nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Наш аналіз ксенаэтнічнага ўплыву (як актуальнага, так і патэнцыйнага) на карэнныя еўрапейскія этнасы, у т.л. на наш беларуска-літвінскі, быў бы няпоўным, калі б мы не ўзгадалі пра цыганаў, габрэяў, кітайцаў, крымскіх татар. Таму давайце пагаворым і пра іх.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
А цяпер давайце пяройдзем у значна больш знаёмую нам Усходнюю Еўропу, на тую яе тэрыторыю, якую называюць “постсавецкая прастора”. У адрозьненьне ад араба-афрыканцаў Заходняй Еўропы, многія зь якіх былі запрошаны туды, ва Ўсходняй Еўропе дэструктыўна дзеюць іншыя сілы імперскіх каланіяльных “імігрантаў”. Галоўнае адрозьненьне, што тут пасьля распаду былой СССР на былых каланіяльных тэрыторыях камуністычнай формы расейскай імперыі, нібы ракавіны на марскім беразе пасьля адыходу хвалі, засталіся людзі зь ментальнасьцю расейцаў-імперцаў. Давайце прааналізуем, што робіць цяпер гэты тып імігрантаў у Эстоніі, Латвіі, ва Украіне.
Віталь Хромаў, Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
3.
Пачнем з Францыі. Час: канец кастрычніка – пачатак лістапада 2005 году.
У гэтай краіне і ў гэты час мы можам убачыць першыя наступствы (толькі першыя!) “французскай мадэлі” будаваньня дзяржавы і нацыі – фактычна, паўстаньне нашчадкаў афра-арабскіх імігрантаў, якія ў прыгарадах буйных французскіх гарадоў літаральна па ўсёй Францыі пачалі падпальваць аўтамабілі, аўтобусы, школы, граміць клубы, бібліятэкі, крамы і г.д., аказваючы пры гэтым актыўны супраціў паліцыі. Нагадаем, тады за пару тыдняў начных забурэньняў згарэла больш за 10.000 адзінак розных транспартных сродкаў, якія належалі звычайным французам, адбылася вялікая колькасьць іншых дэструктыўных падзей, былі паранены сотні паліцэйскіх. Стаяла пытаньне пра ўвядзеньне арміі… (ілюстрацыя ўверсе з тых падзей)
Вадзім Растоў, аналітычная газета “Секретные исследования” (узята з nv-online.info/index.php?c=ar&i=9985&c2=araddcompa; нязначна скарочана)
… З вуліцамі Менску тая ж сітуацыя, як і ў Віцебску [ды іншых гарадох Беларусі]. Вось, напрыклад, вуліцы Разінская і Пугачоўская. Няўжо гэтыя мяцежнікі рыхтавалі свае сялянскія паўстаньні супраць царызму ў Менску? Вядома ж, не. Бо ў іх эпоху мы ўвогуле з Расеяй былі рознымі краінамі (мы жылі ў Рэчы Паспалітай). Але, можа быць, у нас проста любяць усіх мяцежнікаў і бунтароў? Не – ня любяць. Таму што ў Менску няма вуліцы, якая б насіла імя НАШАГА кіраўніка паўстаньня супраць царызму Якуба Ясінскага (1761-94 гг.). Наш беларус загінуў за нашу свабоду, але мы аддаем належнае не яму, а Разіну ды Пугачову. Іншы беларус і таксама кіраўнік гэтага ж ваўстаньня Тадэвуш Касьцюшка (1746-1817 гг.) таксама “бяз вуліцы”.
У папярэднім артыкуле мы зрабілі пэўны пралік – не ўзгадалі пазіцыю КХП-БНФ па ўзьнятым пытаньні. З задавальненьнем выпраўляем яго, друкуючы зварот Кансэрватыўна-Хрысьціянскай Партыі з нагоды рыхтуемых рэжымам “выбараў у палатку” (паводле http://pbpf.org/art.php?art=1544&cat=7&lang=be). Рэдакцыя.
На верасень 2008 г. рэжым рыхтуе “выбары” сваёй палаты. Ёсьць рэальная небясьпека, што пад “выбары” рэжым можа падсунуць рэфэрэндум па канстытуцыйным акце незаконнай “саюзнай дзяржавы з Расеяй”. Або праз нібыта “легітымную” палату зацьвердзяць незаконнае ўтварэньне – “саюзную дзяржаву”. Беларусы мусяць адвярнуцца ад рэжыму, ня ўдзельнічаць у фальшывым галасаваньні. Калі беларусы не адвернуцца, ня выстаяць супраць падманнага і прымусовага зацягваньня іх на выбарчыя ўчасткі, то з усімі намі можа здарыцца вялікае няшчасьце. Прадажны рэжым можа выкарыстаць магчымасьць, каб зьнішчыць нашу незалежнасьць, ператворыць Беларусь у губернію расейскай імпэрыі, а нашых хлопцаў (можаце не сумнявацца) пагоняць гінуць у “гарачыя кропкі” вечна ваюючай Масковіі. КАЛІ МЫ НЯ БУДЗЕМ ЗМАГАЦЦА, – БЕЛАРУСКУЮ МАЁМАСЬЦЬ, ЗЯМЛЮ заграбуць ДА [СВАІХ] РУК МАФІЙНЫЯ МАСКОЎСКІЯ КЛАНЫ.
Домерг Палако дэ Мэнас (паводле chitaemknigi.narod.ru/iydei/holokost.htm; www.rv.ru/content.php3?id=7362)
Гэты матэрыял належыць да сьферы інтэлектуальных спрэчак у Францыі, скіраваных на аналіз сіянісцкіх міфаў. Нязначна скарочаны. Рэдакцыя.
Аналітычны аддзел “Паўночнага брацтва” (паводле http://vdesyatku.net/index.php?option=com_content&task=view&id=385&Itemid=29)
З нагоды вымушанага выхаду на тэму, якую мы аналізавалі ў папярэднім матэрыяле, узьнікла жаданьне рагледзець яе яшчэ глыбей. Яно ўзмацнілася дзякуючы некаторым каментарам, пададзеным нашымі чытачамі. Выстаўляем артыкул рускай нацыянальнай групоўкі “Паўночнае брацтва”, які прысьвечаны зьвесткам пра кіраўніцтва самай “уплывовай, крутой, раскручанай, нацыяналістычнай-найнацыяналістычнай” арганізацыі “рускіх” у сёньняшняй Расеі, вядомай як “ДПНИ” (Рух супраць нелегальнай іміграцыі). Гэты артыкул быў выстаўлены ў сеціве яшчэ ў сакавіку г.г. і вы́клікаў літаральна паніку ў пэўных колах. Чаму, напэўна зразумее кожны. Такім чынам, спачатку артыкул (скарочаная версія), потым наш каментар. Матэрыял ілюструецца шматлікімі фотаздымкамі. Першы зь іх, які пададзены ўверсе, дэманструе ўражвальнае падабенства лідэраў сёньняшняй “ДПНИ” – братоў Поткіных (пазначаны № 2 і 4), з некаторымі кіраўнікамі былых бальшавікоў (№ 1 і 3 – адпаведна Троцкі й Сьвярдлоў). Аўтарскі дыскурс захаваны, хаця мы зь ім нязгодныя з-за недакладнасьці.
Рэдакцыя.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Давайце абмяркуем, дык што ж адбылося? На пачатак нагадаем: галоўная мэта выстаўленьня двух папярэдніх артыкулаў заключалася ў магчымасьці праілюстраваць, што выказваньні накшталт “ЗША жадаюць разбурыць Расею”, “Расея заяўляе аб сваіх правах на постсавецкую прастору” і да т.п., якія нярэдка сустракаюцца ў палітычным дыскурсе, ёсьць надзвычай недакладнымі, неадэкватнымі зь ідэалагічных пазіцый, а таму непажаданымі для выкарыстаньня там. Паглядзіце, што адбылося ў дадзеным канкрэтным выпадку: у адным з найуплывовых палітычных часопісаў Злучаных Штатаў Амерыкі выступіла група асобаў, якія прадэманстравалі блізкі падыход да ключавых геапалітычных праблем. Няўжо цяпер і мы павінны казаць, што ЗША выступаюць за тое, пра што казалі яны? А, можа, больш правільней прыглядзецца, што гэта за людзі, інтарэсы канкрэтна якой сілы яны прадстаўляюць? (гэта першае пытаньне). І як суадносяцца гэтыя інтарэсы з інтарэсамі розных народаў (напрыклад, украінскага, беларускага), усёй агульналюдскай цывілізацыі, з адзіным сэнсоўным імператывам яе прагрэсіўнага гуманістычнага разьвіцьця? (пытаньне другое).
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
У свой час мы ўжо разьбіралі пытаньне, пададзенае ў загалоўку (гл. https://nashaziamlia.org/2006/07/05/181). Тады мы прыйшлі да высновы, што ў беларускім небе ў ноч з 3 на 4 ліпеня ўсе апошнія гады бухае “ўладны ідыятызм”. Але новы погляд на сітуацыю робіць неабходным разгледзець яшчэ адну версію. Гэтая версія бярэ за аснову ня дурасьць мясцовага начальства, а яго схаваныя каштоўнасьці – тыя, якія яно патаемна ад грамадства на самой справе адзначае і менавіта 3 ліпеня.
Віталь Хромаў
Як паведаміла радыё “Свабода” (www.svaboda.org/content/Article/1181005.html), 1 ліпеня пайшоў з жыцьця Віктар Сікора (1925-2008 гг., гл. фота) – адзін з кіраўнікоў колішняга Саюзу беларускай моладзі ў Паставах, лідэр Пастаўскае філіі Беларускай Незалежніцкай партыі, камандзір партызанскага антысавецкага аддзелу на Пастаўшчыне, вязень сталінскага ГУЛАГу, сапраўдны патрыёт Беларусі, адраджэнец.
Назар Грынык (“Украінская праўда”, Украіна, паводле www.inosmi.ru/translation/242274.html; ілюстрацыя – постаці С.Бандэры і Р.Шухевіча)
Віктар Увераў (паводле ariru.info/doc/?id=3117)
На нашым сайце ёсьць матэрыялы, прысьвечаныя выкрыцьцю сапраўднага аблічча Рускай праваслаўнай царквы Маскоўскага патрыярхату (РПЦ МП), якая пакуль дамінуе і ў нашай Беларусі. Матэрыял, які падаецца ніжэй, мае сваю каштоўнасьць – у сеціве ён выстаўлены рускімі людзьмі (дакладней, рускімі шавіністамі), якія скарысталі добрую нагоду для аналагічнага.
Рэдакцыя.
Сябры! Гарадзенскі Рух “За Свабоду” запрашае ў супольную паездку на “Басовішча-2008” – фестываль музыкі маладой Беларусі. Сёлета “Басовішча-2008” пройдзе 18-19 ліпеня на традыцыйным месцы ў мястэчку Гарадок (Grodek), што на Беласточчыне. Сёлета будзе арганізаваны даезд ахвотных наведаць “Басовішча-2008” па маршруце Кузніца Беластоцкая (чыгуначны вакзал) – Басовішча – Кузніца Беластоцкая (чыгуначны вакзал). Увага! Умовы!
Міхаіл Галдзенкоў (паводле n-europe.eu/content/index.php?p=49)
Масковія (сэрца Расеі) не размаўляла па-расейску [на цяперашняй мове расейцаў-маскоўцаў. – Рэд.] да самых Пятроўскіх часоў… Здаецца, гэта лухта, якой і быць ня можа, але факты – рэч упартая. І гістарычныя факты, якія стагоддзямі хавалі царскія гісторыкі, гавораць толькі пра адно – гэта было так.
Уладзімір Бялінскі (паводле http://a–ingwar.blogspot.com/2008/05/blog–post_1831.html; поўны тэкст кнігі, адкуль узяты матэрыял, тут: http://ukrlife.org/main/evshan/moxel.htm).
Працягваем разбураць імперскія міфы. Падаем артыкул, прысьвечаны выхаду чарговай расейскай ідэалагічнай кіна-агіткі “Аляксандр.Неўская бітва”. Разгледзім жыцьцёвы шлях гэтага Аляксандра паводле цікавых матэрыялаў кнігі Уладзіміра Бялінскага «Страна Моксель», якія грунтуюцца на расейскіх гістарычных крыніцах. Матэрыялы кнігі дазваляюць па-новаму ацаніць гісторыю Масковіі.
Рэдакцыя.
Анастасія Зелянкова (паводле http://gazetaby.com/cont/print.php?sn_nid=3990)
Захоп Навагрудка, замах на Хрушчова, вызваленне палітвязняў — усё гэта невядомыя старонкі беларускага антысавецкага супраціву. Пасля другой сусветнай вайны нашы суайчыннікі яшчэ больш за дзесяцігоддзе са зброяй у руках змагаліся за сваю свабоду супраць савецкай улады. Доўгі час лічылася, што ў 1944 годзе беларускія партызаны павыходзілі са сваіх лясных сховішчаў і пачалі разам з мірным насельніцтвам будаваць светлую сацыялістычную будучыню. Насамрэч, усё было далёка не так. Кніга Сяргея Ярша і Сяржука Горбіка “Беларускі супраціў” (гл. фота ўверсе), якая нядаўна выйшла ва Украіне, расказвае пра партызанскую барацьбу, што разгарнулася пасля перамогі над фашызмам. Пра размах гэтай барацьбы, яе супярэчнасці і вынікі “Салідарнасці” распавёў адзін з аўтараў кнігі, беларускі гісторык Сяргей Ёрш.
Юры Кузняцоў (паводле ideo.ru/cancerocracy.html; ілюстрацыя – карціна С. Іванова “Баскакі”)
Падаем яшчэ адзін вялікі артыкул расейскага антыімперскага ідэолага Ю.Кузьняцова. Для аналіза ды крытыкі расейскай рэчаіснасьці й яе імперыякратыі аўтар шырока выкарыстоўвае гістарычныя факты, медыка-біялагічныя вобразы, сістэмныя паняцьці. Нас уразіла, як шмат з гэтых вобразаў і паняцьцяў надзвычай блізкія тым, што ўжо былі выкарыстаны сябрамі нашай рэдакцыі. Артыкул зьяўляецца чарговым сьведчаньнем, што сярод расейскіх інтэлектуалаў нарастае разуменьне: галоўныя праблемы расейскага грамадства абумоўленыя імперскім статусам Расеі. Аднак, у адрозьненьне ад А.Шырапаева, аўтар яшчэ ня здольны запрапанаваць выніковых сьхемаў лячэньня імперскай хваробы. У гэтым можа пераканацца кожны, хто дачытае артыкул да канца.
Рэдакцыя.
Аляксей Шырапаеў
Падаем чарговы артыкул выбітнага ідэолага рускага нацыяналізму, на гэты раз нашага сучасьніка, А.Шырапаева (узята з lj.rossia.org/users/shiropaev/25386.html). Аднак мы вымушаны адразу паправіць аўтара. Уся Смаленшчына, поўдзень Пскоўшчыны і усход Браншчыны – гэта частка этнічнай беларускай тэрыторыі (гл. напрыклад тут https://nashaziamlia.org/2006/05/20/106/), якая ўсё яшчэ застаецца захопленай расейскай імперыяй. І хаця мы, зыходзячы са зьмястоўнага інтэр-нацыяналізму абедзьвюма рукамі гатовыя падтрымаць стварэньне нацыянальнай дзяржавы рускіх з назвай Залесьсе, мы настойваем на вяртаньні нам нашых усходніх тэрыторый, на ўваходжаньні іх у склад адзінай унітарнай Беларуска-літвінскай дзяржавы. Лінія Ржэў-Вязьма-Бранск – вось будучая мяжа паміж Залесьсем і Вялікай Літвой-Беларусьсю. Сьхема вяртаньня нашых усходніх тэрыторый даўно зафіксаваная як 25-ы і 32-і прынцыпы Беларускай дактрыны.
Рэдакцыя.
Зьбігнеў Бжэзінскі (“The Washington Quarterly”, паводле inosmi.ru/stories/01/05/29/2996/240172.html)
З ног да галавы апрануты ў чорнае – нават вадалазка была менавіта гэтага колеру (вядома, што такому стылю ў свой час аддаваў перавагу Беніта Мусаліні) – былы палкоўнік КГБ, а цяпер прэзідэнт Уладзімір Пуцін выступаў перад тысячамі ўсхваляваных маладых прыхільнікаў, якія сабраліся на маскоўскім стадыёне 21 лістапада 2007 г. Лейтматывам яго прамовы стала ксенафобскае папярэджаньне аб нелаяльнасьці ў адносінах да дзяржавы, накіраванае супраць расейскіх дэмакратычных недзяржаўных агранізацый, якія атрымліваюць субсідыі з-за мяжы. “На жаль, можна знайсьці яшчэ ўнутры краіны тых, хто “шакаліць” каля замежных пасольстваў, … разлічвае на падтрымку замежных фондаў і ўрадаў, а не на падтрымку свайго ўласнага народу”, – грымеў Пуцін пад акампанемент патрыятычных песень савацкай эпохі, якія несьліся з рэпрадуктараў; натоўп махаў расейскімі сьцягамі.
Паводле dobrowoletz.livejournal.com/87135.html
Мы – сайт ідэалагічны, і асабліва за гістарычнымі датамі не ганяемся. Але і такое магчыма. Сёньня 9 траўня, а ўчора быў Дзень капітуляцыі гітлераўскай Нямеччыны ў Другой сусьветнай вайне і яе завяршэньня ў Еўропе. У свой час мы ўжо падавалі некаторыя меркаваньні што да “сьвята перамогі Савецкага Саюзу” ў “Вялікай Айчыннай” і блізкіх тэм (гл. тут: nashaziamlia.org/2007/05/18/681; nashaziamlia.org/2007/05/01/645; nashaziamlia.org/2007/05/19/684; nashaziamlia.org/2008/03/01/1218; nashaziamlia.org/2007/10/06/919; nashaziamlia.org/2008/02/26/1207; Д п-п 56). Галоўнае, што мы ня можам прыняць у цяперашняй інтэрпрэтацыі дадзенага “сьвята” – гэта маніпулятыўнае выкарыстаньне памяці пра тую вайну і яе мільённыя ахвяры (у тым ліку і з боку нашага народу) для ўмацаваньня сёньняшніх антынародных рэжымаў у Беларусі й Расеі. Такое мы лічым проста сатанінскай справай. Але, як высьвятляецца, “нешта ня тое” адчуваюць і многія іншыя людзі. Нехта пад нікам “Дабраволец” у сваім ЖЖ запрапанаваў усім жадаючым выказацца на тэму, пазначаную ў загалоўку. Яму паступілі сотні меркаваньняў. Многія зь іх можна лічыць сэнсоўнымі, некаторыя слабаватымі, а некаторыя – правакатыўнымі. Вы можаце самі зазірнуць на пададзены адрас і скласьці ўласнае меркаваньне. Мы ж вырашылі падаць ніжэй некаторыя выказваньні…
Рэдакцыя.
