nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Падаем інтэрвю Барыса Міронава – былога Міністра друку й інфармацыі РФ. Пры ўсёй неадназначнасьці стаўленьня да яго самога (напрыклад, у многіх выпадкаў, калі ён гаворыць “габрэі”, мы б напісалі “сіяністы”), лічым вартым прыслухацца да многіх яго цьверджаньняў і фактаў. Акрамя таго, варта паважаць людзей, якія ахвяруюцца за свой народ і якіх прэсуюць… (паводле www.rusprav.org/2007/74.htm).
Рэдакцыя.
Пасьля азнаямленьня з рэальным станам расейскага грамадства і крамлёўскай улады, а таксама з залежнасьцю апошняй ад сусьветнай закулісы, лагічна азнаёміцца з рэакцыяй на ўсё гэта разумных і сьмелых расейцаў, якія прэзентуюць адрозныя кірункі рускай нацыянальна-дэмакратычнай плыні. Як яны самі ацэньваюць сітуацыю, што робяць ці прапануюць рабіць? У сувязі з жаданьнем атрымаць хаця б сьхематычны адказ на гэтае пытаньне, мы выстаўляем тры артыкулы, якія несумніўна могуць быць павучальнымі й для нас – дэмакратаў беларускіх (хаця, вядома ж, далёка не з усім мы можам пагадзіцца). Першы з артыкулаў належыць Уладзіміру Фралову, больш вядомаму як Яраўрат. Калі ФСБ закрыла яго ЖЖ, артыкул Яраўрата – той, які пададзены ніжэй – быў выстаўлены ў блогу Ўладзіміра Букоўскага (усё ж не дарма мы рэкламавалі гэтага чалавека!). Выстаўляецца паводле community.livejournal.com/bukovsky_2008/110650.html
Рэдакцыя.
А вось меркаваньне яшчэ аднаго расейскага дэмакрата на конт чарговай крамлёўскай “ракіровачкі”. Ня будзем хаваць, яно вельмі блізкае да нашага. Артыкул належыць аглядальніку інтэрнэт-праекта “Саюз Народных Рухаў РФ” А. Ермалаеву (паводле http://www.snd-su.ru; kavkazcenter.com/russ/content/2007/12/18/55092.shtml)
Яшчэ адзін кірунак збору матэрыялаў вакол “падзеі вымушанай праўды”, якой стала прызначэньне Мядзьведзева пераемнікам Пуціна, зьвязаны з аналізам рэакцыі ліберальнага Захаду на яе. Падаем гэтыя матэрыялы.
Рэдакцыя.
Аналітычны аддзел арі.ру (паводле ariru.info/doc/?id=3015)
2 сакавіка 2008 года ў краіне прызначаныя выбары іх прэзідэнта. Імя першага кандыдата рэжыма ўжо заяўлена. Гэта пан Мядзьведзеў, запісаны ў пасьведчаньні аб нараджэньні як Дзьмітры. Пакуль ён выконвае абавязкі віцэ-прэмьера Расеяніі. Гэтага чалавека нейкія сілы плануюць зрабіць прэзідэнтам для 120 мільёнаў рускіх. Патрэбна гэта рускім ці не, чым гэта ў канчатковым выніку абярнецца для рускіх – думаем, і так зразумела. Узьнікае пытаньне: як мы можам паўплываць на сітуацыю, дзеючы ва ўмовах рэпрэсіяў, ціску, забаронаў у надзвычай несяброўскім асяроддзі?
Пётар Хамякоў
З папярэдніх артыкулаў мы пазнаёміліся з адной групай фактаў, неабходных для аналізу “вымушанай падзеі голай праўды”. Гаворка ішла пра сацыяльна-эканамічнае становішча Расеі. Пераходзім да аналізу пераемніка – г.зн. самога сп-ра Мядзьведзева. Паспрабуем высьветліць, да якога народу ён належыць, якую мае сістэму поглядаў, кола сяброў і г.д. Нас будзе цікавіць усё тое, што адказвае на пытаньне: хто ён такі? Натуральна, зьмястоўных адказаў на гэтае пытаньне ў яго афіцыйнай біяграфіі ня знойдзеш. Трэба зноў ісьці да ворагаў пуцінскага рэжыму і “пытацца” ў іх. Таму мы і падаем артыкулы з сайта рускіх шавіністаў ari.ru (дадзены артыкул выстаўляецца паводле ariru.info/doc/?id=3018).
Рэдакцыя.
Красімір Петроў (Krassimir Petrov, “Energy Bulletin”, 21 лютага 2006 г., ЗША; паводле http://www.inosmi.ru/stories/05/09/02/3453/225673.html)
Гэты і наступны артыкулы, якія мы трошкі скарацілі, мы выстаўляем для таго, каб паказаць тэхналогіі, з дапамогай якіх амерыкана-сіянісцкая фіналігархія паразітуе на значнай частцы чалавецтва. Кожнаму беларусу варта ведаць ня толькі, як дзейнічае расейскі імперыялізм (тут мы добра засвоілі, што ён падпарадкоўвае народы праз вайсковую сілу, гвалт, тэрор, праз рускую мову, захоп інфармацыйнай прасторы ды маёмасьці народаў і г.д.), а і як дзейнічае іншы від імперыялізму – сіянісцкі фінансавы.
Рэдакцыя.
У працяг узьнятай антысіянісцкай тэмы друкуем цікавы артыкул, узяты з www.rusprav.org/2007/93.htm (поўная версія тут www.russia-talk.com/antichrist.htm). Паняцьце “антыхрыст” – на сумленьні аўтара. Мы аддаем перавагу паняцьцям глабалісцкія “фіналігархія” і “сіянакратыя”.
Рэдакцыя.
У гэтым артыкуле мы пазнаёмімся з мерапрыемствамі, якія праводзяць “будаўнікі” Новага сусьветнага парадку. Адразу зробім агаворку, у гэтым артыкуле мы абмяжуемся толькі фінансавым бокам справы, бо разам з адпаведнай тэхналогіяй гэты бок – адна з галоўных прыладаў “будаўнікоў” Новага сусьветнага парадку. Акрамя таго, гэты артыкул запатрабуе ад чытача пэўнай грамадзянскай мужнасьці й гатовасьці адмовіцца ад шэрагу ўбітых у голавы паняцьцяў, бо факты (і толькі факты!), якія прыведзеныя ў артыкуле, ідуць у разрэз са шматлікімі звычайнымі ўяўленьнямі. Гэта адбываецца з-за таго, што антыхрыст, які па Евангельлі ёсьць “бацькам хлусьні”, старанна хавае свае пляны і дзеяньні да таго моманту, пакуль чалавецтва цалкам не апынецца ў яго ўладзе.
Міхась Кукабака (сьнежань 2002 г.)
У сітуацыі неабходнасьці маральнага выбару варта зьвяртацца да маральных аўтарытэтаў. Таму, працягваючы аналіз сіянісцкай тэмы, мы вырашылі зьвярнуцца да меркаваньня Міхася Кукабакі – вядомага дысідэнта, праваабаронцы, грамадскага дзеяча і, што вельмі прыемна для нас, беларуса па паходжаньні. Па прафесіі ён – просты рабочы, цяпер жыве ў Маскве, супрацоўнічае зь Хельсінскай Асацыяцыяй. Паводле www.gulag.ipvnews.org сп-р Міхаць у 1968 годзе адмовіўся ўдзельнічаць у здушэньні “Праскай вясны” і заявіў уладам: “Калі пашлёце, буду вымушаны павярнуць свой аўтамат супраць Саветаў – выступіць на баку чэхаў”. За гэта ды іншае быў паддадзены персьледу. У 1977 годзе Кукабаку памясьцілі ў “шпіталь сьпецтыпу”. Праз год яго асудзілі за “антысавецкую агітацыю і прапаганду”. Калі тэрмін закончыўся, яго зноў падоўжылі. Так было некалькі разоў. Сп-р Міхась адмовіўся напісаць сьпецыяльную заяву з абяцаньнем ніколі больш не займацца “антыдзяржаўнай дзейнасьцю”. У выніку ён стаў апошнім савецкім дысідэнтам: быў выпушчаны з турмы толькі ў сьнежні 1988 г. – сьпецыяльна да сесіі ААН з удзелам М.Гарбачова. Яго імя ў дэмакратычных краінах стала сімвалічным. Вызвалілі яго пад ціскам міжнароднай грамадскасьці з актыўным удзелам Андрэя Сахарава.
Рэдакцыя.
Сьцівен Уолт, Джон Міршаймер (паводле http://meast.ru/?p=313)
Алесь Астроўскі
Пасьля расколу БНФ “Адраджэньне” ў 1999 годзе і выхаду групы З.Пазьняка з шэрагаў Фронту з утварэньнем Кансерватыўна-Хрысьціянскай партыі здавалася, што асноўныя ўнутраныя праблемы арганізацыі вырашаныя. На справе, адыход ад адной памылковай лініі ў дзейнасьці яшчэ не азначае, што кожны іншы кірунак будзе правільным. Спачатку мы – сябры БНФ і ўсё яшчэ аматары на грамадска-палітычнай ніве – гэтага ня ведалі. Але хутка (ужо праз 1-2 гады) у шэрагах Фронтау ўзьнікла даволі вялікая група, якая ўстала ў апазіцыю да БНФ-бюракратаў на чале зь В.Вячоркам. Я б, можа, не ўспамінаў тую даўнюю гісторыю, калі б ня пэўныя абставіны…
Гэты артыкул Зянона Пазьняка быў напісаны год таму. Мы выстаўляем яго сёньня ў сувязі з тым, што ў “Расеі” 4 лістапада праходзіць чарговая сьвята “нацыянальнага яднаньня”, якое ўсё больш пачынае нагадваць тыповы расейскі шавіністычна-імперскі шабаш (наш аналіз “рускага марша” наперадзе). Нагадваем, што пра небясьпеку рускага фашызму мы папярэджвалі ўжо даўно і шматкроць (паводле http://pazniak.com/news/57.html)
Рэдакцыя.
З нагоды Дзядоў паведамляем, што ў беларускай інтэрнэт-прасторы існуе сайт арганізацыі “Мартыралог Беларусі”. Асноўная заслуга тых, хто робіць гэты сайт – складаньне сьпісаў і, па магчымасьці, кароткіх біяграфіяў тых жыхароў Беларусі, хто быў сярод ахвяраў камуна-фашыстоўскага тэрору, і тых, хто быў катам. Многія сябры Эксьпертнай рады, якая падае адпаведныя матэрыялы, вядомыя нам, як вельмі прыстойныя людзі (але, на жаль, ня ўсе…). Усім, хто цікавіцца тэмай рэпрэсіяў супраць беларускага народу, раім ведаць пра існаваньне гэтага сайта і наведаць яго.
Рэдакцыя.
У адпаведнасьці з нашым месцам у беларускай ідэалагічнай прасторы мы павінны былі б ацаніць падзею, якая адбылася ў Менску 14 кастрычніка г.г. па ініцыятыве “аб’яднанай апазіцыі”. Мы азнаёміліся з фактычным бокам справы (гл., напрыклад, тут http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/E85C0EF8-CE2A-453C–A634-F8E870A7FC96.html; http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/E68F83C6-D1ED-48BC-968A-7F9972D7E8FD.html; http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/916CD8FB-7187-42FC–AFB2-C4F84D10A56A.html; http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/03E3AB2B-327D-4631-825B-91FE724D571F.html), з аналізамі сп-роў Карбалевіча, Старыкевіча, Быкоўскага (гл. тут http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/B0536DCD-5587-4A51-88EA–ABDB4183AD7F.html; http://svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/10/45A5FAE6-0C77-4483-B806-C40093636EAD.html), праглядзелі ўсе 7 фотарэпартажаў, выстаўленых на сайце радыё “Свабода” і ўжо сабраліся выкладаць наша бачаньне падзеі. Але гэта суправаджалася такімі непрыемнымі пачуцьцямі, што ўрэшце мы палічылі за лепшае зафіксаваць толькі тры феномены – значнае адступленьне аб’яднанцаў ад беларускай мовы і нацыянальнай сімволікі (гл. падборку фотадакументаў – нягледзячы на вельмі ўдалы дзень, усё было затоплена чорна-сінімі колерамі й сапсавана гнілым патураньнем моўнаму этнацыду; гэта першы феномен); раздзельнае шыхтаваньне сілаў Мілінкевічам і другой часткі “аб’яднанай апазіцыі” (высьвятлялі, хто галоўны) ва ўмовах стараннага піараньня менавіта першага фотакарэспандэнтамі (другі феномен); ўзаемнае завочнае імкненьне дагадзіць: аб’яднанцы – цяперцам, цяперцы – аб’яднанцам (напрыклад, што значыць “Беларусь ў Еўропу”, а Лукашэнку куды падзенем?; раней ведалі куды; гэта трэцяе). Паколькі нашыя погляды на тое, хто ёсьць аб’яднанцы, у значнай ступені супадаюць з поглядамі Зянона Пазьняка, мы вырашылі замест нашага аналізу падаць яго артыкул, які зьявіўся ў сеціве напярэдадні падзеі (нашае ж стаўленьне да планаванага “маршу” мы выказалі яшчэ ўлетку – гл. тут: nashaziamlia.org/2007/08/16/854). Тых, хто хацеў бы пабачыць менавіта наш аналіз адбылага, заклікаем не засмучацца – матэрыялы, прысьвечаныя “маршу”, мы яшчэ выкарыстаем для больш глыбокага аналізу стану г.зв. “аб’яднанай апазіцыі” (пра свае абавязкі што да Д-прынцыпа 66 мы памятаем).
Рэдакцыя.
Увага! Маскалямі ў адпаведнсьці з традыцыяй нашых продкаў і нацыянальных герояў (Кастусь Каліноўскі) мы завем прадстаўнікоў уладнай піраміды расейскай імперыі – імперыякратаў – непасрэдных атрымальнікаў усялякіх каштоўнасьцяў ад свайго ўладна-паразітнага стану (адносна падпарадкаванага грамадства), а таксама іх прыхлябаяў, якія, у разьліку на костку “з барскага стала”, таксама карыстаюцца імперскім сьветаглядам, падтрымліваюць і прапагандуюць яго. У цяперашняй РФіі да апошніх належаць многія акторы, прапагандысты, журналісты… Адзін з такіх журналістаў Дзьмітры Сьцешын улетку г.г. наведаў Якуцію і напісаў вялікі артыкул у прыўладнай газетцы “Камсамольская праўда” (КП). Паколькі толькі што мы пазнаёміліся з поглядам на праблемы якуцкага народу некаторых яго перадавых прадстаўнікоў, будзе цікавым паглядзець на тое ж з ракурсу прапагандыста расейска-рускай імперска-шавіністычнай ідэалогіі. Кожны чытач сам можа заняць бок тых, хто яму бліжэй. Мы ж па нашай завядзёнцы не заўсёды стрымліваліся, калі ўзьнікала жаданьне тыя ці іншыя думкі аўтара пракаментаваць [як заўсёды, у квадратных дужках]. Матэрыял узяты з сайта www.dpni.org. На фота ўверсе Якуцк летам і зімой.
Рэдакцыя.
Больш за год таму ў рэдакцыю “Каўказ-Цэнтар” прыйшоў ліст ад журналістаў апазіцыйнай “Якуцкай газеты” (г.Якуцк) Андрыяна і Леаніда Мікалаевых (гл. www.kavkazcenter.com/russ/content/2006/01/27/41368.shtml). Ліст дапамагае дадаткова зарыентавацца ў падзеях, якія адбываюцца ў Якуціі. На фота ўверсе: жыхары Якуцка пратэстуюць у час прыезда Пуціна.
Рэдакцыя.
(паводле http://allmedia.ru/headlineitem.asp?id=402255)
4 кастрычніка г.г. у Незалежным прэс-цэнтры ў Маскве на прэсавай канферэнцыі на тэму “Па падзеях бягучага моманту” выступіў прэзідэнт Інстытута эканамічнага аналізу, старшы навуковы супрацоўнік Інстытута Катона (Вашынгтон) Андрэй Іларыёнаў (гл. фота). Ён заявіў, што ў апошнія 15-16 гадоў у Расеі ідзе працэс згортваньня дэмакратыі, новы этап нагадвае перыяд Залатой арды, калі ідзе “раздача ярлыкоў на княжаньне ў асобных рэгіёнах”. У першую чаргу гэта закранула нацыянальныя рэспублікі, але працэс распаўсюджваецца на ўсе рэгіёны.
Рэдакцыя.
Нарэшце ёсьць афіцыйныя дадзеныя ЦВК Украіны па больш чым 99,9% падлічаных бюлетэняў (гл. http://www.zavtra.com.ua/election2007). Можна пачынаць аналізаваць.
У працяг папярэдняга артыкула (як у ім і абяцалася) падаем цікавую інфармацыю, перададзеную зь нетраў Крамля ў выглядзе выступу Глеба Паўлоўскага на канферэнцыі “Новыя выбарчыя тэхналогіі” (канферэнцыя праходзіла летам). Гэты выступ мы падаем у пераказе паліттэхнолага Алёны Токаравай, які яна разьмясьціла на сваім сайце (http://elena-tokareva.livejournal.com/101409.html). Уражаньне такое, што расейская імперыякратыя бачыць магчымае разьвіцьцё падзей у кірунку, паказаным у папярэднім артыкуле, і рыхтуецца да іх. Імперыякратыя як быццам гатовая ахвяраваць інтарэсамі расейскіх алігархаў і, нават, часткі мясцовых бюракратаў, каб ратаваць свае… Няўжо ў “Расеі”, нягледзячы на прапагандысцкую браванаду, усё настолькі кепска? Калі так, наш чытач павінен быць аб гэтым паінфармаваны.
Рэдакцыя.
