Алесь Астроўскі, Барыс Керзач, Віталь Хромаў.
3. Час зьвярнуць увагу на галоўнага ў глабальным маштабе соцыя-паразітнага суб’екта-монстра – глабалісцкую сіянакратыю (гл. сьхему зьлева, якая ўзятая з часткі 3а гэтага ж матэрыялу). Гэтым тэрмінам мы пазначаем ядро глабалісцкай фінансавай алігархіі – то бок, ключавых асоб сярод банкаўскіх сямействаў (аб’яднаных дадаткова юда-габрэйскім паходжаньнем), якім, сярод іншага, належыць група прыватных банкаў пад назвай “Федэральная рэзервовая сістэма ЗША (ФРС)”, а ўнутры яе – станок разам з правам на друкаваньне даляраў. Сіянакратыя знаходзіцца на самым версе піраміды глабальнай масонска-таемнай (закуліснай) улады і адтуль кантралюе большасьць арыстакратычна-манархічных сем’яў т.зв. “Захаду”, краўніцтва ўсіх важнейшых глабальных карпарацый, амаль усе глабальныя СМІ, а таксама практычна ўсе ключавыя палітычныя фігуры т.зв. “Захаду” (апошнія ў дачыненьні да сіянакратыі ўсяго толькі марыянеткі, прызначаныя забясьпечыць правядзеньне ў жыцьцё яе стратэгічных мэт й інтарэсаў). Асноўныя прозьвішчы сем’яў, галовы якіх складаюць сіянакратыю, наступныя: ракфелеры, ротшыльды, барухі, коэны, морганы, лейбы, куны і г.д. (гл. ілюстрацыю ўнізе).
Сіянакратыя ініцыятар такіх ідэалагічных плыняў у сьвеце, як сіянізм і лібералізм (апошні цяпер дэградаваў у ліберастызм). Зрэшты, гэтыя плыні заўсёды суіснавалі разам, былі пераплеценыя, што выдае адзінства ідэалагічнага цэнтра іх паходжаньня.
Сіянакратыя таксама галоўны правакатар-заказчык грандыёзных грамадскіх падзей-трагедый – такіх, напрыклад, як Пейшая і Другая сусьветныя войны, рэвалюцыя ў 1917 годзе ў Расеі, іншых.
Мэта сіянакратыі – стварэньне такога глабальнага сьвету, які ўвесь быў бы падпарадкаваны суб’ектыўным інтарэсам сіянакратыі – як кажуць у паліталогіі: стварэньне суб’ектыўна-глабальнага сьвету (удакладнім: на справе глабалізацыя – аб’ектыўны працэс, абумоўлены тэхналагічным прагрэсам людскай цывілізацыі, і ён павінен служыць аб’ектыўным інтарэсам усёй людскай цывілізацыі; пры гэтым зусім ня мусіць разбурацца яе нацыянальна-дыферэнцаваны стан, а тым больш не павінна зьнішчацца прырода, адбывацца маральная дэградацыя чалавецтва і т.п.).
Кажучы прасьцей, сіянакратыя даўно запланавала стварыць глабальны канцлагер з найжорскім таталітарным рэжымам (як у рэлігійна-ідэалагічным, так і палітыка-эканамічным асьпектах), дзе яе пазіцыя будзе ўзьнятая да ўзроўню багоў (нават больш: сіянакратыя плануе цалкам замяніць сабой Бога), а роля ўсіх іншых людзей будзе нізьведзеная да ўзроўню абсалютных рабоў – практычна працоўнага быдла. Для гэтага плануецца глабальнае ўкараненьне рэжыму таталітарнай, абсалютна хлусьлівай і дэгенератыўнай прапаганды замест свабоды Ведаў, пагалоўная імплантацыйная чыпізацыя ўсіх людзей і т.п. “прагрэсіўныя вынаходніцтвы”, накіраваныя на хаатызацыю нашай цывілізацыі, на дэградацыю людзей практычна да жывёльнага стану, на жорсткі й татальны кантроль за кожным.
На шляху дасягненьня адзначанай мэты ключавая задача сіянакратыі на даным гістарычным этапе – разбурыць сістэму нацыянальна-дэмакратычных дзяржаў, якія складаюць людскую цывілізацыю. Для гэтага сіянакратыя імкнецца ня толькі дэзарганізаваць і дыскрэдытаваць, напрыклад, ААН, а і вынішчыць ва ўсіх народаў усё іх нацыянальна-адметнае, этнічнае, культурнае, высокае, людскае. Нацыі, народы, этнасы, у адпаведнасьці з планамі сіянакратыі, павінны быць нізьведзеныя да ўзроўню абстрактных грамадстваў (“грамадзянская супольнасьць”), а тыя, у сваю чаргу, павінны быць хаатызаваныя дэмаграфічна, культурна, інфармацыйна. Кожны народ, кожнае людскае грамадства павінна ператварыцца, па задуме сіянакратыі ў, практычна, простую біямасу. Кожны чалавек у такіх “грамадствах” павінен быць адчужаны ад гісторыі, культуры, мовы, свайго народу (г.зн. ад сваіх каранёў), а таксама ад ідэй Справядлівасьці, Праўды, Свабоды, Ведаў, Сэнсу (г.зн. ад сваёй будучыні). Уяўленьне чалавека пра сьвет, яго (чалавека) аб’ектыўныя інтарэсы павінна быць нізьведзена да ўзроўню экзістэнцыяльнага, назіральнага “пражыганьня жыцьця”, зь інтарэсамі не вышэй за жывёльныя інстынкты. Звыш гэтага народы, па задуме сіянакратыі, павінны засвоіць пару прыцыпаў “перадавой” (на справе дэгенератыўна-утапічнай, злачыннай) ліберальна-сіянісцкай ідэалогіі:
– “абстрактны чалавек вышэй за ўсё грамадства”;
– “толькі габрэі-юдэі – гэта людзі, а ўсе іншыя – ня людзі, а гаворачыя жывёлы – гоі”.
Ужо толькі з гэтых прынцыпаў бачна, што сіянакратыя рыхтуе чалавецтва да таго, каб яно прыняло ў якасьці “галоўнага бога” для будучага глабальнага таталітарна-сіянісцкага канцлагеру кагосьці з ракфелераў, ротшыльдаў, барухаў… (хто зь іх канкрэтна стане “богам”, яны будуць вырашаць паміж сабой па “правілах” павукоў у банцы).
Усё адзначанае прымушае прызнаць сіянакратыю чарговым ворагам украінскай (а таксама беларускай, рускай, польскай ды любой іншай) дэмакратыі (у межах данага артыкула наклеім на яе бірачку з надпісам: “вораг №4”).
Сіянакратыя зьдзяйсьняе свае мэты ўжо ня год ці два, і нават не стагоддзе-два, а некалькі тысячагоддзяў! Аналіз усёй глыбіні ўкараненьня яе злачыннай соцыя-паразітнай дзейнасьці ў цела і душу людскай цывілізацыі яшчэ наперадзе, але ўжо сёньня, з нагоды, мусім назваць пару найбольш прынцыповых рэчаў, якія датычаць фінансавай і рэлігійнай сьфераў.
Фінансы.
Жыць за кошт ліхвярства (рус. ростовщичество) – адзін з галоўных спосабаў на жыцьцё, які дазволены юдэйскім рэлігійным сьветаглядам (асабліва ў дачыненьні да “гояў”) і забаронены ў іншых рэлігіях. Тысячагоддзі практыкаваньня ліхвярства прывялі да таго, што ва ўласнасьці многіх габрэйска-юдэйскіх сем’яў апынуліся гіганцкія фінансавыя рэсурсы (якія, яшчэ раз паўторым, былі “назапашаныя” злачынным чынам).
Сёньня вяршыняй зьдзяйсьненьня злачынных прынцыпаў ліхвярства зьяўляецца т.зв. “Федэральная рэзервовая сістэма ЗША” (ФРС ЗША). Са звычайных абываталяў мала хто ведае, што ФРС – гэта група прыватных банкаў, якія адзіныя на ўсім сьвеце, хто вось ужо больш за 100 гадоў (з 1913 года) маюць легальнае права друкаваць даляры (відаць, ня трэба асабліва дадаткова тлумачыць, што ўсе сем’і, якім належаць прыватныя банкі ФРС ЗША, зьяўляюцца юда-габрэйскімі; менавіта іх уласьнікі й складаюць ядро сіянакратыі). Сабекошт вырабу банкноты, на якой напісана “100 $”, менш за 10 цэнтаў. У выніку чысты даход (у фінансавай сьферы такі даход завецца сеньёраж), які атрымліваюць сем’і ракфелераў, ротшыльдаў, барухаў і г.д. на вырабе толькі адной 100-даляровай паперкі, складае 99,9 $.
Акрамя таго, гэтыя паперкі юда-габрэйскія банкіры пад адсоткі пазычаюць ураду, а таксама ўсяму сьвету. Яны аддаюць у сьвет зялёныя паперкі, а ім ідуць плыні нафты, золата, алмазаў, вынікі інтэлектуальнай ды фізічнай працы іншых людзей. Ды яшчэ з адсоткамі… Так з дапамогай даляраў адбываецца грандыёзная эксплуатацыя групай габрэйска-юдэйскіх банкаўскіх сем’яў усяго сьвету.
Ня дзіва, што ў сіянакратаў так маштабна вырасьлі планы (да мэты канчатковага падпарадкаваньня сваім эгаістычным мэтам усёй людскай цывілізацыі), – для іх яны сапраўды выглядаюць адэкватнымі іх жа сёньняшнім соцыя-паразітным “дасягненьням”.
У сеціве можна сустрэць аргументы: маўляў, ФРС дзеліцца сваімі даходамі з урадам ЗША. Для таго, каб скінуць заслону наіўнасьці са сваіх вачэй, паглядзіце хаця б вось гэтыя відэа:
– https://www.youtube.com/watch?v=qU15ZAR6gIA&feature=youtu.be
– http://video.yandex.by/users/zurgan21/view/370#
– https://www.youtube.com/watch?v=jxjraNUvC9k
альбо пачытайце матэрыялы, напрыклад, тут: http://planeta.moy.su/blog/sensacija_bez_sroka_davnosti_trilliony_dollarov_o_kotorykh_nikto_ne_khochet_znat/2013-01-26-41486 ці тут: http://via-midgard.info/news/in_midgard/18935-finansovaya-tiraniya-proval-velichajshego.html.
Падрабязны аналіз гэтых ды іншых аналагічных матэрыялаў яшчэ наперадзе. Але пакуль вам, нашы чытачы, будзе дастаткова запомніць адно: сіянакратыя атрымлівае сабе на свае мэты сумы, якія вымяраюцца ТРЫЛІЁНАМІ ДАЛАРАЎ У ГОД!!! (гл. ілюстрацыі ўверсе). І ніхто з гэтым пакуль нічога зрабіць ня можа. Хаця супраціў і працягваецца, і нават нарастае …
Рэлігія.
Але ў сіянакратыі не было б ніякай магчымасьці так блізка падысьці да эканамічнага і палітычнага захопу ўсёй людскай цывілізацыі, калі б яна папярэдне не паралізавала значную частку чалавецтва “на духоўным узроўні”. Гаворка, натуральна, пра т.зв. “аўрамічныя рэлігіі” – юдаізм, хрысьціянства, іслам, якія лічаць “сваімі” большасьць з 7 мільярдаў людзей на зямлі (гл. мапу).
Ва ўсіх гэтых рэлігіях галоўным “богам, які заключыў дамову зь першым габрэем Аўрамам”, а затым рабіў дадаткова шмат іншых рэчаў, ці цалкам адкрыта абвяшчаецца, ці паціху прызнаецца бог-Яхвэ. У дачыненьні да юдэяў – гэта зразумела. Яхвэ – іх бог. Але многія іншыя людзі – неюдэі й негабрэі – аналагічна ўспрымаюць рэчаіснасьць на сьветаглядным узроўні, бо з пазіцыі хрысьціянскай ды ісламскай веры нібы таксама атрымліваецца, што адзіным богам усяго сусьвету зьяўляецца Яхвэ. Чаму так?!
А справа у тым, што ў сіянакратыі яшчэ шмат стагоддзяў таму атрымалася падкласьці ў якасьці падмурка пад Евангельле і Каран сваю юдэйскую Тору, назваўшы яе ў гэтай ролі “Старым Запаветам”. У выніку атрымалася так, што нібыта Хрыстос – гэта сын Бога Яхвэ, а Мухамад – месія, які пасланы Ім на зямлю праз паўтысячагоддзя пасьля Хрыста.
З гэтых “фактаў” агентура сіянакратыі выводзіць “правіла”, што габрэі маюць права ўсімі кіраваць, павінны ўсіх павучаць і падпарадкоўваць – “таму што Хрыстос і ўсе яго 12 апосталаў былі габрэямі” (гл., як гэта з пыхай кажа, напрыклад, габрэй Бялкоўскі – http://via-midgard.info/news/in_russia/25583-evrej-belkovskij-otvechaet-na-vopros-kogda-evrei.html). З-за гэтага ж, напрыклад, многія выбаршчыкі ды кангрэсмэны ў ЗША, не зьяўляючыся ні юдэямі, ні габрэямі, а хрысьціянскімі сіяністамі, прымушаюць адміністрацыю і Кангрэс ЗША, а за імі й палову сьвету, дзейнічаць у імя сіянісцкіх інтарэсаў (гл. http://www.arche.by/by/page/print/261; https://nashaziamlia.org/2007/11/20/1064/). Па гэтай жа прычыне Папа рымскі заяўляе, што “габрэі да гэтага часу застаюцца для ўсіх каталікоў сьвятым коранем, зь якога вырас Ісус, і што Бог ніколі ня здрадзіў Сваёй вернасьці запавету зь Ізраілем … За гэта мы і ўсё чалавецтва застаемся перад імі ў сталым даўгу” (гл. https://nashaziamlia.org/2013/09/18/5908/). І г.д., і да т.п…
Але справа ў тым, што ўсё, што адзначана вышэй – гэта суцэльная хлусьня, прапаганда і маніпуляцыя. Усё гэта стратэгічны падман сіянакратыі! Сапраўдным Богам сусьвету зьяўляецца не Яхвэ, а зусім іншая Існасьць! Хрыстос – духоўны сын зусім іншага Бога, сапраўднага (але не Яхвэ), а Мухамад – пасланец гэтага сапраўднага Бога, але зноў не Яхвэ!
Самае цікавае, што ня трэба быць выбітным богасловам ці рэлігіязнаўцам, каб адзначанае ўбачыць самаму.
Прывядзем некалькі ключавых фактаў, якія кожнаму з вас, нашы чытачы, дапамогуць усьвядоміць тое, што мы толькі што заўважылі.
Факт 1.
У Старым Запавеце Бібіліі напісана, што бог стварыў Зямлю, а вакол яе на “цьвердзях нябесных” разьмясьціў Сонца, Месяц, планеты і зоркі. Так апавёў старажытным габрэям іх бог Яхвэ, таму там так і запісана. А як на самай справе пабудавана сонечная сістэма? А на справе ў яе цэнтры знаходзіцца не Зямля, а… Сонца. Вакол якога абарочваюцца іншыя планеты, у т.л. і наша Зямля.
Як патлумачыць супярэчнасьць паміж вядомым з часоў Каперніка (XVI стагоддзе) фактам і тым, што напісана ў Старым Запавеце Бібіліі? А гэтую супярэчнасьць можна патлумачыць толькі тым, што Яхвэ сонечную сістэму… не ствараў. Ён увогуле ня ведаў, як яна напраўду пабудаваная. Таму ў Тору (а затым і ў Стары Запавет Бібіліі) ім было надыктаванае… абы што, ці прасьцей – хлусьня.
Але для нас цяпер важна ня столькі гэта, колькі тое, што сапраўдным Богам ёсьць той, хто сапраўды стварыў Сонца, Зямлю, іншыя планеты, зоркі ды Галактыкі (гэта першае), але Ён – сапраўдны Бог – апынаецца ў Торы ды Старым Запавеце схаваным за сьпіной нейкага самазванца-плагіятара, імя якому Яхвэ (гэта – другое)…
Факт 2.
Калі Яхвэ ў Старым Запавеце пачынае патрабаваць ад Аўрама веры ў сябе, як бога, спакушаючы яго шматлікімі абяцаньнямі (у т.л. тым, што ад Аўрама пойдзе цэлы народ), на Зямлі ўжо даўно жыве шмат народаў.
А іх хто стварыў? Ясна, што ня Яхвэ (бо той здольны толькі на спакушэньне аднаго з ўжо існуючых людзей). А хто?!
Зноў атрымліваецца, што ўсе народы на Зямлі, як і ўсе жывыя істоты на ёй стварыў ня Яхвэ, а сапраўдны Бог, дзейнасьць й імя Якога застаюцца ў ценю штучна расьпіяранай постацьці нейкага Яхвэ…
Факт 3.
Калі Яхвэ са старонак Торы і Старога Запавету заяўляе, што “габрэі – абраны ім народ, і што ўсе іншыя народы будуць падпарадкаваныя габрэямі й будуць служыць ім”, – ён выдае гэтым, што зьяўляецца ўсяго толькі прыватным бажком габрэйскага народу! І ня больш за тое… Бо сапраўдны Бог, які стварыў усе народы, ну, ніяк ня мог такое казаць.
Зноў атрымліваецца, што сапраўдным Богам усіх народаў і ўсяго жывога на Зямлі, а таксама стваральнікам усяго Сусьвету зьяўляецца некая іншая і значна больш магутная Існасьць, але ні ў якім разе ня Яхвэ!
Факт 4.
Калі Яхвэ прымушае Аўрама ледзь не забіць свайго першанца, калі падгаворвае яго аддаваць сваю жонку-Сару з карысьлівымі мэтамі ў сексуальную арэнду розным начальнікам, калі правакуе інцэст, калі прымушае Майсея ў Егіпце, а затым Ісуса Навіна на зямлі Ханаанскай зьдзяйсьняць генацыд іншых народаў, калі ён заклікае габрэяў рабіць іншыя страшныя і амаральныя рэчы (гл. https://nashaziamlia.org/2013/07/17/5842/), становіцца канчаткова зразумелым, што Яхвэ – гэта ня проста несапраўдны Бог. а Яго супрацьлегласьць. І гэтая “супрацьлегласьць Богу” вось ужо шмат стагоддзяў выкарыстоўваецца юдэямі-сіянакратамі як своеасаблівая шыльдачка, якую яны трымаюць у сваіх руках, прычым, так, каб яна знаходзілася на лініі паміж людзьмі, якія шукаюць сапраўднага Бога, і Ім – сапраўдным Богам. Шыльдачка закрывае Яго. У выніку людзі бачаць злачыннага Яхвэ, а не Бога – не таго, хто стварыў увесь сьвет, народы, хто і сёньня разнастайнымі прыкладамі сваёй дзейнасьці заклікае нас ісьці ў кірунку Дабра, Сьвятла, Сэнсу, Шчасьця!
Скажам наўпрост, што закрыцьцё сапраўднага Бога вобразам Яхвэ – гэта ня дробязь, ня жарт і нават не злачынства. Гэта – звышзлачынства, гэта – сатанізм!
На жаль, пра гэта пакуль кажам толькі мы. Але так выглядаюць факты…
Як мы ўжо адзначылі вышэй, акрамя “бога-Яхвэ” і гіганцкіх грошай у руках сіянакратыі знаходзяцца практычна ўсе глабальныя карпарацыі, самыя масавыя СМІ, ключавыя палітычныя фігуры. Разам – гэта такія рэсурсы, якія дазваляюць сіянакратыі лічыць свае звышзлачынныя мэты па ператварэньні людскай цывілізацыі ў глабальны канцлагер на чале з сабой – любімай – цалкам дасягальнымі…
4.
У сіянакратыі ёсьць адна характэрная ўласьцівасьць: яна любіць дзейнічаць чужымі рукамі.
У свой час у Беларускай дактрыне мы сфармулявалі Д пр-п 83. Ён гучыць так: “паміж расейскай імперыякратыяй, яе халуямі-цяперцамі (з аднаго боку) і глабалісцкай сіянакратыяй (з другога) існуюць саюзьніцкія адносіны. Яны ўзмацняюцца ва ўсе тыя моманты, калі абуджаецца імкненьне нейкага народу стаць гаспадаром ва ўласным доме. Калі, напрыклад, беларусы [ці іншыя народы] прыдушаныя, цяперцы, імперыякраты і сіянакраты могуць дазволіць свары паміж сабой, але як толькі народ пачынае падымаюць галаву, пералічаныя сацыяльныя паразіты зноў аб’ядноўваюцца, каб ня даць прыйсьці да ўлады яго сапрадным прадстаўнікам” (https://nashaziamlia.org/2007/12/16/1077).
На прыкладзе Ўкраіны гэтае назіраньне пацьвердзілася ў 2007 годзе (https://nashaziamlia.org/2008/07/08/1428/), спраўджваецца і ў гэтым – 2014-м (https://nashaziamlia.org/2014/03/08/6662/).
Адзначаныя “саюзьніцкія” адносіны-сувязі паміж сіянакратыяй і расейскай імперыякратыяй пацьвярджаюцца ня толькі тым, што Коэн закліка́ў палітычную “эліту” сьвету праводзіць тую ж палітыку да Ўкраіны ды Беларусі, якую закліка́ў зьдзяйсьняць расейскі шавініст-імперыяліст Рагозін (гл. частку 3а гэтага матэрыялу); ня толькі тым, што значную частку расейскай імперыякратыі-алігархіі ў яе сёньняшнім выглядзе складаюць людзі з адначасна тэрытарыяльна-імперскімі й сіянісцкімі поглядамі; а і, напрыклад, тым, што Пуцін рэгулярна сустракаецца зь Кісінджарам. Настолькі рэгулярна, што апошняга называюць “куратарам рэзідэнта ў Крамлі” (гл. http://ant-63.livejournal.com/10379.html; http://dokumentika.org/ru/bilderbergskiy-klub/genri-alfred-kissindzher, а таксама гл. фота ніжэй; на першых зь іх адносна малады Пуцін; на адным зь іх чытаецца, што на пытаньне Кісінджара: “ху із місьцер Пуцін?” – той адказвае: “не хвалюйцеся, пан Генры, мы ведаем, што “дэмакратыя” – гэта значыць абарона вашых глабальных інтарэсаў…”; на ніжнім фота бачны састарэлыя Кісінджар і Пуцін, які стаў ботаксным удмуртам, але іх стасункі засталіся амаль тымі ж).
Гэтыя сустрэчы працягваюцца, нягледзячы на тое, што Кісінджар адкрыта намякаў на магчымасьць канчатковай замены Пуціна Мязьведзевым ў час знаходжаньня апошняга на пасадзе прэзідэнта РФ (гл. https://nashaziamlia.org/2008/07/08/1428/).
Усё адзначанае і шмат чаго іншага сьведчыць пра стратэгічны характар сувязяў паміж расейскай імперыякратыяй і глабалісцкай сіянакратыяй (гэтая сувязь на сьхеме ў пачатку данай часткі матэрыяла сімбалічна паказаная адной з тонкіх сініх стрэлак, якая ідзе ад сіянакратыі да расейскай імперыякратыі).
Тут варта дадаць, што Генры Кісінджар – гэта чалавек, які, па пэўных зьвестках (http://yvision.kz/post/158089; http://lozero.ru/events/world/3516.html), зьяўляецца ня толькі “лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру”, вядомым глабалістам, уладальнікам банкаў у Еўропе, сапраўдным членам Більдэрбергскага клубу, а і раднікам сям’і Ракфелераў (гл. фота зьлева; зьвярніце ўвагу на подпісы). Апошні клан у сваю чаргу зьяўляецца вядомым амерыканскім банкаўскім сямействам, глабалістамі, заснавальнікамі Більдэрбергскага клубу і Трохбаковай камісіі – карацей, адной з найгалоўных сем’яў у шэрагах глабальнай закулісы і сіянакратыі.
У тандэме сіянакратыі й расейскай імперыякратыі апошняя да нядаўняга часу была выключна агентам-марыянеткай першай (пра тое, што гэтая сітуацыя можа сёньня можа быць трохі іншай, мы пагаворым ніжэй).
Але ў геаграфічным цэнтры Еўропы ў сіянакратыі ёсьць яшчэ адзін агент – польскія імперыялісты.
У свой час мы паказвалі, як Лех Качыньскі й Туск у лютым 2010 года гарэзьліва скакалі перад дэлегацыяй зь Ізраіля на чале з Нетаньяху (гл. тут: https://nashaziamlia.org/2010/02/02/2974/; а таксама фота ніжэй).
Тады мы папярэджвалі палякаў, што гульні з агентамі сіянакратыі (у т.л. коштам інтарэсаў суседніх брацкіх народаў) ні да чаго добрага не прывядуць. Праз два месяцы (10 красавіка 2010 года) наша папярэджаньне трагічна спраўдзілася… Але сітуацыя з палякамі застаецца той жа – яны па-ранейшаму застаюцца агентамі сіянакратыі. У гэтым можна не сумнявацца, бо драпежна-паразітныя інстынкты так хутка не зьнікаюць. Толькі пасьля вельмі буйных нацыянальных катастроф можа наступіць ацьвярозаньне і пераасэнсаваньне…
5.
У сіянакратыі ва ўсіх краінах дадаткова ёсьць уласныя адданыя агенты – сіяністы. Апошнімі зьяўляюцца людзі, якія імкнуцца спрыяць зьдзяйсьненьню сіянісцкага праекту – то бок, спрыяюць таму, што абяцаў габрэям іх Яхвэ – “панаваньне габрэяў над усімі народамі сьвету”. Як вы бачыце на схеме ўнізе, сіяністамі могуць быць як габрэі, так і негабрэі (групы, пазначаныя лічбамі 2 і 3). Галоўнае тут не нацыянальна-этнічная прыналежнасьць, а адданасьць прынцыпам сіяніскай ідэалогіі.
Па сутнасьці, сіяністы імкнуцца зьдзейсьніць шавіністычны, нацысцкі праект… Верагодна, па гэтай прычыне ўсе сіяністы і зьвязаныя зь імі ліберасты заўсёды кідаюцца на нармальных, зьмястоўных дэмакратаў з абвінавачваньнямі, што гэта яны – сапраўдныя дэмакраты – зьяўляюцца “шавіністамі, фашыстамі, нацыстамі”… Даўно вядомы прыём: “з хворай галавы на здаровую”…
А яшчэ сіяністы любяць абвінавачваць зьмястоўных дэмакратаў, якія па сваім азначэньні проста ня могуць ня быць антысіяністамі, у… “антысемітызме” (антысеміты – гэта тыя, хто выступае не супраць сіянізму і сіяністаў, а супраць габрэяў ды іншых семітаў). Калі ўлічыць, што нават сярод габрэяў шмат выбітных антысіяністаў (разумныя габрэі здольныя прадбачыць, да чаго можа прывесьці сіянізм іх народ…), гэтыя эскапады выглядаюць абсалютна недарэчнымі. Паколькі падмена “тэзісаў” тут відавочная, заўсёды выказвайце сумневы ў інтэлектуальнай паўнавартасьці любога сіянюгі, які спрабуе выкарыстаць такі танны прыём. І вы ўбачыце, як кожны зь іх здуваецца, нібы праколаты цьвіком гумовы мячык, сутыкнуўшыся з падобнай заўвагай…
Але вернемся непасрэдна да тэмы.
Сіянакратыя выкарыстоўвае сіяністаў – як габрэйскага паходжаньня, так і шабес-гояў – у якасьці сваёй агентуры. Прычым, робіць гэта вельмі цікава: ва ўсіх краінах сіянакратыя імкнецца разьмясьціць сваю сіянісцкую агентуру як ва ўладных структурах, так і ў шэрагах апазіцыі (прычым, ва ўсім сьпектры апошняй і як мага бліжэй да кіраўнічых пасад). Такому разьмеркаваньню сіяністаў спрыяе іх “дзіўная” ўзаемная “пазнаёмленасьць” і заўсёдная даступнасьць да грашовых рэсурсаў, якія яны бяруць нібы фокусьнікі зь ніадкуль (на справе, вядома адкуль – ад сіянакратыі!; проста афармляецца гэта, напрыклад, як гранты…).
Кантроль сіянакратыяй падзеяў у любой краіне – Расеі, Польшчы, Украіне, Беларусі, іншых – з дапамогай сіяністаў на сьхеме (гл. самы пачатак данай часткі матэрыяла) пазначаны адпаведнымі надпісамі й стрэлкамі.
6.
І вось цяпер мы можам абмеркаваць галоўнае.
У Цэнтральнай і Ўсходняй Еўропе сёньня адбываюцца два працэсы, якія сіянакратыі вельмі не падабаюцца.
Першы зь іх – гэта імкненьне расейскай імперыякратыі, якая апошнія дзесяцігоддзі была надзейным паслугачом у выкананьні планаў сіянакратыі, вырвацца з-пад кантролю апошняй. Расейская імперыякратыя ачуняла пасьля развалу СССР, набралася імперскай сілы і ўбіла сабе ў галаву мэту стаць самастойным суб’ектам глабальнай палітыкі. Гэты працэс адбываецца паступова, крок за крокам, але пільнаму назіральніку не заўважыць падобнае немагчыма (сімбалічнае фота, якое можна падпісаць: “Усё, разводзімся і разыходзімся”, – вы бачыце ўнізе).
А між тым, яшчэ зусім нядаўна сіянакратыі здавалася, што на Расеі ў яе ўсё схоплена…
Другі працэс зьвязаны з падзеямі ва Ўкраіне. Тут адбылася першая фаза нацыянальна-дэмакратычнай рэвалюцыі. І хаця ва ўладзе на першых ролях сёньня апынуліся, верагодна, прыхаваныя агенты сіянакратыі – Яцэнюк, Турчынаў – і актыўна лезуць у прэзідэнцкае крэсла такія асобы як Парашэнка, Цімашэнка, сіянакратыя вельмі занепакоеная персьпектывай таго, што да ўлады ва Ўкраіне могуць прыйсьці людзі значна больш падобныя да нацыянальных дэмакратаў – накшталт Яраша, Цягнібока ды падобныя на іх.
За Ўкраінай могуць пайсьці Вугоршчына, Румынія, Баўгарыя, Грэцыя, Польшча, Беларусь, краіны Балтыі, ня дай бог Нямеччына… А гэта азначае поўны крах планаў сіянакратыі па канчатковым закабаленьні ўсёй паўночнай часткі зямнога шара…
Тое, што для нас – зьмястоўных дэмакратаў – зьяўляецца надзвычай пажаданым, для сіянакратыі азначае жах, бо гэта крах усіх яе соцыя-паразітных планаў. Таму сёньня відавочна, што яна бачыць выйсьце зь сітуацыі ў вайне ў Цэнтральнай Еўропе. Вось адкуль у Пуціна столькі ўпэўненасьці й нахабства – ён напэўна атрымаў гарантыі падтрымкі яго агрэсіўнай палітыкі што да Ўкраіны з боку сіянакратыі (наш тэзіс, што расейская імперыякратыя на глабальным узроўні – гэта агент сіянакратыі, памятаеце?).
Мэты Пуціна вядомыя – гэта заўсёдныя агрэсіўна-захопніцкія мэты расейскай імперыі. Яны на даным этапе супадаюць з мэтамі сіянакратыі. Да Пуціна можа далучыцца справакаваны Лу-ка (украінцы павінны ведаць, што калі такое здарыцца, дзеяньні прамаскоўскага дыктатара, які вось ужо 20 гадоў пануе ў Белаурсі, ня маюць ніякага дачыненьня да беларуска-літвінскага народу, яго заўсёднага мірнага стаўленьня да суседзяў, яго сапраўдных інтарэсаў), а таксама імперская Польшча, якая не хавае свае апетыты што да тэрыторыі Заходняй Беларусі й Заходняй Украіны (такая акцыя польскіх імперыялістаў можа адбыцца пад выглядам “дапамогі”; на справе гэта будуць агрэсіўныя дзеяньні, узгодненыя з расейскімі імперцамі й сіянакратамі, якія будуць паўтарэньнем у ХХІ стагоддзі падзеяў 1920-21 і 1944 гадоў).
Галоўная мэта сіянакратыі ў такім разгортваньні падзей заключаецца ў тым, каб брацкія славянскія народы – украінцы-русіны, рускія-маскоўцы, беларусы-літвіны, палякі-ляхі – ушчэнт перасварыліся паміж сабой і максімальна масава пазабівалі адзін аднаго ў ходзе ваеннага канфлікту. Тады пасьля вайны ў сіянакратыі будзе выбар:
– альбо захапіць рэзка аслабленую Ўкраіну, дзе на той час ужо будуць масава вынішчаныя пасіянарныя прадстаўнікі ўкраінскага народу;
– альбо, аб’явіўшы Пуціна новым Гітлерам, а Лу-ку – новым Мусаліні, замяніць апошніх на прэзідэнцкіх пасадах сваімі больш надзейнымі агентамі;
– ці зрабіць і першае, і другое…
Вось для чаго яна падштурхоўвае расейскага агрэсара ў кірунку вайны…
–
У гэтых абставінах мы зьвяртаемся да ўкраінскага, рускага, беларускага, польскага народаў:
Браты! Ва ўкраінскага народу адбываюцца гістарычныя і ў многім трагічныя падзеі. На яго тэрыторыю ўсім сваім цяжарам навальваецца Расейская імперыя зь відавочна агрэсіўнымі мэтамі – заграбастаць як мінімум частку ўкраінскай зямлі. Расейская імперыякратыя скарысталася зь сітуацыі пераходнага рэвалюцыйнага часу, калі ўкраінскі народ, скінуўшы прамаскоўскую клептакратычную мафію, толькі пачаў будаваць нацыянальна-дэмакратычную дзяржаву.
Нават дзеці разумеюць, хто ў гэтым канфлікце агрэсар, а хто – ахвяра. Аднак расейская прапаганда, якая сёньня лезе з усіх шчылін, так заблытала мазгі людзей, што многія на Расеі, у Беларусі й нават ва Ўкраіне знаходзяцца ў дэзарыентаваным стане.
У даных складаных абставінах мы заяўляем аб сваім катэгарычным асуджэньні дзеяньняў расейскай імперыякратыі й сіянакратыі, якія на вачах усяго сьвету нацкоўваюць рускі народ на ўкраінскі, і рашуча становімся на бок украінскага народу.
Браты, праўда на вашым баку! І таму мы з вамі!
Мы заклікаем думаючых прадстаўнікоў усіх названых вышэй народаў спыніцца, сабрацца разам і ў спакойнай абстаноўцы, як родныя браты і добразычлівыя суседзі, добра падумаць над тым, ХТО і НАВОШТА нацкоўвае нашы брацкія славянскія народы адзін на аднаго.
Менавіта на гэта павінен быць накіраваны сёньня ўвесь наш імпэт, а не на імкненьне забіваць адзін аднаго. Тут выйсьце…
Як ні прыкра, але факт – “суперагент ” Жырыноўскі – самы рюскі з рюскіх расійскага палітычнага істэблішменту – сёння трыумфатар… Прафесар, як заўсёды, маеш рацыю… Да звароту далучаюся – вайна паміж славянскімі народамі на карысць толькі іх неславянскім кіруючым псеўдаэлітам.
як заўсёды добры аналіз і жаданне раскрыць праўду, знайсці аптымальнае выйсце па выратаванні з жудаснага стану, і дапамагчы блізкім народам, таму што адным не ўратавацца
“славяне” не ад “слава” (“fame” — Фамусов у Гогаля), а ад “slave”, “Sklave” — “раб”. У палон і рабства бралі на ўсходзе продкаў тутэйшых трайбаў германцы і саксы. Раней былі пачалі адмяжоўвацца ад таго, што “беларусы” славяне. Цяпер зноў паспешліва зліваемся, перад абліччам імавернага ворага. Шызавата хіба. Калі мы балты (ліцвіны) або нават яцвягі ды прусы, на што надта выдае, то неча тапіца ў моры таго славянства. Казаць, што вось часовы хаўрус. З іншага боку, мова “найчыстая з захаваных славянскіх”. Так што вызначаймася.
“- альбо зрабіць і першае, і другое.”
Цікавая вэрсія!
Таксама з Артыкулу вынікае, што, магчыма, ў некаторых “заходніх” краінах пры ўладзе, як і ў нас, знаходзіцца псэўдаэліта.
Наконт славянства. Пэўнае падабенства моваў не абавязкова азначае падабенства “пароды” людзей. Магчымы адказ пра “блізкасьць” народаў можа быць знойдзены праз генетычны аналіз. Такі аналіз пакуль не зроблены ці засакрэчаны. Да таго ж адна “парода”, выхаваная ў розных умовах, можа паводзіць сябе зусім па-рознаму. Галоўны чыннік пры класіфікацыі людзей – адносіны да свабоды і наяўнасьць маралі.
1. Сёньня ва ўсіх краінах “Захаду” за рэдкім выключэньнем (Ісландыя, Вугоршчына, можа яшчэ часткова там-сям) ва ўладзе знаходзіцца не нацыянальная эліта, а якраз псеўда-эліта – агентура сіянакратыі (праблема для апошняй што да Ўкраіны якраз і заключаецца ў тым, што там можа да ўлады прыйсьці сапраўдная нацыянальная эліта; сіянакратыя праз сваю агентуру цяпер робіць усё, каб гэтага не дапусьціць);
2. Навуковыя папуляцыйна-генетычныя дасьледваньні, якія дазваляюць мець аб’ектыўныя даныя пра сваяцтва народаў, сабраныя, але засакрэчаныя. Калі гэтыя вынікі будуць абнародаваныя ня факт, што яны будуць паданыя выключна праўдзіва. Заранёў трэба чакаць, што гэтыя вынікі будуць падпарадкаваныя кан’юнктуры той ці іншай соцыя-паразітнай групы ва ўладзе, і за кошт гэтага істотна скажоныя.
З тых даных, якія за 30 гадоў сабраў наш знакаміты Аляксей Мікуліч, беларусы-літвіны знаходзяцца ў вельмі добрай пазіцыі. Мы – вельмі старажытны народ на сваёй уласнай зямлі. Значныя часткі нашага народа жывуць яшчэ напырклад, на Беласточчыне, Смаленшчыне, Валыні…
3. Галоўны крытэр у класіфікацыі людзей і народаў – стаўленьне да спосабу жыцьця: за кошт уласнай сумленнай, стваральнай працы ці імкненьне жыць, тым ці іншым спосабам, за кошт працы іншых.