі афіцыйнай апазіцыі, кінуліся ў радыкалізм за лібераламі. А які ў іх выбар? Як ім знайсці тых патрыётаў, калі нават на нашых сайтах апаненты заблытваюць, што “нас няма”. А ў гэтых шалёныя грошы, офісы, машыны, еўрапейскія туры, даражэзныя сайты. І пры гэтым кан’юнктура апазіцыйных СМІ, дзе іншадумства караецца, як і ва ўладавых колах.
Вось розныя няхамесы павучаюць мяне, як трэба працаваць. Але ж чаму не павучаюць фінансавых тузоў апазіцыі?! Чаму не падвяргаюць абструкцыі вядомую практыку падвоеных стандартаў Захаду ў дачыненні да патрыётаў?! Чаму ні словам не кажуць пра 17 гадоў (!) бездарнага апазіцыянавання адных і тых жа людзей?!
Тое, што я часта бываю ў Кіеве, Вільні, Рызе, тое, што АК БПС шчыльна працуе з кансерватарамі і патрыётамі Ўкраіны, Літоўскай Рэспублікі, Латвіі – гэта відавочна рэжа вочы “дабразычліўцам”. Ім бы хацелася ўвогуле замкнуць нас на жалезны засоў, каб і голасу нашага не было чутно… А потым з пракурорскім пафасам абазваць “маргіналамі”. Для іх усе маргіналы, хто не атрымоўвае гранты.
Абражаюць украінскія нацыянальна-патрыятычныя арганізацыі. А між іншым, сам Няхамес, стала пражываючы ва Ўкраіне, мог бы быць карэктней да сваёй новай Радзімы. Хачу супакоіць тых, хто ў чужым воку цярушку знойдзе, а ў сваім калоду не бачыць. 19-га я быў у Менску, і разам са сваім аднапартыйцамі і сьвятарамі БАПЦ заклікаў людзей не браць удзел у правакацыях. А Васіль Парфянкоў не паслухаў мяне, паверыў ачольнікам апазіцыі. Як вядома, яму далі 4-ы гады турмы. І нешта не заўважыў асаблівага клопату пра ягоны лёс з боку апазіцыйных СМІ. Затое штодня і на ўсіх каналах – спачуванне Саннікаву ды Халіп. Але ж там яшчэ ёсць людзі… Ці толькі гэтая пара мае права на салідарнасць?!
Адной з прычынаў непрыязні да нас з’яўляецца падтрымка намі БАПЦ. Цяпер з’явілася моцная кагорта святароў Аўтакефаліі: а. Леанід, а. Пятро, а. Святаслаў, а. Серафім, а. Мікалай… Адбываецца паступовае аб’яднанне эміграцыйнай часткі БАПЦ і ўласна беларускай. Існуе інфармацыя пра цікавыя падзеі ў Беларускім Экзархаце РПЦ. Узнікае раскол на прыхільнікаў незалежнасці ад Расеі і прамаскоўскі афіцыёз. Таму знаходзяцца розныя “альтэрнатыўшчыкі, клоны” (у гэтым кантэксце якраз і ўсплываюць асобы ў каментарах пасля артыкула).
Вельмі тэма небяспечная для расейскіх экспансіянісцкіх планаў. Палітычная незалежнасць без рэлігійнай немажлівая. А тут яшчэ Лукашэнка з Варфаламеем (Сусветным Канстантынопальскім Патрыярхам) вёў нейкую размову без санкцый Кірыла…
Даваць асабістую характарыстыку людзям, якія намагаюцца мяне абразіць, не буду. Яны называюць сябе людзьмі “царкоўнымі”. Было б правільна, каб аўтарытэтныя лідары Аўтакефаліі ім бы і адказалі. Мы ж будзем працягваць сваю дзейнасць па мабілізацыі палітычнай актыўнасці суайчыннікаў, па кансалідацыі нашых, уласна беларускіх, а не марыянеткавых сіл.
Набліжаецца час вызначэння…
– – –
Сяргей Высоцкі – кіраўнік АК БПС
Васіль Парфянкоў – герой не толькі таму што ён грукаў (ці не грукаў) у нейкія дзверы а таму што ён выйшаў на вуліцу каб яго голас быў пачуты. Да таго ж ён адзін з абаронцаў Курапатаў. Лука чарговы раз скраў выбары і людзі абурыліся. А жорсткі прысуд – для запалохвання грамадства.
Паважаны спадар Сяргей! Вашы артыкулы з Нашай Зямлі (dругіх сайtаў ні ведаю дзе можна чытаць Вашы матэрыялы)
заўсёды з цікавасьцю чыраем і пераклаўшы перадаем іншым. Вялікі Вам дзякуй. Сапраўды нас пераследубць з усіх бакоў, таму карыстаюся чужым адрасам. Сапраўдны адрас рэдакцыі вядомы, таму, калі сп-р Сяргей згодзен, папрасіўбы да яго кантакт.
Паколькі сп. Сяргей закрануў і маю сьціплую асобу, мушу адказаць. Хоць агулам згодны зь напісаным на 90%…
1. Менавіта таму, што стала жыву на Ўкраіне і заангажаваны ў некаторыя палітычныя працэсы, падказваю рэальныя, а не “інтэрнетныя” альбо маргінальныя арганізацыі правага палітычнага сьпектру Украіны. А зараз, зь агляду палітычныя перакананьні, у тым ліку самога Сяргея Высоцкага і рэдактароў дадзенага сайту, рэальнай партыяй (арганізацыяй) ёсьць на Украіне выключна ВО “Свабода”. Апошнія выбары, калі нацыяналісты ВО “Свабода” здолелі самі ўзяць уладу ў трох ключавых вобласьцях Заходняй Украіны, іскравы доказ гэтага. Іншыя нават не пайшлі на выбары і не выстаўлялі сваіх кандыдатаў. Больш таго, крыўдна – але факт, некаторыя з пералічаных сп. Сяргеям арганізацый рэальна выкарыстоўвалі лібэрасты, каб пазбавіць кандыдатаў ВО “Свабода” галасоў выбаршчыкаў. На шчасьця, падобныя спробы апынуліся амаль марнымі…
Яшчэ адзін цікавы штрых: Некаторыя дзеячы КУНу, УНА-УНСО, НА і нават УНП ішлі на выбары ў сьпісках іншых, лібэрастычных альбо псэўдадэмакратычных сілаў (БЮТ, НУ ды інш.). Яны практычна кінулі свае палітсілы на змаганьне зь сапраўднымі нацыяналістамі (ВО “Свабода”), а самі пайшлі па сьпіскам сваіх фактычных палітычных апанентаў…. і пераважна “засталіся па-за бортам”. Таксама, на маю думку, як новы ўкраінскі выбаршчык, маю права на асабістыя ўпадабаньні.
2. Як сьвятар і адзін з рэдактароў афіцыйнага рэсурса УАПЦ (http://uaoc.net/editors/), мушу закрануць і рэлігійнае пытаньне. Калі сп. Сяргей кажа аб БАПЦ, дык жадаецца спытаць аб якой БАПЦ ён гаворыць? Калі да БнАПЦ Пятра Гушчы – дык яна не мае аніякіх адносін да Праваслаўя і ёсьць пратэстанскай групоўкай. Але ў любым выпадку, нават калі мова ідзе аб БАПЦ ул. Сьвятаслава (Логіна) (усё ж не сьвятары, а япіскапе. Таму мусіў яго называць першым у шэрагу пералічаных сьвятароў), мусім глядзець крыху далей і бачыць той факт, што раней альбо пазьней мусіць паўстаць пытаньне яе вызнаньня Сусьветным Праваслаўем праз Канстантынопальскі патрыярхат. Бо гістарычна, а таксама згодна Томасу Канстантынопальскага патрыярха ад 13 лістапада 1924 г., Кіеўская мітраполія (у склад якой уваходзіць і Беларусь) ёсьць кананічнае тэрыторыяй менавіта Канстантынопальскага патрыярхату. Да слова, менавіта ад Канстантынопальскага патрыярха прасілі і просяць вызнаньня і ўкраінцы (УПЦ КП і УАПЦ).
Сёньня, пасьля падзеяў 2008 г., рэальныя перамовы з Канстантынопальскім патрыярхам аб вызнаньні вядзе выключна УАПЦ… УПЦ КП, праз амбіцыі некаторых сваіх гэрархаў, з гэтага працэсу выйшла. Тым ня менш, БАПЦ ул. Сьвятаслава ўпарта трымаецца менавіта за УПЦ КП. Пры гэтым сама УПЦ КП волее не афішываць свае адносіны з БАПЦ, нават не згадывае аб сустрэчы патр.Філарэта зь ул.Сьвяталавам у 2009 г. і ўнікла сустрэчы патрыярха Філарэта зь ім у 2010 г. Факт вельмі паказальны.
Таксама вельмі паказальны заклік ул.Сьвятаслава летам 2010 г. да праваслаўных беларусаў Украіны кідаць УАПЦ і пераходзіць у УПЦ КП. Гэта не толькі не спрыяла еднасьці беларусаў, а сеяла варожасьць. Ці ёсьць сэнс нам, беларусам, “лезьці” ва ўкраінскія “разборкі”? Тым больш, што раней альбо пазьней УПЦ КП і УАПЦ лёсам прымушаны аб’яднацца…
Таму сёньня патрэбна не проста разбудоўваць БАПЦ, а шукаць форму разбудовы ў сугучнасьці з патрабаваньнямі будучага вызнаньня Канстантынопальскім патрыярхатам Памеснай (аўтакефальнай) Беларускай Царквы.
Варта адзначыць: У ЗША, Велікабрытаніі, Італіі і Канадзе ёсьць беларускія прыходы Канстантынопальскага патрыярхату. Гэтыя прыходы маюць базу для навучаньня беларускіх сьвятароў і гэтых сьвятароў прымушаны будуць вызнаваць нават у РПЦ МП. На вялікі жаль, “амэрыканская” БАПЦ знаходзіцца з гэтымі парафіямі і Канстантынопальскім патрыярхатам у досыць моцнае канфрантацыі. Ці будзе гэта спрыяць будучаму вызнаньню БАПЦ у Беларусі? Варта задумацца.
Адносна “клонаў”. Думаю варта задумацца над тым, што 99,9% гэтых “клонаў” стварылі самі беларусы праз асабістыя амбіцыі. Напрыклад, наколькі я ведаю з перапісцы, пасьля сьмерці мітрапаліта Мікалая, некалькі парафій у Канадзе і Эўропе непажадалі (зноў жа праз чыста чалавечыя адносіны) пайсьці пад амафор мітрапаліта Ізяслава і засталіся пад фармальным амафорам архіяпіскапа Ёвана (Пурыца). Некаторыя з гэтых парафій, а галоўнае сьвятроў, за гэты час ужо неаднойчы зьмянілі юрысдыкцыю. Напрыклад, а. Зміцер Беленькі (родзіч Юрася Беленькага) быў ужо і ў БАПЦ – потым у УПЦ КП, потым зноў БАПЦ, цяпер у старасьцільных грэкаў (гэта адзначана ў ягоным профілі на ФБ). Ужо неаднойчы шмат людзей прапанавалі адкінуць амбіцыі і правесьці новы сабор БАПЦ для ўсіх парафій, што вызнаюць сябе БАПЦ. Тым больш, што нават афіцыйна існуе 3 (тры) зарэгістраваных БАПЦ: у ЗША, Канадзе і Італіі.
І, каб не было дурных пытаньняў і камэнтароў, украінскія парафіі ўл. Ёвана (іх рэальна было тры: у Львове, Чарнаўцах і Роўна, а таксама асобныя вернікі ў Луцку, Ужгарадзе і Хмяльніцку) яшчэ ў 2009 г. перададзены ў юрысдыкцыю УАПЦ. Гэта цалкам лягічны крок з погляду кананічнае тэрыторыі, адзінае маці – Кіеўскае мітраполіі і адзінага абраду.
3. Аб маёй “павазе да новай радзімы”. Ніколі не адзьдзяляў сябе ад беларускай справы: як сьвятар, навуковец і перакладчык. Адначасова працую і на карысьць Украіны і УАПЦ. 29 чэрвеня 2010 г. : “Блаженнійшим Владикою Мефодієм як відзначення трудів на науковій та церковній ниві, для користі УАПЦ… нагородів медаллю УАПЦ “За відданість і вірність”.
Дзякуй за цікавую інфармацыю. Дашліце, калі ласка, кантакты “Канстанцінопальскіх прыходаў” у ЗША, Канадзе і інш. краінах. vintex@tut.by
Ёсьць інфармацыя , што ВО Свобода, бярэ грошы ў Януковіча,мэтай якога,ёсьць зьнішчыць іншыя некантралюемыя правыя партыі.
А наконт фантомнасьці,УНА-УНСО заўжды была і ёсьць магутнай і ўплывовай сілай,гэта дакладна ведаю,за іншых казаць не магу.
Нельга таксама выключаць, што ўся гэта так званая “інфармацыя” – звыйчайны ўкід. Ён выкарыстаны зацікаўленымі сіламі, каб адхіліць людзей ад ВО “Свабода” (бо ў магутнай нацыяналістычнай арганізацыі не зацікаўлены як апазіцыйна-ліберастычныя колы, так і існуючая ўлада). Таму наконт ўсіх “інфармацый” спачатку трэба думаць, як кажуць: шукай каму выгадна. Калі б быў сапраўдны факт атрымання грошаў – гэта іншая справа.
Таксама, безумоўна УНА-УНСО з’яўляецца ўплывовай сілай. Але, ці абгрунтавана падтрымка насельніцтвам і палітычнымі коламі арганізацыі праварадыкальнага кшалту? Ці варта трымацца поглядаў палітычнай партыі, якая ўсхваляе русафобію ды шавінізм? У той час, калі сапраўдны нацыяналізм трымаецца на ідэі паляпшэння і ўтрымання культурнага, эканамічнага развіцця СВАЁЙ краіны, умацаванні сваёй дзяржайнасці, і ня ў якім разе не трымаецца пазіцыі развалу іншай дзяржавы і ўдзелах у ваенных канфліктах за мяжой.
Тое, што тычыцца АК БПС. Тут мяне здзіўляюць тыя, хто кажа аб нябачнасці існавання БПС. Ці вы забыліся пра якую дзяржаву мы ведзем гаворку? Само існаванне нацыяналістычнай арганізацыі ці партыі на Беларусі ўжо выклікае гудзенне і занепакоенасць ня толькі ва ўлады, а таксама ва ўсёй легальнай псэўдаапазіцыі. Бо ў канчатковым рахунку нацыяналізм вядзе да краху гэтых абедзвюх паразітуючых бакоў. Нават найменьшае дзеянне ныцыяналістаў (у тым шэрагу БПС) прымушае іх варушыцца і спрабаваць любой магчымасцю знішчыць ці “заглушыць” ныцыяналістычныя колы. Але, як адзначыў Сяргей Высоцкі – прыхільнікаў нацыяльнай ідэі раз за разам усе болей і болей. Адсюль вывад: ня гледзячы на цяжкія ўмовы існавання – праца ўсіх нацыянальна арыянтаваных колаў дае пэўныя вынікі (нават найлепшыя, ведаючы сённяшні стан нашай рэчаіснасці), а таму варта працягваць гэтую цяжкую працу, каб аднойчы стварыць сапраўдную беларускую дзяржаву.
Не сказаў бы ,што ВО Свобода дужа адрозьніваецца ад УНСО па сваёй палітычнай накіраванасьці,той жа “правы радыкалізм”,проста Свобода больш піярыцца,і грае ва ўсе выбары.
Мэта кожнае палітычнае партыі прыйсьці да ўлады, каб выконваць сваю праграму. Гэта – аксіёма палітыкі.
Паліталогію я ведаю дасканала, і казаў я пра іншае,УНСО не з’яўляецца чыста палітычнай партыяй,таму і дзейнасьць яе вымераецца не толькі і не столькі ўдзелам у палітычных кампаніях.А узняў я гэту тэму з прычыны чорнага піяру супраць паважаных мною украінскіх арганізацый.ВО Свобода,я таксама паважаю, але тут відавочная тактыка расколу ў правым лягеры Украіны,узвышэньне Свободы і знішчэньне ўсіх астатніх.
Сп. Беларус вы ўвесь час падаеце свае каментары пра Аўтакефалію,выключна ў тэалагічным накірунку,тыя кананічныя,гэтыя некананічныя,як чалавек мірскі хачу запытаць,а ці ёсьць сёньня ў Беларусі прадстаўнікі “вашай кананічнай БАПЦ”,бо я напрыклад ведаю толькі аднаго прадстаўніка Аўтакефаліі на Беларусі – а.Леаніда,які сваёй ахвярнай працай пашырае справу Беларускага Праваслаўя,менавіта на радзіме,дык з вашых словаў ён “не сапраўдны))”.Тады дзе ж прадстаўнікі сапраўднай кананічнай БАПЦ,ці яна існуе толькі ў сеціве і ў вашай галаве.
volat: На вялікі жаль, у Вашых славах бачна чалавека нецаркоўнага…
Ідэі пашыряць можа любы чалавек, але Царква і сьвятарства прадугледжывае выкананьне пэўных правілаў (канонаў) і, у выпадку з праваслаўем і каталіцтвам, такую рэч як апостальская пераемнасьць. Гэта такі сябе мінімум.
На колькі я ведаю, летам 2010 г. а.Леаніда нанава рукапаклаў у дыякана і сьвятара ўл. Сьвятаслаў (Логін). Магчыма і навучыў служыць (наколькі ведаю – дамаўляўся аб стажыроўцы кандыдатаў з Беларусі ў Кіеве і Чарнаўцах), бо ў час нашых сустрэч з Акаловічам у Менску і Кіеве служыць ён, мягка кажучы, не вельмі ўмеў і меў аб праваслаўным багаслоўі, дагматах і канонах вельмі цьмянае ўяўленьне.
Мушу Вас вельмі моцна разачараваць. Вызнанай (кананічнай з пункту гледжаньня Сусьветнага Праваслаўя) БАПЦ зараз наогул няма. Ёсьць сьвятары БАПЦ, якія, паводле канонаў, маюць апостальскую пераемнасьць і ў выпадку вызнаньня БАПЦ з боку Канстантынопаля (альбо асабістага пераходу ў іншую ПЦ альбо у Каталіцкі Касьцёл, апрача РПЦ МП) будуць вызнаны сьвятарамі. Такое прызнаньне ўжо было, калі беларускія парафіі ў Амэрыцы і Канадзе, разам са сьвятарамі, пераходзілі ў Канстантынопальскі патрыярхат.
Таксама мушу заўпэўніць, што ў выпадку з Юрыям Рыжым і ягоным “Сусьветным Патрыярхатам” і “Беларускай народнай АПЦ” ніякага вызнаньня не будзе ў прынцыпе. Бо там няма нават нацяку на такія рэчы як апостальская пераемнасьць і праваслаўе (http://www.hierarchy.religare.ru/h-orthod-awp.html). Менавіта таму П.Гушчы (ва ўсялякім разе пасьля вясны 2005 г., калі патрыярхіяй УПЦ КП былі правераны ягонае “сьвячаньне” ды “юрысдыкцыя”) і ягоным “сьвятарам” ніколі не дазвалялі саслужыць з сьвятарамі УПЦ КП і УАПЦ.
Таксама, на вялікі жаль, беларусы не вельмі выказваюць жаданьне вучыцца ў сэмінарыях і акадэміях. Хоць, патрэбна адзначыць, УАПЦ і УПЦ КП былі ад 1997 года гатовы прыняць на навучаньне кандыдатаў. Аднак зараз ва ўкраінскіх сэмінарыях вучыцца некалькі беларусаў, якія неўзабаве будуць гатовыя да пастырскае працы. Не трэба таксама забывацца, што БАПЦ у Беларусі фактычна і юрыдычна забаронена і людзям, даўшым згоду на сьвятарства, патрэбна яшчэ мець нейкую сьпецыяльнасьць каб жыць…
Мушу таксама дадаць,
Становішча з БАПЦ сапраўды ёсьць крытычнае. Бо нават калі вызнаваць за найбольш колькасную і беларускую БАПЦ – БАПЦ у Амэрыцы і ўл. Сьвятаслава – гэта рэальна дзевяць парафій (http://www.belapc.org/parahvii), адзін япіскап і некалькі сьвятароў (большая частка – часова перададзеныя з УПЦ КП).
А нават для нармальнага функцыянаваньня праваслаўнай царкоўнай інстытуцыі (юрысдыкцыі) патрэбна, як мінімум, 2 архірэя. Бо япіскапа рукапакладаюць не менш як два япіскапа.
Так я чалавек не царкоўны,таму і кажу з гледзішча шэраговага грамадзяніна,усе вашыя заўвагі выклікаюць асацыяцыю задпіскай чыноўніка-бюракрата,тое не па правілах,гэта не так,а па правілах у сёньняшняй Беларусі быць ня можа,гэта ні фізічна, ні нарматыўна немагчыма,галоўнае тут жаданьне і воля ,сьвятароў якіх я назваў, рабіць іх сьвятую справу,а прыдзе час усё зробім і па канонах,а па вашаму падыходу ўсё павінна сысьці да тэалагічных спрэчак,тым самым да бяздзеяньня,чаго так жадаюць ворагі Беларусі.
Ды і ўвогуле ,калі вы ведаеце як трэба рабіць(“па канонах”),пакажыце на справе, а не “на клаве”.
VITAL:
Аб беларускіх прыходах Канстантынопальскага патрыярхату можна пачытаць тут:
http://www.hierarchy.religare.ru/h-orthod-belcon.html
Гэта найбольш дэтальная на сёньня інфармацыя.
Таксама можаце зьвязацца:
http://stgeorgebelarusianorthodox.com/
Адносна ўласных мэйлаў – я напішу і, амаль цалкам упэўнены, з Вамі зьвяжуцца.
volat:
1. Думаю, што больш “чорнага піяру” для УНА-УНСО чым выбар Іўчэнка з “Наўтагазу” сваім кіраўніком і “ляжаньне” пад НУНСам цяжка адшукаць і зрабіць нават самым лютым ворагам гэтае арганізацыі.
Пэўна, на маю думку, Вы блытаеце УНА-УНСО 90-х і сучасны стан. Сёньня шэраг мясцовых арганізацый УНА-УНСО, на колькі мне вядома, юрыдычна і фактычна прыядналіся да ВО “Свабоды” (як і КУНу, і нават УНП). Рэальна яшчэ ў 2007 г. ВО “Свабода” прапанавала стварыць альянс правых партый і арганізацый для ўтварэньня моцнага блёку, але ўсе адмовіліся і пайшлі да тагачаснае ўлады (паасобку, што ўжо вельмі кепска). А тая ўлада ўсіх “кінула”… У сёньняшніх умовах Украіны, як і ў Беларусі, патрэбна аб’яднаньне ўсіх нацыяналістычных і патрыятычных сілаў. А цэнтрам такога аб’яднаньня можа быць толькі моцная і дзеёвая арганізацыя (партыя).
2. Разумееце, хай гэта Вам і не падабаецца, Праваслаўную Царкву нельга стварыць “шэраговым грамадзянам”. Яны (грамадзяне) могуць стварыць толькі парафіі і зьвярнуцца да архірэя з просьбай даць сьвятара (альбо прапанаваць нейкага зь уласнага кола для рукапакладаньня). Таму, колькі б нейкі ўладыка альбо сьвятар не дзейнічаў, пакуль не будзе ў людзей імкненьня стварыць парафіі – дык усё марна… Маеце жаданьне рэальна нешта зрабіць? Зьбярыце некалькі сяброў, заснуйце парафію (хай і падпольную) і зьвяртайцеся да архірэя любой зь двух галін БАПЦ з просьбай даць альбо рукапакласьці вам сьвятара.
Адносна “нічога не робіцца” – гэта яўны перабор і перакрут. Ідзе тлумачальная праца, ёсьць беларускія парафіі ва Украіне, дзе богаслужэньне адбываецца на беларускае мове. На богаслужбы (напрыклад у Чарнігаў альбо Луцк, бо блізка ад мяжы) прыяджаюць і беларусы з Беларусі. Таксама вучацца нашы беларускія хлопцы ў сэмінарыях (пераважна маючыя ўжо першую адукацыю)…
Для ўсіх крытыкаў ВО “Свабода” з кола прыхільнікаў сп.Сяргея Высоцкага:
http://zik.com.ua/ua/news/2010/08/30/242659
Менавіта таму мне і незразумелая крытыка кіраўніка БПС у бок ВО “Свабода”….
ВЎ Свобода ніхто не крытыкуе,крытыка ідзе ў бок вашых падыходаў адносна іншых нацыяналістычных структур,а то атрымоўваецца адна Свобода працуе,а астатнія -віртуалы.
І яшчэ вельмі цікавая інфармацыя па тэме:
http://www.svoboda.org.ua/diyalnist/komentari/019884/
1.Значыць жаданьне “чорна апіярыць” УНСО было,але яны самі “справіліся”,Такім шляхам аб’яднаньне не дасягнуць.Паважаная мной ВО Свобода,пэўна вашых падыходаў не падзяляе.
2.Мне,чалавеку не царкоўнаму,а палітычнаму ствараць парафіі не трэба,тым больш,калі яны існуюць.
І хто ў вашым разуменьні “прсты грамадзянін”,што спрабуе стварыць Праваслаўную Царкву на Беларусі “не па канонах”.
“Адносна “нічога не робіцца” “-дзе ж ідзе тлумачальная праца?,я вам кажу пра БАПЦ уБеларусі,а вы мне пра Ўкраіну,Цы арганізуйце БАПЦ.хоць у Камеруне,але яна зараз патрэбна ў Беларусі,таму можаце і далей пісаць вялікія каментары адноснакананічнасьці,а я бачу пакуль самаахвярную працы такіх людзей,як а. Леанід Акаловіч,якія пацыраюць справу Беларускай Аўтакефаліі не на словах,а на справе,за што ім вялікі дзякуй!
“Простыя (сьвецкія) грамадзяне”, якія больш падстаўляюць, дыскрыдытуюць нават саму ідэю Беларускай Аўтакефаліі (даюць сапраўдныя падставы крытыкі і кпінаў для МП) гэта менавіта такія асобы як Акаловіч, які бегае па мітынгам з пацірам і няздольны правільна нават крыж асьвяціць. Аб беганьні з партрэтам патр. Філарэта на мітынгах, без згоды самой УПЦ КП, мы проста памаўчым… Бо аб гэтым вымушана была выказацца сама УПЦ КП і БАПЦ у Амэрыцы.
Дарэчы, адносна падтрымкі БАПЦ менавіта БПС, на мой погляд (з дзейнасьці адлюстраванай на іх сайце і лістоў вернікаў), гэта вялікая нацяжка, калі мова ідзе аб БАПЦ ул. Сьвятаслава. Гэтая БАПЦ рэальна падтрымлівае партыю З. Пазьняка ды досыць спрэчныя арганізацыю ЗБМ “Бацькаўшчына” (супрацуючую з рэжымам і пралукашэнкаўскімі арганізацыямі ў дыяспары).
Пабудова і разбудова Царквы – гэта не палітычныя мітынгі і заявы, а руплівая праца па падрыхтоўцы сьвятароў, стварэньню навукова-асьветніцкіх устаноў, катэхізічная парца сярод вернікаў і, найперш, служэньне.
Усё, апрача падпольнае катэхізацыі і служэньня (якое сапраўды зьдзяйсьняецца), сёньня ў Беларусі немагчыма з палітычных умоў. Таму для падрыхтоўкі сьвятароў, зьдзяйсьненьня нармальнага (у храмах) служэньня выкарыстоўваецца дапамога ўкраінскіх Цэркваў: УАПЦ і УПЦ КП. Таму Вашы закіды аб тым, што “хоць у Камэруне” – гэта несправядліва.
Гэтая БАПЦ рэальна падтрымлівае партыю З. Пазьняка ды досыць спрэчныя арганізацыю ЗБМ “Бацькаўшчына” (супрацуючую з рэжымам і пралукашэнкаўскімі арганізацыямі ў дыяспары).
______________________________________________
Heхaмес, а што гэта за “пралукашэнкаўскія арганізацыi ў дыяспары”?
Менавіта тыя, якія падтрымліваюць дыктарарскі рэжым, выступаюць пад “закатам над балотам”, адмаўляюць нацыянальныя сымбалы і беларускую мову…
Менавіта такія як любіць “Янка” – заланец і выгнаны са ўсіх беларускіх і украінскіх Праваслаўных Цэркваў Віця Касьцюк…
Нехамес, ты сам цёрся ля Касьцюка некалькі год…
P.S. Я не касьцюк. Адкажы на пытаньне, будь лаcка.
Габрэй Няхамэс-Горбік ня мае аніякага права псяўдоніміцца Беларусам! Нічога беларускага ў цябе не было і няма. Калі ўзяўся за беларускую справу, то не паскудзь, бо ня ўсё ты ведаш пра БАПЦ на Бацькаўшчыне і пра мяне, айца Леаніда, бачыш толькі знешняе, а ня тое, што, як., дзе і з кім правіць у службе і робіць не на паказ такім даношчыкам і прайдзісветам, як жыдок нахабны Няхамэс. Наша царкоўная Рада дасць яшчэ табе, тарбахвату, і да цябе падобным абіралам свой адказ!..Чакай!.. З прыветам айцец Леанід Акаловіч-Крывец гербу Астоя, шляхціч ВКЛ з Менску Літоўскага.
быццам Акаловічу (калі гэта ён), хоць і мала верыцца, бо сур’ёзным чалавекам і інтэлігентам здаваўся…
Радной, я ўжо тут тлумачыў і магу патлумачыць яшчэ раз:
Бацька ў мяне літовец, сям’я паходзіла з пад Коўна. па веравызнаньню каталік як і ягоныя бацькі каталікі (ужо не можа быць жыдам 🙂 ) Родзічы нават немцаў спакойна перажылі пад Коўна. З таго ж “кола” прозвішча, што і Лансбэргіс, Бэргманіс і г.д.У ягоным раду былі і беларусы (мой стрэчны дзед Франц Няхаеў з-пазд Трокаў).
Мама – украінка з роду Вількоўскіх (калі нешта гэта такому шляхціцу кажа) і Горбікаў. Першыя пераехалі ва Украіну з Беларусі ў 1868 г. Другія з роду рэестравых казакаў, мелі маёнткак на Віньнічыне (в.Лучінец).
Мэтрыку і дакумэнты паказаць? Менавіта за працу мяне ўжо як толькі не называлі… Бо ёсьць кола людзей, якія нічога рэальна не робяць, а толькі гадзяць….
У Беларускі рух прыйшоў яшчэ ў 1987 г. (а дзе быў тады шаноўны Л. Акаловіч?). За гэты час, дзякуй Богу, зрабіў і раблю столькі, што маю павагу сур’ёзных людзей, а не папа-самасьвята гушчаўскага разліву…
Таму маю гонар і права называцца як жадаю патрэбным.
Яшчэ, каб велаў, я лістуюся з Радай БАПЦ і ўл. Сьвятаславам. Нават не аднойчы сустракаўся.Сёньня перасылаю яму гэты камэнтар “сьвятара”. Адносна служэньня, дык маю гонар асабіста сустракацца і размаўляць з гэрархамі УПЦ КП і ведаць іх адносіны да Гушчы і гушчаўцаў ад “першакрыніцы”. Пры гэтым не я пытаю, а яны мяне пытаюць: Як магчыма такая прафанацыя і дыскрыдытацыя Праваслаўя.
Ну, а калі рэдакцыя сайту прапускае такія абразы да наведальнікаў, дык гэта толькі сьведчыць аб інтэлігентнасьці і культурнасьці рэдакцыі… Такі сябе тэст.
Да, і сьпецыяльна для некаторых камэнтатараў… Не аб маёй сьціплае асобе, але па тэме.
Жонка вядомага дзеяча беларускага руху Антона Луцкевіча была жыдоўкай. Пры гэтым толькі для шлюбу прыняла хрысьціянства. Такім чынам, нехта пад імём “Акаловіч” пазбаўляе права называцца беларусамі Юрку і Лявона Луцкевічаў, афіцэраў Беларускай Краёвай Абароны і дзеячаў беларускага нацыяналістычнага падпольля..
Каб не быць галаслоўным адносна УПЦ КП і Пятра Гушчы. Досыць даўно маю копію цікавага дакумэнта. Зь этычных падстаў не падаю дадзеныя каму адасланы гэты дакумэнт, але, пры неабходнасьці, магу прыватна адаслаць рэдакціі ягоную копію.
УКРАЇНСЬКА ПРАВОСЛАВНА ЦЕРКВА
КИЇВСЬКИЙ ПАТРІАРХАТ
КАНЦЕЛЯРІЯ
вул. Пушкінська, 36
(044) 234-10-96
(о44) 234-30-55
…
1 червня 2009 р.
Канцелярія Київської патріархії УПЦ Київського Патріархату у відповідь на Ваш лист від 22 травня 2009 р., повідомляє, що зазначений Вами п. Петро Гуща був представлений Святійшему патріархові Київському й всій Русі – України Філарету в 2005 році членами Української Народної Партії, як «єпископ Білоруської Автокефальної Православної Церкви» у Білорусі. Однак, на спрямований у Консисторію БАПЦ запит, 27 серпня 2005 р. була отримана відповідь за підписом її голови п. Бориса Данилюка, що «такого єпископа в клірі БАПЦ немає. Про його хіротонію Консисторія БАПЦ нічого не знає».
Указам від 28 серпня 2005 р. клірикам УПЦ КП було заборонено Літургічне служіння з «єпископом Пером Гущею і священиками, які перебувають під його омофором».
Подальше розслідування по питанню дійсності архієрейської хіротонії п. Петра Гущи виявила повну невідповідність викладених їм фактів з дійсним положенням речей. А саме те, що п. Петро Гуща був рукоположенні у священика і єпископа представником нової протестантської групи «Американський Всесвітній Патріархат» «патріархом» Юрієм Рижим для його структурного підрозділу «Білоруська народна Автокефальна Православна Церква». Дана протестантська деномінація по ряду догматичних, богословських і канонічних причин не може вважатися Православною Церквою
З 28 вересня 2005 р. УПЦ КП розглядає п. Петра Гущу і його священнослужителів, винятково як представників однієї з нових протестантських церков. Ніякого спільного Літургічного служіння з даною групою УПЦ КП не має.
Дані дії стосовно п. Петра Гущи і його групі були погоджені зі Керівництвом Консисторії БАПЦ під час візиту Святійшего патріарха Київського й всієї Русі – України Філарета в США восени 2005 р.
Через те, що зазначена група Петра Гущи неодноразово використовувала для своєї популяризації в Білорусії авторитет УПЦ КП; давала неправдиві дані про своє входження в юрисдикцію УПЦ КП без належного благословення Святійшего патріарха Київського й всієї Русі – України Філарета, навесні – улітку 2006 р. нами було зроблено ряд офіційних заяв, що роз’ясняють питання.
Керуючий справами Київської Патріархії архім. Епіфаній (Думенко).
Спадарства, гэта ужо занадта. Дзе толькi не зьявiцца гэты настырны Нехамес, усё ператвараeцца у нейкiя агiдныя разборкi. Каго толькi гэты прахвост не аблiу памыямi?
Здаецца памыямі аблівае тут усіх нехта Янка + Акаловіч. Можа камусьці дакумэнты і сьведчаньні непадабаюцца – дык ад гісторыі не ўцячэш… Даю на амаль на ўсе свае словы досыць нармальныя спасылкі.
Таксама і мяне, як і некаторых герархаў УАПЦ, Касьцюк падманваў больш года (да лета 2008 г., калі адмовіўся прыехаць у Кіеў і даць некаторыя тлумачэньні па сваёй дзейнасьці).
Янку: Адносна ЗБС. Усё вельмі проста: адчыняеш газэту “Бацькаўшчына”, бярэш назву арганізацый у Расеі ды Малдове (таксама некаторыя на Украіне); ідзеш на сайты гэтых арганізацый і глядзіш сымболіку, тэксты, афіцыйныя адносіны з уладай Беларусі.
1. Беларус піша:
Сакавік 3, 2011 ў 09:55
Яшчэ, каб велаў, я лістуюся з Радай БАПЦ і ўл. Сьвятаславам. Нават не аднойчы сустракаўся.Сёньня перасылаю яму гэты камэнтар “сьвятара”.
=== Ацяпер прыклад тагo “ліставаньня” з БАПЦ ==
1. Беларус says:
28 Січень, 2010 at 13:54
Далі всіх від Філарета сидить єпископ однієї з галузей БАПЦ Святослав (Логін). Цією людину саме владика Олександр рукоположил у єпископа на прохання (підкріпленою великою матеріальною зацікавленістю) маленької групи осіб із числа білоруської еміграції в США.
… Крім того, вказувався: В’ячеслав Логін – українець і український громадянин. Ніколи до приїзду в США не проявляв ніякого інтересу до білоруської культури й уважав себе українцем. Він не має ніякий авторитет у Білорусі. Одружений церковним шлюбом, має сина в Чернігові. Білоруські представники справедливо вважали, що це рукоположння остаточно розколе Білоруський Автокефальний рух.
Після цього, таємно, Логина рукопокладають у єпископа українські владики Олександр (УАПЦ (с)), Паісій (УПЦ КП) і Макаріус (юрисдикція невідома). На питання білоруської інтелігенції: «Чому це відбулося?» Філарет відповів, що без його благословення й владика Олександр йому не підкоряється; Паісій – той взагалі під забороною, а Макаріуса він не знає…
… Після цих зустрічей, на адресу білорусів від Святослава почали приходити листа що очорняють УАПЦ і її Керівника Святейшего Митрополита Мефодія.
Таким чином, Філарет спочатку руками владики Олександра робить різні афери, а тепер видимо гроші не поділи…
А білоруські прихильники автокефалії в Білорусі сьогодні мають проблему у вигляді розбрату, що сіяє українець – вихованець Філарета
http://uaoc.net/2010/01/velychezna-pomylka/
Але ў чым тут няпраўда і праблема?
1. ул. Сьвятаслаў (Логін) сапраўды грамадзянін Украіны.
2. Да выезду ў Канаду прадстаўляў сябе выключна як украінскага патрыёта, вазіў зь Львова ў Чарнігаў украінскую патрыятычную літаратуру. Быў сябрам украінскіх палітычных арганізацый, беларускімі справамі на Украіне не займаўся. Ведаю гэта асабіста, бо мяне ў дыяканы рукапакладалі ў Чарнігаве і я там практыку праходзіў. Жонку афіцыйную меў (зараз цывільны шлюб разарваў) і сына мае.
3. З ягоным рукапакладаньнем у япіскапы праблемы былі – былі. Аб ведаюць ва Украіне ўсе…
4. 5-6 чэрвеня 2006 г. у Чарнігаве праходзіла нарада беларускіх прадстаўнікоў і УПЦ КП у асобе япіскапа Сумскага і Чарнігаўскага Мяфодзія. Беларускую дэлягацыю ад розных палітычных сілаў узначаліваў сп. В. Сіўчык. Была доўгая размова, у працэсе якой УПЦ КП пагадзілася, у выпадку сьмерці мітрапаліта Ізяслава, не сьвяціць новага ўладыку, а дапамагчы беларусам правесьці на Украіне праваслаўны сабор. І ўжо, па ягоных выніках, сьвяціць абранага кандыдата альбо, калі такі не знойдзецца, часова даць аднаго ўладыку з УПЦ КП. Таксама ў жніўні мусіў адбыцца прыём беларускай дэлігацыі (аб чым дамаўляўся Сіўчык і некалькі разоў прыяджаў у Кіеў), але ў апошні момант патрыярх Філарэт прымаць беларускую дэлягацыю адмовіўся. Гэта вельмі лёгка праверыць…
5. Летам, у ліпені 2006 г., а. Вячаслаў Логін пыехаў на Украіну, у пачатку жніўня мы зь ім бачыліся і я перадаў яму ліст В. Сіўчыка і пераказаў дамовы чарнігаўскае сустрэчы. Ён тады на ўсё гэта згадзіўся. Потым раптам усё “перагуляў”.
6. Калі адбыліся падзеі з хіратоніяй ўжо ўл. Сьвятаслава ў ЗША, зьвярнуліся да патрыярха праз палітычныя партыі. Тады ўсё гэта ён ім (беларускім прадстаўнікам) і выказаў. Лісты да беларусаў на Украіне і, на мой погляд, бяздумнае змаганьне, гэта справа 2008 – 2009 гадоў.
Хоць ён і зараз пераважна агітуе за УПЦ КП.
7. Вясной – летам 2010 года меў вялікую перапіску зь ул.Сьвятаславам. Высьветліі ўзаемны непаразуменьні. Бо стан сапраўды з БАПЦ крытычны і патрэбна нешта рабіць па ўсім напрамкам. Сваркай нічога не зробіш добрага. Ёсьць рэчы на якія мы глядзім аднолькава (напрыкад патрэбу падрыхтоўкі новых беларускіх сьвятароў для Беларусі ва ўкраінскіх сэмінарыях), ёсьць разыходжаньні. Галоўнае: ён выключна за УПЦ КП, а я стаю на пазыцыях УАПЦ. Таму я і сёньня магу сказаць, што арынтацыя ул.Сьвятаслава, як архірэя БАПЦ, выключна на УПЦ КП і яе палітыку – гэта згубная памылка. Патрэбна адстойваць свае інтарэсы, а галоўнае – выходзіць на Канстантынопальскі патрыярхат і працаваць над вызнаньнем Беларускай Царквы, як першы крок, у дыяспары.
Час ад часу аб’меньваемся інфамацыяй зь ул. Сьвятаславам і цяпер. Нам жа дзяліць няма чаго: ён у Амэрыцы, а я сьвятар УАПЦ.
Маладзец Няхамес, адной рукой “лістуецца”, другой байкі ў сеціве распаўсюджвае.
4. 5-6 чэрвеня 2006 г. у Чарнігаве праходзіла нарада беларускіх прадстаўнікоў і УПЦ КП у асобе япіскапа Сумскага і Чарнігаўскага Мяфодзія.
Мяфодзія пазней выдаліі з УПЦ за підарскія справы.
Вы на даты сваіх “сьведчаньняў” глядзіце… Пададзены Вамі запіс: студзень 2010 г.
А я кажу аб перапісцы вясны (сакавіка-лета і сёньняшней).
Адносна маіх зь ім разыходжаньняў, дык я і тут іх не хаваю
Dr Aniki:
А вось гэта ўжо яўны паклёп на архірэя і чалавека:
Глядзіце сюды, на афіцыйны сайт УПЦ КП: http://www.cerkva.info/uk/episkopat.html
МЕФОДІЙ
Єпископ Сумський і Охтирський
І сюды:
http://www.pravoslavya.sumy.ua/news.php
Дык хто паклёпы распускае?
Паклёп не развадзіце:
http://www.cerkva.info/uk/web-sites/site-uoc-kp.html
МЕФОДІЙ
Єпископ Сумський і Охтирський
http://www.pravoslavya.sumy.ua/news.php
Памылка. На підарстве пагарэў япіскап Ровенскі Стэфан.
Чаму некі хахол Mятоді i Сібчык вырашаюць праблемы БАПЦ? Дзікунства ці правакацыя.
Вы на даты сваіх “сьведчаньняў” глядзіце…
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
“Сьведчаньні” не мае, а твае… “Cpoкам даўнaсці” не адмазваўся.
PS. Спадзюяся ўжо ясна ў якое г… ступаеш звязаўшыся з гэтым жыдзярам Няхамясам.
Асобная тэма – падробка дакументаў БАПЦ.
Так… ужо абразы і “падробка”… і якя дакумэнты я падрабіў? Тыя, што мне па пошце прыслалі зь ЗША і якія я маю арыгіналы? У бліжэйшчы час адсканую і выстаўлю на сайт.
Карцей Касьцюк брэхлівы, які і “Максімам Багдановічам” называецца – затні свой ванючы рот!
Як і товой сябра, які на ўладыку УПЦ КП брэша (ці гэта ты сам):
МЕФОДІЙ
Єпископ Сумський і Охтирський
http://www.cerkva.info/uk/episkopat.html
http://www.cerkva.info/uk/episkopat/56-ep-mefodij.html
http://www.pravoslavya.sumy.ua/news.php
А вось літаваньне:
Od: v log
Temat: RE: Odp: з Львова
Do: …
Data: 25 Luty 2011 (Piątek), 12:23
Pryvitan’nie, а. Siarzsuk Vam i biel. hramadzie.
…
А навошта ўвогуле нейкае прызнанне Канстанцінопаля, Кіева, Масквы? Царкву мы ствараем сабе. Галоўная мэта- гэта яе незалежнасць. Галоўнае, што патрэба грамдства ва ўласнай царкве ёсць. Пра тое чаму людзі адварочваюцца ад РПЦ МП распавядаць не буду (і так добра вядома). Ёсць пэўная частка вернікаў каталіцкай царквы, незадаваоленых прапольскасцю многіх касцёлаў і згодных перайсці ў беларускую царкву калі такая будзе. Акрамя таго ёсць грэка-католікі, вуніяты, якія заўсёды пазіцыянавалі сябе менавіта, як беларуская рэлігійная супольнасць. Пэўныя крокі ў гэтым жа накірунку рабілі і пратэстанты. Дык можа не будзем зацыклівацца на ідэалагічна-тэалагічных спрэчках, а будзім шукаць тое што кансалідуе. Не трэба вышукваць веласіпед, а браць за выснову тое што ёсць і плённа працаваць. Ды і грызня паміж сабой накшалт “сам дурань”, яна толькі дэскрэдытуя саму ідэю і ідзе на карысць яе ворагам. Былоб выдатна правеці нейкі кангрэс, назавем яго напрыклад ” нацыянальны хрысціянскі кангрэс”, якіб сабраў хай і розныя цэрквы, але якія падтрымліваюць менавіта незалежнае развіццё краіны.
Вам жа ,сказалі-не па канону)))))))).
Ведаеце, спадарове, а ці варта разводзіць такія разборкі?
То, што Нехамес гэта гнойная муха ў беларускім руху вядома яшчэ з часоў Талакі… Пасьля такіх заўсёды г…о на шкле застаeцца і нічога не паробіш… Але вось пачытаe хто нас з боку і ўражаньне будзе зусім не самавітаe пра усіх.
Зрэшты у руху шмат людзей і фільтр ад дурняў, падонкаў і проста ідыётаў не паставіш.
Ендрусю.
І ўсё ж пытаньне: як у беларускіх арганізацыях ставіць “фільтры ад падонкаў ды ідыётаў”, але адначасна так, каб яны не перашкаджалі шчырым, сумленным беларусам, зьяўляецца вельмі важным і актуальным.
Чаму б нам не паспрабаваць хаця б свабодна выказаць ідэі на гэтую тэму?
Наш сайт для такіх ідэй адкрыты.
Рэдакцыі: За такія выказваньня і абразы, дарэчы нічым не падцьверджаныя, у цывілізаваным грамадстве Вас бы ўжо зачынілі (я маю рэальныя мацюкі і зьдзекі ў камэнтарах).
А, з рэшты, і Слава Сіўчык, і Алесь Пушкін і яшчэ шмат маіх сяброў ужо выказалі вае меркаваньне аб гэтым сайце, як суцэльным зборы бруду…
Справді,ґрадус дискусії дещо зависокий.Що,одначе,легко зрозуміти.От тільки не варто переходити на нечемну лексику,бо у кожної нації є з десяток різних прізвиськ поза її офіційною назвою,нетільки в українців,яких комусь так вигідно іменувати хохлами.Є такі прізвиська і в литвинів,але не будемо роздмухувати далі дикунство і провокацію.
Ближче до теми.
Я так розумію,що тут сплелися одразу два питання,які краще розглянути окремо.Питання перше-канонічність проголошення церквою власної самостійности від закордонних патріархів.Питання друге-відповідність певної церкви самому поняттю церкви православної.Тут із першого питання пан няхамес намагався довести,що рішення про відокремлення церкви має ухвалюватися саме тим центром,від якого вона і хоче відокремитися,що є очевидний і відвертий абсурд.Бо ніхто добровільно такого дозволу ніколи і нікому не дасть.Варто згадати,як автокефальним став,наприклад,московський патріархат.Спочатку-переговорили із османвсьвим імператором,якось там переморгнулися,чимось десь там помінялися і щедро поділилися,десь там пригрозили і полякали і задоволений,а також і стурбований турецький імператор нагнув,відверто кажучи,чергового дідуся в Стамбулі(Костянтинополі)і-дєла в шляпє.У болгарської церкви такого інструменту не було,тож її іґнорували іне визнавали самостійною чи то п’ятдесят,чи то сімдесят років,точно не пам’ятаю.Що іще тут можна додати?
Щодо другого питання-про відповідність самої церкви поняттю православної,то тут питання не таке очевидне,випливає якась незрозуміла хіротонія(рукопокладення),яка нібито іде від Христа.Хоча,будьмо щирі-невже на шляху оцієї самої хіротонії ні разу не стала падлюка?Що у східній церкві,що у західній?Ставала і бувала.Було,бувало і не раз,і не два,а часом навіть і систематично і багато століть поспіль.Відтак наступні священнослужителі отримували рукопокладення уже не від Христа і не від щирих Його послідовників,а безпосередньо від падлюк.Чого варта така хіротонія?
Я не кажу уже про те,що в перші два і навіть три століття Віри взагалі не було єдиної церкви,зате були десятки і сотні зовсім самостійних і ворогуючих між собою громад,а відтак простежити ту саму хіротонію із документами в руках просто неможливо,як і повірити у те,що хтось тоді так дуже нею переймався і що узагалі усю її не вигадали заднім вже числом.
Щодо знання і точності дотримання обрядів.Тут теж не все так очевидно.Бо-не людина для суботи,а субота-для людини.
Я не кажу уже про світло,якого у сучасній церкві немає не тільки буквально,але й у найглибшому розумінні цього самого слова-немає.Назріла докорінна і глобальна реформа Вчення і очищення церкви від продажних бізнесменів і просто відморозків.Пора виганяти торговців і фарисеїв з храму,а не чіплятися за них і за старі інструкції,які навряд чи повідомив їм Ісус.
Богаду альбо карыстальніку аўтаматычнага перакладача з расейскай на ўкраінскую мову. Памылкі праверай і лексіку.
А таксама вучыся:
http://www.pravenc.ru/text/75760.html