Беларусь – наша зямля

У папярэдняй, 1-й, частцы гэтага матэрыяла былі сьцісла пададзены матывы ўчынка Брэйвіка зь яго ўласных слоў. Цікава, важна! Ці ня праўда?  (Каму гэтага замала, можна пачытаць Палітычную дэкларацыю Брэйвіка, напісаную на англійскай мове аж на 1.500 старонках – гл. тут: news.nswap.info/wp-content/uploads/2011/07/2083+-+A+European+Declaration+of+Independence.zip ; альбо кароткую інфармацыю пра яе – гл. тут: http://news.nswap.info/?p=73422#more-73422).  А цяпер давайце паспрабуем адысьці ад таго, што нам хочуць скарміць розныя падкантрольныя СМІ ці сам Брэйвік, і наблізіцца да сапраўднай сутнасьці справы.

Рэдакцыя.

Найпершае, што мы мусім заявіць, што 32-гадовы грамадзянін Нарвегіі Андэрс Берынг Брэйвік – гэта вялікі злачынца! Забраць 77 жыцьцяў (па афіцыйных зьвестках) у абсалютнай большасьці ў ні ў чым не вынаватых маладых людзей (кім бы яны ні былі па сваёй расавай, нацыянальнай ці рэлігійнай прыналежнасьці) – гэта вельмі цяжкае злачынства. Таму тое, што Брэйвік знаходзіцца цяпер на лаве падсудных, чакаючы найвышэйшай для Нарвегіі меры пакараньня, ёсьць і заканамерным, і слушным.

Але як ідэолагі на гэтым мы не зьбіраемся ставіць кропку, а пойдзем далей.

І тут некаторыя маглі падумаць, што цяпер мы пачнем разважаць пра зьмякчальныя абставіны, шукаць апраўданьне злачынства Брэйвіка. Не! З гэтым асьпектам скончана і таму мы зьвяртаем увагу на іншае.

 

Галоўныя пытаньні.

Ужо некалькі гадоў на нашым сайце ўсталяваны рубрыкі, якія дазваляюць накопліваюць факты і меркаваньні вакол тых масавых злачынстваў, якія робяцца зь еўрапейскімі народамі: “Прыглядаемся да Захаду” (285 матэрыялаў), “Дэградацыя ЕўраЗьвязу” (139 матэрыялаў), “Фіксуем варварства Захаду” (20). На грунце гэтых і шматлікіх іншых матэрыялаў, якія накопліваюцца таксама і ў нашым рэдакцыйным архіве, мы рыхтуемся самі апісваць, што сёньня чыніцца зь еўрапейскімі (і ня толькі еўрапейскімі) аўтахтоннымі народамі пад лозунгамі “дэмакратыі”, “поўнай адкрытасьці”, “талерантнасьці”, “мультыкультуралізму”, “барацьбы з гомафобіяй і ксенафобіяй, расавай нецярпімасьцю і фашызмам”, “перавагай індывідуальных правоў над правамі грамадства, народа” і да т.п. небясьпечнай, і, як бачым, злачыннай лухтой…

Мусім адразу сказаць: нашы папярэднія ацэнкі й клопат у пытаньні зьнішчэньня карэнных народаў Еўропы практычна цалкам супадаюць з тым, што было выказана ў выступе Брэйвіка. Так, карэнныя народы Еўропы наўмысна і планамерна зьнішчаюцца! Так, на еўрапейскім кантыненце адбываецца найцяжкае наймаштабнае генацыднае злачынства! Так, выканаўцы і замоўнікі, якія ўдзельнічаюць у адзначанай суперзлачыннай справе, павінны быць спынены, схоплены, прыцягнуты да суду, пакараны. Паколькі гэтае злачынства па сваім маштабе непараўнальна большае, чым тое, што зьдзейсьніў Андэрс Брэйвік, пакараньне ўсіх праваднікоў такой генацыднай палітыкі – усіх гэтых ліберальных фашыстаў (ліберастаў) – павінна быць сувымерна большым!    

Адсюль, датычна фактаў і клопату, якія былі выкладзены Брэйвікам у якасьці  абгрунтаваньня матываў свайго ўчынку, можам сказаць наступнае: мы ня толькі ўспрымаем і разумеем іх, а і… падзяляем.

Новым для нас у яго заяве было тое, што, аказваецца, “еўрапейскія мультыкультуралісты наогул не жадаюць уступаць ні ў які дыялог”, “яны выкарыстоўваюць цэнзуру, насьмешкі, перасьлед іншадумцаў”, “нягледзячы на ​​тое, што мультыкультуралізм не працуе, працягваюць напампоўваць краіны Еўропы імігрантамі з Азіі й Афрыкі”… Мы ж, наіўныя, думалі, што гэта толькі нашы “беларускія” афіцыйныя апазіцыянеры і СМІ не жадаюць дыскутаваць з намі – беларускімі зьмястоўнымі дэмакратымі – не пускаюць нас на старонкі сваіх газет, на радыё і тэлебачаньне, не выстаўляюць нашы каментары (пра рэжымныя СМІ мы нават ня кажам). Аказваецца, тое ж адбываецца і ў “дэмакратычнай, цывілізаванай Эўропе”! Аказваецца, гэта агульная, глабальная практыка паводзін усіх ліберастаў!  

Добра, запомнім…   

Таму з гэтага месца мы задаем наступныя заканамерныя пытаньні: а чаму на лаве падсудных мы ня бачым тых, хто зьдзейсьніў у 10, 100, 1000 разоў большыя злачынствы, чым Брэйвік?!!  Дзе ўсе тыя “мультыкультуралісты і талерасты”, чыімі рукамі робіцца ГЕНАЦЫД КАРЭННЫХ НАРОДАЎ ЕЎРОПЫ?!!  Дзе замоўнікі гэтага злачынства?! Чаму іх ніхто ня судзіць?!

Генацыд еўрапейскіх народаў адбываецца на нашых вачах. Мы ўсе зьяўляемся сьведкамі гэтых жахлівых падзей, гатовыя сьведчыць у любым судзе. Дык у чым справа. Ёсьць відавочнае злачынства, ёсьць мільёны сьведак. Дзе суды?! Іх няма! ЧАМУ НЯМА?!

Вось гэта і ёсьць галоўныя пытаньні, патрабаваньне адказу на якія павінна цяпер станавіцца рубам кожны раз з нагоды любога ўзгадваньня ўчынка Брэйвіка – зь ім усё ясна, дайце адказы на гэтыя пытаньні!

Паколькі ніводная з афіцыйных еўрапейскіх устаноў – ні суды, ні пракуратура, ні парламенты ці ўрады, ні галоўныя палітычныя партыі, ні нехта іншы, хто ў прынцыпе павінен – не зьбіраюцца адказваць на азначаныя пытаньні, на іх будзем адказваць мы. Па меры нашых сьціплых сіл. 

 

Віды зброі ў сучаснай генацыднай вайне.

У свой час мы ўжо тлумачылі, што супраць народаў сьвету з мэтай іх генацыднага зьнішчэньня можа быць выкарыстана ня толькі канвенцыйная ваенная зброя (назавем яе 1-м відам зброі),

а і:

– татальнае дэмаралізуючае, дэгенератыўна-разбуральнае інфармацыйнае ўзьдзеяньне (з мэтай максімальнага абыдленьня людскай масы) – гэта 2-і від зброі;

– грошы (для подкупу ключавых грамадска-палітычных фігур) – 3-і від зброі;

– спойваньне і наркатызацыя насельніцтва, атручваньне ежы (кансервантамі, песціцыдамі, цяжкімі металамі, нітратамі, радыянуклідамі й да т.п.), магчыма, некаторыя прышчэпкі (якія могуць выклікаць, напрыклад, бясплоднасьць) – 4-ы від зброі; 

– ксенаэтнічны дэмаграфічны чыньнік (то бок перасяленьне ў дзяржавы карэнных народаў вялікіх масаў іншых народаў, чужародных генетычна і па сваёй культуры) – 5-ы від зброі.

У сваім выступе Брэйвік якраз і паказаў, як ксенаэтнічны дэмаграфічны чыньнік (5-ы від зброі) у спалучэньні з прапагандай “талерантнасьці й мультыкультуралізму” (2-і від зброі) выкарыстоўваецца сёньня ў Еўропе ў якасьці аднаго з галоўных відаў генацыднай зброі (праўда, ён не сказаў пра 3-і від генацыднай зброі – грошы).

Ніводнага стрэлу, а народы вынішчаюцца…

 

Чаму мы не пайшлі за першым уражаньнем.

І вось ужо, здавалася, мы гатовыя былі ўспрыняць Брэйвіка як выключнага патрыёта сваёй Бацькаўшчыны – Нарвегіі, які з-за адчаю перайшоў пэўныя недазваляльныя межы ў сваім пратэсьце (назавем гэтае наша стаўленьне гіпотэзай А). Але далейшы аналіз сітуацыі прывёў нас да неабходнасьці прытармазіць з канчатковым вызначэньнем.

Спачатку ў выступе Брэвіка насьцярожыла агітацыя за большую радыкалізацыю дзейнасьці пранацыянальных сіл, імкненьне рыхтаваць грамадскую думку да “рэкаў крыві, якія будуць цячы па гарадах Еўропы” (вось дык нюансік!..). Калі ж ён фактычна заявіў пра неабходнайсьць прыходу да ўлады новага Гітлера і разьвязаньне Трэцяй сусьветнай вайны, насьцярога перарасла ў канчатковае непрыняцьце. “Стоп, тут нешта ня тое!..”, – падумалі мы і сталі прыглядацца ня толькі да таго, што Брэйвік ня так сказаў, а і да таго, што ён ня так не сказаў.

На гэтым шляху пачалі выяўляцца дадатковыя нюансы.

Так, насьцярожыла, што, называючы ворагаў-зьнішчальнікаў нарвежскага й іншых еўрапейскіх народаў, Брэйвік пералічыў масу розных сацыяльных груп: “мультыкультуралісты”, “сацыял-дэмакраты”, “лібералы”, “левыя”, “марксісты” (у т.л. “культурныя марксісты”), “выкладчыкі ўніверсітэтаў”, “журналісты і рэдактары абсалютнай большасьці СМІ”.  

Можна не сумнявацца, што сярод азначаных грамадскіх і палітычных груп сапраўды шмат асобаў, здольных прадаваць інтарэсы ўласнага народу. Але пры гэтым немагчыма не здагадвацца, што планамернасьць, настойлівасьць і маштабнасьць у зьдзяйсьненьні відавочна генацыднай палітыкі супраць аўтахтонных еўрапейскіх народаў ня могуць зьявіцца проста так. Тут відавочным ёсьць ўплыў нейкага магутнага замоўніка ўсёй гэтай “мультыкультуралістычнай палітыкі” – дырыжора, які стаіць “па-над полем бітвы” і ня бачны большасьці ўдзельнікаў падзей.

Па тэксьце выступа Брэйвіка бачна (калі яго ён пісаў сам), што ён мае дастаткова добрыя разумовыя здольнасьці. Тады чаму ім так і не было пастаўлена пытаньне пра арганізатара тых трагічных працэсаў, якія адбываюцца цяпер у Еўропе? 

Акрамя таго, тут варта дадаць, што ў многіх чытачоў 1500-старонкавага Палітычнага маніфеста Брэйвіка, які завецца «2083 – Дэкларацыя незалежнасьці Еўропы», складаецца ўражаньне, што кніга напісана пад уплывам сіяністаў. Бо аўтар – перакананы антырасіст і не нацыянал-сацыяліст, а масон хрысьціянскага толку, про-гомасексуаліст, про-сіяніст, прыхільнік «Ізраіля» і ліберальнай рынкавай эканомікі (для многіх чытачоў 1-й часткі гэтага матэрыяла такая інфармацыя можа выглядаць навіной, але гэта так). Ён з павагай ставіцца да Пуціна з-за вайны на Каўказе. З нарвежскімі антыфашыстамі знаходзіцца ў канфлікце з-за палестынскага пытаньня – Брэйвік прыхільнік злачынстваў сіяністаў ў акупаванай габрэямі Палестыне. Прапануе саюз зь сіяністамі супраць Іслама. Брэйвік складае ў адну кучу нацыянал-сацыялізм й ісламізм, называючы іх «ідэалогіямі нянавісьці», якія на яго думку зьяўляюцца галоўнай пагрозай існаваньня заходняй эканамічнай мадэлі і ўсяму заходняму грамадству. Больш за тое, аказваецца, Брэйвік мяркуе, што ў засяленьні белых тэрыторый расава-чужымі этнасамі “няма нічога дрэннага, калі яны могуць асімілявацца” (як вам нюансік?!) – гл. http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/24/83768.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/26/83807.shtml.

Як кажуць, поўны вінігрэт…

У сувязі з усім адзначаным паўстала неабходнасьць яшчэ пільней прыгледзецца да асобы Брэйвіка…

 

Дадатковыя неўвязкі й падазрэньні.

Нашыя падазрэньні (пра нешта ня тое) што да асобы Брэйвіка толькі павялічыліся, калі мы пачалі зьбіраць і аналізаваць даныя пра яго вонкавы выгляд, крэўных, сяброў і арганізацыі, да якіх ён належаў.

Здавалася, простае пытаньне: які колер вачэй у Брэйвіка? Як бы ня так. На адных фота ў яго блакітныя вочы (напрыклад, на тых, што выстаўляе радыё “Свабода” – гл. http://www.svaboda.org/content/article/24443343.html;  http://www.svaboda.org/content/article/24451222.html), на іншых – карыя.

Кантактныя лінзы?   

Які ў Брэйвіка колер валасоў? На адных фота, прычым больш раньніх, ён мае даволі цёмныя валасы, на іншых – яўны бландзін. На судзе зноў паступова становіцца брунэтам (гл. фота ў пачатку артыкула).

Фарбаваньне ў бландзіна?

Нягледзячы на тое, што ўсе афіцыйныя СМІ крычаць пра “нарвежскага бландзіна”, у сеціве ёсьць зьвесткі, што Брэйвік на справе мінімум на палову габрэй (http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/25/83782.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/08/05/84147.shtml).

На больш раньніх фота Брэйвік сапраўды выглядае, як трохі іранічны габрэйскі хлопчык…

Куды падзеліся кручкаваты нос, поўныя губы? Пластычная аперацыя?

(Зьвесткі пра тое, што Брэйвік 10 гадоў таму зрабіў сабе пластычную аперацыю, таксама ёсьць у сеціве – гл. http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/08/02/84021.shtml)

Атрымліваецца, Брэйвік шмат высілкаў прыкладаў, каб карэктаваць свой вонкавы імідж, прычым так, каб людзі ўспрымалі яго “тыповым вікінгам” – кантактныя лінзы, адбельваньне валасоў, пластычныя аперацыі. Навошта? А, можа, сапраўды для таго, каб ніхто не сумняваўся, што леташняе злачынства зьдзейсьніў менавіта “нардыт-нацыст”, а не амбітны габрэйскі хлопчык?

Яшчэ факт. Калі прыглядзецца да маладых людзей, якія сабралася ў той злапомны дзень на востраве Ўтоя, дык можна ўбачыць, што абсалютная большасьць зь іх былі зусім не азіяты, негры ці арабы, а… карэнныя нарвежцы. Яны былі прадстаўнікамі моладзевага крыла кіруючай сацыял-дэмакратычнай партыі Нарвегіі, якая, у дадатак, даўно і актыўна падтрымлівае палестынцаў у іх змаганьні супраць сіяністаў Ізраіля. Адзначанае добра бачна на фота, якія пададзены ніжэй.

Падумайце, ці мог бы сапраўдны нарвежскі нацыяналіст, які выступае супраць мусульманскай акупацыі Еўропы, забіваць нарвежскую ж моладзь? А, можа, галоўнае якраз і было ў тым, што гэтая моладзь выступала супраць ізраільскіх сіяністаў.

Ідзем далей. Паглядзім на сяброў Брэйвіка і арганізацыі, зь якімі ён супрацоўнічаў.

Пачнем з дастаткова абгрунтаванага меркаваньня, што адзін чалавек ня мог зьдзейсьніць два такія буйныя тэракты, якія прыпісваюцца Брэйвіку, тым больш за два дні (гл. http://ari.ru/news/3750/).

Адносна нядаўна высьветлілася, што ідэйнымі настаўнікам і натхняльнікам Брэйвіка быў блогер “Фёрдман” (сапраўднае імя Педэр Енсен – гл. фота), які ёсьць вядомы сіяніст (http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/08/06/84165.shtml).

У сеціве ёсьць фота Брэйвіка ў тыповым масонскім аблачэньні. Нагадаем, на судзе ён сам прызнаўся ў прыналежнасьці да нейкай таемнага ордэна “Тампліераў”, пра які на тым жа судзе было заяўлена, што яго не існуе… Аднак, ёсьць зьвесткі, што яшчэ ў 2002 годзе ў Лондане Брэйвік увайшоў у склад “панеўрапейскага нацыяналістычнага ваеннага ордэна” (http://www.svobodanews.ru/content/article/24279370.html). Вось вам і “тэрарыст-адзіночка”…

Нядаўна вядомы нарвежскі прафесар-сацыёлаг Ёхан Гальтунг ужо наўпрост заявіў, што, па яго меркаваньні, за Брэйвікам стаіць Масад – гл. http://kavkazcenter.com/russ/content/2012/05/05/90398.shtml

У Брэйвіка былі сувязі нават у Расеі й Беларусі (http://www.gazeta.ru/social/2011/07/28/3714077.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2012/02/05/88647.shtml). У прыватнасьці, ён быў у кантакце зь вядомым расейскім нацыкам Дзёмушкіным (гл. фота), які ўзначальваў расейкі СС (“Славянскі сабор”), а цяпер зьяўляецца лідарам расейскага нацыяналістычнага руху “Рускія”, і які, дарэчы, лічыцца ў Маскве агентам ФСБ (http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/08/04/84094.shtml).  Па-першае, гэты факт зноў кажа, што Брэйвік не тэрарыст-адзіночка, а па-другое, ёсьць зьвесткі, што і Дзёмушкін… не зусім рускі чалавек (http://ru-politics.livejournal.com/24943777.html; http://unionregions.rusbb.org/viewtopic.php?id=1443; http://www.youtube.com/all_comments?v=9q66t6ysZgk).

(Дарэчы, у свой час мы ўжо інфармавалі нашых чытачоў пра тое, хто на самай справе ўзначальвае многія арганізацыі расейскіх нацыстаў (гл. https://nashaziamlia.org/2007/11/08/1037;  https://nashaziamlia.org/2008/07/14/1439) і пры гэтым увесь час пасьпяхова абыходзіць 282-і артыкул КК РФ, па якім цяпер знаходзяцца ў вязьніцы калі ня сотні, дык дзясяткі расейскіх грамадска-палітычных актывістаў…)

І ў заключэньні разьдзела яшчэ адзін факт, з шэрагу кур’ёзаў – як кажуць, і сьмех, і грэх… Радыё “Свабода” вырашыла пракаментаваць акцыю Брэйвіка і суд над ім. Фота асобаў, якім гэта было дазволена зрабіць і якія хоць трохі казалі па сутнасьці, пададзены зьлева. Вось яны – галоўныя сьпецы па брэйвікаўскай справе (http://www.svaboda.org/content/article/24277143.html; http://www.svaboda.org/content/article/24276219.html; http://www.svaboda.org/content/article/24277688.html). Як кажуць, абыдземся без відавочных, а таму і непатрэбных каментароў… Дададзім толькі, што падбор “Свабодай” менавіта такіх “эксьпертаў” зьяўляецца дадатковым доказам у капілку больш рэалістычнай версіі падзей, чым тая, якая дасёньня падтрымліваецца “Свабодай”…  

 

Гіпотэза Б.

Такім чынам, самы час адмовіцца ад першапачатковай гіпотэзы А і запрапанаваць іншую (назавем яе гіпотэзай Б).

На самай справе Брэйвік не этнічны нарвежац (ці, як мінімум, ня цалкам этнічны нарвежац). Па сваіх поглядах ён – сіяніст. Але ён зрабіў усё магчымае, каб выглядала так, быццам леташнія злачынствы зрабіў этнічны нарвежскі нацык. Да гэтага ён даўно рыхтаваўся (пластычныя аперацыі былі зроблены ім 10 гадоў таму).

Яшчэ больш істотна, што Брэйвік дзейнічаў не адзін. Ён – прадстаўнік нейкай таемнай арганізацыі, якая імкнецца дасягнуць пэўных мэт. Паколькі гэтыя мэты даволі відавочныя, абыдземся без доўгіх разважаньняў і адразу іх назавем:

– дыскрэдытаваць як “фашыстаў-нацыстаў-тэрарыстаў” усіх тых, хто імкнецца супрацьстаяць зьнішчэньню еўрапейскіх народаў за кошт выкарыстаньня ксенаэтнічнай дэмаграфічнай зброі на фоне інфармацыйнага накіданьня гэтым народам ідэй “мультыкультуралізму і талерантнасьці” (такая дыскрэдытацыя робіцца для таго, каб азначаную генацыдную палітыку працягнуць);   

– справакаваць некаторых сапраўдных (але адмарожаных) белых еўрапейскіх нацыяналістаў на акцыі, аналагічныя брэйвікаўскай (гэта стварыла б яшчэ лепшыя магчымасьці для дыскрэдытацыі праз СМІ магчымага супраціву “мультыкультурнасьці”);

– справакаваць грамадзянскую вайну паміж аўтахтоннымі еўрапейскімі народамі й імігранцкімі ксенаэтнасамі (каб адуважыць ад іншых ня менш істотных негатыўных працэсаў, якія адбываюцца ў еўрапейскіх грамадствах,  і ад саміх соцыяпаразітных сіл, якія гэтыя негатыўныя працэсы ствараюць);

– выклікаць спачуваньне да Ізраіля (які, маўляў, “вымушаны супрацьстаяць арабскай, і асабліва палестынскай, агрэсіі”);

– забясьпечыць рэфармаваньне ліберастычнай ідэалогіі на тэрыторыі Еўропы ў наступным ключы – “мультыкультуралізму, як і раней – так, але без мусульман”.

Калі ўявіць дадзеныя палажэньні ў выглядзе нейкай вопраткі, каму яна будзе пасаваць?

Адказ відавочны: гэта можа быць толькі сіянакратыя…

І, атрымліваецца, што Брэйвік – гэта яе крывавы агент.

 

Гіпотэза Б ужо пацьверджана многімі.

На жаль, мы ня першыя, хто прапануе такі варыянт адказа на загадку Брэйвіка.

Вось тут – http://www.youtube.com/watch?v=muA8bRP0D5A&feature=related – вы можаце паглядзець кароткі фільм “Сіянісцкі тэрор у Нарвегіі”, зроблены знакамітым змагаром з глабальным сіянізмам, былым кангрэсмэнам ЗША Дэвідам Дзюкам (гл. фота). Назва фільма кажа сама за сябе і цалкам адпавядае другой нашай гіпотэзе.

Вось тут – http://www.youtube.com/watch?v=XkQSVADE0dU&feature=related – можна паглядзець аналагічнае відэа (верагодна, ужо расейскай вытворчасьці) пад назвай “Андэрс Брэйвік, як ён ёсьць”. У фільме прапануецца такая ж версія падзей.

Заяву па-сутнасьці такога ж зьместу зрабілі й шведскія нацыянал-сацыялісты. Падаем ніжэй яе тэкст у перакладзе з расейскай (узята адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/26/83807.shtml).

“Нарвегія трапіла пад сіянісцкі тэракт. Шведскія СМІ ўпарта называюць яго “нацыяналістычным”.

Сэнс і сутнасьць тэракту ў Осла пачынае высьвятляцца. Выканаўца акта Anders Behring Breivik цалкам прызнаўся ў зробленым, яго матывы і яго ідэалогія праясьніліся. Аднак, нягледзячы на ​​гэта, касмапалітычныя СМІ, як у Швецыі, так і ва ўсім сьвеце спрабуюць ўпарта напусьціць туману датычна асобы Брэйвіка і яго палітычных перакананьняў.

Тэрарыст Anders Breivik – масон, актыўны сіяніст і антынацыяналіст, які меў сувязі зь сіянісцкай лігай Defence League (EDL), якая адмаўляе расавую тэорыю і станоўча ставіцца да гомасэксуалізму. Быў актыўным удзельнікам розных інтэрнэт-форумаў, дзе агрэсіўна аргументаваў супраць нацыянал-сацыялізму, нацыяналізму наогул, а таксама супраць ісламу як асноўнай небясьпекі для сусьветнага габрэйства.

Сваім палітычным ідалам лічыў забойцу германскага народа Ўінстана Чэрчыля, асабіста адказнага за бамбаваньні грамадзянскага насельніцтва Нямеччыны падчас Другой Сусьветнай вайны.

Можна дакладна сказаць, што Брэйвік – гэта прадукт асяроддзя сёньняшніх ўладумаючых у Еўропе – ліберальных-капіталістаў і дэмакратычных сіяністаў.

Ён валіць у адну кучу нацыянал-сацыялізм й іслам, называючы іх «ідэалогіямі нянавісьці», якія, на яго думку, зьяўляюцца галоўнай пагрозай існаваньня заходняй эканамічнай мадэлі й усяму заходняму грамадству.

Ён адмаўляе расавую тэорыю і мяркуе, што ў засяленьні белых тэрыторый расава-чужымі этнасамі няма нічога дрэннага, калі яны могуць асімілявацца.

У сваім Маніфесьце ён абвяшчае габрэяў і «Ізраіль» сваімі галоўнымі саюзьнікамі, а амерыкана-«ізраільскі» капіталізм і сучаснае дэкадэнцкае, пра-гомасэксуальные грамадства – сваім ідэалам.

Большасьць шведскіх СМІ належаць сіянісцкім кланам Bonnier і Hjörne. Яны стаяць перад складанай дылемай. На самай справе сіяніст, антырасіст, масон зьдзейсьніў самае вялікае масавае забойства ў гісторыі Скандынавіі. Але ж многія яго погляды – антырасізм, антынацыяналізм – падаюцца ў гэтых самых СМІ як нешта станоўчае. І менавіта таму, замест таго, каб накіраваць увагу чытачоў і слухачоў на рэальныя погляды й ідэалогію Брэйвіка, ва ўжытак пайшлі тэрміны «правы экстрэміст”, “нацыяналіст”, каб увесьці ў зман грамадскасьць адносна матываў яго дзеяньняў.

Напрыклад, СМІ канцэнтруюць увагу грамадства, што ён, маўляў, антыісламіст, аднак замоўчваюць, што ён «антыісламіст яшчэ і таму, што іслам уяўляе пагрозу існаваньню «Ізраіля». Некаторыя СМІ зайшлі так далёка ў сваёй ілжывай прапагандзе, што пазначылі Брэйвіка як «нацыста», хоць ён ёсьць фанатычны АНТЫнацыст і бачыць у нацыянал-сацыялізьме самую вялікую пагрозу для Еўропы.

СМІ хаваюць падрабязнасьці што да матыву злачынцы – прычыны, па якой ён абраў напасьці менавіта на моладзевы лагер сацыял-дэмакратаў.

Доўгі час, у тым ліку і за дзень да тэракту, сацыял-дэмакраты вылучалі патрабаваньні, каб Нарвегія байкатавала «Ізраіль». У тым ліку ў інтэрнэце даступныя фота з моладзевага лагера, дзе актывісты трымаюць плакат з патрабаваньнем «Байкот Ізраіля». Акрамя таго, там былі абмеркаваны патрабаваньні прызнаньня Нарвегіяй Палестынскай аўтаномнай дзяржавы і адкрыцьця нарвежскай амбасады ў Палестыне.

Тое, што фанатычны сіяніст Андэрс Брэйвік пісаў паведамленьні на інтэрнэт-форуме, напоўненыя нянавісьцю да нарвежскіх сацыял-дэмакратаў й іх пазіцыі ў «ізраільска»-палестынскім пытаньні, – сістэматычна хаваецца шведскімі СМІ. Па той прычыне, што гэта зьяўляецца галоўным ключом да разуменьня, чаму ён абраў менавіта гэты моладзевы лагер для зьдзяйсьненьня масавага забойства.

Іншы цікавы асьпект ў асьвячэньні СМІ таго, што здарылася, гэта тое, што яны старанна апісвалі злачынцу як «этнічнага нарвежца», тое, што ён «бландын» і г.д. 22 ліпеня газета Афтанбладет сцьвярджала, што злачынца мае «нарвежскую зьнешнасьць». А, між тым, гэта тая газета, якая сістэматычна адмаўляе існаваньне шведскага народу, існаваньне рас і таго, што існуе нешта «тыпова шведскае» або нардычнае. Аднак яны ўсё ж вырашылі апісаць Брэйвіка менавіта як… «этнічнага нарвежца» і з тымі атрыбутамі, якія ўласьцівыя нарвежцам.

Гэта ўсё для таго, каб заблытаць грамадства і накіраваць увагу ад сіянісцкага асьпекту тэракту, намовіць грамадству, што тэракт быў здзейсьнены нарвежскім «нацыяналістам» і «расістам».

Як нацыянал-сацыялісты, мы можам толькі канстатаваць, што віноўнік самага крывавага тэракту ў нардычнай сучаснай гісторыі быў ворагам усяго, за што нацыянал-сацыялізм змагаецца. Гэта мы сцьвярджаем, нягледзячы на ​​ўсё тое, што СМІ спрабуюць намовіць шведскаму грамадству.

Для тых, хто ўважліва сочыць за падзеямі, зьвязанымі са злачынствам Брэйвіка, зь першакрыніц і параўноўвае інфармацыю з тым, як гэтыя падзеі апісваюцца СМІ, гэта можа стаць звонам у абуджэньні ад сьляпой веры ў хлусьню СМІ. Гэта можа прывесьці чалавека да высновы, што гэтыя СМІ хлусяць у тым ліку і ў многіх іншых пытаньнях, якія тычацца грамадскага жыцьця”.

(канец цытаваньня заявы)

Такое маштабнае пацьверджаньне нашых выкладак (пазначаных, як гіпотэза Б) з самых розных незалежных крыніц дазваляе глядзець на іх сапраўды як на самую абгрунтаваную гіпотэзу…

У разьвіцьцё тэмы і на заключэньне. 

Мы, натуральна, будзем і далей сачыць за падзеямі вакол Брэйвіка. Але цяпер хацелі б зьвярнуць увагу на яшчэ больш істотныя грамадскія зьявы, сутнасьць якіх усё больш прасьвятляецца ў т.л. і з нагоды леташніх падзей у Нарвегіі.

У свой час намі было заўважана, што, аказваецца, у рамках распаўсюду “мультыкультуралізму і талерантнасьці” сіяністы актыўна спрыяюць укараненьню ісламізму ў Еўропе. Намі нават быў запрапанаваны тэрмін “юдаісламізм” (гл. https://nashaziamlia.org/2010/05/11/3297/#more-3297).

Цяпер зьявіліся яшчэ больш выразныя факты што да ўдзелу сіяністаў у мультыкультурным злачынстве. Так, дзякуючы Дэвіду Дзюку ў кожнага з нас ёсьць магчымасьць праглядзець кароткія фільмы (гл. “Дэвід Дзюк: Як сіяністы (юдэі) правяць сьветам!” – http://www.youtube.com/watch?v=Y5-PLIhOqlM ; “Дэвід Дзюк. Як забіваюць народы” –  http://www.youtube.com/watch?v=0I5F8yj3p3o&feature=related ; “Дэвід Дзюк: Як сіяністы падзяляюць і ўладараць” – http://www.youtube.com/watch?v=ZmM-9IfaXJc&feature=related), у якіх сярод іншага ярая сіяністка Барбара Лернер-Сьпектар, якая жыве ў Швецыі, адкрыта хваліцца ў адным інтэрвю:

“Я думаю, што рэзкае ўзмацненьне антысемітызму ў Еўропе сёньня абумоўлена тым, што Еўропа яшчэ не навучылася быць мультыкультурнай. Я думаю, што гэта трансфармацыя можа нам дорага каштаваць, але яна абавязана адбыцца. Еўропа спыніць  быць тым маналітным грамадствам, якім яна была на працягу стагоддзяў. І габрэі [не габрэі, а сіяністы. – Рэд.] – рухаючая сіла гэтых перамен. Еўропу чакаюць буйныя перамены. Яе пераключаць у мультыкультурны рэжым, а габрэяў будуць ненавідзець за іх вядучую ролю ў гэтым працэсе”. 

Вось дык прызнаньні!…

Такім чынам, атрымліваецца, што адны агенты сіянакратыі (такія, як Барбара Лернер-Сьпектар) спрыяюць “мультыкультуралізму, ісламізацыі й талерантнасьці” ў Еўропе, а іншыя (такія, як Андэрс Берынг Брэйвік) – пад нацыяналістычнымі лозунгамі змагаюцца супраць яе.

Ня першы раз сіянакратыя заўважана ў такіх разводках (адзін зь іншых гістарычных прыкладаў гл. тут:  https://nashaziamlia.org/2008/11/25/1606/). Таму час адлюстраваць гэтую зьяву вобразна.

Напрыклад так, як пададзена ніжэй.

Усяго вам лепшага, сябры.

Жыве ВялікаЛітва-Беларусь – Наша Зямля!”

 

Гэты запіс апублікаваны: Панядзелак, 7 мая, 2012 у 20:10
Катэгорыі: 1.6. Сьвет сёньня, 2.5. Прыглядаемся да Захаду, 2.5.1. Дэградацыя ЕўраЗьвязу, 2.5.3. Сусьветная закуліса, 2.5.4. Фіксуем варварства "Захаду", 2.8. Кірункі глабалізацыі, 3.2. Сіянізм і антысіянізм, 4.1.4. Змаганьне за дэмакратыю, 4.9. Тэрарызм?, 5.2. Маніпуляваньне СМІ, 5.5. Паралелі сацыяльныя. Вы можаце сачыць за каментарамі пры дапамозе RSS 2.0 стужкі.
Вы можаце пакінуць каментар. Але пінгі забаронены.