nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Галіна Арцёменка
Калі праўду казаць, то мой узровень ведаў і блізка не дазваляе мне стаяць з такімі людзьмі як Белы, Лыч, Янка Купала, а не тое што дыскутаваць. І тым не менш, я рызыкну выказаць сваё меркаванне. На днях, выпадкова, напаткала геніальную думку: “Няма больш моцнай улады, чым маральная (духоўная)”. Сапраўды так. Ідэя адраджэння сваёй мовы, культуры, гісторыі, сімвалаў – гэта і ёсць адраджэнне маральнай (духоўнай) улады ў нашым беларускім грамадстве.
“Прастымуляваныя” заявай Ганса Віка, мы вырашылі падаць яшчэ адзін артыкул. У ім распавядаецца, што “ліберальныя эканамічныя рэформы” ў дадатак да ўсяго негатыўнага, што пералічана ў папярэднім матэрыяле, яшчэ, як правіла, і не вядуць да паляпшэньня эканамічнага стану краіны… Пры чым тут Яраслаў Раманчук? – запытаюцца некаторыя (гл. фота). Па-першае, ну, не Лукашэнку ж паказваць – той проста суне галаву ў даўгавую пастку – і ўсё. Што пра яго можна яшчэ сказаць?.. Іншая справа Я.Раманчук. Ён у “аб’яднанай апазіцыі” галоўны прапагандыст радыкальных ліберальных рэформ, яго ўзахлёб прапагандуюць усе “незалежныя” “беларускія” СМІ (г.зн., што “Захад” ужо прызначыў яго міністрам эканомікі ў будучы ўрад Мілінкевіча). Раманчук – гэта запланаваная для Беларусі будучыня. Аднак, тое, на чым настойвае ён, ужо зрабілі ў суседніх краінах розныя бальцаровічы ды чубайсы. Жалосныя вынікі, думаем, вам таксама вядомыя…
Рэдакцыя.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Усе, хто пражыў гадоў па 40 і больш, напэўна маюць у сваіх галовах моцна заселае ўяўленьне аб бальшавіцкай рэвалюцыі (“Вялікай кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі, якая адбылася 7 лістапада 1917 года”), намоўленае бальшавіцкай прапагандай у адпаведнасьці з прыкладна наступнай сьхемай: жылі-былі добрыя дзядзечкі й цётачкі неістотна якой нацыянальнасьці, якія былі вельмі абураныя эксплуатацыяй рабочых і сялян з боку буржуеў-капіталістаў ды розных іншых эксплуататараў. Яны прачыталі “Капітал” К.Маркса, дзе патлумачана, як такая эксплуатацыя адбываецца, і вырашылі зрабіць у Расеі (а затым і ва ўсім сьвеце) рэвалюцыю, каб пабудаваць дзяржаву новага тыпу без эксплуатацыі. Лад, які наважваліся стварыць бальшавікі, зваўся б камунізмам – г.зн. такім, дзе кожны працаваў бы колькі хацеў, а атрымліваў розных дабротаў, колькі жадаў… Але вось недарэчнасьць, за час пабудовы камунізму толькі на тэрыторыі былой Расеі ад іх рук загінула – было расстраляна, закатавана, заморана голадам, закатавана іншым чынам – да 60 мільёнаў чалавек. Так бы мовіць, пабочныя наступствы добрых памкненьняў… Нічога сабе “пабочныя”. З наўмысным, мэтанакіраваным забойствам 60.000.000 людзей нічога ня можа параўнацца! Блякне нават Гітлер! Гэта сатанінскае Злачынства бальшавікоў, якое Лукашэнка адзначае 7 лістапада як дзяржаўнае сьвята (і з гэтай нагоды), мы вырашылі прааналізаваць з крыміналістычных пазіцый. Матэрыялы, пададзеныя вышэй, цалкам абвяргаюць бальшавіцкі міф – казачку для дурняў – і высьвечваюць зусім іншыя прычыны бальшавіцкага Злачынства, іншыя вобразы і мэты злачынцаў, і, што найважней, высьвечваюць сапраўдных заказчыкаў…
Вялікае значэньне для разуменьня зьместу падзей у Расеі, якія мелі месца ў сувязі з бальшавіцкім пераваротам, мае таксама аналіз паводзін краін Антанты, якія, здавалася б, павіны былі быць галоўнымі ворагамі бальшавікоў. Тым больш, што пра першыя пасьлярэвалюцыйныя гады нават Ленін казаў наступнае: “На працягу трох гадоў на тэрыторыі Расеі былі арміі англійская, француская, японская. Няма сумневу, што самага малога напружаньня сілаў гэтых трох дзяржаў было б цалкам дастаткова, каб за некалькі месяцаў атрымаць перамогу над намі” (ПСС, т. 42, с.22). А, можа, правільна сказана ў адной з крыніц (www.volk59.narod.ru/inter14.htm): “Славутай “інтэрвенцыі 14 краін супраць савецкай рэспублікі” проста не было. Задача зьнішчыць бальшавіцкую ўладу шляхам прамых ваенных дзеяньняў ставілася толькі аднойчы – 27 кастрычніка 1918 года францускім прэм’ерам Клемансо. Але і тады высаджаныя на поўдні Украіны і ў Крыме дзьве французскія дывізіі нават не ўступілі ў баявое сутыкненьне з войскамі бальшавікоў”. Вось мы і маем чарговы цікавы факт, які патрабуе разьбіральніцтва. Матэрыял ілюструе бальшавіцкі прапагандысцкі плакат і фота некаторых заходніх паліыткаў (Парыж, 1919 год. Зьлева направа: Лойд-Джордж, В.Арланда, Ж.Клемансо, В.Уільсан).
Рэдакцыя.
Пытаньне аб фінансаваньні бальшавікоў з-за мяжы напярэдадні, падчас і пасля рэвалюцыі 1917 года – гэта яшчэ адно вельмі істотнае пытаньне, аналіз якога можа дапамагчы зразумець сапраўдны зьмест тагачасных падзей. Найбольш шуму ёсьць пра “нямецкія грошы” бальшавікоў. Давайце зь іх і пачнем, ведаючы, аднак, што шум нярэдка робіцца для таго, каб схаваць больш істотныя факты за інфармацыйнай шырмай… (матэрыял ілюстраваны фота Парвуса (Ізраіль Гельфанд; зьлева) і Ганецкага (Якаў Фюрстэнберг)).
Рэдакцыя.
Калі чалавек упершыню знаёміцца з матэрыяламі, у якіх адлюстраваны склад прадстаўнікоў галоўных органаў улады ў першыя дзесяцігоддзі існаваньня СССР (дый яшчэ на фоне таго, што яны выраблялі), усе расповеды пра тое, што бальшавікі былі накіраваныя на ідэю “пабудовы камунізму”, на “сьветлую будучыню ўсяго чалавецтва” і г.д. пачынаюць выглядаць вельмі сумніўнымі. Але толькі пазьней, праз гады, у чалавека цьвёрда замацоўваецца думка, што сапраўды аповеды пра “камунізм” – гэта было ня больш, чым прапагандысцкія міфы, што сапраўдны зьмест падзей хаваецца ў іншым. Таму, калі сумненьні ў праўдзівасьці пададзеных ніжэй зьвестак узьнікнуць і ў нашых чытачоў, прапануем паспрабаваць іх удакладніць. Для нас праўда вышэй за ўсё (у якасьці ілюстрацыі да матэрыялу пададзены фота некаторых бальшавіцкіх дзеячаў тых часоў).
Рэдакцыя.
Паколькі адзначэньне 7 лістапада – даты бальшавіцкага перавароту 1917 года – на ўсёй постсавецкай прасторы (уключна з самой Расеяй!) толькі ў Беларусі ўсё яшчэ адбываецца як Агульнадзяржаўнае сьвята з выходным днём (што, апроч іншага, ганьбіць нас, беларусаў, перад усім сьветам), мы вырашылі працягнуць аналіз феномену бальшавізму. Сёньня мы каротка праінфармуем аб распрацаванай бальшавікамі-НКВДшнікамі сістэме катаваньняў, якая выкарыстоўвалася ў адносінах да, як правіла, абсалютна нявінных людзей. Катаваньні прызначаліся для таго, каб тэрарызаваць грамадства. Тактычная мэта заключалася ў тым, каб арыштаваны сам “прызнаўся” ў неіснуючых “контррэвалюцыйных” думках і дзеньнях. Матэрыял узяты з шэрагу крыніц, якія пададзены ніжэй.
Рэдакцыя.
Аляксандр Якаўлеў – архітэктар кароткай вясны Расеі (паводле www.gulag.ipvnews.org/article20060911.php)
Няма большай подласьці, чым вайна ўлады з дзецьмі з выкарыстаньнем усёй моцы карнага апарату. Абапіраючыся на ўказаньні Палітбюро ЦК, асабіста Леніна і Сталіна, бальшавікі стварылі асаблівую сістэму “апальнага дзяцінства”. Гэтая сістэма мела ў сваім распараджэньні дзіцячыя канцэнтрацыйныя лагеры і калоніі, мабільныя прыёмна-разьмеркавальныя пункты, сьпецыяльныя дзіцячыя дамы і ясьлі. Дзеці павінны былі забыць, хто яны, адкуль родам, хто і дзе іхныя бацькі. Гэта быў асаблівы – дзіцячы ГУЛАГ… (уверсе прапагандысцкі фотаздымак: Сталін і Молатаў на стадыёне “Дынама” ў Маскве прымаюць кветкі ад дзяцей у час фізкультурнага парада).
Паводле www.gulag.ipvnews.org/article20061017.php, скарочана
Аграмадныя лічбы стратаў насельніцтва толькі адной расейскай губерні (240.000 чалавек) красамоўна сьведчаць, што на Тамбоўшчыне ўжо пасьля заканчэньня грамадзянскай вайны паміж белымі й краснымі распачалася новая грамадзянская вайна. На гэты раз сапраўды народная – паміж сялянамі й ЧК…
Паводле www.gulag.ipvnews.org/article20070225.php, скарочана
Я ўспамінаю сваё дзяцінства, мікалаеўскіх дзядоў і бабуль (так яны сябе называлі, бо нарадзіліся яшчэ пры цару Мікалаі). Я ім чытала кніжкі пра Леніна, пра бальшавікоў, а яны качалі толькі галовамі й казалі: “Ня слухай іх, бо гэта былі бандыты”. Я думала, што яны проста так кажуць. Але калі я даведалася пра іх лёсы, то гэта аказалася самай сапраўднай праўдай. Тое, што рабілі бальшавікі зь людзьмі, нават нельга сабе ўявіць. Галівудскія фільмы жахаў і блізка нельга параўнаць з жудаснымі здзекамі ЧК. Каб ведаць праўду, раю пазнаёміцца з матэрыяламі, якія пададзены на сайце http://www.gulag.ipvnews.org.
Галіна Арцёменка.
Бальшавіцкая імперыя – гэта адна з рэінкарнацый расейскай імперыі. Самы час гэта ўспомніць на Дзяды і на “сьвята” 7 лістапада, паколькі, на жаль, цяперская ўлада ў Беларусі па-ранейшаму ўшаноўвае бальшавікоў.
Рэдакцыя.
Інтэрвю Анастасіі Зеленковай са складальнікам, перакладчыкам і рэдактарам кнігі “Гісторыя імперскіх адносінаў: беларусы і рускія” Анатолем Та́расам (гл. фота; паводле gazetaby.com/index.php?sn_nid=16646&sn_cat=35)
Ігар Карней (паводле http://www.svaboda.org/content/Article/1145604.html)
У менскім выдавецтве “Канфідо” выйшла дакумэнтальная праца, якая адкрывае трагічныя старонкі гісторыі беларускай вёскі пачатку 1930-х гадоў ХХ ст. Аўтар кнігі “Кулацкі эшалён” – журналіст і выдавец Яраслаў Чапля (гл. фота ўверсе). Ён расказвае пра найбольш жорсткі пэрыяд у жыцьці беларускіх сялянаў – калектывізацыю, раскулачваньне і высылку дзясяткаў тысяч беларусаў у аддаленыя рэгіёны СССР.
Алесь Дашчынскі (паводле www.svaboda.org/content/Article/1335898.html)
З 1 па 7 лістапада – час, калі варта нагадваць пра вялікія людскія страты беларускага народу ад розных фашызмаў, імперыялізмаў, бальшавізмаў. Каб будучыя пакаленьні памяталі, каб больш ніколі не дапусьцілі, каб адплацілі… З 2005 году ў Менску праходзілі грамадзкія слуханьні на тэму “Злачынствы сталінізму ў Беларусі”. Грунтуючыся на матэрыялах гэтых слуханьняў, а таксама на дакументах дзяржаўных і асабістых архіваў, сьведчаньнях пацярпелых 28 кастрычніка 2008 году грамадзкі трыбунал вынес і агучыў абвінаваўчае заключэньне злачынствам сталінізму ў Беларусі.
Яўген Бяласін
Фрагмэнты* прадмовы да перакладу “Гісторыі аднаго немца” Сэбасьцьяна Хафнэра** (ілюстрацыя да артыкула: Магнус Цэльлер. Гітлераўская дзяржава. Алей на холсьце, 193839).
Анатоль Белы – старшыня культурна-асветнага клуба “Спадчына” (паводле www.budzma.org/news/zvarots-da-600-hoddzya-hrunvaldskay-bitsvy.html; smaliavichy.org/index.php?mod=news&id=118)
Зварот культурна-асветнага клуба “Спадчына” да Савета Міністраў, Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь, Міністэрства культуры, Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь, творчых саюзаў, палітычных партый і грамадскасці краіны.
Ігар Паўлоўскі
Аўтар – дырэктар Руска-Балтыйскага медыя-цэнтру. Артыкул быў надрукаваны ў эстонскім выданьні “Delfi” ў верасьні г.г. (падаецца паводле www.inosmi.ru/translation/244168.html). У матэрыяле відавочна зьмягчаецца драпежіцкая палітыка сталінскага СССР напярэдадні Другой сусьветнай вайны (раім чытачам на дадзены кантэкст не пападацца). Мы падаем артыкул па іншай прычыне – каб абнародаваць малавядомыя факты пра іншых еўрапейскіх драпежнікаў (напрыклад, Польшчу), а таксама пра такія дзяржавы, як Вялікабрытанія і Францыя, якія ня выканалі сваіх абавязальніцтваў, чым спрыялі эскалацыі агрэсіі гітлераўскай Нямеччыны. Ня будзем хаваць, актуальнасьць дадзенага гістарычнага матэрыялу, як своеасаблівага папярэджаньня, істотна ўзрасла ў сувязі зь нядаўнімі падзеямі вакол Грузіі. У заходніх дзяржаў выявіліся тыя ж інстынкты. Дый гісторыя, як вядома, нікога і нічаму ня вучыць. Таму аналагічная хада падзей у Еўропе можа паўтрыцца зноў. Толькі вось на месцы Чэхаславаччыны ці Аўстрыі можа апынуцца… Беларусь, а ролю Нямеччыны на гэты раз можа выканаць Расея. Мы ўжо пра гэта папярэджвалі (nashaziamlia.org/2008/08/30/1513). Практычна тое ж гаворыць цяпер (у т.л. пра “вялікую верагоднасьць аншлюсу Беларусі”) і знаёмы чатачам нашага сайта Эдвард Лукас (гл. http://www.polskieradio.pl/zagranica/news/artykul92897.html). Толькі ёсьць адзін істотны нюанс: у 1939-44 гадах у вайскоўцаў яшчэ не было ядзернай зброі…
Рэдакцыя.
Паводле www.svaboda.org/content/Article/1200641.html
Набліжаецца час, калі мы будзем удакладняць наша стаўленьне да “польскага пытаньня”, неабходнасьць чаго апошнім часам справакавана польскімі імперыялістамі, а канкрэтна акцыяй “Карта паляка”. Будзе там і пра “нож у сьпіну”, і пра “ціхай сапай”, і пра шмат што іншае. Але сёньня 17 верасьня. З гэтай нагоды на сайце радыё “Свабода” зьявіўся дзіўны артыкул паважанага пана Яна Максімюка. Мы вырашылі яго падаць і трохі пракаментаваць – для затраўкі да будучай больш сур’ёзнай размовы…
Рэдакцыя.
Іна Студзінская (паводле www.svaboda.org/content/Article/1199305.html; гл. таксама www.gazetaby.com/index.php?sn_nid=5548&sn_cat=46)
Учора, 11 верасьня, вядомаму пэдагогу, краязнаўцу Алесю Белакозу споўнілася 80 гадоў. Усё жыцьцё ён працаваў настаўнікам у вёсцы Гудзевічы Мастоўскага раёну ў нас на Гарадзеншчыне. Спадар Алесь стварыў у сваёй школе ўнікальны літаратурна-этнаграфічны музэй. Цяпер ён на пенсіі, аднак час ад часу водзіць экскурсіі, бо ніхто ня здольны гэта рабіць так захапляльна.
Галіна Арцёменка
Апошнія генетычныя даследванні выявілі, што мы, беларусы, зусім не славяне, а заходнія балты і нашы бліжэйшыя генетычныя родзічы – германцы, летувісы, латышы, харваты, славакі. Гэта значыць, што мы адносімся не да славянаў, а да германцаў. Германскія плямёны засялялі не толькі тэрыторыю Паўночнай кантынентальнай Еўропы, але і Скандынавію, і Брытанскія астравы. Розніцы паміж часткай насельніцтва Польшчы і беларусамі наогул не існуе.
