Алесь Астроўскі
“Дню ведаў” (1 верасьня) і
Перамозе войскаў ВКЛ над Масквой
у бітве пад Воршай (8 верасьня) прысьвячаецца.
4. Увесь матэрыял, пададзены вышэй, сьведчыць: здаецца, і клапоцяцца нашы людзі пра нашу беларускую мову і школу, перажываюць за іх (дый шмат нас такіх), але вынікаў няма! Замест вынікаў – поўная бездапаможнасьць, разгубленасьць, стомленасьць, безвыходнасьць! Здаецца, ужо ўсім павінна стаць зразумелым – такое “змаганьне” з тымі падыходамі, якія выкарыстоўваліся, вынікаў ня дасьць. Дзесяцігоддзі часу (калі лічыць з канца 1980-х), бессэнсоўна страчаныя на “змаганьне за беларускую мову і школу” – найяскравае сьведчаньне гэтаму. Не атрымаўшы вынікаў, большасьць “змагароў” кінулі праблему і не выказваюцца па ёй. Вырашылі, што задача ім не па зубах. А тыя, што засталіся, заняліся складаньнем летапісу этнацыднага злачынства – паступовага зьнішчэньня беларускай мовы ды беларускай адукацыі, ці выкалупваньнем хоць чаго-небудзь станоўчага, што яшчэ засталося, ва ў цэлым безнадзейна разбуральнай, дэградатыўнай плыні. Спадарове, гэта – ня вынік, і гэта – ня справа. Гэта іх імітацыя і падмена… Хай у каго заўгодна апускаюцца рукі, хто заўгодна хай займаецца самападманам, а мы – сябры рэдакцыі – так рабіць ня будзем. Так мы вырашылі. У адпаведнасьці з гэтым, ад імя рэдакцыі сайта бяруся яшчэ раз прааналізаваць сітуацыю і зрабіць прапановы.
Далей »