nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Алесь Астроўскі
У папярэдняй частцы гэтага матэрыяла патлумачана пра два падыходы, выкарыстаньне якіх дазваляе пабудаваць кібернетычную мадэль многіх складаных шматузроўневых сістэм – “эвалюцыйны” і “структурны”. Час паспрабаваць скласьці ўніверсальную мадэль дзяржавы.
Алесь Астроўскі
Мой, як і ўсёй нашай рэдакцыі, адказ вельлерам такі: мэта, а зь ёй і сэнс існаваньня Сьвету заключаюцца ня ў сьмерці, а ў неабмежаваным (практычна неабмежаваным з пазіцый часу жыцьця любога чалавека і ўсяго чалавецтва) прагрэсіўным разьвіцьці (запішам як С пр-п 5а). Прагрэс – гэта ўладкаваньне, упрыгожаньне, ўдасканаленьне, падвышэньне ўзроўню арганізацыі (запішам як С пр-п 5б). Дадзеныя палажэньні патрабуюць адмысловага аналізу і канкрэтызацыі.
Алесь Астроўскі
Некалькі ўступных заўваг.
Мы, у рэдакцыі нашага сайта, ад пачатку дамовіліся, што адным з галоўных сэнсаў нашага існаваньня ў і-сеціве павінна быць спрыяньне гуманістычнаму прагрэсу чалавецтва, які мы разумеем як ўзрастаньне ўзроўню ўнутранай уладкаванасьці ва ўзаемаадносінах паміж асобнымі людзьмі, іх сацыяльнымі групамі, усімі народамі, а таксама паміж чалавецтвам і асяроддзем яго існаваньня. Па сутнасьці, гэтая задача зьяўляецца для нас такой жа важнай, як і спрыяньне зьмястоўнай дэмакратыі ў Беларусі (дарэчы, абедзьве гэтыя задачы зьяўляюцца сістэмна зьвязанымі: nashaziamlia.org/2009/04/25/2096/#more-2096).
Мы ў фармуляваньні свайго стаўленьня да той ці іншай зьявы/падзеі ўжо даўно не залежым ад меркаваньняў масы. Для таго, каб аддзяліць дабро ад зла, істотнае ад шалупеньня і г.д., мы выпрацавалі свой метад і раім карыстацца ім усім беларусам: у межах беларускай этнічнай тэрыторыі ў поглядзе на падзеі трэба заўсёды сыходзіць з аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу. Аднак большасьць людзей псіхічна арганізаваны так, што ім веданьня праўды для перакананьня і дзеяньняў недастаткова. Патрэбным ёсьць дадатковае пацьверджаньне з боку іншых. Такая сітуацыя (бенедзіктаўшчына) назіраецца ў т.л. і ў дачыненьні да польскай тэмы. Мы тлумачым: з польскім імперыялізмам трэба змагацца так жа зацята, як і з расейскім ці габрэйскім – а многія нас нібы ня чуюць (хаця зрухі ёсьць). Таму мы з задавальненьнем падалі раней адпаведны матэрыял “Зьвязды”, ніжэй зь ня меншым задавальненьнем падаем зварот Цярнопальскай абласной рады (Україна) да Прэзідэнта і Вярхоўнай Рады Ўкраіны, а таксама да амбасадара Польшчы ва Ўкраіне (узята адсюль www.svoboda.org.ua/diyalnist/novyny/011566; падказана адным з нашых чытачоў).
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Тое, што расейская імперыякратыя і яе шаўкі, спрабуючы ле́каваць свае комплексы імперскай непаўнавартасьці, мараць пра захоп Беларусі – не навіна ня толькі для нас (праўда, такое іх лекаваньне нагадвае прыём алкаголікам стопкі водкі з раніцы, каб “зьняць” пакуты ўчорашняга перапою). Навіной для многіх усё яшчэ зьяўляецца тое, што агентура глабалісцкай сіянакратыі выступае зь імперцамі ў адзіным саюзе – утварае адзінае соцыяпаразітнае імперскае кубло. Сіяністы рэгулярна падзужваюць імперастаў і адкрыта выступаюць разам зь імі ў адзіных шэрагах (як і ў дадзеным выпадку). Мы, у рэдакцыі, гэтую заканамернасьць заўважылі даўно – нават увялі адпаведныя прынцыпы Беларускай дактрыны (гл. Д пр-п 83-85, 114, 115, 125; каму гэтага недастаткова, можа паглядзець матэрыялы пад рубрыкамі “Расейская імперыякратыя” і “Сіянізм і антысіянізм”). Таму існаваньне сімбіятычна-злачыннай кампашкі кургінянаў-галкоўскіх-пераседавых нас не зьдзіўляе. Адкрыцьцём ёсьць сінхроннае падвываньне гэтай воўчай зграі пана Шарамета. Гэты журналіст любіць апранаць маску прыхільніка беларускай дэмакратыі, здольнага крытычна глядзець на падзеі ў Беларусі й нават даваць адпаведныя парады. Адзін з такіх выступаў-парадаў 2,5-гадовай даўніны мы падаем ніжэй, а потым зноў пагаворым пра гэтага “прыстойнага на выгляд” чалавека…
Ня толькі да Алексіевіч сёньня ў нас маюцца прэтэнзіі. Ёсьць той-сёй і іншы. Гэты артыкул шаноўнай спадарыні Галіны мы ўзялі з сайта http://bel-diaspora-de.livejournal.com (bel-diaspora-de.livejournal.com/86061.html; … /86350.html), трохі перапрацавалі й падаем вам. Ён пераклікаецца з шэрагам нашых папярэдніх матэрыялаў, прысьвечаных расейскай імперыякратыі й глабалісцкай сіянакратыі, удакладняючы разуменьне пэўных падзей, якія адбываюцца ў і вакол Беларусі. Але галоўнай персонай, на якую мы цяпер хацелі б зьвярнуць увагу, зьяўляецца П.Шэрамет.
Рэдакцыя.
Зянон Пазьняк
Гэты артыкул мы ўзялі з сайта www.bielarus.net/archives/2009/07/15/1633. У ім аналізуецца дзейнасьць вядомай пісьменьніцы Сьвятланы Алексіевіч. Мы даўно зьвярнулі ўвагу на гэтую асобу (гл. https://nashaziamlia.org/2006/04/04/14). Артыкул дазваляе сфармуляваць канчатковае стаўленьне да яе. Таму мы яго і падаем нашым чытачам, а за яго напісаньне выказваем падзяку спадару Пазьняку (тое, што далей падкрэсьлена, выдзелена намі).
Рэдакцыя.
Палітвыканкам Усеўкраінскага аб’яднаньня “Свобода”
Як мы падазраем існаваньне ўзаемадзеяньня цяперскага рэжыму з польскімі імперыялістамі, накіраванае супраць беларускага народу, так і ўкраінцы падазраюць супрацоўніцтва ўраду Нямеччыны з расейскай імперыякратыяй, накіраванае супраць украінскага народу. Матэрыял (фактычна заяву), які падаецца ніжэй, падказаў адзін з нашых чытачоў (паводле www.svoboda.org.ua/dokumenty/zayavy/011532). Сімвалам таго, што супрацоўніцтва расейскай імперыякратыі й урадавай бюракратыі Нямеччыны пачалося даўно, хай будзе фота, пададзенае ніжэй.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
14 жніўня г.г. беларуская газета “Звязда” падала крытычны артыкул на акцыю польскіх імперыялістаў “Карта паляка”. 17 жніўня на яго адрэагавала папулярнае польскае выданьне “Dziennik” (Дневнік), у якім ёсьць словы, вартыя запамінаньня, сказаныя адказнай асобай – дарадцам прэзідэнта Польшчы. Мы вырашылі падаць на нашым сайце і першы артыкул, і другі (з наступным перакладам), паколькі там утрымліваюцца і цікавыя факты, якія ўзбагачаюць нашы веды па тэме (гаворка пра першы артыкул), і паклёп на беларусаў, якія ў складаных гістарычных умовах спрабуюць адстойваць інтарэсы ўласнага народу.
Артыкул, пададзены ніжэй, мае назву “Карта паляка: прагматычны патрыятызм”. Ён узяты з http://pbnf.org/2008/02/19/old_2528.html і, вельмі верагодна, належыць таму ж аўтару, што і ў папярэднім артыкуле – Пятру Садоўскаму (аднак напісаны быў на год раней – 19 лютага 2008 г.). У кожнага беларуса ёсьць магчымасьць пераканацца, наколькі невыразнай і неабгрунтаванай была тады пазіцыя аўтара (якую ён, дарэчы, паўтараў – гл. nashaziamlia.org/2009/01/01/1709). Здавалася б, аўтар інтэлектуал, беларус, сябра БНФ з 20-гадовым стажам (ды яшчэ блізкі да кіраўніцтва арганізацыі), былы сябра апазіцыі БНФ у ВС РБ 12-га скліканьня, але ня можа асэнсаваць і сфармуляваць найпростую ісьціну, што ў ацэнцы падзей, датычных Беларусі, трэба найперш сыходзіць з беларускіх нацыянальных інтарэсаў. І тады, дзе і што б ты ні казаў, прынамсі, ня будзеш выглядаць бездапаможна, жалосна… Артыкул Садоўскага ёсьць ілюстрацыяй таго, што наша будучая нацыянальная перамога – гэта найперш навядзеньне парадку ў галовах беларускай інтэлігенцыі. Мы ілюструем паданы матэрыял вядомай карыкатурай пра Рыжскі падзел 1921 г. (гл. http://be.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D1%8B%D1%8F%D0%B2%D0%B0:Caricature_for_Riga_Peace_1921.png); чырвонымі кропкамі пазначаны Бельск і Смаленск; іншыя заўвагі па ходу тэкста.
Пётр Садоўскі
Гэты артыкул быў апублікаваны ў “Народнай волі” 30 красавіка г.г., а 6 траўня – на сайце ПБНФ (pbnf.org/2009/05/06/pjotr-sadoski.-cyvilizacyjjnyja-kashtonasci-i.html). Падаем яго як прыклад таго, што і ў Партыі БНФ пачалі зьяўляцца асобы, здольныя крытычна глядзець ня толькі на “Ўсход”, а і цьвяроза – на “Захад”.
Рэдакцыя.
Aлесь Астроўскі
У першыя дні жніўня – самага адпаведнага месяца для “легалізацыі” па-ціхаму праз СМІ розных ідэек – на радыё “Свабода” ўсплыла праблематыка ўзаемаадносін беларускага народу на яго этнічнай тэрыторыі (і ў сёньняшніх трагічных этнацыдна-генацыдных варунках!) з рознымі ксенаэтнічнымі групамі, на шчасьце прысутнымі пакуль у меншасьці на нашай зямлі. Я вырашыў паўдзельнічаць ў дыскусіі па некаторых матэрыялах, якія прайшлі там. У выніку атрымалася вялікая і, што найважней, хрыстаматыйная ілюстрацыя, вартая таго, каб быць зафіксаванай на нашым сайце. Лічу, што матэрыял патрэбны і для нашых чытачоў, і для гісторыі, і для будучага падручніка па зьмястоўнай дэмакратыі й сістэмным гуманізьме (зьлева фота Ігара Банцара – 1, Леаніда Стонава – 2).
Пятро Русаў – гісторык, краязнавец
Гэтая інфармацыя была разьмешчана на сайце budzma.org. Мы вырашылі прадубляваць яе і ў нас, улічваючы гістарычную і персьпектыўную значнасьць – да 600-годдзя Грунвальдскай бітвы, дзе беларусы-літвіны прадэманстравалі сваю ваенную доблесьць усяму сьвету, застаецца менш года.
Рэдакцыя.
Віталь Хромаў
Як паведамілі некаторыя СМІ, патрыярх РПЦ МП Кірыл у верасьні г.г. зьбіраецца наведаць Беларусь. З чым гэты чалавек прыедзе да нас, спрагназаваць нескладана – з тым жа, з чым ён езьдзіў нядаўна па Ўкраіне. Адсюль варта прыгледзецца да ўкраінскага ваяжу Кірыла. Матэрыялы, пададзеныя ніжэй, сабраны са шматлікіх сайтаў сеціва, у т.л. і дзякуючы падказцы некаторых нашых чытачоў.
Валеры Грыцук
Як прыйшоў да ўлады будучы дыктатар? Хто яму дапамагаў?
На Беларусі пануе дыктатура. Але дыктатар ня быў бы дыктатарам, калі б яму не дапамаглі стаць ім.
Рэдакцыя (паводле www.nn.by/index.php?c=ar&i=28316#; на фота беларускія пісьменнікі выносяць партрэты класікаў беларускай літаратуры з будунку Дома літаратараў у Менску, 30 жніўня 2006 г.)
Па зьвестках з сайта “Нашай Нівы” (www.nn.by) цяперашні Саюз беларускіх пісьменьнікаў (СБП) ледзь не “згнаіў” дзесяткі партрэтаў класікаў беларускай літаратуры. Істотна пашкоджана вільгацьцю дакументацыя пісьменьніцкага Саюзу, якая мае гістарычную каштоўнасьць.
Учора ў СМІ прайшла інфармацыя (гл. www.svaboda.org/content/article/1793359.html) аб падзеі, якую мы ня маем права праігнараваць. Былы старшыня ВС РБ Станіслаў Шушкевіч і старшыня Рады БНР Івонка Сурвіла зьвярнуліся з “Адкрытым лістом” да прэзыдэнта ЗША Барака Абамы “… з краіны Ўсходняй Эўропы, якая не ўваходзіць у НАТО і Эўразьвяз”. Відавочна, што гэтая падзея ідзе ў фарватары аналагічнага зварота ад былых кіраўнікоў краін Усходняй Еўропы, якія ўваходзяць у вышэйпамянёныя міжнародныя структуры (гл. https://nashaziamlia.org/2009/07/21/2449/). Адразу скажам: сп-ры Сурвіла і Шушкевіч зрабілі тое, што павінны і што змаглі (адзінае, нам не падабаецца, што ў лісьце няма акцэнта на галоўных беларускіх праблемах). Аднак у цэлым мы глядзім на практычную персьпектыву гэтага звароту хутчэй песімістычна. Палітыка ЗША што да Беларусі па вядомых прычынах наўрадці зьменіцца (гл. https://nashaziamlia.org/2008/12/20/1684) – яна як была неэфектыўнай, зыходзячы з крытэраў беларускай дэмакратыі, так, найверагодней, і застанецца такой… Таму дакумент мы выстаўляем з большага для таго, каб яго зафіксаваць.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Тыдзень таму ў сеціве на блогах LiveJournal.com разгарэўся вялізны скандал вакол публікацыі Тацьцяны Елавой (гл. фота, 1), якая піша пад нікам Zmagarka. Яна разьмясціла відэа, зьнятае і выстаўленае ў Інтэрнэце чачэнскімі партызанамі яшчэ ў 1999 годзе (на пачатку Другой, у навейшай гісторыі, вайны расейскай імперыі супраць Ічкерыі), на якім бачна, як чачэнцы забіваюць расейскіх салдат, перарэзваючы ім горла (http://zmagarka.livejournal.com/645098.html). Тады, 10 гадоў таму, гэта відэа прызначалася для запалохваньня расейскіх імперскіх вайскоўцаў. Аднак для маладога пакалення расейцаў, якія выраслі на пераможных рэляцыях пуцінскага ТБ, відэа сталася шокам. Да таго ж, Zmagarka дадала правакацыйны загаловак: «Русских солдат чеченцы режут, как свиней». Расейская аўдыторыя ўспрыняла акцыю Змагаркі як недапушчальны выклік… Уся гэтая інфармацыйная падзея мае выразныя прыкметы эфекту “крука ў лесе”, дапамагаючага прааналізаваць псіхічны стан сучаснага расейскага грамадства і расейскага імперскага воінства, а таксама зьвярнуць увагу на дзеяньні некаторых пабочных асоб (2). Гэта асабліва актуальна ў час актывізацыі вайны на Паўночным Каўказе і напярэдадні магчымага новага нападу расейскай імперыі на Грузію.
Алесь Анціпенка
Цяпер у сувязі з гадавінай сьмерці Аляксандра Салжаніцына ў расейскіх, дый ня толькі, СМІ назіраецца ажыятаж пахвалы і ўспамінаў вакол гэтай асобы. У свой час, больш за два гады таму, мы, апярэдзіўшы многіх, выказалі свае меркаваньні што да Салжаніцына (https://nashaziamlia.org/2007/06/15/717). Цяпер падаем меркаваньне філосафа Алеся Анціпенкі, якое, як высьветлілася, у дадзеным канкрэтным выпадку 100%-ва супадаем з нашым (узята з www.svaboda.org/content/article/1188290.html).
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Пайшоў 16-ы год прамаскоўскага этнацыднага дыктатарскага рэжыму ў РБ. У 1994 годзе Лукашэнка, прыйшоўшы да ўлады, абяцаў пабудаваць “нябачную ў сьвеце дзяржаву”. У канцы ліпеня г.г. ў Менску прайшла нарада Рады Міністраў РБ, на якой падводзіліся эканамічныя вынікі першых шасьці месяцаў 2009 году. Гэта стварыла магчымасьць абмеркаваць эканамічныя вынікі ўсяго 15-гадовага “будаўніцтва” “нябачнай у сьвеце дзяржавы”. Грунтуючыся на перадачы Віталя Цыганкова (фота №3) на радыё “Свабодна” “Вечныя аптымісты ва ўрадзе мусяць знайсьці яшчэ 5 мільярдаў” (www.svaboda.org/content/transcript/1787520.html), давайце паспрабуем гэта зрабіць.
10 ліпеня 1994 года ў другім туры прэзыдэнцкіх выбараў перамог Аляксандар Лукашэнка. 20 ліпеня 1994 года адбылася яго інагурацыя як прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Пайшоў 16-ы год беларусафобскай дыктатуры. Яе негатыўныя наступствы для лёсу нашага беларуска-літвінскага народа відавочныя ўсім прыстойным людзям. Скарочана найгалоўныя зь іх адлюстраваны ў 80-м прынцыпе нашай Дактрыны. На гэтым фоне цікава, як адбрэхваюцца ад такіх вынікаў 15-гадовай дыктатуры ідэалагічныя служкі рэжыму, што кажуць розныя падазроныя асобы нібы ад апазіцыі, як на ўсё гэта рэагуюць прыстойныя беларусы – на колькі яны разумеюць сітуацыю і ўзброены аргументамі? Некаторыя адкуазы на гэтыя пытаньні былі ў перадачы Валерыя Карбалевіча (на малюнку уверсе, 3) на радыё “Свабода” (http://www.svaboda.org/content/transcript/1774267.html)
Рэдакцыя.
