Беларусь – наша зямля

Рэдакцыя.

У сувязі з абраньнем украінскім народам новага прэзідэнта і нарастаньнем ціску ўкраінскіх патрыятычных сіл на расейскіх агрэсараў ды іх памагатых на ўсходзе Ўкраіны расейска-украінская вайна пераходзіць у ключавую фазу. Пытаньне становіцца рубам: альбо расейскія ды прарасейскія тэрарысты-сепаратысты будуць цалкам здушаныя, альбо Пуціну трэба ўводзіць рэгулярныя войскі на тэрыторыю сувярэннай Украны. У апошнім варыянце Пуціну давядзецца канчаткова скінуць маску “я тут ні пры чым, гэта ўсё сілы самаабароны” і ператварыць сучасную гібрыдную вайну, у якой дадаткова да класічных ваенных дзеяньняў ключавую ролю адыгрываюць новыя формы прапаганды, у тыповую імперска-захопніцкую вайну. У іншым выпадку ўкраінскі народ канчаткова выйграе даную партыю гістарычных шахмат з усімі вынікаючымі для расейскай імперыі наступствамі. Натуральна, у такіх абставінах цяперашняе кіраўніцтва Расеі й персанальна Пуцін атрымліваюць рознанакіраваныя парады па пытаньні, што ж рабіць у данай кропцы біфуркацыі. Можна лёгка прадказаць, што пры гэтым адныя раяць яму ні за што далей ня лезьці ва “ўкраінскую пастку”, а іншыя зь ястрабінай безагляднасьцю заклікаюць як мага хутчэй… нападаць (дарэчы, пра ястрабіную безагляднасьць; вось тут: http://www.youtube.com/watch?v=oOB24oweSC8 – можна пабачыць, як аднаногі ястраб-перапёлачнік напаў на каўку, і чым усё закончылася; вельмі сімбалічныя кадры…).

     

 

У гэтых абставінах нас больш зацікавілі прыхільнікі агрэсіі – асабліва тыя, хто ў першых шэрагах сярод іх.  Знаходкі аказаліся цікавымі…

Так, першы гістэрычны енк мы пачулі ад вядомага ідэолага старога расейскага імперыялізму ў яго новай версіі – “еўразійства” – пана Аляксандра Дугіна (гл. фота зьлева). Сярод іншага ён на днях напісаў (узята адсюль – http://nn.by/?c=ar&i=129967): «Альбо Пуцін ўводзіць войскі [ва Украіну], альбо гэта будзе яго персанальным самагубствам … Наша імя — Стралкоў. Наша сталіца — Славянск. Пуцін, уводзь войскі. Час выйшаў. Гісторыя па́дае табе на галаву гранітнай плітой» (канец цытаты).

Акрамя нотак адчаю і гістэрыкі, акрамя імкненьня падштурхнуць Пуціна да “рашучых дзеяньняў” у гэтых словах Дугіна немагчыма не заўважыць яшчэ і выразных прыкмет шантажу…

Практычна ў тыя ж дні адзін з раднікаў прэзідэнта Расеі Сяргей Глазьеў (гл. фота) заявіў на адным з “круглых сталоў”, які праходзіў у Маскве, наступнае (узята адсюль – http://nn.by/?c=ar&i=129952): «Хачу нагадаць словы Чэрчыля: «Той, хто паміж ганьбай і вайной выбірае ганьбу, атрымлівае і вайну, і ганьбу адначасна» … [Мы павінны] спыніць генацыд насельніцтва … Для гэтага дастаткова закрыць неба і выкарыстоўваць той жа механізм здушэньня ваеннай тэхнікі, які ўжылі амерыканцы ў Лівіі, якія спачатку закрылі неба, затым з паветра расстралялі бранятэхніку, артылерыю, авіяцыю і такім чынам зрабілі той рэжым, зь якім яны ваявалі, небаяздольным … У нас яшчэ ёсьць магчымасьць гэта зрабіць. Праз паўгады такой магчымасьці ўжо ня будзе», — сказаў Глазьеў і далей патлумачыў: «Паглядзіце дынаміку — калі ў сьнежні нацыстаў было 2 тыс. чалавек у Кіеве, у лютым — 20 тыс., у траўні іх ужо 50 тыс. разам з вайскоўцамі … да канца года яны паставяць пад ружжо 500 тыс. чалавек … Ва Украіне праводзіцца раскансервацыя вайсковай тэхнікі … Мы атрымліваем магутную ваенную машыну, арыентаваную супраць нас, нашпігаваную нацыстамі, ідэалагічна зараджанымі супраць Расеі… Канчатковай мэтай гэтага ўсяго дзеяньня зьяўляецца вайна з Расеяй. Мы ня зможам, страціўшы Данбас, захаваць мір, бо наступная мэта, якая дэкларуецца — Крым», — заявіў Глазьеў, нахабна скідваючы віну за вайну паміж брацкімі народамі з расейскай імперыі на ўкраінскі бок.

Такім чынам, у даным выпадку кожны можа сам пераканацца, якія парады атрымлівае Пуцін ад аднаго са сваіх раднікаў. Той прапануе яму… бамбіць Украіну, абгрунтоўваючы гэта так, як рабілі й робяць усе агрэсары-захопнікі – неабходнасьцю “абароны мірнага насельніцтва”; хуткім нарастаньнем ваеннай моцы суперніка; тым, што супернік – гэта “нацысты”; нарастаньнем погрозы ў бок “мірнай Расеі”; прыкладамі паводзін у аналагічных сітуацыях іншых агрэсараў…  

Адзначаныя вышэй ды аналагічныя заклікі не зьяўляюцца пустым гукам. Пра гэта сьведчаць падзеі ва Ўкраіне ў апошнія дні, іх яўная эскалацыя  – у “сепаратыстаў”, як высьвятляецца, ужо ёсьць ня толькі ручная зброя, а і сістэмы залпавага агню ды ракетна-зенітныя комплексы, здольныя зьбіваць вайсковыя самалёты. Ім на дапамогу праз расейскую мяжу пад цяперашнімі расейскімі сьцягамі ўвайшла нават група танкаў Т-64 (http://nn.by/?c=ar&i=130102; гл. фота, стрэлкі нашы; яны паказваюць на расейскі сьцяг і расейскі танк).

Тое, што заклікі пачаць поўнамаштабную вайну супраць Украіны могуць быць пачутыя цяперашнім кіраўніцтвам расейскай імперыі, лічым ня толькі мы, а і больш паінфармаваныя ў такіх пытаньнях украінцы.

Так, нядаўна сам Дзьмітры Яраш (гл. фота ўверсе) заявіў, што ў “Расеі” існуюць планы акупаваць Украіну да Збруча (то бок, да межаў 1939-га года; Збруч працякае на мяжы Цярнопальскай і Хмяльніцкай абласьцей).

«Крэмль не адмовіўся ад планаў па захопе Украіны … Ці пойдзе Расія далей? Магчыма, я гэтага не выключаю. Даю адсоткаў 60, што такі варыянт магчымы», — цытуе словы Яраша адно зь беларускіх выданьня (http://nn.by/?c=ar&i=129996). «Я не ўяўляю Ўкраіну без Данбаса і Крыма. Лічу, калі аддаць Данбас, Расея пойдзе далей. Яна ня спыніцца на анэксіі Крыма і дзьвюх абласьцей … Ім патрэбна імперыя, а імперыя без Кіева ў іх міфалагемы ня ўпісваецца», — дадаў лідар «Правага сектара».

Што ж, будзем спадзявацца на лепшае, але і рыхтавацца – прынамсі псіхічна – да горшага…

А канкрэтныя прозьвішчы, паданыя вышэй, давайце запомнім…

–

Калі мы ў Беларусі з-за гістарычных падзей апошніх месяцаў у многім ужо зьяўляемся падрыхтаванымі да імперскіх заяваў з боку Расеі, нам да апошняга часу цяжка было ўявіць, што аналагічныя заявы могуць прагучаць зь “беларускага боку”, а тым больш з асяроддзя прадстаўнікоў афіцыйнай апазіцыі. Але, відаць, няма нічога немагчымага ў наш час…

Былы кіраўнік выбарчага штабу былога кандыдата ў прэзідэнты РБ Аляксея Міхалевіча, а сёньня “твар” кампаніі «Гавары праўду» (кіраўнік Някляеў)  Ігар Драко (гл. фота) выдаў вельмі дзіўны тэкст у сваім блогу на сайце «Беларускага партызана». На пачатак падаем ніжэй гэты тэкст (узята адсюль – http://nn.by/?c=ar&i=130010):

“Эксьпертная, апазіцыйная і праўладная публіка «сінявокай» занадта «напружваецца» адносна цэласьці Украіны. Дзіўна. Як быццам не заўважаюць персьпектыў, якія адкрываюцца перад намі, калі будзе не адна Ўкраіна, а іх будзе, скажам, тры: уласна Ўкраіна, Наваросія і Галічына.

Па-першае, адбудзецца паслабленьне гаспадарчых дачыненьняў на тэрыторыі ранейшай Украіны, і Беларусь зможа заняць адкрытыя на новых рынках нішы.

Па-другое, праеўрапейскі або праамерыканскі ўрад замацуецца, хутчэй за ўсё, толькі ў «кіеўскай» Украіне. Наваросія і Галічына абыдуцца без балбатні аб дэмакратыі й правах чалавека. Значыць, Захад будзе вымушаны шукаць магчымасьці для наладжваньня партнёрскіх адносін зь Беларусьсю.

Па-трэцяе, калі Украіна ўжо не самая вялікая па плошчы дзяржава Еўропы (Расея ня ў лік) і там жыве не 45 млн чалавек, а ўсяго толькі 15 млн (я проста падзяліў на тры, хоць у Галіччыне людзей будзе значна менш), то Беларусь становіцца важным рэгіянальным гульцом.

Пры такім раскладзе фантазіі аб трэцім шляху (Балта-Чарнаморскі саюз, адраджэнне ВКЛ і г.д) могуць стаць рэальнасьцю. Хай Наваросія будзе прарасейская, але «кіеўская» Ўкраіна ўсё-ткі захавае за сабой выхад да Чорнага мора (Галічына, зразумела, у «пралёце», яна так і застанецца сухапутнай і аграрнай).

Гэта аснова для пачатку доўгіх перамоў па выбудоўваньні новага міждзяржаўнага аб’яднаньня.

Вядома, Літва як сябра Еўразьвязу будзе замінаць працы, але – нішто ня вечна пад месяцам. Літва – эканамічны і палітычны карлік, таму нікуды не падзенецца і далучыцца да будаўніцтва ўмоўнага ВКЛ на правах «малодшага партнёра». Цэнтр новага ўтварэньня, зразумела, павінен быць у Менску, бо Кіеў, як паказвае гісторыя 23 гадоў незалежнасьці Ўкраіны, ня здольны быць цэнтрам. Там спрэс атаманы і гетманы, а не дзяржаўныя мужы.

Магчыма, нашы выгады будуць іншага характару. Спрачацца ня стану. Я толькі падымаю тэму, а не прапаноўваю дакладныя сьхемы рэалізацыі будучай палітыкі беларускай дзяржавы, якая, як і ўсякая іншая дзяржава, павінна мацаваць сваю магутнасьць за кошт паслабленьня суседзяў.

Мяркую, што плюсы ад падзелу Ўкраіны для Беларусі ўжо апісаны ў агульных рысах адмыслоўцамі з адміністрацыі Аляксандра Лукашэнкі. Іншая справа, што ні яны, ні сам Лукашэнка ня могуць у цяперашніх умовах публічна казаць пра такія рэчы: трэба ж падабацца Захаду і кіеўскай уладзе як яго правадніку. Ну, а як толькі Ўкраіна пасыплецца, тут планы беларускіх стратэгаў выйдуць у публічную прастору.

Што тычыцца апазіцыйнага «За адзіную Украіну!», то на яго можна забыцца.

Вось апынуцца цяперашнія апазіцыянеры ва ўладзе, а Украінаў да таго часу будзе тры. Яны што, будуць займацца яе аб’яднаньнем? Не, яны будуць умацоўваць Беларусь, «карыстаючыся» і Наваросіяй, і Галічыной, і Ўкраінай”.

(канец цытаваньня тэкста Драко).

–

З нагоды выступу пана Драко мусім заявіць:

1. Ніводны прыстойны беларус і блізка не падзяляе падобных меркаваньняў (гл. фота ніжэй; гэта фанаты БАТЭ). На наш погляд, украінцы маюць поўнае права і павінныя жыць у сваёй адзінай украінскай дзяржаве, якая сёньня, як нам вядома, амаль 100%-ва адпавядае этнічнай тэрыторыі расьсяленьня ўкраінскага народу. Пытаньні тэрытарыяльнай цэласьці Ўкраіны не знаходзяцца ў кампетэнцыі нікога, акрамя саміх украінцаў. Закранаць іх чужынцам, як мінімум, некарэктна.

2. Супадзеньне мэтаў маскоўскіх ідэолагаў і праваднікоў расейскага імперыялізму (з аднаго боку) і пана Драко (з другога) ў пытаньні стаўленьня да Ўкраіны, найверагодней, выдае ў ім… агента расейскага імперыялізму. Першым вельмі патрэбная хоць якая вонкавая падтрымка. Вось яны і паспрабавалі праз Драко ўкінуць у беларускае апазіцыйнае асяроддзе “костку разладу”. Будзем лічыць гэтую версію галоўнай прычынай адбылага інцыдэнту.

3. Мы зьдзіўлены, што прайшло ўжо некалькі дзён, але ніводны лідар афіцыйнай апазіцыі не выступіў з асуджэньнем поглядаў, выказаных Драко. Асаблівыя прэтэнзіі ў гэтым плане да спадара Някляева, які зьяўляецца і лідарам кампаніі «Гавары праўду» (а г.зн. шэфам Драко), і ў свой час выступаў на кіеўскім Майдане (http://nn.by/?c=ar&i=119051&lang=ru; гл. фота), дзе заяўляў, што “тут, на Майдане, вырашаецца і лёс Беларусі.      

Няўжо выказваньні пана Драко – гэта таемныя думкі самаго спадара Някляева?…

Час пакажа. Таму чакаем працягу падзей.

 

Гэты запіс апублікаваны: Нядзеля, 15 чэрвеня, 2014 у 17:29
Катэгорыі: 1.3. Беларусь сёньня, 1.6. Сьвет сёньня, 2.3. Такая "апазіцыя", 3.1. Імпербюракратыя Расеі, 3.4. Украіна, 3.4.5. Расея, 4.1.4. Змаганьне за дэмакратыю, 4.3. Інтэрнацыяналізм сапраўдн., 4.4. Падаем дакумент, 4.9. Тэрарызм?. Вы можаце сачыць за каментарамі пры дапамозе RSS 2.0 стужкі.
Вы можаце пакінуць каментар. Але пінгі забаронены.