nashaziamlia.org

Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.

Запісы

“Рускі марш” 2013 г. у Маскве

10 лістапада, 2013 | 3 каментарыя

Рэдакцыя.

Рускі марш

Як многім напэўна вядома, на Расеі 4 лістапада г.г. адбылося чарговае мерапрыемства “рускіх нацыяналістаў” (якія на справе, як мінімум, на 90% усё яшчэ расейскія імперыялісты) пад назвай “Рускі марш”. Паколькі мы шмат гадоў сочым за разьвіцьцём г.зв. “рускага нацыяналізму” (на справе, паўтарымся, пакуль толькі новай версіі рускага імперыялізму), мы вырашылі зафіксаваць інфармацыю пра гэтую падзею і сёлета. Хаця, па словах арганізатараў, мерапрыемства ў гэтым годзе адбылося ў дзесятках расейскіх гарадоў, давайце сканцэнтруемся на Маскве.

 

1.

Для азнаямленьня з фактычным бокам падзеі найперш прапануем праглядзець відэа-рэпартаж “Рускі Марш 2013 у Любліна” (гэта раён Масквы). Гл., напрыклад, тут: http://www.youtube.com/watch?v=hmnPunwOFMI ці тут: http://via-midgard.info/index.php?newsid=33126.

Адразу мусім папярэдзіць:

– фільм істотна зацягнуты (разы ў 2-3);

– у ім даводзіцца чуць непрыемныя для вуха беларуса-літвіна рускі мат і зігі;

– хто не жадае ўсяго гэтага чуць, можа паглядзець толькі паданыя ніжэй некаторыя кадры з узгаданага вышэй дакументальнага відэа;

– але пры ўсім тым мы раім праглядзець фільм, каб пабачыць людзей, адчуць атмасьферу ў калонах, пачуць асноўныя лозунгі (многія з гэтых лозунгаў дасканала адлюстроўваюць сёньняшнія пратэстныя настроі маскалёў).

Рускі марш 2 

Галоўныя кіраўнікі “Рускага маршу”, вядомыя нам, могуць быць невядомыя некаторым нашым чытачам. Таму таксама падаем ніжэй іх фота й імёны.

Рускі марш 3 

У канцы фільма на істотна скарочаным з-за дажджу шматтысячным мітынгу былі зачытаныя асноўныя патрабаваньні ўдзельнікаў Рускага маршу да расейскіх уладаў. Вось яны, запісаныя з голаса выступоўцаў [гэта надзвычай важны дакумент – ідэалагічная платформа для аб’яднаньня ўсіх рускіх нацыяналістаў-імперыялістаў. – Рэд.].

14 пункатаў Рускага маршу:

1. Мы патрабуем стварэньня рускай нацыянальнай дзяржавы. Дзярждума Расеі й першыя асобы выканаўчай улады ня маюць дастатковай легітымнасьці. Мы патрабуем іх адстаўкі.

2. Патрабуем свабоды слова, саюзаў, сходаў і выбараў, свабодную рэгістрацыю партый. Нацыяналістаў і партыю нацыяналістаў – у парламент!

3. Патрабуем адмяніць антырускія артыкулы Крымінальнага кодэкса Расеі – 282, 280. Распусьціць усе спецслужбы, занятыя зьневажаньнем палітычных правоў і свабод, занятыя палітычным вышукам. Cвабоду ўсім палітзьняволеным!

4. Патрабуем ачысьціць уладу і сілавыя структуры ад злодзеяў. Кожны чыноўнік і супрацоўнік паліцыі павінен праходзіць праверку на паліграфе. Жулікі й злодзеі – 5 хвілін на зборы!

5. Патрабуем выйсьці з СГА (рус. ВТО), пачаць новую праграму індустрыялізацыі Расеі. Нацыяналізаваць сыравінныя галіны – нафта-газавую і шэраг іншых. Забясьпечыць еўрапейскія стандарты аплаты працы, абмежаваць рост тарыфаў на бензін, газ, электраэнэргію і ЖКГ.

6. Патрабуем бясплатнага выдзяленьня зямлі й даступных сельскагаспадарчых крэдытаў усім жадаючым рускім людзям. Зямля належыць нам. Расея – для рускіх ды іншых карэнных народаў Расеі!

7. Патрабуем адмяніць увядзеньне ювенальнай юстыцыі, выдаваць капітал маці за кожнага нованароджанага дзіцёнка, у выпадку нараджэньня некалькіх дзяцей – выдзяленьня бясплатных кватэр.

8. Патрабуем захаваць незалежнасьць Расейскай акадэміі навук. Даваць добрыя стыпендыі студэнтам і вучням – не ніжэй за мінімальны пражытковы ўзровень. Руская навука заўсёды была адной зь лепшых у сьвеце. Захаваем яе надалей.

9. Патрабуем зьдзейсьніць праграму аздараўленьня нацыі. Спыніць продаж прадуктаў з утрыманьнем ГМО, забараніць увоз ядзеных адпадаў, маштабна прапагандаваць здаровы лад жыцьця.

10. Патрабуем нацыянальна прапарцыйныга прадстаўніцтва ў органах улады. Нас у Расеі 82%. Мы хочам атрымаць мінімум 82% у органах улады.

11. Патрабуем спыніць выплату неабгрунтавана высокіх датацыяў, субсідыяў (дані) рэспублікам Паўночнага Каўказу.

12. Патрабуем права на нашэньне кароткаствольнай зброі. Мы – свабодныя людзі й маем права ўзбройвацца.

13. Патрабуем увядзеньня выбарнасьці суддзяў і кіраўнікоў мясцовай паліцыі.

14. Патрабуем спыненьня замежнай каланізацыі, увядзеньня візавага рэжыму з краінамі Сярэдняй Азіі й Закаўказьзя. Адмяніць раздачу грамадзянства жыхарам гэтых краін. Патрабуем [увесьці] 10-гадовую прымусовую працу за нелегальную іміграцыю ў РФ, нулявой талерантнасьці да этнічных злачынных груповак. Візам – так!

У канцы было зачытана 14 слоў: Мы павінны захаваць нашу рускую зямлю дзеля будучыні нашага народу і будучыні рускіх дзяцей!

У канцы кароткага мітынгу перад групай “Калаўрат” таксама каротка выступіў Іван Міронаў.

 

2.

Для таго, каб больш усебакова адлюстраваць падзею, падаем меркаваньні двух удзельнікаў Марша.

Першым хай выкажа свае думкі чалавек, які раней ніколі з Рускім маршам не сутыкаўся, а наведваў у асноўным акцыі маскоўскіх ліберастаў. Яго прозьвішча (ці нік) Бачароўскі. Яго аповед мы ўзялі адсюль (http://via-midgard.info/index.php?newsid=33128).

“Быў на Рускім маршы. Хачу апавесьці, што бачыў.

Самае моцнае адчуваньне: РМ – стоадсоткавая «болотка» для простых людзей. Гэта, мабыць, апісвае марш лепш за ўсё. Калі вы былі на Балотнай, ці на Сахарава, проста зачыніце вочы і ўявіце замест рэсьпектабельнай інтэлігенцыі, «ліберальных журналістаў тм», калегаў па офісе ды іншых – суседзяў са сваёй лесьвічнай клеткі ў Мядзведкава, або Алтуф’ева (ну, г.зн. там, дзе вы на самой справе жывяце – панэльны дом, нявытанчаныя людзі, размаляваныя сьцены ды інш.), і хлопчыкаў ды дзяўчынак са спартыўных пляцовак у двары, якія тусяць там на турніках, або (чаго ўжо) са слоікам піва. У гэтым сэнсе правядзеньне маршу ў Любліна вельмі арганічнае. Ідзеш па спальных раёнах побач з панэльнымі шматпавярхоўкамі й разумееш, што ўсё вельмі ў тэму. І Бірулёва, і Кранштацкі бульвар (дзе паміналі Сьвірыдава ў дзень, калі ўвечары здарыцца Манежка) і Любліна – усё гэта як на адну нітку нанізана.

Калі праводзіць паралелі з маркетынгу – брэндынг там, сегментаваньне аўдыторый – то Балотка і Рускі марш гэта адзін і той жа пратэст для розных мэтавых аўдыторый. Па вялікім рахунку, лёгка ўявіць увесь РМ на Балотнай. І ўсю Балотную на РМ. Але вось на практыцы пачынаюцца нюансы.

Пра нюансы.

Паўтаруся, і Балотка, і Рускі марш – пра адно і тое ж. Пра пратэст. Пра патрабаваньне пераменаў, зьмены жыцьця да лепшага, пра трансфармацыю грамадства. Гэта значыць, чыстай вады палітычны парадак дню, палітычныя патрабаваньні. І няма ніякай магчымасьці аспрэчваць, што ў гэтым сэнсе Рускі Марш цалкам сабе адэкватнае палітычнае мерапрыемства. Толькі вось «паведамленьне» (палітычная платформа) у гэтых палітычных рухаў крыху розныя.

Балотка – ліберальнае, над-нацыянальнае мерапрыемства, дакладней, хутчэй анты-нацыянальнае. Наколькі я пасьпеў адзначыць, большасьць лідэраў беластужачнага пратэсту займаюць лютую і непрымірымую пазіцыю супраць усяго, што зьвязана з «рускім нацыянальным парадкам дню». Акунін, Дзядко, Кац, Пархоменка, Сабчак і яшчэ дзясяткі й дзясяткі пярсон выступаюць маналітным і адзіным фронтам па ўсім сьпісе нацыянальнага пытаньня – мігрантаў завозіць, візы з Азіяй ня ўводзіць, тэму этнічнай злачыньнасьці тапіць у рыторыцы аб «рускіх фофыстах», Бірулёва асуджаць, рускіх людзей абражаць, зьневажаць і высьмейваць.

Ну, гэта значыць, ідзеш ты на ўмоўную Балотку і з табой плячом да пляча асуджае пуцінскую дыктатуру Міця Алешкоўскі, і ты лічыш яго адзінадумцам. Але як толькі гаворка пойдзе аб візах, мігрантах і рускіх як палітычным суб’екце, то «лідары балотнай» зрываюцца ў такую ​​атаку, што крывавы рэжым зь яго пякельным ТБ і цэлымі Кандэлакі зь Сіманян наперавес нярвова паляць у бок. Магу памыляцца, але па адчуваньнях, сукупныя “піцерскі Дождж”, “Эха Масквы” і “Вялікі Горад” мочаць “рускае пытаньне” больш актыўна, чым «крывавая гэбня». І недзе год асабіста ў мяне гэта выклікала дзікі кагнітыўны дысананс. Маўляў, як жа так, мы ж там разам, плячом да пляча… Але дзесьці за год усе цалкам выгаварыліся, зафіксаваліся ў цытатах і пазіцыях і разышліся па лагерах. Сёньня з гэтым усё зразумела, хаця, вядома, асадак застаўся [дарэчы, тут адзін у адзін паўтораная і наша сітуацыя – паміж беларускімі дэмакратамі й ліберастамі ў Беларусі, прыкормленымі сіянакратыяй. – Рэд.].

Пра людзей і твары.

Пасьля першай балоткі ў інтэрнэце было шмат постаў пра «добрыя твары». Ну, гэта значыць, фізіягноміка стала чымсьці накшталт дасьледчага прыёму. Глядзіш на твар Балотных ды Сахарава і бачыш – добрыя, мілыя, разумныя. Глядзіш на прывезеных аўтобусамі нашыстаў, або бюджэтнікаў і бачыш… ну, увогуле, бачыш прывезеных на аўтобусах нашыстаў і бюджэтнікаў. Не скажу, што ва ўмоўных бюджэтнікаў дрэнныя твары. Хачу толькі сказаць, што фізіянамічная сегментацыя па факце сапраўды працуе.

На «Рускім маршы – 2013» «фізіягноміка» лепш за ўсё працавала не ў калонах, а па дарозе ад метро да месца збору. Ісьці было няблізка, і рухаючыся ў плыні людзей, было цікава разглядаць людзей і думаць пра іх.

Прынцып гамагеннасьці аўдыторыі спрацаваў і тут. Паўтару ўжо сказанае: гэта была акцыя «простых людзей». Прычым, як і на Балотцы – добрых людзей. Зноў уявіце сабе суседа па лесьвічнай пляцоўцы, ці, напрыклад, суседа па гаражы, які ня «офісны планктон» і да якога вы ставіцеся зь сімпатыяй. Вось гэта яно і ёсьць.

Узрост і сацыяльная прыналежнасьць.

Пра суседа па гаражы – гэта «пра дарослых». Праўда, такіх вось дзядзькоў, дарослых людзей, на Маршы была ня большасьць. Дзесьці да траціны. Але менавіта яны, як мне здавалася, стваралі атмасьферу «правільнасьці», «легітымнасьці» таго, што адбываецца. Дарослыя людзі, адказныя гараджане прыйшлі й сваёй прысутнасьцю выказаліся, прынялі ўдзел у грамадскім жыцьці. Ня ведаю, як правільна назваць іх адным словам. Для аўдыторыі Балотнай Павел Пранікаў потым прыдумае слова «крэакл» – пратэст офісаў ды інтэлігенцыі. Назваць аўдыторыю Рускага Маршу “рабацягамі” ў мяне язык не паварочваецца. Вось як, напрыклад, назваць адстаўнога вайскоўца, афіцэра ў адстаўцы, які прыйшоў на марш з парай сяброў, і я чую, як яны абмяркоўваюць нешта пра свой ​​былы полк? Буду чакаць, калі нехта прыдумае новую ёмістую і дакладную характарыстыку для іх.

Такім чынам, узрост: працэнтаў 70 – моладзь, з амаль пагалоўным каляфутбольным стылем і антуражам. Лога Стоўн-Айленда, Лонсдейла, кепкі, завужаныя штаны, красоўкі. Але ўласна, наколькі я разумею, гэта цяпер такі пагалоўны вулічны стыль на ўскраінах. У мяне ў прыМКДдзі так хлопцы на лавачках тусяць і без усялякага футболу.

Бачыў некалькі асоб відавочна з «балотнага» боку. Але ў цэлым, калі бачыў твар а-ля «натхнёны клерк» – гэта хутчэй за ўсё быў прадстаўнік прэсы, або «блогер». А чалавек з глянцаваным тварам «эфектыўнага менэджара», як правіла, аказваўся нейкім незразумелым партыйным босам.

Даволі прыкметныя былі й самыя малодшыя – хлопцы ад 14 да 17. На маршы былі дзьве невялікіх фалангі (чалавек па 30) з такой аўдыторыі. Яны былі, вядома, самыя радыкальныя («*** Каўказ ***») і самыя фотагенічныя . Уласна ўсе фатографы маршу вакол іх і завіхаліся. Што потым, вядома, вывальвалася ў твітар пра «дзяцей, якія, …” і ўсё такое.

Фрыкі.

На маршы былі:

– адзін чалавек у ваўчынай шкуры;

– група (ці дзьве) казакоў па 5 – 10 чалавек. Адна група вельмі прыемна сьпявала. У другой быў каларытны шчарбаты дзед, фота якога, упэўнены, запоўняць інтэрнэт;

– чатыры чалавекі са сьцягам «раднавераў» (ці нешта тыпу таго) у касаваротках паверх над цёплай вопраткай. Вядома ж, усе жартаўнікі й гумарысты фоталіся на іх фоне. Гэтае фота і фота на фоне «эка- нацыяналістаў» ( былі й такія ) былі нечым накшталт абавязковай праграмы для такіх чувакоў;

– чалавек 5 з харугвамі на гіганцкіх дрэўках, тыпу жэрдак для скачкоў у вышыню. Калі яны сталі на плошчы, то даволі маляўніча змагаліся з наляцелым ветрам;

– ну, і група «радыкальных школьнікаў», якіх літаральна абляпілі фатографы.

Уласна, вось гэтымі фота (воўчая скура, 4 харугвы, 10 казакоў, стары і група школьнікаў) і будуць забітыя ўсе справаздачы з маршу. Калі раптам ня знойдзеце, можаце сьмела казаць, што ён дрэнна папрацаваў. Гэта значыць, цэлых 30 – 40 чалавек з парадку 20 тысяч.

Фашысты.

Калі ўжо дабраліся да фінальнай кропкі – дзе выступаў Калаўрат, бачыў, як пад сьцяной дома зьлева ад сцэны хтосьці імкліва разгарнуў сьцяг са свастыкай. І гэтак жа імкліва стаў кідаць зігі. Атрымалася, здаецца, разы два. Тут жа акцыяністаў пахапала міліцыя. Яшчэ, вядома ж, цэлых тры чалавек, устаўшы перад сцэнай, кідалі зігі на фоне Калаўрата і вялізнага банэра «Рускі марш».

Думаю, гэта таксама стане якарнымі ілюстрацыямі з марша.

Паліцыя і цывільныя.

Зразумела, што паліцыі было традыцыйна жахліва шмат. Бясконцыя чароды грузавікоў, ачапленьне ды іншае. Склалася адчуваньне, што столькі ж, колькі й удзельнікаў. Цікава было назіраць за даволі шматлікімі групамі людзей у цывільным, апранутых як дэманстранты, якія тусілі каля міліцэйскіх машын, аўтобусаў і грузавікоў, а затым скрозь загароды ўліваліся ў натоўп. Колькі сярод удзелькаў маршу было пераапранутых мянтоў і прадстаўнікоў усялякіх анты-экстрэмісцкіх цэнтраў, нават цяжка сказаць. Інтуітыўна, мне здаецца, што лік іх павінен ісьці на сотні.

Ня ведаю, з-за паліцыі ды правакатараў ці не, але, у адрозьненьне ад прамяністай Балотнай, тут тых, хто ўсьміхаўся, было няшмат. Мне здавалася, што ўсе неяк залішне пільна і хмурна ўзіраюцца ў твары іншых удзельнікаў. Здавалася, што гэтыя калючыя позіркі – тая ж спроба зразумець, хто ты, навошта ты тут. А, магчыма, і скласьці больш шырокае ўяўленьне аб тым, што адбываецца – гэта значыць, роўна тое, што і я спрабаваў рабіць.

Палітыка.

Калі вывесьці за дужкі футбольныя крычалкі пра Анжы і Каўказ, ваўчыную скуру і дзеда ў папасе, то астатняе аказваецца цалкам традыцыйнай палітычнай акцыяй са сваім унутраным драбненьнем і сегментацыяй. Калона складалася з «кагорты» са сваімі транспарантамі, наборам крычалак і лідарамі, якія зараджалі зь мегафонаў. План дзейнасьці кожнай групы быў цалкам цэльным і разумным, са сваім «унікальным пазіцыянаваньнем». Так, нягледзячы на тое, што «рускі парадак дню» прынята лічыць «правым», былі кагорты, якія зараджалі, на мой погляд, абсалютна лявацкай тэмы – пра рабочых, якія павінны прагнаць буржуяў, і пра добрае жыцьцё для простых людзей. Іншыя рабілі стаўку ўласна на “рускія пытаньні», адпрацоўваючы тэму «палітычнай суб’ектнасьці рускай нацыі». Была група, дзе стрыжнем стала свабода для палітвязьняў і адмена 282- га артыкула. Была група з цэнтральнымі транспарантнымі пра ўвядзеньне віз. І гэтак далей.

Увогуле, усё пісьменна і цалкам годна. Аддаў належнае таму, як лідары кагорты даволі пісьменна тлумачылі сваім калонам палітычны момант, парадак дзеяньняў, крычалкі, рэпетавалі й арганізоўвалі. Прычым, на прафесійных палітыкаў яны былі зусім не падобныя – маладыя хлопцы, такія ж, як і хлопцы ў калонах. Напэўна, больш за ўсё гэта было падобна на тое ж, што адбываецца на трыбунах матчаў – з тымі, хто зараджае, крычалкамі, арганізацыяй і разуменьнем задач.

За тры гадзіны чаканьня і руху ў калоне я моцна замёрз і пайшоў грэцца. Калі вярнуўся, даведаўся, што мітынг быццам бы адмянілі, народ масава цягнецца да метро, а на даволі сьціплай па памеры пляцоўцы стаіць маленечкая сцэна – пад яе шатром гралі музыкі Калаўрата. Да гэтага моманту даволі моцны дождж ішоў ўжо дзесьці гадзіну. Перад сцэнай было ўжо зусім мала людзей. Дзядзькі з харугвамі на краі плошчы па-ранейшаму ўтрымлівалі свае «машты», змагаючыся зь ветрам. Іх з задавальненнем фатаграфавалі блогеры. Група хлопчыкаў і дзяўчынак скінула футболкі й весела пхалася перад сцэнай. Сыходзіў да метро «той самы чалавек у воўчай скуры».

Да мяне кінуўся нейкі журналіст і папрасіў даць каментар (адмовіўся).

Паслухаў пару песень Калаўрата і пайшоў да метро.

Упэўнены, фатаграфіі са спусьцелай плошчы таксама ўвойдуць у справаздачы”.

(канец успамінаў першага ўдзельніка).

 

3.

Для разнастайнасьці падаем таксама меркаваньне ўдзельніка з супрацьлеглага краю расейскага нацыяналістычна-імперскага палітычнага сьпектру. Яго аўтар не названы. Матэрыял ўзяты адсюль: http://via-midgard.info/index.php?newsid=33142.

“Чарговы Рускі Марш прайшоў у многіх гарадах Расеі, склікаючы пад свае сьцягі нацыянальна думаючых людзей. У Маскве, ідучы за слаўнай традыцыяй, закладзенай у 2007 годзе загінулым героем рускага супраціву Максімам Базылевым, Нацыянал-сацыялісты выйшлі на Рускі Марш адзіным НС блокам – сваёй калонай, пад сваёй сімволікай, са сваімі лозунгамі. НС калона год ад году становіцца ўсё больш, і на гэтым Рускім Маршы Нацыянал-сацыялісты ў чорным блоку па-за сумневам сталі самай шматлікай, самай арганізаванай і самай радыкальнай з прадстаўленых сіл.

НС Блок – гэта не арганізацыя ў класічным разуменьні дзяржаўных структур. НС Блок – гэта тактыка кансалідацыі Нацыянал-сацыялістаў па аўтаномным прынцыпе. Адзіным правілам і суддзёй тут зьяўляецца наша Сумленьне. Менавіта яно дыктуе нам не ісьці на кампрамісы, а заставацца сабой, нават калі цяперашняя палітычная сітуацыя патрабуе весьці сябе па-іншаму.

Гэтыя крытэры прымушаюць нас быць жорсткімі нават у стаўленьні да блізкіх нам па духу нацыяналістаў. Бо Нацыянал-сацыялізм зьяўляецца завершанай стадыяй разьвіцьця палітычнага мысьленьня нацыяналізму. І там, дзе нацыяналізм дасягае сваіх задач, Нацыянал-сацыялізм толькі пачынае сваю працу. НС Блок фармуецца на базе простых і зразумелых ісьцін для комплекснага вырашэньня праблем грамадства. Гэтыя патрабаваньні лаканічна выказваюцца на банэрах НС Блока.

У гэтым годзе НС Блок сабраў каля 600 прыхільнікаў рознага ўзросту і сацыяльнага статусу. Ад іншых удзельнікаў маршу іх адрозьнівалі дысцыпліна, маладосьць, цьвярозасьць і практычна поўная адсутнасьць тых, хто паліць. Прынцыповым стала адмова ад імперскіх сьцягоў, з прычыны дыскрэдытацыі даных сьцягоў палітычнымі сіламі самага рознага кшталту. Для Нацыянал-сацыялістаў гэта слаўны сьцяг нашых продкаў, як і многія іншыя. Законамі сучаснага сьвету Наш цяперашні Сьцяг забаронены, і таму мы выходзім пад чорнымі сьцягамі зь вечнымі сімваламі Сонца.

Арганізацыя пабудовы НС Блока ў гэты раз была наладжана нашмат лепш – навідавоку рост досьведу ўдзельнікаў. Блок быў хутка ўкамплектаваны і, нягледзячы на значную шырыню галаўнога банэра, блок моцна расьцягнуўся ў даўжыню, што зрабіла яго больш вялікім, аднак фактычна пазбавіла заднія шэрагі магчымасьці чуць вядучага калоны.

Зараджаючы дзёрзкія лозунгі, НС блок ўпэўнена пачаў свой ​​рух. Прайшоўшы каля паловы маршруту, стала вядома, што на марш зьявіліся актывісты адной, некалі нацыяналістычнай, арганізацыі, лідары якой пакрылі сябе нязмыўнай ганьбай – далі паказаньні, якія пацягнулі за сабой пажыцьцёвы тэрмін для іх былога сябра. “Непаплечнікі”, якія дыскрэдытавалі сябе і якія працягваюць падтрымліваць сваіх ссучаных лідараў, добраахвотна падзялілі калектыўную віну арганізацыі, паколькі засталіся ў яе шэрагах.

Даведаўшыся аб прысутнасьці няпрошаных гасцей на маршы, ад НС калоны аддзялілася невялікая група Нацыянал-сацыялістаў, дагнала ідучых празь некалькі блокаў наперадзе сук і перапыніла іх шлях. Пад зарады “сучы вобраз!”, “мы – рускія, а вы – сукі!”, паўтара дзесятка хлопцаў перакрылі рух данай групы і настойліва рэкамендавалі ім пакінуць мерапрыемства. Лагічную разьвязку канфлікту, які доўжыўся некалькі хвілін, прадухіліла ўмяшаньне мусароў. Зрэшты, памагатыя “Сучынага ладу” вырашылі не даходзіць да канца маршу і загадзя сышлі з дыстанцыі.

Па цікаваму супадзеньню адразу пасьля гэтага – упершыню за многія гады правядзеньня Рускага Маршу – удзельнікі шэсьця былі жорстка затрыманыя і зьбітыя АМАПам. Увесь НС Блок адсеклі ад асноўнага маршу, загнаўшы ў “скрынку”, якая складалася з АМАПаўцаў. НС блок апынуўся такім чынам аточаным з трох бакоў касманаўтамі. У той час, як кіраўнікі калоны спрабавалі наладзіць дыялог з сабакамі й зразумець сутнасьць прэтэнзій, прагучала каманда “фас”, пасьля чаго “пастка” зачыніліся – АМАП рэзка самкнуўся, зьбіваючы ўдзельнікаў блоку з трох бакоў.

Пасьля кароткага супраціву асобных актывістаў натоўп кінуўся ўрассыпную. У моцнай цісканіне некаторыя людзі атрымалі траўмы, а дужыя хлопцы не змаглі згрупавацца для адбіцьця нападу. Каля 30 чалавек было затрымана, астатняя частка радыкальнай моладзі расьсеялася па дварах. Сваім подлым нападам на шэсьце, сабакі рэжыму справакавалі зваротны гвалт пасіянарнай моладзі. У бліжэйшых дварах было разьбіта некалькі вітрын і аўтамабіляў. Таксама нападу узлаванай моладзі падвергніся некалькі няшчасных прадстаўнікоў нетрадыцыйнай нацыянальнасьці.

Астатняя частка Рускага Маршу спакойна працягнула шэсьце, выкрыкваючы ў адрас сьмецьця абсалютную праўду пра іх.

Завяршыўся Рускі Марш запланаваным мітынгам-канцэртам, з удзелам легендарнага гурта Калаўрат.

Па-за ўсялякіх сумневаў, зьяўленьне НС блока парушыла звыклую руціну гэтага штогадовага мерапрыемства і стала важнай падзеяй для далейшага разьвіцьця Нацыянал-сацыялістычнага руху. Шмат што было дасягнута, шмат чаго трэба дасягнуць, старанна прааналізаваўшы ўсе станоўчыя і адмоўныя бакі, улічыць атрыманы ўсімі ўдзельнікамі НС блока досьвед, а таксама патэнцыйныя праблемы, каб загадзя падрыхтаваць нашых паплечнікаў да іх пераадоленьня.

Адно ясна ўжо цяпер – з усіх сіл т.зв. нацыяналістычнага сьпектру толькі Нацыянал-сацыялісты зьяўляюцца рэальнай непрыемнасьцю для існуючага рэжыму.

А значыць, за намі Праўда. Будучыня належыць Нам!”

(канец цытаваньня другога ўдзельніка)

 

4.

Заключэньне ад рэдакцыі:

Сёньня напэўна ўжо знойдуцца палітычныя аналітыкі, здольныя заявіць, што ў прадказаньні будучыні Расеі варта ўлічваць ня толькі магчымасьць яе далейшай ліберастычнай дэградацыі пад уплывал сіянакратыі, ня толькі магчымасьць камуністычнага рэваншу ці магчымасьць яе самараспаду, а і магчымасьць яе пераўтварэньня ў рускую шавіністычную імперыю.

Між тым, шмат гадоў таму, калі ў такую магчымасьць яшчэ ня верыў практычна ніхто, мы такую верагоднасьць прадбачылі. Таму і пачалі сачыць за разьвіцьцём “сучаснага рускага нацыяналізму”.    

Вось, напрыклад, артыкулы на нашым сайце 7-гадовай даўніны, прысьвечаныя Рускаму маршу:

– “Рускія шавіністы рыхтуюцца да марша” (гл. https://nashaziamlia.org/2006/10/31/370/);

– “Што выявіў «Рускі марш»” (https://nashaziamlia.org/2006/11/05/380/);

– “Вынікі «Рускага маршу» вачыма ідэолагаў рускага шавінізму” (https://nashaziamlia.org/2006/11/12/391/).

А вось артыкулы, прысьвечаныя гэтай тэме, выстаўленыя на сайце 6 гадоў таму:

– Закат “Рускага марша”. Ці надоўга? (Частка 1); гл. https://nashaziamlia.org/2007/11/08/1037/;

– Закат “Рускага марша”. Ці надоўга? (Частка 2); гл. https://nashaziamlia.org/2007/11/08/1038/.

Акрамя таго, усе гэтыя гады мы сачылі за лідарамі расейскіх “нацыяналістаў” (адзін з прыкладаў гл. тут: https://nashaziamlia.org/2008/07/14/1439/).

Рускі марш 4

У выніку, мы, як пэўныя эксьперты, можам засьведчыць, што за апошнія 6-7 гадоў арганізаваныя нацыяналістычна-імперскія сілы ў Расеі істотна павялічыліся колькасна (як мінімум, на парадак!); яны арганізацыйна ўзмацніліся (пазбавіліся ад састарэлых кіраўнікоў і набылі новых, больш баяздольных); акрамя таго, іх кіраўнічыя кадры істотна, хаця і ня цалкам, ачысьціліся ад сіянісцкага ўплыву, сталі больш нацыянальна рускімі; у ідэалагічным асьпекце, палітычным уплыве рускія шавіністы-імперыялісты таксама істотна выраслі, узмацніліся, дыферэнцаваліся.

На наш досьвед, падобнае магло адбыцца дзякуючы разьвіцьцю ў пэўным кірунку стану грамадства, дзякуючы ідэалагічнай і досьведнай эвалюцыі кіраўніцтва “рускіх нацыяналістаў”, а таксама і дзякуючы падтрымцы… цяперашніх расейскіх уладаў (прынамсі, пэўнай іх часткі). Адказаў на пытаньне: навошта апошнім гэта патрэбна? – можа быць два:

– для таго, каб папужаць Захад магчымасьцю рускага фашызму (дарэчы, цалкам верагоднай);

– крамлёўцы разьлічваюць на падтрымку расейскіх “нацыяналістаў” у іх памкненьні яшчэ больш вырвацца з-пад уплыву глабалісцкай сіянакратыі. Для гэтага “кантралявана і таемна” спрыяюць росту нацыяналістаў-імперыялістаў.

Далейшыя падзеі напэўна дапамогуць нам знайсьці больш дакладны адказ на гэтыя пытаньні. Усё, як гаворыцца, пакажа час…

P.S.

Дарэчы, сярод палітычных фрыкаў, па меркаваньні рэдакцыі, № 1 нададзены паводзінам палякаў. Яны публічна падлізваліся да маскалёў – спрабавалі назаўсёды “пажаніць двух арлоў” і ўжо напэўна кляліся “пра нашу і вашу свабоду”…

 

 

3 каментарыя

  1. moonshine кажа:

    Палякі здзівілі….

  2. Літварус кажа:

    Шаноўная Рэдакцыя, а чаму польскіе улады разагналі деманстрацыю у сябе ў дзень незалежнасці Польшчы? Вам жа там ў Гародні гэта лепш ведаць ад мясцовых палякаў і наогул, за гэтай суседкай варта сачыць.

  3. з...лы беларус кажа:

    Паважаная рэдакцыя ! Палітычны фрык №1 – гэта расейская правакацыя псеўдапалякаў, таму эваротная рэакцыя палякаў у Варшаве і была такая рэальна антырасейска абразлівая – закідванне брудам расейскай амбасады – “ганучай па зубах” імперцам Расеі…. Паглядзіце, як нярвова адрэагавалі ўлады Федэрастыі… Нават прыемна – за палякаў…

Пакінуць каментар

  • Старонкі

  • Катэгорыі

  • Апошнія запісы

  • Архівы