Беларусь – наша зямля

У Беларусі й на Расеі сёньня, 8 сакавіка, па-ранейшаму адзначаецца “Міжнародны жаночы дзень”. Прычым, як вялікае Сьвята зь непрацоўным днём. Акрамя негатыўнага кантэкста, на які іранічна паказвае першая ілюстрацыя да гэтага матэрыяла, ёсьць шмат іншых. Удумайцеся, напрыклад, у такія сітуацыі сёньняшняга дню: маленькія дзеткі віншуюць сваіх мам з тым, што яны “жэншчыны”; няёмкая сітуацыя ўзьнікае і тады, калі таты і дзядулі віншуюць сваіх непаўнагадовых дачок і ўнучак з… тым жа. Два гады таму мы ўжо выказвалі свой пратэст з гэтых і некаторых іншых прычынаў (https://nashaziamlia.org/2011/03/07/4173/). У разьвіцьцё крытычнага аналізу “першага сьвята вясны” падаем дадатковы матэрыял, які мы перад выстаўленьнем трохі скарацілі (узята адсюль http://poiskpravdy.com/prazdnik-8-marta-purim/).

Рэдакцыя.

 

“8 сакавіка – гэта легалізаванае бальшавікамі габрэйскае свята Пурым.

У 1917 годзе Пурым прыйшоўся на 8 сакавіка. Гэта – па новым стылі. А па старым, які тады яшчэ быў дзяржаўным календаром расейскай імперыі – на 23 лютага (у Расеі таемна аб’явілі «Пурым» 23 лютага 1917 года (стары стыль), а ў Еўропе ў гэты дзень было 8 сакавіка – новы стыль). Так што 8 сакавіка і 23 лютага – гэта адзінае «мужа-жаночае» свята. Менавіта 23 лютага 1917 г. пачалася Лютаўская рэвалюцыя…

«Міжнародны жаночы дзень», які часта адзначаюць на дзяржаўным узроўні, нярэдка прыпадае на час Вялікага посту, несумяшчальнага з забавамі. Акрамя таго, па першапачатковым сэнсе 8 сакавіка – гэта ня дзень жанчын, а дзень жанчын-рэвалюцыянерак.

–

Гісторыя гэтага свята звычайна зьвязваецца зь імем вядомай габрэйскай рэвалюцыянеркі Клары Цэткін (гл. фота: Клара Цэткін і Роза Люксембург, 1910 год), якая, вырашыўшы выкарыстаць “нястрымную энергію жанчын на барацьбу з эксплуататарамі”, стварыла жаночы рэвалюцыйны атрад. І хоць стварэньне яго было справай не аднаго дню, вырашана было выбраць дзень, які можна было б лічыць Днём нараджэньня «жаночага пралетарыяту». Вядома, К.Цэткін зьвязала дзень нараджэньня новага атрада з гісторыяй габрэйскага народу – са сьвятам Пурым, які адзначаецца юдэямі на пераломе зімы да вясны. У год, калі было прынята рашэньне пачаць сьвяткаваць «Міжнародны жаночы дзень», сьвята Пурым прыйшлося якраз на 8 сакавіка.

І хаця ў юдэяў час сьвяткаваньня Пурыма зьяўляецца сьлізгальным, лік гэты прыжыўся – у 1910 г. на Міжнароднай канферэнцыі жанчын-сацыялістак у Капенгагене Цэткін прапанавала сьвяткаваць «Міжнародны жаночы дзень» менавіта 8 сакавіка.

Вядома, што многія сацінтэрнаўцы – у Т.Л. Клара Цэткін, Троцкі-Бранштэйн – былі кабалісты. У першых бальшавікоў наогул быў вельмі моцны акультны, кабалістычны ўхіл. Так, у прадстаўнікоў «Чырвоных брыгадаў», створаных 23 лютага пад кіраўніцтвам Троцкага, на будзёнаўках былі блакітныя пяцікутныя пентаграмы, клінам ўніз.

Дата 8 сакавіка была абрана кабалістамі не выпадкова. У яе двайны сэнс – сьвяты Пурым і Юдзіф.

Менавіта 8 сакавіка юдэі сьвяткуюць сьвята Юдзіф. Як вядома, Юдзіф была падасланая юдэямі да Алаферна – палкаводца асірыйскага цара Навухаданосара. На начным ложку яго ж мячом яна адсекла яму галаву (Юдзіф 13:6). У гонар гэтай падзеі юдэямі й святкуецца 8 Сакавіка – сьвята Юдзіф. У гонар гэтай падзеі акультысты-юдэі: Цэткін, Бранштэйн, Ленін, інш. і ўсталявалі гэтае крывавае сьвята перамогі жанчыны-іўдэйкі над мужчынам-гоем.

–

А што такое «вясёлы Пурым»?

480 г. да Раства Хрыстована. Пасьля заканчэньня вавілонскага палону ўсе жадаючыя габрэі маглі вярнуцца ў Ерусалім. Але, прыжыўшыся за стагоддзі ў Вавілоне, габрэі не захацелі вярнуцца і пакінуць абжытыя месцы. Тым больш, што справы ішлі нядрэнна… Таму тысячы габрэяў засталіся жыць у гарадах персідскай імперыі, у становішчы зусім ня рабскім.

Становішча, якое склалася, з часам пачала зьдзіўляць і саміх персаў. Азіраючыся вакол, яны пераставалі разумець: хто ж каго заваяваў. Персы заваявалі Ерусалім, ці габрэі захапілі Вавілон? Персідскі ваеначальнік Аман ідзе да найясьнейшага Ксеркса і дзеліцца сваімі сумнымі назіраньнямі. Рэакцыя Ксеркса была рашучай – вынішчыць ўсіх габрэяў. Але аб задуме Ксеркса даведваецца яго габрэйская жонка, царыца Эсьфір. Яна не стала наўпрост прасіць цара аб літасьці, а вырашыла выкарыстаць каханьне цара да сябе: ёй хітрасьцю ўдалося атрымаць ад яго абяцаньне, што ён зьнішчыць усіх ворагаў, якія замахваюцца на яе народ.

Ксеркс потым са зьдзіўленнем адкрыў, што ён пагадзіўся зьнішчыць усіх ворагаў апанаваўшых Персію габрэяў… Але было ўжо позна…

–

Трохі пра сутнасьць пурымскай містэрыі. Гэта важна для разуменьня аднаго са спосабаў таемнага кіраваньня дзяржавай – з дапамогай узьдзеяньня на яго кіраўніка пры дапамозе чар жонкі-габрэйкі.

Гэты сьпектакль, які апісаны ў кнізе Эсьфір, нібыта меў месца каля 2,5 тысяч гадоў таму ў г.Сузы – сталіцы старажытнага Персідскага царства. Цар Артаксэркс за непаслушэнства выгнаў сваю жонку Астынь і вырашыў знайсьці ёй замену. Для гэтага былі сабраныя прыгажуні з усіх падуладных яму зямель і арганізаваны конкурс прыгажосьці. Прагляд прыгажунь праводзіў толькі адзін цар (напэўна, свой пачатак “конкурсы прыгажосьці” бяруць менавіта адсюль).

Конкурс выйграла Эсьфір (габр.Эстэр), якая па радзе свайго выхавальніка і духоўнага настаўніка Мардэхая змаўчала, што яна – габрэйка.

У гэты час адзін з бліжэйшых падданых цара Аман схіліў цара выдаць указ аб зьнішчэньні ўсіх габрэяў у царстве 13 чысла месяца Адара (па габрэйскім календары гэта канец зімы – пачатак вясны).

Але адбываецца шэраг цудоўных падзей, пасьля якіх на шыбеніцы замест Мардэхая апынуўся… Аман. Бо цар выдаў указ, каб 13 Адара габрэі змаглі зьнішчыць сваіх ворагаў па ўсёй краіне. Што яны і зрабілі… (было выразана ў адну ноч 75.000 найбольш адукаваных людзей Персіі; зьнішчаны ўвесь культурны пласт вялікай імперыі, зусім як пры юда-бальшавіках у Расеі ў 1920-х).

Спосаб кіраваньня дзяржавай праз жонку-габрэйку быў адным з асноўных у СССР і цяпер застаецца такім і ў РФ (разам з шантажом кіраўнікоў, злоўленых на брудных справах) – сіяністы за 2,5 тысячы гадоў адпрацавалі тэхналогіі таемнага кіраваньня вялікімі масамі людзей.

–

Далей – болей.

Службовае рассьледаваньне Паліцэйскага дэпартаменту Расейскай імперыі, праведзенае пад кіраўніцтвам ўсім вядомага В. Даля, пацьвердзіла рытуальнае выкарыстаньне хрысьціянскай крыві паханамі-талмудыстамі! Але не для мацы, а менавіта для рытуальнай выпечкі «Вушы Амана»! Гэтай стравай прадпісана частаваць сваіх «адзінаверцаў» кожную вясну на… 8 Сакавіка. На той самы Міжнародны Жаночы Дзень!

–
А чаму “жаночы дзень” «Міжнародны»? Бо нідзе, акрамя РФ і Беларусі гэты “Эсьфір-юдзіф дзень” не святкуюць!

А гэта Клара Цэткін са Львом Троцкім дзеля хохмы прыдумалі такую ​​новую традыцыю для захопленай імі Расеі: хай рабы дораць рабыням кветкі – якраз на наш Пурым. Уяўляеце, які сьмех душыць якога-небудь Мойшу, які жуе вуха Амана і праз акенца бачыць на вуліцы Ваню, які нясе мімозы сваёй Мані да чарговай гадавіны першага арганізаванага габрэямі Халакоста (нагадаем, Халакост – гэта масавае забойства людзей, якое праводзіцца па нацыянальнай прыкмеце; у самы першы Халакост габрэі выразалі персаў, у апошні Халакост ўжо даведзеныя да ручкі немцы зьнішчалі габрэяў).

Сапрыўды, як рускаму чалавеку ня цешыцца ў такі дзень? Як не дарыць у Пурым кветкі сваім каханым?

Дзякуй богу, што Клара Цэткін не прымусіла яшчэ гойскія народы есьці на 8 сакавіка чые-небудзь вушы або насы! Вялікае ёй пралетарскае дзякуй!

–

«Так, ганебная сітуацыя! Але ж мы ня ведалі “- скажа звычайны абываталь. Камуністы ад нас усё засакрэчвалі!

Але ж за 20 гадоў пасьля камуністаў ужо можна было б пацікавіцца злачыннымі сіянісцкімі методыкамі…

–

У далёкія дзікія часы чаго толькі ні бывала з рознымі народамі. Але людская цывілізацыя развівалася, расла культурана і маральна. Цяпер, напрыклад, ніхто тых жа шведаў за разбойныя набегі вікінгаў не папракае. Тэрмін даўніны скончыўся!

Гэта ня значыць, што цяпер можна беспакарана паўтараць ранейшыя крывавыя афёры! Але ж некаторыя паўтараюць! Не раскайваюцца ў ранейшых злачынствах, а ганарацца імі, сьвяткуюць на вачах ва ўсіх!

Гісторыя апошняга Халакоста магла б быць сур’ёзным папярэджаньнем сіянісцкім паханам – апошнім званком. Але ня стала! Паглядзіце на цяперашнюю Расею, на Блізкі Ўсход і Аўганістан, на Манхэтэн, які гарыць…

Хто не зрабіў высноў з мінулых памылак, не разабраўся ў сваёй крывавай гісторыі, не зрабіў высноваў на будучыню, хто сьвяткуе крывавы Пурым (нават двойчы, па старым і па новым стылі – 23 лютага і 8 сакавіка), той асуджаны перажыць цяжкія трагедыі ізноў!”

(канец цытаваньня тэкста)

 

=

Ад рэдакцыі:

Тых, хто рэдка наведвае наш сайт, інфармуем:

– у будучай Свабоднай і Дэмакратычнай Вялікалітве-Беларусі “Міжнародны Жаночы Дзень 8 Марта” адзначацца ня будзе. Як у большасьці цывілізаваных краінаў, будзе адзначацца Дзень маці – 12 траўня! У гэты дзень будуць ушаноўвацца тыя, хто зьяўляецца маці.

– у будучай Свабоднай і Дэмакратычнай Вялікалітве-Беларусі “Дзень 23 февраля” таксама адзначацца ня будзе. Будзе адзначацца Дзень Абароны Бацькаўшчыны – 8 Верасьня. У гэты дзень будуць ушаноўвацца тыя, хто на дадзены момант зьяўляюцца вайсковаабавязанымі, а таксама тыя, хто ўдзельнічаў у абароне Беларусі (тыя, хто ўдзельнічаў у захопніцкіх войнах – напрыклад, г.зв. “аўганцы” – ушаноўвацца ня будуць).

Гэта ўжо даўно зафіксавана ў прынцыпах Беларускай дактрыны.

 

 

Гэты запіс апублікаваны: Пятніца, 8 сакавіка, 2013 у 19:53
Катэгорыі: 1.1. Беларусь будучая, 1.3. Беларусь сёньня, 2.9. Цыклічная падзея, 3.2. Сіянізм і антысіянізм, 3.3. Мясцовыя цяперцы. Вы можаце сачыць за каментарамі пры дапамозе RSS 2.0 стужкі.
Вы можаце пакінуць каментар. Але пінгі забаронены.