nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Ужо ў назве данага матэрыяла знаходзіцца галоўнае з таго, пра што мы хочам паінфармаваць нашых чытачоў. А менавіта, што ў самым канцы мінулага году выйшла брашура спадара В.Якавенкі, у якой разглядаюцца некаторыя пытаньні лёсу еўрапейскіх нацый, у т.л. нашай – беларускай. Далейшы тэкст, у якім паведамляецца пра зьмест гэтай кніжкі, узяты ў асноўным адсюль (http://naviny.by/rubrics/society/2015/12/13/ic_news_116_468172/).
Рэдакцыя.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Зь Вікіпедыі даведваемся, што гэты Дзень (англ. International Mother Language Day) быў заснаваны ў лістападзе 1999 году на 30-й Генеральнай канферэнцыі ЮНЭСКА з мэтай абароны моўнай і культурнай разнастайнасьці людскай цывілізацыі. Адзначаецца кожны год 21 лютага, пачынаючы з 2000 году. Прычынай увядзеньня гэтага Дню стала тое, што з 6.000 моваў сьвету, кожная зь якіх зьяўляецца ўнікальнай агульналюдскай каштоўнасьцю, прыкладна палова знаходзіцца пад пагрозай зьнікненьня. Генеральная Асамблея ААН падтрымала рашэньне аб абвяшчэньні Міжнароднага дню роднай мовы (Рэзалюцыя № Α/RES/56/262) і заклікала дзяржавы-члены ААН ды Сакратарыят ААН садзейнічаць абароне і захаваньню ўсіх моў народаў сьвету.
Алесь Астроўскі
Апошнія паўтары гады даводзіцца шмат часу праводзіць за кампутарам. Праца ў цэлым механічная і дазваляе адначасна праслухоўваць на youtube розныя аўдыё-матэрыялы. У выніку гэтых праслухоўваньняў маю́ ўвагу прыцягнулі шмат расейскіх публічных асоб – сярод іх некалькі калялібералаў (то бок, былых і новых лібералаў ды іхных наймітаў, якія імкнуцца падаваць сябе ў новым іміджавым абліччы). Усе гэтыя людзі дэманструюць грамадска-палітычныя погляды, якія зьяўляюцца антыпуцінскімі й у многіх іншых асьпектах прыймальныя для прыстойных людзей. Таму да гэтых каляліберальных асоб я вырашыў прыгледзецца паўважлівей. А раптам сярод іх могуць быць нашы патэнцыйныя саюзьнікі? Бывае ж так, што ў чалавека адчыняюцца вочы на сьвет, ён пачынае бачыць яго зьмест і сэнс, а затым прымае прынцыповае рашэньне пачаць служыць дабру…
Рэдакцыя.
Многія з нашых чытачоў ужо маглі даведацца зь іншых інфармацыйных крыніц пра скандал, які выбухнуў ва Ўкраіне на Нацыянальнай радзе рэформ. Публічна, перад тэлекамерамі ды яшчэ ў прысутнасьці прэзідэнта Парашэнкі жорстка пасварыліся міністар унутраных спраў Украіны Арсен Авакаў (на фота справа) з ваяводам Адэскай вобласьці Міхаілам Саакашвілі (на фота зьлева; былы прэзідэнт Грузіі, які шырока вядомы сваімі пасьпяховымі антыкарупцыйнымі рэформамі, цяпер мае ўзгаданую пасаду ва Ўкраіне). Большасьць інфармацыйных крыініц падалі гэтыя падзеі альбо з фармальных пазіцый, альбо з пазіцыі інтарэсаў аднаго з бакоў канфлікту. Мы паспрабуем зьвярнуць увагу на некаторыя зьмястоўныя моманты. Але пачнем з фармальных.
Рэдакцыя.
Нядаўна на сайце “Нашай Нівы” было выстаўлена меркаваньне Мікалая Бугая па праблеме далейшага ўдзелу беларусаў ў абаронча-вызвольнай вайне ўкраінскага народу супраць расейскай агрэсіі (http://nn.by/?c=ar&i=161276). Скарочана пазіцыю аўтара можна падаць так: маўляў, з-за таго, што сітуацыя на паўднёвым усходзе Ўкраіны стабілізавалася, украінская армія за паўтары гады назапасіла дастаткова ўласнай сілы, зіма і зямля будуць мяккімі, а да таго ж расейскія імперыялісты адуважыліся на Сірыю, сёньня беларускім хлопцам ужо ня варта думаць пра магчымасьць свайго ўдзелу ў інтэр-нацыянальнай дапамозе ўкраінскаму народу. Маўляў, няма ні ваеннага, ні інфармацыйнага сэнсаў. А што да баявога “вопыту”, дык “барані Божа!”
Чытачы нашага сайта напэўна ведаюць пра Тактычную групу “Беларусь”, якая разам з украінцамі ды прадстаўнікамі іншых народаў ваюе сёньня ва Ўкраіне супраць расейскай імперскай агрэсіі. Нядаўна ўдзельнікі гэтай групы абнародавалі вельмі важную ды пісьменную заяву, датычную пэўных падзей. Некаторыя апазіцыйныя інфармацыйныя рэсуры ўзгадалі пра яе, але поўны тэкст не падалі. Мы вырашылі выставіць заяву цалкам і на нашым сайце (узята адсюль: https://www.facebook.com/takt.gr.Bielarus/photos/a.1552288455053887.1073741827.1552288388387227/1665091933773538/?type=3&theater), а таксама абмеркаваць некаторыя пытаньні, зьвязаныя зь ёй.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
У Польшчы толькі што закончылася выбарчая кампанія ў Сейм і Сенат (гэта адпаведна ніжняя і верхняя палаты польскага парламенту). Як і чакалася пасьля прэзідэнцкіх выбараў, на якіх у траўні г.г. перамог прадстаўнік права-кансерватыўнай партыі “Права і справядлівасьць” Анджэй Дуда (https://nashaziamlia.org/2015/05/25/7547/), гэтая партыя павінна была перамагчы і ў даным выпадку. Паколькі Польшча зьяўляецца парламанцка-прэзідэнцкай рэспублікай, выбары ў Сейм і Сенат мелі ня меншае значэньне, чым прэзідэнцкія. Падаем ніжэй зьвесткі з розных інфармацыйных крыніц, сабраныя нашай рэдакцыяй, датычныя апошняй выбарчай кампаніі. Спачатку падаем вынікі выбараў ды заўвагі да іх, а затым наш каментар па тых тэмах, якія, нягледзячы на іх важнасьць, усе сучасныя раскручаныя СМІ, тым ня менш, абыходзяць.
Барыс Керзач, Віталь Хромаў.
Заўтра прадстаўнікі беларусафобскага цяперскага рэжыму, якія ўжо больш за 20 гадоў паразітуюць на нашым народзе і фактычна зьнішчаюць яго (шляхам дэмаграфічна-этнацыднага выморваньня), аб’явяць пра сваю “элегантную перамогу на прэзідэнцкіх выбрах”. Аднак усім, хто знаёмы з палітычнымі тэхналогіямі, відавочна, што сапраўдных выбараў у Беларусі і ў гэты раз не было. Пасьля 1991 году ні разу не было – вось ужо чвэрць стагоддзя!… Бо ўсе “элегантныя перамогі” забясьпечваюцца тым, што наша інфармацыйная прастора ўвесь гэты час застаецца захопленай расейскай імперакратыяй і яе каланіяльнымі прыхлябаямі – цяперцамі, якія дазваляюць перад камерамі ды мікрафонамі адкрываць раты толькі тым, хто кажа на іх карысьць. А ва ўмовах мінімальнай грамадска-палітычнай стабільнасьці людская маса будзе паводзіць сябе так, як ёй кажа тэлевізар. Гэта базавы закон палітыкі!
Пасьля публікацыі на нашым сайце артыкула «Атрад “Пагоня” і тактычная група “Беларусь”» на электронную скрыню АК БПС прыйшоў важны ды грунтоўны ліст ад беларускага добраахвотніка з батальёна “Данбас” Андрэя Паўловіча, у якім працягваецца тэма, закранутая ва ўзгаданым вышэй артыкуле. Публікуем атрыманы матэрыял (яго падрыхтаваў Зьміцер Захарэвіч).
Учора адзін з чытачоў нашага сайта падказаў нам е-адрас матэрыяла, які пацьвярджае папярэдні наш артыкул, прысьвечаны пошукам “атрада П”. Гаворка пра інтэрвю, якое ўзяў украінскі карэспандэнт радыё “Рацыя” Марцін Война ў аднаго з байцоў Тактычнай групы “Беларусь” Яна Мельнікава (пазыўны “Білорус”). З улікам важнасьці тэмы мы вырашылі прадубляваць гэтае інтэрвю (узятае адсюль: http://www.racyja.com/hramadstva/belarusy-u-antyterarystychnaj-aperats/) і на нашым сайце.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
Усьлед за цікавым ды важным матэрыялам Сяргея Высоцкага неабходна асьвятліць яшчэ некаторыя пытаньні. Так, апазіцыйныя СМІ ў гэтым месяцы пачалі паведамляць, што ва Ўкраіне на баку ўкраінцаў ваююць ня проста беларусы, а, як мінімум, дзьве групы беларусаў – адныя кансалідуюцца вакол атрада “Пагоня”, а іншыя вакол тактычнай групы “Беларусь”. Гэтая сітуацыя прымушае паспрабаваць высьветліць: што гэта за групы, чаму іх дзьве, якое адрозьненьне паміж імі, чые інтарэсы яны прадстаўляюць (бо апазіцыйныя СМІ гэтыя пытаньні ўжо чамусьці не асьвятляюць…). Мы, натуральна, дакладна ня ведаем усіх тонкасьцяў, зьвязаных з гэтымі пытаньнямі, але і замоўчваць іх далей немагчыма. Таму давайце дамовімся: мы пададзім ніжэй усё, што нам на сёньня вядома, паразважаем над гэтым, а калі ў нас не атрымаецца раскрыць нешта дастаткова дакладна, то прапануем тым, хто ведае лепш, скарэктаваць нас (калі дадатак не зьяўляецца ваеннай таямніцай). Заклікаем пісаць у каментарах толькі тое, што дакладна вам вядома. Усё ў адпаведнасьці са знакамітым прынцыпам беларуска-літвінскай шляхты: “Кажы, што ведаеш; рабі, што трэба; і хай будзе, што будзе!”
ГОРАД ПАД БОМБАМІ
Прыфрантавы горад пазнаецца адразу па масах вайскоўцаў, іхных разнастайных машынах (дарэчы, забясьпечаных толькі валанцёрамі), пастаянных блок-пастах на выездах. Па перыметры гораду збудавана некалькі лініяў абароны, сістэма равоў, процітанкавых палёў ды мінных перашкодаў, доты. У народзе гэтая лінія абароны займела назоў “лінія Парашэнкі”… І хоць будаўніцтва атрымала шмат крытыкі – не абышлося бяз праславутай украінскай карупцыі й тут – лінія збудаваная. Падаецца, яна досыць сур’ёзная. Гэта адна зь лепшых справаў палітычнага кіраўніцтва краіны па марыўпальскай тэме. Ва ўсялякім выпадку, са слоў байцоў, “каб узяць Марыўпаль, маскалі тут заплацяць такой крывёй, якой гэтая вайна яшчэ ня бачыла…”. Горад быццам ашчэрыўся перад нападам ворага.
Сяргей Высоцкі, кіраўнік АК БПС–Самаабарона.
Пасьля стварэньня Альянсу Балта-Чарнаморскіх Нацый (АБЧН) дамовіліся з прадстаўнікамі шэрагу палітычных ды грамадскіх арганізацый краінаў-удзельнікаў пра супольную паездку на фронт, каб падтрымаць байцоў – прадстаўнікоў нашых народаў… Мы – беларусы, грузіны, літоўцы, латышы, эстонцы, палякі, іншыя (нават рускія) – мусім сёньня падставіць плячо ўкраінцам. Тым больш, што ад Еўразьвязу дапамогі чакаць не даводзіцца… Але пачалася палітычная руціна, нейкія акцыі, выбары, пікеты. Усё зацягнулася. Таму, атрымаўшы запрашэньне ад байцоў з фронту, вырашыў ехаць. Прапанаваў нашаму паэту і барду Зьміцеру Захарэвічу паехаць разам. Ён адразу пагадзіўся (гл. фота). Мы былі некалькі дзён на фронце, у самым пекле вайны, у зоне баявых дзеяньняў, і за гэты час пабачылі шмат. Там, дзе вайна, і час крочыць па-іншаму, і сьвет бачыцца іншым. Напэўна, больш рэалістычным…
Не пасьпелі мы ў папярэднім матэрыяле спрагназаваць магчымасьць негатыўных падзей ва Ўкраіне ў бліжэйшы час (з-за “аслабленьня пазіцыі Захаду” па Ўкраіне), як адтуль паступілі чарговыя трывожныя навіны – пачаліся арышты сябраў “Правага сектара”. У адказ Дзьмітро Яраш заклікаў людзей быць гатовымі да акцый грамадзянскага непадпарадкаваньня цяперашнім уладам Украіны і прыгразіў магчымым «узброеным супрацівам». Яго заяву на гэты конт мы ўзялі адсюль: https://www.facebook.com/dyastrub/posts/885143614895857?pnref=story . Падаем яе ніжэй.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
На фоне вострага іміграцыйнага крызісу ў Еўропе (і, як мы давялі ў папярэдніх матэрыялах, абсалютна штучнага, адмыслова створанага) павялічваецца колькасьць сігналаў, якія можна інтэрпрэтаваць як падштурхоўваньне “Захадам” расейскай імперыякратыі на чале з Пуціным да далейшай агрэсіі ва Ўкраіне. Літаральна ўчора мы даведаліся, што, аказваецца, Оланд (гл. фота) ужо гатовы ініцыяваць адмену санкцый Еўразьвязу супраць Расеі, паколькі, зь яго слоў, “перамір’е амаль стала выконвацца” (http://nn.by/?c=ar&i=155948; дзе ён такое амаль убачыў?), а сёньня чытаем ва ўплывовай амерыканскай газеце Washington Post, што, аказваецца, Пуцін выйграў вайну ва Ўкраіне, і што “Захаду” разам з Украінай трэба пасьпяшыць здацца яму на міласьць “як дамінуючай сіле”. Не да дабра ўсё гэта, ой не да дабра…
Алесь Астроўскі, Барыс Керзач
У першай частцы гэтага матэрыялу мы давялі, што, верагодна, сапраўдная сьмерць 3-гадовага курдскага хлопчыка зь сям’і ўцекачоў зь Сірыі (якія хацелі пераадолець 4 км мора з Турцыі на бліжэйшы грэцкі востраў) была найбрудна выкарыстаная пэўнымі закуліснымі сіламі для стварэньня магутнай і доўгатэрміновай хвалі піяру. Гэты піяр прызначаны спрыяць дасягненьню злачыннай задачы – а менавіта, прымусіць народы і ўрады краін Еўразьвязу прыняць на сталае жыхарства ў якасьці “уцекачоў” толькі ў гэтым годзе (!) пад два мільёны ксенаэтнічных імігрантаў з краін Афрыкі ды Блізкага Ўсходу (гл. мапу, якая паказвае “карэньні” цяперашняга перасяленьня народаў у Еўропу без шэнгенскіх віз). На наступныя гады запланаваны чарговыя мільёны ксенаімігрантаў, можаце ў гэтым не сумнявацца! Такога дэмаграфічна-культурнага ўдару Еўропа ня мела ніколі. Нашэсьце маўраў у VIII стагоддзі датычыла толькі Гішпаніі (гл. малюнак ніжэй). Сёньня палова імігрантаў ірвецца ў самае сэрца Заходняй Еўропы – Нямеччыну.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Ёсьць верагоднасьць, што трагедыя сапраўды мела месца. Што сям’я Абдулы Курдзі (у складзе яго самаго, жонкі й двух сыноў узростам трох і пяці гадоў – усе яны бежанцы зь Сірыі, якія знаходзіліся ў Турцыі) сапраўды імкнулася перабрацца ў Еўропу. Для гэтага яны на лодцы на пачатак вырашылі трапіць на грэцкі востраў Кос. Лодка перакулілася на хвалях і ўсе, акрамя пана Абдулы… загінулі (http://nn.by/?c=ar&i=155784). Калі ўсё сапраўды было так, выказваем шчырыя спачуваньні пану Абдуле, яго родным і блізкім. Але… Але, паколькі гэтая гісторыя набыла больш чым нават агульнаеўрапейскі маштаб і адначасна выразныя прыкметы бруднага піяру, які звычайна выкарыстоўваецца ў злачынных мэтах (як правіла, для прыкрыцьця істотна большага злачынства), мы вырашылі капну́ць глыбей, каб убачыць сапраўдныя мэты тых, хто заказаў PR-раскрутку гэтага выпадку.
Рэдакцыя.
Пакуль афіцыйная апазіцыя ў Беларусі, разбэшчаная “падтрымкай Захаду”, працягвае дэградаваць, здрадваючы ўласнаму народу, многія беларусы па ўласнай волі едуць дапамагаць брацкаму ўкраінкаму народу бараніцца ад чарговага прыпадку расейскай імперскай агрэсіі. Ва ўмовах, калі інфармацыйная прастора нашай краіны з-за здрадніцкай палітыкі цяперцаў-калабарантаў татальна запоўнена расейскай імперскай прапагандай, кожны беларус самастойна прымае падобнае рашэньне. І ўжо толькі таму кожны зь іх сапраўдны Герой. А паколькі баявыя дзеяньні на паўднёвым усходзе Ўкраіны адбываюцца рэальна ды рэгулярна і паколькі ва Ўкраіне ўжо ваююць сотні беларусаў, варта чакаць трагічных навін. На жаль, такія навіны прыходзяць…
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі, Барыс Керзач
Украіна на працягу некалькіх апошніх тыдняў адышла ад краю бездані, у якую яе спрабавала сьпіхнуць расейская імперыякратыя. Гаворка пра тое, што планавалася “Масквой” пасьля вядомай правакацыі пад Мукачава. Мы на сайце сачылі за хадой тых падзей, а таксама паказалі канчатковы вынік – кіраўнікі Правага сектару (ПС) ня толькі не паддаліся на правакацыю, а і вырашылі рыхтавацца да правядзеньня нацыянальнага рэферэндуму па актуальных праблемах уладкаваньня ўкраінскай дзяржавы. У даным выпадку тое, што ПСаўцы не зрабілі – т.б. не паддаліся на правакацыю прамаскоўскіх сіл – па сваім значэньні мае такую ж грамадска-палітычную вагу, як і тое, што яны зрабілі на Майдане і ў першыя месяцы абароны сваёй зямлі ад расейскай агрэсіі. Але, як сайт ідэалагічны, нас у найбольшай ступені цікаваць тыя зрухі ва ўкраінскай палітыцы, якія маюць важкую ідэалагічную складоваю. Каб гэты асьпект падзей не прайшоў незаўважаным, мы вырашылі дадаткова яго прааналізаваць (у дадатак да папярэдняга матэрыяла).
Важнымі для нас – беларускіх зьмястоўных дэмакратаў – зьяўляюцца ўяўленьні прадстаўнікоў Правага сектару (хаця б яго кіраўніцтва ці ідэолагаў) ня толькі пра супрацьстаяньне з расейскай імперыякратыяй і яе служкамі – расейскімі імперыялістамі, а і пра будучыню іх дачыненьняў зь іншымі народамі. Нам у рэдакцыі вядома, што многія прадстаўнікі Правага сектару выдатна разумеюць неабходнасьць сістэмнага ўзаемадзеяньня з тымі, хто мае тыя ж праблемы з расейскім імперыялізмам (як і, дарэчы, з заходнім фінансавым), што і яны. Ідэя супрацоўніцтва прадстаўнікоў нацыянальна-патрыятычных сіл народаў, якія жывуць на балта-чарнаморскімі перашыйку Еўропы (у геаграфічным цэнтры Еўрапы) вылучана і вядома даўно. Гэта важная ідэя, і прадстаўні ПС яе падтрымоўваюць. У доказ гэтага падаем ніжэй артыкул Івана Птаха, які быў выстаўлены на сайце Правага сектару (гл. тут: http://pravyysektor.info/news/chogo-pragnemo/199/baltijskocornomorska-vis-yak-geopolitichna-perspektiva-ukrayini.html).
Рэдакцыя.
У сёньняшняй Беларусі ў афіцыйных, цяперскіх СМІ можна пачуць толькі негатыўныя меркаваньні пра Правы сектар і яго дзейнасьць. Гэта зразумела – што яшчэ могуць казаць прадстаўнікі прарасейскага беларусафобскага рэжыму, якія апанавалі нашу зямлю. Бо можна не сумнявацца, што гледзячы на тое, што адбываецца сёньня ва Ўкраіне, негатыўныя вобразы іх уласнай будучыні паўстаюць перад цяперцамі самі сабой. Адсюль такая іх рэакцыя… Аднак, хочаш ня хочаш, а многія звычайныя беларусы-літвіны таксама ўспрымаюць тое, што кажуць афіцыйныя СМІ (на справе СМДІ). Так пабудавана псіхіка масы, гэта – закон. Для большасьці людзей зьяўляецца недасягальнай задача самастойна выпрацаваць уласнае, больш аб’ектыўнае стаўленьне да прынцыповых зьяў рэчаіснасьці. Гэтым, дарэчы, і карыстаюцца ўсе антынародныя рэжымы. Таму, у дадатак да выказваньняў Арэстовіча (гл. папярэдні матэрыял) мы хочам пазнаёміць нашых чытачоў зь меркаваньнямі пра Правы сектар, выказанымі іншымі аўтарытэтамі. Сёньня мы прапануем прыслухацца да трох людзей (таксама можна прачытаць іх выказваньні, зафіксаваныя пісьмова).
