nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Рэдакцыя.
Працягваем апавядаць пра пакуты чачэнскага народу пад ботам расейскіх акупантаў – служак расейскай імперыякратыі. Магчыма, на прыкладзе часткі 5а некаторыя адчулі, што знаёміцца з жахлівымі фактамі ім надзвычай цяжка. І, тым ня менш, мы заклікаем нашых наведвальнікаў прачытаць чарговую нізку матэрыялаў, у якіх гаворка ідзе пра падзеі 2001-02 гг. Праўду заўсёды варта ведаць, якой бы яна ні была…
Сяргей Высоцкі
Пасьля забойства людзей на Майдане – аднаго зь іх я ведаў асабіста – ня можаш так проста праліснуць гэта, як старонку нататніка… Мяне дратуе пачварнасьць той беларускай апазіцыйнай мярзоты, якая зараз імкнецца рабіць піяр на гэтай трагедыі, сьпекулюючы на гэтай бядзе…
Рэдакцыя.
Мы часова перапыняем падрыхтоўку да апрацоўкі й выстаўленьня запланаваных раней матэрыялаў, каб паведаміць трагічную навіну, якая прыйшла ўчора з паўстанцкага Кіева. Тут пачалі забіваць людзей (некаторых перад гэтым жорстка катуюць). Сярод 5 загінулых (даныя на ранак 23.01.2014 г. – гл. http://www.belaruspartisan.org/politic/255070/) аказаўся першы беларус-літвін. Яго імя Міхал Жызьнеўскі. Ён з Гомеля, меў амаль 26 гадоў. Прычынай сьмерці, па даных лекараў, якія дапамагаюць пратэстоўцам (гл. інтэрвю прадстаўніка апазіцыйных лекараў Алега Мусія – http://www.youtube.com/watch?v=EXYJjT_yhIY), стала кулявое раненьне ў сэрца.
Рэдакцыя.
10. Для таго, каб і сёньня адэкватна ўспрымаць падзеі ўнутры і вакол Чачні, неабходна ня толькі аб’ектыўна ацаніць, але і эмацыйна прачуць сітуацыю, у якой знаходзіцца ўвесь чачэнскі народ, пачынаючы з 1994 году. Сярод найцяжкіх злачынстваў расейскай імперыякратыі, зьдзейсьненых супраць яго за гэты час, варта назваць практычна татальнае разбурэньне інфраструктуры краіны, істотнае забруджаньне асяроддзя, сьмерць (часта пакутлівую), фізічнае і псіхічнае калецтва, а таксама эміграцыю дзясяткаў тысяч людзей у вайну 1994-96 гг. (1-е злачынства); адсутнасьць якой-кольвек дапамогі чачэнскаму народу з боку Расеі (ці хаця б элементарнай кампенсацыі нанесеных страт для аднаўленьня нармальнага мірнага жыцьця) ў перыяд 1996-99 гг. (2-е злачынства; зьвярніце ўвагу, пасьля насаджэньня ў Чачэніі сваіх васалаў – клану Кадыравых – расейская імперыякратыя штогод выдаткоўвае мільярды даляраў “на аднаўленьне Чачні”); грубае разарваньне ў 1999 годзе Дамовы “Аб міры паміж Чачэнскай рэспублікай Ічкерыя і Расейскай Федэрацыяй”, падпісанай у Крамлі ў 1997 годзе, у якой абяцалася надалей усе праблемы паміж Чачнёй і Расеяй вырашаць толькі мірным шляхам, і пачатак новай яшчэ больш жудаснай вайны (3-е злачынства); разнастайныя найцяжкія і маштабныя злачынствы-жахі, якія абрынуліся на чачэнскі народ з канца 1999 года, працягваюцца і сёньня (4-е злачынства). Для таго, каб лепш усьвядоміць, пра што ідзе гаворка хаця б у апошнім выпадку, давайце больш падрабязна пазнаёмімся з тым, што вырабляла і працягвае вырабляць на чачэнскай зямлі расейская імперыякратыя з дапамогай сваіх ланцуговых псоў-вайскоўцаў, для чаго няма тэрміну даўніны.
Рэдакцыя.
7. Падчас, калі ў Чачні галоўнымі дзеючымі асобамі былі Яндарбіеў і Масхадаў, адбылося шэраг падзей, несумніўна меўшых гістарычнае значэньне ня толькі для чачэнскага народу. Першай з такіх падзей можна назваць ваенную аперацыю “Джыхад” у 1996 годзе. У яе выніку спачатку Грозны, а затым і ўся Ічкерыя былі вызвалены ад расейскай акупацыі. Давайце на гэты раз паглядзім на даную аперацыю з чачэнскага боку (яе апісаньне, якое падана ніжэй, узята адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2009/08/07/67220.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2008/08/05/59881.shtml).
Рэдакцыя.
5. Пасьля забойства Джахара Дудаева функцыі прэзідэнта чачэнскай дзяржавы Ічкерыя пачаў выконваць Зелімхан Яндарбіеў (гл. фота; на ім Яндарбіеў справа, зьлева – Аслан Масхадаў). Гэты выбітны сын чачэнскага народу нарадзіўся ў Казахстане ў 1952 годзе, але пазьней вярнуўся ў сваё радавое паселішча ў Чачні Старыя Атагі. Працоўны шлях пачаў у 17 гадоў (рознарабочы, муляр). Пасьля службы ў войску, працуючы на буравой, завочна вучыўся на філалагічным аддзяленьні Чачэна-Інгушскага дзяржуніверсітэта, які скончыў у 1981 годзе. Затым працаваў карэктарам у кніжным выдавецтве. У 1985-86 гг. займаў пасаду старшыні Камітэту прапаганды мастацкай літаратуры Саюзу пісьменьнікаў СССР. У перыяд перабудовы заняўся грамадска-палітычнай дзейнасьцю – на момант знаёмства з Дудаевым узначальваў Вайнахскую дэмакратычную партыю.
Сяргей Высоцкі
У Кіеве на Майдане на 4-м тыдні Еўрарэвалюцыі зьявіліся чарговыя апазіцыянеры зь Беларусі. Так яны вырашылі адзначаць гадавіну разгону беларускай апазіцыі тры гады таму, калі садызм рэжыму спалучыўся зь бяздарнасьцю афіцыйнай апазіцыі.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі.
Праз 4 месяцы споўніцца 4 гады, як пад беларускім Смаленскам, які пакуль знаходзіцца на тэрыторыі расейскай імперыі, былі забітыя 96 прадстаўнікоў польскай нацыянальна-патрыятычнай эліты на чале зь дзеючым прэзідэнтам Польшчы Лехам Качыньскім (ніжэй гл. фота загінулых; узята адсюль: http://www.polskieradio.pl/81,smolensk). Тое, што тады было менавіта забойства-тэракт, сёньня ў Польшчы адкрыта гавораць і многія простыя людзі, і палітыкі, і нават СМІ (гл. ілюстрацыю зьлева). Вядома, мы ганарымся, што сярод усіх беларускамоўных інфармацыйных рэсурсаў былі адзінымі, хто ўжо ў самым пачатку прызнаў за версіяй тэракту абсалютна прыярытэтную верагоднасьць. Гэта мы зрабілі, прааналізаваўшы факты, і насуперак магутнай прапагандысцкай плыні, якая накідвала: “адбылася звычайная авіакатастрофа, бо п’яны генерал Бласік, нягледзячы на забарону расейскіх авіядысьпетчараў, упарта саджаў самалёт у смаленскім тумане”.
Практычна ад пачатку самых значных падзей апошніх тыдняў ва Ўкраіне ў Кіеве на Майдане знаходзіцца кіраўнік АК БПС Сяргей Высоцкі. Выстаўляем яго артыкул, у якім думкі, назіраньні гэтага несамавітага Беларуса-літвіна, данесеныя непасрэдна з эпіцэнтра гістарычных украінскіх падзей.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Калі мы сёньня ўбачылі відэакадры з учорашняга мітынгу ў Кіеве на Еўрамайдане, першае, што мы адчулі – гэта радасьць за брацкі ўкранскі народ. Нашы ўкраінскія браты ня толькі змагаюцца, а і пры такім раскладзе вельмі блізкія да чарговай сваёй перамогі. І хаця мы заранёў ведаем, што ўцёкі з Расеі ў сёньняшні Еўразьвяз – гэта ўцёкі ад крыві ў г*но (таму мы ўвесь час і прапануем трэці шлях – садружнасьць нацыянальна-дэмакратычных дзяржаў у цэнтры Еўропы), мы ўсё роўна і перажываем за ўкраінцаў, і шчыра радыя іх посьпехам. Мы на іх баку ўжо таму, што гэта іх выбар. Хай заўсёды будуць вольнымі, хай робяць, як лічаць неабходным. Прыйдзе час – разьбяруцца лепш… Другое, што мы падумалі: барані божа, нашы чытачы ня ўбачаць гэтыя кадры, не адчуюць тое, што мы – атмасьферу нацыянальнай еднасьці, моцы, волі, якія ахінаюць у такія хвілі тысячы і тысячы людзей. Таму глядзіце ўсе: http://www.youtube.com/watch?v=uhwtsjFbQK4.
Рэдакцыя.
Спадар Літварус, якога мы ўсе ў рэдакцыі дужа любім, даслаў на наш папярэдні матэрыял свой каментар. У ім ён закідае нам, што мы не выстаўляем яго артыкулы, хваліць Сталіна за тое, што той пайшоў на прыняцьце дапамогі ад “Захаду” і называе нашу ідэалагічную пазіцыю ““чыстай””, што на яго меркаваньне зьяўляецца “або здрадніцтвам, або глупствам”. Мы б ніколі ня ўцягваліся ў асабістыя разборкі з нашым чытачом, калі б яны не маглі стаць добрай зачэпкай для высьвятленьня некаторых прынцыповых пытаньняў. Таму, ніжэй пададзены матэрыял просім разглядаць менавіта з гэтых пазіцый.
Рэдакцыя.
Адзін з наведвальнікаў нашага сайта ў сваіх каментарах упарта адстойвае думку, што паколькі ў нас – беларусаў-літвінаў – шмат ворагаў, мы павінны абраць галоўнага зь іх і пайсьці на супрацоўніцтва на любых умовах з “ворагам нашага ворага” (канкрэтна, аб’яднацца з “Захадам” супраць “Расеі”). Маўляў, толькі такі падыход зьяўляецца вяршыняй палітычнай мудрасьці. Тых жа, хто контраргументуе, што гэта абсалютна бесперсьпектыўна, што нашы ворагі здольны дамовіцца за нашымі сьпінамі, каб зноў захапіць і падзяліць Беларусь паміж сабой, называе цемрашаламі. Калі ж мы нагадваем, што, напрыклад, “Польшча” разам з “Расеяй” ужо двойчы толькі ў ХХ-м стагоддзі дзяліла Беларусь (Беласточчына дасёньня захоплена імі), што і больш далёкі “Захад” разам з “Расеяй” здушваў нацыянальна-вызвольнае паўстаньне народаў Паўночнага Каўказу пры Дудаеве і падсоўваў ім ісламізм, не пускаў Украіну ў Еўразьвяз пасьля Памаранчавай рэвалюцыі, “прыбіраў” Леха “качора” з палітычнай арэны Ўсходняй Еўропы і г.д., наведвальнік адказвае прыкладна так, што гэта “дзеі даўно мінулых часоў”. Таму мы вырашылі паказаць прыкметы шчыльнага ўзаемадзеяньня розных ворагаў свабоды народаў Еўропы бачныя і ў нашы дні. Мы наўмысна ўзялі тыя матэрыялы, якія прачыталі толькі сёньня, і выстаўляем іх ніжэй.
Рэдакцыя.
Гэтым Чалавекам стала Марына Струкава – вядомая расейская паэтэса, настаўніца, карэспандэнт, літаратурны рэдактар, патрыётка і руская нацыяналістка – якая на сваім сайце, а таксама на сайце “Украінскай нацыянальнай асамблеі — Украінскай народнай самаабароны” (УНА-УНСА) пракаментавала апошнія падзеі ва Ўкраіне (яе кароткія тэксты ўзяты адсюль: http://strukova-mv.livejournal.com/257960.html; http://strukova-mv.livejournal.com/257636.html; http://strukova-mv.livejournal.com/258459.html)
Рэдакцыя.
Выстаўлены ніжэй артыкул (яго мы ўзялі адсюль: http://communitarian.ru/publikacii/novyy_mirovoy_poryadok_metody/papa_rimskiy_vklyuchen_starshim_bratom_v_spisok_50_evreev_goda_24112013/) належыць пяру добра вядомай нашым чытачам Вольгі Чацьверыковай. Мы вырашылі падаць яго найперш па прычыне скандальнай сенсацыйнасьці, а таксама з-за таго, што, аналізуючы некаторыя новыя заявы ды ўчынкі новага папы Францыска (пра магчымасьць якіх мы, дарэчы, папярэджвалі), аўтарка акцэнтуе ўвагу на такіх асьпектах, на якія мы ўжо таксама зьвярталі ўвагу (гл. https://nashaziamlia.org/2013/09/18/5908/). Для разуменьня тэкста варта ведаць, што цяперашні папа Рымскі меў сьвецкае імя Хорхэ Марыя Берголья. Ён 266-ы Папа, пры гэтым першы ў гісторыі з Новага Сьвету ды яшчэ першы папа-езуіт.
Рэдакцыя.
У папярэдняй частцы данага матэрыяла мы паказалі стаўленьне да спробаў самастойных геапалітычных паводзін Украіны з боку двух суб’ектаў цяперашняй Расеі – расейскай імперыякратыі й т.зв. “рускіх нацыяналістаў”. Высьветлілася, што ня толькі першыя, а і другія на справе зьяўляюцца тыповымі расейскімі імперыялістамі-шавіністамі. Мы ўжо і не спадзяваліся знайсьці ў Расеі хоць некага з публічных грамадска-палітычных дзеячаў, які б у стаўленьні да Ўкраіны выглядаў універсальным нацыяналістам. Але нам урэшце пашчасьціла напаткаць сьвежы артыкул вядомага расейскага нацыянал-дэмакрата Аляксея Шырапаева. Назва яго працы “Пра два народы” (узяты адсюль: http://via-midgard.info/news/analitika/o-dvux-raznyx-narodax.htm). Падаем тэкст ніжэй.
Рэдакцыя.
З нагоды рэзкай актывізацыі палітычнай барацьбы ўнутры і вакол Украіны з-за нечаканай адмовы Віктара Януковіча падпісаць пагадненьне аб асацыяцыі Ўкраіны зь Еўразьвязам, зноў стварылася сітуацыя “крука ў лесе”, калі многія суб’екты палітычнага жыцьця вымушаны адкрыта дэманстраваць свае сапраўдныя погляды. Значыць, у нас, як рэсурса ідэалагічнага, настаў час “збору ўраджаю”. Вядома, мы сочым і за палітычнымі падзеямі ва Ўкраіне, але канкураваць з тэлеканаламі й сайтамі, якія сьпецыялізуюцца на навінах, аб’ектыўна ня ў стане – у нас абсалютна розныя вагавыя катэгорыі. Затое сачыць за сьветаглядамі людзей, вылічваць грамадскі значныя мэты розных сацыяльных груп, іх ідэалагічныя прынцыпы – гэта тыя задачы, якія, будучы рэальнымі для нас, для большасьці іншых рэсурсаў зьяўляюцца непад’ёмнымі. Прычына простая – практычна ўсе моцныя рэсурсы, уключна з сеціўнымі, заангажаваныя тымі ці іншымі сіламі. Перад імі пастаўлена задача прапагандаваць праплачаныя іх гаспадарамі ідэалогіі, а не шукаць ісьціну. Для апошняга трэба быць свабоднымі людзьмі. І тут высьвятляецца, што свабода, сумленьне – занадта дарагія рэчы, каб яны былі даступны многім…
Рэдакцыя.
17 лістапада на “шэрай” лініі маскоўскай падземкі ў адным з вагонаў цягніка адбылася непрыемная і адначасна знамянальная падзея, задакументаваная бесстароннай відэакамерай (гл. тут : http://www.youtube.com/watch?v=seR4w6WhMmo ці тут: http://via-midgard.info/index.php?newsid=33312). На кадрах бачна, як у вагоне спачатку спакойна едуць два русавалосых хлопца (верагодна, браты), але потым увагу аднаго зь іх прыцягвае чалавек, які сядзіць насупраць (прысутнасьць таго чалавека бачная пазьней). У нейкі момант старэйшы з двух пасьля кароткай слоўнае перапалкі ўстае, дастае пісталет, страляе апаненту, які ўжо падскочыў да яго, у жывот, дае пендаля, затым страляе яшчэ раз у левую шчаку, а малодшы прыкрывае выхад абодвух з вагона. На сёньня злачынцы не затрыманы. Пацярпелы шпіталізаваны, яму зроблена шэраг аперацый.
Сяргей Шынкевіч (рэдактар: Уладзімір Крукоўскі)
Аўтар тэкста, выстаўленага ніжэй – наш сталы чытач і сябра некаторых чальцоў рэдакцыі. Мы вітаем яго імкненьне самастойна аналізаваць грамадскую рэчаіснасьць, абапіраючыся на надзейныя факты, а таксама лічым найбольш каштоўнымі спробы разабрацца з універсальным соцыяпаразітным злом карупцыі, запрапанаваць матэматычныя мадэлі грамадскіх зьяў, ацаніць значэньне тэхналагічнага прагрэсу для будучыні людскай цывілізацыі.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
На Захадзе – у асноўным пакуль у ЗША ды Брытаніі – усчаўся чарговы вэрхал з-за таго, што падлеткі гэтых краін прыдумалі новую забаву пад назвай “Накаўт”, і яна вельмі хутка распаўсюджваецца. Асаблівай праблемы ўсё ж не было б, калі б не адзін ньюансік. У гэтай гульні ёсьць й іншая назва – “Вырубі белага”. Прычым, гэтым белым нярэдка аказваюцца ня толькі ні ў чым не вінаватыя белыя мужчыны (звычайныя мінакі), а і белыя дзеці-падлеткі, старыя і нават… жынчыны. Каб хутчэй схапіць сутнасьць таго, што адбываецца (бо адразу ў такое проста ня верыцца…), мы вырашылі спачатку падаць тэкст аднаго рэпартажу на расейскім тэлеканале (канкрэтна адсюль: http://www.youtube.com/watch?v=x9jTsAGDKJk).
Рэдакцыя.
Другой еўрапейскай краінай, якая сьледам за Ісландыяй, нягледзячы ні на што, усё больш вяртаецца да палітычнай самастойнасьці й уласных нацыянальных інтарэсаў, зьяўляецца Вугоршчына. Гэта бачна з двух паданых ніжэй матэрыялаў (якія часткова рэдакцыйна скарэктаваныя), якія ўзятыя адсюль: http://www.pravda-tv.ru/2013/09/28/27586 і адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2012/10/24/93906.shtml.
Падзеі, пра якія ідзе гаворка ніжэй, зьяўляюцца чарговым прыкладам таго, як мала СМІ апавядаюць нам пра найважнейшыя падзеі ў сьвеце. Між тым, у 2008 годзе ў пачатку фінансавага крызісу было павядомлена, што Ісландыя… абанкроцілася (прычым, чаму так сталася, амаль не аналізавалася). Затым гэты кандыдат у сябры Еўразьвязу і ўвогуле “зьнік з глабальных інфармацыйных радараў”… Мы знайшлі цікавую інфармацыю пра далейшыя вельмі павучальныя падзеі ў гэтай краіне й ніжэй інфармуем вас пра іх.
Рэдакцыя.
