Беларусь – наша зямля

Дэвід Сатэр (гл. фота) – былы маскоўскі карэспандэнт Financial Times – зьяўляецца аўтарам трох кніг, прысьвечаных Расеі.  Сочыць за падзеямі ў Расеі амаль 40 гадоў. У 2013-м быў акрэдытаваны ў Маскве ў якасьці карэспандэнта радыё “Свабода”, але ўжо праз тры месяцы быў выгнаны з Расеі, стаўшы з часоў Халоднай вайны першым журналістам з ЗША, які быў выдалены адтуль. Зьяўляецца супрацоўнікам шэрагу заходніх дасьледчых інстытутаў (http://henryjacksonsociety.org/people/professional-staff/russia-studies-centre/david-satter/). Сёньня мы падаем тэкст аднаго зь інтэрвю сп. Сатэра, якое было ўзятае ў яго ў сувязі з выхадам яго чарговай кнігі, прысьвечанай сёньняшнім расейскім уладам (тэкст набраны адсюль: https://www.youtube.com/watch?v=gJ64sDOYNLM).

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Мы шматкроць паведамлялі наведвальнікаў нашага сайта, як адбываецца рассьледваньне авіякатастрофы 10.4.10 пад старабеларускім Смаленскам, у якой загінула значная частка тагачаснага вайскова-палітычнага кіраўніцтва Польшчы на чале зь яе прэзідэнтам Лехам Качыньскім – братам-блізьнюком сёньняшняга кіраўніка ПіСу Яраслава Качыньскага. У сувязі з тым, што з тае падзеі прайшло 6 гадоў, сёньня ў Польшчы прайшлі адпаведныя жалобныя ўрачыстасьці (гл. фота зьлева, а таксама фотадакументы, напрыклад, тут: http://ru.tsn.ua/svit/polsha-vyhodit-na-marsh-pamyati-v-strane-vspominayut-zhertv-smolenskoy-tragedii-611805.html?g=article&m=385384815). Але ўся праўда пра тую падзею і сёньня застаецца нявысьветленай (!). Таму з нагоды ў чарговы раз хочам паінфармаваць нашых чытачоў, што адбываецца вакол высьвятленьня прычын “смаленскай” трагедыі.

Далей »

Калі я ў 2014 г. у Кіеве казаў пра небясьпеку ядзернага ўдару па Еўропе з боку Расеі (гл. https://nashaziamlia.org/2015/08/05/7801/#more-7801), некалькі ўкраінцаў казалі: “ну, ён і папужаў…”. Што перакладалася як “ну, і нафантазіраваў…” (удакладню, у той час адкрытага ядзернага шантажу з вуснаў афіцыйных прадстаўнікоў расейскай імперыякратыі яшчэ не гучала, а прапагандэма “рускі мір” толькі  зараджалася). Я адказваў: “я вас не пужаў, а апісаў будучыню, якая нас усіх чакае, калі мы будзем заставацца такімі ж пасіўнымі ды неарганізаванымі, як цяпер, замест таго, каб дзейнічаць разам і эфектыўна”. Сёньня я выстаўляю артыкул паважанага расейскага палітычнага аналітыка Андрэя Піянткоўскага (гл. фота). Матэрыял суперважкі стратэгічнай важнасьцю ўзьнятых пытаньняў і выказаных прапаноў. Ён добра падмацоўвае адну з думак з папярэдняга матэрыяла пра гістарычна новую геапалітычную рэчаіснасьць вакол Беларусі. Акрамя таго, цяпер ужо ніхто ня скажа, што ядзерная пагроза Еўропе з боку “Расеі” – гэта “пустыя фантазіі”. Артыкул узяты адсюль (http://www.kasparov.ru/material.php?id=56F97F7068C43), нязначна адрэдагаваны і скарочаны; ілюстрыцыі, акрамя першай, рэдакцыйныя.

Алесь Астроўскі.

Далей »

Барыс Керзач, Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў

Чацьвёртае. Гэта словы сп. Кантара пра ворагаў.

Ну, хай сабе гэтыя словы былі б накіраваныя толькі ў адрас тых, хто сапраўды гатовы да нейкіх агрэсіўна-гвалтоўных дзеяньняў у бок габрэяў-сіяністаў – “ультраправыя”, “ісламісты”, нейкія радыкальныя “антысемітчыкі” (хаця і тут трэба разьбірацца – хто канкрэтна і ў чым вінаваты, а таксама з-за чаго чалавек мае такія скрайнія погляды). Аднак ворагамі габрэяў адкрыта і афіцыйна (!) аб’яўлены ўсе тыя, хто толькі словамі выказвае клопат пра лёс карэнных еўрапейскіх народаў, якія тысячагоддзямі жывуць на сваёй зямлі ў Еўропе і да якіх самі належаць, хто кажа, што гэтыя народы не павінны вынішчацца, а маюць права і далей заставаліся гаспадарамі на ўласнай зямлі. Аднак не – і гэтыя людзі ад імя 2,5 мільёнаў габрэяў Еўропы аб’яўлены… “нацыяналістамі, ворагамі” (!). Пагадзіцеся, гэта істотны ідэалагічна-палітычны факт, варты і запамінаньня, і адмысловага аналізу.

Далей »

Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі, Барыс Керзач

Сустрэчы прэзідэнтаў Расеі (Мядзьведзева, Пуціна) з прадстаўнікамі расейскага і міжнароднага габрэйства сталі ў апошнія дзесяцігоддзі сістэматычнымі. Гэта адбываецца практычна рэгулярна напярэдадні гадавіны вызваленьня Асьвенцыма ў канцы Другой сусьветнай вайны, якое ў сьвеце шырока адзначаецца як “Дзень памяці ахвяр халакосту” [адразу нагадваем: у Асьвенцыме акрамя габрэяў загінула шмат палякаў, беларусаў, рускіх, украінцаў, пра што гаворыцца рэдка… – Рэд.]. 19 студзеня г.г. адбылася чарговая такая сустрэча з прэзідэнтам Расеі Ул. Пуціным (гл. фота). У ёй з габрэйскага боку сярод іншых удзельнічалі галоўны рабін Расеі, адначасна прэзідэнт Федэрацыі габрэйскіх арганізацый Расеі (ФГАР) Берл Лазар і прадстаўнікі Еўрапейскага габрэйскага кангрэсу (ЕГК) на чале з Вячаславам Кантарам. Прычым, Лазар сядзеў разам з Пуціным, а Кантар – насупраць.

Далей »

Рэдакцыя.

З пачатку Новага года мы назіраем ў інфармацыйнай прасторы нарастаньне хвалі матэрыялаў, якія сьведчаць, што “Захад” вырашыў зрабіць Пуціна для сябе канчаткова нерукапаціскальным. Каб нашы чытачы не ўпусьцілі гэты момант, мы вырашылі зафіксаваць і на нашым сайце некаторыя прыклады такіх матэрыялаў – “чорных метак” для Пуціна.

Далей »

Летась 4 лютага ў Чыкагскай Радзе па глабальных справах адбыўся выступ вядучага прадстаўніка STRATFOR (гл. папярэдні матэрыял) спадара Джорджа Фрымана (на фота ён справа; зьлева вядоўца – Нік Брэнд). На Ютубе была выстаўлена частка інтэрвю сп. Фрымана (гл. тут: https://www.youtube.com/watch?v=BxY6YEl2Uso). У ёй адкрыта агалошваецца палітыка ЗША ў нашым ваколбеларускім рэгіёне. Мы вырашылі падаць у тэкставым выглядзе гэтую, найбольш важную для нас, частку выступа сп. Фрымана і на нашым сайце, паколькі яна дапаўняе і вобразна ажыўляе наш папярэдні матэрыял.

Рэдакцыя.

Далей »

Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі, Барыс Керзач

Натуральна, што поўны “швах” у дачыненьнях расейскай імперыі з вонкавым сьветам, крызісны стан яе эканомікі, нарастаньне атмасьферы страху ды ўнутрыграмадскай напружанасьці, якія спалучаюцца з шавіністычна-імперскім шаленствам “эліты” і аблудствам масаў, выклікаюць у многіх жаданьне прадказаць бліжэйшую будучыню гэтай імперыі. Бо ўсім відавочна – той стан, у якім Расея знаходзіцца сёньня, ня можа працягвацца ня толькі бясконца, а і дастаткова доўга. У гэтай сітуацыі многія сьпяшаюцца прадказваць Расеі лёс СС. Слова “крах” стала вельмі распаўсюджаным пры спробе зазірнуць у яе бліжэйшую будучыню (на 2-5 гадоў). Але, у якой форме і ў якім кірунку крах? Што павінна адбыцца і ўва што цяперашняя Расея павінна пераўтварыцца? – цікавыя пытаньні, на якія хочацца мець больш-менш праўдзівы адказ. Каб не памыліцца з прагнозам, давайце пачнем са зьбіраньня максімальна вялікай калекцыі ўсіх магчымых варыянтаў расейскай будучыні ў бліжэйшыя гады.

Далей »

Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі.

Мы, вядома, не прарокі, але ў наш пераходны час і з нагоды Новага году, відаць, абавязаны паразважаць над магчымай будчыняй расейскай імперыі (бо апошняя адна з галоўных прычын нашых беларуска-літвінскіх праблем). Натуральна, мы, як рэалісты, будзем арыентавацца не на мроі цьмяных асобаў, на якіх натыкаешся ў сеціве, як на паганкі ў лесе, а на факты, меркаваньні аналітыкаў, наш досьвед. Каб паспрабаваць асьвятліць тэму, давайце спачатку паслухаем палітычнага аглядальніка Алега Панамара (гл. фота). Яго артыкул ““Мяккі” Абама настроіў увесь сьвет супраць Расеі й перадаў прывітаньне” мы ўзялі адсюль: (https://inforesist.org/myagkiy-obama-tverdo-nastroil-ves-mir-protiv-rossii-i-peredal-privet/). У ім спадар Алег пералічвае праблемы ў сьферы міжнародных дачыненьняў, якія “Расея” назьбірала на сваю галаву за апошні час. Выстаўляем тэкст у нязначна адрэдагаваным выглядзе.

Далей »