nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Рэдакцыя
Пачуцьцё факталагічнага нядосыту прымусіла нас працягнуць тэму, распачатую ў папярэднім матэрыяле. Прыводзім чарговую нізку меркаваньняў і фактаў, якія паказаваюць усё на тое ж – “Захад” на справе (прынамсі, цяперашнія яго вядучыя палітыкі) ні за якую свабоду і дэмакратыю ў “постсавецкіх краінах”, ні за якія высокія каштоўнасьці не змагаецца. Вырашае свае прыватныя пытаньні, пры гэтым нават на элементарную прыстойнасьць не зьвяртае ўвагі…
Адзін з чытачоў нашага сайта пад нікам “Anton” падаў Е-адрас артыкула, які істотна дапаўняе разглядаемую тэму, аналізуючы сітуацыю ва ўладных органах Украіны. Некаторыя факты, пададзеныя ў ім, нам патэбны для заключнага аналіза. Хаця не з усімі меркаваньнямі аўтара можна пагадзіцца (нашыя заўвагі адзначаны ў традыцыйным рэдакцыйным стылі […]), шалі пераважылі на карысьць выстаўленьня артыкула на нашым сайце.
Рэдакцыя.
Нядаўна гэты ганебны факт вымушана была прызнаць нават пальшавіцка-ліберастычная “Газета Выборчая”. Пра гэта паведаміла радыё “Свабода”, выставіўшы на сваім сайце частку артыкула з “Выборчай” (гл. http://www.svaboda.org/content/article/24402005.html). Мы пераклалі артыкул цалкам і падаем да чытаньня на нашым сайце (узята адсюль: http://wyborcza.pl/dziennikarze/1,84228,10706111,Unia_przegrywa_z_Moskwa_Wschod__ANALIZA_.html). Некаторыя каментары па ходзе тэксту, некаторыя – пасьля.
Рэдакцыя.
Ужо заманала чуць ад нашых прыхільнікаў і непрыхільнікаў адзін і той жа матыў у розных варыяцыях (у прыхільнікаў ён з-за дурноты, у непрыхільнікаў – наўмысны). Маўляў, беларусы-літвіны нейкі занадта пасіўны неданарод, гатовы цярпець на сваім карку любых паноў, іх любыя зьдзекі. Пераканаўся шматкроць: дзесяткі іншых народаў – хаця б тыя ж палякі, украінцы, рускія, татары, якуты, комі й г.д. – ані трохі ня лепшыя ў гэтым сэнсе. Таксама пасіўна назіраюць за дэградацыяй саміх сябе, сваіх дзяржаў і аўтаномій. Усё нечага чакаюць. А між тым, у многіх зь іх умовы для нацыянальна-патрыятычнага выхаваньня былі й ёсьць на парадкі лепшыя, чым у нас – беларусаў-літвінаў! Прапаную рэдакцыі выставіць “украінскі” матэрыял, які гэта даводзіць (аўтарка разважае пра тыя ж праблемы ва Ўкраіне, таксама заклікае зь імі змагацца). Бо з намаўленьнем хлусьлівых ідэй нейкай выключнай непаўнавартасьці беларусаў трэба змагацца самым рашучым чынам // Віталь Хромаў.
Мы вырашылі так і зрабіць. Выстаўляем артыкул Ірэны Карпы “Калі чуеце “рускі сьвет” – успомніце Галадамор” (узяты адсюль: http://www.unian.net/rus/news/news-470271.html). Матэрыял праілюстраваны дакументальнымі фота: як “экспрапрыявалі” збожжа, як галадалі й паміралі дзеці ды дарослыя // Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Адразу скажам: мы не зьяўляемся прыхільнікамі Барыса Абрамыча Беразоўскага. І таму што ён былы расейскі алігарх (а гэта значыць, грошы ў яго вялікія і… крадзеныя), і таму што ён зьяўляецца вядомым кампаньёнам Лукашэнкі, і таму што ніколі не бараніў інтарэсы беларускага народу. Але і гэтага чалавека, бывае, карысна паслухаць з мэтай глыбей разабрацца ў сёньняшняй рэчаіснасьці.
Другая частка інтэрвю журналіста ўкраінскага агенцтва УНІЯН Рамана Кіселя зь Яраславам Качыньскім – братам загінулага прэзідэнта Польшчы, прысьвечана ўзаемаадносінам Польшчы з Расеяй і Украінай. Узята адсюль http://www.unian.net/rus/news/news-411178.html
Рэдакцыя.
Яшчэ аднім пацьверджаньнем таго, што ў Расеі сапраўды адбываецца вострая барацьба паміж дзвюма галінамі расейскай імперыякратыі, могуць быць нядаўнія загадвакавыя сьмерці двух далёка ня простых людзей. Адзін зь іх – чалавек агульнавядомы. Гэта Ягор Гайдар (гл. першае фота зьлева) – галоўны публічны выканаўца пераходу Расеі ад “камунізму” да капіталізму, які рабіўся ў першай палове 1990-х. Але ня многія ведаюць, што за тры тыдні да сьмерці Гайдара, таксама ў таямнічых абставінах памёр іншы чалавек – нехта Антон Сурыкаў (гл. другое фота). Мы лічым, што сьмерці названых асоб могуць быць зьвязаныя паміж сабой. І гэта – яшчэ адзін доказ таемнай вайны, якая ідзе ў нетрах расейскай імперыякратыі.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Падаем узор мысьленьня і, адпаведна, сьветагляду той часткі цяперашняй расейскай імперыякратыі, якая імкнецца ня толькі захаваць цэласнасьць Расеі, а і пераўтварыць яе ў “ліберальную імперыю”. Гэта – алігархі. Ніжэй пададзена інтэвю, якое Алег Дзерыпаска – узорны алігарх і асабісты сябра Ул.Пуціна – даў VIP-бюлетэню «Время Евразии» (N 2, 2006 г.). Бюлетэнь распаўсюджваўся ў вузкім коле абраных падпісчыкаў. Інтэвю браў Мікалай Асмолаў (падаецца паводле 3rm.info/mainnews/603-intervyu-deripaski).
Заява Палітвыканкаму УА “Свабода” (паводле www.svoboda.org.ua/diyalnist/komentari/013898)
Дзякуючы падказцы аднаго з нашых чытачоў, выстаўляем важную заяву Усеўкраінскага аб’яднаньня “Свабода” з нагоды вартага жалю рашэньня Еўрапарламенту. Раім нашым чытачам зьвярнуць увагу, наколькі блізкім ёсьць разуменьне як сёньняшніх, так і гістарычных падзей намі – беларусамі-літвінамі – і сапраўднымі ўкраінскімі дэмакратамі.
Рэдакцыя.
Паводле http://www.svaboda.org/content/article/1969594.html
У сваёй учорашняй рэзалюцыі Еўрапарламент асудзіў і заклікаў перагледзець рашэньне былога прэзыдэнта Ўкраіны Віктара Юшчанкі надаць званьне Героя Украіны кіраўніку Арганізацыі Ўкраінскіх Нацыяналістаў (АУН) Сьцяпану Бандэру. Заклік адмяніць адпаведны ўказ Юшчанкі “зьяўляецца прыкрым элемэнтам прынятай учора Еўрапарламентам рэзалюцыі”. Пра гэта ў эфіры Радыё Свабода заявіў старшыня Камітэту ў пытаньнях эўрапейскай інтэграцыі Вярхоўнай Рады Ўкраіны Барыс Тарасюк.Ігар Лосеў (паводле www.delfi.ua/news/daily/ua-ru/ekspert-fenomen-banderofobii-v-russkom-soznanii.d?id=763051&l=fplead)
Сярод чытачоў нашага сайта напэўна няма ніводнага, хто б ня ведаў пра нядаўняе наданьне Юшчанкам званьня Героя Ўкраіны Сьцяпану Бандэру. Натуральна, гэтую падзею віталі ўсе прыстойныя ўкраінцы, беларусы (у тым ліку сябры нашай рэдакцыі), шмат іншых прыстойных людзей ва ўсім сьвеце. Катэгарычна супраць, часта ў абразьлівай форме, выступіла аб’яднанае кубло соцыяпаразітных сіл у складзе прадстаўнікоў расейскай іперыякратыі, сіяністаў і польскіх імперыялістаў (гл. напрыклад тут: www.izvestia.ru/news/news229768; kp.ru/photo/477616; www.svobodanews.ru/content/transcript/156996; www.delfi.ua/news/daily/foreign/polyaki-proveli-akcii-protesta-protiv-bandery.d?id=750149; www.delfi.ua/news/daily/news/glavnyj-ravvin-ukrainy-ili-bandera-ili-ya.d?id=740180; kavkazcenter.com/russ/content/2010/01/30/70336; susvet.info/kanets-syabroustvu). Наша стаўленьне да ўзьніклага супрацьстаяньня мы выказалі адназначна (гл. nashaziamlia.org/2010/02/04/2983/#more-2983) – мы на баку ўкраінскага народу. Аднак сітуацыя патрабуе дадатковага тлумачэньня. У якасьці такога падаем артыкул сп-ра І.Лосева. Прапануем чытачам зьвярнуць таксама ўвагу на метады працы НКВД, якія доказна выкрываюцца.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Матэрыял гэтай часткі ілюструе фота расьліны-паразіта – амелы (гл. зьлева). Калі яна засяляе пэўнае дрэва – таполю, бярозу, арабіну, яблыню – яна пачынае расьсяляцца па ім і праз пэўны час дрэва гіне.
4.
Аднак найбольш важнай падзеяй, абмеркаваць якую варта з нагоды дня 27 студзеня, на наш погляд, зьяўляецца чарговая сустрэча Бер Лазара з Уладзімірам Пуціным (фотадакументы з той сустрэчы гл. ніжэй).
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
На левым фота Троцкі (Бранштэйн), Ленін (па маці Бланк) і Каменеў (Разенфельд) у 1920 годзе. У цэнтры і справа: сёньня ў Беларусі ды па ўсёй постсавецкай прасторы адныя калечаць і дэмантуюць помнікі бальшавіцкім правадырам, іншыя працягваюць іх абагаўляць…
Калі мы працавалі над папярэднім матэрыялам, нас зьдзівіла адна акалічнасьць: амаль ніхто з украінцаў не сказаў, што галоўнай прычынай паразы Юшчанкі, а разам зь ёй і страты “вялікага памаранчавага шанцу” для ўкраінскага народу, была ня столькі слабахарактарнасьць, колькі сьветагляд пана Віктара (г.зн. як ён бачыць Сьвет, грамадскую рэчаіснасьць, што лічыць нормай у ёй) і асаблівасьць успрыняцьця ім самога сябе і сваёй ролі ў гэтым сьвеце.
Андрэй Канаваленка – сябра “Нашої України” з 2002 по 2009 г. (узята з www.pravda.com.ua/columns/4b5f03b19dad1)
Па падказцы аднаго з нашых чытачоў мы вырашылі разьмясьціць на сайце яшчэ адзін аналітычны артыкул, прысьвечаны прэзідэнцтву і арганізацыі выбарчай кампаніі Віктара Юшчанкі. Асноўны пасыл, з-за якога мы так робім – трэба вучыцца на памылках. Лепш чужых. Сваіх у нас саміх хапае… Некаторыя крытычныя заўвагі дадзены па ходу артыкула.
Рэдакцыя.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
4.
У заключнай частцы кароткай серыі матэрыялаў, прысьвечаных актуальнай сітуацыі ва Ўкраіне, варта ўзгадаць пра вонкавы палітычны фон, на тле якога адбываюцца сёньняшнія драматычныя ўнутрыўкраінскія падзеі. Гэты фон, як і ў выпадку зь Беларусьсю, найперш зьвязаны з працягам даўно вядомага імперскага ціску расейскай імпербюракратыі на свае былыя калоніі й з крывадушнай пазіцыяй “Захаду”, якая хаваецца, але год за годам усё больш выходзіць наяў.
Рэдакцыя
3.
Што чакае Ўкраіну пасьля канчатковай перамогі аднаго з кандыдатаў? Хутчэй за ўсё, пры Януковічу – прарасейства і “дзьвюхмоўе”, але напэўна меншыя, чым у Беларусі пры Лукашэку. Цімашэнка – гэта ўсё яшчэ вялікае невядомае, але пытаньня пра “дзьвюхмоўе” зь яе боку напэўна ня будзе, як і наўрад ці будзе працяг той лініі па аднаўленьні гістарычнай справядлівасьці, па стварэньні Адзінай украінскай праваслаўнай памеснай царквы, якую праводзіў апошнія пару год пан Юшчанка. Давайце паспрабуем прадказаць варыянты будучыні Ўкраіны на грунце выняткаў з абвешчаных прэтэндэнтамі праграм, якія сталі даступнымі нам дзякуючы радыё “Свабода” (паводле www.svaboda.org/content/article/1930541).
Рэдакцыя
2.
У свой час мы ўжо інфармавалі вас – нашых чытачоў – пра слабасьці Віктара Юшчанкі як палітыка і пра некаторыя яго плюсы на фоне іншых вядомых нам кіраўнікоў (гл., напрыклад, тут: nashaziamlia.org/2006/11/23/406; nashaziamlia.org/2009/12/18/2843). Сёньня свае ацэнкі 5-гадовага прэзідэнцтва пана Юшчанкі (паколькі яно заканчваецца) прапануюць многія. Мы выбралі найбольш цікавыя на наш погляд матэрыялы і падаем вам.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Калі мы сёньня кажам пра момант ісьціны для Ўкраіны (дарэчы, ня толькі для Ўкраіны), мы, як сайт ідэалагічны, маем на ўвазе ня толькі праблему, хто пасьля 7 лютага г.г. стане чарговым прэзідэнтам гэтай самай вялікай еўрапейскай дзяржавы (і, адначасна, нашага непасрэднага добрага суседа на поўдні). Мы маем на ўвазе яшчэ шэраг пытаньняў. Сярод іх: наколькі выніковым ва ўмовах імперскага ціску зьяўляецца такая форма дзяржаўнай улады, калі істотную ролю ў палітыцы адыгрывае парламент (памятаеце, на зьмены ў кірунку парламентарызму вымушана пагадзіліся самі “памаранчоўцы”, і многія “дэмакраты” ў Беларусі гэта віталі, а некаторыя працягваюць вітаць і сёньня); наколькі выніковым для абароны сапраўднай дэмакратыі й дасягненьня яе мэт ва ўсё тых жа ўмовах зьяўляецца такі стыль і зьмест прэзідэнцкага кіраваньня, які быў прадэманстраваны Юшчанкам; які лёс можа чакаць Украіну, калі сіянакратыя заблякавала прыняцьце Ўкраіны ў ЕЗ і НАТА; і да т.п. пытаньні. Але ўсё ж пачаць варта з абмеркаваньня вынікаў першага туру ўкраінскіх выбараў і прагнозу туру другога.
Рэдакцыя
Ва Ўкраіне, як напэўна ведаюць многія, завяршаецца прэзідэнцкая выбарчая кампанія. Сёньня мы вырашылі падаць зьвесткі пра адзін яе фрагмент. Напярэдадні прэзідэнт Украіны Віктар Юшчанка выступаў на Кангрэсе ўкраінскай інтэлігенцыі ў Перыяславе-Хмяльніцкім Кіеўскай вобласці. Там ён заявіў, што спробы ўвядзеньня другой дзяржаўнай мовы (вядома якой) пагражаюць незалежнасьці Ўкраіны (паводле http://www.ukr-portal.com ды інш.).
Павал Біч
Мы ў рэдакцыі ўжо даўно аб’явілі галоўным суб’ектам расейскага імперыялізму, ад якога пакутуе наш і шматлікія іншыя народы, расейскую імперскую бюракратыю. У сваёй працы Павел Макаравіч Біч (кандыдат тэхнічных навук, сёньня пенсіянер) па-сутнасьці ўзьнімае дадатковае пытаньне – пра віну непасрэдна рускага народа і рускай інтэлігенцыі ў правядзеньні злачыннай імперскай палітыкі. Крытычнае стаўленьне аўтара да пазіцыі “нашага” Сямёна Букчына рэдакцыя падзяляе. Дробныя ўдакладненьні мы, як звычайна, падалі па ходу тэкста.
Рэдакцыя.
Мы ў фармуляваньні свайго стаўленьня да той ці іншай зьявы/падзеі ўжо даўно не залежым ад меркаваньняў масы. Для таго, каб аддзяліць дабро ад зла, істотнае ад шалупеньня і г.д., мы выпрацавалі свой метад і раім карыстацца ім усім беларусам: у межах беларускай этнічнай тэрыторыі ў поглядзе на падзеі трэба заўсёды сыходзіць з аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу. Аднак большасьць людзей псіхічна арганізаваны так, што ім веданьня праўды для перакананьня і дзеяньняў недастаткова. Патрэбным ёсьць дадатковае пацьверджаньне з боку іншых. Такая сітуацыя (бенедзіктаўшчына) назіраецца ў т.л. і ў дачыненьні да польскай тэмы. Мы тлумачым: з польскім імперыялізмам трэба змагацца так жа зацята, як і з расейскім ці габрэйскім – а многія нас нібы ня чуюць (хаця зрухі ёсьць). Таму мы з задавальненьнем падалі раней адпаведны матэрыял “Зьвязды”, ніжэй зь ня меншым задавальненьнем падаем зварот Цярнопальскай абласной рады (Україна) да Прэзідэнта і Вярхоўнай Рады Ўкраіны, а таксама да амбасадара Польшчы ва Ўкраіне (узята адсюль www.svoboda.org.ua/diyalnist/novyny/011566; падказана адным з нашых чытачоў).
Рэдакцыя.
