Паводле http://www.svaboda.org/content/article/1969594.html
nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Паводле http://www.svaboda.org/content/article/1969594.html
Рэдакцыя.
Больш за год таму ў артыкуле, прысьвечаным “Карце муда́ка” і “беламу сьцярвятніку”, мы заявілі, што “калі да 1 студзеня 2010 г. акцыя з польскай “картай” ня будзе спынена і адмененая, польскія імпер-шавіністы будуць аб’яўлены намі чарговым (№4) ворагам нашага беларуска-літвінскага народу (гл. месца, падрыхтаванае пад Д пр-п 112б). Прааналізаваць, як выглядае сітуацыя ў дадзеным пытаньні, і выканаць сваё абяцаньне мы зьбіраліся адразу пасьля завяршэньня аналізу актуальнага стану расейскай імперыякратыі, які мы робім цяпер. Аднак так складаюцца абставіны, што мы вымушаны перапыніць серыю матэрыялаў, прысьвечаных расейскай імперыякратыі, каб выканаць сваё абяцаньне што да польскіх імперыялістаў ужо зараз.
Рэдакцыя
Валеры Грыцук
Аўтар пададзенага ніжэй тэксту – палітычны ўцякач зь Беларусі. Ён даслаў яго ў нашу рэдакцыю, з большага з мэтай інфармаваньня, яшчэ летась у кастрычніку. Гэты тэкст ёсьць выступам паважанага спадара Валера на канферэнцыі, якая праводзілася пад эгідай АБСЕ недзе ў Еўропе і была прысьвечана праблемам “талерантнасьці й дыскрымінацыі” (www.osce.org/documents/odihr/2009/10/40079_ru.pdf). Мы вырашылі выставіць гэты выступ В.Грыцука, паколькі становіцца ўсё больш відавочным, што калі “цывілізаваныя заходнікі“ гавораць пра парушэньні правоў чалавека ў Беларусі, гэтым чалавекам у іх можа быць альбо габрэй (www.svaboda.org/content/article/1794084), альбо паляк (www.svaboda.org/content/article/1955539). Таму мы пачалі зьбіраць і будзем зьбіраць надалей факты публічных “прапаноў” у бок заходнікаў пачаць лічыць людзьмі таксама… і беларусаў. З нагоды, ад імя нашага народу дзякуем спадару Валеру за яго мужны ўчынак.
Ігар Лосеў (паводле www.delfi.ua/news/daily/ua-ru/ekspert-fenomen-banderofobii-v-russkom-soznanii.d?id=763051&l=fplead)
Сярод чытачоў нашага сайта напэўна няма ніводнага, хто б ня ведаў пра нядаўняе наданьне Юшчанкам званьня Героя Ўкраіны Сьцяпану Бандэру. Натуральна, гэтую падзею віталі ўсе прыстойныя ўкраінцы, беларусы (у тым ліку сябры нашай рэдакцыі), шмат іншых прыстойных людзей ва ўсім сьвеце. Катэгарычна супраць, часта ў абразьлівай форме, выступіла аб’яднанае кубло соцыяпаразітных сіл у складзе прадстаўнікоў расейскай іперыякратыі, сіяністаў і польскіх імперыялістаў (гл. напрыклад тут: www.izvestia.ru/news/news229768; kp.ru/photo/477616; www.svobodanews.ru/content/transcript/156996; www.delfi.ua/news/daily/foreign/polyaki-proveli-akcii-protesta-protiv-bandery.d?id=750149; www.delfi.ua/news/daily/news/glavnyj-ravvin-ukrainy-ili-bandera-ili-ya.d?id=740180; kavkazcenter.com/russ/content/2010/01/30/70336; susvet.info/kanets-syabroustvu). Наша стаўленьне да ўзьніклага супрацьстаяньня мы выказалі адназначна (гл. nashaziamlia.org/2010/02/04/2983/#more-2983) – мы на баку ўкраінскага народу. Аднак сітуацыя патрабуе дадатковага тлумачэньня. У якасьці такога падаем артыкул сп-ра І.Лосева. Прапануем чытачам зьвярнуць таксама ўвагу на метады працы НКВД, якія доказна выкрываюцца.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Натуральна, мы ведаем, што 27 студзеня рашэньнем ААН аб’яўлена “Днём памяці ахвяр халакосту”. Мы, як нармальныя людзі, спачуваем габрэйскаму народу, які за час Другой сусьветнай вайны перажыў вялікія пакуты, панес істотныя страты. З гэтай нагоды мы, натуральна, далучаемся да ўсіх тых, хто лічыць, што чалавецтва павінна памятаць пра гэты факт. Аднак справа ў тым, што адзначэньне гэтай даты кожны раз (і на гэты раз таксама – па сутнасьці ўжо сістэматычна) азмрочваецца парай-тройкай “але”.
Выдзеліўшы ключавыя меркаваньні Пазьняка і сістэматызаваўшы іх, мы можам бачыць (натуральна, сьхематычна) актуальнае палітычная сьветабачаньне гэтага палітыка. Па найбольш істотных момантах яно мае наступны выгляд:
Барыс Керзач, Алесь Астроўкі
Эх, калі б мы маглі ўплываць на рэгламент Чысьцілішча… Тады ў сьпіс найбольш цяжкіх грахоў, з-за якіх нябожчыка трэба адразу адпраўляць у пекла і не глядзець ні на што іншае, мы б абавязкова ўпісалі “прыпісваньне чужых грахоў невінаватым людзям” і “здрада свайму народу”. Пасьля гэтага мы б зрабілі ўсё магчымае, каб кожны чалавек на Зямлі ведаў пра гэта. Бо, відаць, інакш розныя максімюкі-лісецкія яшчэ доўга будуць працягваць сваю гнюсную справу… Але давайце ўсё па парадку.
Мы ў фармуляваньні свайго стаўленьня да той ці іншай зьявы/падзеі ўжо даўно не залежым ад меркаваньняў масы. Для таго, каб аддзяліць дабро ад зла, істотнае ад шалупеньня і г.д., мы выпрацавалі свой метад і раім карыстацца ім усім беларусам: у межах беларускай этнічнай тэрыторыі ў поглядзе на падзеі трэба заўсёды сыходзіць з аб’ектыўных інтарэсаў беларускага народу. Аднак большасьць людзей псіхічна арганізаваны так, што ім веданьня праўды для перакананьня і дзеяньняў недастаткова. Патрэбным ёсьць дадатковае пацьверджаньне з боку іншых. Такая сітуацыя (бенедзіктаўшчына) назіраецца ў т.л. і ў дачыненьні да польскай тэмы. Мы тлумачым: з польскім імперыялізмам трэба змагацца так жа зацята, як і з расейскім ці габрэйскім – а многія нас нібы ня чуюць (хаця зрухі ёсьць). Таму мы з задавальненьнем падалі раней адпаведны матэрыял “Зьвязды”, ніжэй зь ня меншым задавальненьнем падаем зварот Цярнопальскай абласной рады (Україна) да Прэзідэнта і Вярхоўнай Рады Ўкраіны, а таксама да амбасадара Польшчы ва Ўкраіне (узята адсюль www.svoboda.org.ua/diyalnist/novyny/011566; падказана адным з нашых чытачоў).
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Тое, што расейская імперыякратыя і яе шаўкі, спрабуючы ле́каваць свае комплексы імперскай непаўнавартасьці, мараць пра захоп Беларусі – не навіна ня толькі для нас (праўда, такое іх лекаваньне нагадвае прыём алкаголікам стопкі водкі з раніцы, каб “зьняць” пакуты ўчорашняга перапою). Навіной для многіх усё яшчэ зьяўляецца тое, што агентура глабалісцкай сіянакратыі выступае зь імперцамі ў адзіным саюзе – утварае адзінае соцыяпаразітнае імперскае кубло. Сіяністы рэгулярна падзужваюць імперастаў і адкрыта выступаюць разам зь імі ў адзіных шэрагах (як і ў дадзеным выпадку). Мы, у рэдакцыі, гэтую заканамернасьць заўважылі даўно – нават увялі адпаведныя прынцыпы Беларускай дактрыны (гл. Д пр-п 83-85, 114, 115, 125; каму гэтага недастаткова, можа паглядзець матэрыялы пад рубрыкамі “Расейская імперыякратыя” і “Сіянізм і антысіянізм”). Таму існаваньне сімбіятычна-злачыннай кампашкі кургінянаў-галкоўскіх-пераседавых нас не зьдзіўляе. Адкрыцьцём ёсьць сінхроннае падвываньне гэтай воўчай зграі пана Шарамета. Гэты журналіст любіць апранаць маску прыхільніка беларускай дэмакратыі, здольнага крытычна глядзець на падзеі ў Беларусі й нават даваць адпаведныя парады. Адзін з такіх выступаў-парадаў 2,5-гадовай даўніны мы падаем ніжэй, а потым зноў пагаворым пра гэтага “прыстойнага на выгляд” чалавека…
Рэдакцыя.
14 жніўня г.г. беларуская газета “Звязда” падала крытычны артыкул на акцыю польскіх імперыялістаў “Карта паляка”. 17 жніўня на яго адрэагавала папулярнае польскае выданьне “Dziennik” (Дневнік), у якім ёсьць словы, вартыя запамінаньня, сказаныя адказнай асобай – дарадцам прэзідэнта Польшчы. Мы вырашылі падаць на нашым сайце і першы артыкул, і другі (з наступным перакладам), паколькі там утрымліваюцца і цікавыя факты, якія ўзбагачаюць нашы веды па тэме (гаворка пра першы артыкул), і паклёп на беларусаў, якія ў складаных гістарычных умовах спрабуюць адстойваць інтарэсы ўласнага народу.
Артыкул, пададзены ніжэй, мае назву “Карта паляка: прагматычны патрыятызм”. Ён узяты з http://pbnf.org/2008/02/19/old_2528.html і, вельмі верагодна, належыць таму ж аўтару, што і ў папярэднім артыкуле – Пятру Садоўскаму (аднак напісаны быў на год раней – 19 лютага 2008 г.). У кожнага беларуса ёсьць магчымасьць пераканацца, наколькі невыразнай і неабгрунтаванай была тады пазіцыя аўтара (якую ён, дарэчы, паўтараў – гл. nashaziamlia.org/2009/01/01/1709). Здавалася б, аўтар інтэлектуал, беларус, сябра БНФ з 20-гадовым стажам (ды яшчэ блізкі да кіраўніцтва арганізацыі), былы сябра апазіцыі БНФ у ВС РБ 12-га скліканьня, але ня можа асэнсаваць і сфармуляваць найпростую ісьціну, што ў ацэнцы падзей, датычных Беларусі, трэба найперш сыходзіць з беларускіх нацыянальных інтарэсаў. І тады, дзе і што б ты ні казаў, прынамсі, ня будзеш выглядаць бездапаможна, жалосна… Артыкул Садоўскага ёсьць ілюстрацыяй таго, што наша будучая нацыянальная перамога – гэта найперш навядзеньне парадку ў галовах беларускай інтэлігенцыі. Мы ілюструем паданы матэрыял вядомай карыкатурай пра Рыжскі падзел 1921 г. (гл. http://be.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D1%8B%D1%8F%D0%B2%D0%B0:Caricature_for_Riga_Peace_1921.png); чырвонымі кропкамі пазначаны Бельск і Смаленск; іншыя заўвагі па ходу тэкста.
Aлесь Астроўскі
У першыя дні жніўня – самага адпаведнага месяца для “легалізацыі” па-ціхаму праз СМІ розных ідэек – на радыё “Свабода” ўсплыла праблематыка ўзаемаадносін беларускага народу на яго этнічнай тэрыторыі (і ў сёньняшніх трагічных этнацыдна-генацыдных варунках!) з рознымі ксенаэтнічнымі групамі, на шчасьце прысутнымі пакуль у меншасьці на нашай зямлі. Я вырашыў паўдзельнічаць ў дыскусіі па некаторых матэрыялах, якія прайшлі там. У выніку атрымалася вялікая і, што найважней, хрыстаматыйная ілюстрацыя, вартая таго, каб быць зафіксаванай на нашым сайце. Лічу, што матэрыял патрэбны і для нашых чытачоў, і для гісторыі, і для будучага падручніка па зьмястоўнай дэмакратыі й сістэмным гуманізьме (зьлева фота Ігара Банцара – 1, Леаніда Стонава – 2).
Рэдакцыя.
У мястэчку Гарадок, што на беларускай Беласточчыне, якая цяпер, на жаль, знаходзіцца пад Польшчай, 17-18 ліпеня г.г. адбыўся фестываль музыкі маладой Беларусі “Басовішча-2009”. Сёлета “Басовішча” праводзілася ўжо ў 20-ы раз. З нагоды юбілею яно праходзіла без абавязковай конкурснай праграмы. Яе замяніла праграма з прэзентацыяй двух дзясяткаў рок-гуртоў. Сярод іх як вядомыя – напрыклад, “Палац”, “Крама”, “Lao Che”, “Нейра Дзюбель”, “Ulis”, N.R.M., так і маладыя гурты. Юбілейнае “Басовішча” арганізоўвала і новае кіраўніцтва Беларускага аб’яднаньня студэнтаў (БАС; дарэчы, адсюль і назва “Басовішча”) на чале з сустраршынямі БАС Касяй Кузьміч і Мажэнай Саевіч.
Франц Аўдзей
Чалавек у крытычнай сітуацыі, кожны на свой лад і ў меру сваіх асабістых уласьцівасьцяў, вырашае свае праблемы. Часта ён зьвяртаецца па дапамогу да сяброў. Значна складаней, калі ў бядзе знаходзіцца краіна, якая, уласна кажучы, ня мае сяброў. Пра так званы ўсходні вектар трапна напісалі Павел Біч і Алег Гаеўскі ў артыкуле “Нашае сёння”, таму няма неабходнасьці паўтарацца. Нацыянальна сьвядомыя беларусы і, перш за ўсё інтэлегенцыя, павінны стварыць новыя сілы супраціву каланізацыі краіны. Гэтаму будзе супраціў як на Ўсходзе, так і на Захадзе. Розныя ваколпалітычныя хаўрусы, каб застацца пры сытнай кармушцы, будуць перафарбоўвацца, перафармоўвацца, словам, рабіць усё, каб не дапусьціць да сьвядомасьці людзей ідэі нацыянальнага адраджэньня Беларусі.
Валеры Грыцук
Напісаў я гэты артыкул адразу па сустрэчы “партнераў” у Празе [гаворка пра сустрэчу чыноўнікаў ЕЗ і РБ. – Рэд.], але перш чым апублікаваць, хацеў пабачыць рэакцыю эўрапейскага грамадзтва. Але гэтая тэма была мала цікава для эўрапейскіх медыя. А таму ўжо можна сказаць, што для Эўропы гэта праект кшталту: галоўнае працэс, а не вынік.
Рэдакцыя.
Некаторым нашым чытачам можа падацца, што мы сваімі прагнозамі пішам гісторыю будучых падзей, а паколькі прагнозы ў асноўным негатыўныя – дык ледзь ня самі наклікаем бяду. Аднак, па-першае, падзеі ў сёньняшнім сьвеце масава разгортваюцца ў дэструктыўным ключы (фактычна, усе сацыяльныя паразіты што хочуць – тое і робяць, адкрыта рыхтуючы чарговы глабальны катаклізм). А, па-другое, проста мы, як і павінны рабіць усе навукоўцы, робім свае высновы не пад уплывам намаўленьня, а на грунце аб’ектыўных фактаў, сістэматызуючы іх і выяўляючы заканамернасьці. Так і атрымліваюцца прагнозы, якія спраўджваюцца. Адсюль пытаньне ня ў тым, што мы ў нечым вінаватыя, а чаму ў беларускай інфармацыйнай прасторы мы такія адзіныя… Так, вось ужо пару гадоў мы паказваем, што самому існаваньню беларускага народу, а тым больш яго свабоде і дабрабыту пагражае ня толькі “Расея”, а і г.зв. “Захад” (мы нават адпаведныя рубрыкі завялі, каб зьбіраць факты). Гэтую лінію мы праводзім насуперак магутнай і багата праплочанай плыні, якая дамінуе ў сёньняшняй “аб’яднанай” “дэмакратычнай” “апазіцыі” (тая сьцьвярджае, што “Захад” – наша выратаваньне…). Пакуль Захад ціха дэградаваў, мы абмяжоўваліся крытыкай таго, што там адбываецца. Аднак сёньня “Захад” пачаў актыўна ўмешвацца ў беларускія падзеі – маска “памочнікаў” у будаваньні беларускай дэмакратыі скінутая. У такіх абставінах адэкватным становіцца ня проста сачэньне, а пратэст. Для таго, каб наша такая пазіцыя не зацерлася наступнымі падзеямі, вырашылі завесьці рубрыку: Фіксуем акты “заходняга” варварства (усе фота і малюнкі, а таксама ўсе іншыя матэрыялы ўзяты з сайта радыё “Свабода”).
Біч Павал Макаравіч (на фота 1), пенсіянер, кандыдат тэхнічных навук.
Гаеўскі Алег Міхайлавіч (на фота 2), пенсіянер, інжынер-электронік
Мяркуем, што беларускім сродкам масавай інфармацыі трэба больш увагі надаваць асвятленню таго перыяду нашай гісторыі, калі мы былі вольнымі і незалежнымі. А ў тым перыядзе ніхто нашу краіну не называў Беларуссю, а нас беларусамі. Маем на ўвазе час ад нараджэння ВКЛ (Вялікае Княства Літоўскае, Рускае і Жамойцкае) да часу падзелу Рэчы Паспалітай (якая была канфедэрацыяй ВКЛ і Польшчы). У выніку гэтага падзелу мы сталі часткай Расеі, што прывяло да поўнага разбурэння ўсяго – нашыя землі сталі глухім кутком Расеі, сяляне сталіся прыгоннымі рабамі, з вышэйшымі клясамі (з тымі, што не загінулі) зрабілася тое, што А.Міцкевіч трапна назваў ападленнем нацыі. Бальшавікі падоўжылі гэтае запрыгоньванне і ападленне ўжо цэлага народу. З распадам Саюзу амаль усе народы пачалі адбудоўваць свае нацыянальныя дзяржавы. У нас гэтага не адбылося. Больш за тое, з 1995 г. пачалася брутальная русіфікацыя. Чаму так сталася?
Працягнуць тэму Другой сусьветнай вайны і лёсаў беларусаў у ёй мы вырашылі ўспамінамі некаторых нашых людзей, якія вымушаны былі эміграваць за межы бацькаўшчыны, СССР і нават краінаў Варшаўскай дамовы пасьля 1944 г. Для гэтага мы практычна выпадковым чынам узялі некалькі ўспамінаў з сайта Згуртаваньня беларусаў сьвету “Бацькаўшчына”, дакладна з lib.zbsb.org/node/364, і вырашылі падаць і ў нас. Хто жадае пазнаёміцца з тэмай глыбей, прапануем зазірнуць на сайт ЗБС “Бацькаўшчына”.
Рэдакцыя.
Барыс Керзач, Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Сталыя чытачы нашага сайта маглі заўважыць, што калі мы ў серыі артыкулаў аналізавалі адносіны паміж карэнным беларуска-літвінскім этнасам і ксенаэтнічнымі імігрантамі на трыторыі цяпершняй РБ (адпаведныя матэрыялы пачынаюцца тут: https://nashaziamlia.org/2008/07/24/1458, заканчваюцца тут: https://nashaziamlia.org/2008/08/09/1467), у гэтым аналізе адсутнічаў польскі этнас. Мы яго тады не закранулі па адной прычыне – з “палякамі” трэба было разьбірацца адмыслова. Бо польскае пытаньне ў Беларусі вельмі сьпецыфічнае. Цяпер час настаў…