Беларусь – наша зямля

Мы – ня сайт навінаў, а ідэалагічны. Мы настроеныя на нясьпешны аналіз стратэгічных пытаньняў і ня маем магчымасьці рэагаваць на бягучыя падзеі. Аднак бываюць выпадкі, калі мы вымушаныя гэта рабіць. Ну, як не адрэагаваць на тое, што спадзеў на “лібералізацыю” рэжыму закончыўся так хутка. 25 і 27 сакавіка г.г. усё пачалося зноў –  масавыя зьбіцьці й арышты мірных дэманстрантаў, масавая ператрусы ў рэдакцыях і кватэрах журналістаў.  З нагоды таго, што адбываецца, мы заяўляем пра свой пратэст і падмацоўваем яго артыкулам Алеся Астроўскага, надрукаваным у газеце “Пагоня” яшчэ ў 1995 годзе.   

Рэдакцыя.

 

УЗАКОНЕНАЯ ЎЛАДА НАД ІНШЫМІ ПАСКАРАЕ РАЗЬВІЦЬЦЁ ПАРАНОІ

Нядаўна ў бібліятэку Гродзенскага медыцынскага інстытута паступіў новы падручкіх па псіхіятрыі (М.В.Коркіна, Н.Д.Лакосіна, А.Е.Лічко. Псіхіятрыя. – 1995 г.). У адным зь яго раздзелаў, прысьвечаным параноіднаму парушэньню асобы чалавека, напісана наступнае:

“Адзнакамі яго (параноіднага парушэньня – АА) лічыцца надзвычайная чульлівасьць хворых да незадавальненьня сваіх дамаганьняў; злапамятнасьць, не дазваляючая прабачаць абразы, крыўды і нанесены шкоды; падазронасьць і імкненьне скажаць няўтральныя альбо сяброўскія дзеяньні іншых, падаючы іх як злашкодныя альбо праявы пагарды; ваяўнічае, суправаждаемае пагрозамі, адстойваньне сваіх правоў у кожнай сітуацыі; надзвычайная самаўпэўненасьць, адчуваньне ўласнай важнасьці; паглынутасьць думкамі, што ўсе знаходзяцца ў змове супраць іх.

Важнейшай рысай гэтага тыпу (парушэньня асобы людзей) зьяўляецца ўпэўненасьць у сваёй перавазе над іншымі, упэўненасьць у першаступеннай важнасьці таго, чым яны занятыя, таго, што яны зрабілі. Таму… выяўленьне распаўсюджаных парушэньняў і нават звычайных недахопаў (падаецца імі) – ашаламляльнымі выкрыцьцямі, іх (хворых) фармальныя патрабаваньні – высока прынцыповымі. Яны заўсёды прэтэндуюць на выключнае становішча, на тое, каб усё рабілася так, як яны лічаць неабходным. Прэтэндуючы на лідэрства, звычайна аб’ядноўваюць вакол сябе людзей недалёкіх і незадаволеных сваім становішчам. Не атрымліваючы прызнаньня сваіх “выбітных” якасьцяў ды дзеяньняў, задавальненьня сваіх дамаганьняў ды патрабаваньняў, азлабляюцца, паўсюль бачаць ворагаў і зайздросьнікаў, зламысныя козьні супраць іх (хворых). Пачынаюць вытанчана і, нават, бязьлітасна перасьледаваць сваіх уяўных ворагаў і сапраўдных супернікаў, лічачы, што тыя перасьледуюць іх.          

Параноіднаму разьвіцьцю спрыяюць сацыяльныя ўмовы, у якіх пануе фармалізм, дактрынёрства, чынапачытаньне, таталітарны рэжым, нецярплівасьць да іншадумства… Паскарае разьвіцьцё (хваробы) як адпор (іншых) у адказ на дамаганьні (хворых), гэтак і сітуацыя, калі ў руках схільнага да параноіднага разьвіцьця суб’екта апынаецца ўзаконеная ўлада над іншымі. У гэтых умовах на фоне канфліктных сітуацый параноідныя ідэі, якія звышкаштоўныя (для хворага), могуць пераўтварыцца ў трызьневыя (вар’яцкія) – трызьненьне перасьледу, (манія) вялікасьці… Аднак галюцынацыі адсутнічаюць. Падобныя трызьневыя псіхозы альбо адносяць да рэактыўных параноідаў, альбо лічаць асобным псіхічным захворваньнем – паранояй…

Параноіднае разьвіцьцё звычайна разгортваецца ва ўзросьце 30-40 гадоў – у перыяд дасягненьня сацыяльнай сьпеласьці і слабне толькі ў старасьці”.

Калі я прачытаў гэта, перада мной паўстаў вобраз аднаго вядомага чалавека. А як у вас?

 

Алесь Астроўскі, доктар медыцынскіх навук.

Газеце “Пагоня” № 146 за 15-21 сьнежня 1995 г.

 

Гэты запіс апублікаваны: Пятніца, 28 сакавіка, 2008 у 11:10
Катэгорыі: 1.3. Беларусь сёньня, 1.4. Гісторыя Беларусі й вакол, 2.2. Фіксуем варварства ўладаў, 3.3. Мясцовыя цяперцы, 4.4. Падаем дакумент. Вы можаце сачыць за каментарамі пры дапамозе RSS 2.0 стужкі.
Вы можаце пакінуць каментар. Але пінгі забаронены.