nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Палітычна крызіс лютага-сакавіка 2017 г. у Беларусі (частка ІІІ)

31 жніўня, 2017 | 3 каментарыя

Арсені Сівіцкі, Юры Царык (узята адсюль: http://csfps.by/ru/posts/20170825)

 

 

ГАЛОЎНЫ ТРЫГЕР КРЫЗІСУ — ДЭЗІНФАРМАЦЫЯ

Галоўным чыньнікам, які падштурхнуў улады да найбольш грубых памылак у рамках сакавіцкага палітычнага крызісу, стала ​​ўкіданьне ў апаратную і публічную прастору неправеранай інфармацыі й, магчыма, сьвядомай дэзінфармацыі з боку беларускіх сьпецслужбаў.

6 і 12 сакавіка 2017 г. тэлеканал «Беларусь 1» выпусьціў у эфір сюжэты, прысьвечаныя сацыяльным пратэстам у Беларусі. Даныя сюжэты транслявалі ідэю пра нібыта існуючае кіраўнічае ўзьдзеяньне на пратэстны рух з боку асоб, якія жывуць на тэрыторыі Украіны (у прыватнасьці – прадпрымальніка Аляксандра Сманцара). Даныя, якія ляглі ў аснову сюжэтаў, былі прадастаўлены Камітэтам дзяржаўнай бясьпекі Рэспублікі Беларусь. Верагодней за ўсё, яны папярэдне былі дакладзены кіраўніку дзяржавы. Як паказвае аналіз, дапушчэньні, заяўленыя ў сюжэтах дзяржаўных СМІ, не былі падмацаваныя фактычнымі данымі, а ў шэрагу выпадкаў супярэчылі ім (у прыватнасьці, дакладна вядома, што бягучае фінансавае становішча А.Сманцара не дазваляе яму фінансаваць колькі-небудзь маштабную палітычную дзейнасьць).

У ноч з 20 на 21 сакавіка 2017 г. адбыліся некалькі падзей, якія рэзка падвысілі рашучасьць уладаў рэалізоўваць стратэгію сілавога дамінаваньня. Гэта «спроба прарыву праз пункт пропуску на беларуска-украінскай мяжы»; пралёт самалёта з радыёактыўным грузам, які рухаўся з Арменіі; спроба ўезду ў Беларусь японскага журналіста, падазраванага ў датычнасьці да дзейнасьці тэрарыстычнай групоўкі «Ісламская дзяржава»; выяўленьне сувенірнай гранаты ў пункце пропуску «Варшаўскі мост»; спроба правозу паўсотні патронаў праз пункт пропуску «Олтуш».

Як высьветлілася пазьней, толькі адна з гэтых падзей мела прыкметы рэальнага інцыдэнту (спроба правозу паўсотні патронаў), хоць яго маштаб відавочна не дацягвае да дакладу кіраўніку дзяржавы. Радыёактыўны груз з Арменіі накіроўваўся ў адпаведнасьці з усімі неабходнымі дакументамі й працэдурамі. Хутчэй за ўсё, беларускі бок быў загадзя пра яго паінфармаваны. Правоз «сувенірнай гранаты» зыходна не ўяўляў сабой колькі-небудзь значнай падзеі. Журналіст, «блізкі да ІГ», які раней ужо бесьперашкодна наведваў Беларусь, хутчэй за ўсё, не зьвязаны з тэрарыстычнай дзейнасьцю ІГ і ў любым выпадку ішоў праз Беларусь транзітам. А тое, што было прадстаўлена як «спроба ўзброенага прарыву праз беларускую мяжу з тэрыторыі Украіны», і зусім мае шматлікія прыкметы пастановачнай правакацыі саміх сілавых структураў.

Варта адзначыць, што адначасна зь пералічанымі інцыдэнтамі А.Лукашэнку было дакладзена і «справа «Белага легіёну». Гэта значыць, «шматлікія» данясеньні аб «інцыдэнтах на зьнешніх рубяжах» былі дапоўнены і «пацьвердзіліся» адпаведнай унутранай фактурай.

Ва ўмовах моцнага стрэсу, дэфіцыту часу й інфармацыі названыя рэальныя й ілжывыя інфармацыйныя факты ўзаемна ўзмацнялі адзін аднаго, што адбілася на якасьці аналізу даных, якія паступалі, і на прыняцьці рашэньняў кіраўніцтвам краіны. Акрамя таго, як вынікае з далейшых заяў, да данага моманту (ноч з 20 на 21 сакавіка 2017 г.) А. Лукашэнка ўжо быў у дастатковай меры «падрыхтаваны» для падобнага ўспрыманьня інфармацыі таго роду, якая была яму дакладзена. У прыватнасьці, на працягу даволі доўгага часу ўвага Прэзідэнта мэтанакіравана факусавалася сьпецслужбамі на спробах «прарыву» з тэрыторыі Украіны, на ўвозе зброі й боепрыпасаў ды іншых падобных падзеях (у асноўным зьвязаных з агульнакрымінальнай дзейнасьцю мясцовага насельніцтва прымежных раёнаў). Даныя заявы дзяржаўных органаў Беларусі раней падвяргаліся крытыцы з боку Памежслужбы Украіны ў сувязі зь іх «неаб’ектыўнасьцю».

Пэўную ролю ў дезінфармаваньні Кіраўніка дзяржавы, магчыма, згуляла грубая падробка нібыта выкрытай перапіскі ўкраінскіх палітыкаў, у якой яны нібыта абмяркоўваюць перакідку «баевікоў» у Беларусь. Інфармацыя, якая зьявілася ў інтэрнэце – «перапіска намесьніка кіраўніка МЗС Украіны Сяргея Кісліцы з народным дэпутатам ад БПП Аляксеем Ганчарэнка» – падавала ілжывае (і нізкаякаснае) «пацьверджаньне» версіі КДБ Беларусі й рэтрансьлявалася сьпікерамі й рэсурсамі з адпаведным бэкграунда 24 і 25 сакавіка 2017 г.

 

РАСЕЙСКІ ІНФАРМАЦЫЙНЫ СЬЛЕД

Інфармацыйная карціна, накінутая А.Лукашэнку сьпецслужбамі ў ноч з 20 на 21 сакавіка 2017 г., цалкам паўтарае фармулёўкі расейскай прапаганды.

Сцэнар падзей першай паловы 2017 года і тая версія, якую ўлады прынялі як афіцыйную, былі выкладзены ў матэрыялах расейскіх СМІ яшчэ ў 2015 годзе, на піку ціску Масквы на беларускае кіраўніцтва па пытаньні аб разьмяшчэньні расейскай вайсковай базы ў Беларусі.

Так, артыкул Руслана Гаравога «Бульбяны бунт» у федэральным друкаваным выданьні «Версія» (ад 27 лiпеня 2015 году) утрымлівае ў кароткім выглядзе ўсе згаданыя элементы (гл. Табліцу).

[далей у таблічнай форме прыведзена пераканаўчае параўнаньне пастулатаў расейскай прапаганды ў ліпені 2015 года і версій “беларускіх” сьпецслужбаў, якія яны напэўна дакладалі Лу-ку ў 2017 годзе; хто жадае, можа пазнаёміцца з гэтай часткай матэрыяла ў першакрыніцы. – Рэд.]

У 2015 годзе расейская прапаганда выкарыстала ў ролі галоўнага сілавога элемента праціўнікаў рэжыму ў Беларусі футбольных фанатаў («ультрас»). У 2017 годзе з прычыны пільнай увагі дзяржавы да данага кантынгенту на гэту ролю была вылучана і зусім неіснуючая арганізацыя «Белы легіён». Нягледзячы на ​​адсутнасьць рэальных доказаў наяўнасьці самой унутранай змовы, нацэленай на зрынаньне канстытуцыйнага ладу, а таксама ўдзелу ў такой змове асоб, арыштаваных па справе «Белага легіёну», дзяржаўная прапаганда нават у гэтым асьпекце паспрабавала «падцягнуць» карціну таго, што адбываецца, да таго сцэнару, які апісвалі расейскія СМІ ў 2015 годзе. Так, калі ў 2015 годзе гаворка ішла пра 500-1500 патэнцыйных «баевікоў», якія нібыта маглі быць задзейнічаны для зьвяржэньня А.Лукашэнкі, то ў 2017 годзе дзяржаўная прапаганда ацаніла колькасць асоб, якія прайшлі праз навучаньне ў вайскова-патрыятычным клубе «Патрыёт» (то бок тых, хто патэнцыйна мае дачыненьне да нацыяналістычных выступаў цяпер ці ў будучыні), у 400 чалавек.

У цэлым, у аснове інфармацыйнай карціны, створанай падчас крызісу сакавіка 2017 года ў Беларусі, ляжалі ацэнкі расейскіх сьпецслужбаў вайскова-палітычнай сітуацыі ўнутры і вакол Беларусі, а таксама «майданавыя наратывы», сьпецыяльна апублікаваныя і шырока растыражаваныя ў расейскіх СМІ й сацыяльных сетках з мэтай стварэньня інфармацыйнага прыкрыцьця і ​​падрыхтоўкі расейскага ды беларускага грамадства да магчымага пагаршэньня беларуска-расейскіх дачыненьняў і паўтору «ўкраінскага сцэнара» у Беларусі. Зь яе лагічна выцякала неабходнасьць вайскова-палітычнага ўмяшаньня Расеі ва ўнутраныя справы Беларусі з мэтай процідзеяньня падобнаму разьвіцьцю падзей. Супрацьдзеяньне «каляровым рэвалюцыям» у краінах АДКБ цяпер заяўлена Крамлём у якасьці аднаго з галоўных прыярытэтаў зьнешняй і вайсковай палітыкі Расеі.

Тое, што расейскі бок рыхтуецца да падобнага ўмяшаньня, сьведчаць ня толькі актыўна тыражуемыя публікацыі ў СМІ аб магчымасьці сцэнара «майдана» ў Беларусі, але і канцэптуальныя ды прагнозныя ацэнкі сілавой супольнасьці Расеі, [датычныя] зьнешне- і ўнутрыпалітычнай сітуацыі ў Беларусі:

[далей у таблічным выглядзе прыведзены прыклады адпаведных выказваньняў, выкладзеных у 2014-15 гг. у выданьнях сілавых ведамстваў расейскай імперыі; хто жадае, можа пазнаёміцца з гэтай часткай матэрыяла ў першакрыніцы. – Рэд.]

 

АПЕРАЦЫЯ «ПАТРЫЁТ», АБО НАВОШТА СПАТРЭБІЛАСЯ СТВАРАЦЬ БЕЛАРУСКІ АНАЛАГ «ПРАВАГА СЕКТАРУ»

Адразу ж пасьля анэксіі Крыма і дэстабілізацыі вайскова-палітычнай сітуацыі на ўсходзе Украіны ў 2014 годзе сілавой супольнасьці Беларусі была даручана распрацоўка канцэпцыі па супрацьдзеяньні так званым «зялёным чалавечкам» на выпадак, калі раптам яны зьявяцца на тэрыторыі Беларусі.

Менавіта тады ў нетрах аднаго зь сілавых ведамстваў нарадзілася зваротная канцэпцыя «шэрых чалавечкаў», якія павінны былі ў тую самую хвіліну ўступіць у бой зь неапазнанымі ўзброенымі фармаваньнямі «зялёных чалавечкаў» у выпадку зьяўленьня такіх й іх актыўнасьці на беларускай тэрыторыі.

Нягледзячы на ​​дзівацтва ўсёй канцэпцыі «шэрых чалавечкаў» (супрацьдзеяньне і барацьба зь незаконнымі ўзброенымі фармаваньнямі ўваходзіць у задачы Узброеных сіл Рэспублікі Беларусь), яна атрымала далейшае практычнае разьвіцьцё.

Па гэтай прычыне і спатрэбілася ўваскрашэньне брэнда «Белага легіёну», які мог бы аб’яднаць у сваіх шэрагах людзей, гатовых у выпадку неабходнасьці выканаць задачы, ускладзеныя на «шэрых чалавечкаў». Аднак правядзеньне вербавальных мерапрыемстваў зь ліку былых удзельнікаў гэтай структуры практычна не дала ніякіх вынікаў. Паралельна з ўваскрашэньнем «Белага легіёну» ішло стварэньне падобных гуртоў, напрыклад, структуры «Ваўкадаў», прадстаўнікі якой фактычна не адмаўляюць куратарства з боку сьпецслужбаў.

Галоўнае ж пытаньне заключаецца ў матывацыі, якая стаіць за гэтымі праектамі. Пры ўсёй відавочнай няздольнасьці падобных груп рэальна процідзеіць маштабным актыўнасьцям Незаконных узброеных фармаваньняў (такія задачы па плячы толькі Сілам сьпецыяльных аперацый Узброеных сіл Рэспублікі Беларусь), спатрэбілася ня проста фактычнае аднаўленьне нацыянальна арыентаваных патрыятычных структур, якія даўно самараспусьціліся, фармаваньне новых псеўдаарганізацый, але і актыўнае інфармацыйнае суправаджэньне іх дзейнасьці ў грамадска-палітычнай і медыйнай прасторы, апагеем чаго стала абвінавачаньне былых удзельнікаў «Белага легіёну» ў падрыхтоўцы масавых беспарадкаў і ў стварэньні незаконнага ўзброенага фармаваньня (НУФ).

Аналагічна «раскручвалі» ва Украіне і «Правы сектар» у 2012-14 гг. напярэдадні ўкраінскага крызісу і расейска-украінскага канфлікту, да чаго таксама былі датычныя некаторыя прадстаўнікі ўкраінскіх сьпецслужбаў, зьвязаныя з Расеяй. Як ні парадаксальна, але дзейнасьць «Правага сектара» падчас «Майдану» стварыла ідэальнае інфармацыйнае прыкрыцьцё для дзеяньняў Расейскай Федэрацыі ў дачыненьні да Крыма. Бо менавіта нібыта рыхтуемы “генацыд рускамоўнага насельніцтва» у Крыме прадстаўнікамі «Правага сектара» паслужыў адной з асноўных прычын, з дапамогай якой Крэмль апраўдаў сваё вайскова-палітычнае ўмяшаньне і правядзеньне сьпецыяльнай аперацыі на тэрыторыі Крымскага паўвострава зь яго наступнай анэксіяй.

У кантэксьце даных аналогій галоўнае пытаньне заключаецца ў тым, каму і навошта раптам спатрэбілася ствараць беларускі аналаг «Правага сектара». Па сутнасьці, сёньня беларускімі сьпецслужбамі й дзяржпрапагандай створана ідэальнае інфармацыйнае прыкрыцьцё для дыверсійна-выведчай дзейнасьці ананімных НУФ, якія пазіцыянуюць сябе як прадстаўнікі й пасьлядоўнікі «Белага легіёну». Аднак, як паказвае аналіз ацэнак вайскова-палітычнай сітуацыі ўнутры і вакол Беларусі, зробленых расейскай сілавой супольнасьцю, менавіта дыверсійна-тэрарыстычная актыўнасьць праварадыкальных структур і арганізацый разглядаецца ў якасьці падставы для ўмяшаньня ва ўнутраныя справы Беларусі з выкарыстаньнем вайскова-палітычнага інструментару. Іншымі словамі, стварэньне беларускага аналага «Правага сектару» відавочным чынам стварае перадумовы для магчымага вайскова-палітычнага ўмяшаньня Расейскай Федэрацыі ва ўнутраныя справы Рэспублікі Беларусь.

 

НЕПАСРЭДНЫЯ НАСТУПСТВЫ ДЭЗІНФАРМАЦЫІ

Значэньне дэзінфармацыі, зьдзейсьненай (сьвядома ці не) беларускімі сьпецслужбамі падчас крызісу сакавіка 2017 г., цяжка пераацаніць. Справа ня толькі ў тым, што даная дэза паслужыла фонам для арыштаў цэлага шэрагу асоб (мяркуючы па ўсім, невінаватых) па справе «Белага легіёну», а таксама інфармацыйным прыкрыцьцём узмоцненых рэпрэсій з боку дзяржавы ў канцы сакавіка 2017 года. Галоўнае значэньне даных укідаў заключалася ў тым, што яны зрабілі сцэнар сілавога дамінаваньня уладаў у рамках процідзеяньня пратэстнай актыўнасьці ў сакавіку 2017 года безальтэрнатыўным.

Адкрыта нізкая якасьць укінутый інфармацыі, недабранадзейнасьць крыніц, відавочная неабгрунтаванасьць і надуманасьць высунутых версій, а таксама іх безальтэрнатыўнасьць стварылі падставы для таго, каб інтэрпрэтаваць гэтыя інфармацыйныя ўкіды як дзеяньні расейскіх агентаў у сілавых структурах Беларусі па стварэньні інфармацыйнага фону (прыкрыцьця) для рэалізацыі планаў па дэстабілізацыі становішча ў краіне [з дапамогай тых] актываў, якія знаходзяцца пад кантролем Масквы. У тым ліку, менавіта да такой інтэрпрэтацыі падзей і менавіта па такіх прычынах вымушаны быў прыйсьці Цэнтар стратэгічных і зьнешнепалітычных дасьледаваньняў у закрытых ацэнках трэцяй дэкады сакавіка 2017 года.

Ва ўмовах адсутнасьці якаснай выведчай інфармацыі гэтыя рознанакіраваныя сігналы, верагодна, падштурхнулі беларускае кіраўніцтва да таго, каб «зачысьціць» прастору для публічных выступленьняў да 25 сакавіка 2017 г.

Пры гэтым варта адзначыць, што сітуацыя, якая склалася ў Менску 25 сакавіка 2017 г., таксама не была кантраляванай. Значныя зборышчы людзей зыходна былі пастаўлены па-за законам, былі зручнай мішэньню для патэнцыйных правакатараў, а таксама магчымых тэрарыстычных актаў. Улічваючы недатычнасьць фігурантаў справы «Белага легіёну» да падрыхтоўкі якіх-кольвек дэстабілізуючых дзеяньняў 25 сакавіка 2017 г., варта прызнаць, што залішняе ўжываньне сілавога рэсурсу ў гэты дзень не дазволіла выключыць ўразьлівасьць беларускага боку перад патэнцыйнымі нападамі, калі б такія сапраўды рыхтаваліся экстрэмістамі, крымінальнымі элементамі ці дыверсійна-выведчымі фармаваньнямі [сапраўды, калі мы ў рэдакцыі аналізавалі тое, што рабілася ў Менску 25 сакавіка 2017 году, у нас ва ўсіх зьявілася інтуітыўнае адчуваньне, што ўсё там рабілася “беларускімі” сілавікамі так, каб справакаваць тэрарыстычны напад на іх… – Рэд.].

Тым ня менш, дзеяньні ўладаў у даным выпадку варта ўсё ж прызнаць пасьлядоўнымі. Такая канцэнтрацыя байцоў сілавых структур у Менску 25 сакавіка 2017 г. была абумоўлена ня столькі разьлікам не дапусьціць правакацыі й тэракты, колькі нацэленасьцю на купіраваньне іх наступстваў шляхам ўвядзеньня і забесьпячэньня надзвычайнага становішча ў выпадку рэальнай атакі супраць грамадзян Беларусі. Іншымі словамі, улады дзейнічалі, зыходзячы з рэалістычнай пагрозы атакі [не, проста пакуль пранесла…; і нехта зробіць з гэтага адпаведныя высновы на будучыя часы… – Рэд.].

Гэта зьяўляецца дадатковым пацьверджаньнем нізкай якасьці выведчай інфармацыі й маштабу дэзінфармацыі, зьдзейсьненай 20-21 сакавіка 2017 г.

 

СТРАТЭГІЧНЫЯ НАСТУПСТВЫ ДЭЗІНФАРМАЦЫІ

Наступствы дэзінфармацыі для Беларусі

«Імплантаваная» падчас палітычнага крызісу ў сакавіку 2017 г. дэзінфармацыя мае шматлікія негатыўныя наступствы для беларускай дзяржавы. Перш за ўсё, гэта дыскрэдытацыя судовай сістэмы і падрыў дзяржаўнага нацыянальна-арыентаванага наратыву з-за “справы Белага легіёну”. Спроба ўладаў вярнуцца да гэтага наратыву пасьля вострай фазы крызісу зьяўляецца ў цэлым удалай, аднак ступень недаверу грамадства да гэтай спробы пасьля крызісу стала значна вышэй, чым да крызісу.

Ня менш важна і тое, што ў міжнародным вымярэньні названая дэзінфармацыя вядзе да пагаршэньня адносін Беларусі з Украінай, Польшчай, Летувай, а таксама Нямеччынай і ЗША, наўпрост ці ўскосна абвінавачанымі ў падрыхтоўцы дзяржаўнага перавароту. Беларускае кіраўніцтва змагло у большасьці выпадкаў мінімізаваць шкоду для стасункаў з гэтымі дзяржавамі, выкліканую палітычным крызісам лютага-сакавіку 2017 года. Аднак варта ўлічваць, што хваля недаверу, падазронасьці й абвінавачваньняў у адрас Беларусі ў сувязі з правядзеньнем на яе тэрыторыі сумесных з Расеяй вучэньняў «Захад-2017» у значнай меры зьвязана зь негатыўнай ацэнкай здольнасьці беларускага кіраўніцтва кантраляваць ход разьвіцьця падзей на ўласнай тэрыторыі. Асноўнай падставай для такіх негатыўных ацэнак і сталі падзеі лютага-сакавіка 2017 года, падчас якіх беларускі бок прадэманстраваў нізкую кампетэнтнасьць ў справе процідзеяньня спробам дэстабілізацыі грамадска-палітычнай абстаноўкі й пабудаваў дзяржаўную інфармацыйную палітыку ў рэчышчы расейскай прапаганды.

Ня менш важна таксама тое, што захаваньне крыніц і каналаў дэзінфармацыі робіць высока верагоднымі новыя падобныя ўкіды, якія наносяць шкоду адносінам Беларусі зь іншымі краінамі. У даным кантэксьце беларускае кіраўніцтва стаіць перад задачай сінхроннага пераадоленьня наступстваў былой дэзінфармацыі й ліквідацыі крыніц і каналаў дэзінфармацыі ўнутры дзяржаўнага апарату.

Наступствы дэзінфармацыі для палітыкі Расеі

Стратэгічным наступствам названай вышэй дэзінфармацыі зьяўляецца тое, што яна «пацьвярджае» асноўныя ўстаноўкі расейскай прапаганды ў адносінах да Рэспублікі Беларусь, а менавіта – нібыта наяўнасьць у Беларусі перадумоў для «каляровай рэвалюцыі». Даны эфект важны для забесьпячэньня інфармацыйнага прыкрыцьця аперацый Крамля што да тэрыторыі Рэспублікі Беларусь. Акрамя таго, ён адкрывае магчымасьці для больш актыўных дзеяньняў Масквы, арганізацыі пастановачных правакацый як на тэрыторыі Беларусі, так і на межах або прыгранічных тэрыторыях Летувы, Польшчы, Украіны. Ліквідацыя гэтых стратэгічных наступстваў дэзінфармацыі й наладжваньне максімальна канструктыўнага ўзаемадзеяньня з краінамі-суседзямі зьяўляецца адной з найпершых задач беларускага кіраўніцтва ў бягучых умовах. Крокі, зробленыя ў красавіку-чэрвені 2017, дазволілі дамагчыся на гэтым шляху значных посьпехаў. Аднак гэтыя дасягненьні неабходна абараняць і разьвіваць.

Улічваючы павярхоўны характар ​​нармалізацыі беларуска-расейскіх дачыненьняў, дасягнутай у ходзе перамоваў 3 красавіка 2017 г. у Санкт-Пецярбурзе, таксама захоўвае актуальнасьць задача публічнага фармуляваньня пазіцыі Беларусі, якая мінімізуе падставы для расейскага боку легітымна (з пункту гледжаньня ўнутрырасейскі легітымнасьці) ўжыць сілу (у тым ліку – у рамках гібрыднага сцэнара) ў дачыненьні да Рэспублікі Беларусь. Так, укіды «крымскай сацыялогіі», якія ўзнавіліся ў Беларусі, кажуць пра гатоўнасьць расейскага боку да чарговага ўзмацненьня ціску на Менск.

Раскрыцьцё планаў дзеяньняў

Фактычнае задзейнічаньне ўладамі плана дзеяньняў ва ўмовах надзвычайнага становішча 25 сакавіка 2017 г. (без фармальнага аб’яўлення такога становішча) дазволіла іншым назіральнікам, перш за ўсё, з расейскага боку, дэталёва вывучыць парадак і алгарытмы дзеяньняў сілавых структур Рэспублікі Беларусь у выпадку ўвядзеньня надзвычайнага становішча. Даная інфармацыя можа быць пазьней выкарыстана пры правядзеньні масавых мерапрыемстваў, арганізацыі правакацый і іншых крокаў, накіраваных на падрыў стабільнасьці грамадска-палітычнага становішча.

 

3 каментарыя

  1. Siarhiej кажа:

    Варта пачытаць развагі расейскага імперца А. Суздальцава “Политобоз” у яких фактычна выкладаецца незадаволенасьць Масквы ў дачыненьні да Лу-кі і да Беларусі. Суздальцаў падобны да Жырыноўскага, толькі трошкі больш “культурны”.

  2. Siarhiej кажа:

    “http://politoboz.com/content/zadanie-na-osen-2017-chast-i”
    Тут Суздальцаў шматслоўна фактычна транслюе незадаволенасьць крамлёўскіх хлопцаў.

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы