Паважаныя суайчыннікі!
Прайшло шмат часу з таго моманту, калі мы вымушаны былі пакінуць Бацькаўшчыну. За гэты перыяд у нашым жыцці адбываліся розныя падзеі і асабістага, і грамадскага кшталту. Былі перыяды цяжкага станаўлення і інтэграцыі ў незнаемую нам супольнасць. Цяпер мы больш-менш ўсталяваліся і вырашылі свае пабытовыя праблемы. Былі спробы аб’яднаць свае намаганні ў плане дапамогі сваёй роднай краіне ў яе дэмакратычных ператварэннях. Аднак утвораная намі Беларуская Вунія пад уплывам нейкіх варожых сіл аказалася непрацаздольнай. Пройдзе час і мы будзем ведаць, хто вінаваты – ці спецслужбы, ці асабістыя амбіцыі нашых жа суайчыннікаў. У любым выпадку, Вуніі не існуе, як не існуе моцнай беларускай дыяспары, здольнай аператыўна рэагаваць і ўплываць на знешнюю палітыку Старой Эўропы. Была надзея на дапамогу ў гэтым Эўрапейскай супольнасці. Аднак сення нас пакінулі ўсялякія ілюзіі на конт заклапочанасці краін ЭЗ лёсам беларускага народу.