nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

Узбуджаныя Майданам

13 лютага, 2014 | Няма каментараў

НСРПадзеі ва Ўкраіне несумніўна стымулююць нацыянальна-дэмакратычную думку ў іншых славянсткіх краінах, у т.л. і ў расейскай імперыі. Ня так даўно мы выстаўлялі некаторыя матэрыялы, прысьвечаныя гэтай зьяве (гл, напрыклад, тут: https://nashaziamlia.org/2013/11/13/6052/; https://nashaziamlia.org/2013/11/26/6117/; https://nashaziamlia.org/2013/12/03/6141/; https://nashaziamlia.org/2014/01/31/6326/; https://nashaziamlia.org/2014/02/05/6366/). Артыкул, які падаецца ніжэй, дэманструе варыянт больш палітычнага, чым ідэалагічнага, думаньня (яго назва: “Палітычная барацьба – нацыянальная ўлада – дабрабыт краіны”; аўтар Вялес Алег – сябра НСР; артыкул узяты адсюль: http://via-midgard.info/news/politicheskaya-borba-nacionalnaya-vlast.htm). Яго, на наш погляд, таксама вырта зафіксаваць на нашым сайце.

Рэдакцыя.

 

“Паважаныя паплечнікі!

У сёньняшніх рэаліях жыцьця ў нашай краіне – краіне, створанай многімі пакаленьнямі рускіх людзей, мы – рускія – апынуліся ў становішчы бяспраўнага быдла, якому дзеючай уладай адведзена роля шлака-цэменту для палітычных інтрыжак ліберальнай кодлы. Я ня думаю, што гэта адкрыцьцё для рускага чалавека, а тым больш для рускіх нацыяналістаў.

Палітычнае бяспраўе і нацыянальнае прыніжэньне – вось што дала нам дзеючая ўлада ў падзяку за свабоднае, некантралюемае і варварскае карыстаньне рускім нацыянальным здабыткам. Дэ-юрэ і дэ-факта ў нас няма сваёй краіны, няма сваёй нацыянальнай дзяржавы, у нас няма свайго нацыянальнага ўраду, які б выказваў нацыянальныя, сацыяльна-эканамічныя ды іншыя інтарэсы рускай нацыі. Краіну апанавалі «тож людзі» зь Сярэдняй Азіі, гарачыя шчогалі з Каўказу, унутры краіны раскіданыя ўдзельныя княствы – рассаднікі сепаратызму і русафобіі, бегаюць псіхічна ненармальныя рэлігійныя фанатыкі з бомбамі… Практычна ўвесь апарат дзяржаўнай улады ў руках адкрытага жульля, казнакрадаў, хабарнікаў і ўзаконеных арганізаваных злачынных груповак (АЗГ). Сама ўлада стала адной вялікай АЗГ, паразітычны спрутам, які немагчыма якім-небудзь чынам зьмяніць або пераўтварыць. Яго можна толькі зьнішчыць. Зьнішчыць – ідэйна і фізічна выразаўшы яго зь цела нацыі як ракавую пухліну.

Ліберальныя актывісты, прыхільнікі ўсіх свабод і роўнасьцяў – пісаных і няпісаных – сама ідэалогія лібералізму ў сваёй выродлівасьці дасягнулі апагею. Спрабуючы ўтрымаць уладу ў руках, яны ствараюць карыкатуру на саміх сябе, ня грэбуючы ніякімі спосабамі й сродкамі ў захаваньні сабе месца пад сонцам. Лічачы сябе і свае ўяўленьні адзіна праўдзівымі, правільнымі, гэтая шушара, гэтая гнілая, а па сутнасьці палітычная фармацыя, разьвязала ў краіне палітычны тэрор у дачыненьні да рускай нацыянальнай думкі. Праславуты 282 артыкул стаў адной з прыладаў у руках гэтых «чалавекаў увогуле». Экстрэмізмам у іх разуменьні называецца тое, што для рускага чалавека выглядае як барацьба за свабоду, палітычныя і эканамічныя правы сваёй нацыі. Для ліберальных памагатых бліжэй і па душы псіхічна хворыя істоты, якія шунтуюць дзетароднымі органамі анальную адтуліну. Па-сутнасьці збачэнства стала уласным імем для гэтай палітычнай фармацыі. Під***сы – вось у што ўжо даўно і незваротна пераўтварыліся лібералы і дзеючая ўлада. І гэта не высокая эмацыянальнасьць аўтара – гэта рэальнасьць палітычнай арэны Расеі. Для любога разважнага рускага чалавека гэта ўжо даўно не сакрэт і не адкрыцьцё.

Неабходнасьць палітычнай барацьбы, барацьбы за свае палітычныя правы, за рускую нацыянальную дзяржаву і нацыянальную ўладу павінна стаць задачай нумар адзін для рускага нацыяналіста. Да таго часу, пакуль мы ня зрынем гэтых пацукоў у вясёлкавай абалонцы з палітычнага алімпу, пакуль у Расеі не будзе нацыянальнай улады – у краіне ня будзе месца для нашай нацыі. Без палітычнай улады мы ніколі ня зможам пераўтварыць краіну, перамагчы некантраляваную міграцыю, дэградацыю маральнага аблічча нацыі, ня вырашым тысячы іншых праблем, што стаяць перад рускім народам. Урэшце, мы ня зможам пабудаваць сваёй рускай нацыянальнай дзяржавы.

Цяпер як ніколі важная актыўнасьць кожнага нацыяналіста ў палітычным жыцьці краіны. Важны асабісты ўдзел у публічных мерапрыемствах, акцыях і кампаніях, якія праводзяць арганізацыі й групы актывістаў. Мы ўсімі магчымымі шляхамі павінны набіраць крытычную масу, мы павінны навучыцца хадзіць на мітынгі, пікеты, шэсьці гэтак жа, як ходзім на працу, у школу ці ўніверсітэт. Трэба перамагчы ў сабе страх перад вуліцай, перад карнымі органамі й зразумець, што вуліцы гарадоў, зямля пад нашымі нагамі – належыць нам і толькі нам.

Нацыянальны Саюз Расеі (НСР) заўсёды заклікаў і будзе заклікаць ў далейшым паплечнікаў і аднадумцаў больш актыўна ўдзельнічаць у грамадска-палітычным жыцьці краіны, прымаць актыўны ўдзел у яго мерапрыемствах. Мы працягваем свой ​​заклік да актывістаў з рэгіёнаў падтрымаць наш рух сваім непасрэдным удзелам у будаўніцтве арганізацыі, яе працы. Цяпер як ніколі важная кансалідацыя рэгіёнаў, аўтаномных груп і мясцовых актывістаў. У ганарлівай адзіноце мы мала на што здольныя, але разам мы можам шмат дасягнуць.

У адзінстве наша сіла, і гэтая сіла дасьць нам веру ў перамогу. Вера ў нашу ідэю дасьць нам выразнае разуменьне нашых мэтаў, мэта падкажа нам сродкі для яе дасягненьня.

Наша справа правая – перамога будзе за намі!”.

 

Ад рэдакцыі:

У выстаўленым тэксьце мы на гэты раз вылучылі тоўстым шрыфтам толькі тыя выказваньні аўтара, дзякуючы якім становіцца бачным яго імперскі сьветагляд (і гэта нягледзячы на тое, што ён спрэс імкнецца падаваць сябе “рускім нацыяналістам”).

У прыватнасьці, аўтар не ўсьведамляе, што:

– ня толькі рускія “стваралі Расею” (чаму іншыя народы забытыя?);

– багацьці “Расеі” зьяўляюцца ня толькі “рускім нацыянальным здабыткам” (а што ў Расеі тады належыць іншым народам?);

– барацьба рускіх за свабоду, палітычныя і эканамічныя правы сваёй нацыі ня толькі расейскімі ўладамі называецца “экстрэмізмам”;

– ня толькі для рускіх барацьба за свае палітычныя правы, за нацыянальную дзяржаву і нацыянальную ўладу павінна стаць “задачай нумар адзін”;

– пабудова нацыянальнай дзяржавы – гэта ня толькі “руская праблема”;

– сітуацыя, калі “зямля пад нагамі карэннага народу павінна яму і належаць”, павінна быць грамадскай нормай ня толькі ў рускіх.

Пакуль аўтар (і такія, як ён) не скарэктуе свой сьветагляд так, каб гэта сьветагляд стаў сапраўды нацыянальным (г.зн. ня знойдзе ў межах расейскай імперыі этнічную рускую тэрыторыю, сапраўды рускую зямлю – напрыклад, беларуская Смаленшчына да апошняй ніяк не належыць…), а яшчэ лепш, каб стаў інтэр-нацыянальным (г.зн. пакуль не зразумее, што рашэньне палітычных праблем рускага народу ў расейскай імперыі немагчымае без вырашэньня аналагічных праблем іншых яе народаў), яго палітычная дзейнасьць (і такіх, як ён) ня толькі ня будзе мець посьпеху, а і будзе далей маніпулятыўна выкарыстоўвацца ў інтарэсах розных соцыя-паразітных груп, якія сядзяць на карку рускага ды іншых карэнных народаў Расеі. У такіх умовах рускія і далей застануцца крывавымі жандарамі расейскай імперыі, на іх і далей будзе падаць крымінальная і гістарычная адказнасьць за імперскія злачынствы, яны будуць выміраць, а ўсе карысьці-дывідэнты ад “Вялікай Расссеі” будзе атрымліваць… расейская імперыякратыя.     

І, другое. Уся бел-чырвона-чорная колерная сімболіка Нацыянальнага Саюзу Расеі скрадзеная зь беларуска-літвінскай сімболікі колераў. А сьцяг дык і ўвогуле адзін у адзін адпавядае сьцягу Беларускай Партыі Свабоды (якому ўжо два дзесяцігоддзі), дый ня толькі яму…

“Рускія нацыяналісты”, калі вы яшчэ і сімболіку будзеце тырыць у суседніх народаў, вам свабоднымі ўвогуле ніколі ня стаць…

 

 

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы