nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Алесь Астроўскі
З нагоды наступленьня другога году працы нашай рэдакцыі (які пачаўся з пачаткам красавіка) хочацца выставіць у сеціве нейкі яскравы, каляровы матэрыял. У сувязі з гэтым вырашана прадэманстраваць на прыкладзе кубіка Рубіка, нібы на своеасаблівай мадэлі, пэўныя заканамернасьці арганізацыі грамадскага жыцьця, якія, нягледзячы на штодзённае сутыкненьне зь імі, могуць уцякаць з-пад нашай увагі.
Саід Ірбахаеў (паводле kavkazcenter.com/russ)
У ЗША распальваецца скандал вакол прэзідэнта ЗША Дж.Буша. Галава Белага дому прыняў ў сябе ў кабінеце рускага генерала Шаманава, які вышукваецца чачэнскімі ўладамі за жахлівыя ваенныя злачынствы і садызм.
Алесь Астроўскі (з выкарыстаньнем svaboda.org і некаторых іншых інтэрнэт-рэсурсаў)
Ва Украіне пачалася барацьба “за” ці “супраць” урадавай кааліцыі, якую ўзначальвае прэм’ер-міністар і адначасова нядаўні агітатар за “інтэграцыю Украіны з Расеяй” В.Януковіч. Яго прыхільнікі правялі ў Кіеве даволі вялікі “Форум нацыянальнага адзінства”. Тым часам праціўнікі Януковіча правялі паседжаньне “Камітэту нацыянальнага выратаваньня”, дзе запланавалі на сёньня мітынг на кіеўскім Майдане (паабяцалі вывесьці сотні тысячыў чалавек!) з патрабаваньнем распусьціць Вярхоўную Раду (ВР) і правесьці новыя парлямэнцкія выбары. Прэзідэнт В.Юшчанка падрыхтаваў праект указу аб роспуску Рады і, па адных зьвестках, вось-вось падпіша, а па іншых – ужо падпісаў яго.
24 сакавіка старшыня КХП БНФ Зянон Пазьняк даў інтэрвю радыё “Свабода”. Прыводзім яго некаторыя выказваньні.
Рэдакцыя.
Сяржук Высоцкі
Апошнія падзеі, зьвязаныя са спробай арыштаваць лідара незарэгістраванай Беларускай партыі Свабоды (БПС) Сяржука Высоцкага, якому пакуль удалося пераехаць ва Украіну, прастымулявалі нашу рэдакцыю на тое, каб выставіць яго артыкул. (Напэўна, цяпэрцы вырашылі, што прыйшоў час папрэсаваць і Высоцкага так, як гэта было зроблена ў дачыненьні да Севярынца, Дашкевіча, Маркевіча, Казуліна, некаторых іншых; сьпецам ад цяперцаў удалося захапіць толькі яго малодшага брата; гл. http://www.svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/3/24270F0B-5C4D-47A8-A25B-D91161119CD8.html; па зьвестках ад Высоцкага арыштоўваюць яго хлапцоў і на допытах патрабуюць, каб яны прызналіся ў прыналежнасьці да нелегальнай арганізацыі; допыты адбываюцца пад лейтматывам: “усё роўна мы яго пасадзім!”). Пазнаёмцеся з пазіцыяй гэтага чалавека і падумайце, ці не назіраем мы зачыстку палітычнага поля – пакуль на дзялянцы апазіцыі – для прадстаўнікоў зусім не прабеларускіх сілаў. Прычым, прыладай да такой самай глыбіннай мэты зьяўляюцца ня толькі супрацоўнікі міліцыі, КГБ, а і самі цяперцы з найбольш шыкоўных кабінетаў. Для каго адбываецца гэта зачыстка? Для Мілінкевіча? Саньнікава? Вячоркі? Лябедзькі? Леванеўскага? А, можа, для ўсіх іх разам? (даволі падрабязна апошняя магчымасьць разгледжана нядаўна на расейскай мадэлі, гл. https://nashaziamlia.org/2007/03/24/591).
Рэдакцыя.
Гэтая выбарчая кампанія [маюцца на ўвазе прэзідэнцкія выбары 2005-06 гг. – Рэд.] была прайграна апазіцыйным афіцыёзам па стандарце усіх папярэдніх. Нечаканасцю стаў стыхійны вулічны пратэст моладзі 19-25.03.2006 г. Расклад падзеяў прадэманстраваў рэальную слабасць арганізаваных структур, афіцыйных партый. Не дапамагла нават падтрымка Захаду. Незарэгістраваныя арганізацыі выглядаюць на тым жа ўзроўні, што і багатыя партыі са сваімі штабамі і прафесійнымі функцыянерамі…
Віталь Хромаў, Барыс Керзач
Пасьля абмеркаваньня стыль аўтараў было вырашана захаваць.
Рэдактар.
Мал. 1. Арганізатары і кіраўнікі адзначэньня Дня 25 Сакавіка ў Менску ў 1993-94 гг.: Алесь Белы, Зянон Пазьняк, Радзім Гарэцкі, Васіль Быкаў, Валянцін Голубеў, Сяргей Навумчык, М. Анцыповіч, М. Купава – людзі, якія ёсьць беларусамі, і якім, у прыцыпе, верылася…
Барыс Керзач
1.
24 сакавіка 2002 году ў эфіры радыё “Свабода” ў рубрыцы “Вострая Брама” пад аўтарствам Сяргея Дубаўца прагучала перадача пад назовам: “Ці адказныя беларусы за галакост?” (у інтэрнэце гэты тэкст зьявіўся 26 сакавіка 2002 г.). Асабіста для мяне і гэтае пытаньне, і гэтая перадача мелі пераломна-сьветагляднае значэньне. Да таго (усяго 5 гадоў таму!) я быў чалавекам даволі абыякавым да габрэйскай тэмы, лічыў габрэйскі народ у прынцыпе такім жа пакутнікам агульналюдскай гісторыі, як і свой – беларускі. Але з-за дадзенай падзеі для мяне вельмі выразна выпнулася, што ёсьць тыя, для каго баланс выглядае інакш. Яны жадаюць, каб самым шматпакутным на Зямлі (і бесканкурэнцыйна! на ўсіх іншых, ад індэйцаў да чачэнцаў – напляваць!) усе лічылі менавіта габрэйскі народ. У адпаведнасьці з гэтым сваім жаданьнем сіяністы вядуць заўзятую інфармацыйную вайну. Цяпер і для мяне стала відавочна, што сіянізм – зьява рэальная, і што ён сам сабой у нашай рэчаіснасьці не рассмокчацца.
З гэтай нагоды падаем Зварот старшыні Рады БНР Івонкі Сурвілы да беларускага народу.
Рэдакцыя.
Міхаіл Салтан, Глеб Шчарбатаў.
Міхаіл Салтан, Глеб Шчарбатаў.
У вялікім артыкуле, пададзеным ніжэй (артыкул скарочаны), рускія шавіністы прапануюць сваю версію прычынаў нядаўняга закрыцьця аднаго са сваіх галоўных інфармацыйных рэсурсаў – сайта ari.ru (цяпер – ariru.info). Сябрам нашай рэдакцыя гэтая версія падалася каштоўнай ня толькі з-за таго, што дазваляе лепш зразумець працэсы, якія адбываюцца ўнутры расейскай апазіцыі, але і з-за аналогій, якія ўзьнікаюць, калі мы параўноўваем расейскую апазіцыйную сітуацыю і нашу – беларускую. Думаем, менавіта гэтым можна патлумачыць нашае інтуітыўнае жаданьне праілюстраваць расейскі матэрыял фотаздымкамі з беларускай апазіцыйнай рэчаіснасьці 2003-07 гг. Няўжо сапраўды сярод фігур, бачных на фотаздымках, ёсьць беларускі Азэф, поп Гапон, розныя іншыя агенты? А, можа, і не па адным? Тыпу: адзін рускамоўны, другі – беларускамоўны…
Рэдакцыя.
… Навошта зачынілі АРІ? Каму мы перашкаджалі? Адцягвалі электарат ад «Единой России» ці ад сп-ра Каспарава? Каму і дзе мы, асьветнікі, скрайне законапаслухмяныя, паліткарэктныя і талерантныя людзі, наступілі на мазоль? [ёрнічаньне – фірмовы стыль АРІ. – Рэд.].
да грамадзян Рэспублікі Беларусь, настаўнікаў, літаратуразнаўцаў, бацькоў беларускіх школьнікаў
Як нам стала вядома, рыхтуецца маштабнае “ідэалагічнае” перапісванне школьных праграм па беларускай літаратуры. Стылістыка некаторых дакументаў сведчыць: на Беларусь вяртаюцца змрочныя часы, калі ап’янелыя рэвалюцыйнымі падзеямі дзяржаўныя чыноўнікі па-вар’яцку змагаліся з нацыянальнай літаратурай, у выніку чаго ў 20-30-х гадах былі рэпрэсаваныя сотні беларускіх пісьменнікаў, а іх творы на дзесяцігоддзі забараняліся.
Ярамір Шцеціна – сябра Сенату Чэшскай Рэспублікі, пісьменьнік (крыніца – inosmi.ru)
Фота. “Замірэньне” чэхаў было 40 гадоў таму, а цяпер адбываецца “замірэньне” “чэхаў”.
Андрій Блінець
Гэты матэрыял узяты з украінскага сайту www.banderivets.org.ua. Зыходзячы з павагі да аўтара артыкула, арганізатараў сайту і да ўсяго украінскага народу, падаем артыкул так, як ён быў выстаўлены, на украінскай мове.
Рэдакцыя.
Аркадзь Блінкоўскі
Табл.1. Нацыянальны склад працаўнікоў дзяржаўных устаноў Беларусі ў 1929 годзе ( %%).
Праблема беларускага нацыянальнага адраджэння, стварэння ўмоваў для паўнавартаснага развіцця нацыі на працягу ХХ ст. вырашалася і вырашаецца ва ўмовах жорсткага супрацьдзеяння імперскіх і вялікадзяржаўных сіл Расіі і СССР, а таксама значнай часткі расійскага і дэнацыяналізаванага насельніцтва Беларусі з ярка выражанай “постсавецкай” ментальнасцю. Аб гэтым яскрава сведчаць вынікі рэферэндумаў, ініцыяваных прэзідэнтам РБ у траўні 1995 і лістападзе 1996 гг., што адначасова раскрывае антынацыянальны характар дзяржаўнай улады сённяшняга дня ў Беларусі.
Рэдакцыя.
З самага пачатку працы нашай рэдакцыі мы дамовіліся, што галоўным ворагам нашага народу – ворагам №1 – заўсёды будзем лічыць расейскую імперскую бюракратыю (імперыякратыю). Ад яе злачыннай, антылюдскай дзейнасьці мы і нашы продкі, а таксама шматлікія іншыя народы Еўразіі пакутуюць ужо не адно стагоддзе. Мясцовае чынавенства ў Беларусі (а па сутнасьці посткамуністычная бюракратыя), якое ў 1991 годзе на нашай зямлі пераняла ўладу непасрэдна з рук бюракратыі савецка-камуністычнай, мы вырашылі назваць цяперцамі (г.зн. людзьмі хоць у большасьці і мясцовымі, але найчасьцей прымітыўнымі з абмежаваным сьветаглядам, якія, кантужаныя камуна-савецкай селекцыяй і выхаваньнем, працягваюць жыць у значнай ступені па-за сувязьзю зь лёсам свайго народу, нярэдка згодна з прынцыпам “схапіць цяпер, а там хоць трава не расьці”).
Станіслаў Урбановіч
Відавочным і бясспрэчным сведчанням вельмі працяглага самараспаду вялікай еўраазіяцкай імперыі – Расіі, такім як беззваротны адыход Фінляндыі (Суомі), самастойнасць Польшчы, самастойнасць дзяржаваў Прыбалтыкі, у метраполіі не было ў свой час нададзена належнага значэння. І як вынік – не было і няма адэкватных прагматычных дзеянняў кіраўнічага цэнтру з метраполіі. Замест іх з дапамогай гвалту праводзіўся ўзмоцнены ціск метраполіі на тубыльцаў. Так, была “па просьбе працоўных” ліквідавана Беларуская Народная Рэспубліка, а пасля 17 верасня 1939 г. (пры так званым “паўторным вызваленні”) цэлыя цягнікі спецзавербаваных з Расіі ехалі на “новыя” заходнія землі пад выглядам супрацоўнікаў вельмі высокай кваліфікацыі. У сустрэчным кірунку рухаліся цягнікі з дэпартаванымі “ворагамі народу” і іншымі “шкоднікамі”.
Юры Корыкаў
Э.Сміт у сваёй кнізе “Нацыяналізм у 20-м стагоддзі” піша, што нацыяналізм, а гэта значыць увасабленне нацыянальнай ідэі, мае чатыры складнікі: тэрыторыя, на якой жыве народ, культура гэтага народу, дзяржава і, нарэшце, нацыянальная салідарнасць усіх грамадскіх аб’яднанняў.
Міхаіл Салтан, Глеб Шчарбатаў
У сувязі з тым, што вось ужо некалькі дзён заблакавана праца сайту рускіх шавіністаў ari.ru (як, дарэчы, і сайту Нацыянал-бальшавіцкай партыі Лімонава, які дэзарганізавалі сьпецслужбы РФ), і зыходзячы з прынцыпу сапраўднай інтэрнацыянальнай салідарнасьці, мы маем намер перыядычна друкаваць некаторыя матэрыялы дадзенага сайту (асабліва да той пары, пакуль ён будзе ў непрацоўным стане). Хаця сказаць, што ўсе погляды “арыйцаў” мы падзяляем – абсалютна не выпадае. Разьмешчаны тэкст падаецца зь нязначнымі скарачэньнямі.
Рэдакцыя.
Леанід Плюшч (былы палітвязень, замежны прадстаўнік Украінскай Хельсінскай групы, Францыя)
Чытаючы лісты Ах’яда Ідыгава і Алы Дудаевай, навочна пераконваесься, што гісторыя нічому не навучыла еўрапейскіх палітыкаў.
Барыс Керзач (паводле матэрыялаў сайта kavkazcenter.com)
Як перадаюць расейскія СМІ, сёньня Пуцін накіраваўся з двухдзённым візітам у Італію па запрашэньні прэм’ер-міністра гэтай краіны Рамана Продзі. У час перамоваў зь кіраўнікамі будзе яшчэ толькі два чалавекі (па адным з кожнага боку), якім яны цалкам давяраюць. У сувязі з гэтым некаторыя італьянскія СМІ нагадваюць, што Продзі падазраецца ў даўніх нелегальных сувязях з расейскімі сьпецслужбамі. Магчыма, двух кіраўнікоў зьвязвае нешта большае, чым пэўная агульнасьць поглядаў у міжнародных пытаньнях…
