nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў
Два тыдні мы займаліся “кітайскай праблемай”. За гэты час насьпела некалькі тэмаў, па якіх варта выказацца. Адна зь іх – адзначэньне 70-годдзя з дня нараджэньня знакамітага расейскага барда савецкіх часоў Уладзіміра Высоцкага.
У офісе “Хартыі-97” адбылося ўручэньне прэмій імя гэтай арганізацыі ў галіне правоў чалавека за 2007 год. Лаўрэатамі сталі А.Марачкін (?!), І.Мацукевіч, Т.Клімава, Л.Талпузін. Мы пра такую падзею даведаліся другі раз і другі ж раз мы крычым: людзі, вы хаця б трохі разумееце, што робіце?!.. Прычыны такога стаўленьня мы патлумачылі тут: nashaziamlia.org/2006/12/21/457. А калі вам і гэтага мала, калі ўсё хочаце памацаць уласнаручна, параўнайце рэпартаж пра леташняе ўручэньне прэміі (адрас у папярэднім сказе) і рэпартаж “Свабоды” з падзеі гэтага году (www.svaboda.org/content/Article/868558.html). Вы маеце магчымасьць убачыць, як Саньнікаў хлусіць пра тое, што летась ён уручаў “прэмію” Артуру Фінькевічу…
Алесь Астроўскі
Пасьля расколу БНФ “Адраджэньне” ў 1999 годзе і выхаду групы З.Пазьняка з шэрагаў Фронту з утварэньнем Кансерватыўна-Хрысьціянскай партыі здавалася, што асноўныя ўнутраныя праблемы арганізацыі вырашаныя. На справе, адыход ад адной памылковай лініі ў дзейнасьці яшчэ не азначае, што кожны іншы кірунак будзе правільным. Спачатку мы – сябры БНФ і ўсё яшчэ аматары на грамадска-палітычнай ніве – гэтага ня ведалі. Але хутка (ужо праз 1-2 гады) у шэрагах Фронтау ўзьнікла даволі вялікая група, якая ўстала ў апазіцыю да БНФ-бюракратаў на чале зь В.Вячоркам. Я б, можа, не ўспамінаў тую даўнюю гісторыю, калі б ня пэўныя абставіны…
Віктар Увераў (паводле http://ariru.info/doc/?id=2985 за 2007-10-30)
У гэтым годзе 4 лістапада, калі ў Менску адбываўся г.зв. “Сацыяльны марш”, у Маскве адбываўся ўжо традыцыйны г.зв. “Рускі марш”. Маштаб яго на гэты раз быў значна меншы, чым летась (тым часам, як летась адзін з арганізатараў абяцаў “мільён чалавек на вуліцах” у 2007 годзе; больш цьвярозыя разлічвалі сабраць 10 тысяч; па зьвестках саміх арганізатараў прыйшло каля 2 тысячаў чалавек). У гэтай тэндэнцыі, у іншых падзеях мы ўбачылі шмат павучальнага для нас. Аналіз зьместу валтузьні, якая мае месца ў шэрагах апазіцыі й вакол яе ў Беларусі, на Расеі, ва Украіне, а таксама ў польскай, прыбалтыйскай ды іншых палітычных прасторах, дазваляе ўсё сьмялей казаць пра агульныя заканамернасьці, універсальныя механізмы.
Сёньня з нагоды “дзяржаўнага сьвята 7 лістапада” – даты бальшавіцка-сіянісцкага перавароту ў Расейскай імперыі ў 1917 годзе, якая сёньня на ўсёй прасторы былога СССРа на дзяржаўным узроўні адзначаецца толькі ў нашай шматпакутнай Беларусі – выстаўляем артыкул Зянона Пазьняка “Д’яблы”. Гэты артыкул быў надрукаваны ў газеце “Зьвязда” 12 траўня 1993 г. і ішоў у працяг артыкула “Пакараньне”, надрукаванага ў газеце раней. Можна спрачацца, наколькі палітычна сэнсоўным было друкаваньне пададзенага ніжэй артыкула ў час перад прэзідэнцкімі выбарамі ў Беларусі, але тое, што ў ідэалагічным сэнсе ў ім з пазіцый Праўды ўсё пададзена верна, гэта факт. Сёньня, у час “змаганьня зь міжнародным тэрарызмам”, помнікі ў кожным нашым горадзе аднаму з самых вялікіх тэрарыстаў за ўсю гісторыю чалавецтва, сапраўды, выглядаюць, як мінімум, недарэчна, а па-сапраўднаму – блюзьнерствам. Друкуецца паводле http://zianonpazniak.de/publications/articles/devils.htm.
Рэдакцыя.
Гэты артыкул Зянона Пазьняка быў напісаны год таму. Мы выстаўляем яго сёньня ў сувязі з тым, што ў “Расеі” 4 лістапада праходзіць чарговая сьвята “нацыянальнага яднаньня”, якое ўсё больш пачынае нагадваць тыповы расейскі шавіністычна-імперскі шабаш (наш аналіз “рускага марша” наперадзе). Нагадваем, што пра небясьпеку рускага фашызму мы папярэджвалі ўжо даўно і шматкроць (паводле http://pazniak.com/news/57.html)
Рэдакцыя.
З нагоды Дзядоў паведамляем, што ў беларускай інтэрнэт-прасторы існуе сайт арганізацыі “Мартыралог Беларусі”. Асноўная заслуга тых, хто робіць гэты сайт – складаньне сьпісаў і, па магчымасьці, кароткіх біяграфіяў тых жыхароў Беларусі, хто быў сярод ахвяраў камуна-фашыстоўскага тэрору, і тых, хто быў катам. Многія сябры Эксьпертнай рады, якая падае адпаведныя матэрыялы, вядомыя нам, як вельмі прыстойныя людзі (але, на жаль, ня ўсе…). Усім, хто цікавіцца тэмай рэпрэсіяў супраць беларускага народу, раім ведаць пра існаваньне гэтага сайта і наведаць яго.
Рэдакцыя.
Сёньня з нагоды Дзядоў мы падаем тэкст выступу Зянона Пазьняка на мэмарыяльным мітынгу ў Курапатах, 30 кастрычніка 2005 г.
Рэдакцыя.
26 кастрычніка ў Менску адбылася прэзентацыя чарговай кнігі Леаніда Маракова “Ахвяры і карнікі”. У ёй разам з тысячамі імёнаў бязьвінна закатаваных у гады сталінскага тэрору прыведзеныя і дзясяткі прозьвішчаў тых супрацоўнікаў НКВД, якія ўдзельнічалі ў допытах і катаваньнях арыштаваных. Пасьля прэзентацыі аўтар кнігі прыйшоў у “Вольную студыю”, дзе ў яго ўзяў інтэрвю Міхась Скобла (паводле svaboda.org/articlesfeatures/society/2007/10/6C1D11AB-C058-4B5C-AC53-30DF831F7706.html).
Сёньня 29 кастрычніка. А таму мы часова перапыняем выстаўленьне кнігі Алеся Астроўскага “Адэкватная сьхема нашай рэчаіснасьці”, каб адзначыць 70-ю гадавіну піка рэпрэсій у Беларусі і на ўсёй тэрыторыі былога СССРа, якія былі арганізаваныя ўсё яшчэ з невядома якімі мэтамі (гэта думка аўтара пададзенага ніжэй матэрыялу). 1937 г. лічыцца найбольш крывавым за ўсю гісторыю савецкіх рэпрэсій. Чаму камуністычная ўлада ўзяла на ўзбраеньне масавыя расстрэлы і высылкі? Якім быў агульны маштаб рэпрэсій? У якім ракурсе гісторыя сямідзесяцігадовай даўніны ўспрымаецца ў сённяшняй Беларусі? На гэтыя й іншыя пытаньні Алеся Кудрыцкага – прадстаўніка “Офісу за дэмакратычную Беларусь”, адказвае Ігар Кузняцоў, кандыдат гістарычных навук, дацэнт, каардынатар беларускага аддзяленьня Міжнароднага гісторыка-асветнага, дабрачыннага і праваабарончага таварыства “Мэмарыял”, сябра Беларускай асацыяцыі журналістаў. На фота ўверсе – Крыж пакутаў у Курапатах, адрэстаўраваны сябрамі й прыхільнікмі КХП БНФ.
Словы “сталінскія рэпрэсіі” ўжо даўно зрабіліся трывалым словазлучэньнем. Але ці слушна абмяжоўваць рэпрэсіі рамкамі перыяду кіраваньня Іосіфа Сталіна?
Актыўныя рэпрэсіі [у сучасным успрыняцьці трэба пісаць – самы сапраўдны крывавы масавы тэрор. – Рэд] пачаліся нашмат раней, а менавіта – адразу пасьля кастрычніцкага перавароту. У сьнежні 1917 г. была створана спецслужба ВЧК на чале з Дзяржынскім, якая ўпершыню выпрабавала на практыцы пазасудовыя расправы. Зь яе дапамогай без усялякай бачнасьці судоў ці трыбуналаў зьнішчаліся палітычныя ворагі.
Гэты дзень пакуль ня стаў міжнародным, але ён ужо сьвяткуецца ў многіх краінах сьвету ў розныя дні (у абсалютнай большасьці – у другую нядзелю траўня!). У сувязі з гэтым мы ня ведаем, калі канкрэтна ў будучай беларускай дзяржаве будзе адзначацца гэты дзень, але тое, што ён абавязкова будзе адзначацца як дзяржаўнае сьвята (у адрозьненьне ад недарэчнага “Міжнароднага жаночага дню – 8 Сакавіка”), у гэтым у нас няма ніякага сумневу (Д пр-п 77). Самае галоўнае, каб у нас як мага хутчэй была сапраўды Незалежная Дэмакратычная Беларуская Дзяржава – агульная Радзіма-Маці ўсіх беларускіх дзяцей…
Заўтра 1 верасьня. Кожны год у гэты дзень мы – беларусы – назіраем жахлівую, сатанінскую карціну: нашыя дзеткі на іх роднай беларускай зямлі ідуць вучыцца ў нашыя ж школы і зь першых дзён пачынаюць навучаньне там на… імперска-акупацыйнай мове!!! Этнацыд працягваецца! Гэта робіцца для таго, каб кожнае чарговае пакаленьне беларусаў не было гаспадаром на сваёй уласнай зямлі, а стала рабамі й салдатамі расейскай імперыякратыі! У сьвеце мала што можа параўнацца зь недарэчнасьцю, дзікунствам, жахам гэтай падзеі… Але яна паўтараецца з году ў год, зь дзесяцігоддзя ў дзесяцігоддзе… Вось ужо нават ва Украіне справа пайшла на лад. У Кіеве ўжо больш за 99% школ працуюць толькі на ўкраінскай мове. Пра ўсіх іншых нашых суседзяў мы і ўвогуле ня кажам. А ў нас – не, у нас этнацыд і асіміляцыя! У гэтай абстаноўцы (у тым ліку на фоне поўнай бязьдзейнасьці г.зв. “аб’яднанай апазіцыі”) сябраў рэдакцыі вельмі ўсьцешыла акцыя Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі – БНФ, зьвязаная з рассылкай чыноўнікам РБ папераджальна-інфармацыйнага матэрыялу “Асіміляцыя – злачынства супраць чалавецтва”. Малойцы КХПоўцы! Так трымаць!!! (пададзены ніжэй матэрыял узяты з http://www.bielarus.net/archives/2007/05/06/1181#more-1181; www.bielarus.net/archives/2007/06/24/1243; www.bielarus.net/archives/2007/06/27/1254; www.bielarus.net/archives/2007/07/10/1264; http://www.bielarus.net/archives/2007/08/08/1285)
Рэдакцыя.
Прынята на першай сесіі
Вярхоўнага Савета Беларускай ССР
12-га склікання 27 ліпеня 1990 г.
Далей »
Пётр Хамякоў.
Пётр Хамякоў (ад імя Круга Рускай Праўды)
Толькі што мы трохі зірнулі на ідэалагічны ўзровень рускіх шавіністаў. Цяпер давайце паглядзім на стадыю іх арганізацыйнай падрыхтаванасьці й магчымасьці іх ўплыву на палітычныя падзеі ў Расеі. Для гэтага мы прапануем азнаёміцца з двума артыкуламі Пятра Хамякова – аднаго з ідэолагаў рускіх шавіністаў. Раім таксама зьвярнуць увагу на супадзеньне датаў, 3 ліпеня, у іх і ў нашых лукашыстаў (зьмест гэтай даты ў іх вы бачыце на фота, а пра штучнасьць гэтай даты ў Беларусі ўсім вядома, дый мы ўжо пра гэта пісалі, у т.л. год таму; гл. nashaziamlia.org/2006/07/05/181). Вылучаем гіпотэзу пра невыпадковасьць такога супадзеньня, паколькі акрамя недарэчнасьці гэтай даты ў нас, ёсьць зьвесткі пра фінансаваньне Лукашэнкам нацыяналістычнай апазіцыі ў Расеі, а гэта, як вядома – крытэр вялікай залежнасьці. Няўжо сапраўды, мы – беларусы – з-за комплексу імперскай непаўнавартасьці рускіх шавінюг будзем сьвяткаваць 3 ліпеня іх надуманае сьвята пад маркай “Дня незалежнасьці Беларусі”? Няўжо пра незалежнасьць ад Хазарыі гаворка? Нейкае трызьненьне атрымліваецца. Карацей, сачыце за зьместам сусьветных падзей, а мы са свайго боку будзем рабіць усё, каб гэтаму дапамагаць.
Рэдакцыя.
Алесь Астроўскі (артыкул прысьвячаецца Дню аховы навакольнага асяроддзя, які быў учора)
1.
Апошнім часам у беларускай частцы сеціва шмат пішуць пра наўмыснае разбурэньне гістарычнай часткі Гародні (гл., напрыклад, сайт, пра які мы інфармавалі і раней harodnia.com). Па адной з найбольш абгрунтаваных версій, расейскія “браткі” (дарэчы, па шэрагу прыкмет – перадавы атрад расейскай імперыякратыі), каб легалізаваць свае крымінальныя “бабкі”, вырашылі прыкупіць сабе цэлы квартал у цэнтры нашага гораду, дзе яны плануюць пабудаваць катэджы ды офісы, а ўсё іншае – сьцерці з твару зямлі і часу. Між тым, гэта гектары тэрыторыі й дзесяткі прыватных дамоў у даволі прыстойным стане, а таксама сады, гароды, якія ўсе разам ставараюць непаўторную архітэктурную, гістарычную, культурную атмасьферу Гародні (для тых, хто ведае наш горад – найбольшая пагроза навісла над цэлым кварталам паміж вуліцамі Горкага, Астроўскага, Міцкевіча).
Рэдакцыя
Гістэрыка ў Расеі ў сувязі са сьвятам 9 траўня і пагромнымі дзеяньнямі пятай калоны расейскай імперыі ў Эстоніі па ўсёй верагоднасьці давяла некаторых расейскіх жыхароў да страты сувязі з рэчаіснасьцю. 16 траўня г.г. на сайце versii.org зьявіўся артыкул нейкай Элы Нудэльман (па некаторых зьвестках яна “вядомы расейскі праваабаронца”) пад назовам “Фашыстоўскія вырадкі супраць георгіеўскіх стужачак”. Артыкул варты таго, каб яго падаць цалкам, што і зроблена далей у дзьвюкосьсях.
Алесь Астроўскі
1. Папярэдняе тлумачэньне.
Напісаны наркомаўкай тэкст, які пададзены ніжэй – гэта адкрыты ліст генералу Фралову, які быў перададзены яму роўна тры гады таму (канец траўня 2004 году). Тады ж па законах жанру ён быў перададзены і сп-ру Сярэдзічу – галоўнаму рэдактару “Народнай волі” – для друкаваньня ў газеце. Прайшло некалькі тыдняў, Сярэдзіч артыкул не надрукаваў, а, між тым, Фралоў і Скрабец пачалі галадоўку (лета 2004 году). Таму ліст было вырашана не друкаваць. Цяпер жа, у сувязі з тым, што каманда Фралова (разам зь ім Скрабец, Парфяновіч, Сініцын) пачала “інтэгравацца з Расеяй” яшчэ больш актыўна, чым гэта робіць апошнім часам Лукашэнка (гл. фота ўверсе – дакументальнае сьведчаньне нядаўняга, на шчасьце, правальнага мерапрыемства новых інтэграстаў), а таксама ў сувязі з нядаўняй штучнай гістэрыкай вакол тэмы “Вялікай айчыннай” і чарговай спробай прыватызаваць яе ахвяры (усё для таго, каб расейская імперыякратыя магла вярнуць сабе кантроль над Прыбалтыкай, Польшчай, іншымі краінамі), дадзены ліст з аднаго боку зноў стаў актуальным, а з іншага – вярнулася магчымасьць яго абнародаваць. Ліст важны таксама як доказ таго, што сп-ра генерала ўжо даўно папярэджвалі…
Рэдакцыя (паводле радыё “Свабода”)
Сёньня раніцай жыхары Баранавічаў убачылі на будынку гарадзкой адміністрацыі, што на цэнтральнай плошчы гораду, бел-чырвона-белы сьцяг. Усталяваў яго там актывіст незарэгістраванай арганізацыі “Малады фронт” Яраслаў Грышчэня. Ён уначы замяніў на будынку сімвал улады цяперашняй посткамуністычнай бюракратыі – цяперцаў – на наш беларускі нацыянальны бел-чырвона-белы сімвал… У горадзе зьявіліся яшчэ некалькі бел-чырвона-белых сьцягоў, але міліцыянты не знайшлі асобаў, якія гэтак адзначылі “сьвята афіцыйных сьцяга і герба”. Дый Яраслаў папаўся толькі таму, што супрацоўнікі міліцыі прагледзелі відэастужку з камэры сачэньня, якая зафіксавала дзеяньні падлетка. У выніку міліцыянты прыйшлі да Яраслава, калі той яшчэ спаў. Яны патлумачылі маці, што гэта ён замяніў сьцяг на будынку гарадзкой управы.
Яраслава Грышчэню завялі ў пастарунак і склалі на яго адміністрацыйны пратакол за дробнае хуліганства. Паколькі хлопец непаўнагадовы, то справу накіруюць у баранавіцкі выканкам на разгляд адміністрацыйнай камісіі. Акрамя гэтай справы Яраслаў мае статус падазраванага ў крымінальнай справе, якую распачаў КДБ супраць “Маладога фронту” за “ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі”. 30 траўня, у дзень, калі пачнуць судзіць ягоных паплечнікаў у Менску — Насту Палажанку, Зьмітра Хведарука, Алега Корбана, Аляксея Янушэўскага і Барыса Гарэцкага — Яраславу споўніцца 18 гадоў.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач
Некалькі дзён таму на сайце радыё “Свабода” мы ўбачылі два матэрыялы, якія выпадкова ці не, гэта нам невядома, апынуліся побач. У адным матэрыяле распавядалася пра тое, як у фашыстоўскай Германіі ў 1930-я гады палілі кнігі (аўтар – Тацяна Поклад), а ў другім – як тады ж у нашай Беларусі, тагачаснай камуністычнай БССР, рабілі тое самае (аўтар – Аляксандар Лукашук). Дадзенае супадзеньне падштурхнула нас да ідэі адкрыць яшчэ адну рубрыку пад назвай “Паралелі”, каб зьбіраць доказы зьмястоўных падабенстваў паміж, здавалася б, рознымі сацыяльнымі (у т.л. соцыяпаразітнымі) зьявамі. Аказваецца, расейскі імперыялізм і германскі імперыялізм (як кірункі палітычнай дзейнасьці), нягледзячы на тое, што карысталіся, здавалася б, пынцыпова рознымі ідэалагічнымі дактрынамі (бальшавізм і нацызм), былі надзвычай падобныя ня толькі па жахлівых выніках свайго па-сатанісцку дэструктыўнага ўзьдзеяньня на чалавецтва (дзясяткі мільёнаў загінулых і закатаваных людзей – толькі адна з частак іх злачыннага ўзьдзеньня), а і па дадатковых рысах – па ўсёй сімволіцы, характары масавых мерапрыемстваў, стылі татальнай прапаганды, таталітарным рэжыме і па шмат чым іншым. Мяркуйце самі.
