nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Татары аб’явілі пра сваю незалежнасьць і стварылі ўрад у выгнаньні

22 снежня, 2008 | Няма каментараў

Узята з kavkazcenter.com/russ/content/2008/12/21/62937.shtml (у РФ і РБ усе сайты КаўказЦэнтру адкрываюцца толькі праз проксі-сервер)

ТаÑ�аÑ�Ñ�.JPG 

20 сьнежня г.г. на пашыранай сесіі Мілі Меджліса (Парламента) Татарскага народу была прынята Дэкларацыя аб незалежнасьці Татарстана, тэкст якой падаецца ніжэй. Якія-небудзь дадатковыя каментары беларусам-літвінам, думаем, не патрэбныя.

Рэдакцыя.

 

ДЭКЛАРАЦЫЯ аб НЕЗАЛЕЖНАСЬЦІ ТАТАРСТАНА

Вось ужо 456 гадоў татары знаходзяцца пад прыгнётам самага жахлівага ўціску – рускага каланіялізму. За гэты час зьмянілася шмат уладароў Расеі ў асобах цароў, імператараў, першых сакратароў, прэзідэнтаў.

Ня раз зьмяняўся таксама грамадскі лад: феадалізм, капіталізм, сацыялізм ды інш.

Нязьменным заставалася толькі адно: палітыка гвалтоўнага хрышчэньня, русіфікацыя, нялюдская эксплуатацыя, фізічнае зьнішчэньне татар шляхам сталага і мэтанакіраванага генацыду.

Калі ў пачатку 18 стагоддзя, у адпаведнасьці зь перапісам, зробленым Пятром І, рускіх і татар было прыкладна па 5 з паловай мільёнаў чалавек, дык на канец 20 стагоддзя рускіх стала 120 мільёнаў чалавек, а колькасьць татар засталася тая ж – 5 з паловай мільёнаў чалавек.

Напачатку 1990-х гадоў татары, даведзеныя да апошняй мяжы, падняліся на барацьбу з рускім каланіялізмам і прынялі Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце, правялі рэферэндум пры ўдзеле замежных назіральнікаў, у выніку якога 61,4% насельніцтва Татарстана выказаліся за дзяржаўны суверэнітэт рэспублікі.

Апроч таго, Татарстан адмовіўся ўдзельнічаць у рэферэндуме па зацьверджаньні цяперашняй канстытуцыі Расейскай Федэрацыі (РФ) і не падпісаў федэральнай дамовы, чым заявіў пра яе нелегітымнасьць.

Якіх-небудзь дамоваў паміж Татарстанам і РФ аб яго ўлучэньні ў скалад апошняй не існуе.

Першы прэзідэнт РФ Б.Ельцын пагадзіўся з тым, каб татары ўзялі столькі незалежнасьці, колькі яны здольны зрэалізаваць. Аднак, гэтая згода, як заўсёды, аказалася чарговай хітрасьцю рускіх каланізатараў, накіраванай на падман і выйгрыш часу.

У той час, калі РФ была вымушана зьмірыцца з выхадам з-пад яе панаваньня 14 яе калоній, яна катэгарычна адмовілася прызнаваць незалежнасьць Татарстана і зьдзейсьніла яшчэ больш жорскія захады па зьнішчэньні элементарных правоў яго народу, у тым ліку мець свой абраны орган – мясцовы заканадаўчы сход – і ўласнага прэзідэнта рэспублікі. Яны заменены прызначаемым Крамлём намесьнікам і яго адміністрацыяй.

Больш за тое, Крэмль забараніў татарам мець свой алфавіт, гвалтоўна накінуўшы ім непрыдатную для іх мовы кірыліцу, а сёньня забараняе навучаць татарскіх дзяцей на іх роднай мове.

Мусульман-татар за адмову маліцца пад кантролем, па сутнасьці, прызначаных каланіяльнай адміністрацыяй мулаў і нават за адзін факт наяўнасьці ў іх дамах мусульманскіх кніг, жостка перасьледуюць, паддаюць катаваньням і кідаюць на шмат гадоў у вязьніцы.

Адбываецца бязьлітаснае рабаўніцтва натуральных рэсурсаў Татарстана. 85% прыбытку ад продажы нафты задарма адбірае Крамль, пазбаўляючы саміх татар важных сродкаў для існаваньня.

Усё гэта адбываецца на фоне цынічнага і крывадушнага прызнаньня РФ незалежнасьці грузінскіх рэспублік Абхазія і Паўднёвая Асеція.

Зададзім пытаньне: чым жа адрозьніваюцца правы татарскага народу – калоніі рускіх – ад правоў народаў названых рэспублік? Нічым. Праўда ў тым, што Расея фактычна зноў закабаліла і гэтыя народы, зрабіўшы іх сваімі падданымі.

Такім чынам, татарам больш нельга разьлічваць на добрую волю рускіх каланізатараў, маючы дарэмныя спадзевы на сваю дэкаланізацыю і атрыманьне незалежнасьці.

Выяўляючы волю татарскага народу і ў імя яго ратаваньня ад поўнага зьнішчэньня, Мілі Меджліс Татарскага народу:

1. Падтрымлівае Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце – незалежнасьці – Татарстана ад 30 жніўня 1990 года і заяўляе аб нелегітымнасьці яго гвалтоўнага ўключэньня ў склад Расейскай Федэрацыі.

2. Зьвяртаецца з просьбай да ўсіх дзяржаваў сьвету і Арганізацыі Аб’яднаных Нацый прызнаць незалежнасьць Татарстана.

3. Для абароны інтарэсаў татарскага народу зацьвярджае склад ураду ў выгнаньні.

4. Заклікае ўсіх татар, якія жывуць за мяжой, арганізаваць масавыя кампаніі ў падтрымку незалежнасьці Татарстана перад урадамі сваіх краін і грамадскасьцю.

 

20 сьнежня 2008 г.

 

 

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы