Максім Калашнікаў
У расейскай імперыі напярэдадні пуцінскіх выбараў працягвае нарастаць напружаньне. Рознага роду расейскія імперасты ў паніцы-гістэрыцы. У гэты час яны многае кажуць пра сябе такога, што ў іншы час не сказалі б нізавошта. Ловячы момант, мы вырашылі падаць ніжэй артыкул вядомага расейскага імперца, шавініста й камунякі (зь якім мы салідарныя толькі ў стаўленьні да ліберастызму), каб зафіксаваць стан сьвядомасьці расейскіх шавіністаў-імперыялістаў і некаторыя іншыя моманты як гістарычныя факты. Важнае на наш погляд мы, як заўсёды, выдзелілі, а найважнае пракаментавалі пасьля артыкула. На фота аўтар – Калашнікаў. Яго сапраўднае прозьвішча Ўладзімір Кучарэнка (падаецца паводле http://m-kalashnikov.livejournal.com/1151060.html).
Рэдакцыя.
1.
“Машына ліберальнага дзяржаўнага перавароту ў РФ, здаецца, запушчана. Што нас чакае пасьля 5-га сакавіка? Падрыхтоўка да інданэзійска-лівійскага сцэнара ідзе практычна ў адкрытую. Можаце забыцца пра выбары. Мой прагноз: узяты выразны курс на дзяржаўны пераварот. Пуцін ужо ня проста абкладзены, як мядзьведзь у бярлозе – рыхтуецца аперацыя па «адсячэньні галавы”, прычым шанцы ВВП (Вл.Вл.Пу) уседзець і ацалець памяншаюцца з кожным днём. За яго ўзяліся сур’ёзна.
Ствараецца якасна новая сітуацыя. Лічу сваім абавязкам падзяліцца сваімі ведамі і высновамі.
ПА ЗЬВЕСТКАХ МАЁЙ АСАБІСТАЙ ВЫВЕДКІ
Сьведчаць мае сябры: унутр РФ пачалося масіраванае ўвядзеньне сродкаў з-за мяжы. Робяць гэта амерыканцы, прычым не асабліва хаваючыся. Для ўвядзеньня сродкаў выкарыстоўваюцца тыя ж напаўкрымінальныя «шлюзы”, якія працуюць звычайна на ценявое вывядзеньне грошай з РФ – толькі цяпер у зваротным кірунку. З выкарыстаньнем фірмаў-аднадзёнак і афшораў. Прычым, кампанія ўвядзеньня замежных грошай разлічана на тры месяцы. Прычым, «уліваньне» ідзе праз дзясяткі «гарлавін».
Падрабязнасьцяў раскрываць ня буду, але хуткасьць і аб’ёмы ўвядзеньня бабак такія, што гаворка ідзе аб некалькіх сотнях мільёнаў даляраў. Чаго зь лішкам хопіць на арганізацыйныя мерапрыемствы, на подкуп камандзіраў вайсковых частак і нават на фарміраваньне атрадаў баевікоў. Спрэс прадажная сістэма дзяржкіраваньня РФ [самі прызнаюцца. – Рэд.] ня ў сілах перашкодзіць гэтаму ўвядзеньню. Дый ня выключана, што ФСБ ўжо настолькі раскладзена, што ў ёй настолькі моцныя тыя, хто гуляе за ліберальны клан, што контрвыведка РФ гэтаму працэсу проста не перашкаджае. Ну, а тыя, хто ўводзіць у РФ сродкі, кажуць нахабна і адкрыта: гэта на “антивыборы». Яны ўпэўненыя, што сілавыя структуры Расфедэрацыі ня змогуць ці не пасьпеюць ім процідзейнічаць.
За гэтую інфармацыю магу ручацца. Цяпер мне зразумела, чаму Кургінян загаварыў пра паўтара мільярды даляраў, прызначаных амерыканцамі, а Міхаіл Лявонцьеў ў часопісе «Аднак» – пра тое, што ў ліберальных «апазіцыянераў» пайшлі ўкладаньні з катарскіх грошай. Аднак пакуль іх папярэджаньні былі шчодра палітыя брудам як «прапуцінскія страшылкі». Але мне цяпер ясна: яны кажуць праўду. І Сяргей Кургінян зусім не выпадкова абмовіўся аб тым, што ліберальны клан можа пайсьці й на ўзброеныя дзеяньні.
Мне ўсё роўна, што скажуць з гэтай нагоды іншыя. Мне важна, што цяпер я САМ гэта ведаю.
АДКРЫТЫЯ КРЫНІЦЫ
Нават адкрытыя крыніцы сёньня выяўляюць сьхему ліберальнага клану [унутры Расеі. – Рэд.], які пайшоў ва-банк і пачаў сумесную з Захадам аперацыю, скіраваную на зьвяржэньне «сілавікоў» і асабіста Пуціна. Улада ў РФ вось-вось будзе абвешчаная незаконнай на працягу апошніх 18-і гадоў.
Такім чынам, рэжымная, ліберальная, «мэйнстрымная» газета «Маскоўскі камсамолец» публікуе артыкул, які аб’яўляе незаконнай (нелегітымнай) усялякую ўладу, якая існуе ў РФ з кастрычніка 1993 г. Гэта значыць, тады адбыўся дзяржаўны пераварот (Ельцын адмяніў канстытуцыю і расстраляў Вярхоўны савет), пасьля якога 5 сьнежня 1993 прайшлі выбары, на якіх электарат галасаваў адначасова:
а) за новую канстытуцыю (прынятую меншасьцю насельніцтва РФ);
б) за кандыдатаў у дэпутаты Федэральнага сходу (Дзярждума), які – Федсход – на момант выбараў 1993/12/05 г. не прадугледжваўся канстытуцыяй, адмененай Ельцыным і значыўся толькі ў новай канстытуцыі. Якую электарат павінен быў ухваліць або не ўхваліць адначасна з выбарамі ў Федэральнае сход, які ствараўся па яшчэ не прынятай канстытуцыі!
Такім чынам, (калі ісьці па той жа логіцы) ўлада ў РФ з восені-зімы 1993 года – абсалютна незаконная, ўзурпатарская. За канстытуцыю прагаласавала менш за чвэрць грамадзян выбарчага ўзросту. Такім чынам, праўленьне Ельцына – нелегітымнае. Незаконныя прэзідэнцкія выбары 1996 года. Натуральна, незаконная перадача ўлады ад Ельцына Пуціну, а таксама – усё пасьля-ельцынскае праўленьне з прэзвыбарамі 2000, 2004, 2008 і 2012 гг. Адсюль жа выцякае поўная незаконнасьць (юрыдычная мізэрнасьць) прыватызацыі 1990-х (ваўчары, залогавыя аўкцыёны), роўна як і пуцінская «нацыяналізацыя». Адсюль – усяго міліметр да абвяшчэньня цяперашняй дзяржаўнасьці РФ злачыннай, крымінальнай, карупцыйнай і г.д. [яна такая не з-за фармальных прыкмет, а з-за сваёй імперскай сутнасьці! – Рэд.]
Ці выпадкова ліберальны клан выстаўляе такую «інфармацыйную бомбу” на старонках масавай, мэйнстрымнай газеты? Для нас відавочна адно: рыхтуецца поўная дэлегітымізацыі ўлады ў РФ. Прычым, рукамі тых, хто калісьці стаяў на баку Ельцына (досыць успомніць пазіцыю «МК» падчас падзей восені 1993-га і яе заўзяты праельцынізм на выбарах 1996-га). Гэта робіць ліберальная газета, а ня «Заўтра» і не камуністы!
Для мяне гэта гаворыць толькі аб адным: РФ павінна быць дэманізаваная ў вачах ня толькі свайго народу, але і ўсяго сьвету. РФ павінна быць выстаўлена нейкім аналагам Лівійскай джамахірыі, дзяржавай злачынцаў. Што гэта? Ня што іншае, як інфармацыйная падрыхтоўка ліберальнага перавароту ў РФ пасьля праславутых сакавіцкіх выбараў. А можа – і як падрыхтоўка да грамадзянскай вайны і расчляненьня Расейскай Федэрацыі. Прычым, ніякая перамога Пуціна на выбарах (хоць бы ў першым туры) ўжо нічога ня зьменіць. Нават калі за Пуціна прагаласуе і 80% выбаршчыкаў, яго гэта ўжо ня выратуе.
14 лютага на паседжаньні «Рускага клуба» сустаршыня руху «Народны сабор» Уладзімір Хамякоў паведаміў, што ёсьць зьвесткі: ЗША ўгаворваюць Маскву пагадзіцца на вывад сваіх войскаў з Афганістана праз тэрыторыю РФ (з выкарыстаньнем паветранага і чыгуначнага транспарту). Калі гэта так, і калі Масква пагодзіцца, то вывад можна прымеркаваць да патрэбных падзей. Тады амерыканскія войскі, якія расьцягнуцца па дарозе, згуляюць ролю, аналагічную ролі войскаў Чэхаславацкага корпуса ў 1918 г. З выступу якога і пачалася Грамадзянская вайна тых часоў.
Але нават калі Масква і не пагодзіцца на такі вывад, й іншых чыньнікаў ўжо з галавой хопіць для таго, каб правесьці ў РФ ліберальны дзяржпераварот з наступным хаосам на адной сёмай часткі сушы.
Я ў сваіх кнігах даўно пісаў, што РФ – праект недаўгавечны, створаны для дзяльбы «элітай» мярзотнікаў савецкай уласнасьці. Дзяльба скончана, краіна разрабавана і стала Выміраюча-бесьперсьпектыўнай. Утрыманьне яе стала нерэнтабельным і цяжкім для «эліты». І вось, падобна, РФ рыхтуюць да канчатковай ліквідацыі. З прычыны вычарпанасьці бела-сіне-чырвонага праекта.
Максім Калашнікаў даўно (у кнігах сваіх) казаў, што ЗША прытармазілі распад краіны пасьля сьнежня 1991 года. Ім ТАДЫ быў нявыгадны развал РФ ўсьлед за СССР, ім быў без патрэбы хаос на нашай прасторы. А вось зараз гэты хаос ім стаў патрэбны. З гэтага часу яны здымаюць нагу з тармазоў: распад СССР павінен пайсьці далей – да распаду і Расфедэрацыі.
У лютым Сяргей Перасьлегін са сваім “Рэактарам ведаў” праводзіў гульню «Памяці Кадафі». Ён тады сказаў, што на Лівіі Амерыка (краіна з фазавай перавагай над праціўнікам) адпрацавала новы механізм вайны супраць непрыяцеля (Лівіі), які стаяў на больш нізкай фазе разьвіцьця. Мэта: паказаць, што краіну можна зьнішчыць, не нарываючыся на небясьпеку партызанскай вайны супраць амерыканцаў. Больш за тое, партызаншчына і мяцеж сталі зброяй зьнішчэньня праціўніка Захаду – Лівіі. Але, як лічыць С.Перасьлегін, патрэбен яшчэ адзін пасьпяховы досьвед: зьнішчэньне краіны, якая адстае ад ЗША ў фазе разьвіцьця, пры гэтым жа, аднак, валодае ядзернай зброяй. Трэба паказаць, што Амерыка ў сілах зьнішчыць суперніка такога тыпу, зусім не рызыкуючы тым, што па ёй нанясуць ядзерны ўдар. Ён тады зьвярнуў увагу на Паўночную Карэю ці Іран як на магчымыя цэлі. Думаю, што ён памыліўся.
Наступнай мішэньню для новай стратэгіі павінна стаць РФ.
МАГЧЫМЫ ЛІВІЙСКА-ІНДАНЕЗІЙСКІ ВАРЫЯНТ
Як можа выглядаць аперацыя па канчатковым рашэньні рускага пытаньня?
4-га сакавіка праходзяць так званыя выбары прэзідэнта. Аб’ектыўна Пуцін набірае больш за ўсіх галасоў. Магчыма, ён перамагае ў першым туры. Магчыма, даводзіцца абвясьціць другі тур. Але гэта ўжо ня важна. Лібералам выбары не патрэбныя. Дый Пуціна ніякія выбары – хай нават самыя празрыстыя і сумленныя – ужо не ўратуюць.
На вуліцы пасьля 5 сакавіка 2012 года выходзяць натоўпы пратэстоўцаў. Паўмільёна – толькі ў сталіцы. Усё роўна, што пратэстуючыя – зусім не прыхільнікі лібералаў і зусім не жадаюць ні крыві, ні распаду. Што падняліся яны на пратэст не за лібералаў, а супраць пачварнай, зладзеяватай і недарэчнай ўлады Пуціна. Бо галоўнае – яны выйшлі, паралізуючы паліцэйскія сілы. Як пры зьвяржэньні Сухарта ў Інданэзіі пачатку 1998 года. Ні адна паліцыя ў сьвеце ня ў сілах разагнаць мітынг колькасьцю звыш ста тысяч душ. Таму ліберальныя переваротчыкі робяць усё, каб забясьпечыць масавы выхад людзей на плошчы і вуліцы. Пляваць на тое, што асноўная маса пратэстуючых гэтых лібералаў ненавідзіць і пагарджае, выступаючы пад чырвонымі сьцягамі й нацыяналістычнымі «імперкамі» [нацыяналізм й імперыялізм – альтэрнатывы. – Рэд.]. Галоўнае – натоўп выйшаў і яго дзеяньні ідуць у рэчышчы плану больш арганізаванага суб’екта дзеяньня. Бо ў натоўпу няма і блізка той арганізацыі й тых рэсурсаў, што ёсьць у ліберальнага клану.
Вялізныя масы пратэстоўцаў выклікаюць:
а) пераход на бок ліберальнага клану структур МУС, іх адыход ад Пуціна.
б) адмову арміі падпарадкоўвацца загадам Пуціна, пераход яе да пазіцыі чаканьня і неўмяшаньня – хто возьме верх? (Армія паводзіла сябе так падчас пераваротаў 1991 і 1993 гг.). Да таго ж, у цяперашніх генералаў – рахункі за мяжой. Рызыкаваць імі яны не стануць.
в) пераход на бок ліберальнага клану верхавіны ФСБ.
г) бязьдзейнасьць і чакальную пазіцыю губернатараў.
д) масавыя ўцёкі паплечнікаў Пуціна ў табар перамагаючага боку, здача нова-старога прэзідэнта бліжэйшым асяроддзем.
е) пераход на бок моцнага тэлебачаньня і радыё РФ.
Усё гэта пойдзе на фоне наймацнейшай дэманізацыі пуцінскага рэжыму ў глабальных СМІ й інфасетках. Яму ўзгадваюць і гексаген, і «Курск», і асабістую бізнэс-імперыю [а таксама генацыд чачэнцаў пасьля 1999 году, напад на Грузію з анэксіяй часткі тэрыторыі ў 2008 г., забойства Літвіненкі радыёактыўным палоніем аж у Лондане ў 2006 г., а, магчыма, яшчэ і падзеі 10/04/2010 пад Смаленскам! – Рэд.].
У самы-самы кароткі час Пуцін пераканаецца, што ён – у пустаце. Што войска ён даўно пасьпеў азлобіць ідыёцкімі сярдзюка-рэформамі й справамі Буданава-Аракчэева-Ульмана [пералічаны вядомыя забойцы чачэнцаў. – Рэд.] за доўгія гады свайго кіраваньня. Што ФСБ – здрадзіла. Што МУС раскладзена і шэраговыя паліцыянты-міліцыянты даўно незадаволеныя рэжымам. Што сам дзяржаўны апарат РФ – гэта гнілое балота, гатовае стаць на бок моцнага. І што гэты апарат сваім ідыятызмам і неэфектыўнасьцю азлобіў дзясяткі мільёнаў грамадзян, раскраў усё, што можна, і пры гэтым любымі сваімі дзеяньнямі толькі пагаршае становішча Пуціна. І што наогул РФ нагадвае шкляную бутэльку з нітрагліцэрынам. Стукні малатком – і выбухне…
Радасныя натоўпы народу ні чорта спачатку ня сьцямяць (ім ужо намовілі, што Пуцін – галоўны корань зла), а калі сьцямяць – апынецца ўжо позна. Нездарма ў ЗША ў рамках Шостага тэхнаўклада разьвіваюцца тэхналогіі зборкі й зьнішчэньня сацыяльных суб’ектаў. А натоўп – заўсёды дурны і заўсёды вядзецца больш складанымі [суб’ектнымі. – Рэд.] структурамі.
Калі ж «крытычнай масы» натоўпаў ня будзе хапаць, у ход пойдуць ўзброеныя выступленьні ўсяго некалькіх сотняў (можа, крыху больш, чым за тысячу) баевікоў. Яны таксама – расходны матэрыял. Набраць іх і падрыхтаваць па паскоранай праграме – справа не такая ўжо цяжкая. Прыклад Лівіі – таму парукай. А набіраць можна сярод не надта разумных нацдэмаў, ўльтранацыяналістаў, вулічных лібералаў. Сёе-тое ва Украіне можна навербавать.
Успыхваюць першыя баі. Увесь сьвет лямантуе: «У РФ – грамадзянская вайна!». Умомант утворыцца антыпуцінскі часовы ўрад, які папpocіць НАТА неадкладна ўзяць пад кантроль ядзерна-ракетныя арсеналы Расфедэрацыі. Калі ў гэты момант праз нашу тэрыторыю будуць рухацца войскі ЗША, выводзімыя з Афганістана, то ім і рухацца далёка ня прыйдзецца. Ну, а далей – па накатанай. РФ – у раздраі. Часовы ўрад лібералаў, які прыйшоў да ўлады, ня маючы ні адзінага шанцу прыйсьці да ўлады на сумленных выбарах, запускае праграму альбо канфедэралізацыі РФ (мяккі распад краіны), альбо «Белавежы-2» – распад жорсткі. Больш падрабязна – http://m-kalashnikov.livejournal.com/1148494.html
Далей – канец казкі. Прычым, ва ўсіх сэнсах. Перш за ўсё – канец рускаму народу. На руінах РФ хуткасьць яго выміраньня павялічыцца ўдвая. Ня кажучы ўжо пра тое, што цалкам можа пачацца вайна паміж новастворанымі «дзяржавамі» за радовішчы сыравіны і «трубы».
ЗЬНЕШНІЯ БЕНЕФІЦЫЯРЫ і «ДРУГОЕ 11 ВЕРАСЬНЯ»
Хто можа быць зацікаўлены ў такой хадзе падзей? Захад. Бо яму самому вельмі дрэнна.
Еўразьвяз – на мяжы небясьпечнай агоніі. Еўрапейцам для выхаду з крызісу прыйдзецца пайсьці на неверагодна балючыя, шокавыя рэформы. Каб даць рады з жахлівымі дзярждаўгамі, трэба рэзаць выдаткі бюджэтаў, зьніжаць сацыяльныя выдаткі, фактычна дэмантаваць ранейшую пенсійную сістэму. Тое ж самае прыйдзецца рабіць і Злучаным Штатам. Інакш Захад сутыкнецца з пагрозай бунтаў і нават грамадзянскай вайны ў сябе дома.
Рэальная персьпектыва Злучаных Штатаў такая: альбо – развал і хаос з-за сацыяльна-эканамічнага краху, альбо – жорсткая дыктатура з шокавымі рэформамі.
Як варыянт: гонка дэвальвацыяў даляру і еўра з дапамогай запушчаных на поўную моц друкаваных станкоў, абясцэньваньне дзярждаўгоў (зь непазьбежным узлётам коштаў на нафту, намінаваных у грашзнаках Захаду, якія абясцэньваюцца), рэзкае зьніжэньне ўзроўню жыцьця грамадзян Захаду і скідваньне заходнімі дзяржавамі сацыяльнага цяжару. Пабочная мэта – зрабіць так, каб у Кітая рэзка павысіліся ўнутраныя выдаткі вытворчасьці й пачаліся эканамічныя калізіі з-за рэзкага падзеньня экспартных даходаў. Што, у выпадку посьпеху, справакуе сацыяльна-палітычны крызіс і ў КНР.
Для таго, каб запусціць гэты працэс, трэба адцягнуць увагу сваіх народаў (электарату) чымсьці страшным. Жудасным. Гэта – адначасны пачатак зацяжной вайны зь Іранам; рэвалюцыя, хаос і распад у РФ – плюс крывава-ваенная каша па дузе “Лівія-Егіпет-Сірыя-Ізраіль-Палестына-Ірак-Іран-Афпак”. Увесь сьвет – акрамя ЗША і, можа быць, Еўропы – павінен быць укінуты ў глабальную мецежа-вайну. Памятаеце, як амерыканцы спрытна адцягнулі ўвагу ўсяго сьвету ад свайго вострага крызісу ў 2001 г.? Мегатэрактам 11 верасьня? Ну вось, яны відавочна рыхтуюць нешта нашмат больш грандыёзнае «адцягвальнае шоў», чым праславутае 9/11.
У Захаду проста няма іншага выйсьця.
АСУДЖАНЫ
Пуцін у гэтай сітуацыі асуджаны. Выбары ён ужо прайграў – справа ня ў ліку пададзеных за яго галасоў, а ў агульным становішчы. Лавіну пратэстаў ён наўрад ці спыніць. Паспрабуе вывесьці «паклонныя мітынгі» у сваю абарону – толькі пагоршыць вулічны хаос і параліч МУС, арміі й ФСБ. Праплачаныя і прымусова мабілізаваныя ўдзельнікі «паклонных» разбягуцца, добраахвотныя ўдзельнікі – могуць уступіць у жорсткія бойкі з антыпуцінскімі пратэстоўцамі. Што, у цэлым, аўтарам ліберальнага перавароту і трэба. Карціна распачатай грамадзянскай вайны і хаосу атрымаецца нават больш яркай. Больш пераканаўчай для ўсяго сьвету. Куды там рэпартажы Сі-Эн-Эн ў кастрычніку-93!
Распачаць пэўныя дзеяньні ў эканоміцы? Але за некалькі тыдняў не нагнаць таго, што не рабілася 12 гадоў. Словам жа Пуціна даўно ніхто ня верыць.
Спыніць магчымыя дзеяньні ўзброеных баевікоў? Або тую ж куплю лібераламі начальства вайсковых частак? Таксама ня здолее, як ня здолеў спыніць гэтага Садам Хусэйн у 2003-м. У тых, хто вырашыць выйсьці на вуліцы супраць аранжавых добраахвотна, не апынецца зброі. Нават яе ліхаманкавая раздача відавочна спозніцца. Да таго ж, праціўнік у гэтым выпадку атрымлівае перавагу ў арганізацыі й сувязі.
Увесьці ў Маскву кадыраўскія часткі МУС Чачні? Гэта маментальна ў некалькі разоў павялічыць колькасьць тых, хто гатовы будзе ўзяць зброю ў рукі супраць Пуціна. На бок яго праціўнікаў пачнуць пераходзіць ня толькі ветэраны Чачэнскай кампаніі, але цэлыя воінскія часткі. Тым больш, што ліберальны клан маментальна пачне лютую прапаганду «рускай нацыянальна-вызвольнай барацьбы”.
Пуціну няма чым процідзейнічаць масіраванай прапагандысцкай атацы знутры і з-за мяжы. І ўжо тым больш ён не рашыцца на пагрозу нанясеньня ядзернага ўдару па ЗША.
У Пуціна, баюся, у гэтым выпадку наогул няма выйгрышнай стратэгіі, пры якой ён утрымліваецца ва ўладзе. Яму не ацалець.
ПАВАРОЧВАЮЧЫ ШАХМАТНУЮ ДОШКУ
Зробім па прыкладу легендарнага рускага гросмайстра Алёхіна – і павернем шахматную дошку, спрабуючы згуляць за Пуціна.
Як ён можа пазьбегнуць паразы? Па-першае, яму неабходна ўжо зараз зьняць з пасады міністра абароны Сердзюкова і аддаць яго пад сьледства, зрабіўшы шэфам МА генерала Івашова. Яго намесьнікамі – палкоўнікаў Квачкова (якога трэба з выбачэньнямі выпусьціць з турмы) і Папоўскіх. Кінуцца ў ногі дэсантнікам, просячы прабачэньня за зьдзекі над імі.
Адначасна патрэбен неадкладны прэвентыўны арышт ключавых фігур ліберальнага клану. І не мітынговых блазнаў тыпу Нямцова ці Рыжкова – а лібералаў ва ўладзе і буйным бізнесе. (Пуціну яны выдатна вядомыя). Прычым, кідаць за краты трэба па абвінавачваньнях у карупцыі, разам зь іншымі карупцыянерамі. Арышты павінны быць масавымі й сінхроннымі, без клопату аб юрыдычным баку справы (потым юрысты падпрацуюць – балазе, і выдумляць ня прыйдзецца). Усё гэта суправаджаецца гучнымі канфіскацыямі ўласнасьці. Галоўнае – абезгаловіць пятую калону і выйграць у вачах мільёнаў рускіх. Спалоханыя ліберальныя журналісты адразу ж заткнуцца…
Пуцін аб’яўляе аб заснаваньні Нацыянальнага бюро па барацьбе з карупцыяй. На манер аналагічнай структуры сінгапурскага дыктатара Лі Куан Ю.
Пуцін аб’яўляе аб дэнансацыі пагадненьняў аб далучэнні РФ да Сусьветнай Гандлёвай Арганізацыі.
Пуцін абвяшчае рускі народ дзяржаваўтвараючым.
Далей ВВП павінен пачаць фарміраваньне Рускай нацыянальнай гвардыі, даўшы ёй зброю. Пры гэтым усяляк хаваючы тое, што гэта робіцца зь яго дапамогай. Бо ўсё, што сёньня зыходзіць ад улады і ўспрымаецца за «запуцінства», асуджана на правал і масавую пагарду. Нацгвардыю могуць скласьці вялікадзяржаўныя нацыянал-патрыёты і сталіністы [у гэтым нам становіцца абсалютна бачным нутро аўтара! – Рэд.]. Натуральна, іх рух атрымлівае сакрэтнае фінансаваньне і падтрымку ад улады, поўную свабоду рэгістрацыі й легалізацыі.
Далей: Пуцін абяцае склікаць ці то Народны сабор, ці то Канстытуцыйную нараду, які (якая) вызначыць шляхі выхаду РФ са сьмяротнага крызісу і задасьць будучы дзяржаўны лад, вызначыўшы дату новых сумленных выбараў. Пуцін павінен даць клятву ў тым, што сыдзе ад улады, аддаліўшыся на ганаровую пенсію – бо любая яго спроба захаваць уладу асуджаная на правал і паразу.
Пуцін прыводзіць у баявую гатоўнасьць Ракетныя Войскі Стратэгічнага Прызначэньня (псіхалагічны ціск на Захад), па магчымасьці прыкрываючы дыслакацыю ракет сухапутнымі войскамі й СПА.
Пуцін зьвяртаецца да Беларусі з просьбай аб магчымай дапамозе ў адбіцьці вонкава-ўнутранай пагрозы – як да краіны-частцы Саюзнай дзяржавы.
Думаю, што толькі такія крокі маглі б выратаваць Пуціна сёньня. Але верагоднасьць такой хады падзей неверагодна малая. Дастаткова абмежаваны абывацель на троне [гаворка пра Пуціна. – Рэд.] па чыста псіхалагічным прычынах не рашыцца на падобныя меры.
Таму будзем зыходзіць з горшага варыянту. ВВП усё прахроп – і ў ход пайшоў план ліберальнага дзяржаўнага перавароту. Мы сутыкнуліся з інферна.
Што рабіць нам – тым, хто любіць Расею? Тым, каму глыбока агідныя схапіўшыеся сёньня тлустыя каты і рудыя дэманы?
Кепска тое, што часу ў нас практычна не засталося.
РЫХТУЮЧЫСЯ ДА ГОРШАГА
Вось тут скажу кансьпектыўна. Патрэбны ня проста антыаранжавы пакт, а негалосны саюз нацыянал-патрыятычных сіл ўсіх колераў. Так, каб пасьля пачатку падзей і зьдзейсьненага зьвяржэньня Пуціна сфармаваць альтэрнатыўны Камітэт нацыянальнага выратавання (КНВ). Варта паразмаўляць аб гэтым зь некаторымі багатымі людзьмі. Бо неабходна і матэрыяльная падтрымка такога саюзу.
Натуральна, трэба і нейкія сілы хуткага рэагаваньня сьпешна стварыць, прычым не з пустымі рукамі. Тым больш, што падзеньне хаця б адносна легітымнай улады цалкам разьвязвае нам рукі. Ужо хтосьці гвалтоўным спосабам зьмяніў канстытуцыйны лад, і мы – вольныя ад нейкіх там умоўнасьцяў.
Госпадзі, як цяпер патрэбны палкоўнік Уладзімір Квачкоў на волі! Яго вельмі не хапае [Квачкоў быў арыштаваны пасьля падзей, пра якія мы інфармавалі нашых чытачоў 2 і 1,5 гады таму тут: https://nashaziamlia.org/2010/03/11/3142/; https://nashaziamlia.org/2010/10/31/3640/ … … … https://nashaziamlia.org/2010/11/07/3686/].
Падобны КНВ пасьля пачатку хаосу, беспарадкаў і падзеньня Пуціна мог бы паспрабаваць зьвярнуцца да Аляксандра Лукашэнкі – з просьбай кінуць войскі паскораным маршам на Маскву на дапамогу нам. (Варыянт – аэрамабільныя сілы РБ). Бо цяперашняй Беларусі – ня жыць пасьля перамогі ліберальнай сволачы. Хаця надзея на гэта слабая: мая апошняя спроба (сьнежань 2010 г.) данесьці да Менска неабходнасьць стварэньня плана актыўных дзеяньняў напярэдадні палітычнага крызісу ў РФ, не ўвянчалася посьпехам.
Маючы аб’яднаную сілу, мы можам прыйсьці да брамы воінскіх частак, паспрабаваўшы сагітаваць іх – «Далучайцеся да нас! Дайце нам зброю!»
Разумею, наколькі мала надзеі на гэты шлях. Але трэба паспрабаваць.
Асабліва зьвяртаюся да камандзіраў частак Узброеных сіл (улучаючых у сябе “ВВ” і памежвойскі). Асабліва – да камандзіраў брыгад у Цёплым стане і ў Софрына. Ад вашай мужнасьці й волі, ад рускага патрыятызму вас асабіста – залежыць лёс Айчыны. Калі сапраўды здарыцца пераварот і ўладу захопіць ліберальны клан, менавіта ваша гатоўнасьць дапамагчы нацыянал-патрыётам можа выратаваць становішча. Памятайце: у такія моманты адкрываецца шлях у выратавальнікі айчыны і Напалеоны.
Зьвяртаюся і да багатых рускіх. Будзьце гатовыя дапамагчы магчымаму патэнцыйнаму КНВ. Бо ва ўладаў – бюджэт і «труба», у рудых дэманаў – падтрымка ад сыравінных алігархаў і ад Захаду. А ў нас – нічога, акрамя гатоўнасьці за Радзіму біцца. Але біцца голымі рукамі – загадзя прайграць.
Ну, вось і ўсё, што Максім Калашнікаў лічыць неабходным сказаць цяпер. Так, Пуцін практычна прайграў. За яго ўзяліся сур’ёзна. Ніякія выбары і «паклоны» – калі Захад сапраўды рыхтуе пераварот – Пуціна не выратуюць. Шэраг ўскосных прыкмет кажа мне, што падрыхтоўка да дзяржаўнага ліберальнага перавароту ў РФ пачатая.
Кожны, хто мае розум – ды пачуе.
Але мы не за ВВП б’емся, а за Радзіму.
Быў бы рады памыліцца ў сваіх выкладках”.
(канец цытаваньня артыкула)
2.
Ад рэдакцыі:
Па-першае, зьвярніце ўвагу – цяпер найбольш апакаліптычна енчаць расейскія імперцы-шавіністы старай салдафонскай закваскі. Хто яны такія, лёгка пазнаць па тым, як яны самі сябе называюць і каго лічаць сваім ворагам.
На прыкладзе аўтара артыкула бачна, што яны называюць сябе “нацыянал-патрыётамі”, а таксама тымі, хто “катэгарычна супраць распаду СССР”, “за аб’яднаньне Расеі, Беларусі й Казахстана ў адзіную краіну”. Блізкімі да сябе яны лічыць “чырвоных” і старых манархічных імперцаў. Ворагамі расейскія імперцы-шавіністы называюць “лібералаў”, “ліберальны клан”, ЗША, амерыканцаў, а блізкімі да апошніх – іх палітычнай прыладай – “ня надта разумных нацдэмаў, ўльтранацыяналістаў, вулічных лібералаў”.
Вось, менавіта гэтыя людзі – расейскія імперцы-шавіністы – цяпер ў шоку, паніцы, гістэрыцы, напружана-трывожным чаканьні наканаванага, непазьбежнага…
Другое. Аднак гэтыя людзі гатовыя супраціўляцца. У адрозьненьне ад нядаўняга аўтара Валерыя Розанава, які даваў рэкамендацыі, як перажыць смуту, Калашнікаў прапануе актыўна шукаць зброю і збройную сілу, каб страляць і адстрэльвацца… Значыць, ёсьць рэальныя ўмовы для чарговага ўнутрырасейскага крывавага канфлікту…
Трэцяе – самае непрыемнае. Расейскія “нацыянал-патрыёты” праз Лу-ку імкнуцца ўцягнуць беларускі народ у свае крывавыя разборкі са сваімі й заходнімі “лібераламі”! Не разьлічвалі б на гэта, калі б не адчувалі такой магчымасьці ў прынцыпе. Значыць, адчуваюць. Значыць, Лу-ка даваў і працягвае даваць нагоду (больш за тое, Лу-ка даўно марыць пра крамлёўскі трон, пра што мы неаднаразова пісалі). Вось ён – адзін з найгалоўных негатыўных вынікаў лукашысцкай палітыкі гэтак званай “интеграции с Россией”. Гэта – самае страшнае.
На жаль, пра магчымасьць уцягваньня Беларусі ў крывавыя разборкі ў расейскай імперыі ў фазе яе распаду, а таксама пра негатыўныя наступствы гэтага ня толькі для Беларусі, але і для Захаду, некаторыя сябры рэдакцыі папярэджвалі ўсіх, каго маглі, уключаючы заходнікаў, яшчэ зь сярэдзіны 1990-х. Звычайная рэакцыя нагадвала “голас крычашчага ў пустыні”. Хай цяпер за гэта плацяць і заходнікі, і тыя лохі, якія былі за “интеграцию” ці “ня супраць яе”.
А нармальных беларусаў яшчэ раз заклікаем: ні ў якім разе не ўцягвайцеся ва ўнутрырасейскія разборкі ні на якім баку, папярэджвайце пра гэта іншых беларусаў! Тлумачце сітуацыю, кажыце, што нашага беларуска-літвінскага інтарэса там няма!!!
І нарэшце чацьвёртае – апошняе: не спадзявайцеся на хуткі развал Расеі. На вялікі жаль, гэтая крывавая імперыя патрэбная цэленькай і для расейскай імперыякратыі, і для заходняй ліберастыі – і тым, і тым для агрэсіўных соцыяпаразітных мэт. Яны спрачаюцца паміж сабой не па пытаньні, ці захаваецца “Великая Россия”, ці распадзецца, а па пытаньні: каму яна будзе належыць! Калі ж распад расейскай імперыі ўсё ж адбудзецца – гэта будзе насуперак жаданьню абедзьвюх названых соцыяпаразітных сіл.
Я думаю, што Навадворская ў артыкуле “Замерзшие в СССР” (гл. grani.ru) дакладней вызначае сітуацыю ў Расеі напярэдні выбараў. А гістэрыка Калашнікава папераджальная, прэвентыўная і цікавая тым, што прызнае гніласць рэжму.