nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Сяргей Высоцкі – кіраўнік АК БПС-Самаабарона
Для мяне сёньня хіба найбольш актуальны стары слоган беларускіх змагароў сярэдзіны 20-га стагодзьдзя “Беларусь перад усім!”. Але крыху нечакана для мяне самаго многія ўпадабалі слоган БПС–Самаабарона “Нацыю твораць героі!”. З такой расьцяжкай мы былі на пахаваньні Кастуся Каліноўскага ў Вільні. Ліберальныя ды расейскія СМІ выразалі ўсё фрагменты нашага ўдзелу ў шэсьці, а народ заўважыў…
Напэўна сёньня многіх нашых чытачоў цікавіць, што адбываецца і можа быць у бліжэйшы час ва Украіне. Ідучы насустрач гэтаму запатрабаваньню, выстаўляем інтэрвю знакамітага лідара Майдана Годнасьці 2014 г. (праўда, мусім папярэдзіць, што за прайшоўшыя 5 гадоў ідэальны вобраз спадара Зьмітра, на жаль, істотна пабляк; нічога ня зробіш, так выглядаюць факты…). Гэтае інтэрвю было выкладзена у дзьвюх частках: тут – https://www.obozrevatel.com/ukr/crime/dmitro-yarosh-1-chastina-intervyu.htm – і тут – https://www.obozrevatel.com/ukr/crime/dmitro-yarosh-intervyu-2-chastina.htm?fbclid=IwAR3dHlBTv-xt9o-rSH59nv_FT. Мова арыгінала захаваная. Думаем, гэта ня будзе істотнай праблемай для нашых чытачоў. Найбольш на наш погляд істотнае мы выдзелілі тоўстым шрыфтам.
Рэдакцыя.
22 студзеня 2018 года памёр Васіль Якавенка.
Пра гэтую трагічную падзею паведамілі многія беларускамоўныя СМІ – газеты “Наша Ніва” (https://nn.by/?c=ar&i=203613), “Новы Час” (https://novychas.by/asoba/pajszou-z-zyccja-vasil-jakavenka), “Наша слова” (http://naszaslowa.by/2018/03/nasha-slova-10-1369-7-sakavika-2018-g/), радыё “Свабода” (https://www.svaboda.org/a/28991025.html), Еўрарадыё (https://euroradio.fm/pamyor-pismennik-vasil-yakavenka), сайты “Будзьма!” (http://budzma.by/news/pamyor-pismyennik-vasil-yakavyenka.html), “Салідарнасьць” (https://gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=134763), “Мы – нацыя!” (http://www.nation-sos.org/), іншыя СМІ.
Сёньня і мы, аддаючы даніну гэтаму таленавітаму, разумнаму, няўрымсьліваму і самаахвярнаму беларусу-патрыёту, падаем ніжэй шэраг матэрыялаў у памяць пра яго. У асноўным гэта будуць інтэрвю сп. Васіля розным выданьням, у якіх ён сам выкладае сваю пазіцыю па праблемах нашага агульнанацыянальнага жыцьця. Але пачнем з кароткай інфармацыі, прысутнай сёньня ў Вікіпедыі.
Рэдакцыя.
Сёньня гераічная Надзея Саўчанка вярнулася на Радзіму з маскоўскай вязьніцы, дзе яна знаходзілася маль два гады. Адбыўся яе абмен на двух расейскіх ГРУшнікаў. Саўчанка выйшла да журналістаў, якія чакалі яе ва ўкраінскім аэрапорце “Барыспаль”.
Учора адзін з чытачоў нашага сайта падказаў нам е-адрас матэрыяла, які пацьвярджае папярэдні наш артыкул, прысьвечаны пошукам “атрада П”. Гаворка пра інтэрвю, якое ўзяў украінскі карэспандэнт радыё “Рацыя” Марцін Война ў аднаго з байцоў Тактычнай групы “Беларусь” Яна Мельнікава (пазыўны “Білорус”). З улікам важнасьці тэмы мы вырашылі прадубляваць гэтае інтэрвю (узятае адсюль: http://www.racyja.com/hramadstva/belarusy-u-antyterarystychnaj-aperats/) і на нашым сайце.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Усьлед за цікавым ды важным матэрыялам Сяргея Высоцкага неабходна асьвятліць яшчэ некаторыя пытаньні. Так, апазіцыйныя СМІ ў гэтым месяцы пачалі паведамляць, што ва Ўкраіне на баку ўкраінцаў ваююць ня проста беларусы, а, як мінімум, дзьве групы беларусаў – адныя кансалідуюцца вакол атрада “Пагоня”, а іншыя вакол тактычнай групы “Беларусь”. Гэтая сітуацыя прымушае паспрабаваць высьветліць: што гэта за групы, чаму іх дзьве, якое адрозьненьне паміж імі, чые інтарэсы яны прадстаўляюць (бо апазіцыйныя СМІ гэтыя пытаньні ўжо чамусьці не асьвятляюць…). Мы, натуральна, дакладна ня ведаем усіх тонкасьцяў, зьвязаных з гэтымі пытаньнямі, але і замоўчваць іх далей немагчыма. Таму давайце дамовімся: мы пададзім ніжэй усё, што нам на сёньня вядома, паразважаем над гэтым, а калі ў нас не атрымаецца раскрыць нешта дастаткова дакладна, то прапануем тым, хто ведае лепш, скарэктаваць нас (калі дадатак не зьяўляецца ваеннай таямніцай). Заклікаем пісаць у каментарах толькі тое, што дакладна вам вядома. Усё ў адпаведнасьці са знакамітым прынцыпам беларуска-літвінскай шляхты: “Кажы, што ведаеш; рабі, што трэба; і хай будзе, што будзе!”
ГОРАД ПАД БОМБАМІ
Прыфрантавы горад пазнаецца адразу па масах вайскоўцаў, іхных разнастайных машынах (дарэчы, забясьпечаных толькі валанцёрамі), пастаянных блок-пастах на выездах. Па перыметры гораду збудавана некалькі лініяў абароны, сістэма равоў, процітанкавых палёў ды мінных перашкодаў, доты. У народзе гэтая лінія абароны займела назоў “лінія Парашэнкі”… І хоць будаўніцтва атрымала шмат крытыкі – не абышлося бяз праславутай украінскай карупцыі й тут – лінія збудаваная. Падаецца, яна досыць сур’ёзная. Гэта адна зь лепшых справаў палітычнага кіраўніцтва краіны па марыўпальскай тэме. Ва ўсялякім выпадку, са слоў байцоў, “каб узяць Марыўпаль, маскалі тут заплацяць такой крывёй, якой гэтая вайна яшчэ ня бачыла…”. Горад быццам ашчэрыўся перад нападам ворага.
Сяргей Высоцкі, кіраўнік АК БПС–Самаабарона.
Пасьля стварэньня Альянсу Балта-Чарнаморскіх Нацый (АБЧН) дамовіліся з прадстаўнікамі шэрагу палітычных ды грамадскіх арганізацый краінаў-удзельнікаў пра супольную паездку на фронт, каб падтрымаць байцоў – прадстаўнікоў нашых народаў… Мы – беларусы, грузіны, літоўцы, латышы, эстонцы, палякі, іншыя (нават рускія) – мусім сёньня падставіць плячо ўкраінцам. Тым больш, што ад Еўразьвязу дапамогі чакаць не даводзіцца… Але пачалася палітычная руціна, нейкія акцыі, выбары, пікеты. Усё зацягнулася. Таму, атрымаўшы запрашэньне ад байцоў з фронту, вырашыў ехаць. Прапанаваў нашаму паэту і барду Зьміцеру Захарэвічу паехаць разам. Ён адразу пагадзіўся (гл. фота). Мы былі некалькі дзён на фронце, у самым пекле вайны, у зоне баявых дзеяньняў, і за гэты час пабачылі шмат. Там, дзе вайна, і час крочыць па-іншаму, і сьвет бачыцца іншым. Напэўна, больш рэалістычным…
Рэдакцыя.
Пакуль афіцыйная апазіцыя ў Беларусі, разбэшчаная “падтрымкай Захаду”, працягвае дэградаваць, здрадваючы ўласнаму народу, многія беларусы па ўласнай волі едуць дапамагаць брацкаму ўкраінкаму народу бараніцца ад чарговага прыпадку расейскай імперскай агрэсіі. Ва ўмовах, калі інфармацыйная прастора нашай краіны з-за здрадніцкай палітыкі цяперцаў-калабарантаў татальна запоўнена расейскай імперскай прапагандай, кожны беларус самастойна прымае падобнае рашэньне. І ўжо толькі таму кожны зь іх сапраўдны Герой. А паколькі баявыя дзеяньні на паўднёвым усходзе Ўкраіны адбываюцца рэальна ды рэгулярна і паколькі ва Ўкраіне ўжо ваююць сотні беларусаў, варта чакаць трагічных навін. На жаль, такія навіны прыходзяць…
На днях адбылася знамянальная падзея – былі вызвалены ўсе асуджаныя палітвязьні (http://nn.by/?c=ar&i=155057; бо яшчэ ёсьць тыя, хто сядзіць да суду). Гэта Мікалай Дзядок, Яўген Васьковіч, Ігар Аліневіч, Арцём Пракапенка, Юры Рубцоў, Мікалай Статкевіч (гл. фота зьлева). Усё гэта тыя людзі, якія не пісалі ніякіх прашэньняў Лу-ку, хаця той так хацеў… Зь некаторымі з вызваленых ужо пасьпелі паразмаўляць журналісты. З-за шэрагу прычын мы вырашылі прадубляваць і на нашым сайце адказы Мікалая Статкевіча на пытаньні “Нашай Нівы” (журналіст Зьміцер Панкавец), якія мы ўзялі адсюль: http://nn.by/?c=ar&i=155255.
Рэдакцыя.
У сёньняшняй Беларусі ў афіцыйных, цяперскіх СМІ можна пачуць толькі негатыўныя меркаваньні пра Правы сектар і яго дзейнасьць. Гэта зразумела – што яшчэ могуць казаць прадстаўнікі прарасейскага беларусафобскага рэжыму, якія апанавалі нашу зямлю. Бо можна не сумнявацца, што гледзячы на тое, што адбываецца сёньня ва Ўкраіне, негатыўныя вобразы іх уласнай будучыні паўстаюць перад цяперцамі самі сабой. Адсюль такая іх рэакцыя… Аднак, хочаш ня хочаш, а многія звычайныя беларусы-літвіны таксама ўспрымаюць тое, што кажуць афіцыйныя СМІ (на справе СМДІ). Так пабудавана псіхіка масы, гэта – закон. Для большасьці людзей зьяўляецца недасягальнай задача самастойна выпрацаваць уласнае, больш аб’ектыўнае стаўленьне да прынцыповых зьяў рэчаіснасьці. Гэтым, дарэчы, і карыстаюцца ўсе антынародныя рэжымы. Таму, у дадатак да выказваньняў Арэстовіча (гл. папярэдні матэрыял) мы хочам пазнаёміць нашых чытачоў зь меркаваньнямі пра Правы сектар, выказанымі іншымі аўтарытэтамі. Сёньня мы прапануем прыслухацца да трох людзей (таксама можна прачытаць іх выказваньні, зафіксаваныя пісьмова).
Паважаныя суайчыньнікі! Хачу нагадаць вам, што ва Ўкраіне ўжо другі год украінскі народ змагаецца з расейскімі акупантамі й прарасейскімі тэрарыстамі-калабарантамі за сваю незалежнасьць, годнасьць, непадзельнасьць. Сёньня там гінуць як мірныя ўкраінскія жыхары ў сваіх дамах, так і маладыя хлопцы ў акопах. На баку акупантаў найноўшае ўзбраеньне, а таксама цынізм, агрэсія, сквапнасьць да чужога дабра і чужой зямлі. Украінскія ж нацынальныя сілы бароняць заваёвы і прынцыпы Рэвалюцыі годнасьці. Як і на Майдане, на пярэднім краі насьмерць стаяць добраахвотніцкія батальёны, у якіх поруч з украінцамі змагаюцца прадстаўнікі іншых народаў.
Цалкам зразумела, чаму ўкраінскія патрыёты ваююць супраць расейскага агрэсара ў сёньняшняй вайне на паўднёвым усходзе Ўкраіны. Але яшчэ больш станоўчым зьяўляецца тое, што ім, рызыкуючы жыцьцямі, аказваюць інтэрнацыянальную падтрымку прадстаўнікі брацкіх народаў – беларусы і нават рускія. Некалькі дзён таму ў сеціве зьявіліся інтэрвю некаторых зь іх. Мы палічылі важным зафіксаваць гэтыя інтэрвю для гісторыі.
Рэдакцыя.
Сёньня з Прагі прыйшла сумная навіна (гл. http://www.svaboda.org/content/article/26518558.html; http://nn.by/?c=ar&i=133010). На 87-м годзе жыцьця памёр вядомы дзеяч беларускай дыяспары Юрка Станкевіч. Спадар Ю.Станкевіч нарадзіўся ў 1928 годзе ў Вільні ў сям’і выбітнага беларускага дзеяча Янкі Станкевіча і чэшкі Марыі Новакавай. Вучыўся ў ЗША на інжынера, дзе пазьней атрымаў грамадзянства і працаваў. На пенсію пераехаў у Прагу.
Другі раз даем слова на нашым сайце Сямёну Сяменчанка – камандзіру батальёна “Данбас”. Батальён быў створаны вясной бягучага года з мэтай захаваньня непадзельнасьці Ўкраіны, зьнішчэньня ўзброеных прарасейскіх сепаратыстаў (інтэрвю ўзята адсюль: http://nn.by/?c=ar&i=129546).
Рэдакцыя.
Мы вымушаныя часова перапыніць цяперашнюю серыю матэрыялаў, каб зафіксаваць на сайце значна больш актуальныя падзеі, якія маюць месца ва Ўкраіне ў нашы дні. Усялякае рознае і надзвычай важнае, актуальнае адбываецца там на ўсходзе, у Крыме. Але найбольш важнымі, на наш погляд, сталі ўчорашнія падзеі ў Адэсе. Адзін зь лепшых матэрыялаў, прысьвечаных адэскай трагедыі, зь якімі атрымалася пазнаёміцца, трагедыі, справакаванай прарасейскімі сепаратыстамі-тэрарыстамі (карацей, усё тымі ж цітушкамі), мы знайшлі тут: https://www.facebook.com/poll.lenec/posts/655941377832016?stream_ref=5 – і трохі адрэдагавалі. Відавочца (падае сябе пад нікам Poll Lenec) шчыра апісвае, што бачыў і адчуваў. Ілюстрацыі да апісаньня – гэта стоп-кадры, якія некаторыя сябры рэдакцыі зрабілі ўчора, назіраючы за падзеямі ўжывую, а таксама фота, узятыя адсюль: http://sokrytoe.net/15613-odessa-glazami-uchastnika-sobytiy-02-maya-2014-goda.html.
Рэдакцыя.
Праз два месяцы пасьля пачатку антыкаланіяльнага і антыдыктатарскага паўстаньня ва Ўкраіне “Захад” нарэшце зацікавіўся пытаньнем: “а што там адбываецца?”. Нягледзячы на ўсю сваю нягегласьць, некаторыя заходнія назіральнікі ўсё ж ськемілі, што ключавым чыньнікам, які вызначае асаблівасьць апошніх палітычных падзей ва Ўкраіне, зьяўляецца чыньнік Майдану, а баявітасьць апошняга ў асноўным вызначаецца г.зв. “Правым сектарам”… Тэкст, які выстаўлены ніжэй, належыць пяру Сімона Шустэра – журналіста ўплывовага амерыканскага часопіса “TIME”, які ўзяў інтэрвю ў, як ён піша, “лідара скрайне правай ваенізаванай групоўкі Правы Сектар” Дзьмітро Яраша (гл. фота зьлева). Гэты тэкст узяты адсюль: http://world.time.com/2014/02/04/ukraine-dmitri-yarosh-kiev/. Фота, якія яго суправаджаюць, узятыя з таго ж артыкула на сайце часопіса “TIME”. Мы іх не падпісвалі, бо, здаецца, яны і так добра кажуць самі пра сябе…
Рэдакцыя.
Сяргей Высоцкі
Пасьля забойства людзей на Майдане – аднаго зь іх я ведаў асабіста – ня можаш так проста праліснуць гэта, як старонку нататніка… Мяне дратуе пачварнасьць той беларускай апазіцыйнай мярзоты, якая зараз імкнецца рабіць піяр на гэтай трагедыі, сьпекулюючы на гэтай бядзе…
Рэдакцыя.
Мы часова перапыняем падрыхтоўку да апрацоўкі й выстаўленьня запланаваных раней матэрыялаў, каб паведаміць трагічную навіну, якая прыйшла ўчора з паўстанцкага Кіева. Тут пачалі забіваць людзей (некаторых перад гэтым жорстка катуюць). Сярод 5 загінулых (даныя на ранак 23.01.2014 г. – гл. http://www.belaruspartisan.org/politic/255070/) аказаўся першы беларус-літвін. Яго імя Міхал Жызьнеўскі. Ён з Гомеля, меў амаль 26 гадоў. Прычынай сьмерці, па даных лекараў, якія дапамагаюць пратэстоўцам (гл. інтэрвю прадстаўніка апазіцыйных лекараў Алега Мусія – http://www.youtube.com/watch?v=EXYJjT_yhIY), стала кулявое раненьне ў сэрца.
Кіраўнік АК БПС Сяржук Высоцкі
На днях на youtube быў размешчаны чарговы паклёпніцкі ролік супраць нашай арганізацыі (гл. http://www.youtube.com/watch?v=_EEKFgFv0hc@feature=share). Фільм называецца “Беларуская Партыя Свабоды под контролем КГБ 1994-2014” і часткова суправаджаецца агідлівымі расейскімі мацюкамі. Але ён не ўтрымлівае ніякіх дакументаў ці доказаў, якія хоць неяк апраўдвалі б яго назву. А тыя факты, пра якія нагадвае – наш удзел у разгоне РНЕ і абароне Курапатаў – ну, ніяк немагчыма патлумачыць нашым уяўным супрацоўніствам з названай структурай.
Сяргей Высоцкі – кіраўнік АК БПС
3-га чэрвеня штогод абаронцы Курапатаў адзначаюць чарговую гадавіну перамогі ў Курапацкім Чыне. Цяжка ў некалькі радкоў распавесьці недасьведчаным у гэтай тэме людзям, што гэта было такое…
